Een betaalde schuld.
ALLCOCK'S PLEISTERS
in de zaak-Dreyfus niet dikwijls het spinnerij, waar d'e airbeid door dé Duit-
meest ongeloofelijke waar gebleken schers Ls neergelegd, maar door de Ita-
De generaals Boisdeffre en Gonso lianen wordt voortgezet. De Italianen
ontkennen, dat zij verleden Zaterdag wonen voorloopig in de fabriek. Maan-
naar Rennes zouden zijn geweest en daar dagavond verzamelden zicli nu de sta-
zijn ontvangen door leden van den kers voor de poorten dier fabriek en
krijgsraad!, waarvoor Dreyfus terecht i begonnen d'e Italianen uit te schelden,
zal staan. Wat van heb verhaal waar is, Gepeupe-l ging den toeloop versterken
zal wel spoedig blijken, want de minis-jen spoedig ging men nu tot d'aden over
ter van oorlog heeft gelast, dat een on
derzoek zal worden ingesteld.
Een opzienbarend proces.
x. i i j t i - «rieitjn, ne utreen aauvamcenrK. een troe-
Na een behandeling van drie maan- 5 i i j, i i i u. i
-n, de uitwerking na cl'; vloekend en schel-
dan is voor het Rusmsche mhtaire ge- dend d=
door steënen, in het fabrieksgebouw te
werpen.
Men trachtte de rustverstoorders te
verdrijven d'oor een straal over heai te
gieten, hetgeen aanvankelijk een goè-
weldra nam de menigte weer een drei
gende houding aan en begon het op
nieuw steenen te regenen.
Er werden nu militairen ter hulp ge
roepen. In ,d<m looppas arriveerden 70
man infanterie. De tamboer sloeg den
roffel, de „Bezirks-amtmann" las de
rechtshof te St. Petersburg het mon
sterproces tegen een groot aantal hoog
geplaatste militairen, die rich ten kos
te van de oorlogskas door allerlei kui
perijen hadden verrijkt met aanzienlij
ke geldsommen, met een veroordeelend
vonnis geëindigd. De twee hoofdbe-
klaagd'en. waren de commandanten van j JM» -n i
j ..oproeraatikelen voor. De politie, wei
net regiment kozakken van de liifgar-1 i.J -A i i
J °T ke m tussehen m'et 50 man versterkt
de des keizers, de generaal-maioors Mo- „7 j, ]0
-rr J was, trok de saibel en nam 12 personen
waiski en Korotsclienzow. terwijl een >.-• j
- ,J in hechtenis. Niettegenstaande er in
ruim tiental andere militaire autoritei-' i-
- -- den begmn'e nog eenige steenen vlo
ten, deels officieren diii de admmistra- i-t- -i
j, J 'ge", slaagden politie en militairen er
u, vrni regtme.it, mede m de h in Je m£!
bank der belaagden waren geiten. De soldaten bfe7«
Generaal Mowaiski is een nartstooh- c c -
j morgen b urn- m,de faibnek.
tel.jk speller, d.e somtijds geldsommen j Daa,rmede wa„n de
verloor, met tn evenredigheid staande, eldheden njet af
met ziin vermogen. Moor behendige! r
kunstgrepen wist lij van de Adelsbaik I Woensdagavond namen z,jnog een
op een Uitgestrekt landgoed een remt 1 fel e™SDSer karakter aan. Opge.won,
aehtige hv^thedt te verkrijgen, die1 volksmassa s trachtten het fabneks-
de waarde van de bezitting met hon
derd duizenden roebels overtrof.
Generaal Korotsclienzow evenwel
gold voor een oppassend officier, die
algemeen werd geacht en reeds op jeug
digen leeftijd Lot adjudant van den
Czaar werd benoemd.
Er werdem meer dan. 200 getuigen
in het proces gehoord, dbo-r wier ver
aart
gebouw binnen te dringen, doch dit
werd hun belet dooi- een bataillon in
fanterie, dat da bajonet op het. geweer
had geplaatst, maar- daarvan geen ge
bruik maakte en zich er toe bepaalde
de menschen met de kolf van het ge
weer terug te dringen. Een escadron
„Chevauxlegers" maakte de straten
schoon. De politie maakte van haar wa>
klaringen eerst goed aan het ,ioIlt i peM Sebnukverscheidbn. personen
kwam, door welke schurkenstreken deze I "'e.rden i^wond. terwijl ook oemge po-
htieagenten kwetsuren bekwamen.
officieren zich hadden verrijkt. De in
komsten werden deels verkeerd', deels
in 't geheel niet geboekt, de uitgaven
daarentegen twee en driemaal, terwijl
groote sommen op de onkostenrekening
werden gesteld, d!ie bleken geheel te
rijn gefingeerd. Talons en kwitanties
van groote waarde werden weggemof
feld, de soldij; van sokrile-n en officie
ren ingehouden of verminderd. Omkoo-
pingen waren aan de orde van dien dag
en natuurlijk wederkeerig, zoodat nu
eens geld ontvangen werd1 en dan weer
uitgegeven om de .beurzen d!er officieren
te spekken.
