De krijgsraad, nam Dinsdag slechts
kennis van eon deel van het geheim
militair dossier. Ei' had geen debat
plaats
De gezondheid van Dreyfus veront
rust eenigszins zijn familie. De stad
blijft kalm. De getuigen profiteeren
van de geheime zitting om naar buiten
of naai* zee te gaan.
D> ..Temps" verzekert, dat het on-
I3er®>ck vaat het- geheim dossier tot en
niet Zaterdag zal duren.
Het blad meldt, dat Dreyfus zeer
verwonderd was dat hij als beschuldig
de moest verschijnen. Hij meende dat
op ee.11 bloot© juridische formaliteit het
onmiddellijke herstel van eer zou vol
gen. De ondervraging verraste hem zeer.
Ook komt de Temps" op tegen de
politici die die zaak beschouwen als een
inzet voor <len partijstrijd en kondigt
eon nauwgezet onpartijdig vonnis aan.
Volgens da .„Jour" zou de getuigen
verklaring vaui generaal Mercier in
strijd zijn met die van den oud-presi
dent Casimir Perier. De verdediging
eou de onmiddellijke inhechtenisneming
vaat den generaal vragen wegens het
afleggen van valsche getuigenis.
Het blad! betreurt het. dat er bladen
zijn. die den parti pris en de kwade
trouw zelfs drijven tot in de verslagen
alsof de veroordeeling of de vrijspraak
van Dreyfus voor zekere bladen een le- j
- vensquaestie is.
Naar de ..Patrie" meldt, zou er ern
stig sprake van zijn, mr. Demange als
getuige te hooreis over dc stappen die
hij ten gunste van Dreyfus zou hebben
gedaan bii d-.-n heer Casimir Perier.
In dat geval zou Demange niet langer
ais verdediger van Drovfus kunnen op
treden. Hei blad verlangt dab de oud-
minister vu*, oorlog Krantz zal worden
gehoord, die. naar het beweert, thans
overtuigd is.—an de schuld van Drey
fus. Het constateert dat in de oogen
van het voik. Dreyfus een verrader
maar zegt dat Esterhazy de werkelijke
verrader is.
Octave Mirbeau voorziet een volko
men nederlaag voor generaal Mercier.
De ..Droits de l'homme" verklaart,
dat wat Mercier zal gaan zeggen, het
blad slechts doet beven voor hem.
Volgens de ..Liberie" zou de zitting
van Dinsdagmorgen ongunstig voor
Dreyfus zijn geweest.
Du Paty de Claan. moet niet geneigd
zijn de verklaringen van Dreyfus van
gisteren te weerspreken. Het blad ver
zekert. dat de krijgsraad niets in het
duister zal laten en een onaantastbaar
vonnis zal vellen.
De Parijsche correspondent van het
..Hbldj. schrijft over den eersten zit
tingsdag van. den krijgsraad een intei*es-
saaiten brief, waaraan wij het volgende
ontleen en
De president: „Beschuldigde sta op.
Gij zijt beschuldigd van 'hoogverraad
door aan ecne vreemde mogendheid de
stukken te hebben, overgeleverd1, welke
in een document-, genaamd het borde
reau. zijn opgenoemd. Ik verwittig u,
dat de- wel u het reelat geeft, alles te
zoggen, wat gij nuttig A*oor uwe verde
diging acht. ik verwittig de verdedi
gers "dat zij zich met bescheidenheid
en gematigdheid behooren te uiten. Zoo
als ik ti gezegd heb. zijt- gij beschuldigd
aan den agent eener vreemde mogend
heid de stukken te hebben gegeven,
welke opgenoemd zijn in het docu
ment dat ik u thans vertoon Dit ge
schrift is u reeds voorgelegd Herkent
gij hel V'
Kalm. zonder onnoodige ruwheid,
maar eveneens zonder d'e minste sym
pathie m zijne stem, koud als ijs, streng
militair werden deze woorden door
kolonel Jouau-t uitgesproken. De deur-
waarder Toutain stond op. en overhan
digde het stuk aan Dreyfus.
Danr stond hij, het vreeselijk docu
ment, dat hem zooveel tranen gekost
had. dat zulk een ontzaglijk leed over
hem en dc zijnen had gebracht dat be
roering had gesticht in Frankrijk, fa
milie- en vriendschapsbanden had uit-
eengcr ten, dat bloedige offers reeds ge
kost hoeft en nog meer slachtoffers
vraagt, daar stond hij zichtbaar voor
allen, het gelaat gewend tot den krijgs
raad. zoodat wij slechts zijn profiel za
gen. het stuk vasthoudend met beide
handen. Zijne handen trilden, zijne hee-
le persoonlijkheid, bewogen door het
meeat aangrijpende gevoel dat men zich
kan denken, gaf voor een. ogenblik toe
aan den indruk en de militair ging on
der in den menseh, in clcii lijder, die ja
ren lang naar dit oogenblik gesnakt
had', en thans zich machteloos gevoelde
tegenover het ontzettend noodlot dat
zoo zwaar op hem drukt.
