ALLCOCK'S PLEISTERS
■van allo politieke uitlatingen of rede
voering* n enz., die in d'e school do echo
zi nden kunnen wekken van do polemie-
k- n enz., ivaarmede de publieke opinie,
zich bezig houdt.
1 n antwoord op den brief van Le-
n vertelt de Aurora, dat een ambte
naar en, een geneesheer dei- Saluut-ei-
"anden aan Dreyfus aanrieden, in het
belang van zijn gezondheid een hand-
we rk te beginnen dat Dreyfus dit voor
stel met vreugde aannamdat hem
werktuigen werden ter hanid gesteld)
doch dat er daarna last kwam uit Pa
rijs, hem die werktuigen weer af tei ne
men.
Tooneeii eciarne.
Een schrijver in een Duitsch blad'
Btelde onlangs voor om Amerika een
anderen naam te geven, het Reelame-
rika te noemen. Waarheid is, dat
men nergens zoo goed als in Amerika
de kunst verstaat van reclame maken,
tenzij dan in Engeland.
Wij wilien hier enkele staaltjes ge
ven van cle reclame, die sommige schou-
burgdireeteiu ni.uiK.ten om volle
len te trekken. Op den dag toen in
Londen de eerste voorstelling zou wor
den gegeven Van het sedert lallooze
malen opgevoerde „Het geheim van
een huurkoets", kou men in de voor
naamste straten van het westen vaai
Londen, een merkwaardig schouwspel
zien. Zoo langzaam mogelijk reed daar
een elegant open rijtuig voorbij, waar
in achterover geleund in de kussens een
jonge man rustte met doodsbleek gelaat
en gesloten oógen. Op zijn wit over
hemd bemerkte mem een. groote bloed
vlek, blijkbaar was er cl its een onge
luk of een misdaad' geschied of men
had een zelfmoordenaar voor zich. Maar
op het oogenbük dat een politieagent
nadert, om onderzoek te doen naar den
volksoploop richtte de vermeende doode
ach op. lachte, groette naar alle kan
ten en reikte met beide handen aan de
omstanders biljetten uit, waarop men
lezen kon dat dien avond de eerste voor
stelling zon plaats hebben van boven
genoemd stuk.. Hetzelfde spel voerde de
tooueelspeler die een der hoofdrollen
in het werk vervulde nog eenige ma
len vaker uit en het succes van ..het
geheim van de huurkoets" overtrof de
■stoutste verwachtingen van eiken too-
nec-ldirecteur.
Nog veel meer- opzienbarend, en ge
waagder ook was de truc van een Ame
rika -.n-oliën directeur te Brooklyn. Toen
deze de treurige ontdekking deed. dat
een dramai waarvan dc heldin zich aan
het slo'. van het stuk verdrinkt, geen
opsang wïide maken overreedde hij
rijn eerste actrice- tot een wel wat ge-
v. ..lijk© onderneming. De dame was
een uitstekende zwemster, en nani daar
om ook op zich, om op een mooieo mid
dag ut een licht wandeltoilet van een
"brug te springen, zoodat heischeen
•alsof ze zich wilde verdrinken. Geoefend
in het duiken was ze ook, en daarom 1
nam ze zich voor. zoolang onder water
te blijven, totdat er van alle kanten
hulp zou opdagen. Voor de ocgen van
vele voorbijgangers werd de „poging
tot zelfmoord"' gewaagd', en honderden
zagen met angstige spanning toe, hoe
moedige jonge mannen de levensmoede
dame aan. haar vochtig graf ontrukten.
De 'huichelares wendde toen nog be-
\vu.- te-loosheid voor. en toen zij uidelijk
tot zich zelf kwam, verklaarde zij. toch
weer in 't- water te zullen springen, wijl j
ze niet kon verdragen alle avonden voor j
een lecge zaal te spelen. Het voorval
werd door a,l de bladen uitvoerig me
degedeeld, en het gevolg wais, dat de
ine nschen, zoolang 't stuk op 't reper
toire bleef, letterlijk vochten om een
plaatsje machtig te worden. Iedereen
■wild;, de van den dood geredde tooneel-
spc lster zien, zooals zij op de planken
don sprong deed in het water, waarvoor
rij in de werkelijkheid! niet was terug
gedeinsd.
