vin*'
Do Emir van Afghanistan. muzikale monsch ter wereld, des
Aanhoudende geruchten door inboor-1 vorub> 111 'let orkest m den schouw^-
lingau uit Pesbawur aangebracht, ma- l)urg .oom zou blaam, zou ik met
keu oieidujL' van deu dood van deumedelijdend schoudtrophal™ van
Emir van Afghauistan. 1 ,t?n beSln berarnveiweekmg bc-
De Britsch-Indische regeering beeft
nog geen bericht ontvangen doch in
dien het gerucht waarheid bevat, zon
het waarschijnlijk spoediger bekend
zün door inlaudsche bronnen dan langs
officieelen weg.
Een diefstal.
Opmerkelijk is het dat deze week
ook te Berlyn een ontrouw bediende
aan deü loop is gegaan met een som
Tan f24.000 (40.000 mark). Hij is 21
jaar oud en moest voor een uitgevers
firma het bedrag bij de Duitsche
Bank uitbetalen, ter overmaking naar
Londen. Men vermoedt, da* bjj zich
naar Engeland wil begeven, en heeft
allerwegen de politie gewaarschuwd.
Hij had een plaats in een slaapwagen
besteld, maar verscheen niet bij het
vertrek van den trein, vermoedelijk
om de politie van het spoor te bren
gen. De eigenares der firma, die ge
woon was zelf zulke groote bedragen
over te brengen, was dien dag ver
licht hebben;. En toch schreed ik 's
avonds van dien dag naai' den schouw
burg, om een instrument te bespelen,
dat ik nimmer te voren, zelfs in banden
had gehad. En dat kwam zóó
,,Ik zit koffie te drinken en soes zoo'n
beetjei; daar stormt eensklaps mijn
vriend, de hoornist Weefberg. de kamer
binnen met een geweld, dat ik bijna
van mijn stoel val van schrik!
..Hé, hé, roep ik zacht verbijtend.
Vriend Onvergelijkolijke1schreeuwt
hij en schudt mijn hand zoo krachtda
dig, dat hooreni en zien mij vergaat
het schreeuwen heeft hij zich waarschijn
lijk bij het eeuwig geblaas in zijn hoorn
aangewend „ik ben overgelukkig
zalig en jij kunt mij tot de gelukkig
ste aller stervelingen maken!"
..Ik?" vraag ik verbluft.
,.J i jij, - edelste, braafste hulp
vaardigste aller vrienden" en tege
lijk trommelt hij; een roffel op mijn ar
me ruggegraat.
„Hoor eens, Weefberg," herneem ik,
terwijl ik haastig buiten het bereik van
zijn armen vlucht, „spreek en gedraag
hinderd omdat zy juist een.nieuwe z
brandkast geleverd kreqrZjj hal Im aj en fatsM1)1,jk mcnsch;aadere
daarom den bediende, dien zy geheel J -
vertrouwde, met de zending belast.De ,lk ^blet necn hocveel moet J*
vluchteling is 1.65 meter lang, heeft neDDen
kort blond haar, draagt geen baard
en is zeer byziend.
De macht van den chalief.
hebben
Daar kwam dé zaak op de proppen.
Geld had hiji niet nood'ig. Maar liiji wilde
weg met- den eersten trein natuurlijk
naar een of ander pretje een erfoom
was jarig enz., kortom, onder alle om-
De Eogelschen zullen spoediger mei standigiiedcn. en „al stond zijn leven,
deu chalief moeten afrekeneu dan zy er bij op 't spel" Weefberg moest er
gedacht hadden. De engelsche Minis- hoen. Maar de kapelmeester gaf zoo
ter Brodrick deelde Donderdagmiddag 1 kort voor de voorstelling geen verlof
in het Lagerhuis mede, dat de sirdar en daar .Wefberg nog pas eenige maan
den 5en Februari seinde, dat koionel den aan liet. gezelschap verbonden was
Kitchener den chalief meteen krygs-in in de stad weinig kennissen, had, wist
macht van naar schatting 6000 man hij niemand, die hem zou kunnen ver-
op ongeveer 112 Eng. myleo van den vangen.
Nyl sterk verschanst had gevonden. Goede raad zou in zoo'n geval voor
Aangezien kolonel Kitchener geen ieder ander duur zijn geweest, maar dé-
troepen genoeg had om hem aap te z<. luchthartige persoon wist er wat op.
tasten, trok hy terug. Den 21en seinde ik die nooit- andiers dan heet» soep
de sirdar dat de Derwisjen in noord-0f koffie had geblazen, moest voor liern
oostelyke richting oprukten en den '-speiHn.!
