Twee Mededingers.
3(Si)
leven. Bij»a onmiddellijk werd beteer op zouden worden, indien ik van. ellendig doorgebrachte dagen den kapi- kamer in afwachting dat het tijd zou ,,Een paar honderd pond'" Hij hor-
ii' dooc de Engelschen bcant- dat kostelijk episteltje van u gebruik tein een brief, waarin hij allea bekende worden, om riah te kleed en. Daar zat t haalde de woorden werktuigelijk. Moest
mera t
dit vuur - BB
woord: 't boon bard oman t van Dundee maakte. Nu, ik zal u een mooi aanbod en smeekte têfug te mogen keeren. hij in een gemakkelijke» stoel, druk
had een aanvang genomen. doen. Dien brief meifc 500 pond zult gij Het was dit berouwvol sclirijven, bezig met ccne betrekking op te raar
Tot circa 9 uur* vicleu de Engelsche in 'handen krijgen, waaneer Mermaid hetwelk de kapitein, met onbegrijpe- ken va» zijne weddenschappen, toen
bommen alleen op den westelijken den prijs wint'. lijke laagheid, tegen hem wüde gobrui- er aan de deur werd geklopt. Een be-
berg: men trarfitte onze kajnonniers te ..En verondersteld, dat ik weiger V'ken. In zijne betrekking teruggekeerd, diende trad binnen met de boodschap
verdrijven zonder succes evenwel. Na vroeg Stevens. had de jonkman zich de les ter harte dat, een lieer den kapitein wensehte te
dien tijd begon het gevecht ook in an- ..In dit gevaJ ga ik recht naar Mat genomen an zegevierend weerstand ge- spreken en zich niet wilde laten af-
dtre richtingen en om half 10 vlogen Blount, laat hem den brief zien c*i boden aan de talrijke verlokkingen, Wijzen.
11 j:~ 1waaraajn hij blootstond in rij» beroep. „Laat hem dan maai' hier komen,"
Een paap jaar later trad Stevens, vol-luidde het knoerige antwoord en een
J
cie bommen an kegels ons aan alle zijden dan kunt gij. die hem zoo goed kent,
tra de ooren. 't Is moeielijk een juiste wel uitrekenen, hoeveel minute» het
voorstelling te geven van, een gevecht, duren, ear hij u zijn huis heeft uit-
zoo hevig en zoo ontzettend als dat van gejaagd. Vóór ik hier naar toe kwam
Dundee. Potscherven, haken, liouten heb ik uw brief nog eena overgeleaen.
worden bij het barsten van zoon bom Wait denkt gij wel, dat zijne dochter
honderden treden ver met een ontzet- zou zeggen tot een man, die dit schrijft,
tende kracht door de luclit- geslingerd, Luister„Ik ben een dief, ik beken,
dood en verderf verspreidende, waar dat ik gestolen heb, maar ik bo
ze met een menschetijk wezen i n aan-hoef niet meer aan te halen.
raking komen. »<*»j schijnt te vermoeden, dat ei' iets
Waar deze stukken ijfzer den grond bestaat tusaohen Kate Blount en mij,
raken of met klippen, in aanraking ko-hoe kunt gij dan van mij verlangen,
nvm. ploegen ze de aarde open en si in- dat ik zoon valsdhe rol zoude spelen
geren, grooto keien met dcratcdiit door ,rmo" Sf/WÖT14J'
dc luckU olie pp hun beurt het werk
der vernieling voortzetten.
Tusachen lie/t ganzen djer bommen
hoort, men het fluiten van honderden
kogels uit geweren en maxims. Dit
laatste, helsche werktuig schiet 600 ko
gels in de minuut. Vooral op den wes
telijken, kop hebben, de burgers het hard
tc verantwoordten gehad. Daar viel on
ze veldkornet door 3 kogels geti-offen.
Anderen werden armen of been en ver
brijzeld; enkelen, in wier onmiddellij
ke nabijheid] een bom barstte, werden
letterlijk vermorzeld."
tegenover haan vader V' vroeg Stevena.
„Hoor eens. Bill, ik kain er niets aan
dben. Ik heb er mij zoo in gewerkt,
dat ik geen anderen uitweg zie dan do
zen. Ieder moot maar vtoor zichzelf zor
gen. Ik heb nu de zweep in handen en
wees er van verzekerd, ik zal ze gebrui
ken ook, als h«t noodig is".
„Ik denk, dat mij geen keus over
blijft. Doch als ik dit vfoor u doe, zult
gij dan woord houden, en mij dien brief
teruggeven? Wilt gij zweren, mij er-
later nooit meer over lastig te vallen
De kapitein lachte. Zijn goed hu
meur was teruggekeerd, toen hij zag
zijn doel te zullen bereiken.
„Ja, mijn jongen. Gij kunt op mij
verlaten. Ik aal
Hienr hield hij) eensklaps op.
