Een „geleerde" Moeder.
kaartje6 en meteen was haar naam ge
vestigd. Wereldberoemd is haar naam
geworden door de uitgave van liaar
kinderkleurboak „Littlo Folk's Pain
ting Book" en Onder het venster „Under
the window".
Zooals licht te begrijpen is houdt
Miss Greenaway bu. teugewoon veel van
kinderenzij neem publieke kinder
feesten dikwijls waanfem haar schetsen
ta maken.
Eens is haar door eerrgroote Londen-
sohe firma voor kinderkleoding een jaar-
lijksch inkomen van f 24.000 beloofd
als zij voor die firma alleen alles wou
teekenen, doch zij hcoft daarvoor be
dankt cm wilde liever haar eigen weg
gaan.
Zij is altijd vervuld van haar kunst
en stelt zich. allerminst op den, voor
grond, vandaar dat men zoo zelden over
haar leest en toch heeft zij gedaan waar
zooveel kunstenaars altijd zondier succes
naar zoeken, zij heeft een nieuwen vorm
van kunst ontdekt ofschoon, haar werk
zich kenmerkt door eenvoud vggu kleur
en lijnen.
RECEPTEN
Sinaasappel-marmelade.
4 Sinaasappels en 1 citroen uitper
sen dat vermengen met de geraspte schil
van een sinaasappel, dan door een zeef
gieten en koken met evenveel gewicht
aan suiker als het sap, tot het de ver-
eischts dikte heeft.
Kerry soep.
Maakt bouillon, fruit een paar uien
met wat cayennepeper cn een eetlepel
kerry met een stukje boter. Giet de
bouillon er bij en balletjes gehakt, die
vooraf gebraden zijn en laat het met
elkaar een half uur koken. Maakt de soep
gebonden met 3 eierdooiers.
't Was een veelbelovend kereltje, het
eerste kind van een professor in de wijs
begeerte en van een beroemde schrijf
ster. Toen hij nog in de wieg lag, had
den de vrienden en kennissen van den
huize al voorspeld, dat het kind van
zulke geleerde ouders zeker mettertijd'
wel een groote beroemdheid zou wor
den. De ooievaar had in alle opzichten
goed voor hem gezorgdwant zijn ou
ders waren ook schatrijk.
Zijn moeder had verscheidene kleine
verhalen uit het kinderleven geschre
ven. die velen tot tranen hadden bewo
gen zij was als novejUen-salirijfster
zeer gezocht. Maai- hiermede was haar
eerzucht lang niet tevreden. Zij maakte
het ongelukkige plan om de letterkunde
van haar vadlerland nog te verrijken
met een grooten, historische® roman-
Het sucoes van een harer vriendinnen,
die met goed gevolg zulk een roman
geschreven had, spoorde haar hiertoe
aan.
Nog voor de uitvoering van haar
grootse he plannen, kwam het kind! ter
wereld.
Zijn oudirs beschouwden hem met
zeer verschillende gevoelens; zij waren
zeer trotsch op hem en verwachtten
stellig, dat hij iets bizonders zou wor
den. Maar voorloopig beroofde hij hen
van de noodzakelijke nachtrust en door
zijn ontelbare blijken van onzindelijk
heid krenkte hij hun aest-hetisch ge
voel. De vader kon geen kinderge-
schreeuw uitstaan cu verbande den klei
nen jongen uit zijn nabijheid; maar
de moeder gevoelde zich wel zedelijk
verplicht bi; hem te blijven. Zij kon.
echter niet loochenen, dat zij vreeselijk
in hom teleurgesteld was, en had zich
een klein kind, van haar zelve heel wat
poëtischer voorgesteld. Toch hield zij
v ei van haar jongen. Hij kon er zoo
heerlijk uitzien, als zij hem pas gewas-
schen had en hij keek haar dan zoo aar
dig lachend aan.
De moeder offerde veel voor hem op.
Zij onderbr ik: hare vtudiën om het
kind aan te kleeden en hem een poosje
te dragenzij maakte eigenhandig de
pap voor hem klaar maar rekende
dit alles het kleintje als een niet gerin
gen gr: f Zij vond het nog al on-
Haartemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
•CCCLXV.
Bö de behandeling van de laatste
fferaoéntöbegrooiius' verklaarde de
Commissie van Financiën, dat bet
baar aaudac'ut getrokken bad, dat de
opbrengst van de hondenbelasting in
de laatste jaren steeds dalende was.
De opmerking was volkomen juist en
had nog aangevuld kunnen worden
met de opmerking, dat hot aantal
honden daartegenover - t :eds toene
mende is.
