voor do kinderen, aan den burgemees
ter gezonden.
Alhier Is wederom geconstateerd
één geval van besmettelijke varkens
ziekte, vlekziekte.
Aangekomen badgasten,
Fam. Boissevain, Url. 2 pers., Kerk
straat no. 24.
Fam. Haas, Kleef, 3 pers. Pension
Quisisana.
Jongeh. Weil, Heilbromi, idem.
Dames R. en A. Palache, A'dam, id.
A. Kamerling. Zwolle, Hotel Beau
Site.
Dr. A. Koebel, Berlijn, 2 pers. idem.
B. Wirtz, Bonn, idem.
Dr. J. Füth.Coblenz, 6 pers., idem.
E. Groneraeïjer, Neviges, 2 pers., id.
A. Samar, Luik, idem.
Binnenland.
Het. Roode-Krais in krijgs
gevangenschap.
„Zult gij ook dat toelaten, zonder
protest," vraagt op de laatste plaat
van Braakensiek in „de Groene" de
Nederlandsehe Maagd aan minister
Beaufort, bij het zien van een troepje
doktoren en verpleegsters van het Roe
de Kruis, dat triomfantelijk door John
Buil wordt weggevoerd. En onze mi
nister van buitenlandsche zaken weet
niets anders te doen dan zijn schou
ders op te trekken te zwijgen!
Is die vraag niet een klacht die onze
geheele natie op de lippen zweeft V» ij
hebben reeds medegedeeld op welke
onnoozclc gronden de beschuldigingen
der Engelsehen zijn gebouwd, en me
nigeen vraagt zich af, of wij dan maar
alles moeten verdfuren van onze over-
zeesche buren, omdat wij een kleine
staat zijn en zwak.
Zeker, onze regeering heeft zich.
aanstonds tot de Engclsche gewend
om inlichtingen te vragen, maar se
dert hebben wij er niets meer van
gehoord. Waar moet dat heen als En
gland's willekeur tegenover kleine
Staten maar ongestraft blijft? De groo
te durft het niet aan, en steekt John
Buil ook bijwijlen naar een de handen
uit, dan brandt hij leelijk de Vingers,
getuige het geval met de ..Hans Wag
ner," voor de aanhouding van welk
Duitsch schip, aan de reeders een
groote schadevergoeding moest wor
den betaald, en dat wel dadelijk
daar zorgde de Duitsclie regeering
wel voor.
„Denkt aan onze gevangen dokto
ren!" roept een inzender in ,.De Ne
derlander" uit, en zijn betoog geeft
uiting aan gedachtes, die op het oo-
genblik gansch ons ssik bezielen. Hij
schrijft:
„Hoewel het succes van adressen in
zake den Zuid-Afrïkaanschen oorlog-
wel gebleken is niets te zijn, zou ik
nu toch willen opwekken tot een adres
Doch niet aan het Engelsche volk of
aan de Engelsche predikanten of aan
dc Engelsche Koningin, van welke
adressen ieder vooruit kon weten, dat
ze niets zouden baten. Maar aan on
ze eigen regeering. Al ben ik van agi
tatie een vijand, zou men nu toch het
Nederlandsehe volk uit zijn traagheid
en slaperigheid willen wakker roe
pen met groote kracht, en zeggen:
„Waar blijft gij met uw rechtsge
voel, uw opkomen tegen 't onrecht, nu
uw eigen landgenooten, zonder dat
ge weet waarvoor, door Engeland wor
den gevangen genomen."
„Zet nu een adres op en laat het
binnen drie maandeu door heel het
volk worden geteekend om de regee-
ring te wijzen op haar plicht om on
verwijld van Engeland genoegdoening
te eischen, onmiddellijke invrijheids-
stellïng van de gevangenen, of ten
minste volledige en ware (maar hoe
krijgt men dievan Engeland?) inlich
tingen omtrent het feitelijke of ver
meende vergrijp onzer ambulance-doc
toren.
„Mannen, die daarheen gegaan zijn
om menschlievendheid te bewijzen,
mannen van zuiveren daadwerkelij -
ken steun", die getoond hebben en
bewezen meer dan een handteekening
of enkele guldens over te hebben voor
de lijdende broeders, worden door het
Albion, welk perfiditeit spreekwoor
delijk is, als misdadigers gevankelijk
weggevoerd en in ballingschap gehou
den. Kookt dan uw bloed niet, als ge
dat leest? En krijgt ge o. a. van den
onder censuur geschreven brief van
Dr. Koster aan 't Roode Kruis niet den
indruk, dat er schandelijk onrecht
gepleegd wordt en waarlijk hij en de
zijnen niet bevreesd zijn voor onder
zoek van hun zaak?
„Wachten... wij... nu... maar... stil
letjes... af?