Toen Dreyfus zich voor het eerst aan rend paarlensnoer en de groote paar-
mijn blik vertoonde ik had' hem 1 encorknoppen getooid, iets hooger van
nooit gezien, daar ik geAveigerd had in- kleur dan gewoonlijk, het donkere oog
dertijd getuige, to zijn der gruwzame stralend van nog meer vuur dan anders,
marteling wan de degradatie was de was de dame Blanche op dat gevoelvol
indruk geheel anders dan ik mij had i oogenblik de ware banierdraagster van
a oorges teldi. Het Joodscho type, dat op j het Dreyfusismc. die stoutmoedig den
zijne portretten, zoo duidelijk spreekt, martelaar hare bescherming en steun
wordt veel minder op den voorgrond J verzekerde."
tredend! als men de geheel» figuur ziet. De „Ma-tin" geeft openbaarheid! aan
Stellig neus en mond, de neus vooral, I een hoogst belangrijk officieel rapport-
getuigen van. de semiotische afkomst, j omtrent- het verblijf van Dreyfus op het
maar de lichaamsbouw, verraadt den Duivelseiland. Veel daarvan is reeds
Elzasser en spreekt \ran Germ aan schen beleend geworden of uitgelekt. Maar
invloed). Dreyfus is een krachtig ge
bouwdvierkant man. A-ooral in zijn uni
form van kapitein A-an het 14e regiment
artillerie komen de breedle schouders
sterk uit, ofschoon men ziet dat de
borst ingevallen is, en de rug eenigszins
toch meenen wij onderstaande fragmen
ten onder den aandacht onzer lezers te
moeten brengen. -
Gedurende de vier jaar van zijn straf
heeft Dreyfus niet opgehouden zijn; on
schuld te betuigen en het volledige licht
gekroond.-Het- hooge voorhoofd spreekt le eischen over de vreeslijke rechter li j-
van intellect, maar de blauwe ooger.,
verscholen achter lorgnetglazen zijn die
van een bijziende en missen sterke uit
drukking. Het gelaat is gesloten, de
lippen zijn op elkaar gedrukt, alles ge
tuigt van een zeldzame zelfbeheersching
en verklaart ons hoe deze maxi nog leeft
ondanks het doox*gestane, alleen omdat
hij wilde leven.
Een militair van top tot teen, eenigs
zins automatisch in zijne bewegingen,
de man die den pas veranderde bij de
degradatie om met zijn geleiders in
pas te loopen, zoo is Dreyfus ons van
het Duivelseiland teruggekomen. Zijne
haren zijn op de ki-uin geheel verdwe-
nc-ri. en overigens kort geknipt. Zij zijn
totaal grijs, en geven hem met de
x-oode kleur der wangen, die juist geen
teelcen vaoa gezondheid is, hetzelfde
voorkomen van jeugdigen grijsaard, dat
wij zoo dikwijls vinden bij hen die lang
in de tropen vertoefden. De kort ge
knipte snor is nog kastanjebruin, wan
gen en kin zijn onberispelijk glad ge
schoren. Door de uniform heen. ver
moedt men een zeer vermagerd lichaam,
maar de handen zien er nog gespierd en
krachtig uit. De gang is bijzonder veer
krachtig, en valt sterk mede. De stem
is zeer beperkt van omvang, une voix-
blanche. zooals men hier zegt, niet in
evenredigheid met het lichaam. Zij
maakte hem reeds vóór IS94 niet zeer
geschikt tot het bevel over den troep.
Het geheele voorkomen is onzijdig -«co
men niets van hem wist, en men. zag
hem loopen, zoude hij alleen den indruk
maken van „een kapitein", niet sym
pathiek. maar ook geenszins ainti-pa-
thiek. Valschheid is evenmin als on
wrikbare moed op dit- koude gesloten
masker te lezen. Die indruk was alge
meen, zoowel bij voox*- als tegenstanders
der* te verwachten vrijspraak.
Maar dit masker Adel en de inwendi
ge mensch Averd zichtbaar toen hij daar
stond, het bo-rdereli in de hand houden
de, en. zijne stem, ofschoon- zonder mc-
taalgelnid, ofschoon gesmoord in de keel
dooi: -den wanlropigen snjilt die zijn
strottenhoofd samensnoerde, klonk toch
krachtig en binnendringend in het ge
moed' der aamverigen,, toen trillend
van ontroering, hij- uitriep
..Da-t stuk is mij in 1894 voorgelegd,
maar het t-e erkennen, dat kon ik niet.