Ik heb hooren verluiden dat de op
merking van de Commissie by bot ge
meentebestuur niet opdoovemansdcur
is teruggekaatst, maar daar een willig
oor heeft gevonden. Burgemeester en
Wethouders willen wel uitkloppen,
daar waar maar wat uit to kloppen
valt. Eu zoo is deze dan dienende,
het publiek' ervoor te waarschuwen,
dat er eerstdaags wel eens een alge-
meeue opsporing van penninglooze
honden zou kannen plaats grijpen.
Wie dus zjjn gezoliigen viervoeter
voor overlast en ongemak wil vrij
waren en beletten, dat Fik, Caro,
Mimi, Bébé en hoe ze meer mogen
heeten, naar het bureau van politie
worden gesleept wegens de absontie
van een koperen quitautie om den
hals, die zal goed doen met liet beestje
maar zoo gauw mogelijk aan te geven.
En zoo voeren wjj levende wezeap
om zoo te zeggen voortdurend met
elkander oorlog, ook to raidden van
den vredestijd. Binnenkort zullen de
honden in deze stad er wol weer toe
komen, deagenleu van politie als hunne
beschaamd van dit kleine wezen, dat
da maatschappij door zijn toedoen zoo
veel keurige verhalen moest missen.
Naar zijn verstandelijke ontwikkeling
was zij natuurlijk brandend nieuwsgie
rig. Zij vond, dat hij veel te langzaam
leerde spreken, en ergerde zich over
zijn traagheid van begrip. Zij wilde
hem reeds vroeg in de letterkundige
wereld binnenleiden, maar wist niet hoe
dit aan te leggen. Vreemd zij had
zooveel over kleine kinderen geschreven
en wist nu zoo bitter slecht, hoe zij ur
zelve mee moest omgaan. Ja, om eerlijk
de waarheid te zegge®. zij vond liet
eigenlijk saai e® vervelend.
Het kind werd iedere® dag liever.
Zijn haar viel in gouden krullen over
zijn hoog voorhoofd, e® zijn groote,
wijdgeopende oogen schenen iederee®
iets te willen vragen. Toen hij begon
te spreken, uitte hij alles in vragende®
vorm. In het begin waren die ouders
zeer gelukkig met zijn weetgierigheid!;
deze was immers een bewijs van zijn
groote geestesgaven. Maar al spoedig
vroeg hij zooveel en zoo dikwijls, dat
hij zijn ouders verlegen maakte, en zij
zichzelven erg onwetend begonnen te
vinden. Voor dit jonge verstand was
alles vreemd en nieuw, zelfs die gewoon
ste dingen, en met on vermoeiden ijver
wilde hij van alles den oorsprong en de
reden weten.
„Mama hoe wordt het electrische licht
gemaakt V'
Nu was Mama opgevoed in een tijd,
toen jonge meisjes zoo iets nog niet
behoefden te leere®. Zij keek dus rade
loos rond, zonder te kunnen antwoor
den.
.Mama, waarom valt de zon niet
naar beneden Ik zie toch geen touw,
waaraan ze is vastgebonden... Mania,
hoe komt het, dat de rozeknopjes ic-de-
ren dag grooter woxüenMama.
waarom moeten brave, zoete kinderen
toch dikwijls pijn hebben... Waarom
zijn vrouwen mooier aangekleed dan
de mannen 1"
Over alles had hij iets te vragen e®
wenschte hij juiste inlichtingen. Voor
het eene waarom kwamen er in een
oogwenk honderd andere in de plaats.
De moeder was nooit in haar leven zoo
om woorden verlegen geweest, als in
de gesprekken met haar jongen.
Do kleine „Waarom" bleef onver
moeid. Hij vroeg van 's morgens vijf
tot 's avonds zeven uur. Zelfs midden
in den nacht ging hij rechtop in zijn
bedje staan, om met een helder stem
metje te vragen: „Mama, waarom heeft
onze Lieve Heer de® nacht zoo donker
en den dag zoo licht gemaakt V' Hij liet
zich nooit met een ontwijkend antwoord1
afschepen, maar redeneerde zoo lang
dloor, tot liij genoegzaam ingelicht was.
Het is waai- al dat eeuwige vragen
maakte hem lastig en vervelend. Mama
huurde dus een kindermeisje als blik
semafleider.
Maar het kindermeisje wist nog min
der op al zijn vragen to antwoorden en
scheepte hem kortweg af, omdat zij lie
ver aan haar korporaal „Jan" wildé
denken. Toen ging de kleine jongen
naar zijn mama hij schoof zijn krul-,
lebol tussche® haai* en het gewichtige
schrijfwerk en vroeg: „Mama, waarom
zijn de kindermeisjes toch zoo dom'? En!
waarom houden zij meer va® soldaten
dan van kleine jongens, die met haar
wandelen? En waarom heeft de ooie
vaar mij eigenlijk bij u gebracht, als
gij toch geen tijd voor mij hebt?"