Ook Australische- schouwburgdirecteu
ren zijn niet bang om een sterk stuk te
doen,, als zij de belangstelling van het
publiek moeten winnen. Gedurende de
eerste weken na de eerste voorstelling
van een detectieve drama te Melbourne
dat daar lang werd gegeven, trok da
gelijks door de straten dier stad' een
heel© troep tuchthuisboeven, onder lei
ding van twee krachtige tot aan de
tanden gewapende opzichters. Om nog
meer opzien te baren poogde een tucht
huisboef te ontsnappen, waardoor steeds
een groote menschenoploop werd ver
oorzaakt. Zoodra de politie ziclh eir in
mengdle, werd een verklaring gegeven
en ongehinderd kon de troep verder
trekken. Dank zij deze reclame wercL
het stuk waarvan de voornaamste too-
neelen in een tuchthuis speelden, zeer
druk bezocht.
Houten schoorsteenmantels
zijn bij ons weinig in trek en worden
alleen gemaakt voor de minste soort
i woonhuizen. Behalve in de rijkere wo-
Jningen vindt men in de huizen der
middenklasse, in plaats van het vroeger
!zoo gezochte marmer, gewoonlijk leien
'schoorsteenmantels, zwart vernist, en
j die het groote publiek gewoonlijk den
j naam geeft van marmer. Zij zijn na-
buurlijk veel goedkooper.
I Hoewel bij een mantel een open
haarcl behoort, en in dat geval ra.ison
d'etre heeft, vindt men veelal een
kachel geplaatst voor den mantel, iet;
dat geheel in strijd is met de begrip
pen der schoonheidsleer. Maar als men
hierop wilde doorgaan, zou er heel wat
af te breken vallen in de voortbrengse
len' van onze huizen bouwers. In Ameri
ka herleeft thans weder d'e houten man
tel, en terwijl, men voor goede marme
ren mantels 5 a 7 honderd gulden be
taalt. kan nicn voor 250 gulden rcedb
een mooien houten mantel verkrijgen.
Zij worden volgens de Sun, in honder
den soorten van stijl vervaardigd, en
bereiken prijzen van 2000 a 3000 gul
den tot enkele lOtallen guldens. Er zijn
er prachtige onder, en zelfs de goedkoo-
pe zijn smaakvol.
Nimmer werd hieraan zooveel zorg
besteed1 en zoo veel smaak ten, koste
gelegd. Allerlei houtsoorten leveren de
grondstof, mahonie, eiken, dennen en-
without. Bij de eikensoorten gebruikt-
men 70 a 80 tinten, 6n dit in aanslui
ting met het meubilair. Vele worden
geschilderd en geëmailleerd. Bij de vuur
plaat maakt men gebruik van marmer
of onyx. die met de hout kleur overeen
stemt, en een goed' effect maakt.
De stijlen zijn, voor de koloniën, van
het tijdperk van Elisabeth, empire, klas
siek of renaissance. De koloniale stijl
is het meest ia trek. Men kan ze naar
verlangen bij een architect bestellen.
Zooals boven gezegd, kan men voor 250
gulden reeds mantels van fijm hout
koopen en van een© behoorlijk© groo-tte.
In de eetsalons ziet men veelal rnainr
te!s van tichels. Ook in zalen en biblio-
heken vindt men dergelijke.
Spionnen vrees
Ai weer eer» spioGQenzaak in Frank
rijk. Aan het. spoorwegstation te
Nancy is een handelsrei/.iger, een
zekere Pmchoo, die door zijn her
haalde reizen naar Dui»scbla;ul en
zijn verkwistende loef wijze verdenking
op zich laadde, in hechtenis yetiooien.
toen h;i uit den trein van Avricourt
staple. PiiiChon is onder adjudant hjj
het reserve-leger. Met hem is een jonge
üeuie gearresteerd met wie hij leefde.
Tweemaal ter dood veroor
deeld.
Een soldaat van het 4 le bataljon
infanterie te Tuci-. was den I7de<J
Mei ter dood veroordeeld wegens grov e
beleedigiuir van zijn meerdere. Dezer
dagen werd hij voor den krijgsraad
gelei om gehoord te wordoa over een
verzoek om gratie, dat by opgesteld
had. Doch nauwelijks was de voor
lezing van het stuk geëindigd, of bij
rukic een knoop van zijn broek en
wierp di'èïï ïnai den president naar
I het hoofd, terwijl hy hem met de ge
meenste scheldwoordilei, overlaadde.
De soldaat werd dadelijk daarop op
nieuw ter dood veroordeeld.
UIT TRANSVAAL.