Toen men over d'e praktijken der
heer en buiten hun. kring begon te fluis
teren, was plotseling een portefeuille
m'et kwitanties, assignaten enz. verdwe
nen; eten week daarna vond men ze
terug, maar del papieren 'bleken alle
pas te rijn geschreven om; de verden
king weg te nemen.
De bovengenoemde liooidbeklaagden
rijn van den adel. van den militairen
stand en van hun ridderorden verval
len verklaard en tot 12 jaren verban
ning naar Siberië veroordeeld, na wel
ken tijd zij evenwel niet te St. Peters
burg mogen terugköeren, maar zich
metterwoon in, een ander gedeelte van
het rijk moeten vestigen. De overigen
zijn bijna allen veroordeeld! tot verban
ning naar verschillende dealen van
Siberië voor den tijd van 7 tot 12 jaar,
eenige kwamen er meteen geldboete .af.
In Petersburgscliö kringen heet het,
dat voor generaal Korotsclienzow ,de
bemiddeling "van den czaar aal worden
ingeroepen om hem alleen disciplinair
te straffen, daar het onsdrijf 'van de
zen officier meer schijnt te bestaan in
een schromelijke onachtzaamheid dan
in medeplichtigheid aan de kuiperijen
van zijn collega'.
Ongeregeldheden te
Augsburg.
Te Augsburg is het tot een ernstige
botsing gekomen tussehen Italianen en
Duit schers. Deze bot-sing is een gevolg
van de werkstaking aan de Senkelbach-
Haarlemmer Üsllatjes
Een Zaterdagavondpraatje.
CCCLXXXVIlt.
Hoewel ik niet ben doorgedrongen
in de geheimen van bet scihoone kaats
spel, heb ik voor dat spel toch een bij
zonder diep respect. Wanneer een spel
rijn beoefenaars zoo weet te inspiree-
ren, dat zij in de tegenwoordige zon
uren achtereen op een volkomen oribe-
schad'uwd veld doorbrengen, dan is dat
spel niet het eerste het beste spel, maar
een waar merg en, pit- inzit, al weten
wij leeken diat er niet dadelijk in te
ontdekken.
Het is dte te aangenamer, dat de
warmte sommige menscheni niet be
lemmert in hun vriendschappelijk spel,
omdat uiezelfde warmte op andere
menschen een verbitterenden invloed
schijnt uit te oefenen. Ik bedoel het
woord1 „verbitterenden" in. dei gewone
beteeken is en tevens in dien zin. dat
ze te veel „bitter" hadden gebruikt.
De kranten, van deze week geven een
fraaie bloemlezing van ruzie en, herrie
te genieten. Zondagmiddag te drie uur
verwekte een dronken kerel een op
loop op' de Ged. Oude Gracht, 'a avonds
te zeven uur werdl een ander die te
veel ophad, in de Smedestraat gearres
teerd', een uur later werd er een aan 't
politiebureau gebracht, die dronken
voor rijn kosthuis lag, 's avouds na
elven kreeg een jongmenscli in die Gr.
Houtstraat een sabelhouw op liet hoofd,
Zondagnacht werd een wielrijder in
diezelfde straat door beschonken men
schen geplaagd en gehinderd.
Was het de -hitte of de jenever, diet
Avonds werden 20 personen in
hechtenis genomen. De opgewonden
heid in dë stad was des avonds buiten
gewoon groot.
Een rooverbende.
Sedert eenigen tijd wordt door een
rooverbende, die oit, ongeveer 9 man
bestaat, op den Weichsel, tussehen
P'ocke en Woelawette, rivierrpof ge
pleegd. De aanvoerder beet Glowacke
De halve bevolking onzer anders zoo
stille straat was uitgeloop en. Allen be
vonden zich in de grootste opgewonden
heid, waait, de politiedienaar, die den
dienst in de wijk had', had een dief op
gepakt, een mageren in lompen gehul-
dën man, op wiens gelaat een uitdruk
king van de grootste vertwijfeling lag,
zoodat. hij, iedereen die nog een greintje
menschelijkheid bezat, diep medelijden
inboezemde. Nu is de zaak al zoo lang
geleden en ik ben all zoo oud, dat ik
mij waaa-lijk niet over een zwakheid
van vroeger behoef te schamen en ik
veilig kan 'bekennen, dat al haid de on
gelukkig© kerel mijn eigen zakken ge
plunderd ik hem nog vergeven zou heb
ben.'
