Haarlemsche Handelsvereniging
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
A^03SOsTEEIvnEinTTSFK,3:j"S:
Voor Haarlem per 8 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent, gevestigd is (kom der
gemeente) per 8 maanden1.30
franco door het geheele Rijkper 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.06
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
B B B de omstreken en franco per post. 0.37J/2
Directeur-Uitgever
ADVZ^TBÏTTIENJ":
i s regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrang'ere G. L. DAUBE .i-
SEs, Snee., Parijs 31 bis Faubourg MwUttUtrtrt.
Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 1—5 regels f 0,75, elke regel meer f 0,15; Reclames per regel f 0,30.
Agenten voor dit blad in den^omtrek zyn: Bloemendaal, Sandpoort en SchotenP. v. d. RAADT, Sandpoort; Heemstede, J. LEUVEN, bij de Tol; SpaamdamC. HARTENDORP; Zandvoort, G. ZWEMMER;
W. J. RUIJTER; Beverwijk, J. HOORNS; Rilleqom, ARIE HOPMAN, Molenstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen en Advertentiën aan.
Dit. nummer bestaat uit
twee bladen.
Goedgek. bij Kon. Besluit van
12 Nov. 1892, No. 29.
De Haarlemsche Handelsvereen. telt
thans ruim 650 leden, dat is veel, doch
niet genoeg. Elke winkelier, elke han
delaar, zijn belang begrijpende, moet
zich aansluiten. De contributie bedraagt
slechts f 2.50, terwijl de voordeelen
groot zijn.
Rechtskundige adviseurs zijn de hee-
ren mrs. Th. de Haan Hugenholtz en
H. Ph. de Kanter, Spaarne 94, welke
gratis advies in handelstaken geven
aan de leden en. voor hen gratis optre
den in faillissementen.
Voor incasso's, door bemiddeling der
advocaten gedaan, wordt 5 berekend.
Bankiers der vereeniging zijn de hee-
ren Laane van Bem.mel, Kruisstraat
51.
Alle brieven of aanvragen (ook opga
ven voor het lidmaatschap) moeten ge
richt worden aan het bureau der ver
eeniging, 22 Lange Begijnestraat.
Het is ons gelukt eene overeenkomst
te sluiten, waardoor het mogelijk is H.H.
leden nauwkeurige informaties te ver
schaffen omtrent alle firma's in Ne
derland.
De kosten dezer informaties bedragen
60 cents per adrea, plus 5 cents voor
porto, en moeten vooruit betaald wor
den aan het bureau. Informatiën naar
binnen de stad wonende personen gra
tis.
Ruim 650 informatiën en rechtskun
dige adviezen werden in het afgeloopen
jaar verstrekt.
In Januari zijn 35 vorderingen tot
een bedrag van f 907,44 betaald, 4 vor
deringen worden afbetaald, 6 vorderin
gen zijn uitgesteld.
Volgens artikel 7 dient het Geheim
der Maandlijsten ongeschonden bewaard
te blijven.
H.H. Leden worden er op attent ge
maakt, dat pretention, buiten de stad
in te vorderen, niet worden behandeld,
tenzij portovergoeding (10 cts.) is bijge
voegd.
Het Bureau der vereeniging is geves
tigd 22 Lange Begijnestraat en is ge
opend iederen werkdag van 's morgens
9 tot 1 en 's middags van 2 tot 4 uur.
Dagelijks is een der bestuursleden
aanwezig en bereid tot het geven van al
le gewenschte inlichtingen en wel Maan
dag en Vrijdag van 1112 uur v.m.,
de overige dagen van 34 nm.
HET BESTUUR.
Stadsnieuws.
Maandagavond vergaderden eenige
bewoners van bet „Westerkwartier"
in de Bewaarschool Oranjestraat, met
het doel eene Commissie te vormen
om den Kroningsdag van H. M. de
Koningin feestelijk te herdenken en
bij die gelegenheid een kinderfeest te
organiseeren.
