J. D.
een eind te maken aan de „stijve
verhouding", dio cr bestaat tusschen
haar en de jongens der H. B. S.
en waarin de jongelui werden uitge-
noodigd zich te laten iutroducee: en
op een afternoon-tea, die Zaterdag te
3'h nar in do Plantage Middellaan zon
worden gebonden, om kennis te maken
met den Bond. die zich constitueeren
zou om aan dien toestand een einde
te maken.
Zy, die gymnasium of Hoogere Bur
gerschool vroeger bezochten, zullen
ongetwijfeld geglimlacht hebben bij
bet lezen van deze circulaire, doch
dat die toestand nog niet zooveel ver
anderd is bij dien van tien, twintig
jaron geleden, bleek ons wel Zater
dagmiddag toen wjj uit nieuwsgierig
heid een kijkje gingen nemen in de
Plantage om te zien, wie er alzoo op
de afiernoon-tea zouden verschijnen,
aldus schrijft de telegraaf.
Een der aanwezige jongelui vertelde
ons dat er ongeveer een tiental meis
jes waren gekomen terwijl op dat
oogenblik ongeveer een even groot
aantal heertje aanwezig was. Toen
wü nog een oogenblikje buiten heen en
weer wandelden zagen wij nog drie
„broekjes" (zij droegen kuitbroeken
en hadden platte petten op) zichpre-
seuteeren. Dezen als zijnde niet ge
ïntroduceerd, moesten echter het ge
noegen vau de afiernoon-tea derven, j
Een ander viertal jongelui waarvan
een een handcaraera droeg, bad meer j
succes. Of zy we! geïntroduceerd
waren, of dat het aan de handcaraera
lag. ten minste zy mochten blijven.
Meer bezoekers of bezoeksters ver
toonden zich niet, zoodat deze after-
noon-tea geheel een intiem karakter
had en niet was wat men er zich van
bad voorgesteld.
Waarschijnlijk zal dit resultaat wel
toe te schrijven zijn aan de houding
der uudres en der directrice der H.
B. S. voor meisjes die, naar wy ver
nemen, weinig sympathie koesteren
voor afternoon-teas en wandelpariyen.
NGEZONDSN MEDEDEF-
LINGEN.
30 cents per regel.
gelijks komen talrijke bewijzen aan
het licht van zijn heilzame werking.
«Scott's Emulsion mag met recht
een smakelijk geneesmiddel worden
genoemd. Het ziet er uit als room.
Het vereenigt voedende en gene
zende eigenschappen welke in geen
ander bereidsel worden gevonden.
Het is bij uitnemendheid een mid
del tegen kwijnziekten, bronchitis,
anaemia, scrofula, Engelsche ziekte,
en alle kwalen welke zuigelingen,
kinderen en volwassenen verzwak
ken en doen vermageren.
«Scott's Emulsion» is verkrijg
baar in 7flacons a f 1,25 en in
1/1 flacons a f2,25 bij apothekers
en drogisten.
Een proeffleschje wordt franco
toegezonden na toezending van
f0,30 in postzegels aan het adres:
«The Import Trading Office»,
's Gravenhage, Holland.
glazen stuk gegooid. Vraag bét den
daarmede belasten schilder, hoeveel er
i daar dagelijks stak zyn, enz- enz.
i En als om het spel te volmaken,
de daarlangs loopende puinweg nog
eens versch is aangevuld met stukken
van 2Va cM1., krygt ge een regen van
steenen op dak en binnenplaats, dat
ge zeer voorzichtig doet uw lijf te
bergen.
En dat alles geschiedt terwyl 50
pas verder een politiepost is. Meent
men soms dat kinderen van 6 tot 12
jaar meerder toezicht noodig hebben
als van 13 tot 16, 't schynt my hier
niet jnist.
Als zoo verluid wordt, deze stu
denten de stad ongeveer f 90 per hoofd
en per jaar kosten, zouden toch nog
wel de kosten van een politieagent er
aan toegevoegd kunnen worden, om
de grootste straatschenderij wat tegen
te gaan.