„Gelooven wij wel priori zelfs),
dat Engeland ongelijk heeft tegen
over de Boeren, die ons veel minder
na bestaan, maar dat liet wèl gelijk
zal hebben tegenover deze onze eigen
volksgenooten, die toch waarlijk maar
niet de eerste de beste avonturiers
zijn?
„Zijn we dan wezenlijk zóó bevreesd
ja om 't rechte woord te gebruiken
zoo kwajongensachtig, dat we John
Buil uitschelden als hij met een an
der vecht, maar hard wegloopen als
hij maar even naar ons omkijkt
Zit er dan wezenlijk niets meer
in ons volk van geloovjgen moed
en dapperheid. Zijn wij dan werke
lijk niet in staat om, als 't er op aan
kwam, zelfs een vijand, die door an
deren aan handen en voeten gebon
den is, ons van 't lijf te houden? Wat
doen we dan toch met die millioenen
voor leger en vloot, die wij jaarlijlcsch
uitgeven en die voor vredewerken heel
wat beter konden besteed en waartoe
dan die wreedc Napoleontische militie?
„Laat raen er bij de volksvertegen
woordiging op aandringen, dat er toch
iets gedaan worde voor onze veronge
lijkte broeders. Laten we toch ten
minste mogen vernemen wat men on
ze ambulance-doctoren aanwrijft en
laat 't volk alles wat noodig is in het
werk stellen om hen vrij te krijgen.
Engeland en met name ook de op
perbevelhebber Roberts (van wien een
•Engelsche dominee mij zei, dat hij
heusch een Christen was) ontziet niets.
En nu er honderden bij honder
den van de Engelsche soldaten
wekelijks aan uitputting en -ziekten
sterven, kan men wel begrijpen, dat
Engeland niet uit kan staan, dat do
taaiere Boeren, die door Gods bewa
ring onbegrijpelijk weinig mannen
blijken te verliezen door ziekte of dood
nu ook nog door de ambulance op
de been geholpen of gehouden woi'-
dcn. Zoodat het tot de uitroermgsiak-
tielc van Roberts behoort ook dc „dam
ned Red Cross" ie verbannen. Er is
gemakkelijk een voorwendsel, het over
brengen van briefjes (N.B. particulie
re briefjes!) te vinden. En nemen wij
dat dan zóó maar aan. wij die alle
dagen in al onze kranten nooit anders
lezen dan van 't leugenachtige on bc-
driegelijke van de Engelsche pers, En
gelsche legerhoofden, Engelsche staats
lieden?
„Kom, laf vaderlandje hier is er
ger en u nader dan de Dreyfus-zaak."
De Shall.
Dc audiëntie door den Skah Woens
dag voormiddag te half tien in zijne
ontvangkamer ten paleize te 's-Graveti
llage aan de ministers, hoofden der
ministerieele departementen verleend,
duurde ongeveer drie kwartier. Z. M.
liet zich door bemiddeling van zijn ge
zant, die zijn vragen vertolkte, inlich
ten omtrent verschillende toestanden
en instellingen van ons land.
Te tien uur kwam het koninklijk
rijtuig bespannen a la daumont voor
en tegen half elf nam de souverein
daarin plaats met den Z. M. toege-
voegden generaal jhr. Laman Trip.
den grootvizier en een derden hofdig-
nitaris, tot het bezichtigen van de stad
en omgeving. Aan dezen tocht namen
mede deel de Perzische staatsdiena
ren, die in het paleis logeeren, hene
vens de toegevoegde officieren van Hr.
Ms. Militaire Huis. Een peloton cava
lerie met de le luitenants De Bruyn en
Sandt van Nooten, die ter zijde reden,
ging voor en achier de vorstelijke ca
lèche, terwijl de hoofdcommissaris
van politie, vergezeld van den hoofd
inspecteur den heer Van Hoorn, in een
Victoria aan het hoofd van den stoei,
reed tot bevordering van een geregei-
den doortocht, die trouwens nergens
stoornis ondervond. De weg ging langs
Plein 1813, naar de Witte brug door de
Schevenïngsehe boschjes en verder
langs den Parkweg naar den zeebou
levard en terug langs Seheveningsche
weg, Javastraat, Haagsche Bosch en
terug.
In dat gedeelte van de wegen naar
Scheveningen, die door de Boschj'es
omgeven zijn liet de Shall stapvoets
rijden, om van dit bouquet, waarmede
hij dit bekoorlijke gedeelte van de
stad vergeleek, te kunnen genieten.
Niet minder opgetogen was Z. M. over
bet schilderachtige van het Haagsche
Bosch en ook had de rijkdom der wei
landen om de stad zijne aandacht ge
trokken, gewaarwordingen, die hij
telkenmale aan zijn omgeving ver
tolkte.
Op den Zeeboulevard bij het Kur-
haus was het zeer levendig. Honderden
wuifden van het terras of aan den weg
den Perzisehen bezoeker toe. Het via
duct dat het terras met de zecpier ver
bindt, was met de vlaggen van alle
natiën getooid, met de Perzische vlag
in het midden tegen een hoofdpilaster.