De moeder was beschaamd, omdat
zij aan het geliefkoosde schrijfwerk de
voorkeur had gegeven boven den om
gang met haar lieven, kleinen jongen.
Zij nam hem op haar schoot en wilde
hem een van haar verhaaltjes voorlezen,
maar hiervan verstond de kleine geen
woord. Hij geteuwdö, wreef zich de
oogen uit en noemde het „dom".
En dat was nog wel een algemeen ge
prezen, keurig kinderverhaal, „naar
het leven geteekend."
Toch was zij op haar manier een
ieedere en ook trotsch© moeder. Zij
kocht een mooi boek in prachtband, en
daarin schreef zij al de kinderlijke vra
gen en vreemde invallen van den klei
nen „Waarom."
Daarin stond ook te lezen „Mama,
natuurlijke vijanden te beschouwen.
Voeg daar Jnu bij, dat we ons fceele
leven door krijg voeren tegen muizen,
ratten, spinnen, wormen, rupsen,
spreeuwen, mollen, konijnen, hazen,
ja tegen welke beesten al niet! En
dan spreek ik nog maar niet eens
van de visschen, van do verscheu
rende dieren (die ten minste alleen
door zeer dappere lui worden bevoch
ten) noch ook van de dagelijks
voorkomende kwelgeesten, die men
met het bloote oog nauwelijks zien
kan en die ik uit beleefdheid legon-
over mijn lezers niet zai uoomeu.
En bepaalde zich die oorlog nog
maar tot de dieren; belaas, ook onder
elkaar vliegen wy menschen elkander
in de liaren. Do dienstboden klagen
over bare mevrouwen, de mevrouwen
over de dienstboden, de leeraren over
hunne leerlingen, da leerlingen over
de leeraren en zoo maar door. Als
we ar niet aan gewoon waren ge
raakt, dan zouden we verstomd staan
van alle qoaesties, ruzios en ooeenig-
hoden tnsscben de menschen onder-
bug.
Nu en dan konranerook menschen,
die aan hunne omgevin.' komen ver
tellen, dat zij uilskuikens zjja of laf
aards of deugnieten. Zulke menschen
doen dat soms uit aandrang des ge-
moeds, maar niet zelden ook uit qdol-
heid.
Zoo heeft onlang een geboren Haar
lemmer, Dr. Frederik van Eeden, een
bekend dichter eo schrijver.de loden van
het Nut te Rotterdam doen ontstellen
door hun te vertellen, dat ze oigenlyk
met hun allen niets uitvoeren of voort
brengen eo dat de eenige die zich
werkelijk nuttig bezig houdt, de boer
is, die zijn land vruchtbaar maakt,
p a-it, zaait en oogst. De tyd is, figuur
waarom hebben de paarden geen pa
raplu V' en nog andere gekke vragen.
Er stond echter niet in, dat de kleine
man eens gevraagd had ..Mama, waar
om houden arme vrouwen meer van
hare kinderen da® de rijke?"
„Hoezoo, lieveling?" had de moeder
geantwoord.
„Nu, de arme vrouwen sturen hare
kleine jongens niet uit wandelen, met
kindermeisjes, dn- zoc dom zijn en
niets weten..."
Zijn vader moest eerlijk bekennen,
dat de kleine jongen in menig opzicht
wijzer was dan liij en mettertijd! een
gevaarlijk criticus kon worde®.
Hij was inderdaad buitengewoon ver
standig, maar toch echt kinderlijk, en
met hartelijke liefde aan zijn moeder
gehecht. Hij kon haar niet met rust
latensoms stak hij zijn hoofdje onver
wacht onder haar arm door, om speelsch
en plagend! met zijn kleinen vinger over
de natie regels van den historischen
roman te wrijven. Hij begreep volstrekt
niet wat zijne moeder bedoelde, als zij
dan wanhopig uitriep„En ik was nu
juist in zoo'n goede stemming 1"
„Stemming? Wat is dat? vroeg hij,
en da® gebeurde liet, dlat zijne mama
dit zelf niet kon uitleggen.
En hoe vaak hij ook weggestuurd
werd. toch drong hij telkens opnieuw
bij zijn moeder binnen, om met zijn
lief stemmetje het een of ander te vra-
gen.
Mama deed eind'elijk da deur op
slot, om ongestoord te kunnen werken.
Maar de kleine ..Waarom" liet zich niet
afschrikken. Hij sloeg met. zijn vuistjes
geducht tegen de deur en riep door het
sleutelgat„Mama. waarom mogen
da groote menschen liegen, en de kin-
der-:® niet? Mina zegt telkens, als er
iemand komt„Mevrouw is niet thuis"
en gij zijt toch hier in de kamer."