L5en aan den Witten Nijl met de, ..Maar kerel! ik weet ternauwernood
Eoge'schen bevriende Arabieren ver-j1Cf. hoorn er uitziet."
slagen hadden. ..Kom' je hebt me tooli dikwijls ge-
Tot zoover de minister. Aan de in orkest gezien? Kijk' je
Daily News werd Woensdagavond uit gaat zitten zoo zet de hoorn aan j&
Kaïro geseind, dat men zien te Om- Juond m hoeft, verder niets anders te
doorman tot een gevecht toerust. &e- j doen dan naar je buurman, den an-
neraal MacdODald, die te Kaïro was dfrcn hoornblazer. te kijken. Precies de-
om naar Europa terug te keereu, iS|ZC,ifde. bewegingen dv hij maakt, maak
dadelyk weer naar hei. zuiden ver- natuurlijk zonder te blazen
trokken. Generaal Hunter en vele is 01jm0oeijk Cen vol orkest te
andere officieren zyn van ver lot terug- ilcoreil 0e W ,we
geroepen. Er zyn du te Omdoerman TTorLn
9000 man troepen, waaronder een >Iaar
bataljon Iersche fuseliers. i ónzin niets maar
is dé andere hoornist -
Op de Filippijliep. jcok eens zoo geleverd'
t horens gebla-
cft !t gesnapt,
stelijk
Leeuwers dat
heeft 't hem)
geen mensch
't Was in één woord.
Generaal Otis seinde Vrydag uit
Manilla: r» t i i,- j
Io de nachten van den 2len en denIDa^bl's\°% mi> WT 031 den
22en en gistermorgen drongeG de troe- p udei '!aC ,k b,."ia .'"L'1
pen der opstan :elingen door tot de Ischen lu bbc,u om - maar.
toegangen van de stad buiten de mureu ';x zo° .r;U' "-le 3"j (looi> zo°(3^ Jiet ,nuJ
achter onze linies. Vele opstandelingen j d'-naieng voor de oogen werd Niets hielp,
verborgen zich, een duizendtal hadden i f" tegenstreven geen weigeren. Hij
zich verschanst. Zy werden gisteren j bc!d- 3nJ dreig-d..-. hij nel
vol tv omen teruggeslagen met een ver-1°™- "a3s- oni kort' tl; §aan> l3c
lies van een vyi'honderdtal doodenen yéloofde al its om maar van hem af te
gewonden, en tweehonderd gevange-! I;,'i"le11
nen. De verliezen aau onze zyde wa- Legen uur loop ik met gebogen
ren zeer licht. De stad is rustig, het 3loo*d het theater binnen ten roode
vertrouwen keert weer en de zaken'
worden hervat.
Do verliezen der Amerikanen in de
gevechten ora Manilla op Woensdag
en Donderdag bedroegen twee offi
cieren gedood en drie gewond, 9 man
gedood en 34 gewond.
De Plaatsvervanger.
Mijn grootmoeder leerde mij als kind
een wijze spreuk, „kinderen." zei ze,
„leer niet uj veel wie veel kan. moet.
veel ten uitvoer brengen -van een
domkop eischfc nooit iemand, wat."
Zij was een verstandige vrouw, maar
tegen „ongeluk" is geen sterveling op
gewassen.
Wie mij den vorigen Zaterdag och
tend gezegd zou hebbt-n dat ik. de rnin->t
Haarlemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
CCCLXVII.
Dc statistiek wijst aan, dat er in
Hm riem vijfduizend vrouwen meer zijn,
dan mannen. Met andere woorden
wanneer we het zielental in de gemeente
stellen op rond zestigduizend- dan zijn
er 27.500 mannen en 32.500 vrouwen.
Dat. verschijnsel is niet nieuw. De
geheele wereld! verheugt zich in liet bezit
van meer leden van ds schoone sekse,
•dan van het... laat ik zeggen minder
sohoone geslacht. Maar de verhouding
is niet zoo als in Haarlem. Hier is het
verschil wel heel groot 'en we mogen
ons daarmee gelukwenschen, want niet
voor niciiH ndal heeft dé dichter heb
gezegd!
Ehret die Fra/uen, sie flechten. utid!
weben.
Himmüsclie Rosen ins irdische Let-
ben.