Ook het wandeliioofd was over zijn
geheele lengte gepavoiseerd. Van'de
brug wierpen dames bloemen in het
koninklijk rijtuig en een van die bou-
quetjes stak de Shah in het knoopsgat
van den burnou dien hij op dezen rij
toer droeg. Eveneens werd, blijkbaar
op verzoek van Z. M., in een gedeelte
van het Bosch stapvoets gereden.
Bij het passeeren van liet Huis ten
Bosch, alwaar de Perzische gezant en
de intendant der Koninklijke paleizen
jhr. Hoeufft op het hiet een tapijt be
legde bordes aanwezig waren voor het
geval de Shall het gebouw- inwendig
wilde bezichtigen, wat Z. M. echter
niet deed, liet hij zich omtrent den
bouw van dit lustoord inlichten en
werd hem gewezen op de herinnering
die het paleis bezit als zetel der Vre
desconferentie, hetgeen Z. M. aanlei
ding gaf op to merken dat hij hier in
een „Bois historique" vertoefde. Bij
den terugkeer in het palcis betuigde de
Shah zijne voldoening over den mooie»
ochtendrit en zijne tevredenheid over
den ongestoorde» loop van het escorte.
Te Baarn werd de Shah van Perziii
in liet rijk met groen en bloemen ver
sierde station ontvangen namens H. M.
de Koningin door generaal Bunionceau
cn namens II. M. de Koningin-Moeder
tioor den intendant van Hr. Ms. Hois
jhr. De Ranitz, die den Perzisch»1.
Souverein in een galarijtuig, dat ge
ëscorteerd werd door cavalerie vit
Amersfoort, naar het lustslot ie Soost-
dijk begeleidden.
De voornaamste leden van not ge
volg van den Shall hebben hooge on
derscheidingen in de orde van Oranje-
Nassau ontvangen, die zij aan het gala
diner droegen.
Nadat de Ministers, do president der
Tweede Kamer, de vice-president van
den Raad van State en gevolg van den
Shall tegen 6 uur te Baarn waren aan
gekomen en in hofrijtuigen van het
station naar hel paleis waren geleid,
ving te 7 uur het gala-diner aan ter
eero van den vorst, die vooraf door
IIII. MM. de Koningin en de Koningin-
Moeder zeer hartelijk was ontvangen.
De tafels waren in twee zalen aange
richt. In de hoofdzaal waren de Vorst
en Vorstinnen met de Ministers en
Perzische staatsdienaren gezetenin
de nevenzaal de leden der respectieve
hofhoudingen. Achter den zetel van
den Shall bevond zich een zijner dig
nitarissen die tot tolk dient.
De Koningin stelde een heildronk in
op den gast, die hierop antwoordde.
Met het ceremonieel als bij zijn
komst w-erd Z. M. tot het station uit
geleid, waarbij wederom de vertegen
woordigers der Koninginnen aanwezig
waren.
Be ontvangst, ook van de bevolking
tc Baarn, scheen den Shall met inge
nomenheid te vervullen en onder het
wegrijden van den trein wuifde hij
met zijn zakdoek ter beantwoording
van het gejuich.
Bij de eerewacht te Utrecht speelde
de muziek der genietroepen.
Van de drie den Shall toegevoegde
Ncderlandsche officieren is generaal-
majoor jhr. Laman Trip benoemd tot
grootkruis in do orde van den Leeuw
en de Zon.
Hedenmiddag te ongeveer 3 uur ver
trok de Shah naar Duitschland.
Hst 2.-A. Gezantschap.
Do heeren Fischer, Wolmarans en
Vessels, leden der bekende Boercn-
dcputatle, zijn Woensdagavond met
den secretaris, den heer De Bruijn, tc
'iü 1/4 uur in de residentie aangeko
men. De trein had nogal een belang
rijke vertraging ondervonden. De hee
ren hadden op hun rip's van Peters
burg te Berlijn overnacht. Zij hebben
hun intrek wederom genomen in liet
Hotel des Indes. Koe lang hun ver
blijf in Den I-Iaag zal duren, is nog
niet bepaald.
Nedsrlandsehe onderwijzers.
De a'dceling Amsterdam van den
Bond van Ned. Onderwijzers, hield
Woensdagavond in het gebouw der
Maatschappij tot Nut van het Alge
meen een buitengewone vergadering,
die slechts matig bezet vjas.
De president, de heer F. L. Ossen-
dorp, gaf een korte geschiedenis van
liet voorgevallene in den Bond, dat
zicli uitte in de oppositie tegen de 1-
Mei-betooging. Hij hoopte, dat wie het
met het te behandelen onderwerp niet
eens was, hiervoor uitkomen zal, tot
liet verkrijgen van een vruchtbare
discussie.