In de buurt der school worden zy
reeds lang Ambachtsschooiers ge
noemd; laten onze aanstaande geleer
den trachten dien naam weer uit te
wisschen, door als fatsoenlijke jon
gelui tot de school af en aan te gaan.
T.
Spiegelmaker, Plaathandelaar. Ver
gulder en Encadreur.
Ged. Oude Gracht 85.
Waarom zoudt gij U laten kwellen
door bronchitis en asthma als
er genezing voor dit kwalen is
Nadat Mrs. Smith te London te
vergeefs verscheidene middelen
had te baat genomen tegen haar
lijden aan chronische bronchitis
en asthma, zonder de minste ver
lichting te vinden, besloot zij een
proeve te nemen met «Scott's Emul
sion» en was spoedig van haar
kwaal genezen. Dit is in korte
woorden wat Mrs. Smith ons in
haar brief mededeelt, welken wij
u hier ter lezing voorleggen.
«London, Engeland,
August 6th. 1898.
«Geachte Heeren,
«Het is mij een groot genoegen
U te kunnen melden, dat «Scott's
Emulsion» mij veel goed heeft ge
daan. Tien jaren l-ang leed ik aan
asthma en
bronchi
tis. Als ik
des mor
gens op
stond was
ik misse
lijk en ge
drukt. Al
mijn voed
sel be
zwaarde
mij. Ik nam toevlucht tot allerlei
soort van geneesmiddelenniets
baattemaar sedert ik «Scott's
Emulsion» gebruik, ben ik een
geheel ander mensch geworden. Ik
verzeker U, dat ik het bij iedere;
gunstige gelegenheid zal aanbe
velen.
«üwe dienstwillige,
«(get.) Caroline Smith.»
Indien de vele duizende men-
CAROLINE SMITH.
8NGEZqglQ£M.
Voor deii inhoud dezer rubrielt stelt
de redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst
of niet geplaatstwordt de copij
niet aan den inzender terug
gegeven.
Tijdaanwijzers,
Mijnheer de Redacteur!
Onder bovenstaande las ik LTw stukje
in de courant van Zaterdagavond j.L
Gaarne wilde ik daar iets aan toe
voegen. Bloemstndie is my geheel
vreemd, over vogels zou ik nog iets
kunnen zeggen, maar dat is niet het
terrein waarop ik my wil begeven. Ik
zou willen bespreken tydaanwyzers
in een druk bevolkte stad. U zult
meenen dat ik de verschillende toren
uurwerken bedoel. Mis geheel mis.
Verplaats U by een groep menscben
die niet op een uurwerk kunDen zien,
en io 't kwartier Rozenprieël wonen,
waar men trouwens ook te ver van
alle stadsuurwerken verwijderd is.
Die Ini regelen zich naar andere, niet
licht afwijkende tijdaanwyzers. Des
morgens beginnende, eerst bakkers,
en vroege melkboeren, kwartier voor
8 de agenten van politie, die zich naar
het hoofdbureau begeven, kwartier
over 8 zy die zich tot 2 uur met de
veiligheid iu deze buurt zulleD belas
ten, tusschen half negen en negen
onderwijzers, die zich naar de school
op de Bakkerstraat begeven, even
later de zich daar presteerende jeagd.
Tot nog toe is het verloop tamelyk
kalm.
Ten 10 ure komt de vuilnisman de
eerste levenmaker in de bnurt, ten
minste als hy om my onbekende reden
niet vergeet te bellen. Ruim half twaalf,
enkele scholieren die naar leering of
spijsuiideeling moeten, de zoo prach
tige optochten voor laatstgenoemde is
my van af de Bakkerstraatschool niet
bekend. Nu komt het gewichtige uur
voor menig huismoeder „12 uur". Do
man zal aanstonds van werk kornen
en moeder moet zorgen dat het kook
sel klaar is, ten minste als de man
werkt en de vrouw nog iets te koken
heeft. "Wees niet bevreesd datditunr
ongemerkt zal voorbij gaan. De scho
len en de nog niet genoemde Am
bachtsschool, die even later uitgaat
zullen U bet eerste half uur best
wakker houden, vooral de Ambacht-
schooiers, schijnen na een werktijd
van 3'/2 uur eens flink te moeten uit
spatten, vechten, schreeuwen, vloeken, j
schelden is de sport waarin zy zichj
dan oefenen. Na den middag een her-
baling van het vorige. Een kleine
herinnering krygt nog bij die zich I
tijdig naar bed wil begeven. De poes j
slaapt dus moeielylc iri haar oogen
op de hoogte van den tijd te komen.