Maar het trof mij toch, dat een meer
ervaren man, die naast mij' stond, aan
een zelfde gewaarword in o- uitdrukking
gaf.
God weet, zeide bij, misschien
is bet niet goed, maar ik gaf wat, als
de kerel voor ditmaal met een verma
ning vrijkwam.
Ik keerde mij. om.
U, mijnheer Zenker? riep ik ver
rast. Hiji was de groote winkelier, van
wien mijn ouders hun koloniale waren
kochten, en die aan de overzijde dei-
straat om den hoek woonde.
Jawel, jongeheer, zeide hij. De
kerel kwam mrijn winkel voorbij!
'keek mij zoo smeekend aan. De honger
zag hem de oogen uit en wat die al
niet kan doen. Neen, een dief van be
roep ziet er zoo niet uit en het zou
een pak van. mijn hart rijn, als hij vrij
kwam. als iemand rich over hem ont
fermde en hem op den rechten weg
bracht.
Gij zijt erg geagiteerd, mijnheer
Zenker, zeide ik, alleen maar
te zeggen.
Nu ja., luidde het antwoord, geen
wonder.
Kom, ga eens met mij; mee, jonge
heer, He schenk u een glaasje madera
in, wat fijns, dat beloof He u, en. ik ver
tel u meteen, wat miji eens is overko-
komen. Het is al ring geleden, maar
nooit, vergeet ik bet, ai werd ik ook zoo
oud als M'etbusalem.
Ik gaf aan de uitnoodiging gaarne
gehoor. Dat de heer Zenker goede waar
'erkockt, wist ik van. huis uit, maar
UO au J WUI UC1 uDDu VJ iUWaUJiü
on is een ontsnapte misdadiger uit de: ,le wa5 a met zoozeer zijn madera,
gevangenis van Warschau. Hjj is van! I"8 .nilJ aantro,k, dan wel zijn geschie-
schietwapens en groote messen voor-j eni9-
zien en heeft steeds bij het- aanvallen j IR ZI.i» flinke winkelzaak waren zes
van een boot één begeleider b\j zich,bedienden in de weer, die mij allen
terwyl dan de andere leden van de j vroegen, „wat er van mijn dienst was.'
bende aan den oever in het struikge-Hun patroon wenkte ben echter heen
was verscholen zijn. De schippers te: gaan, en geleidde mij, toen naar een
kunnen zich niet verweren tegeu de kamertje achter den winkel, waar hij
aanvallen van deze bende, daar zeuit een kast een, flesch madera, te voor
over de grens (tussehen Pruisen en schijn haalde met twee glazen, die hij
Polen) geen schietwapens mogen mee- vulde, dm daarna, op een lederen sofa.
voeren op straffe van confiscatie en plaats te nemen. Hij vertelde mij het
hooge geldboele. In de laatste 14 dagen1 volgende
zyn zeven schepen uitgeroofd. De( Ik heb 't niet ai tijd zoo gehad als
bende neemt alleen baar geld en tegenwoordig. Toen ilc mij, vestigde, kon
levensmiddelen mee. Zoo werd een ik niet zooals nu, een der voornaamste
scbipper 70 roebel, anderen 15, 20 en wijken bewonen, maar begon in een
30 roebel afgenomen. By het geringste der on oogelij,kste achterbuurten een
teeken van weigering houdt Glowacke komenijswinkel. Eens stond ik 's avonds
dea overvallen© revolvers en messen aan de deur, toen ilc bemerkte, dat on-
voor en dreigt hem onmiddellijk te ze wijk een nieuwen politiedienaar rij -
zulien doodeo. idj de dorpen Durninow ker was geworden. Hijj was groot van
en Mozerow zyn nog de vorige week gestalte, maar had) zulke ingevallen ka-
twee schepen geplunderd. Klachten ken en diep in hun kassen liggende
bij de Russische overheid ingeleverd oogen, dat ik onwillekeurig dacht, die
werken niets uit. De aanvoerder der man is zeker pas van 't ziekbed opge-
roovers neemt geregeld plaats op de staan. Met rijn ingezonken oogen keek
Russische passagiers booten tussehen hij dagelijks zoo begeerig naar de beide
Plceke eu Vv oclawoite om zich zijn aan de deur-hangende hammen, dat
slachtoffers uit te zoeken wat hjj metik tot mijn vrouw zeide: „die koopt
groote zaak koupis doet daar hy zelf I gewis een. heelë ham, zoo heeft hij, ze
ook gevaren heeft. bekeken.