Verduiveld!Wie is dat?" lietp hij,
„Ja Mermaid moet winnen, 't Is zoo- terwijl een geritsel werd gehoord en da
als ik u gozegdheb: als de- mende ver- gedaante vaja een man te voorschijn
licst. ben ik geruineerd. Maar. kom,, j trad uit eene opening in de heg oen
kom' Er is geen sprake van verliezen, -paar schreden daar van daan.
Winnen, moot zij en winnen zal zij. j „Ik hoop, dat heit niet iemand is,
Daarom heb ik u verzocht, mij van die ons kent," en de kapitein trok zijn
avond hier te ontmoeten. Ik verouder- kin dieper in den kraag vu» rijn ro
ste! toch, dlat ik op u rekenen kan" en genjas en trok rijn- hoed verder over
kapitein Barclay zag den man naast dte oogen. ,,Ik zou niet gaarne wille»,
hem met een paar doordringende oogen dat men ons hier bijeen zag-"
aan. „O, het heeft niets te beteeken en,"
Een poos lang wist Bill Stevens niet, antwebrdde Stevens, toen de gebogen
wat hij moest antwoorden. Eindelijk, gestalte van een grijsha|rigen ouden
toe» hij ccnigszias van zijn verbazing man nader kwam en daarna verder ging
was bekomen; bracht hij er haperendzander dat hij een blik wierp op een
uit„Maar ik begrijp u niet/' j van beiden. „Het heef niets te betee-
„Neen? Dan zal ik u de zaak uitleg-i kenen. Het is een halfblinde en drie
gen. Bij de wedren van, Donderdag ko- kwart gekke professor, dlie in de staid!
men eigenlijk slechts twee paarden in
aanmerking. Chieftain, dien gij be
rijdt cn mijne merrie zij» de eenigen,
welke kans hebben. Nu heb ik gehoord^
dat Chieftain veel beter paard is dan
het mijne en zeker winnen zal, toe
val 1 ige amxrtandigbeden uitgeslotear-
Wel, die toevallige omstandigheden
moeten, zich voordoen."
„Gij bedjoolt, dat ik
Ja, ja,. Ik zie, dat: gij mij begrijpt.
Ik laat het aan u over. hoe gij het aan
snit leggen. Een kleine onhandigheid
bij den sprteng over 'ii water, een wei
nig te vroeg de heining nemen..."
„Wat!" Stevens greep den kapitein
bij den arm en keek hem aan met
toornigen blile, terwijl men dte bleek
heid van zijn gelaat duidelijk in de
toanemen.de duisternis kon bom enken.
„Gij wilt, dat ik ontrouw zal worden
aan mijn meester. Dat
lcord in zijn vak, in het bezit van al lei oogen blik later vertoonde zich de ge-
eigenschappen, welke een jockey be- j stal to van een oud man., in een tamo
roömd maken, in dienst bij den be- lijk versleten zwart pak gekleed, op
kenden Mat Blount. Hier had Bill richden drempel. Hot gezicht, va» een kleur
niet alleen de gunst verzekerd van rij» j als perkament, waa met diepe rimpels
tamelijk despotic li en meester, dook doorgroefd en een paar donker blauwe
cok genade gevonden in dte zachte,
vriendelijke oogen va» Katc, de schoo-
ne, dochter van den trainer. De gele
genheid om zich te onderscheiden was
eindiolijk gekomen. Hij was aangewezen
om den favari te brrijden bij; den groe
ten wedren van dc volgende week. En.
nu, - terwijl de fortuin hem begon
toe te lachen, wieip zijn vroegere zon
de een donkere scliaduw over rijn pad.
Hoe zou hij zoo iets kunnen dioen I
Hoe zou hij in staat wezen, zeto'n val-
sche rol te spelen En toch was het
niet al te versclirikkeüjk als een ge-
meane dief te worden gebrandmerkt
voor rijn meeste» Voor het meisje,
dat hij lief hadi?
Zco peinsde de jockey. tei"wijl hij bij
den ingang dor s'allen gekomen, werk
tuigelijk eone zijdeur opende en op het
huis toetrad.. Zoo verdiept was hij in
rij»e overwegingen, dat hij niet lette
op eene jonge vrouw, die bij het hoo-
ran va» voetstappen, op het kiezelpad,
was blijven staan on nu zijne nadering
afwachtte.
Allengs versnelde hij zijne schreden
en werd hij minde» afgetrokken. Dit
en de woorden „ja. ik meet het doen,
ik zal het doen", welke va» zijne lip
pen vielen, schonen aan te duiden, dat
hij eindelijk tot een besluit was geko
men, hoe te handelen.