O't Is negen uur de avondles der
Sport en ifeflsirijden.
De Studenten Roeiwedstrijd.
Naar aanleiding van een onderzoek,
ge laan door den Nederl. Stud. Roei-
bondomtrent de geschiktheid der
Loosdrechtsche plassen, tot het hou
den der Universiteitswedstryden, is
gebleken, dat harde golfslag het roeien
ten zeerste zal belemmeren, zoodat de
baan op het Spaarne weder aange
vraagd zal worden.
Voetbal.
De beide baarlemscbe le klasse
voetbal-clubs hebben Zondag op eigen
terrein wedstrijden gespeeld en beide
hebben hare tegenstanders met eene
nederlaag naar huis gezonden.
Haarlem" versloeg „Sparta" van
Rotterdam met niet minder dan 6
tegen 1, terwyl de Haagsche Voetb.
Ver. te Heemstede tegen de Haarl.
F. C. eene nederlaag leed van 1 tegen
2 goals.
Te Rotterdam kon Zondag R. A. P.
van Amsterdam, de kampioens-club,
het tegen „Rapiditas" niet verder
brengen dan eene bescheiden over
winning van 2 tegen 1.
De stand in de eerste klas compe
titie is thans als volgt:
rij s-
U 3H-C
tlc
^CO-^COWCCMCQ
ts
cS,cï co o co t- oo a
tD
-ifsg
"H eJ a
©S:
c a
9 9,2
fij
«jfceq^-SÜ5*
(aMBSiSêW
-H oi ci ió tc
schen die jaren lang geplaagd wor
den door chronische aandoeningenAmb. school is geëindigd. Onze toe
van de keel en longen, het voor- komstige k too te geesten veriaten de
beeld van Mrs. Smith wilden vol-8CP°y- Geen leeuwen bekje of nacht-
sen, zouden zij ontwijfelbaar denSL^wenTn1
dag zegenen waarop zij het eerst ;chad'makers. gejoel,
kennis maakten inet «Scott s Emul-$oen uw reeds slapende kinderen,
sion.» De groote verdiensten van wakker schrikken, elke poort of deur'
dit uitmuntend geneesmiddel wor- wordt gebombardeerd, bond en kat
den thans algemeen erkend. Da- met groot lawaai opgejaagd, lantaarn
Onze oplage
gaat voortdu
rend vooruit.
Kijk maar rond,
overal vindt ge
Haarleni'S Dag
blad.
SEftSENGa 3IEUWS
Een vreeselijk Spoorweg
ongeluk.
Zaterdagmorgen heeft by Vorst,
niet ver van Brussel een botsiDg van
twee treinen plaats gehad, die aan 30
personen het l8ven heeft gekost, ter-
iwyi ongeveer 100 menschen gewond
I zyn.
De trein van Londen over Calais
en Ryssel naar Brussel, die by En-
ghien expres-trein wordt, is tegen een
trein uit Hal aangereden die voor het
station te Vorst (Forest) by Brussel
stond.
De trein, die 's ochtends om 5.22
uit Doornik gaat en 8.24 te Vorst
aankomt, stond voor het station daar
stil. Op dit oogenblik kwam de trein
die om 6.47 nit Bergen vertrekt in
volle vaart aanryden. Door den mist
zag de machinist van den expres de
stopseinen niet en reed tegen den
stilstaanden trein aan.
Verschrikkelijk was de schok.
De locomotief van den expres-trein
sprong boven op den laatsten waggon
van den trein nit Doornik, en het was
i vooral deze trein, die te lijden bad.