Gelijk te verwachten was. verklaart-
de imperialistische pers hier meeren-
deels het jongste Transvaolsche kies
recht voorst el geheel onvoldoende. De
imperialistische bladen aan de Kaap
gaan nog verder. De Cape Times noemt
het het snoodste wetsontwerp ooit door
een menschenbrein ontworpen om bur
gers te verhinderen mee te stemmen.
De Argus bestempelt het wetsontwerp
met den naam van tastbaar boerenbe
drog. Middelerwijl praten de Engel-
schen van liet Kaapsche parlement er
van, Schreiner in staat van beschuldü-
ging te stellen:, en van Milner's plan omi
ontslag te nemen en te repatrieeren,
als Chamberlain hem niet onvoorwaar
delijk steunt.
De Standard verneemt uit Johannes
burg De Schotten op den Rand heb
ben een resolutie aangenomen en naar
Engeland gezonden afwijzend Sir J
Sivewright's verklaring dat het laatste,
kiesrecht-voorstel bevredigend is.
De Standard and Diggers News te
Londen ontving een telegram uit Jo
hannesburg. inhoudende dat de regee
ring der Zuid-Afrikaansche Republiek
een, hartehjk telegram heeft gekregen
van de Bntsche regeermg waarin deze
met de laatste kiesrechtvoortellen haar
warme instemming te kennen geeft
alleen oppert zij een, paar kleine wijzi
gingen en verder biedt, zijl vrendschap-
pelijken raad aan.
De regeering der Republiek heeft ge
antwoord dat zij met dleze wenken gaar
ne zal opvolgen. De behandeling van de
kiesrechtvoorsteJler* door den Volks
raad is nu uitgesteld overeenkomstig
den raad van de Engelsche regeering.
Dit bericht leek heel onwaarschijn
lijk en het ook gebleken, dat het on
juist is. Chamberlain heeft dat aan een
agent van Reuter verklaard. Wel heeft
Chamberlain aan d'e Regeering der Z.-
Afr. Republiek per draad verzocht om
een afschrift van het voorstel betreffen
de de kieswet, met de verklaring van
enkele bepalingen. Hij gaf tevens den
raad, om, indien de kieswet bedoeld'
was als een poging om tot een regeling
te geraken, het debat- in den Volksraad
te do-en uitstellen totdat Chamberlain
de voorstellen, zou hebben bestudeerd.
Naar gemeld wordt antwoordde de
Regeering der Republiek, dat liet thans
aanhangige debat niet- kon worden ge
staakt, doch dat. indien in vriendschap-
pelijken geest opmerkingen worden ge
maakt, deze door de- Regeering in over
weging zullen worden genomen.
D'e Volksraad behandelde Vrijdag im
geheime zitting d'e artikelen 1 en 2
van de kieswet-voorstellen
Een Zaterdag avondmaal je
CCCLXXXVIÏ.
Een zekere heer A. v. H. heeft in de
Nieuwe Rotterdams-che Courant van
Donderdag een lang verhaal gedhan
van een rit, die hiji per paardentram'
gedaan heeft of gedaan zou hebben, van
don Hout naar 't Station. Dezo mijn
heer begint met te vertellen dat hij- een
lv.ice wandeling had gemaakt {waar
schijnlijk bedoelt hij; wat hij. als Am
sterdammer een latnge wandeling
n o o m t!) en ini den Hout in de tram
is gestapt. Wat hiji toen ondervond, be
schrijft hij aldus
.Van afrijden vooreerst nog geen
sprake, maar toch na een zekeren
tijn. k ek mijn conducteur eens rond
cn ik geloof haast dat het daarom was,
of hij ook ergens den koetsier' kon ont-
dekken
En ziet! die functionaris was werke
lijk dichter in de nabijheid dan ik in
mijne domheid) eerst gedafcht- had en
kwaim kalmJ en gelaten van onder het
nu gekorven hout te voorschijn.
ï'lechtig beklimt onze rosbediwinger
zi;n podium en wat ik niet zou duiven
vertillen ails ik het niet zelf had gezien,
ook ons paard schijnt lont te ruiken.
Het i> een gek zeggeni van een paardi
-- - ons paard was eigenlijk een paardan
maai-
„Ze vouwt getroost de handen za-men.
En scheidt ze weer,"
Er laf> eene. kalmte, eene zekere be
rusting over onzen viervoet, die ik niet
beter weet te schetsen.