Over 't algemeen kan niet gezegd wor
dt n, dat onrn Haarlemschc dames do
genoegens van dat aardsche leven ver
smaden. Als men in do week eens telt
hoeveel liefhebber-wielrijders zich in en
cm Haarlem met deze edele sport ver
maken, dan is het getal sportzusters
veel grooter, dan dat van de -portbroe
ders. Ik heb mij er dan ook al lang
over verbaasd, dat er in Haarlem nog
geen dames-wielerclub is opgericht. Wou
ter, dio zooals dé lezer wel weet, niet
altijd heel beleefd' is, grijnst wat voor
zich heen als ik dat zeg en beweert:
ok over het affiche, d'o con a of an
dere wijziging dus enfin 't kon mij
onverschillig zijn. wat ik niet blies.
Een minuut later zit ik, rampzalig,
in stomnu vertwijfeling op Weefberg's
plaats. Voor 'en achter mij worden da
plaatsen ingenomen, partituren opgesla
gen, instrumenten, gestemd, ik laimp
tik oogeüblik ineen bij die afgrijselijke
klanken en meende telkens, da.t ei- een
hond' op do pootem getrapt werd. Daar
na geschuifel in het partèn'e en opananf
en sluiten van logedeuren. D. zaal
\n!t zich. Ik kijk schuw rond, de ledige,
drtigend diiTgenttmlesscnaar boezemt
mij angst in. Daar verschijnt mijn be
ter ik. de tweede hoornist.
Dat is dus meneer Leeuwc-rs! Wat
kijkt hij me onliebbe'l'jk aanwat 'n
brutale oogeni 1 Die ruikt lont! Hij|
proest, als een bruinvisch en snuit zijn
neus onbehoorlijk hardonwillekeurig
grijpt mijn hand naar mijn zakdoek. O
-.geen denk n van. Ze zouden allemaal
captain willen wezen cn het nooit eens
worden over 't clubcostuum." „Man.
man," zeg ik dan, „wees toch wat voor
zichtig in je uitdrukkingen. Als je daan
met alle geweld' niet galant wilt wezen,
denk er dan tc'u minste aan, dat de
vrouwen in: Haarlem de meerderheid
hebben. Als de twee en dertig duizend
vijfhonderd vrouwen er niet te edelmoe
dig voor waren, dan zoud:n. ze je- huis
bovc-n je hoofd kunnen afbreken, zonder
dat wij mannen er iets aan konden
deen. En voor 't minst, zullen ze je op
alle openbare gelegenheden en vermake
lijkheden met have minachtende blik
ken verpletteren."
Wouter verklaart dan wel, dat hij
dat hoopt te boven te komen, maar ik
voor mij zou niet; graag op alle plaatsen
van publieke ontspanning dat gevaar
loopen. Want kom nu maar eens waar
je wiltop de concerten van Bach, op
die van Toonkunst, in 't Brongebouw,
Óp d - maiinéee van Kriéns, in de Alli
ance fraiifaisa overal en overal zijn
er minstens tweemaal zooveel vrouwen,
als mannen.
„Wees maar blij," zei Wouter, „dat
onze Hanrlemsclie. d'amcjs zoo overal
heengaan. Verbeeld je eens even. dat dé
emancipatie» lira Ilanrletm zoover was
doorgedrongen, dat iedere vróuw een
1 vak beoefenen en geen dnkele meer
wachten wou, tot men haar ten huwelijk
komt vragen. Waar zouden wij hier
vijfduizend betrekkingen en positiën van
daan halen Dat zeg ik je, Fidélio, als
er ooit een golf van emancipatie over
Haarlem komt, dan zouden wiji mannen
neen, dat hoef ik hem nog niet na. te
doen.
Nu stapt de kapelmeester naai- zijn
verhoogden lessenaar. Hij. heeft zwie
rende manen, die hij geniaal schudt, en
een blikMoge hij dien niet te vaak op
mijn schuldig hoofd richten.
Een zwaai met dén dirigeerstok, 't
wordt stil en daarna barst de melodiën-
stroom met onzinnig geweld los.
Mijni oogen gluren tersluiks 'maar
onafgewend naar Leeuwerfe. Als die)
kerel mij maar niet zoo aanstaardeDie
doorziet iemand bij, den eersten blik'
hij is een geboren detective... en hoe
heeft hij bij al dat getoeter nog den
tijd om zich om mij te bekommeren!
Zoo'n onbegrijpelijke kalmte en zeker
heid. hij merkt natuurlijk, cla.t ik geen
kik geef! Jai! dat dacht ik wel... O,
WeefbergO
De kapelmeester begint ook al won
derlijk hierheen te zien, daai-, nu wenkt
en fronst hij zijn wenkbrauwen. En die
Leeuwers kijkt me aan met een ver
achting...