Onmiddellijk na het onheil leverde
de omgeving van het station een hart-
verscheurend schouwspel op.
Juist aan den voet van de landings-
I plaats van 't station staat de locomo-
j tief recht op met geheel haar gewicht
(steunend op de overblijfselen der ver-
I brnzelde waggons.
En te midden van die waggons ziet
men, zegt een berichtgever, acht lijken
j bleek en bloedend, met de krampeD
der geleden pijnen nog op de gelaats-
j trekken.
Onder do brokstukken van een der
waggons ziet men het lyk eener oude
vrouw, met het gelaat fegen den vloer
van net rijtuig gepletonder een der
wielen van de locomotief het geheel
verwrongen lyk van eene jonge blonde
vronwen te midden van het ijzer
werk dat van een klein meisje.
Afgerukte armen en handen steken
allerwege tusschen de puinhoopen uit.
Om drie uur lagen nog verscheidene
dooden onder de locomotief en tus
schen die dooden en gewonden, mej.
De Greef, uit Hal.
Men verdubbelde de pogingen om
mej. De Greef onder de locomotief
uit te halen. Volgens hetgeen zy aan
do werklieden zeide, heeft zij slechts
eenige schrammen.
Zy gaf den mannen moed en zette
hen tot spoed aan.
Te half een slaagde men er in,
haar los te makende dokter verze
kerde dat vier harer ribben gebroken
zyn.
Onder de gekwetsten is ook een
mej. De Rycke wier been ter plaatse
werd afgezet.
De bevolking van Vorst is bewon
derenswaardig in het verleenen van
hulp.
Al de zalen van het statioo zijn in
ziekenzalen herschapen. De terrassen
zyn bedekt, met bloedige menschelyke
overblijfsels.
En een talrijke groep werklieden
is nog altyd bezig met bet oprnimen
der puinhoopen en liet opzoeken der
dooden, die or onder liggen.
Een ooggetuige heeft een verslag
gever het volgende verbaal gedaan
„Ik had ten 7 ure 37 den trein
genomen, en bevond my in een com
partiment dor derde klasse, in een der
eerste rijtuigen.
Ter oor zake van den mist had de
trein meermalen moeten stoppen. In
het station van Vorst voelde ik een
hevig schudden en ik zeide tot mijn
gezel: „Wat is dat?"
Op 't zelfde oogenblik voelden wij
een vreeselyken schok en ik werd
midden op den weg geworpen.
Naast my lag niyu gezel, de heer
Borremans, van Hal, licht aan het
hoofd gekwetst.
Verdoofd, bedwelmd, zagen wy
nietsoverigens de mist belette het
ons. Zoozeer waren wy versuft, dat
wy er zeit's niet aan daehteD, onze
reisgezellen te helpen en dat wy
vluchtten als zinneloozen."
ander reiziger, Van Diest, in
dienst bij notaris Heremans, was ook
in een rijtuig der 3de klasse met ver
scheidene vronwen. Op het oogenblik
van den schok sprongen allen naar
het portier maar het was niet moge
lijk dat te openen.
Na lange pogingen slaagden zy er toch
in en het eerste watzy te zien kregen
waren de lijken van twee personen,'
die in tweeën gesneden wareD.
Onder de dooden bevinden zich ver-
scheiden personen uit Ruysbroeck.
Dit komt, omdat de treiu door den1
mist het station van Ruysbroeck was
voorbygeredenalle voor dat. dorp
bestemde reizigers hadden plaats ge
nomen in de achterste rijtuigen en
deze hebben juist het meest te lijden
gehad.
De aanblik van het terrein der
j botsing was afzichtelijk. Tusschen de
balken en verwrongen machinedeelen
zag men misvormde lykeD, meestal
slechts ledematen. Overal stegen de
jammerkreten der gewonden op. Men
kwam handen te kert om te redden.
Zoo spoedig mogelijk werd een trein
te Brussel geformeerd om hulp te
brengen, een aantal geneesheeren naar
de plaats des onheils brengend.