Maar het zij zoo liet zijwij waren,
d.w.z. de twee functionarissen, eni ik,
op het punt om aan den ral te gaan,
toen zich aan den verren horizont iets
Vertoonde, dat voor mij kleur noch vorm
had. maar dat- door het geoefend oog
van den conducteur a-1 vrij spoedig als
;ene dame werd herkend' en nog wel
eene die niet meer zoo erg jong en cok
niet zoo vlug ter been meer was.
Met het onschoone manuaal, waarvan»
speciaal de schoon ere helft van ons ge
slacht het geheimschijnt te kennen.
voor mij heeft dat altijd iets griezeligs
- het. spichtig opsteken van een pa-ra-
plu ie, wordt onze man behoorlijk, maar
niet bekoorlijk gewaarschuwd en met
eene Olympische kalmte -- eerste teug
van mijn drankje komt- onze d'a«me
naderbij; en werkelijk in den wagen
terecht.
Het gewone ,,Oef' bleef achterwege
trouwens er was geen© aanleiding voor,
moeite had het niet gekost, alleen maar
-erg veel tijd."'
Een oogenbük later weer stilstaan,
nog een dame met een pa-ra.pluic", daar
na. nog weer een dame met een para
plu! e en ten slotte komt. de geestige
inzender aan "t .station, stellig en zeker
nog op tijd voor zijn trein, want anders
DE SCHOENEN.
Wij zaten met Fauvel. de agent van
den veiligheidsdienst op het terras van
een café op den Boulevard.
Biji het- uitgaan van de schouwbur
gen werden de tafeltjes bestormd, op
het troittoir nani de drukte toe. de
vluchtheuvels weiden ingenomen door
heeren in avond-toilet, die eene schuil
plaats zochten tegen de groote menigte
rijtuigen.
Op cht uur deden de industrieelen
van den Macada.rn.weg daar eene laat
ste poging. Dc verzamelaar van eindjes
sigaar harkt brutaal onder, uw stoel
zijn vangst- weg.
De va-lach e doofstomme doet eene
laatste uitdeeling van zijne biljetjes,
de kleine bloemenverkoopster tracht u
hare viooltjes, die naar gootwa.ter rie
ken, in de hand' te stoppen.
Op hetzelfde oogenblik keerde éene
der meisjes zich naar ons toe, met de
volharding va.n een jonge vlieg. Om
soms zoo mal in die kleine plaatsjes
of dat ook eene der voorwaarden uit
de concessie kon zijn."
Dat van die oude juffrouwen is bij
zonder geestig, niet waar en hoe wel
willend is het om te spreken van klei
ne plaatsjes waar ze „zoo mal" doen.
Op het gebied1 van vervoermiddelen
doen wij' zelfs zóo- mal, dait we hier een
elect-risch tramnet hebben, waaraan
Amsterdam nog in geen jaren zal kun
nen denken
De lieer A. v. H. is' klaarblijkelijk
1 een te groot man voor een. klein plaats
je als Haarlem cn toen hij daar nu in:
een onbewaakt oogenblik verzeild' was
geraakt, kreeg hij blijkbaar een opwel
ling van wrevel en slecht humeur. En
daar die toch. op iemand moest uitvie
ren. trof dat noodlot de tram;.
Hij mag dan Robertas Nurks Junior
zelf niet wezen, in de familie is hij toch
wel.
Het hangt- er maar van af. ini welke
zou hij ook daarover wel geklaagd höb- stemming c-en mensch de wereld bekijkt,
ben. Een Am-terdaimmer is zóo niet, of j Ieder die opgeruimd is en de dingen
hij moppert over alles wat hemJ in klei- van den vroolijken, kant tracht- te bc-
nore gemeenten overkomti zien. zal zioli amuseeren waar een a-n-
lk ben niet bij den directeur van dender niet? dtan aanmerkingen te maken
tram gaan vragen, hoe de zaak eigenlijk vindt. Daar heb je nu neef Wouter. Al
in elkaar zit en of werkelijk de man in zeg ik het- zelf. ik ben een goedig indi
ciën Hout zoolang heeft moeten wacli- j vidu en zie liefst de dingen van den
ten og; het vertrek van den wagen, onr I goeden kamt, maar Wouter dbefc juist
de eenvoudige reden, dat hij. op zijn het tegendeel. En dat zou nog zoo heel
hoogst, vijf minuien kan gewacht héb- erg niet wezen, wanneer hiji maar niet
ben omtrent het alantal parapluies dat zoo'n behoefte had. om zijn, bezwaren
opgestoken werd. heb ik zoo'n flauw j aan anderen over te vertellen. Maar
vermoeden), dat- hij zijn fantasie heeft i zoo zijn die mopperaars: vraag maar
laten werken en tot typeering van zijn eens aan mijnheer A. v. H.. die er
welwillende stemming in. 't algemeen, i lange stukken, over schrijft in- de krant-
wijs ik op de volgende merkwaardige i Bijvoorbeeld ik zit met Wouter op
zinsnede uit zijn relaas: 'een Bach concert. Er komt een zangeres
„Maar hoe dan ook, na op deze wijs i op cn Wouter maakt mij' opmerkzaam
nog eenige passagiers te hebben opge-j op haar toilet. „Veel te-opgeschikt, voor
laden en op straat- gezet, schieten wij - iemand van dien leeftijd, virudl je ook
toch aardig op. maar merkwaardigerwijs niet
zonder oude juffrouw waren wij nooit.Wat kan liet mij. nu schelen, of het
en liet- denkbeeld! begon mijl te bekrui- goeie mensch zich wat al te veel heeft
pen, - je kuut nooit weten, ze doen opgeschiktDe vraag is of ze mooi zingt.