Op zekeren dag werd het Mama ein
delijk te erg. Zij was zoo heerlijk op
streekhet werk vlotte zoo goed en
nu stond de kleine Waarom" onop
houdelijk door het sleutelgat te roepen.
Toen verloor zij haar geduld, zij rukte
de deur open en gaf den kleinen jongen
een paar flinke oorvijgen„Laat mij
met rust!" riep zij buiten zichzelve van
irwaadheid..gij zijt een lastig, ondeu
gend kind!"
Onmiddellijk had zij er spijt vanzij
gaf hem een groote doos chocolaadjes
om het weer goed te maken. Maai* het
waren de eerste klappen en de eerste
driftige woorden, die de kleine „Waar
om" gevoeld en gehoord' had, en die
kon hij zoo gauw niet vergeten. Be
droefd sloop hij weg en ging in de kin
derkamer zijn hobbelpaard Btteelen
„Wij kennen elkaar", zeide hij tegen
het houten dier, „gij zult mij niet slaan."
Den heelen dag durfde hij niets meer
vragen; maar toen Mina, het kinder
meisje, hem naar bed! bracht, hief hij,
zijn hoofdje nog eens uit de kussens om
hoog en zeide„Zeg eens Mina, wie
kan eigenlijk alle vragen beantwoor
de®
„Onze Lieve Heer." antwoordde Mi
na zonder nadenken.
„Wordt die niet kwaad, ais men alles
wil weten?"
„Och jongen, praat toch niet zulken
onzin en ga slapen." Toen ging zij snel
de kamer uit, want het was haar uit
gaansavond en „Jan" stond al op haar
te wachten.
De kleine „Waarom" lag nu eenzaam
in zijn bedje en kon maar niet inslapen-
Zijn hoofdje was al te veel vervuld va®
het denkbeeld, dat onze Lieve Heer al
leen op alle vragen antwoord kon ge
ven.
Den volgenden morgen hoorde hij
de keukenmeid eens uit„Hoe kan men
eigenlijk bij onzen Lieven Heer ko
men
„Als men heel braaf en gehoorzaam
i- en niet alle mensche® met vragen
plaagt, dan komt men zeker eens bij
Onzen Lieven Heer." antwoordde de
keukenmeid met opvoedkundige neven
bedoelingen.
Va® dien dag af werd hij stiller
„liever", zeide zijn verheugde mama.
Hij kon nu urenlang stil voor het raam
lijk en letterlijk, lang voorbij, dat Van
Eeden als jongen zeep verkocht aan
vrienden en kennissen voor een zak-
daitje en misschien zal hijzelf thans
dit onschuldig bedrijf van zijn jonge
jaren diep betreuren.
Ik wil maar zeggen, dat er veel is
wat de menschen onderling verdeeld
houdt. Je krijgt daarom een recht
plezierige gewaarwording bq het hoo
ren van een welwillendheid, die de
een den ander bewijst. Er was iD
Haarlem eon ziekelijke onderwijzer
de uian droeg de kiem van teriüg met
zich om en zelfs aan zyn kind was
daarvan al een en ander te ontdekken.
Geld bezat by nietom te leven bad
hü zjjn betrekking noodig. Toen heb
ben zich daar menschen voorgespan
nen, die ik niet d0=;nen zal omdat
het hun geen genoegen zou doen. Zij
hebben van het Gemeentebestuur
eenige maanden verlof voor hem weten
te verkrijgen en een welbekende
stichting bereid gevonden, om de kos
ten van een verblijf t0 Davos te be
talen. De onderwijzer moest maar eens
opgeven, wat hij daarvoor dacht noo
dig te hebben.
Hy deed dat en werd kort daarna
by een van de bestunrderen geroepen,
die hom zei„Ik heb uw berekening
nagegaan, maar ze is niet in orde".
Eu toen de ander, meenende dat by te
veel gevergd bad, niet wist wat te zog
gen, ging de bestuurder voort„De
som is namelijk te laag, want uit
Davos komende moet men altyd een
nakuur doen en daarop heeft uniet
gerekend."
„Kijk," zei degene die my dat ver
telde, „de jonge onderwijzers van
dezen tyd zijn er al gauw op nit om
allerlei grieven voor zich uit te hou
den en van kleine bezwaren groote
t-r over staan peinzen, waarom er rook
uit de schoorsteen en komt en waar de
regen vandaan komt. Hij was echter
voornemens, om dit alles regelrecht aan
Onzen Lieven Heer zelf te vragen, als
hij later bij hem zou komen.