In den sneltrein bevonden zich een
aantal medische studenten, die wakker
meehielpen en de eerste hulp ver
leenden.
Wien de schuld van het ongeluk
geweten moet worden is moeilijk nit
te maken. Op het oogenblik van de
botsing was de mist zoo dik, dat n
op geen tien pas vooruit kon zien.
En het was die mist, die den trein
van Doornik eeu kwartier had opge
houden.
By de botsing trachtte de machinist
van den sneltrein nog te remmen,
doch dit mislukte en met onvermin
derde vaart liep de achterste trein op
den voorste. Van het treinpersoneel
werd niemand gewond.
Tegen drie uur 's middags kwam
de justitie Yan Brussel en met behulp
der geneesheeren werd daarop over
gegaan tot een onderzoek naar de
herkomst der dooden en gewonden.
Voor zoover de lndêpendance de
namen der gewonden en dooden geeft,
meen6n wy geen namen van Hollan
ders gevonden te hebben.
Het overlijden van president
Faure.
Op raad van de doctoren is het lyk
van den heer Fanre Zondagmiddag ge
kist. De heer Dupuy bracht vervolgens
een bezoek aan de kist, welke daarna
op de katafalk werd geplaatst.
Een menigte, welker aantal onmo
gelijk te schatten is, trok des namid
dags langs de kist, waarin de heer
Faure rust.
De heer Dupuy zou heden by de
Kamer het voorstel indienen om een
crediet van 16000 francs te verleenen
voor de begrafenis van den heer
Faure.
De aartshertogin van Oostenrijk
Maria Immaculata, schoonzuster vau
keizer Frans Jozsf. is Zaterdagmorgen
om half tien overleden. Zy is 54 jaar
geworden.
Een ongeluk.
De hoogleeraar Garsonnet, deken
der rechtsgeleerde faculteit te Parys,
is up noodlottige wijs aan zyn eind
gekomen. Hy wös Zaterdag jl. her
trouwd en keerde Woensdagavond uit
Brussel naar Parys terug. Te Feigmes
stapte by aan het station uit en viel,
wegens de dusternis, in een diepen
kelder, zonder dat iemand het bemerk
te. Zyn jonge vrouw dacht dat hy in
een anderen wagen was gestegen en
reed voorteerst te St. Qnentin ver
nam zy dat baar man een ongeluk
was overkomen. Drie uur na bet ver
trek van den trein vond een der be
dienden van bet bnffet den hoogleer
aar met verbrijzelden schedel in den
kelder.
Prof. Garsonnet was in Nov. 1841
geboren, en werd in 1870 belast met.
het professoraat voor burgerlijke
rechtsvordering (waarover by een be
kroond werk in 7 deelen heeft ge
schreven); in 1880 trad liy op voor
het Romeinsch reebt en was sedert
Nov. 1896 deken der faculteit. Hy
behoorde tot de bekwaamste rechts
geleerden die Frankrijk in 't eind de
zer eeuw bezat.
Vresselijk stormweer.
Ziehier nog een verhaal over de
geweldige stormen, die iri den laat
sten tijd op den Atlantischen Oceaan
gewoed hebben. De kapitein van de
„Catania", een stoomscnip dat den
18n December van de Clyde vertrok
en eerst den 14n dezer maand te Netv-
York aankwam, vertelt, dat hy den
27en December, op de brug staande,
op een halve mijl afstands een zee zag
aankomen zoo groot als hy er by zijn
leven nog nooit een gezien bad. Hy
schatte de hoogte op een vijftien me
ter. Hy schreeawde alle man, die op
dek was, toe, beneden het lijf te ber
gen. Laat het roer schietengilde
hy met den electrischen roerket
ting kon dat toch geen kwaad. Yan
alle kanten kwamen de mannen aan
gerend, over al wat in den weg stond
beenspringende, en vordween door alle
mogelijke openingen omlaag. Toen de
golf over het schip heengeslagen was-
en de bemanning weer op dek kwam,
zagen wjj een ontredderden boel. De
schoorsteen, de brug, de kompassen,
booten, luiken, lichtkokers, alles be
halve de kajuitstrap en die was ook
nog beschadigd, was weggespoeld.