De heer Th. M. Ketelaar, algemeen
secretaris van den Bond van Neder-
landsche Onderwijzers, leidde het on
derwerp in, luidende: „Het is wen-
schelijk dat in elke plaats slechts één
afdeelmg besta", en wel naar aanlei
ding van het pan, dat bij een gedeel
te der leden bestaat, om een nieuwe
vcreeniging naast de bestaande op te
richten.
Dit vindt, naar uit de discussie
blijkt, zijn oorzaak in het feit dat hei-
bestuur de vereeniging in politieke
richting stuurt. Vele leden kunnen
zich daarmede niet vereenigen. Tot
een beslissing kwam men Woensdag
avond niet, daar de heer Gerhard zijn
motie introk, waarin de'houding van
hen die een nieuwe vereeniging wen-
sclien op te richten, wordt afgekeurd.
Uit de Arbeiderswereld.
BINNENLAND.
Het Federatief Verbond Van werk
lieden, in dienst der gemeente Arn
hem, heeft een adres verzonden aan
den raad, aandringend op loonsver-
hooging, verkorting van arbeidstijd,
en aanstelling en ontslag voortaan
door het collego van B. en W„ des
noods op voordracht van den betrok
ken directeur.
Te Arnhem is een werkstaking on
der do hleekers uitgebroken. Geen van
de beide partijen denkt aan toegeven.
Een der voormalige werklieden der
Imperial Continental Gas Association
tc Amsterdam, welker bedrijf door de
gemeente is genaast, zekere P. J. de
Jongh, heeft een adres tot den raad
gericht, waarin hij verzoekt de Impe
rial toe te staan öte koopsom der vol
gens met de Imperial bij de naasting
gesloten overeenkomst tc zijnen be
hoeve door die maatschappij te slui
ten lijfrente of levensverzekering, op
dit oogenblik aan hem uit te keeren
met ontheffing der op de maatschap
pij te zijnen aanzien rustende ver
plichtingen. Burg. en Weth. geven
echter in overweging het verzoek af-
te wijzen, zeggende, dat het
cToel dat men bij het vaststel
len der pensioenregeling voor
dc voormalige ambtenaren der. Impe
rial op het oog had, zou worden ge
mist, indien aan het adres werd vol
daan.
Te Tiel is een werkstaking uitge
broken onder de klompenmakers van
alle winkels.
BUITENLAND.
Alle werkstakingen in de Fransche
havens blijven voortduren. Alleen te
Marseille hebben do stokers cn de
teemmers het werk hervat. Maar de
dok- en kadewerkers blijven hardnek
kig; Een poging om tot bemiddeling
le geraken is op den onwil van dc
werkgevers afgestuit. Te Havre voe
gen zich telkens weer arbeiders uit
andere lakken van handel en nijver
heid bij de stakenden. De handel Van
Duinkerken ligt nagenoeg stil. De
schepen welke daar moesten bïnnen-
loopen, worden naar Calais, Antwer
pen of Hamburg gedirigeerd.
In de rijstvelden to Molinella (Ita
lië) is een werkstaking uitgebroken.
Het gouvernement kwam de eigenaren
te hulp door soldaten aan te wijzen
om den oogst binnen te halen. Daai
de eigenaren nu echter niet geneigd
zijn, ook maar in het minst aan de
grieven der arbeiders tegemoet te ko
men, hebben de autoriteiten besloten,
lum verder allen steun to onthouden.
De soldaten, die bij het oogsten hiel
pen, zijn teruggero ëpsn en er blijft
te Molinella geen grootera troepen-
facht, dan noodig is om de orde te
handhaven. Men zegt, dat de eigena
ren der velden en de arbeiders de be
middeling van Saracco zullen inroe
pen.
De vereeniging van Berlijnsche me
taalfabrikanten heeft aan zijn leden
meegedeeld dat tot nader order alle
soorten van werklui uit Hamburg, Al-
tona, Ottensen en omstreken uitgeslo
ten zijn en in de fabrieken die bij de
vereeniging bekooren, niet mogen
worden aangenomen.
De reden is, zooals mert weet, dat de
metaalbewerkers in Hamburg en om
streken staken. De „Vorvvarts", die de
kennisgeving, welke vertrouwelijk
was, openbaar heeft gemaakt, zegt
„De werklui zullen de handelwijze
van de fabrikanten ten voorbeeld ne
men en ook van hun kant, ondanks
alle geschreeuw over „terrorisme",
alle middelen aanwenden om hun
makkers in Hamburg de overwinning
te verschaffen. Het terrorisme van het
fabrikantendom is slechts te breken
door de flinkheid van de georgani
seerde werklui."
Het zal dus een harde strijd worden.
Eng. spcorwegtoestanden.