Op zekeren dag werd de kleine „Waar
om" ziek Zijn hoofdje gloeide, zijn pols
klopte zoo saxei, cn de dokter verklaar
de, dat hij koorts in da hersenen had.
„Het is altijd een zenuwachtig en zwak
kind geweest," zeide hij in de overtui
ging. dat zijn wetenschap hier niet hel
pen kon.
En in de koorts zei dé kleine man
telkensMk wil naar Onzen Lieve®
Heerdie stuui-t mij niet weg, die geeft
altijd antwoord, als ik iets vraag."
Doodsbleek zit de moeder voor het
bedje; zij verbergt haar gelaat in hare
handen nu eerst beseft zij. wat zij
gaat verliezen.
Zij heeft het kind niet begrepen, dat
God haar had geschonken, en nu neemt
Hij den kleine® jongen van haar weg.
Achwat gevoelt zij een groote leegte
om zich hoe®.
Arme „geleex-de"' moeder!
Ctm.
VERmG
NSC'JWSTyOINGEN.
Hat Noordzee-kanaal.
Men schrijft ons uit Amsterdam van
'neden
In „Maison Stroucken" was Vrijdag
avond een meeting belegd ter bespre
king van het wetsontwerp betreffende
de verbetering van het Noordzeekanaal.
De meeting was belegd door de navol
gende vereenigingenAlgemeen Neder-
landseh Werkliedenverbond, afd. Am
sterdam; Bootwerkersvereen. „Rechten.
Plicht," Bond van anti-revolutionaire
kiesvereenigingen „Nederland en Oran
je". de katholieke kiesvex-eenigingen, de
radicale vereenigingen, het Centraal-
Comité van de negen kiesvereenigingen
„Vooruitgang", de Chrisltelijk-Histori-
sche kiezersbond, de Christelijke Werk
mansbond, het Ned. Werkliedenvei--
bond „Patrimonium" afd. Amsterdam,
de R. K. Volksbond, afd. Amsterdam en
dé „Vereeniging voor Handel en Nij
verheid".
Onder de aanwezigen, merkten wij
o.a. op de heeren Blooker, Schöllvinck,
van Hall, en van Leeuwen,, wethouders,
vele raadsledeni, leden van den K. v.
K. en F. en zeer vele bekende kooplie
den.
De voorzitter de heer Ch. Kouveld',
opent de vergadering te 8^ uur met er
op te wijzen, dlat deze meeting is belegd
door vereenigingen verschillend in po
litieke inzichten maar vereexxigd in lief
die voor het Vaderland en voor onze
stad, waarvan geen, partij het monopolie
heeft. Wij hebben, zegt Spr. in Rotter
dam een prachtige have® met ,een xxifc-
nenxenden waterweg naar zee, maar ook
Amsterdam heeft ee® prachtige haven,
diiei slechts wacht op een voldoende
verbinding met de zee. Het geldt hier
geen speciaal Amsterdlaimsch, maar een
algemeen Vaderlandsch belang, wan
neer voorkomen wordt, dat de hoofdstad,
de eerste koopstad en de tweede haven
stad des Rijks, langzaam maar zeker
van het wereldverkeer wordt uitgeslo
ten.
De kiezersvex-eeniging „de Gx-ondwet"
eix do afd. Amsterdam van de Sociaal
Democr. Arbeiderspartij hebben, naar
spr. mededeelt, meewerking geweigerd.
Mr. Cohen Stuart, secretaris van den
K. v. K. erlangt het eerst het woord
en gaat, na een herinnering aan de
vroegere verbindingswegen van Am
sterdam met de zee, waarbij spr. uit
voerig stilstaat bij het Noord-Hoüandsch
kanaal en de wijze, waarop men in dien
tijd van xxit Nieuwediep per schip Am-
sterdaixx bereikte, over tot eene beschrij
ving van de tot- standkoming van het
Ncox-dzeekanaal en de zeehaven te IJ-
muiden door de Amsterdamseha Ka
naalmaatschappij, waax-bij spr. opmerkt,
dat daarmede cc® succes werd behaald
zoowel ixx technische® als in commerei-
eelen zincommercieel niet in die® zin,
dat de aandeelhouders der Maatschappij
eenig voordeel behaalden, integendeel
moeilijkheden te maken. Van het ge
beurde met den onderwjjzer hebben
zo evenwel, zoover ik weet, met geen
woord gekikt."
Tot de welwillende pogingen die
Haarlemsche menschen doen om an
dore Haarlemsche menschen van dienst
te wezen behoort ook de koffie- en
chocoladewagen van den Volksbond.