Het reglement werd vastgesteld en
der Vereeniging de naam gegeven
van „Westerkwartier".
zij tracht dit doel te bereiken door
kleine bijdragen van de bewoners,
van dat kwartier en steun van meer
gegoeden.
Als bestuursleden werden gekozen
de heeren C. Romjjn, J. Roozen Jr.,
J. W. de Waard, D. Brinkman, W.
Lex, R. v. d. Werf. J. B. Bosse, J.
W. Ides en A. v. Meel.
Aan den heer J. Roozen Jr. werd
als voorzitter van het voorloopig be
stuur dank gezegd voor zijne ijverige
bemoeiingen, waardoor deze Ver
eeniging tot stand is gekomen.
Stedelijk Museum.
Op de groote zaal van bet stedelijk
museum „Raadhuis" zijn tentoonge
steld teekeningen en etsen van den
Haarlemschen kunstenaar Cornelis van
Noorde.
Zondag is de toegang vrij.
De prijzen beschikbaar voor den
grooten tweedaagschen wedstrijd op
18 en 19 dezer in het Brongebouw
alhier, uitgeschreven door de Scherm-
vereeniging der d. d. schutterij, zijn
geëtaleerd in de winkelkast van den
heer J. Hamilton of Silvertonhill,
president der vereeniging, Anegang 4.
bimnenlakd.
Postzegels van f 1.—
Met zekerheid kunnen wy het on
langs verspreide bericht tegenspreken
als zonden de nieuwe postzegels van
f 1 en hooger bedrag zijn ingetrokken
omdat H. M. de Koningin daarop
te oud was voorgesteld. Ten bewijze
dat dit bericht onwaar is, kan dienen
dat van deze postzegels, waarvoor
prof. R. Stang de teekening heeft ge
maakt, nog telkens bestellingen door
de Regeering by de firma Joh. En
schedé worden gedaan.
„Hbld."
Gemengd Nieuws.
Een professorale verklaring.
Te Chicago heeft professor Wiggins
van de medische faculteit zijn ontslag
moeten nemen. De professor is een
tegenstander van de vrouwen-bewe
ging en is er steeds op uit, waar hy
kan, van zijn anti-emancipatie denk
beelden te getnigeD,
Ondanks het feit dat hij dertig
vrouwelijke studenten onder zyn ge
hoor telde, besloot hij een collge over
de spijsverterings-organen met de
woorden „Kortom, de vrouw is niets
anders dan een tweebeenige, slecht-
verterende uil."
Een deel der vrouwelijke studenten
stond onder protest op, doch de man
nelijke juichten voor 't meerendeel den
professor toe. De dames dienden nu
een beklag in bij den rector-magnificus
en dit had het ontslag van den pro
fessor ten gevolge.
De mannelijke studenten weigeren
echter nu de faculteit verder te be
zoeken, als de professor niet weder
in zijn ambt wordt hersteld.
Boeddha's tand.
Het door het rijk van Birma ge
schonken gouden kistje voor het be
waren van den in de oude, heilige
bergstad van Ceylon, in Candy aan
wezige tand van Boeddha, is door
1400 Birma-pelgrims begeleid te Co
lombo op Ceylon aangekomen. De
ontvangst der pelgrims was een feest
voor de geheele stad. Een comité van
17 der voornaamste Boeddhistische
burgers had alle maatregelen getrof
fen en toen de stoomboot Derbyshire
aan den steiger had aangelegd, bega
ven zich allen dadelijk aan boord, om
den aanvoerder der pelgrims, den
priester van Regu hun eerbied tebe-
toonen.
In feestelijken optocht werd daarna
het kleinood de cassette, waarin de
tand zou gesloten worden, aan het
schip afgehaald en door 5 Boeddha-
priesters door de stad gedragen tot
den Maliga Kanda-tempel buiten de
stad, waar zy drie dagen blijft ten
toongesteld. De cassette is een éen
meter lange kist van sandelhout, rijk
met goud ingelegd. Boeddhistische
spreuken zijn in Pali-schrift op het
deksel met edelsteen-incrusties ge
schreven. De kist kost meer dan
300.000 mark, en te Candy zal men
er het stuk elpenbeen, van twee daim
in sluiten dat voor den tand van
Boeddha wordt gehouden.