„Wel, mijnheer Stevens", met bij,
zondoren uadiruk cp dat mijnheer,
„en wat is hot, dat gij zoo vast beslo
ten rijt te doen,, dat iedereen het hoo-
ren ralbet?" en de jonge da/me kwam
glimlachend op hem toe.
„O, Katq, rijt gij dat? Gij doet mij
schrikken, op mijn woord."
.Juffrouw Kate, als het. u belieft,
mijnheer Stevens."
„Nu dan,, juffrtouw Kate. mijne,
Ka,te," riep Bill die rijn bekommernis
voor een oogenblik vergat, nu het be
minde meisje in zijne nabijheid was.
„Gij hebt mij nog niet gezegd, wat
gij va» plan rijt te doen."
het
woont en die rijn eigen vrouw niet
zoude herkennen., als hij ze in dit sche
merlicht tegenkwam.'""
„Zooveel te beter," zei de kapitein.
„Wel, Stevens ik moet weg. Daan is o j 4
50 pond' op afrekeninghet overige j Stevens zuchtte en wilde
krijgt gij mot den brief na afloop van,gesprek eeme andere wending geven,
den wedren. Het is bet-er, dat wij cl-doch hij bedacht rich en zeide
kaïnder vóór dien tijd niet meer ont- j ,,Dalj behoef ik n eigenlijk niet te
moetd». Doe uw wtqoirdj gestand!, zeggen. Ik dJacht zoo bij mij1 zelf. dat
mrijfer daar behoef ik niet..,bang voor te ik vast besloten was den grooten natio-
wezm." En met een kort goeden nacht na!en prijs te winnen."
brilleglazen bodeskten de oogen. Onder
dou breedgeraaden hood hing het lan
ge witte liaar tot op den, vaalgeworden
fluweelon kraag naar bencdon.
„Gijl zijit lcapiten Barclay?" zeide de
vreemdeling.
„Ja,, cn wat is uw verlangen
„Wel, kapitein," hernam de oude
man, naai- de tafel gaande en or een
dik boek op neerleggende dat hij onder
den arm droeg. Daarna zette hij lang
zaam een 3toel aan, nam plaats en ver
volgde „Ik ben professor Nathaniël
Broom. Gij, hebt zeker mijn. naam wel
eei.s gehoord?'"
Neen, de kapitein herinnen-de zich
daar niets van. De professor zag hem
eene poos lang mot ccnige verwonde
ring aan en ging toen voort
„Daar ik vernomen heb, welk een,
groot belang gij. in paarden stelt, kcan
ik uwe hulp vragen om mijne onder
zoekingen en de uitgave van mijn we»k
voort to zetten."
Hier wees do spreker met een
trotsch glimlachje naar het dikke beek.
rijn plan, dat zoo goed was beraamd,
dber dezen ouden dwatsa in duigen wer
den geworpen? Zou de kapitein
sprang op, het gezicht loodkleurig, de
vuisten gebald aJa om te vechten.
„Halt!" riep de professer. „Nog één
stap en ik open de deur om alles aan
de groote klok te hangen. En daar
moogt gij uw hoop voor morgen wel
opgeven."
De kapitein ging met een vloelc weer
ritten.
„Twee honderd pond is mijn pa-ijs.
Nu ten minste nog. Over vijf minuten
zal het tweehonderd vijftig rijn"
Eene poos lang bleef de kapitein in
diep stilzwijgen verzonken, toen zeide
hij„Goed, professor, ik geef toe.
Maar gij moet eene cheque nemen. Ik
heb geen geld genoeg bij mij."
„Ja. dat maakt de zaak eenigszins
anders. Kan ik zeker zijn, dat zij, be
taald zal worden Ik moet toch eeni
gen waarborg hebben. Maar wat? Ah.
ik weet het," riep hij uit. „Die» brief,
die bekentenis va» den jongen man,
waarvan gij dien avond zoon goed ge
bruik gemaakt hebt, hebt gij dien bij
tf?"
Overrompeld bij vearassing en voor
het oogenblik geheel van rijn stuk, ant
woordde de kapitein bevestigend.
„Nu," hernam de professor, „geef
hem, mij. Ik zal hem houden ads een
waarborg, djat uwe cheque behoorlijk
wordt uitbetaald. Om echter de zaak
geheel tusschen ons beiden af te doen
en daar de vijf minuten ver loop en zijn
en mijn prijs dus verhoogd is, schrijf
eene cheque voor driehonderd en in
plaats va» ze te incasseeren, zafl iki mor
genavond hier komen, dan kunt, gij! én.
.Ik houd mij herig met de natuurlijke.kasbewijs èn brief inlossen.'
lustovio van da Oestridoe of tweevlcu- j Ziende, dat de professor vast op rijn
gelige orde der dieren en hunne ver- stuk stond, schreef de kapitein eene
wantschap met het paard Verscheiden tcheque voos- het gewaagde bedrag, nam
autoriteiten beweren'een brief uit zijne portefeuille en over-
De kapitein, die zijn bezoeker als hnndigde beide aan den professor,
een halven gek aanzag tai voor een lan- I Deze. na, beide stukken nauwlettend!
go verhandeling vreesde, onderbrak ondea-zhcht te hebben, stak ze in den
hemzak cn verwijderde zich1.