Goddank, nu wordt het lawaai weer
zoo sterk, dat niemand1 op mij. let.
En nu een oogenblik diepste stilte-
De kapelmeester wendt zijn1 geniaal
hoofd naar ons om en heft. den stok te-,
gen ons opLeeuwers kijkt mij aan. en
beiden verbazen wij ons over den kapel
meester, die een waren krijgsdans voor
zijn lessenaar uitvoert. Als hij' maar
niet voortdiu'end zijn stok naar mij, en
Leeuwera zwaaide. Hemelmoeten wij
soms iets blazen?
Maar waaromi blaast die Leeuweis
dan niet?
Daar krijg ik een ribbenstoot en hoor
ik iemand achter mij fluisteren „De
hoornsolo, gauw, ben je suf, of wat
scheelt je
Daar hebben we de poppen aan, 't
dansenWacht maar Weefberg, als
ik je te pakken krijg! wat bezielt)
dien Leeuwera tocli Ik zet den hoorn
aan mijn lippen eindelijk schijnt hij
toch tot 't besef van zijn plicht te ko
nt.n. Hij brengt ook den hoorn aan
zijn mond. maar 't blijft even stil als
te voren. Ik blaas mijn wangen op, da.t
dé oogen mij uit het hoofd puilen
Leeuwers ziet angstwekkend! rood van
het blaizen dat hij cloot, maar stil blijft
het doodstil.
Het publiek in t parterre begint te
grinniken boven in de loges wordt
hier en daar in de handen geklapt en
uit het schellinkje klinkt con spottend
kijk wat 'n paar snóczige Otjes
blaas op
Een tikje van den kapelmeester en
schetterend vallen trompetten, violen,
horens, fluiten en hoe dat tuig verder
heotcn mag, in een wilde stroom van
klanken overstelpt onze nederlaag.
Daar klinkt het eleetrische schelletje
liet scherm gaat op, de voorstelling be
gint.
Ik tracht weg to sluipen, maar reedis
staat ten blauw gerokte zaalbediende
voor mij c-n wenkt mij hem te volgen
ook Lceuwers; de ellendeling heeft,
zijn hoed reeds op.
„Hier zco. heerenin dé garderobe
wacht even; do kapelmeester wou,
u spreken."
Ik staar Leeuwers aau, Leeuwers mij
de kerel schijnt mij nog voor den
mal te houden ik kan mij niet langer
i n houd; n.
„Waarom heb je die solo niet gebla
zen, mijnheerrrzeg ik met dreigende
stem.
„Waarom heb jij die niet geblazen,
m'n goeie man klinkt d'e kalme we
dervraag'.
„Omdat ik een stommerd ben," barst
ik los, „omdat ik voor mijn vriend
Weefberg zou spelen, zonder ooit een.
hoorn in mijn handen gehad te hebben
omdat ik jeu precies alles zou nadoen..."
„Ja, zie je kijk! dat zou ik jou
doen klinkt het doodleuk tc-rug.
„Wat?"
„Ik ben heekanaal Leeuwers niet
weet je?... Leeuwers, die goeie jongen,
ligt in bed hij heeft 'n beetje haar
pijn, begrijp jt... dat kan den beste ge
beurenHij hield niet op... en ik heb
hem vroeger nog eens geholpen, toen
heb ik alles nagedaan, wat de andere
me voordeed maar wanneer je me
niets voordoet, heekmaal n^ets m'n.
goiie meneer, zie je, dan, kan ik je met
den besten wil ook niets nadoen, begrijp
jo wel?"
finaal weggespoeld wordeftiWij zijn
in Haarlem op dat gebied nog lieelwat
ten achter. Behalve in particuliere za
ken, waar vrouwen de klanten helpen
of administratie voeren, hebben we irr
Haarlem maar enkele inrichtingen waar
vrouwen werkzaam zijnde voornaam-
steu zijn het station en het telegraaf
kantoor. Verder is er. geloof ik, éen
juffrouw aan dc post. De grootste werk
gever aan de vrouwen is wel de ge
meente met hare onderwijzeressen aan
de openbare scholen..
Als dé emancipatie van die vrouw
voortgaat. Fidelio, clan zal ik het nog
beleven, dat zij haar intree doet op liet
stadhui-. In gedachte zie ik al klerkin-
nen. cornmiezinnen en bodessen op 'ti
stadhuisje komt je- bijvoorbeeld' aan
geven voor de nationale militie of voor
de schutterij en je weet niet waar die
afdéeling is en vraagt dat aan clen por
tier en dio zegt„links, d'e tweedie deur.
daar vindt u de juffrouw Waarom zou
er, als we dan eenmaal zoover zijn. ook
niet. een Secretaresse wezen, en waarom
dan ook maar geen Burgemeesteresse
Het schoonmaken van 't stadhuis en 't
stofvrij houden zal dan misschien wel
aan de mannen worden, overgelaten.