Stel u voor een wagen geheel in den
vorm van oen bakkerskar, ja in utter
ly k wel wat al te veel daarop gelij
kende. Hy is verdeeld iu twee vakken,
in een waarvan de dampende koffie
tuet het warme water voor chocolade
is vastgezet, terwijl het andere com
partiment een ketel wann water be
vat om de kopjes om te wasschen
en een magazijntjo van chocolade,
suiker, koppen, lepeltjes en andere
ingrediënten. Onder den wagen is een
soort van bak met vuur, ora een en
ander behoorlijk warm te houden.
De wagen wordt voortgeduwd door
een man. Naast hem gaat zijn vrouw
eu hulpe, die zoo'n vroolyken lach
op hare welvarende wangen heeft,
dat men alleen om haar genoegen te
doen, een kop koffie of chocola zou
nemen.
Langzaam en bedaard wandelen zq
met bun wagen den geheelen dag de
stad door, liefst langs in aanbouw
zij ode werken, om een niet-alcoholi
sche hartsterking te slijten aan de
werklieden. Vier cent kost een kop
koffie, vijf eene dito met suiker eu
vyf cent ook een kop chocolade. Maar
niet rniuder is hun aandacht gevestigd
op de koetsiers, die 's avonds bij
Schouwburg, Vereeniging of Bron
gebouw soms urenlang op hunne
passagiers moeten wachten en in kou
en guurheid allicht geneigd zijn, om
in ae naastbyzynde vergunning een
maar in zooverre do handelsbelangen
van Amsterdam, rij het ook niet vol
doende, door de opexxstelling van het
kanaal gebaat wei-den. Een eerste stap
tot do ingrijpende verbetering va® het
kanaal was de openstelling der nieuwe
sluis, de tweede-stap is gezet door dd
indiening van dit wetsontwex-p. Verbe
tering is dringend noodig; de nieuwe
schepen der Duitscho lijnen e® van de
Holland-Amerika lijn, die eene breedte
hebben va® 18 a 19 Meter kunnen in
Amsterdam eenvoudig niet binnenko
men en de omstandigheid zal rich dus
voordoen, dat 3 e® binnenikort vier
schepen de hoofdstad niet zullen kunnen
aandoen. Het kanaal moet over zijn
gelieele lengte een bodembreedte heb
ben van minstens 50 Meter. Dit ka®
geschiede®, zonder onteigening en zon
der dé dijken te verleggen; de drie
bruggen moeten worde® opgeruimd en
door andere werken vervangen. Hoewol
het te verkiezen ware, dat over het
geheele kanaal geen brugge® zouden
liggen, zoo is dit toch niet in overeen
stemming te brengen met dé eisehen
van het verkeer. Een brug zou me®;
willen late® vervallen, d!e Valter voet-
brug, en dit, zegt Spr. heeft een goede
rede®me® wil een directe Rijnvaart
met IJmuiden, met Haarlem, en met
andere aan en bij het Kanaal gelegen
plaatsen mogelijk maken. De oppositie,
die de vervanging der voetbrug door
een pont in de omliggende plaatsen on
dervond, berust, naar spr.'s oordeel op
verkeerde appreciatie en van een te
groot achten der bezwaren tegen de zoo
veel besproken pont.
De sommen, die thans voor de ver
betering noodig rijn, zullen later dubbel
en dwars renten afwerpen en men za.1
bemerken, dat me® ..waar voor rijn
geld" heeft gekregen. Het afstemmen
van dit wetsontwerp zou rijn een dom
per op den ondernemingsgeest, een doof
pot voor den handel van Amsterdam.
Zoover echter zal het, naar spr.
hoopt, niet komen.
De heer C. V. G e r r i t s e n, die thans
het woord verkrijgt, zegt-, dat er weinig
twijfel bestaat of het ontwexp zal wor
den aangenomenmaai- men rij. er niet
al te gerust op, dat het de smeltkroes
dér volksvertegenwoordiging zal verla
ten, zooals het thans is ingediend. Men
telle den wrevel niet te gering, die op
het platte land bestaat tegen de bedde
groote koopstedenWrevel, die wel
eerxigszins te verklaren, is als men in
aanmerking neemt hoeveel er is gedaan
voor deze en hoe weinig men, vooral
vroeger, deed! voor ;dle belangen, der
provincie, waar het verbetering betrof
van post-;, telegraaf- e® telefoondienst,
binnenvaarten en vex-keerswegen te
land. Ook deze' Spr. toont met vele
belangrijke cijfers aan,, dlat Amsterdam
zijn kanaal niet mag zien verwaarloo-
zen, omdat dit gelijk staat met het ver
loop en van rijn handel. Spr. wijst op
het belang, aan een behoorlijke verbin
ding met de zee vex'bonde® voor de an
dere industrieën.