,Duid m,ij niet ten kwade, profes- Kapitein Bairclay kwau» laati aan lief,
soi hoe interessant iets dergelijks ook diner dien avond1 en was alles behalve
zijn moge. moet ik mij toch liet genoe- goed gehumeurd. R:j dronk meer dan
gen van een onderhoud met u ontzeg- gewoonlijk en ontwaakte den volgen
gen, daar ik dringende bezigheden heb. den cch'ttend: met razend^ hoofdpijn.
Hij stond op en had de hand reeds die er na de lering van den volgenden
aan de bel, toen een tikje* op den arm. brief niet op verbeterde
hem het hoofd! dieed omwende».
„Een oogenblik j&, kapitein. Ik g&- ..Mijnheer! Ik moet u be dam,Iran
loof u to kunnen overtuigen, dat het Voor uwe ontvangst van gisterenavond,
beter voor u zal wezen, niet te bellen." Ik ben d's lessen niet vergeten, die gij
„Wat bedoelt gij?" mij weleer gegeven hebt, daardoca was
„Dit, kapitein in de meening, dat ik in staat, mij zoo goed te vermom-
ik misschien moeite zou hebben, mij men. dat gij in uw min of meer bene-
uw medewerking te verzekeren, heb ik velden toestapd onmogelijk kondt ver-
do voorzorg genomen een kaart in mij- moeden. da.t ik iemand anders was,
ne mouw te steken, zooals gij mannen, dan waarvoor ik mij uitgaf,
dier- sport d;a,t noemt." Mijn een ige reden om te luisteren
„Nu?" zeide da kapitein, daar zijn nana- uw gemeen voorstel was de vrees
bezoeker ophield. de goede opinie te verliezen va» mijn.:
„Nu, toen ik u vroeg ctf gij ooit patroon, Mat Blount en nog meer die
vroeger iets va» mij gehoord of gezien van zijne dochter,
hadt, hebt gij geantwoord van neen Hoeveel noodtelbcze angst ik mij be
llet de kapitein hem alleen. „Zco. Én waarom is u daar zoowel
De gedachtcja, welke, Bilt Stevens aan gelegen?"
bezig hielde», waren niet van aangena- j „Wel. heeft niet een zeker iemand i Daarin hebt gii u vergist, kapitein, -paard kon de hebben en hoe verkeerd
men aard. Wederom zag hij rich zelf beloofd dat rij mijne vrouw zoude wor-jHet is nog zoo lang niet gelede», dat ik beiden heb beoordeeld, bleek mii
als knaap, toe» hij zijne eerste plaats den. wanneer- een zeker paard de over- wij elkander hebben ontmoet. Herin- toen ik. na alles van u verkregen te
Iqreeg. De idoinestaiLjpngen, knap en. winning toehaalde? Nu is dat waar ofneet gij u een regenachtige» avond, hebben, wat ik npodig achtte, mijne;
ontwikkeld boven rijne makkers, trok niet?" bijna een week geleden on eene zekere geschiedenis aan hen vertelde? Gijl htëbt
do opmerkzaamheid van kapitein Baa-„Op mijn wtoord, Bill; gij behoefteen:'a me laarn ongeveer twee mijlen va» er geen belang bij. Uw paard. Mer
ci ay. den verkwistenden zoen va» den nooit weet* tof mij t-e spreken, als gij i do stallen van Matthew Blount?" maid, kan vandaag de» prijs winnen;
landheer, langzamerhand werd Bill j niet hef eerst aankomt. O, neen. Ik I Tea-wijl de kapitein zich met een maar ik denk van niet, tenminste
beschouwd als den onafscheidelijken scherts en- niet mede. Maar kom. ki„% j gebaar van schrik achterover in zijn wanneer Chieftain en ik het kunnen
BUI Stevens. Ik weet. wat gij zeggenmetgezel van den kapitein. Een slech- maar zoo donker niet. Komt gij niet; stoel liet vallen, zag hij nogmaals als beletten. Zoo dt uitslag toch gunstig
wilt Zulke gevoelens doen u eer aa», jte leerschool voet' don jongen, man. binnen? Neen? Goede» nacht dan. Ik. in een droom eene crude, gebogen ge- voor u mocht- rijn, zult gij de voldoening
zeker maojr°in mij» dienst» waajrt gij j zonder twijfel, Hoe goed herinnerde vertrouw er op. dat gij morgen wituicnstalte langzaam voorteloffen oven- den «maken, dat het eerlijk is toegegaan,
niet zoo nauwgezet, anders zoudt gij j Steven* rich nog die week te Ascot, zult." j weg on in d'e schemering verdwijnen. Ik zend u hierbij terug de 50 pond,
«irt eertoIe» hebben. Misschien weet;Geen geld, een paar dage» verlof,
paa<r dag*
-oudstuk of wat van het gold,
niet gestolen hebben. Misschien
gij niet meer, d'a.t ik oen brief in mijn
bozr., heb. waarin gij volmondig die .dat zijn meester overal liet slingeren,
kleine pekelzonde "bekent, waar ik jde gedachte, dat liet maar* geleend