Als ik de ambtenaren; van 't Stadhuis
was. dan zou ik op de toekomst niet
zoo geheel gemist wezen. Voor concur
rentie van dien kant is d'e politie vei
liger. Tenminste i k kan mij geen vrou
welijke politieagente voorstellen, met
den kinband van. dé helm; om 't gezicht
een standje of vechtpartij. Als zoo'n die-
ee standje of vechtpartij. Als zoo'n die
nares van dé openbare orde een vech1-
Over de scène, die nu volgde, wil ik
liever zwijgen. Weefberg en Leeuwers,
de echten, zouden er echter een liedlje
van kunnen zingen! 't Scheelde heel
weinig of beiden kregen hun ontslag en
Weefberg heeft mij 'nooit weer gevraag
zijn plaats in 't orkest te vervangen.
O. R
De Tarantella-beet.
In de omgeving van Brmdisi hebben
de Italianen veel te lijden van adders
en tarantella's (vergiftige spinnen). De
ze gevaarlijke dickem maken iecteren
tuin, elk veld en elk bosch onveilig en
al worden ze met honderden gedood,
zo vermeerderen op ontzettende wijze.
Vooral de tarantella's zijn er talrijk,
welker beet flauwte ten gevolge heeft.
Men zegt, dat zij, die door deze spin
gebeten worden, een onoverwinlijke nei
ging krijgen om de wildste sprongen en
lichaanisverdraaiingen te maken, die-
zoolang aanhouden, tot dé gekwetste
uitgeput of bewusteloos op den grond
valt. Van de bewegingen dezer ongeluk-
kigen zou de nationale dans der Napo-
litanen zijn afgeleid'Ondertusschen
schijnt, liet. dat juist deze wilde spron
gen een geneesmiddel zijn voor het ver
gift. Zoodia namelijk de patient begint
te transpireeren,, komt er verlichting
in zijn lijden, en daarom wordt zoo
men zegt met goed' gevolg zoo iemand-
bij muziek gebracht, opdat hij- den wil
den dans langer zou kunnen, volhouden.
Een ooggetuige verhaalt om tien t dit
fabelachtige jniddel hpt volgende:
„Een zeer lief. jong meisje, het eenige
kind van bcerenouders, was een dag
voor mijn komst door een giftige taran
tella gebeten, en nu zat ze op een. bank
voor het huis me|t haai- ouders, haar
familie en haar bekenden om haar heen.
Het- meisje maakte in 't eerst den in
druk van eenl waanzinnige, die zich
door iets vreeselijks achtervolgd waant.
Haai- regelmatig schoon gelaat was
doodsbleek, dé groote donkere oogen
staarden wild om zich heen, en als zag
zo van alle zijden tarantella's komen,
strekte zij afwerend dé handen uit, oan
ze dan weer samen te drukken, alsof
ze lie-t gevreesde insect daartusschtn
doodleni wilde. Prachtige blauwzwarte
lokken omhulden de ongelukkige alsj
cen mantel. Toen ik nieuwsgierig nader
trad' en vroeg, wat het meisje sclieeldie,
kreeg ik ten antwoord), dat zij een „ta-
rantata" was, een vrouw, die door
.en tarantella gebeten is. - Het metisje
bewoog het hoofd heen en weer, als
hoorde ze iets en tegelijkertijd vernamen
ve het geluid van een vogel. Allengs
verden de tonen duidelijker en de zieke
stond langzaam op en begon eerst be
daard dan snel een wilden dans. Toe-n
haar kracht uitgeput was, stiet ze een
'(•brillen kreet uit, die door merg en
been ging en stortte onmachtig in de
armen harer moeder. Toen ik twee da
gen later terugkwam, had de boer mu
zikanten voor zijn huis laten komen cn
op de maat der muziek danste het
anne kind, zooals men zeide, i-eeds acht
uren lang, zonder tusschenpoozen. Als
de muziek er niet was, zei de moeder,
„zou zij te zwak zijn, om een voet to
verzetten De muzikanten kosten veel
geld, doch we willen liever honger lij
den. dan iets na te laten, wat tot gene
zing van 't arme schaap strekken kan."