Zooals we reeds meermalen hebben
medegedeeld dreigt een staking aan de
Great Eastern (Groote Ooster) spoor
wegmaatschappij, die waarschijnlijk
in elk geval wel zal uitblijven, tot in
de eerste of tweede week van Septem
ber de directie op de eischen van het
personeel zal hebben geantwoord.
De vertegenwoordigers van öe voor
naamste Engelsche spoorwegmaat
schappijen hebben de vorige week te
Londen vergaderd en toen besloten
dat men elkaar zou steunen, ingeval
bij de Groote Ooster een werkstaking'
uitbreekt. Geen der stakers zal dan
door de andere maatschappijen in
dienst worden genomen. Deze verschil
lende maatschappijen vertegenwoor
digen een personeel van 337.000 man
en een kapitaal van 7 4/5 milliard
gulden.
Van hun kant hebben de werklieden
echter ook maatregelen genomen en
de spoorwegbeambtenbond (60,000 le
den) heeft reeds besloten, dat elk lid 60
cent per dag yan zijn loon af zal staan,
als de nood aan den man komt.
Op het moment wordt, zooals onze
lezers weten, de meeste aandacht ge
vraagd voor de staking aan den Taff-
Vale-spoorwGg, dat belangrijke lijntje
midden door het kolen district.
De aan'.eidende oorzaak was 't geval
met den seinv. achtcr Ewington, doch
de zaak schijnt dieper gezocht te moe
ten wordenhet gaat hoofdzakelijk om
T beginselmeerhof minder invloed der
trade unions (vakvereenigingen).
Do „Daily Mail" heeft naar aanlei
ding van de staking de penningmeester
van den Bond van Spoorwegpersoneel,
Garritv, ondervraagd en ook een van
i de leden der directie van een spoor
wegmaatschappij.
Garrity stelde op den voorgrond,
dat de georganiseerde spoorwegarbei
ders de werkstaking als een tweesnij
dend zwaard beschouwen, maar als
't niet anders kan daar toch toe zullen
overgaan, al zijn er van de- 500.000 ar
beiders slechts 60.000' aangesloten.
De "weerstandskas bedraagt 250,000
pond sterling, dat is 3 millioen gulden.
Deze voorman, uit de Engelsche arbeï-
dersbeweging in liet spoorwegperso
neel gaf het volgende lijstje van loo-
nen, die door spoorwegpersoneel ver
diend worden 111.086 man verdienen
tusschen 9 en 1276.770 tusschen
f 12 en 1538.441 tusschen f 15 en f IS;
15.045 tusschen f 18 en f 21650S tus
schen 21 en 24 en 9891 meer dan f 24.
Wij hebben deze cijfers in Holland-
sche munt gegeven en wijzen er op,
dat de lezers wel zullen doen te reke
nen dat de kosten van levensonderhoud
in Engeland heel anders zijn dan hier,
dus dit nog volstrekt geen maatstaf
voor loonen hier te lande kan zijn.
En hc-t lid der spoorweg-directie
heeft aan bedoelden reporter verklaard
dat wanneer liet tot een algemecnen,
georganiseerde» strijd tegen de spoor
wegdirectie komt, deze zich ook zullen
vereenigen. Hij was, aangezien er
slechts 60.000 arbeiders zijn aangeslo
ten, niet bang voor de staking. De
wekelijksche loonlijst bedraagt zes
millioen gulden, zei hij, dus ze zullen
met een weerslandskas van 3 millioen
niet ver komen.
De stakende spoorwegbeambten in
de Taffvallei stelden Woensdag finaal
den eisch dat de directie de „onder
kruipers" binnen zeven dagen weg
zendt; dan zuilen zij het werk hervat
ten op onderling overeengekomen
voorwaarden. De directie wees dezen
eisch af, waarop de onderhandelin
gen zijn afgebroken. Hopwood, de
bemiddelaar van den Board of Trade,
(Kamer van Kooph.) is naar Londen
teruggekeerd. De staking in de Taff
vallei duurt derhalve voort en is ver
moedelijk verergerd, hetgeen te groo-
ter teleurstelling is, omdat do Lon-;
densche ochtendbladen mededeelden,
dat het geschil feitelijk vereffend was.
INGEZONDEN.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt
de redactie zich niet aansprakelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de Itopy niet aan den
inzender teruggegeven.
Haarlem, 30-8 1900.
Mijnheer de Redacteur]
Als abonné van uw veelgelezen
blad, verzoek ik u beleefd het onder
staande voor mij te willen opnemen.
Reeds meermalen las ik in uw blad
dat de leden van 't Brongebouw, so
ciëteit ,,Trou moet blycken", alsmede
de leden der sociëteit „Vereeniging"
werden uitgenoodigd, de parade, wel
ke bij een of andere gelegenheid wordt
gehouden, van nabij te komen aan-
schouwen, en wel door het verstrek
ken van vrijen toegang tot het afge
sloten terrein voor de cavalerie-kazer-
ne. Deze uitnoodiging kan niet anders
dan als een gunst worden beschouwd.