daareven op doelde?" jwas ca hij het dien avond, als hij gc-
„Ik zie, dlat gij u miij eindelijk her- die gij mij; Vrijdag gegteven hebt, bei-
Het was dlo avond vóór den gfiöofcen j innert kapitein. Nu moogt gij. bellen, nevens dte cheque, van gisteren avond,
wedstrijd!. Zal ik het \k>or u doen Gij hadt niet Daar gij er op gesteld schijnt te
„Vergeet niet. dat gij om half neg* ngedacht, cfcif' ik elk woord van uw ge- zen handschriften van mij onder uwe
0. ..iet ons dineert," riep een zijner vricn I sprek koude hooreu. Wat is mijn ver- berusting te hebben, kunt gij dit be-
Stevens "schrikte op. j wonnen had. zou teruggeven. Maar he-jdesn, terwijl het met vier paarden be-langen vraagt gij. Juist zooveel als ge- waren. het andere is vernietigd,
Gij hebt dien dan niet vernietigd, laas. Gelijk zooveel menscheHjke be-j spannen rijtuig zich verwijderde. n.<noeg is om mijne onderzoekingen te en er* zulk een gebruik van maken als
feliik'ri} beloofd hadt? jrekeningen kwam die van. Bill ook fa—kapitein Barclay aan dte deua va» zijn voleindigen en mijn boek in hot licht u zal
„Neen. beste jongen, daJfc heb ik niet likaint uit. Te bevreesd om rijn meester
gedaan. Het komt mij voor. dat uwe J ondoi- de oogen te komen, vluchtte de
tegenwoordige voorui tzlichte,» ri' niet .jongen naar huis en schreef, na twee
tegenwoordige
{melijk mede, diat in de voorwaarden
Hatil©ij©® waaronder de gemeente de concessie
Sn ZateriogavonJprMtje. !y»n dl! NederI- M Teleplwou had ver-
_viiengd, deae bepalingen opgenomen zijn,
CCC -V.vA-L. i dat wor lo Januari 1900 de buiteoge-
Hcf is eon bekend feit. dat Rijk,leidingen tussclie» de geabonneerde»
Provincie en Gemeente de gewoontecn. het centraalburcciu dubbele gelei-
hebben om aan den gewonen steawe-dingon van bronsdiraad moeten zij» en
ling allerlei lastige \Tage» te doen. dat do Maaitsoliappij zich verbonden
Wie ooit van rijn leven een belasting-i heeft om vóór 1 Januari 1900 alle aan-
biljet heeft ingevuld, weet daar alles wezige Blake microphSanen of teleplioon
van. Een bijzonder schrale troost moetstellen, te veivangen door microplio-
het. heefcen. dat dit nog hoe langer non van Hunning.
hoe erger zal gaan worden. Voor de j Daar ik va» natinu- dankbaar- ben,
Kamers van Arbeid moeten de wes'kge- j kon ik een ge roei van erkentelijkheid,
rors al staten invu-lleil en voor de au- niet weerlurudien toen ik die circulaire
gevallenwet komt e,v Keker nog- wel j las. „Kijk." dacht, ik. „B. cn W. zorgen,
hcelwat anders kijken. Met liet, oog toch maar als vijf bi-avo opzieners voor
cp de goede bedoelingc» van den. wet-j het geluk hunner gemcentenaron. Ik
gever kan, niemand diana' iots tegtenzcai wel snood onda»kbaiair moeten we-
hebben. al kost het dan ook een beetjeze», wanneer ik nu niet dadelijk ging
moeite, als de vragen maar duidelijkonderzoeken,, of de Bell-Telephoon wel
zijn. Maar helaas, nog eens helaas, en wis en wezenlijk aan hare bronsdi-aad-
driewerf helafcus. dat. zijn ze in den en microphoon-verplichtingen heeft vol
regel niet 't Is alsof de ambtenaar, I daan.. Hierbij deed rich evenwel een
die met liet samenstellen van die vra- moeielijkheid voor. Hoe moest ik zien
gen lijsten belast is,doordrongen is van of do gelei ddradten wel va» brons war
de omstandigheid, dof hij de eenvou-ja c». Indertijd ben ik een heele piet
digste dingon moet zeggen in de aller-geweest in het kliinme» in masten,
cluis'-cr- to te men, 't Kan ook rijn datmam- dat is jaa-en geloden en boven-
ou'c- scharprinnigheid te wenschen over i dien vrees ik, dat wanneer ik de tele-
laat en dat wij daarom niet vatten, wat Jphobnpale» ging beklimmen al heel
hij in rijn onovertrefbare wijsheid ons j gauw eep agent van politie voorha»-
vi-aagt-, In dat geval buig ik ootmoedigdeai zou wezen om. me te bekeuren. De
het hoofd cn vraag„Och, dalai een j vervt va» mijn huis te beklauteren ken
wijle van uw verheven standtpiwit af j mij all evenmin toelachen, zoodat ik ten
en tracht ons t'oe te spreken in onze slotte er va» afzag:, om de branisdimd-
eigen plat bij dte gi-oaidsche burgermans-quaestie na te speru-en.