De bewoners van de landen om Brim
disi kennen nog een ander middel tot
genezing van den tarantellenbeet, n.l.
het water uit de „heilige bron", op1 10
mijlen afstand' van Brindisi, welke bron
gewijd is aan St. Paulus. Elk jaar ko
men op St. Paulusdlag, op het einde van
Juni. honderden gekwelden uit alle
oorden daarheen, om genezing te zoeken.
Onderweg worden ze echter zóó dikwijls
dbor stuiptrekkingen overvallen., dat
ze eenigo dagen over den betrekkelijk
koiden weg loopen Wie het niet aan -
durft, de reis te maken, moet. door een
razenden dans trachten het vergift uit
het lichaam te verdrijven. Gewoonlijk
worden tie arm sten in een kamer opge
sloten, waar geen. meubelen staan en
welker wanden behangen zijn met keu
rige doeken en bonte lappen. Hier danst
en springt en draait dé ongelukkige
zoolang, tot hij op een rustbed: in den
hoek der kamer neerzinkt, om even
daarna weer van voren af aan te begin
tersbaas dc hand op den schouder lei
cn met een barsche sopraanstem zei
„ga jij eens mee, vrind," dan zou dei
ander wellicht antwoorden „wel zeker,
beste meid, met alle plezier. Mag ik jei
een arm preeenteeren V'
„Je bent .een geestig heer," zei ik en
voegde er, om aan Wouters fantasieën
een einde te maken, bij „Wat was het
publiek in den schouwburg weer enthou
siast bij het jubileum van) mevrouw
Frenkel, niet waar? 't Was een aandoen
lijk oogenblik, toen onze grootste too-
neelspeelster gehuldigd werd. Een com
missie uit de burgerij kwam op het
toon eel met een mooi beeld voorstellen
de „d- Kunst" en bood haar dat aan.
Roerend en treffend sprak de president-
haar toe: 't trof me vooral, dat. hij zoo
zei: „Mevrouw, 't is waar. tolken keer
da.t we u mochten hooren, hebben, we-
onze plaats bij den bureaulist gekocht-
en. behoorlijk betaald, maar toch zijn
wij uwe schuldenaars gebleven. Zulk
spel. zulke kunst betaalt men nooit.
Gun ons daarom de eer. u dit beeld aan
te bieden als herinnering aan zoovele
uren van hoog kunstgenot, ons door u
geschonken."
Woute'r stond met) open. 'mond' te
luisteren. „Wa wat zeg je riep hij,
„daar heb ik niets van gehoord."
„En d'an dio andere betuigingen van
sympathie," ging ik voort," ..'t was om te
snikken zoo aandoenlijk. Daar had. je
de kransen van de zustci vereenigingen
op kunstgebied, mensch mensch, wat
een kostbare blocmenschat. Een bloem
stuk van. Kunst zij ons Doel en: een
groote lier van bloemen van dei Kunst
nen, zoodat hij ten laatste geheel uitge
put, in cen diepen slaap valt, waaruit
hij in de meeste gevallen hersteld! ont
waakt.
NGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cents per regel.
Waarom was de machinist
ingeslapen
Een sneltrein was in volle vaart
op een der groote lijnen der Ver-
eenigde Staten. Hij was vol reizi
gers. Eensklaps hoorde men een
vreeselijk geraas en die prachtige
wagens bevonden zich opeenge
hoopt het was slechts een puin
hoop. Vele personen kwamen er
bij om en nog veel meer werden
gekwetst. Dit ongeluk had plaats
op Klaarlichten dag en wel als de
weg vrij was. Was dit alles het
gevolg van een verkeerden wissel
stand Neen want het automati
sche sein gal' de oorzaak van de
vergissing aar. Waarom had de
machinist dan het sein niet gezien
Hij heelt het later bekend, hij was
op zijn locomotief ingeslapen, op
het oogenblik dat hij met eene
snelheid van 80 kilometers per uur
liepWas hij dan dronken Vol
strekt niet. Maar sedert eenigen
tijd was hij altijd slaperig. Waar
aan kan men deze slaperigheid
toeschrijven Wij zullen zulks na
gaan.
Is het mogelijk vergiftige zelf
standigheden in te nemen zonder
te weten ot te willen Zeer zeker.
De gezondste en voedzaamste spij
zen bevatten vergiftige elementen.
Alles hangt af van de maag, van
den lever en der ingewanden. In
dien de spijsverteringsorganen re
gelmatig werken, neemt het orga-
nismus de elementen op die hem
passen en verwerpt het overige
voordat het bloed er mede in aan
raking is gekomen 5 maar in het
geval dat de spijsvertering moei
lijk is. alsdan ontbinden zich de
maag en niet een
gedeelte van
spijzen
het lichaam
ontsnaptaan
den invloed
dernadeelige
zelfstandig
heden. Men
-heeft hoold-
pi.in.
vrijé.' ligheid. geen
eetlust en
maagzuur.