Dat deed) hij) drie dageai lang zoo
Amerika en de Filippijnen. in dell laten avond van den vierden
Volgens een telegram uit New-York! dag brak een hevige stem los. Het'
hebben de president en zyn militairewait-er werd) als met bakken van den
raadslieden besloteu acht escadrünsj hemel gegoten, daarbij was heb vinnig
van liet 3e reg. cavallerie en een regi-koud c-n stikdonker. Aan koopers was
ment vrijwillige „Roughnders" naar i bij zulk weer niet te denkenIk maakte
Manila te zenden. jhet mij dus zoo gemakkelijk mogelijk,
schoof mijn stoel en de tafel bij de
wanne kachel, nam een nieuwsblad op
j eu verdiepte mijzelven zoo in de poli-
tiek, dat ik mijn ooren nauwelijks* ge-
I loofde, toen mijn vrouwtje binnenkwam
en mij, zeide dat het tegen II uur liep
en dat ik dus sluiten moest.
De regen had opgehouden. Het w
koxtdl en helder geworden en de sterren
schitterden dat het een lust was. Alles
scheen reeds ter ruste gegaan te zijn.
zoo doodstil was het overal; ik sprong
dan ook niet weinig verschrikt op. toen
plotseling een koude hand de mijne
greep.
Halt, zei ik. Wie is daar.
Ilc ben 't maar, mijnheer Zenker,
zeide een fluisterende stemIlc ben
't, de oude Antje van hierover. Ik heb
u gewichtig nieuws anede te deel en. On
ze nieuwe politieman is een dief.
- Wat'? riep ik uit.
Jawel, zeide rij. Hiji heeft u een
ham ontstolen.
Ik keek naar boven. Nog een ham
hing er.
Hebt u 't zelf niet ged'aau vroeg
ik.
Kan ik er dan bijtwas haar ant
woord.
Bovendien heb ik hem met- mijn ei
gen oogen gezien. Ik zag dë knoop en
van zijn uniform bijl het schijnsel 'd'i
lantaarn schitteren. Ik verwed wat, dat
hij de ham bijl de kerk in het bosohji
heeft verstopt.
Ik sloot de blinden, deed dë deur op
slot eii sloeg de richting in naar dë
kerk.
Naast het kerkportaal bevond zich
een zeer klein plantsoentje. Ik stak een
paar lucifers na elkaar aan. zocht- en
werkelijk daar lag dë ham in een pa,
pier gewikkeld.
Ik stond verstoimd. Over een gewo
nen dief zou ik mij: werkelijk niet zoo
geërgerd hebben. Maar een politieman,
die- mijn eigendom veeleer had' moeten
bewaken. Ik zal wachten, dacht ik. Ge
zult aan mij' denken. En tot het uiter
ste bereid, ging ik op den loer staan.
Reeds hoorde ik langzame stappen op
da straatsteeneni.
Gij. rijt verloren, ouwe jongen,
dacht ik. mij nog méér in mijn schuil
hoek verbergend. Een oogen,blik later
was hiji vlak biji mij. Ik liet heim eerst
dei ham. oprapen, dan kwam ilc te voor
schijn.
Gij. zijt een 'toonbeeld van een
agent, dat moet ik zeggen, riep ik uit,
terwijl ik hem bij den kraag greep.
Re was toen jong en sterk -\
Sterker dan hij. Hij: verzette zich een
oogenblik tegen mij. maar liet dan de
ham vallen, terwijl hiji bijna snikkend
uitbracht: O, God. Mijn vrouw.
Aan uw vrouw hadt go vroeger
moeten denken, zeide ilc. Wat moet
dlat worden, als zelfs politiedienaren
gaan stelen Ge verdient toch een goed
weekgeld. Een armen bedelaar zou ik
het nog niet eens zoo kwalijjk hebben
genomen. Maar iemand als gij - dien
moest men kortweg ophangen.