Ik bevestig nog eens dat ik onschuldig
ben, zooals ik het bevestigde, zooals ik
hei. uitschreeuwde in 1894. Alles heb
ik gedurende vijf jaar geleden, kolonel,
maar nog bij de eer van mijn naam,
en bij die mijner kinderen, ik ben on
schuldig. kolonel".
Zoo klonk de snik, de eerste maal,
dat, de lev-end begraven» weder tot de
menschheid kon spreken met dezelfde
bewoordingen, waarmede hij de laatste
maal zijne onsehuid had betuigd op het
plein der militaire school toen men hem
uit het leger, uit de menschheid stiet.
Op kolonel Jouaust had deze kreet
van het beklemd gemoed gecnc zicht
bare uitwerking* op het publiek wel,
diep bewogen hoorde men haar aan,
maar Dreyfus sprak het gezicht afge
wend van de zaal, en gevoelde de sym
pathie niet die hem tegemoet- stroom
de. En daarom was het zoo goed, was
het zelfs treffend dat op hetzelfde
Dreyfus heeft gedurende rijn geheele
ballingschap tot kalmeering van rijn
zenuwen gebruik gemaakt van chloral
en moest ten laatste zelfs opium gebrui
ken.
kei dwaling, waarvan hij, naar hij zeide,
slachtoffer was.
Zijn gevoel van liefde voor de zijnen
heeft hij geen oogenblik verloochend.
Hij heeft zicli niet verzet-, geenerlei po
ging lot ontvluchting aangewend, en
heeft oen onderworpen houding be
waard.
Op 7 Maart 1895. toen zxjn hut van
het He Royale naar het Duivelseiland
werd verplaatst, zeide xnen tot hem. dat
elke poging ot ontsnapping uiterst ge-
streng zou worden besta-aft. Hij ant-
pas te loopen, zoo is rireylua ons van WOordde, dat hij zich zondier voorbehoud
onderwierp. „Ik zweer bij mijn eer
want mijn eer is, geloof het, ondanks
dit alles ongeschonden gebleven dat
ik met gelatenheid liet oogenblik zal
afwachten, waarop mijn onschuld zal
worden erkend. Ik ben niet- schuldig;
het is niet mogelijk, dat men niet wel
dra daarvan het bewijs zal geven."
Toen Dreyfus dit zeide. kwamen de
tranen in zijn oogen (officieel maand-
rapport van Maart- 1S95).
Op 2 Juli 1395 antwoordde Drey
fus, ondervraagd naar den staat zijner
gezondheid ,.Ik gevoel mij op het
oogenblik w.elalleen mijn hart is riek,
niets..." Zijn woorden werden onver
staanbaar door zijn snikken, hij ween
de gedurende een kwartier, terwijl de
tranen rijkelijk over rijn wangen vloei
den. (Maandrapport van Juli).
15 Augustus zeide Dreyfus, in ant
woord op een vraag van- den oppersten
commandant..Kolonel Du Paty had
mij vóór mijn- vertrek uit Frankrijk
beloofd onderzoekingen te doen. Ik had
niet gedacht, dat ze zoo lang zouden
duren. Ik hoop. dat ze weldra tot- een
dioel zullen komen."
2 October ontA'ing hij 14 brieven
hij gaat ze dadelijk lezen en zegt. na-
eenige oogen blikken van nadenken
..Als ik mijn vrouw en kinderen niet
had, had ik mij a-1 lang een kogel door
het hoofd gejaagd."
31 December vraagt hij, na- ontvangst
van brieven aan, rijn- vrouw, te mogen
telegrapheeren „Brieven ontvangen,
gezondheid goed-, omhelsd", doch de di
recteur meende, dat er geen reden- was
om in de aanvraag toe te stemmen.
Het rapport van April 1896 zegt
Hij brengt een groot deel van rijn da
gen door. gezeten in de schaduw achter
zijn hut, een boek in zijn handen men
hoort hem dikwijls snikken, en bemerkt,
dat hij vaak zijn tranen verbergt De
gelatenheid, waarvan hij tot 1897 blijk
had gegeven, verliet hem, toen men
hem zijn huis-apotheek ontnam. -Men
heeft het recht niet." riep hij uit, ..mij
aldus langzaam te laten sterven, door
mij alle martelingen te doen verduren.