Men heeft
somtijds
hartkloppingen en men gevoelt
eene algemeene onpasselijkheid 0111
en in de maag. Dit vergif handelt
op de heisenen en dus op de ze
nuwen, verslapt de zintuigen en
veroorzaakt eene voortdurende sla
perigheid, gelijk die verwekt bij
personen die zich aan het gebruik
van opium overgeven. Het was
deze slaap die de overhand had
by den maehnist.
Ziehier een geval dat door de
genezene zelf verhaald wordt, en
lijdende was aan eene ziekte die
men geen naam kon geven.
Met deze bericht ik U, zoo schrijft
ons de heer G. W. Alberts, 211
Brouwersgracht, te Amsterdam,
mijne hulde en blijdschap te be-
toonen door het gebruik Uwer
Pink Pillen van Dr. Williams. Ik
ben er geheel door opgeknaptik
ben echter niet in staat U mijne
ziekte op te noemen, mijn dokter
heeft het mij nooit willlen zeggen,
zoo ik er hem naar vroeg kreeg
ik weinig of geen antwoord, maar
gaarne geef ik U eene omschrij-
Sinds een jongen van lo a lb
jaren was ik lijdende en werd hoe
langer hoe zwakker, lijkkleurig
bleek mager, liep geheele dagen
club en een corbeille vaai „Cremflr."
En dan al die toespraken daarbij. Ik
ontmoette de jubilaresse nog1 etvem aan
't station na afloop van dé voorstelling
en ze dfrukte 111e dé beide handen en
haar oogen stonden vcvl tranen, toen ze
zei„och. mijnheer Fidelio, wat zijm
die Haarlemmer? tcch lief voor me ge
weest' ik ben er lieusch kapot van."
„Maar dat moet je allemaal gedroomd
hebben," riep Wouter uit. „Wat praat,
je toch? De li eel e huldiging van die
groote actrice liep af met bloemen van
dé Directie van den Schouwburg, da
officieele krans van de afd. Ilaarlcmi
van het Nedéii. Toorn el verbond en
bloemen van den braven Stiphout, den
tooneehneester Verder heb ik niets ge
merkt. Meer is er ook niet gebeurd."
,/t Is waar," zei ik, „je hebt gelijk.
Maar er had toch iets in dien geest kun
nen gebeuren."
„Zeg maar moeten gebeuren. Och,
Fidelio, wij Haarlemmers zijn eigenaar
dige luiwe zijn wel verrukt en enthou
siast en dankbaar, maar wc- schuiven
niet af. Alle kransen, souvenirs en ca
de au x vinden wc goed en best en braaf
onder voorwaarde, dat een ander z<
betaalt. Ilc wou maar vragen waai
bleven dien avond al die Haarlemsche
vrouwen? Als zij haren invloed hadden
gebruikt bij hare mannelijke familie
leden (en ook zonder emancipatie i;
de invloed der vrouw wezenlijk nog
groot genoeg) dan zou het feest van
mevrouw Frenkel zeker wat beter aan
gekleed zijn geweest, dan nu."
„Val de vrouwen daarover niet hard1,
zei ik, ,,'t zou den schijn hebben alsof
te pijn zen, was moedeloos ert
kwijnde kompleet weg, in de laatste,
twee jaren werd ik zoo min, dat
ik zelf dacht als het zoo voortgaat
dan lig ik spoedig in 't grafik
was geheel lusteloos, kreeg pijn in
de borst en tevens aan mijn hart,
zwakte in de ledematen en spie
ren, ik gevoelde zelfs geen lust tot,
leven meer en verlangde naar een
spoedigen dood, des te eerder de
dood mij roepen zou, des te wel-;
komer ware hij geweest. Was
zulks niet verschrikkelijk voor eenj
jongmensch van 24 jaar Maar
thans allen lof en dank aan Owe
Pink Pillen gevoel ik mij geheel
anders, vroolijk en opgeruimd, heb
tot nog toe geen pijn meer, heb
eene betere kleur, ik weet niet in
welke wereld ik ben, na zooveel
jaren lijdens. Ik raad een iederI
Uwe Pink Pillen aan, als een pro
baat middel, dat eene kolossale uit- j
werking heeft. Ik geef LJ de vrij
heid mijn schrijven bekend te ma
ken.