Ja, ja, zeide hij. maar laat maji u
dit zeggen. Biji mij thuis sterven ze van
honger. Ik zelf beru zoo uitgehongerd,
dat ik bijna bezwijk. Sedert drie dagen
leven mijn vrouw en ik en do kinderen
van een lepel griesmeel. Ik ben pas
aangesteld'. Mijn loon ontvang- ik eerst
met den lsten. Ik was ziek en heb al
les aangewend omi de betrekking te krij
gen. God weet, dat ik liever gebedeld
had. dan gestolen, maar ilc zweer u, dat
ik u de ha.m zal betalen. Als ik mijn
loon ontvang, zal ik u het geld bren
gen. Gisteren is mijn vrouw bij: u ge
weest; zij; vroeg u om. haar op crediet
te verkocpen, wat door u is geweigerd.
En thans, doe met- mij. wat ge wilt.
De1 tranen liepen hem over de inge
vallen wangen. Ik .greep biji den arm
en bracht hem naar mijn winkel', waar-
•an ik dei deur achter ons riool.
Man, zei ik, of ik goed doe voor
den mensch weet ik niet. Maar eens
l ik voor God's rechterstoel verschij
nen en -wellicht is do Alma-chtige dan
van oordeel, dat ik een grooter zondaar
elkaar nu en .dan eens afranselende niet aan, het publiek onbevoegd te ver
hinderden daanmee niet weinig de
vreedzame lieden, die buiten hst 'hek
naai* de .uitvoering van de grenadiers
en jagers luisterden. In den n-acht van
Maandag op Dinsdag werd! door dë
politie een vechtpartij in de Doelstraat
met geweld uit elkaar gejaagd en een
kwartier daarna een dito dito in die
Wi lh elm in ast raat.
Me dunkt, dat het wel is.
Nu beweert de statistiek, een weten
schap waarvoor ik altijd ten onmetelijk
grebten eerbied heb gehad, cri.t sedert
de laatste jaren de productie van alcohol
van 50 procent, te Schiedam vermin
derd is met ruim acht en vijftig dui
zend hectoliter. Het statistieltje van
twist en ruzie, d-at ik hierboven aan
bied, zou ons haast tot de slotsom bren
gen, dat Haarlems aandeel in die alco-
holverm in dering niet groot kan zijn.
Laat ons hopen, dat het algemeen
maatschappelijk -humeur in dë kringen,
iwaar men vecht, spoedig weer op be
hoorlijk peil terug zal keer en. Ik weet
ook wel, dat men soms buiten zijn
schuld in een vechtpartij betrokken kan
worden. Bijvoorbeeld bij het bestormen
van de electrischoi tram, van Zandvoort
naar Haarlem. Nergens schooner geler
genheid' tot maken van boks-, stomp-,
stoot- en duwstudiën, zoowel in bodrij-
venden als in lijdenden zin. Ilc vind het
zoo- jammea* van dit bijzondei* aangena
me vervoermiddel, dat het gevaar loopt
langzamerhand in een kwaad! blaadje
te raken, omdat de menschen er niet
rustig kunnen in- en uitstappen.
Waaraan ligt. nu die wa n ordelijk
heid, die op drukke dagen aan de tram
is waar te nemen?
Aan de maatregelen, die die Maal
de menschen zoo balooidg maakte? Ik schappij niet neemt? Of aan dë onge-
vreee van beide samen. Maandag wei*d schiktheid kan 't publiek, om zich aan
het lieve leventje •voortgezet. die niet genomen maatregelen te onr
's Avonds zwierven vijf dronken ker derwerpen De laatste veronderstelling
reis in de 'buurt van 't Brongebouw, lijkt- 'me wat kras. 't Gaat toch zeker Zoo kwam ei* althans nog wat fris9che
klaren Lot onderwerping aan maatre
gelen., die niet genomen zijn En nu
waag ik, met de voer een leek gepaste
mate van bescheidenheid, mij| zeiken
af, waarom hier niet gevolgd, wordt het
stelsel te Parijs, waar ieder die op een
'otmniibus wacht een nummer krijgt en
instappen kan. wanneer do vorige num
mers een plaats hebben gekregen. Zoo
doende wordt alle gedrang voorkomen
de conductuir roept de nummers af die
aan de beu-rt zijn en wanneer d'e wagen
vol is, moeten, de oversell!etende num
mers op den volgenden wagen wachten.
Waarom kan dat oolc niet lifer wor
den toegepast Het publiek zou. het
natuurlijk eerst .moeten, lecren, m-aar
niet een paar flinke biljetten en. op
Zondag vooral, met een flinke politie-
inaebt aan beide rijden va.m de lijn,
zou het toch, dunkt me, wel lukken.