..Ik ben een zoenoffer, en ik heb een
huis-apótheek gevraagd', omdat ik het
recht meen te hebben, op een oogen
blik. dat het mij gelegen komt. een
inde te maken aan een doodstrijd, die
zich, als ware het een genoegen, ver
lengt. Ik heb oogen blikken dat het mii
is alsof mijn hersens uit mijn hoofd
barsten. Ik verlies mijn helderheid en
b-n bevreesd A*oor krankzinnigheid. Ik
ben een slachtoffer... Indien er schuldi
gen zijn, zijn zij aan het ministerie van
corlog. dat mij als slachtoffer heeft aam
gewezen, om begane schanddaden te ver-
oogenbiik. waarop hij s'aande die ver-1 bergen."
zekering aflegde, er achter den voor-j De gezondheidstoestand Aran Drey-
ritter van den krijgsraad eene gestalte .fus ging voortdurend na 1896 achteruit,
verscheen. eene persoon opstond, die'.Hij had veel last van koorts en zenu-
met meegevoel de woorden ontving en j wen
Dreyfus recht in de oogen ziende, ge-J 17 December 1S97 zeide hij..Dok-
tuigenis gaf dat niet op allen zijne ter. ik ben aan het eindl van mijne
verklaring afstuitte, zooals op de a-mb- krachten ik vrees het meest mijn Arer-
telijke gevoelloosheid' der rechters. Het stand t-e verliezen ik Avil liever ster-
was madame Blanche, de vurige Drey- ven dan gek Avorden."
fusarde der Pa-rijsche processen, de moe- In den nacht van 23 Januari had hij
dige manifestante, die, de hemel, wete nachtmerries, richtte rich- in zijn bed
hoe, die' uitgezochte plaats had bemach- op. keek angstig de kamer rond:, en
tigd. En in het licht gekleed, zooa-ls wxj legde zich- zonder een woord' te spraken,
haar steeds zagen, met haar schitter weer o-p zijn bed.
In de Belgische Kamer.
De lieer de Smet de Naeyer, bot
boofd van bet Kabinet, las Dinsdag
een korte verklaring voor. De regee
ring, zeide hij, behoeft geen belydenis
af te leggen. Haar beginselen zyn
dezelfde die de opeenvolgende minis e-
riën van rechts hebben geleid. Maar
deze regeering heeft zich tot taak ge
steld, onmiddellijk het kiesvraagstuk
op te lossen. Die oplossing gelooft de
regeering te vinden in het toepassen
van de volledige evenredige verte
genwoordiging. 's Ministers overtui
ging daaromtrent wordt bevestigd
door de eenparige uitingen van de
kiesvereenigiDgen en de pers. De aan
wezigheid van een generaal in het
departement van oorlog sluit niet in,
dat het legervraagstuk zal opgelost
wordenhet is een bewys van zorg
en eerbied voor het leger. (Zeer goed!
rechts).
De oud-minister Van den peereboom
kon zich vereenigen met de woorden
van zyn opvolger. Hy zeide dat de
leden van de afgetreden regeeriagde
nieuwe zullen helpen in het vervullen
van haar taak.
Na lange debatten over deministe-
rieele verklaring, verklaarde de socia
listische leider Emile van tier Velde,
dat hij niet voor de evenredige ver
tegenwoordiging zou stemmen. Hy
diende een motie in, waarin gezegd
werd, dat de Kamer het betreurt dat
de Regeering niet heeft overgenomen
de belofte door minister Liebaert af
gelegd omtrent de werkliedenpen-
sioenen.
De minister-presideDt bestreed deze
motie.
De katholieke afgevaardigde De
Lantsheere stelde tegenover de motie-
Van der Velde de eenvoudige orde
van den dag, die met 68 tegen 19
stemmen v erd aangenomen.
In deu loop der debatten diende de
heer Van der Velde een voorstel in,
strekkende te verklaren dat er aan
leiding beslaat om artikel 47 der
grondwet te herzien.
Goedkoop Medisch advies.
In Londen scbynt het groote aantal
doctoren de prijzen te drukken. In
Stepney, Loudon, is tenminste een
apotheek geopend, waarop met groote
letters te lezen staat: geneeskundig
advies met medicijnen 20 cent, per
week 60 cent.
Kinder enarbeid
In de fabrieksdistricten in Engeland
kunnen kinderen overal ruim geld
verdienen, doch worden dat gedeelte
lijk verhinderd door de schoolwet, die
eeu kind verbiedt voor zyn 13e jaar
oe school le verlaten. Als bewijs dat
die wet wel noodig is, diene, dat kort
geleden op een school nabij Bradford
een jongen precies te 10.30 u. opstond
om heen te gaan. Op de vraag van
den meester waarom hy heenging, ant
woordde de jongen dat zijn moeder
gezegd had. dat hij te 10 30 u. dertien
jaar oud was en hij dan oogenblikke-
lyk naar de fabriek moest!