Beschaving.
Te Kaapstad is Maandag een boks-
partij gehouden tusschen een Engel-
gelsch soldaat en een Kaffer. De
blanke bleek alras de baas en her
haaldelijk werd de zwarte tegen den
grond gebokst. Maar telkens stond
hij weer op om opnieuw te beginnen,
tot hij eindelijk, tegen alle regelen
van de beschaafde bokskunst in, onder
de touwen, die het strijdperk afslo
ten, door kroop en buiten bereik van
de blanke vuisten neerzeeg. Terwijl
de Kaffer daar bleef liggen, werd de
Engelschman door de toeschouwers
in triomf op de schouders rondgedra
gen. De Kaffer kwam niet meer by
en s'ierf eenige uren later. Nurks
vindt dit vuistgevecht een welgeslaag
de charade en-action, voorstellende de
beschaving van natuurvolken door het
blanke ras.
Een domme kerel.
Van wijlen graaf Caprivi wordt
het volgende aardige staaltje verteld
Op zekeren avond laat wandelde
de brigade-commandant, generaal-ma-
joor Caprivi, met den bevelhebber
van een zijner regimenten graaf R.
langs het paleis van den Rijkskanse
lier te Berlyn. De ramen waren nog
vellicht, waaruit bleek dat prins
Bismarck nog aan het werk was.
Beide heeren spraken over de zware
verantwoordelijkheid van den rijks
kanselier en daarbij liet Caprivi zich
de opmerking ontvallen„Dat moet
een domme kerei zyn die eeumaal
diens opvolger wordt!"
Voordat tien jaren waren voorbij
gegaan was Caprivi rijkskanselier
geworden. Graaf R. zond hem een
gelukwensch, waarop Caprivi ten
kaartje van dankbetuiging terugzond
met deze woorden„Nu weet ik wie
die domme kerel is
De pest in Pretoria.
Ee Indiër, die kort geleden uit
Bombay kwam en die verdacht werd
door de pest te zijn aangetast, is te
Middelburg gestorven.
Een slimme Chinees.
Een Chineesche courant verhaalt
hoe een arme drommel aan een paar
laarzen kwam. Hij had al zooveel op:
crediet gekocht, dat niemand hem meer
wilde leveren dan tegen contante be
taling. En hy had dringend behoefte,
aan een paar laarzen en kreeg die
ook, ofschoon hij ze niet betalen kon.
Dat ging aldns in het werk. Hij be
stelde een paar bij een schoenmaker
en ook een paar bij een tweeden, aaa
beiden belovende ze te betalen als
ze op maat geleverd werden. Toen de
eerste met de laarzen kwam, troü de
slimme Chinees ze aan, maar vond
dat de linkerlaars te nauw was en
gaf die aan den schoenmaker mede
om ze wyder te maken. Kort daarop
verscheen de tweede, maar nu was
de rechterlaars te knellend en moest
ook op de leest. En zoo had de arme
drommel toch een volledig paar laar
zen, die niet betaald waren.
John Cook
de bekende reizenleider heeft met de
reis van den Dnitschen keizer naar
het Oosten zyn loopbaan gesloten. In
1844 begon hy die door het geleiden
van 500 schoolkinderen op een uit
stapje. Hij is ziek uit het Oosten terug
gekeerd en treedt uit de firma Thomas
Cook Son. Over die laatste reis
heeft hy een werk uitgegeven, waarin
hy o. a. meldt, dat de Dnitsche kei
zer hem al in 1896 op den Vesuvius
over het plan had gesproken. Te Je
rusalem was de keizer niet zeer ge
sticht, dat men in die stad zooveel
verf had aangebracht; hy had haar
in den gewonen staat willen zien. Hij
heeft den ouden heer Cook de orde
van de Kroon en aan den zoon die
van den Rooden Adelaar geschonken.