taal". I Maar dia», de microphoon. Met den
Men zou zoo zeggen, dat hij daarvoorernst, die bij de zaak rereischt werd,
betaald wcjfdt. Maai' ik wil dat argu-jheb ik mij vóór het toestel geplaatst
ment niet te zeer laten klinken, omdat en er naar gestaard om antwoord te
hij :n den regel niet schitterend wordt J krijgen op de vraag„is UEdele een
betaald. Intussahen is het zeker, datmicrophoon va» Blake of va» Hun-
hotel te hebben afgezet. De kapitein,
bracht een half uurtje in de biljartzaal
dooa' en begaf rich toen naar zij» eigen
Hunning. Benauwend wa,s daarbij het
denkbeeld, dat geen van deze twee hee-
ren, maai- een derde laat ons zeggen
een zekere Jansen, de fabrikant va»
te geven, lk zal liet goed met ti maken.
Een paar hondtetrd pond] is voldoende
om mij» stilzwijgen te koopon."
goed dunken. William Stevens."
va» haar geslacht. De vrees bekroop
mij. dat de heer en in den Haag wel
weer kans zouden hebben gezien, om
ons de eenvoudigste dingen op de duis-
mijn toestel wezen kon. Wel heb ik terste manier te vragen en liefst onge-
„„...-...1,1.1. .-.„,1„.,1.+ ,3.. V Wl' ll ptvpl fHo in wi-ö-ll 11 Tpfl/I A ïfl-nia.
een oogenblik er aan gedacht om d
juffrouw aan 't centraal bureau om in
lichtingen te vragen, maatr dtiaiva»
heb ik afgerie», omdat dte juffrouw par
tij in de zaak is en. mij; bovendien met
het volste recht ten antwoord kon ge
ven, dat ze zulke bijzonderheden van
het centi'aalburcau uit niet kan rien.
Het zal den lezer dus niet verwon
deren. dat dc zoo vriendtelijk bedoelde
circulaire van B. en W mijl leelijk m
voer hetzelfde in versahillende vraag
punten, zoodat een mensch, met- eins!,
en studie alles invullende, telkens tot
zichzelven zeggen moet„maar m'n
lieve goedheacC, dat heb ik zoo pas al
gezoid."
Dat vreesde ik, maar de rechtvaar
digheid dwingt tot de verkJai-ing, dat
ditmaal de Haagsche heeren zich won
derwel tot het gewone publick, als ik
n een ander, hebben weten neer
't nauw heeft gebracht. Vcoral omdat Uitgeztndcvd een drietal vrai-
aan. 't* slot die volgende- zinsnede stcndlg'011 over d'e woning' slaat alles wat op
te lezen .- J do kaart staat, direct op de quaestie
„Wij verzoeken u als geabonneerde, iva 11 c)e telling zelve. Als Nedeirlander
riet mocht zijn vol- hob ik dtus geenerlti aanmerking te
„ingeval daaraan nie:
maken, als belastingschuldige maak ik
bezwaar tegen het weelderige papier,
dat voor de biljetten is gebruikl. Dci;r
het heele land heen zal dit een aardig
„daan. den Gemeente-architect hi§r
,.\-an schriftelijk in kennis te stellen".