Een aanvaringinhetEngelsche
Kanaal.
Het Engelsche adviesjacht „Sur
prise", dat- Vrijdagmiddag Spithead
verliet om koers te zetten naar Malta,
en zich daar te voegen bij bet En
gelsche eskader, keerde te midder
nacht terug, daar het in aanvaring
was geweest met den kolenboot „Not-
ley Abbey" en wel ter hoogte van
Sr. Alban's Head. Deze booteen
ijzeren schip van I012registertocnen,
girg met een lading kolen van 2300
ton van Cardiff naar Kroonstad. De
kolenboot had Cardiff vroeg in den
ochtend verlaten en werd ter hoogte
van St. Albans Head door zulk een
dikken mist overvallen, dat de ma
chines bijkans stop werden gezet.
Ook de „Surprise" nam in den mist
alle voorzorgsmaatregelenhet schip
verminderde vaart tot op acht knoo-
pen en liet ooophoadelyk den mist
hoorn hooren. Maar zóo dik was de
mist, dat beide schepen elkander pas
opmerkten toen zy dicht by elkaar
waren. Zoodra dit, bemerkt werd, liet
de commandant van „Surprise" met
volle kracht achteruit stoomen, doch
het was reeds te laat. Het schip liep
de kolenboot zoo krachtig in, juist
in het voordeel van de machinekamer,
dat haar boeg ver in het voordeel
van de „Netley Abbey" kwam te
zitten en beide schepen wel tien mi
nuten als een wig in elkander zaten,
waardoor de bemanning van de boot
op de „Surprise" kou overspringen.
Maar noch de bemanning, noch de
eenige passagier, die aan boord was,
samen 22 man, had den tyd iets te
redden. De „Surprise" werkte daarop
volle kracht achteruit en kwam zoo
doende vrij van de kolenboot. Het
adviesjacht'zelve had een gat gekre
gen in deo boeg, van stuur- tot bak
boord en hoewel de waterdichte schot
ten hot hadden gehouden, werden
toch dadelijk alle mogelijke veilig
heidsmaatregelen genomen.
De „Netley Abbey" zonk vermoe
delijk 20 minuten na de aanvaring,
ofschoon dit door deu dikken mist
moeilyk met beslistheid is te zeggen.
De aanvaring had plaats gehad om
4.30 namiddags, maar het was mid
dernacht voor de „Surprise" naar Spit
head was teruggekeerd en de haven
van Portsmouth kou worden binnen
gesleept. Het herstellingswerk aan het
schip zal ongeveer een maand duren.
Grootvorst George.
De onlangs overladen Russische
troonopvolger, grootvorst George, was
gehuwd, ook al sprak men nooit over
zyn huweiyk. Velen wisten er van,
hoewel de pers er natuurlijk over
zwijgt. Hel was een morganatisch
huwelijk, dat de grootvorst gesloten
had te Abas-Toeman waar hy voor
zyn borstkwaal verblijf hield. Zijn
vronw is nit een Kaukasisch vorsten
geslacht, zy moet afstammen van de
laatste koningen van Groczië, maar
toen de grootvorst kennis met haar
maakte, was zy telegrafiste. Men zegt,
dat keizer Alexander III legen het
morganatisch huweiyk van zijn zoon
geen bezwaren heeft gemaakt, hij
moet gezegd hebben „Een stervende
m&e men niets weigeren."
Een cnrieuse speling van het lot is,
dat, terwyl keizer Nicol&as steeds ge8n
mannelijken erfgenaam krijgt, zijn
broeder, de troonopvolger, er wei een
had. Of keizer Nicolaas of zyu moe
der voor hun neef of kleinzoon zul
len zorgen, weet meu niet.
Waar men wel over spreekt in de
Russische pers, is de goedhartigheid
en mildheid van den overleden groot
vorst. De zeer gemengde bevolking
van het stille Caucasische dal waar
hy leefde, noemde h6in in haar vele
talen „d^-n goede", „den genadige,"
„den vriendelijke," „onzen verzorger"
malen trokken de heeren heftig ol
elkaar los. Ret ds by den eersten aan.
val kreeg Wolf eeu sabelhouw ovei
het gezicht. Maar hy wilde niet op.
houden, al was hy feitelijk reeds id
een toestand van minderheid, en werd
toen nog een paar malen aan het hoofd
getroffen. Zyn tegenstander had ook
j eenige kleine wonden. De aanleiding
i tot deze slachtpartij was de bewering
van Krzepek in een Bobeemsch blad,
dat Wolf alleen ongevaarlijke tegen
standers uitdaagde.