ons Van haar te bevrijden, hadden wij
bloemen gekocht. Doch rij verwijderde
zich daarna- niet.
Famvel dien| het verveelde, raakte
haar eventjes met liet- eind va-ru zijnen
wandelstok aan
Ga heen zeid'e hij, loop gauw
weg, en zeg aan je moeder, dat wanneer
zij je niet. dadelijk naar bed stuurt-, zij
met mij te doen krijgt.
Verbluft keek hot kind' den agent
aan. Misschien herkend© zijl hem, of
herkende met haar vroeg ontwikkeld
instinct van wild, dat in de straat ge
jaagd' wordt, den jager.
Zonder te antwoorden, gleed zij tus-
schen de stoelen door tot aan eene plek,
waar eene vrouw met loshangende ha
ren, haar opwachtte. Beid'e verdwenen
daarna in de menigte.
Een onzer zeide
Neem mij niet kwalijk, mijn waa-r-
de.Fa-uvel, ma-ar giji moet- toch wel eene
treurige opvatting van mensch lie vend-
heid hebben.
Dat is het eenige bezwaar van uw
betrekking, die mij) anders bijzonder
verleidelijk toeschijnt, voor een man
met verbeeldingskracht.
Fauvel schudde liet hoofd.
Da-t geloof ik ook, evenals gij, zei-
de hij.
Ik ont-d'etk goeden wil en moed daar
waar gij ze niet zoudt zoeken. Bijvoor
beeld. onder al die verlaten kinderen,
die door de straten van Parijs zwerven
en die in de groote stad evengoed in
het wild leven, als in een woud. heb
ik kleinen gevonden, die een hart had
den, dat vele menschen zou beschamen.
Wilt gij, één uit twintig voorbeelden
Eens in het laatst- van de maand Au
gustus, bevond ik mij op weg naar huis,
in de straat Sa-int-Antoine, toen ik
cc-ii straatjongen bemerkte, diö eieren
stal van eene uitstalling van een groen
ten verkoopei.
Hij, hield in de hand het nummer
van een geïllustreerd blad, dat dienzelf
den d'ag was uitgekomen en was den
inkcl genaderd als om bij! het licht
van het gas te lezen. Hiji liet zijne hand
in de ma-nd glijden bij: de schaduw van
het dagblad en had reeds vier eieren in
zijn zak gestopt, toen ik hem bij den.
arm greep. Ik ken ze wel die gelaats
trekken van lieden, die men onver
wachts aangrijpt dien verschrikten
blik, die dan uwe oogen ontmoet. Wel
nu. op dit oogenblik was de gelaatsi-
uitdrukking van dezen jongen geheel
anders. Zijinie bla-uwe oogen toonden
niet de minste vrees.
Ziji waren ook niet- onbeschaamd.
Ik vroeg hem
Wat doet gij daar
Ik kocp mijn middagmaal.
Zonder geld
- Ik heb geen cent.
Waar woont- ge?
Dat hangt- van mijjie inkomsten
af.
Wat voert gij' uit?
Ik open portieren.
En waar slaapt gij dezen avond?
Tusschent afbraak...
En uwe ouders?
Hij maakte eene beweging, a-lsof hij
wilde zegden - Wat zijn dat voor din
gen Ikhernam
- Ik moet je naar de gevangenis
brengen.