Nu is mijn vraag, mijnheer de re
dacteur, wie noodigt hier uit? Wie is
niet met mij van meening, dat elke
parade een schouwspel voor het pu
bliek is en niet voor genoodigden, zoo
als, helaas! steeds in Haarlem ge
schied L
Waarom wordt nu juist de leden
van de drie genoemde vereenigingen
het voorrecht gegund, de parade van
nabij en meer gereserveerd te kunnen
aanschouwen?
Ik kan de parade toch niet gelijk
stellen met een speciaiteiten-gezel-
schap? Zoo ja, treedt ze dan alleen op
voor hen die in staat zijn zich onder
de leden Aan genoemde vereenigingen
te kunnen scharen.
Mijn meening, mijnheer de red., is,
dat in deze een ieder evenveel recht
toekomt; dat een ieder in staat gesteld
moet worden, de parade op dezelfde
wijze te kunnen aanschouwen en ex-
geen misbruik van gemaakt mag wor
den om personen, welke nu juist geen
lid zijn of kunnen zijn, buiten
het tentje te laten staan of om een
hoekje te laten kijken.
Onder dankzegging voor de mij ver
leende plaatsruimte, noem ik mij,
Hoogachtend,
H. J. P. S.
Rechtszaken.
Een aanstaand advocaat.
De Parijsche rechtbanken zijn zeer
streng tegen de bestuurders van auto
mobielen die in de stad te hard rij
den de meesten krijgen een gevange
nisstraf van drie dagen, welke in appèl
wel eens op één dag verminderd wordt.
Maar dezer dagen heeft de recht
bank een uitzondering gemaakt voor
een jongmensch, die met een vaart
van 25 KM. per uur gereden had in
het Bois de Boulogne. Deze jonge;
man had juist zijn eindexamen in de
rechten gedaan en wanneer hij tot ge
vangenisstraf veroordeeld werd, .zou
hij niet ingeschreven kunnen worden
als advocaat. De rechtbank heeft dil
in aanmerking genomen en den hard
rijder een boete opgelegd.
Vervolg Stadsnieuws.
Eigen Hulp's Buitenverblijf.
Dezen middag te half vijf zijn d*
kinderen uit Haarlem, die drie weken
in Eigen Hulp's buitenverblijf hebben
vertoefd, weer teruggekomen.
Het uitstapje moet hen in alle op
zichten hebben voldaan. Terwijl ze
er waren schreven ze zoo nu en dan
aan hun ouders, om te vertellen hoo
ze zich amuseerden. Zoo meldde er
een, dat de overste Roersch uit I-Iar«
dei-wijk eens op een goeden dag was
komen Mjlcen en den volgenden dag
een adjudant had gezonden, om de
kinderen uit te noodigen, de eedsaf
legging bij te wonen van een aantal
tweede luitenants. Het gezelschap
trok er, natuurlijk onder geleide;
heen, kreeg er een mooi plaatsje en
keek zich de oogen uit aan het mili
taire schouwspel.
Menige tocht, menige wandeling
werd er gemaakt, maar bij de uitge
strektheid der uitstapjes zorgvuldig
rekening gehouden met ieders krach
ten. In de allereerste plaats zal dus
het verblijf te Nunspeet gunstig ge
werkt hebben op de gezondheid van
de kinderen, maar uit kleine trekjes
blijkt, dat het ook gunstig op hun vor
ming heeft gewerkt. Er was er een,
dat nooit tot het eten van eieren te
krijgen was geweest: het meisje leer
de ze hier eten, omdat ze het al de
anderen zag doeneen ander over
won, tot haar eigen verbazing, een
tot dusver onovenvinnelijkcn afkeer
van havermout. Het samenzijn met
vele anderen zal ook wel ten goede
zijn gekomen aan geduld, inschikke
lijkheid en verdraagzaamheid.
Niet dat er geen merkwaardige per
soontjes onder waren. Een beklaagde
er zich op een minder mooien dag
over, dat hij zich verveelde en sprak
daarbij de gedenkwaardige woorden:
„er is hier niet eens een Kiirhaus!"
't Behoeft geen beloog, dat dit ventje
een verwend Hagenaartje was.
Een ander deed zijn entree met gla
cé handschoentjes aan. Zijn moeder'
had een huis gehuurd vlak bij liet
buitenverblijf en beklaagde er zich op
zekeren dag bitter over, dat haar
zoontje met wat mos in de handen
uit het bosch gekomen was. „Daar
konden zijn handjes niet tegen.
Een andere bezorgde mama schreef,
of haar Louitje in 't buitenverblijf
ook op dons slapen zou, want dat
was hij zoo gewoon. Ze kreeg ten ant
woord, dat hij slapen zou op zeegras,
hoogstens op kapok, maar dat dit een
goede overgang vormen zou, naai
den tijd, waarop hij het in de kazer
ne met een stroomatras zou moeten
doen.