Een steiger ingestort.
In de haven van Bar, een zeestadje
in den staat New-York dat des zo
mers veel door plezierreizigers wordt
bezocht, is de steiger van de stoom-
pont ingestort. By de aankomst van
de pont drongen alle wachtenden naar
voren, zoodat hun volle gewicht werd
geconcentreerd op een klein gedeelte
van het plankier. De steiger bezweek
daaronder en twee honderd menseden
stortten te water. Er ontstond een
verschrikkelijke paniek. Mannen en
vrouwen vochten om een plaatsje aan
de stukken van den afgebroken stei
ger. Vele raenschen die konden zwem
men, werden door minder gelukkige
lotgeDOOten vastgegrepen en zonken
met dezen in de diepte. De menseden
die nog aan wal stonden, beproefden,
voor zoover zy niet door schrik wa
ren overmand, hulp te bieden. Inder
daad werden velen gered, maar helaas
niet allen. Hoe groot liet aantal der
omgekomenen is, i§ nog niet bekend,
maar tot dusver zjj:i twintig ljjken
geborgen. Een vijftigtal drenkelingen
bekwamen verwondingen, doch brac!
ten er het leven af.
China en Rusland.
De Russische gezant, de heer Von
Giers, richtte een nota tot den Tsang-
li-Yameu betreffende bet beweerde
verbond tusschen China en Japan,
waarin hij de Chineesobe regeering
waarschuwt, dat het. sluiten van zulk
een verbond beschouwd zou worden
ais een groote beleediging van Rus
land, en dientengevolge voor China
zeer ernstige gevolgen hebben zou.
Ijsbergen.
De stoomer „Saraara", Zaterdag van
St. Thomas te Greenock aangekomen
met een lading hout, was op 130 mij
len ten westen van Belle Isle in een
ijsveld geraakt, dat geschat werd 64
mijlen lang en bijkans even breed te
zyn geweest. Het schip was 30 uren
lang in deze ijsvlakte beklemd ge
weest, men had ijsbergen gezien van
500 tot 600 voet hoogte er, groote
blokkeu ijs waren herhaaldelijk op bet.
dek gevallen. Niet dan met de grootste
inspanning had de kapitein zijn schip
nit deze ijsvlakte weten te brengen.
Het vaartuig had echter deerlijk ge
leden.
De Deeiiscbe uitsluiting
opgeheven.
Het heet dat de uitsluiting der
Deensche werklieden door de werk
gevers deze week zal eindigen en de
arbeid de volgende week zal worden
hervat. De afgeloopen staking heeft
do ronde som van 50 millioen kronen
gekost.
Een duel in huis.
Te Weenen heeft in een particulier
huis een duel op de sabel plaats ge-
bad tusschen het lid van den rijksraad
Wolf en den afgevaardige naar den
Bobeemschen landdag Krzepek. Yier
Amorikaansch.
De „Boston Globe", een Ameri-
kaanscu dagblad, heeft onlangs een
aardige methode bedacht om reclame
te maken. Het publiceerde drie por
tretten en een uitgebreide boschryviog
van öen jongen man, John Forbes, en
loofde een prys van 50 dollars uit
voor dengene, die hem zou vinden.
Het was Forbes verboden te trachten
zich te verstoppen, hy moest de plaat
sen van het district als een gewoon
burger bezoeken en zich tusschen zyn
medemensehen bewegen.
Ds proef werd genomen, zei do
„Globe," om te onderzoeken of het
r.a het publiceeren van een volledige
beschrijving in een courant als de
„Bosten Globe" lang mogelijk was
onbekend te blyven.
Onnoodig te zeggen, dat zy, die op
Forbes geleken zonder Forbes te zijn,
geen prettigen tyd hadden en vaak
aau amateur-detectives moesteD uit
leggen wie zjj waren.
Gedurende 36 uur bleef Forbes
niet ontdekt, ofschoon hjj in restau
raties at, naar de comedie ging, in
tramwagens zat en steeds te zien was.
Eindelijk ontdekte een 15 jarige jon
gen hem, toen bij uit een tram stapte
on verdiende zoo de 50 dollars.
Mishandeling door baden.
Een eigenaardige echtscbeidings-
zaak werd verleden week behandeld
door den rechter te Omaha, Nebrasha
Y. S. Een vrouw kwam echtscheiding
vragen op grond van wreede behan
deling door haar man. Zij zeide dat
hy haar reeds rijf jaar lang mishan
deld had en zy het nu niet ianger
kon verdragen. Hy dweepte met baden
en had haar gedwongeu dagelijks,
zomer en winter, drie baden te nemen
het bad !s avonds was aitiji in ijskoud
water. De rechter vond dat ook wel
wat veel en sprak de echtscheidic;
uit.