Andrée.
Volgens Payne, een poolreiziger van
naam, is het waarschijnlijk dat An
drée zich in het Oosten van Frans-
Jozefeiland ophoudt, en dat bij roeds
anderhalf jaar pogit.gen doet Siberië
te bereiken. Wanneer hem dit gelakt,
kan hy slechts de bewoonde wereld
bereiken door de rivieren op te varen.
Aan Azië's Noordkusten heeft men
in den atgeloopen zomer vergeefs naar
eenig spoor van hem gezocht, slechts
het Taimynschiereiland moet nog na
gespeurd worden. Het meenemen van
duiven kan voor Andrée van geen
nut zyn geweest; zjj zullen waar
schijnlijk het schip niet hebben wil
len verlaten of zyn naar Spitsbergen
gevlogen en niet naar Europa. Reeds
in 1851 werden soortgelijke proeven
genomen door Kennedy. Als men de
duiven losliet, bleven ze om het schip
vliegen, waar zy in haar warme hok
ken terugwilden.
Andrée zal de eenige zyn, die nieuws
omtrent zich zelf kan meebrengen.
Deze herfst is wel de laatste termijn,
dat men hem terug kan verwachten.
Ik geloof, aldus Payne dat hjj
nog leeft en zijn waagstuk, dat in de
wereldgeschiedenis zonder weerga is,
volbrengen zal.
Brieven uit Berlijn.
Particuliere correspondentie.
Berlijn, 8 Februari '99.
Een Berlijnsche winter zonder „het"
Subscriptions-Ball in de groote opera
is even ondenkbaar als een Londensche
season zonder voorstellingen van de Ita-
liaansche Opera in Covent Garden. Een
jaar of twintig geleden tijdens bet regi
me van den ouden Keizer droeg het
bal nog een eenigszins intiemer karak
ter. Het was in dien tijd en nog vroe
ger een vast gebruik, dat de gezeten
Berlijnsche f ami hes dit speciale bal be
zochten.
Langzamerhand is hierin echter ver
andering gekomen.
Naarmate Berlijn grooter en grooter
werd, eai het aantal buitenlanders toe
nam, maakten successievelijk de oude
Berlijnsche families plaats voor i
meen' internationaal publiek.
Men is echter in zoover de traditie
getrouw gebleven, dat het publiek niet
maar eenvoudig een entreebiljet voor
dit bal kan koopen, doch zich tot dit
doel evenals voorheen schriftelijk tot
de intendentuur der Koninklijke schouw
burgen moet. wenden, welke het verzoek
inwilligt of afslaat naar goeddunken.
Daar dit het eeiuge bal is. waar het
groote publiek als het ware direct nut
het Keizerlijk echtpaar en het geheele
hof in aanraking komt. laat het zich
wel denken, dat de navraag naar kaar
ten bijzonder groot is. niettegenstaande
de inteekenprijs nu niet bepaald goed
koop kan genoemd worden. De oude
Keizer liet nooit na het bal niet. zijn
tegenwoordigheid te vereeren. Even vast
ver,schenen. Bismarck, Moltke, en de
overige beroemd geworden generaals op
het appèl. Uit den aard der zaak be
stond destijds de geheele hofhouding
grootendeels uit bejaarde en oude da
mes en heeren.
Dit is anders geworden, de oude gar
de is heengegaan en de omgeving van
den Keizer bestaat nu voor een deel uit
jonge menschen. Met de traditie gaat
de jonge Keizer steeds te rade.
Evenals zijn grootvader bezoekt hij
met. de Keizerin en die hofhouding elk
jaar het Subseriptionsball.