Voor het publiek zelf zou het een uit
komst wezen, voor het personeel, dat
nu het onmogelijke moet doen om dën
opdringenden stroom te keeren, een
groote vereenvoudiging, voor de wagens
d'ie er nu Ieelijk van langs krijgen, ware
het een behoud en voor de aandeelhou
ders ten slotte zeker een groot voordeel.
De eleetriscbe traan, is voortdurend
het punt van uitgajng en. van aan
komst van alle gesprekken. Ze kwam
ook gepasseerd en Woensdag in de ver
gadering van de feestcommissie, voor
den Koninginnedag ter sprake, 't Was
deze week net precies weel* om niet te
'vergaderen en ware het met het oog
op den tijd' niet noodzakelijk geweest,
dan zou het Hoofdbestuur dat gedeelte
van het door jwartrutei uitgeputte Haar-
lemsche mensch dom dat in. de feestccxm.-
inassie rit, zeker wel rustigjes hebben
thuis gelatenGelukkig was de vergade
ring in de bovenzaal van ,Café Montag
ue, die het zeldzame voorrecht geniet
Van openslaandë ramen to bezitten.
lucht binnen. Nu en dan ratelde een
vare vrachtwagen voorbi j, of een tram
•met rinkinkend gebel.al welke gelui
den ten gevolge baddeni, dat de spreker
dlfe 'toevallig aan 't woord! was, op het
gehoor d'en indruk maakte alsotf hij
met onregelmatig kaakgebaar stond te
gapen, daar er dan geen woord ver
staan 'werd. Enfin, dat is voor de af
wisseling ook wel eens gemakkelijk.
Niet omdat, er geen degelijke, goede,
verstandige taal zou zijn gesproken
Integendeel, die bijeenkomst vloeide er
van oVer. Ik zei daar, dat de eleetri
scbe tram er biji te pas was gekomen
en d'at geschiedde namelijk, omdat het
hoofdbestuur ,h,et denkbeeld had geop
perd, dat, de kindleren, dezen keer eens
niet den traditioneelen boottocht zou
den maken, maai* per electrische tram
naar Zandvoort zouden worden overge
bracht, om daar tie worden onthaald
en op het strand te spelen.
Zooals wel te verwachten was, kwam
hi en met de vrees, dat daaraan gevaar
verbonden zou wezen.
Maar ik vraag in gemoeide„is er
wel iets gevaarlijfcers denkbaar, dan een
"paar duizend kinderen oovenop booten
te vervoerenGelukkig is ei-, dank zij
het uitstekende toezicht van onderwij
zeressen en onderwijzers, nooit- een era-
geluk gebeurd, maai* als da.tzelfdte toe
zicht gehouden wordt bij het overbren
gen per electrische tram, cl'an zal daar
bij óók niets gebeuren.
Mij leek hët denkbeeld zoo gek nog
niet. 't Is juist de mordelijkheid om in
de Koninginne-feestvienng eens wat
afwisseling te brengen. We kunnen
toch niet elk jaar een aubade op de
Groote Markt met een boottocht prgar
niseea-en. Wordt een feestviering als
tiëze ieder jaar in hetzelfde m-aïletje
gegoten, dan is de aardigheid er al heel
gauw af.
Een ander bezwaar werd geopperd,
namelijk dat dë kinderen, wanneer ze
ben, dan gij. Want wie wc-et hoe dik
wijls wij; allen zondigenik hoop dat
God mij vergeeft, gelijk ik u vergeef.
Daarop haalde Hc een korf, vulde dien
met allerlei eetwaren en zeide tot hem
Dat is voor uw gezin en morgen kan
uwe vrouw komen, dian zal ik haar cre
diet geven, zoolang ze: wemsctht.
God zegen e en beecherme u, zeide
hij. U verdient rijk en gelukkig te zijn.
Mijn leven zou ik voor u willen wagen.
Ditmaal liepen mij: de tranen over dë
oogen. Hij: nam den korf en ging. Den
volgenden dag kwam zijn wouw, ik
gaf haar een boekje, en altijd werden
dë rekeningen prompt betaald en* waar
hij mij een dienst kon bewijzen daar
heeft hij het gedaan.
Spoedig daarna, ging hot miji beter.
Ik kon in een meer voorname; buurt
gaan wonen en een mooi en winkel hu
ren. Den politieman verloor ik geheel
en al uit het oog.
Dat is nu alle® lang geleden. Men
had toen nog geen telefoon in huis en
ook geen brandseinen op straat. De
brandweer bestond uit dappere kerels,
die echter niet zoo geoefend waren als
de brandweermannen van tegenwoor
dig en heb huis kon iemand boven liet
'hoofd afbranden, voor er een spuit in
aantocht of gereed1 was.