Uit de vele cijfers, die spr. geeft, ed-
teeren wij, dat in de laatste twintig
jaren voor 4 millioon gulden aan sta
pelplaatsen is bijgebouwd, terwijl thans
te Amsterdam een opslagruimte be
schikbaar is van twee honderd! tiendui
zend ton. Spr. maant de afgevaar
digden van benoorden het kanaal aan:
te bedenken, dat het blijven van een
voetbiug bij Vel zen misschien wel een
persoonlijk gemak is maar niet opweegt
tegen do voordeelen, verbonden aan de
vex-bx-eeding van het kanaal en diis de
opruiming der brug. voor de industrieën
in Noord-Holland. Spr. betoogt, dat
men niet moét meen en, da t het verkeer
toch in Nederland zal blijven bestaan
ook wanneer Amsterdam geen verbeter
den zeeweg verkrijgt. Men zij niet al te
genist op de onverminkte aanneming
van het ontwerpmen vreeze den sluip
moord de amendementen enz. en men
denke aan „de lage, smalle sloot," die
Mex-wedekanaal heet en die den hoofd
stad een Rijnverkeer heet te hebben
gegeven.
Aan de vertegenwoordiging va® Am
sterdam in de Kamer rij opgedragen te
zorgen, dat het ontwerp niet verminkt
worde.
borrel te pakken. Dat glaasje zooveel
mogelijk door een kop van hun war
men drank te vervangen, is de be
doeling, waarmee zq geduldig en
volhardend gestationneerd zyn in de
nabqheid van de rijtuigen, terwijl het
vuur geheimzinnig gloort onder den
wagen.
Ik zei, dat de wagen te veel lykt
op een broodkar. Hy valt namelyk
met genoeg in 'toog en do bedoeling
is dan ook, om er op een of andere
mauier een bord bovenop te plaatsen,
waaruit het. doel van 't. voertuig dui
delijker bljjkt. Te hopeu is, dat de
Volksbond van zijne loffelijke poging
evenveel succes hebben zal, als die
genen die hetzelfde al vroeger hebt en
iDgevoerd in Utrecht en den Haag.
Van goede werken gesproken
een goed werk doet hy, die ons helpt
aan een goedkoop, goed en uitvoer
baar plan tot finale verbetering van
onze haarlemsche spoorwegtoestandeu.
Alleen om een plan is het ons niet
te doen. Plannen hebben we by halve
dozijnen, maar ze hebben gewoonlijk
het nadeel, dat ze onvolledig zijn en
de uitvoering ervan daarom niet ge-
wenscht is.
Het allernieuwste is geloof ik nog
niet algemeen bekend eu ik ben er
trotsch op, dat ik dit mijnen lezers
kan aanbieden als een primeur. Een
belangstellende heeft namelijk bedacht
om bet Spaarue te verleggen. Hoe bij
dat nu precies wil, weet ik niet, maai
de bedoeling is, dat de spoorbaan het
Spaarne niet zal behoeven te kruisen,
dat bet Spaarne langs het terrein van
de nieuw te stichten gasfabriek zal
worden omgelegd en dat de gracht,
die wij tegenwoordig het Spaarne
noemen, veranderd zal worden ineen
boulevard. Denkeiyk zou de ontwer-
De heer F. J. A. M. W i e r d e 1 s, ro-
dactexir va® „de Tijd" alsnu liet woord
erlangende wijst er op, dat Amsterdam
alles mist, wat de hoofdstede® in het
buitenland hebben; schier alle rijksin
stellingen rijn elders gevestigd! en de
hoofdstad is niet de residentie. Rotter
dam, zegt spr. zal van een betere positie
geen nadeel hebbenhet is de taak der
beide steden samen te concxirreeren to
gen de greote have®s van het bxxiten-
land. Ook d'eze spr betoogt, dat Kenne-
merland behoort in te zien, dat de op
heffing der Velzer voetbrug en dé instel
ling eener stoompont ook voor hen be
ter is e® voordéeligei", en vlugger e®
veiligexf. Alles xlankt Nederland' aan
Amsterdam, door dé hooge plaats,
die deze stad steeds heeft ingenomen.
In een geestig getoumeerdé x-ede wijst
spr. op het belang aan een goedé zeever
binding voor Amsterdam verbonden, e®
dait het geheele land er bij- belang heeft,
blijkt wel uit de zeer belangrijke per
centage, die de hoofdstad! bijdraagt in
de belastingen va® het gansehe rijk 'en
die het gevolg rijn van rijn bloai, die
intixsschen vea-meex-dering behoeft. Be®
bedx-ag van vijf milüoen drie e® veer
tig duizend guide® stort Amsterdam
per jaar in de schatkist e® dlat is zoo
ongeveer het bedrag, dat me® thans
behoeft. Spr. is overtuigd, dat eenmaal
de dag za.l aanbreken, dat in Amster
dam de vlaggen zullen wapperen, ten
teekexx van vreugde over de aanneming
van het ontwerp, oubesnoeid, zóó als
het thans door da regeering bij de
Volksvertegenwoordiging is ingediend.