"Waren we op dek gebleven be
sloot de kapitein liet was onze dood
geweest.
Andrée niet gevonden.
Reuter seint nit Stockholm
Het Zweedsche telegrammenbureau
heeft Vrijdagavond eeu telegram ont
vangen van den Zweedschen gezant
te Petersburg, aldus luidende:
Moerawjof heeft van den inspecteur
van politie in het noordelijke Joni-
sejak-diatrict een depeeho ontvangen,
16 dezer gedagteekend, volgens welke
het bericht betreffende Aadrée's expe
ditie door niets bevestigd wordt, noch in
het district Jeuisejsk zelf, noch in
bet district dat onder den myneuinspec-
teur in het noordelijke Jenisejsk-
district staat. Deze inspecteur, Von
Wilken, is den 13den naar de rivier
Pit vertrokken om oen nader onder
zoek in te stellen, welks uitkomst da
delijk geseind zal worden.
Moeielijke redding,
Het tankstoomschip „Rotterdam"
heeft op zijn reis naar New- Vork op
6 Februari de „Rossmore" ontmoet,
een stoomboot uit Liverpool, dio zich
na den jongsten storm in bopeloozen
toestand bevond. Een Engelsch scbip
de „Trojan", had reeds pogingen aan
gewend, de opvarenden van liet wrak
te redden, doch kon niet meer dan
negen koppen der bemanning van bet
schip balen. Daarop kwam de „Rot
terdam" ter plaatse en bet gelakte
baar te midden van oen woedenden
storm eerst 23 man t redden. Negen
tien schipbreukelingen bleven toen
nog op het wrak achter en nadat de
Hollandsche boot twee dagen in de
buurt was gebleven, gelukte het baar
eindelijk op den 8ste de overige negen
tien koppen van een wissen dood te
redden. Zelf zwaar beschadigd be
reikte de „Rotterdam" Vrydag New-
York.
Gevecht tusschen Russen
en Chineezen.
Tusschen Russen en Chineezen te
Talienwan heeft een gevecht plaats
gehad, waarbij een honderdtal Chi
neezen werden gedood. Men zegt dat
eene quaestieover de belastingen aan
leiding gaf tot den stryd. Bijzonder
heden ontbreken.
Een dames-bal.
De dames te Muuchen hebben een
bal gegeven zonder heeren. De
vereeniging van kunstenaressen (en
dezulken die het wel wilden wezen)
gaf ditmaal weder haar gewoon jaar-
Ijjksch bal zonder heeren. De dames
gaven een groot Hollandsch gecostu-
meera feest, waar zy verschenen ge
kleed als boerinuetjes uit, Holland,
Zeeland, 't Overmaasche, Gelderland,
Friesland. En een ander aantal ver
scheen gekleed als boeren met wyde
broeken en schoenen m6t gespen en
zilveren knoopen; zelfs de keliners
waren voor ditmaal vervangen door
vrouwelijke bediening en een journa
list die als dame verkleed zich
trachtte toegang te verschaffen, er
voer in een kort oogenblik, dat de
vrouw het kind van de schoonmoeder
is. En er waren geen muurbloempjes,
geen bal mama's, er werd niet in hu
welijken gemakeld en gedanst naar
hartelust tot laat in den nacht.
De grootste moeite gaf het orkest
dat de dansmuziek moest leveren en
ook ernstiger muziek zou uitvoeren.