En zoo gebeurde het, dat. mijn vrouw
en ilc eens midclën in. den nacht wak
ker werden, toen reeds dë trappen in
brand stonden ons leven was in ge
vaar. Ik wierp het venster open en
schreeuwde uit alle macht: „brand,
brand." Weldra hoorde ilc een politie
agent blazen en het brandgeroep her
halen. Overal stale men het- hoofd uit
hét venster.
Maar wie zou ons redden wie? Ik
plaatste de kinderen dicht biji 't ven
ster. Mijn vrouw lag op de knieën. Ik
keek op straat-, omi te zien of er geen
middel tot redding was. Daar zag ik een
politiedienaar, dienzelfde, die mij; toen
maals dë ham had' ontstolen. Hij' had
het brandgeroep van den anderen poli
tieagent gehoord en liep op ons huis
aan. Ik hoordie hoe hiji de deur open
brak en reedis dë voSgeude minuut
zwart van rook voor ons stond. Hij was
als door een .wonder ongedeerd over de
brandende trap gekomen
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cent1* per regel.
genering bieden voor
PIJNEN, VERSTUIKINGEN, of KNEUZINGEN. Zi)
worden in de geheeie beschaafde wereld verkocht.
Als huismiddel tegen alle KWALEN en PIJNLIJKE
AAND0ENINCEN rijn ALLCOCK'S PLEISTEkï de
beste. Bij alle Apothekers verkrijgbaar.
Agent: -Cen'raal Apotheek Lange Houistrnat
Groote Houtstraat 24.
OUDSTE HUIS IN
Zijdenstollën en Dames-
fournituren.
Steeds het nieuwste voorhanden.
J. VISSER.
Hij nam mijn vrouw op, wikkelde ze
in een laken, en ik volgde met dë kin
deren. Als door een tweede wonder be
reikten wij de straat, toen mijn vrouw
plotsel i n g uitriep
Hansje. Hansje. Onze jongen is
nog in het huis, hij ligt in de zijlka
mer. Onze arme jongen.
Ik s to hm de het huis binnen. De rook
en dei vlammen kwamen mij, tei gemoefe
en d'reven miji teraydë man echter,
die ons gered had, stortte zich in rook
en vlammen. Eindelijk kwamen ook de-
wagens der brandweer. Men drong ons
op rij en door het fakkellicht besche
nen, zag ik op' de tweede verdieping
dien man met- ons kind op den arm voor
heb venster staan. Ik sloeg de handen
Voor 't gelaat. Ik had de la-acht niet
meer op te rien, uit vrees ze beiden te
zien verbrandën.
De ridder, riep er een. Zij' hebben
dë ladder opgezet. Een la-eet uit hon
derd kelen steeg ten 'hemel was heb
van ontzetting of van vreugde,? God
dank, het was van vreugde. Zijt legden
mij mijn, kind) in dë armen, rijn blonde
lokken waren gezengd, maar overigens
was hiji ongedeerd'.
Een hevig knaken, dan stortte- het
dak in. De redder van mijn kind,' zakt©
tegelijkertijd ineen. Zijn handen en,
zijn gelaat, waren met brandwonden
overdekt, hiji had) er nauwelijks liet le
ven afgebracht. Hij: kwam spoedig we
der bij en ladit© mij toe, en o, met welk
een la,cih.
Dank miji niet, zeide hij. Ik heb
slechts een schuld betaald.
Ziet gij, dus besloet de kleine
winkelier van voorheen en dë groot
handelaar van thans, 't is daarom, dat
ik zoo graag zie, dat men een van het
recht© pad afgedwaalde weder terecht
helpt.
TROD MOET BLIJCKEN.
CONCERT te geven door het Haar-
lemsch Muziekkorps, onder directie
van den Luitenant Kapelmeester C.
P. W. KRIENS, op Zondag 23 Juli
1899, des avonds 8 unr.
PROGRAMMA.
1. The Pieadore. Marscb. Soussa.
2. Ouv. Ie Pore Gaillard. Reber.
3. Vorspiel ziitn Bühnen-
weihlëstspiel Parsital. Wagner.
4 MenuettoPadereivski.
5. Fantaisie do 1'opéra
l'Etoile du Nord Meyerbeer.
6. Ouverture Si j'étais
RoiAdam.
Piano ffanfaisie (12e
RlïapsodieLiszt.
6. a. Mélodie. Rubin steun,
h. Toréador et Anda-
louse. Rubinsteun,
8. Bouquet musical. Fant. Ciasner.
Bet stoomschip SalaJc, van Java
naar Rotterdam, vertr. 20 Juli van
Perim.