Dat is goed. maar laat mij, dan
losloopen.
En gij zult- geen moeite doen om
u te redden
Neen. want ik zeg u dat ik zal
weg te loopen
Wij, liepen aldus naa-st elkander tot
aan d'e politiepost. Onderweg praatten
wij. De kleine vertelde mij zijne ge-
-■<lri edenishij ging. nauwelijks twaalf
jaar oud de wijde wereld in.
Z-.jn oudste herinnering was van
een en voddenraper, die hem had ge
bruikt vóór helper.
Het was zijn vader niet, hij; wist niet
hoe hij- in zijne handen was gekomen.
Op zekeren dag was deze man uit
de stad verdwenen De jongen: had toen
In gepaste bewoordingen breng ik dat
Wouter aan zijn verstand, maar zóo
mcoi kan de zangei's niet zingen, of hij
vincu het noodig mij: toe tc fluisteren,
dat ze blijkbaar valsohe tanden, heeft
Behoud nu eens dc illusie bij het
hooren van zulke opmerkingen. Als ik
op een concert zit. clan zijn ik erken
het eerlijk -— de menschen om mij heen-
me totaal onverschillig. De zaak is cf
de muziek in mijn smaak valt, Wouter
denkt er anders over. Hij zit liefst zóo,
dat hij een oog kan houden op de d'eur
en maakt daarvan dan gebruik, om een
lindelooze kritiek uit te oefenen op dé
binnenkomende menschen.
„Daar komt Van Gro-enenstein, wait
wordt d;e man ontzaglijk dik. Beeken
donk. ook al, jawel iedéreen' moet tegen
woordig lid van Bach weze-n't was
beter ais hij zijn, leveranciers niet zoo
lang op hun geld liet wachten. Daar is
natuurlijk mevrouw Ressen bommel ook
met haar drie dochters, dat worden ook
a,l vaatjes zuur bier. O wee, daar kamt
Van Puffelen - a-ls die vervelende venit
maar niet hier komt".
Van Puffelen blijft evenwel, stilletjes
aan' den anderen kant: hij heeft ook
wel eens kennis gemaakt met de ge
sprekken van Wouter. De man is niet
kwaad, hij heeft nu eenmaal de onheb
belijkheid om zijn oogen dicht te doen
voor het aangename in 't leven en ze
wijd open te sperren voor liet leelijke.
Vestig zijn aandacht op een prachtige
rozenstruik en hij zal u een verdord
blaadje aanwijzen. Reis met hemi in een
trein en hij zal u een verhaal opdisschen
van de onveiligheid op de spoorwegen.
Zit met hem aan tafel en hij spreekt
over de vervalsching van levensmidde
len.
In vereenigingen is hij: niet te ge
bruiken, wa.nt hij: is altijd in de opposi
tie en breekt morgen aif, wat hij van
daag zelf gezegd heeft. Eens in een on
bewaakt oogenbük is hiji üd1 van een
bestuur geworden, maar die pret raakte
eene week op hem gewacht, en daarna
zijne vrijheid hernomen. Hij zwierf
d!oor Parijs gedurende vier jaren,, en
bedelde zooveel bijeen, dait hij een stuk
broccl cteiii en een bed betalen kou.
Reeds- bemerkte men in d'e verte het
roode licht vau het politiebureau en de
schaduw van een politieagent, die aan
de deiu- op post stond.
Ik bleef stilstaan en zeid'e tot mijn
kleinen metgezel
- Als je in staat- werd gesteld om
in je onderhoud te voorzien, zou je da-n
het- stelen laten
- - Ja,, maar wie zal dait d'oen
Kom morgen bij' mij' .aan.
Hij was stipt den volgenden dag op
dc aangewezen plaats. Wij, gingen te
zamen naar een, grossier en daar kocht
ik eene kleine marskraam voor twintig
francsgaren, naalden, knoopen. pot-
looden, envelop-pes.
Des a-vonds gaf ik het kind een pas
tent. als colporteur en zeide tot hem':
- - Ga, heen. wees een eerlijke jon
gen en zoek je weg door Frankrijk.
In 't begin van October ontving ik
een brief van mijnen beschermeling;
ilc heb dien steeds bewaard', wellicht
heb ik hem bij mij in mijne portefeuille.
Ja, hier is hij.