Naar oud gebruik maakt het Keizer-
lijk paar, voorafgegaan door den oppcr-
ceremoniemeester em gevolgd door al
de prinsen en prinsessen van Koninklij
ken bloede tweemaal een rondgang door
dia zaal en neemt dan in een van de
zijloges' van het hof plaats, naast de
loges van de gezanten der vreemde mo
gendheden, die door den Keizer bezocht
worden.
Jammei- genoeg is liet hof hedenavond
niet verschenen wegens het overlijden
van den erfprins van Saksen-Coburg-
Gotha in Meran.
Voor het grod?e publiek was dit na
tuurlijk een bijzondere teleurstelling^
omdat het Keizerlijk paar, hoe bekeud
zij in Berlijn zijn, toch voor zeer velen
„the great attaction" van den avond
vormen. De groote zaal bood een schit
terend schouwspel aan. Het vroegere
parket en parterre evenals het tooneel
en die coulissen waren verdwenen en
in een enorme balzaal herschapen.
Gelijkvloers met het tooneel had men
over de geheele ruimte een spiegelglad
plankier gebouwd. Recht tegenover het
tooneel leidde een breed met. roode ta
pijten belegde trap naar de groote Ko
ninklijke middelloge, waarlangs het hof
dè zaal zou betreden hebben, wanneer
het niet door den hofrouw verhinderd
was geworden het bal bij te wonen.
Toen ik tegen half negen de zaal
betrad en op de groote middeltrap plaats
nam om een goed overzicht over de
mooie zaal te bekomen, welke door tal
van electrische kronen schitterend ver
licht was, begreep ik niet, hoe een half
uur later van dansen sprake zou kun
nen zijn, want van de trap af gezien,
was de enorme ruimte van dé groote
statietrap tot achter aan het voormalige
tooneel geheel gevuld! met dames in rij
ke toiletten en heeren in rok of uni
form. De uniformen domineerden zooals
van zelf sprak.
Nauwelijks had 't groote muz.ekkorps,
dat op een estrade boven 't tooneel geze
ten was en uit 't orkest van de opera be
stond, echter de dansmuziek aangehe
ven, of men zag al spoedig voor dè
Keizerlijke loge in een open plekje,
niet grooter dan een kleine kamer eeni
ge paren dansen.
Langzamerhand vormden zich meer
ei: re dergelijke open ruimten, waar aan
de danslust bot gevierd1 kon worden.
Rondom de wanden der zaal noodden
rustbanken van rood p-eiluche dè ver
moedden tot rusten uit.
Op het voormalige tooneel, een ruim
te. veel grooter dan het eigenlijke par
ket, waren aan beide zijden in licht
groen verlichte grotten, kleine fonteinen
aangebracht, w. Ikc murmelend klater
den en een heerlijke koelte verspreid
den. Aan de achterzijde van do zaal,
recht tegenover de groote statietrap had
men rondom langs de wanden bloeiende
hyacmthem. tulpen, crocussen, lelietjes
van dalen en groote trossen zoet geu
rende Flieder in bakken geplaatst. In
de groote Koningsloge, in den foyer, op
de groote corridors, overal levende bloe
men, vooral tulpen en lelietjes van da
len.
Behalve met levende bloemen was
dè groote corridor, welke naar dè Ko
ningsloge en de loge voor de gezanten
leidde, nog bovendien versierd met slin
gers levend klimop langs wanden em
plafond, hetgeen een zeer mooi effect
maakte. Van het tooneel af gezien was
de aanblik van de schitterende zaal en.
van de loge.-, a eerste en tweede rangen,
geheel gevuld met heeren en dames in
gala, feëriek.