Na wat ik hierboven gezegd heb,
gevoelt iedereen dat ik daaraan niet
kon voldoen. Weliswaar zag de draód i sommetje aan papier kosten De vra-
er van verre Ijekeken, niet heel bron-.S011 betreffende dte woning zijn gemak-
seriguit. maai* zo kon daarom toch wel lelijk te beantwcfca'den. Alleen vat ik
van torons wezen e» wat den miciro-1 o'eh waaiiom men wel een ailkoof moet
phoon aangaat-, ik kon zeker niet be-1 opgeven en een bedstede niet. Ik zou
wijzen, dht hij; niet van Hunning was. j meenen, dat het juist zaak is. te weten
Derhalve heb ik de zaak gelaten Voorhoeved getelde Nederlands s nog in
wat ze was, in de hoop dat bij toerol j bedsteden slapen, om die ongezonde
de gomeente-architect eens op niijn dingen 200 gauw mogelijk uit de we-
bureau komen zal. Da» vraag ik hem reld te krijgen.
zeker, om eens op mijn dak te klimmen ..Vobr den Biu-gca lijken Stand.' zei
cm de grondstof waaa-va» dte draad ge- Wouter, toen ilc lient over de zaak
maakt is officieel vast te stellen en spralk, „voor d,ten buji'gefl-lijken staindl is
meteen te verklaren, of mijn micro-dteze volkstelling een beleediging. Waar
phoon va»; Blake, van Hunning of van 0111 nv,lien 20 rien Haag niet dood-
een anderen snijboon is Ilc zal natuur- eenvoudig op 1 Januari dte opgaven va»
lijk niet in gebreke blijven het resul-<l,en buj-gevlijken stand bij elkaar en
taat niet een monstertje bo-onsdraad en j tellen die op Dan is Kees klaaj-. Maai"
6611 uitgewerkte teekeaiing va» eenneen, dat is te eenvoudig. Er moeten
in do maand December van düti jaar ning?" Ik kon evenwel a-an het toestel j Hunning-microphoon aan mijne lezers hoopen papier aan vexdaa» en maasaas
Burgemeester en Wetliouders van Haar'niefca orntdoklcen wat in deze zaak liclit toe te zenden. menschen in beweging gezet wordten."
lem mij lealdjk in 't nauw hebben ge- bracht.. Zelfs toen ik behoedzaam en, j In verband met dteae teleplifconcii-1 „Wouter, zei ik; „wees niet onbil-
bracht: Bij| een deftige kwarto cir- bescheiden tegen liet kastje tikte, kern cülaire. heb ik, ronduit gezegdl cirg op- hjjk. De steller vaai de tel ka-art heeft
culairc meteen groot kalfvel wit pa- ik uit den -klank niet opmaken, of het «cricir tegen de biljetten va» de ons rich zelve» oveatioffen in zijn streven
pier ei" aa» deelde het College mij na- instrument klonk naai' Blake of uaar aangekondigde volkstelling, de achtste naar eenvoud en duidelijkheid, en wat/"leen uit zoo e» zoo verf stuks en het
de opgaven va» de» Burgerlijke» standi
aangaat, je hebt misschien ook wel eens
hooren zeggen, dat die in weerwil
van den ijver van Je ambtenaren, ook
al geen rotsen rijn waarop je veilig
kunt bouwen."
,'t Hoeft ook zoo precies nieti," zei
hij. „je. neemt eenvoudig de opgaven
va»/ den Burgerlijken-- Stand, telt daar
vijf percent bij voor do vergissingen
on klaar is d'e zaak. Wijst de slotsom
dan een paai' duizend minder uit dan
de werkelijkheid, mij zal 't niet hinde
ren. Is de telling een paai' duizend hoo
gt??. da» hindert het nog veel minder.
'I Zbu misschien met liet oog op inter
nationale nioeielijkheden niet eens zoo
kwaad wezen. Welbeschouwd is die hee
le telling op dit oc-gohbUlk een- onvoor
zichtigheid. Wanneer die Engelsohen,
die toch al op ons gebeten rijn. lezen
hoe weinig millioenen we sterk zij», ia
hei best mogelijk dal ze een plannetje
maken om ons maar eens met huid en
haar op to peuzelen."
„Geen nood," zei ik Voorloopig
hebben ze nog genoeg te knabbelen aan
onze taaie stamverwanten in Zuid-Afri
ka waarschijnlijk breken ze daar hu»
tandten wel op. En wat do volkstelling
aangaat, ik merk tot mijn innig leed
wezen. dat jij ook al geen oog heb
vcfco' de twee groot e motieven, die daar
aan ten grondslag liggen. In d'e eerste
plaats is een volkstelling een les in
eenvoud. Je mag wezen wie je wil,
graaf, bar'cm. millionair, schoenpoetser
of baliekluiver, je mag Pieit Pietersen
lieeteir of de Hoogwelgeboren Heer
Varri den Zijp: tot Beukenstein van
ZuidJaa-e», voor de volkstelling ben je
•enwudig „een Man (of jongen"). En
of je geregeld aan 't hof verkeert, op
deftige bals gaat., dan wel als werk
vrouw je kost moet ver-dienen cf als
dagmeisjes vfeof de volkstelling is ie
dereen „een Vrcruw (of meisje." Voer
de volkstelling.bestaat de' deftigste zoo
wel als de rijkste familie enkel en al-
Sport en Wediirijfl
Worstelen.