TRANSVAAL
Dc correspondent van do „Times"
te Pretoria seint de belangrijke tij
ding, dat de Volksraden Chamberlain's
voorstel om eeu gemengde commissie
te benoemen tot onderzoek van de
kieswet, waarschijnlijk afwijzend zui
len beantwoorden, omdat aanneming
ervan gelijk zou staan met schending
van de Londensche Conventie, weike
waarborgt, dat Engeland zich niet
mengen zal in d9 binnen landsche za-
ken van de Transvaal. Bovendien zou
de aanneming gelijkstaan met erken
ning van Engelands sazereiniteit.
Maar verdere vriendschappelijke ad-
j viezen van Engeland zullen behoorlijk
i overwogen worden.
hij volkomen© onverschilligheid veins
de, met een enkelen blik de ontbreken
de schakel in Weazel's keten van bewij
zen ontdekt scheen te hebben, en hem
terstond van dien kant aanviel.
„O. dat. alles kunnen wij gemakke
lijk bewijzen!" was zijn antwoord, na
een kort zwijgen maai* de toon \*an
het antwoord miste het vertrouwen,
dat de woorden te kennen gaven en j
indien ejtm scherp opmerker op dit j
oogenblik Bösher's gelaat beschouwd i
had. Zou hij er een zegevierenden glim-i
lach op ontdekt hebben, licht en vluch-i
tig, wel is waar. maar daarom toch niet i
minder duidelijk:.
„Zeer goed dan", merkte hij aan,
op denzelfden toon als vroeger; „daal
moet zijn zaakwaarnemer maar. zoo
als ik zeide. met mij komen spreken."
,.IJc geloof dat hij het maar niet
moest doen -- ten minste, om uwent
wil. mijnheer Bosher." zeide Weazel.
..Wat bedoelt gij. mijnheer?'' A-i*oeg
de praktirijn, met een blik van A-erlxa-
zing. ,.Ik A*ersta u werkelijk niet."
..Hoe eerder wij elkander dan ver
staan hoe beter", antwoordde Weazel,
wiens geliefkoosde glimlach: wederkeer
de. „Wat ik bedoel is dit-dat gij eA'en-
aeer in deze zaak betrokken zijt aJs uw
vooi-ma-lige vriend en makker. Mr. Lit-
Üegood diat het proces even zeer tegen
u aJs tegen de ci*fgen.amen van Mr. Lit-
tlegood gevoerd) zal worden, en dab mijn
vriend vast besloten heeft eiken pen
ning van de ei-fenis, waarvan hij beroofd
is geworden, terug te verkrijgen, en de
genen. die hem beroofd hebben, te straf
fen. of. tenminste, den oenig oA*ex*geble-
vene en dat rijt gij."
„Vei-laat ogenblikkelijk mijn kan
toor, mijnheer," riep de praktirijn „gij
moet gek of dronken zijn. dat gij zulk
xie taal tot mij durft voeren. Denkt
gij. dat ik. Mr. Bosher. die als de beste
zaakwaarnemer van liet graafschap be
kend sta. ik, de vertrouwd» raadsman
van de edelste en invloedrijkste familiën
die cliaar wonen, de administrateur van
de helft der bezwaarde bezittingen, die
het bevat denkt gij dat ik. mijnheer,
iets geef om de bedi-eigingen van een
man als gij, den handlanger van een
kerel, die öf een bastaard óf een A-olsla-
gen bedrieger is? Mijn kantoor af,
Nooit in zijn leven was Weazel zoo
verbaasd geweest. Hij was zoo zeker
overtuigd A*an Bosher's schuld als van
zijn eigen bestaan. Hij wist dat bij uit
muntende bewijzen van de handelin
gen, die hij aan den dag wilde bren
gen. bezat. Hij gevoelde dat hij Bosher
bijna, in zijne macht had; en echter
nam, dei zaakwaarnemer den schijn van
zulk eene verhevene onschuld aan, en
van zulle eene diepe verachting voor
hem en zijne bedreigingen., dat dit ge
heel onbestaanbaar met d'en waren staat
van zaken scheen. Het dixurda werkelijk
eene halve minuut voordasfc hij eenig
antwoord kon geven. Eindelijk zei hij
..Zeer goed, mijnheer, ik zal gaan,
maar veroorloof m'ij aan te merken dat
ik geheim© brieven v?.n u en den overle
denen Mr. Littlegood, en andere stuk
ken bezit, die voldoende zijn om het
bedrog jegens Bemioch gepleegd te be
wijzen. en het recht van de tegenwoor
dige bezitters van zijn vermogen te doen
vervallen deze bewijsstukken za.l ik
dodelijk een geacht zaakwaarnemer in
handien geven, en wij zullen zien hoe
de uitslag mijnheer Bosher bevalt."