Fa.uvel haalde k i bewuste briefje
met een gekarteld randje en een bloem
pje in den hoek voor den d'ag, en las
voor
„Mijn waarde beschermer1
„Ik schrijf u om u mede te deelen,
dat ik gezond' en wel te Marseille ben
aangekomen, hetgeen u bepaald genoe
gen zal doen. Ik heb onderweg veel ver
kocht zoowel aan de .boeren, aJs op de
verschillende, kermissen. Zelfs1 ben ik
door het failliet gaan van een koop
man te Lvon. in de gelegenheid ge
weest mijn mars nog aanmerkelijk te
vergroote». en heeft zij mij in staat
gesteld in mijn onderhoud te voorzien.
Er is evenwel nog iet? dat mij hindert
INt-Hl&ONDtüXV MEDEDEE-
LIWEIV.
SO rents per reeel.
genezing bieden voor
PIJHEN, VERSTU1KINCEN, oi KNEUZINGEN.
Zij worden in d; geheele. beschaafde wereld
verkocht. Als huismiddel tegen alle
KWALEN en PIJNLIJKE AAND0ENINCEN
zijn ALLCOCK'S PLEISTERS de beste.
Bij rille Apothekers verkrijgbaar.
BelangPljl: ivtv.-, i„,/,
Getulgsehrl.t 1 ljCi-.. l-wi.
gentCentraal Apolheek. Lange oulstraat.
Groote Houtstraat 24.
OUDSTE I1ÜIS IM
Zijdenstoffen en Dames-
fournituren.
Steeds het nieuwste voorhanden.
j mijne schoenen- kunnen liet niet meer
tot Parijs uithouden.
Indien gij:, mijn waarde beschermer,
zoo goed zoudt 'villen rijn, mij door
toedoen van éen uwer vel© kennissen
een paar nieuwe te doen toekomen,
zoudt ge mij een zeergrooten dienst be
wijzen. Ik heb mijne rekening opge-
maakt en kan geen schoenen koo
pen zonder mij te ruineeren."
Ik schreef hierop direfet- aan een
vriend van mij en verzocht hem: mijn
kleinen man bij rich te laten roepen.
Hij sprak d'e waarheid en mijn,1 vriend
kocht dan, ook het gevraagde en tevens
hoog noodige voor hem.
De kleine colporteur schreef mij hier
na nog eens om mij hartelijk te bedan
ken, waarna- ik gedurende vele maanden
geen enkele tijding meer van hem ont
ving. Hij; was op de terugreis.
Gistere-n nu, terwijl 'k mij; op mijn
bureau amuseerde met het vervaardi
gen vaui een klein model sigaren knip
per, kwam men mij: waarschuwen, dat.
een kleine colporteur mij, wenschte te
spreken.
En zco waarlijk het was mijn kleine
eierendief van den faubourg Saint-An-
toine. Ik zou hem nauwelijks herkend-
hebben.
Zoo wa© hij gegroeid, en zoo gezond'
zag hij er uit.
En hoe gaat het met d'e zalken. vroeg
ik hem
Zijn opgewekt gelaal en zijne glin
sterende oogen ctuidden reeds aan dat
hij mij iets aangenaams wilde vertellen.
Hij ving aan
Ik ben hier gekomen 0111 u te
verwelkomen en u eene verrassing te
verteilleni.
Hij. zette zich op een bankje neder,
en terwijl hij zijn been ophief, liet hij
mij zijne sichoenen zien.
Welnu hervatte ik.
«- Wei, riet ge niet dal ze geheel
nieuw zijn, juist zooals men ze mij uit
uw naam gegeven heeft, ik heb ze ter
uwer eer zoo ©ven op de stoep voor 't,
eerst aangetrokken,.,
-- En hoe hebt ge het al dien tijd
gemaakt
Wel, ik heb blootsvoets gelcopen,
en mijne schoenen in d'e hand gedragen.
Ik wilde u Iconen, dat ik een hart heb
en dat u geen ongelijk hebt gehad door
mij de hand toe te steken.
Dat- ik door dit verhaal eenigszins
aangedaan was, laat zich begrijpen. Wel:
was liet een 'domme streek: van. mijn
bescherm cling, dat 'hij zoo lang op zijne
bloot© voeten had) geloopen, doch het
getuigde zeer gunstig voor hem. Hiji
wilde rnij een genoegen doen, doch had
daartoe niet het middel. Toen was dit
dwaze denkbeeld biji hem opgekomen
om door opoffering van zijne voeten
aan de keisteen en va-n d'en weg mij
zijne groote toegenegenheid te toon,en.
(Hugne© Le Roux.)
v - r i a
Ook een bewijs.