Louitje is daarop niet verschenen.
Deze staaltjes van ouderlijke wan
begrippen zijn evenwel uitzonderin
gen de regel is, naar luid van -wat
de ouders vernomen hebben, dat' c(B
proef met het buitenverblijf ongetwij
feld een succes is geweest.
Zekere W. H., zich noemende electro-
technicus adverteerde in verschillende
bladen dat hij ccn cursus wenschte te
openen in de electro-techniek. Een
flink getal liefhebbers kwam zich aan
melden, doch liet blijkt dat de man
slechts reiziger is geweest voor een
electro-teehniscli bureau, en met de
monsters welke hij nog in zijn bezit
heeft zijn lessen geeft. De man tracht
zijne mooie roode kleur verloren en
een vuile gele aangenomen. Hier wa
ren niet meer enkele droppels op den
grond gevallen, maar eene diepe won
de scheen hier uitgebloed te hebben
het dikke sneeuwdek liet duidelijk den
vorm van een mensch herkennen, die
daar moest hebben gelegen. Heel dui
delijk zag men de afdrukken der vin
gers in de sneeuw. Iemand, een man
of eene vrouw, wa® ongetwijfeld hier
machteloos op defl, grond gevallen en
had sneeuw opgeraapt om den hevigen
dorst te lesschen of het bloeden eener
wonde te stillen. Alles kon men op de
witte lijkwade, die de hemel gedu
rende den nacht over de aarde had
uitgespreid, met onbedrieglijke duide
lijkheid waarnemen. Daarop was de
ongelukkige weer opgestaan en op den
grooten steen gaan zitten, die het kruis
droeghij had dc handen om het kruis
geslagen, want ook daar waren roode
bloedsporen le onderkennen.
Alle drommels dacht Richardier,
de zaak schijnt ernstiger te zijn dan
ik vermoedde. Daar is ongetwijfeld
'eene misdaad gepleegd, of voor het
minst is er een groot ongeluk gebeurd.
Besluiteloos staarde hij op den
grond. Waarom zou hij zich in zaken
mengen, waarmee hij niéts had uit te
staan? "Waarschijnlijk haalde hij zich
daardoor eene menigte onaangenaam
heden op den hals. De autoriteiten
«ouden inlichtingen van hem verlan
gen, en hij had niets andere te ver
wachten dan last, tijdverlies en aller
lei moeilijkheden.
Neen, daarvoor zal ik me wijse
lijk wachten verzekerde hij ziclizel-
ven en deed toch geen stap om ver
der te komen. 1-Iij verwijderde zich
slechts een klein eindje van de boom
groep en liet den blik onderzoekend
over do vlakte dwalen.
Als er eene misdaad gepleegd, of
een ongeluk gebeurd was, dan was dik
kruis er getuige van geweest, daaraan
viel niet te twijfelen. De sneeuwlaag,
die hier omgewoeld was, had enicel
den afdruk van eenen enkelen mensch
behouden, en daar dc sporen in 't vrij::
veld nu weer opnieuw gevolgd konden
worden, mocht de veronderstelling
gerechtvaardigd heeten, dat het kruis
slechts een station op den lijden -, vog
maar niet het terrein der gebsurtenis
zelf was geweest.
Evenals straks waren de voetsporen
door een bloedspoor vergezeld.
En het liep zelfa in rechte lijn van
het baksteenen gebouw, dat zich op
den heuvel verhief en welks omtrek hij
thans, nu hij dichterbij kwam, reeds
duidelijker kon waarnemen.
Het gebouw droeg zijn naam „Cha-
teauneuf' met recht, want het was
eerst voor zes of zeven jaren gebouwd.
Het was'omringd door een zeer groo
ten tuin, welks hoornen, die later koele
schaduw moesten geven, thans nog
maar jonge stammetjes waren, terwijl
eveneens alle perkjes, getuigende van
do zaakkennis van den aanlegger, nog
niet tot ontwikkeling waren gekomen.
Een groote vijver voor het huis moest
in den zomer aangenaam en verfris-
schend werken, broeikassen en serres
waren aanwezig, en de geheele bezit
ting was omgeven door een muur,
voorzien van een vlechtwerk van ijzer-
draad, dat zeker later door klimop
omrankt moest worden. Alles teekende
minder groote pracht dan wel solidi
teit en behaaglijkheid.
Richardier kon dit alles van zijne
standplaats af duidelijk onderschei
den, daar „Chateauneuf" op een heu
vel stond, vanwaar men een ruim uit
zicht moest hebben over het gansche
dal, over het woud van Hajatte en
Chantilly. Hij dacht er thans niet eens
meer aan om terug te keeren, maar
ging snel verder, een of twee meter
van de geheimzinnige bloedsporen
verwijderd, die hij niet wilde uitwis-
schen. Hij liep voort als gedreven door
ecno onbekende macht, welke hij nut
vermocht te weerstaan. Het spoor
week ge en e seconde van den weg af
maar leidde direct naar „Lhatèau-
neuf".