De heer Mr. Th. Heemskerk ver
krijgt thans 't woord en constateert met
vreugde het welslagen dezer zeer druk
bezochte meeting. Indien men het N.-
zeekanaal niet bi-uikbaar houdt voor het
type van schepen, die onze tijden doen
verwachten, zal Amsterdam ontwij
felbaar voortdtxrend achteiaxit gaan.
Men vergete niet, dat het Rijk in het
Noordzeekanaal en de slxxizen 27 milli-
oen guide® heeft gestoken, die wegge
worpen zouden rijn, indien dit wetsont
werp niet mocht worden gevoteerd. Am
sterdam heeft aan zijn havenwerken
23 millioen gulden ten koste gelegd en
wanneer men thans 7A millioen va®
het benoodigde bedrag vraagt, kan me®
toch waarlijk niet van onbillijkheid;
spraken.
Spr. vertrouwt, dat dit ontwerp zal
worden aangenomen in het stoffelijk en
moreel belang va® Amsterdam on Ne
derland bedde.
Van de gelegenheid tot debat
wordt gébx-uik gemaakt door den heer
dé Goede uit Pui-marend, die er op
wijst, dat er nog een ander belang ver
bonden is aan'het Noordzeekanaal, dat
van cle polders van Kenn emex-land e®
West-Friesland. Ook de waterschappen,
die op het Noordzeekanaal uitwateren
hebben bij de verbetering een groot en
overwegend belang.
Nog spreekt eten zekere Hexuiy, dien
wij niet het genoegen hadden te ver
staan.
Do heer Heldring ondcr-vooi-ritter
va® de K. v. K. brengt hulde aan hen,
die deze meeting hebben belegd.
De voorz. stelt thans de volgende
motie voor
De meeting, enz.
Van oordeel, dat het een groot en
algemeen landsbelang is de Nederland-
sche zeehavens te houden op de hoogte
van de tegenwoordige eisehen der
scheepvaai|,. betuigt iiax'e voldoening
over de indiening van het wetsontwerp
tot verbetering van het Noordzeekanaal
e® spreekt haar vertrouwen uit, dat
het ontwerp tot wet zal worden ver
heven.
Deze werd met algemeene stemmen
aangenomen.
INGEZONDEN MEDEDEE
LUS GEN.
30 cants per regel
Asthma kan genezen worden.
Dr. R. SCH1FFMANN's Middel
tegen Asthma geeft onmiddellijke
verlichting zelfs bij de hevigste aan
vallen en geneest waar andere mid
delen falen. Verkrijgbaar bij J. van
GULIK te Haarlem, in pakjes van
11. 1,50 en fl. 2,75.
per van 'tplau dozeu dan „wynbou
levard" willen noemen, ter eere van
de firma's Jager Gerlings on do Vos.
En ik moet eeriyk zeggen dat ge
deelte van 'tplan lacht my alleen
daarom al toe, omdat ik het wat on
eigenaardig vind, dat wqnkoopers
wónen aan het water.
Dit daargelaten kan men zeg en,
dat de voorsteller van radicale maat
regelen houdt, Om niet by hem achter
te blyven, zou ik wel in overweging
willen geven, nog een stap verder
te gaan en, zonder verder omhaal of
praatjes te maken, Haarlem zelf dood
eenvoudig te verrollen. Dat ditmoge-
lyk is, bewqst het bekende huisje
by Halfweg, 't Zou bovendien een
prachtige verkverschaffing wezen en
een heel aardige afwisseling in het
leven van velen, die nadat hun huis
kamer jarenlang op bet zuiden en
hun slaapkamer op het noorden ge
legen heeft, opeens een slaapkamer
op het zuiden en een huiskamer op
het noorden zouden kuuneu hebben.
Men moet niet denken dat ik gek
heid maak: iutegendeel, my is aan
gekondigd, dat de man van bet öpaar-
ne-verleggingsdenkbeeld, dezer dagen
zyn plannen nader zal toelichten. Ik
kan daar niet zonder een rilling aan
deuken, msar als hy dien moed heeft,
dan ga ik uitleggingen geven van
mijn verrollingsplau, en berg je dan
maarMisschien komt er dan nog wel
een derde alias, die een nog mooier
plan heeft verzonnen. Mazelen en
geniale denkbeelden zyn besmettelijk
FIDELIO.