Prijs fl.75 de doos, f9.per61
doozen. Verkrijgbaar bij J.H.I.Snabi-
lié, Steiger 27, Botterdam, eenig de
póthouder voor Nederland en Apo
theken en ook echt verkrijgbaar]
voor Haarlem en omstreken bij de
Wed. W.PLAATZERv. D. Hü'LL,
Drogerijen, 28 Jansstraat. Franco
toezending tegen postwissel.
Daar het doel dezer geneeswijze
is de hernieuwing van het bloed j
en de versterking der spieren,
strekt hare werking zich op vele
ziekten uitbloedarmoede, rheu- j
matiek, heupjicht, zenuwpijn, ver
lamming, ruggemergsziekte, St.
Vitus dans, hoofdpijn, zenuwach-j
tigheid, klieren enz. De Pink Pillen
hergeven de schoone kleuren aan
de bleeke gezichten, handelen in
alle gevallen van verzwakking en
hebben eene werkdadige handeling
op alle ziekten, veroorzaakt door
lichamelijke en geestelijke' over
spanning en door buitensporig
heden.
Commissariaat van Politie
te Haarlem.
Inlichtingen omtrent de voorwerpen
eijn dagelijJts, behalve Zon- en
Feestdagen, van 11 lol 1
uur voor de eigenaars
te bekomen.
Gevonden voorwerpen. Van 17 Febr.
tot en met 23 Feb. '99.
Een maudje met boodschappen, een
portemonoaie met geld, een gouden
cachet, een sigarenkistje met haak-j
werk, een zwart langharig hondjo,
eeD duimstok, een gryze hazenwind-
hond, een rozenkrans, een jongensjas,
een notitieboekje, een paar zwarte
tricot handschoenen, een bonboekje,
een gouden oorbel, een gouden scha
kelarmband, een brnin wollen kinder-i
handschoentjo, een zilveren broche,
Zeeuwsche knoopen, een griffelkoker,f
een zilveren rozenkrans, een thermo
meter, een nikkelen signaalhoorn van
een rywiel, een bril in etui, een gryze
wollen doek, eenige sleutels, sleutel
ringen waaraan sleutels, een straat-
makershamer, een zwarte handmof,
een R. IC. kerkboek, een bruinkleurigo
fikhond, een zilveren armband, een
rol rieten mat.
Het stoomschip Prim HendrikJ
van Batavia naar Amst., vertrok 24
Febr. van Padang.
Het stoomschip Oranje Nassau,
van Paramaribo naar Arasf., vertr. 23
Febr. des avonds 9 uur van Havre.
Het stoomschip Bogor, van Rot
terdam Daar Java. arriv. 24 Febr.
te Southampton.
Het stoomschip Cluden, gecharterd
door de Holland Amerika Lyn. vau
Amst. naar Newyork, pass. 24 Feb:',
de-; nam. 1 u. Lizard.
we onze eigen baan wilden schoonvegen,
want onder de Haarlemmers, die niets
gedaan hebben, zijn jij en ik ook, Wou
tertje. Bovendien is er niets meer aan
dé zaak te veranderen. Misschien, viert
mevrouw Frenkel over tien jaar op
nieuw een jubile en kunnen we, bijl
leven cn welzijn, dan onze schade ii
halen. Maar nu we toch over bloemen
sprek. n. die gegeven hadden kunnen
worden, wou ik je wel eens wijzen op
bloemen, die van jaar tot jaar bij
terugkeeren, cn dit jaar zullen moctdil
verhuizen. Ik bedoel do bloemenmarkt!
op de Kampervest op Zaterdag' vóóil
Pinksteren.
Waar moet die. blijven, nu de der-I
trische tram er langs wordt gelegd Waan
blijft ook dc groentemnarkt bij da
Turfmarkt? Waar zal die kaasmarkt
blijven? Zij alle worden door do nieu
we tram min of meer gehinderd1 en
kunnen zeker niet tot grooter ontwik
keling komen. Dat is geen reden om et
de tram scheef op aan te zien, want zot
als he't Franeche spreekwoord zegt
„men bakt geen pannekoe-kui zonde?
eieren stuk te slaan." Maar onze mark
ten, die toch al niet schitterend zijn, 1110
gen er niet onder lijdén."
„Breng ze alle gezamenlijk over naai
het Wilsoiisplein," zei Wouter, „dat is
van twee kanten lange het water t<
bereiken en zoolang de gemeente geefl
geld heeft om cr een pad aan te leggen
kan liet groote grasveld best voor ons
markten worden gebruikt."
FIDELIO.