In de loge der gezanten en ambassa
deurs was mevrouw van Tets van Gou-
cCriaan. de cchtgenoote van onzen go-
zant. evenals de echtgenooten der ove
rige gezanten wegens den hofrouw in
een zwart toilet, doch laag uitgesneden
en met korte mouwen. Daar zag men
het interessante gezichtje van dè ccht
genoote van den Japanschen gezant in
een laag uitgesneden zwart toilet met.
zilver pailletten, bezaaid. De gezanten
zeiven waren niet in groot gala doch in
rok en ridderorden verschenen. Daar
was de deken der gezanten, de oude
Markies dt- Noaillee, Fransch ambassa
deur, welke met zijn ringbaard wel wat
op Markies Salisbury gelijkt. Daar zag
meii den Turkschen gezant met zijn
scherp besneden Oostersch gelaatdaar
waren de S ia meezeil, de Japanners en
andere exotische afgevaardigden, allen
in rok, alleen de zonen van het hemel-
sche rijk maakten een uitzondeling. Van
de Chineesche legatie waren 5 a 6 hee
ren verschenen», in statiekleedij;, be
staande uit zware gebloemd zijden rok
ken en jasjes met ze-er lange mouwen
en met bet onvermijdelijke tusschending
tusschen een kalotje en; een mutsje op
het hoofd. Op hun leelijke Mougoolsche
gezichten staat groote sluwheid te lezen.
De Sianieezeu hebben in hun uiterlijk
veel van dt- Japanners, doch zijn nog
kleiner van gestalte, dan de toch al niet
bijzonder groote Japanners. Men hoorde
uit dien aard der zaak zeer veel talen
spreken. Duitsch. Engelsch, Fransch,
Deensch, Hollaudschi. Chineesch, Ja-
pansch. een staalkaart van talen. Daar
de groote foyer veel te klein was om
plaats te bieden voor het souper, waren
alle kleedkamers achter het tooneel nog
bovendien in gebruik genomen.
Waar op andere avonden een gevierde
actrice zich in haar kleedkamer voor
haar rol voorbereidde en voor haar
spiegel staande, nog c-en laatste hand'
aan haar toilet legde, daar weerkaatste
diezelfde spiegel nu groepjes rijk ge-
kleede vrouwen en hoeren in uniform
of rok, die aan kleine tafeltjes zaten
te soupeeren. Ven bekende tooneelisten
zag ik dèn berocmdèu Hofschauspieler
Haa.se, Frau Schramm, de ..komische
Alte" en "Frau Stolberg, de Heroïne
van het Schauspielhaus, Guntliery van
het Lessingtheater, die in het Weisse
RössL de rol van Giesecke, den lam
penfabrikant uit Berlijn speelt, en an
deren.
De gezanten en hunne dames, die
in hunne loges waren blijven zitten en
niet- aan het bal hadden deelgenomen,
verheten het gebouw reeds na elf uur,
daar het hof niet aanwezig was.
Ik hoor de lezeressen reeds vragen
of er mooie vrouwen en rijke toiletten
op het bal waren.
Vooral het laatste kan ik bevestigend
beantwoorden.
Bepaald mooie, jonge en oudere dames
heb ik niet veel gezien. Wel veel inte
ressante en pikante gezichten.
Over het algemeen lieten de toiletten
wat décolleté betreft, niets te wenschen
over. Zelfs waren sommige dames in
dit opzicht wel vcat al te ver gegaan.
Men zag allerlei coiffures, hoog ge
kapt met breed e kammen en haarlus-
sen, laag gekapt a l'anglaise, met en
zonder scheiding, meestal zonder bloe-
mentooi. Er werden prachtige diaman
ten gedragen-, vooral in den vorm- van
groote boutons op corsage en schouder
band en van gespen op rok cn ceinture,
in het haar minder. In de toiletten was
een rijke verscheidenheid waar te ne
men.
Door dames van middelbaren leef
tijd werd veel zware ge||F>emde zijde
gedragen in licht geel, licht mauve,
ivoor wit.
Jonge meisjes droegen veelal kleurige
satijnen toiletten met kanten overkleed
en corsage van zilver brokaat. Bijzonder
mooi was een lichtblauwe fluweeleu toilet
met een breedten volant van zilvergaas
met pailletten, verder een toilet van
appelbloesemkleurig satijn met wit kan
ten overkleed!, een wit nauwsluitend toi
let met zwarte arabesken bestikt, een
wit satijnen toilet met bruin bont om
zoomd en nog vele andere.