Want men kon geen dame vinden die
bombardon blies en ook geen vrou
welijke hoboïste. En toch waren die
twee noodig. Toon kwam men op het
vernuftig denkbeeld om hst orehest
achter het gordjjn te plaatsen en zoo
namen hoboïst en bombardonist deel
aan 't feest, zonder zelfs bet beloofde
land te hebben gezien. En zy hielden
hun mannelijke waardigheid slecht op,
want reeds na twee uur moesten de
twee heeren weggebracht worden
wegens liet verdrinken van te veel
verdriet. Het orkest was vlak by 't
bnffet geplaatst en hiertegen hadden
de twee leden van het sterkere ge
slacht niet kunnen strijden. Maar
verre van verontwaardigd te zyn,
waren de dames vroolyk over dit feit-
Een keer te meer bewezen de heeren
jou op de gckcclö wereldgekleed stapten aan wal en omringden
Stemmen antwoordden haai- maar niet een donker voorwerp, dat door de schar
di. -.tem win den man, dien. zij riep. duwen aan Marian's oog onttrokken
Zij boog zich naar voren om beter j was. Nu bemerkte ziji een misdienaar,
ti' kunnen luisteren en zoete, melodieuss i die hoog opgeheven een metalen Cruci-
tenen drongen van het schip tot haar'fix dlroeg. Naast hem liepen fakkeldrar
door. Zij zwollen aan en namen af als
het lied van de rustig kabbelende zee.
De rotsen weerkaatsten het gezang. Het
was alsof dc nimfen uit dt- diepte der
zee waren, opgedoken om de ondergaan
de zon te bezingen. Tosn do laatste
toon wegstierf wachtte Marian met een
van verlangen luid kloppend hart op
een tweede' lied maar nu verhieven
andere zangers hun stemmen m een
wild, somber gezang weerklonk over het
water.
Marian huiverde, want dit lied bracht
haar hem- ellendigen toestand in herin
nering. Na eenige oogenblikken werd'
het gezang duidelijker. En dit overtuig
de haar, dat de zangers, wie zij ook
mochten zijn lief schip verlaten hadden
<_n zich op het eiland bevonden. Nu
zag zij het schijnsel van lantaarns op
(km oever vallen. Flikkerende toortsen
beschenen do wilde gezichten van men
schen, die uit ten klooster aan het einde
der wereld lüer naar toe schenen gereisd.
Drie sloepen naderden nu den oever en
een troepje mannen' alleen als monniken
Anderen zwaaiden wierook heen en
weer, waaruit een sterk riekende damp
omhoog steeg. Nu zette de processie zich
in beweging cm, wel in de richting van
de klippen. En weden* weerklonk het
liefelijke, weemoedige gezang door de
lucht.
Het voorwerp dat de mannen droe
gen, was niet langer voor Marian's oog
verborgen het was een doodkist. De
monniken waren dus aan wal gegaan
om hun doodo te begraven.
Langzaam bewoog do processie rich
voorwaarts, want dikwijls stonden de
dragers stil om de wierookvaten boven,
de kist te zwaaien, terwijl de geestelijke
haar met wijwater besprenkelde. Plech
tig en vastl>eraden hielden dc zanger-s
op de bron aan, waar Marian rich 's
morgens gelaafd had. Bleek en bevend
stond Marian dit vreemde tooneel aan
to zien. Ofschoon rij; er nu van over
tuigd was dat de mannen niet aan wal
waren gekomen om haar te ondervra
gen, voelde rij toch een. ontzettende®
angst voor hen.
Het uur, het halfduister- en de in
bruine pijen gehulde gestalten martel-,
dien haar verbeelding. Zij vroeg zich niet
af waar de vreemdelingen vandaan kwat-
meoi; haar eenige gedachte was hun
te ontvluchten, zelfs al liep rij de kans
ontdekt te worden. Maai* aan ontsnap-'
pen viel nog niet te denken. De stoet
trok haar zoo dicht voorbij, dat rij den
kruisdrager met haar hand had kunnen,
aanrakenZi j kon zelfs de trekken van j
de monniken onderscheiden. Een voor
één passeerden rij haar; nu eens wasj
het een oude man, gekromd! door den
last zijner jaren, dan een jongeling, j
wiens cogen met een zonderling vuur
schitterden, enz.
En toen de monniken voorbij waren,
volgden er weer anderen wankelende
mi de lieden, schreiende vrouwe® en kin
dereu.
Marian zag hun gerichte®, en liaar
hart scheen van ontzetting stil te staan.
Da zending van het schip was nu
geen geheim meer voor haar.
,,He zijn lepralijders 1" riep rij uit,
achteruit deinzend om rich als 't ware
voor die afschuwelijke gezichten te ver-
berge®.