Het stoomschip Prins van Oranje
van Batavia naar Arast., arriv. 20 Juli
te Amsterdam.
Wassclierij
naar Zandvoort gaan. den feestdag niet
'n Haarlem vieren. Nu is het de vraag,
of 'ze bij den boottocht ook niet nu en
dan op terrein van Spaarndam zijn ge
komen, maar bovendien is dé Koningin
op den olslc-.n Augustus evengoed te
'Zandvoort jarig als te Haarlem. Het
feest wordt niet gegeven om den ou
ders het genoegen te verschaffen, hun
ne kinderen ie zien voorbijvaren, maar
om aan de kinderen een aan ge namen
dag te bereiden.
Wie het in deze niet met mij eens
mag me daarover per telephoon op
roepen. maar alleen 's nachts tussehen
tw'ee en drie uur. Ik lig dan namelijk
ls rustig burger in mijn, bed en kan
dë telephoon niet hooreai. Eëm mooie
instelling, die 'telephoon, vooral wan
neer je er mee weet omi te gaan. Daar
voor is een zekere kalmte en bedaard
heid noodig, die niet dan na, oefening
worden verkregen. Bijvoorbeeldwordt
een pas aangesloten e opgebeld op het
oogenbl'ik, dat hij juist smakelijk zit te
eten, clan springt hiji zenuwachtig van
zijn stoel, gooit in zijn haast misschien
wel dö sauskom omver, rent naar het
toestel, luistert en komt na vijf minu
ten. uit- zijn humeur weer aa-ni tafel,
•omdat hij voor een bagatel is opge
scheld.
De ervaren telefoon-a,bonné "wteet wel
beter. Wordt hiji opgescheld' terwijl hij
aan tafel zit, clan valt het hem' niet,
n om te antwoorden. Hoogstens kijlct
hij eens even naar het toestel en zegt,
bij wijze va.n hardop denken „jawel,
hoor, bel maar door, ik lcom straks
■wel". Hoeft, hij) nu op rijn gemak gege
ten, dan gaat hij naar den telefoon,
vraagt a/in d'e, telefoniste wie hem daar
straks heeft opgescheld! em houdt dan
alsnog hët gesprek.
Soms gebeurt hét ook wel, dat ie
mand bij voorkeur een standje maakt
door den telefoon. De pas aangesloten
abonné gaat dëarop in, antwoordt op
denzelfden toon en staat zich voor- het
toestel' boos to 'maken, zeer ten na-
,deele van ,zijn humeur en gezondheid.
Een ervarën aibonné doet anclers. Zoo-
dra: hij, bemerkt, d'at iemand! hem op
belt met het bepaalde doel, hem een
standje te maken, dan zegt liijj verder
niets meer, hangt den telefoon heel
zachtjes aan de haak, zood!a,t de ander
er niets van hooren lean ,en gaat weer
aan zijn werk. Hij, heeft dan de stilIe
satisfactie, dat cle, man aan den ande
ren kan't .nog een poosje doelloos staat
'tie beweren en ten slotte, woedtend' era-
dat bij geen antwoord krijgt, liet op
geeft.
Wie cle slaaf van zijn telefoon- is, aan
het toestel geketend ligt- als 't ware,
in cent, dat elk bel latjo een wereldge
beurtenis kan aankondigen zal niet lang
leven. Maar wie het toestel aan zich
onderworpen, heeft, zich niet overma
tig haast en zicli daardoor in geen ge
val van zijn maal laat- afbrengen, die
kan honderd jaalr worden, wanneer
hij niet vóór dien, tij,d aan eeni andere
riekte is komen tel sterven.
Veel nut kani de telefoon bewijzen
aan, menschten, die1 bang zijn voor be
smettelijke ziekten. Zei willen wel' van.
hun, belangstelling doen blijken, maar-
niet, als 'hun eigen, dierbare veiligheid
daardoor gevaar zou- loopen. Zoo tele
foneerde onlangs een da,me aan een
harer kennissen en, vroeg hem, hoe het
ging met de kinkhoest van een zijner
kinderen'.
„O, vrijwel, dank u,' zei de vader,
die de reden van, die telefonische in
formatie heel goed vatte, „maar we
kunnen nog maar altijd die bacillen,
niet kwijtraken. Kij|k, daar zie: ik. er
juist een loopen1"
En ,hij schoot in den lach, toen de
'dame aan den anderen kant met een
gilletje van schrik, overhaast de tele
foon aan den haak hing.
FIDELIO.