Eigenaardig maar niet mooi vond ik
een toilet, dat bestond uit een blauw
satijnen tuniek, welke tot de knie reikte,
waaronder een wit kanten onderkleed,
van voren met schuine, volants te voor
schijn kwam. Het meest bijzondere toilet
bestond uit een wit satijnen onderkleed,
waarover een zeer nauwsluitend net
werk van gele zijde, hetwelk zich op
halver hoogte van du rok verwijdde.
K.
(Rubriek «oor ïlatnes.
In dezen tijd van publiciteit en re
clame is het zeker een groote zeldzaam
heid te spreken over een welbekende
vrouwenfiguur, die toch betrekkelijk
zoo weinig van zich doet hooron, ik
meen Miss Kate Groenaway. Er zijn
vele bekende vrouwen geweest, die her
vormingen hebber aangebracht in de
mede, maar geen enkele heeft daar zoo'n
omwenteling in teweeggebracht door het
scheppen van een geheel nieuw type als
Miss Greenaway. Zij heeft nl. de klee
ding der kinderen vooral die der meisjes
een totaal nieuw aanzien gegeven. Voor
dat zij in hare teekeningen ons de aar
dige mutsen, de los neerhangende rui
me jurken, de lange ruime manteltjes
had laten zien, werden onze kinderen
geplaagd met een kleeding die of te
nauwsluitend öf te veel gegarneerd was.
Zij heeft ons in hare onverbeterlijke
kinderportretten getoond, hoe dè jeugd1
er in dè eenvoudigste kleeding het voor-
deeligst uitziet. Het eenige. dat ik ar
op aan te merken zou hebben is, dat do
rokjes der meisjes volgens hare methode
te lang zijn. Onze Hollandsche moeders
hebben dat ook spoedig ingezien want
hoezeer het Greenawaymodel ook tegen
woordig van de laagste tot de hoogste
standen in gebruik is. de rokjes zijn
aanmerkelijk korter dan in het begin.
Toen de nieuwe modè in Holland nog
maar bij enkele families was doorge
drongen zag ik in Den Haag eens ten
klein meisje met rokjes tot bijna op
den grond. Het kind liep met onberis
pelijke pasjes naast haar geleidster,
geen wonder, haar rokjes zouden haar
belet hebben eens een vroolijk zijspron
getje te wagen.
Neen, dan zie ik liever mijn kleine
meisje in een korte jurk achter een
hoepel draven of touwtje springen.
Gelukkig voelen wij Hollandsche huis
moeders nog te veel voor een gezonde
lichaamsbeweging van onze kleine
meisjes dan dat wij dat door hare klee
ding eenigszins zouden willen belemme
ren.
Maar zooveel is toch zeker, dat wij
allen min of meer slavinnen der mode
zijn en dat niemand onzer er over ge
dacht zou hebben haar kind zoo'n mo
del van jurk te geven als Miss Gree
naway dlaar niet den stoot aan gegeven
had.
Zij is nu nog een jonge vrouw. Haar
vader was een bekend graveur, zij ver
toonde al spoedig aanleg voor teekenen,
als schoolmeisje was het haai- reeds een
groote liefhebberij verschillende ken
nisjes uit te teekenen. Zij doorliep later
eene geregelde studie, hetgeen van dè
finantiën van haar vader wel eens wat
voel edschte; zoodat zij dan zelf haar
best deed er wat bij te verdienen door
kerstmiskaartjes te teekonen. Ge weet,
hoezeer die kaartjes in Engeland in
gebruik zijn en zoodoende kwamen rij
ook in handen van Mr. Man us Ward,
een groot uitgever op het gebied van
artikelen van kunst.. Hij bestelde haar
direct een groote hoeveelheid van die
16e Jaargang.
Maandag 13 Februari 1893