HOOFDSTUK XXI
De stoet vorderde slechts langzaam,
want velen volgde® dien priester. Het
kwam Maria®, voor alsof elke minuut
een eeuw duurde. Dikwijls flikkerde het
schijnsel d'er lantaarns in haai- oogen;
zij voelde den wanne® adem der lepro
zen langs haar wangen strijken en hun
handen raakten bijna de hare aan.
Waar rij vandaan kwamen of wiens
schip het was wist zij niet. Heit verhaal
van de monniken uit het Noorden en
hun zendiug naar deze paria's der maat-
scliappij keude rij niet. Terwijl het ver
langen in haar bruiste te vluchten en
al moest het rijn bij de golven bescher
ming te zoeken, hielden de spookachtige
gedaanten haar aan haar plaats ge
bonden. De jammerende stemmen der
achteraan strompelende lijders ven-
mengde rich met het melancholieke ge
zang der zee.
Óp het hooger gelegen, gedeelte van
lufc eiland dolven, de monniken, een
graf voor hem, die op zee gestorven, was.
Hun plechtig geaang klonk nu ea dan
tusschen de woeste liederen dtr anderen
door. Het speet liaar nu, d!at rij met
vroeger naar be®ede®' was gegaan om
met de® kluizenaar t-a spreke®,
Zij was maar een vrouw en. dan zóó
verlaten.
Op dit oogenblik koesterde rij geen
vrees meer voor het eiland.
Zij bekommerde er zich niet om, er
allee® op te blijven, nee®, rij bad' dat
de zieken zoo spoedig mogelijk naar hun
scliip mochten terugkeere® en haai- al
leen laten met de stilte van den nacht.
Maar het scheen wel uren te duren
voordat de monniken, hun werk geëin-
d'igd hadden. Zij tuurde naar het flik-
kerende schijnsel der lantaarns dat op
de® grafheuvel viel, als een matroos,
die het licht va® eeu vuurtoren in het
oog houdt.
Dikwijls zeide rij tot zichzelf,,nu
komen rij, ik hoor ze." Maar dan begon
het gezang opnieuw, en het licht bleef
op dezelfde plaats en het schorre gelach
of het geschrei va® een lepralijder dreef
liaar hoop weer op de vhieht. Op de1
haai* eigen kuul&rlijko manier begon zij
te telle®, tot zich zelf zeggende, dat
wunoeer rij de duizend naderde het j
scliip onder zeil zou gaan. Maar dit
verveelde liaar spoedig e® ongeduldig
kwam rij ecu weinig uit haar schuilhoek
te voorschijn, zoodat de frissche zee
wind langs haar gelaat streek. Qp het-
zelfde oogenblik kreeg een der lijders
haar in 't oog; met een luiden kreet
sprong hij op, greep haar bij den pols
en trok haar mee naar den oever. Het
kwam haai- voor alsof er plotseling uit
het duister een monster opdook, dat
haar met zijn armen omknelde.
Zij diufde de® man niet iu 't gelaat
zien, maar zag hoewel onduidelijk, dat
hij een groen, hier en daar gescheurd
uniform e® een dolk in zijn gordel
droeg. Een vloed van woorden vloeide
over zijn hppen, maar zij verstond niet
genoeg Russisch om hem te kunne®,
antwoorden„Gij, lijkt op haar, daei
ik verloor." Toe® haar spraakvermoge®
weer terugkeerde begon rij luid te gil!-.®
en op haar angstkreten kwamen alle
rieken toesnellen. Spoedig was zij om
ringd door een drom van menschen en
enkelen riepen, dat rij een spion was.
Uit wel twintig monden klonk het„De
Engelschedood haarin de zee met
maarWoest uitziende vrouwen, met
doffe oogen, baanden zich eeu weg door
do menigte; jonge meisjes lachten ze
nuwachtig en trachtten haar op den
grond' te trekken en oude mannen hie
ven hu® stokken op om het doodsbleeke
.'gelaat te treffen.
(Wordt vervolgd,)