Dit zeggende stond Weazel op, en
trad naar de deur.
„Een oogenblik, mijnheer Weazel."
riep Bosher. hem tegenhoudende. „De
weg, dien gij hebt ingeslagen, is zoo
ten eenenntale ongepast, en uwe belee-
digende toespelingen te mijnen aan
zien rijn zoo ongerijmd, dat ik driftiger
geworden ben dan ik wel gewenscht had.
I Wilt gij nog een oogenblik gaan ritten?"
Weazel deed dit. en de grijnzende
lach A'ertoonde zich weder* op rijn ge
laat hij gevoeldlei dat nu de beurt aan
liemi was om La zegevieren,,
„Mag ik vragen wat u zulk een bij
zonder belang in deze zaak doet stel
len V' vroeig Bosher.
„William Bennoch is mijn vriend",
antwoordde Weazel.
..Die u goed beloonen zal als gij hem
een aardüg vermogen bezorgt," zeide
Bosher, met een glimlach even vriende
lijk als vertrouwelijk, een glimlach, die
sclieen te zeggen: „Wij verstaan elkan
der volkomen, en gij behoeft niet bang
te zijn dat ik het iemand vertellen zal."
„Dat zal hij waarschijnlijk wel," ant
woordde Weazel. met een geslepexx ge
richt.
..Maar dien gij misschien iin den steek
zoudt laten als andere en waardiger1 lie
den het de moeite waard voor u maak
ten - hè En weder nam Bosher zulk
een vertrouwelijken toon aan, dat Wea
zel zich onvoorzichtig bloot gaf. en toe
stemmend knipoogde.
..Dat gemis van bewijs dat Mr. Ben
noch ooit een zoon heeft gehad, of ooit
gehuwd is geweest, is een groot gebrek
in uwe zaak." merkte Boshex* aan. alsof
hij tot zich zelven sprak.
„Dat is het."
„Juist, mijnheer," zeide Bosher, nu
op een geheel anderen toon. tei*wijl hij
van rijn stoel opstond „Gij heibt zulk
een. bewijs niet, en dlat zult- gij ook nim
mer hebbetn dus wensch ik u goeden
dag en veracht mve zotte bedreigingen".
Weazel wais verbaasdl ovea* de plotse
linge verandering in den toon en. ma
nieren van Bosher, en zag oogenblik-
kelijk dat hij zich had laten versti-ikken
om zijn eigen geheim te verraden. Hij
knarstandde van woede, en zijn glim
lach werd' recht duivelachtig terwijl hij
Bosher een kwaardaardigen blik toe-
wiei*p. en wraak zwerende l^et kantoor
verliet.
Zoodra hij vertrokken was. viel Bos
her op zijn stoel neder, en liet rijn
hoofd eenige oogenblikken op zijne han
den rusten, en zijne ellebogen op dé
tafel.
„Gevaar gevaar geruineerd als
het geluld!" mompelde hij. „Die vent
zal misschien naar de Littlegoods gaan
en hun schrik aanjagen. Ik moest hen
maar eens gaan bezoeken; de moeder
is eene zottin, maar die dochter is een
verstandig meisje, en een beter lot
waardig dan ik vrees dat haar wacht. Ik
zal met haar gaan spreken."
HOOFDSTUK XIV.
„Marlborouglr Street. Geweldda
dige aanranding. Geheimzinnig ge
val. Gisteren werd een man, van een
for-sch, krijgshaftig voorkomen, met
groote knevels en een sterken Ierschen
tongval, die zijn naam opgaf als Kapi
tein Kelly, voor deze rechtbank ge
bracht, beschuldigd van een heer, La-
vers genaamd, wonende in Charles
Street. St. Jaxn.es Square, op een© hevi
ge exx gewelddadige wijze te hebben
aangevallen. De klager was, en gevolge
der bekom ene verwondingen, niet in
staat te. verschijnenmaar uit d« ver
klaring dér politiedienaars en anderen,
bleek dat Kapitein Kelly in dé slaap
kamer van Mr. Lavers was doorgedron
gen, en, een brief in de hand zwaaien
de, den on gelukkigen te bed liggenden
lieer met een diikkon stok had afgeklopt,
onder het toevoegen van de grofste
scheld woordenEindelijk werd hij gevat
en naar het politiebureau gebracht.
(Wordt
Tolgd).