Een geestdriftig publiek he
de Moulin Rouge te Parijs
dit wel meer jongelui overkomei
onzen landgenoot Dirk van dec
ten val zien brengen. Volgent
Vélo" ging er een ah 1 van vert A
op toen de twee worstelaars fi
estrade kwamen. Nourlah de 1
die door zgn 154 kilo zware lie
het toch ook niet kinderachtig
houet van den Hollandscben a
tot niets maakte. De Parijze
kennen Dirk wel, als wielrijder
quint-MQlder. waarmee hij mooie
winningen behaalde, en ook als
stelaar, doordat hij in het Casinc
avonden weerstand heeft wet*—
bieden aan Laurent le ËeancBS
Hij is dus niet de eerste de f
„Maar wat wilt u dat hjj
dien vreeselyken Turk zal uitvoel
Een eervolle nederlaag lijden
heeft hij dadelijk begrepen toi
de twee enorme handen van No
op zijn schouders voelde. En wie
hoe die dappere van den Berj
best. heeft gedaan gedurende .A„-
iniouten 35 sec. van den strijd^
den grond geworpen en gescfc a]l
in de armen van den Turk, weijeu
op en neer geslingerd als een p. r
koek op een koekepan. Eu hjj^"(
niet om nog meer gevraagd
Biljarten.
De biljartvereniging „De K9|(
te Amsterdam heeft tegen Zat»'
20 en ZoDdag 21 Januari een
nationaal biljartconconrs om het
pioenschap van Nederland nitget
ven. De meeste bekende biljarts?
van Nederland hebben reeds i
medewerking toegezegd. De wed
heeft plaats iö de bovenzaal va
café „De Kroon", Rembrandt^
LNGZONDEN MEDED1
LTNGEN.
30 oentper regel.
Telefoonnet, Haarle
k ÓM,
§roofe ótouhlraal 78.
Stoomvaar iberisht
Het stoomschip Soemhng vaijl
tavia naar Rotterdam, pass. 4-
Sagre8.
Het stoomschip Malang, vani
terdam naar Java, arriv 5 Jaj|
te Batavia.
Het stoomschip Smeroe, van]!
via naar Rotterdam, vertr. 5 Ja|
van Padang.
Het stoomschip Anchises, van
sterdam naar Java, arriv. 2 Je
Batavia.
Het stoomschip Amsterdam, v
Holland-Amerika Lijn, van Rotte
naar Newyork, vertrok 5 Jan
voorm. 3 u. 40 m. van Boulogne*
orgelbespelingL
in de Groote- of St. Bavokerk a"f
op Dinsdag 9 Januari 1900. de^
middags van 1—2 uur door
beer WEZERMAN.
PROGRAMMA.
Faotaisie„Eroica" Külwist
2. 0ff6rtoire Guiimal
3. SonateRil er.
4. AriaRheinbé
5. TrS-umerei Schumcn i
stemt tot gezonde bescheidenheid»
neer men de kaart in vuil en <H
bedenkt, dat me» er maar een is y
zooveel honderdduizenden, ja i
oenen."
„Best, zei Wouter, ik neem
va» die nedterigheidsbevlieging en
dat ze in onze maaitsoliia-ppdj, dia a
nogall in standen en sta»djea vei
is, lang' zal nawerken. Maar nj
tweede vWM'deel". Q
I „Dat is de uitbreiding va»
gemeenteraad!," zei ik. „Als het
jken mocht-, dat Haarlem zoo- ei
iveel duizend zielen talrijker gevf
jia, dan lyrijgen we er een paar 1
leden bij. Een kansje voor jou. I
tertje. Je pruttelt altijd 200 cvl
j toestanden te Haarlem - - nu. 1
datn zelf eens Ara-boteren."
Wouter keek me sclxeeif aan
heb," zei hij', niet zonder pedat
„al wel tienmaal een candidatujg
weigerd. Als ik het nu dteed, zo
den scliijn hebben alsof 't was oi
presentiegeld. Eén ding ril me.
niet duidtelijjlc riwden en dat
vraagwaar die nieuwe leden va
zen Raad een plaatsje moeten v^3
tenzij men in die zaal een gaand
bouwde en za daarop samen nee?
„Wees daarover niet ongerust
ik. Bi' worden aan 't stadhuis al
nen beraamd tot vergrcotin.g
zaal. De gemeente-arcliitect peiu:
en nacht oven' de roaag, hoe h
reeds ingempmen ruimte nog voc
tweede doel benuttigen kan. Moe
niet lukken, dan ka» hij ad tij*
een soort serre boa-en d'e binnen
uitbouwen,, waariu B. en W. dii
men te ritten en, aldus art
schuivende, ruimte majken voerl
ieden. Dat zal heel goed staan,
maar gerust Wouter, de architt
er wel wat 'moois A-an weten te u
FTDEI