Onderwijzer„(reef me eens een
ba» \!-. Frans, dai de- aarde rond is.:'
Frans „De ro -dieis biljctlen mees-
H. J. VISSER. I>r!"
ja,uw uit. toen hij in een ledenvergade
ring een voorstel dat in dö vorige be-
stuiusvergad'ering met algemeen© tem
men was aangenomen, met kracht en
macht- ging bestrijden.
Alsof er in de wereld al geen, jam
merlijkheden genoeg waren Daar is nu
bijvoorbeeld dat twaalfjarige scl lip pers-
jonge t je, van wien in het vorig nummer
'au, dït blad is gemeld, dat hij er
gens melk halende betrapt werd op
diefstal van een gulden
Aanvankelijk wou hel ventje niet
bekennen, maar toen er om de politie
werd gezonden, viel hij door de mand,
gaf den gulden over en... zal nu moe
ten terechtstaan, wa,nt cle politie heeft
proces-verbaal tegen hem opgemaakt.
Twaalf jaar is het kereltje en ten
veroordeeüng voor diefstal krijgt hij. nu
eker. Dat i? geen kleinigheid" Zijn
heelt- leven, lang draagt de jongen dat
vonnis mee en als man zal hij allicht
de gevolgen er nog van ondenvinden,
dat hij, eens als kind van twaalf jaar
©en gulden heeft willen wegnemen. Mij
dunkt, waarneer ik op die manier be
itelen werd zou ik, cle zaak anders be
handelen. Ik zou voorgeven, dat iemand,
de politie was gaan halen, maar in
werkelijkheid zou da-t alleen ais dreige
ment moeten, dienen, om den jongen
tot bekentenis te brengen en zeker niet.
om er dé politie- in te mengen. Over
begrippen van welwillendheid' en men-
schenliefde zal ik nu maar niet eens
spreken, maar ik wou gevraagd hebben
of het de moeite waard is, voor een on-
noozelen gulden een twaalfjarigen jon
gen aan de justitie over te leveren en
de politie te derangeeren.
E11 dat in deze warme dagen. Mis-
schien zou dé politieman, di© het zaakje
behandelen moest, er uit zijn zak een
gulden voor over .hebben gehad om. er
niet mee lastig te worden gevallen.
Wie in dezen tijd van de tempera
tuur profiteert- is de electriscüie tram.
Dag in dag uit vervoeren de mooie wa
gen tji reizigers bij mass,ras. Alleen
Maandag, een werkdag notabene en
volgend op den Zondag-, w erden er twee
duizend menschen vervoerd; Toch is het-
tarief niet bijzonder goedkoop, maar de
tra.m is (behalve o-mdat ze een nieuwig
heid is) daairomi zco gewild, omdat ze
als vervoermiddel aangenamer is cn
den reiziger bovendien een veel mooier
kijkje op het landschap geeft. dan. dé
spoortrein.
Natuurlijk kernen er 1111 en, dan klei
ne ongevallen voor. De zorgvuldigste:
moeder kan hare kinderen niet voor ma
zelen behoeden en d'e mazelpcriode van
een tram, een ontsporinkje, een kleine
verwarring in deu dienst is door geen
e-nikele directie t© ontgaan.
Wanneer eenmaal die periodé voor
bij i-, dan zullen, ccmmige zenuwachti
ge menschen, die nu neg bang zijn dat-
de tram er van door zal gaan en haar
vaart niet kunnen stuiten of die een
vage vrees korst oren. dat cle wagens
piot-eling in een aanval van electrische
dartelheid van het viaduct af zullen
duikelen, liet aardige ritje ook wel mee
maken.
Voorloopig wandelen zij maar liever
de Leidsche vaart langs, en rusten uit
in een van de cafe's, die met het ooo-
op d'e zinspreuk: „waar het volk is,
daar is de nering", als het ware uit den
grond zijn komen opschieten. Er zal
het volgende jaar nu wel meer worden
gebouwd', althans langs de vaart. De-
groot© terreinen naast dé kathedraal,
die ook voor bouwterrein beschikbaar
zijn, liggen zooveel lager dan de tram
baan, dat het heelwat kosten zal om
d'en grond op te hoogen. En doet men
dat. dan zal naar mij dunkt, de kathe
draal heel laag staan en te lijden heb
ben van regenwater. Vergis ik mij déaitv
in, dan wordt biji dezen als deson-
kundige excuus gevraagd door
FIDELIO.