Zoo kwam Richardier bij den ingang.
Het hek stond wijd open, cn de sporen
liepen verder door de tuinpaden, die
eveneens met sneeuw bedekt waren.
Daar de grond hier echter heuvelach
tig was en opliep, lag de sneeuw er
minder dichtdo wind had haar tegen
den tuinmuur gewaaid, waar ze zoo
hoog was opgeworpen, alsof ze er door
menschenhanden was gebracht. Maar
op de paden lag nog altijd genoeg
sneeuw, zoódat Richardier zich even
als straks door de sporen den weg kon
laten wijzen.
Bij het hek begon hij opnieuw na
te denken. Hij mengde zich hier feite
lijk in zaken, die hem niets aangingen.
En hoe onnoozel zou hij staan te kij
ken, wanneer de keukenmeid daarbin
nen hem straks misschien vertelde,
dat het bloed, 't welk hem aanleiding
had gegeven om eene tragische geschie
denis te verzinnen, eenvoudig afkom
stig was van een geslacht hoen of van
cenen haas!
Hoewel het hek open stond, leek 't
toch, alsof het huis onbewoond was.
Alle vensters waren hermetisch geslo
ten en uit geen enkelen der schoov-
steenen zag men een rookkolom opstij
gen. Hij trok aan de hel zonder recht
te weten, wat hij deed, on toen hij den
luiden klank der bel hoorde, zou hij 't
liefst zijn weggeloopen. In huis liet
zich echter geen levende ziel hooren of
zien. Moediger wordend belde hij nog
eens en nu reeds veel sterker. Maar
weer tevergeefs.
Eenzaam en verlaten lag daar het
huis. Richardier vond liet, wel wat
vreemd, dat men er was uitgetrokken
zonder zelfs maar een enkelen
bediende ter bewaking achter te laten.
Hij ging door de poort en liep dwars
door den zacht oploopenden tuin, waar
hem de bloedsporen rechtuit rechtaan
naar het bordes leidden. Op de sneeuw,
die de treden bedekte, waren de voet
sporen zeer duidelijk zichtbaar en ze
kwamen direct uit het huis.
De deur scheen gesloten, maar toen
Richardier haar poogde te openen ge
lukte hem dit dadelijk. Weer kreeg hij
gewetensbezwaren. Hoe zou hvi zijne
aanwezigheid alhier verklaren, wan
neer hem onverhoopt iemand mocht
zien? Zijn binnendringen in dit huis
was in elk geval wel zeer vreemd te
noemen.
Eene geheimzinnige macht, sterker
dan alle redeneeringen, dwong hem
intusschen om verder te gaan. Hij
liep ook immers reeds een uur lang
zonder te weten, wat hij deed, zonder
te weten, waarom hij eigenlijk hier
was gekomen.
Op dc bovenste trede van het hordes
staande liet hij zijn blik over de om
geving dwalen. Overal heerschle de
grootste eenzaamheid en de plechtig-
sts stilte, waartoe ook het dikke sneeuw
kleed scheen bij te dragen, dat eiken!
toon, elk gedruisch dempte en letter
lijk scheen in te zuigen. Richardier
beredeneerde, dat liet jachtgezelschap
reeds lang op de plaats van het afge
sproken rendez-vous moest zijn ver-
eenigd en zeker op hem wachtte, dat
men over zijn wegblijven verbaasd zou
wezen. Het was reeds vier uur, zooals
een blik op zijn horloge hem leerde,
en met een uur zou het totaal duister
zijn.
Zou hij wéggaan? Hij vreesde be
lachelijk te schijnen, wanneer hem
hier iemand mocht aantreffen. Maar
eer hij aan deze overweging gehoor
gaf, wierp hij nog een snellen blik
door de half geopende deur naar bin
nen. Voor zijn oog strekte zich eene'
soort voorportaal uit, dat met groote
pracht was ingericht. Van den zolder
hing eene reusachtige lichtkroon naar,
beneden en aan do vier wanden was
eene zeer rijke verzamelingx wapenen
aangebracht, waarbij alle tijden en
volken vertegenwoordigd schenen. Op
den achtergrond zag men een brèede
trap uit eikenhout, die echter niet met
tapijten belegd was evenmin als de
kunstig in gekleurd mozaiek uitge
voerde vloer van do groote ruimte.'
Wat Richardier in de eerste plaats
opviel, was de omstandigheid, dat de
bloedsporen ook achter de. deur niet:
ophielden, maar op den nxozaiek-vloer
en op de eiken trap eveneens zicht
baar bleven. Nu was er geen twijfel
meer mogelijk hier was eene mis
daad begaan, cn eene koude rilling
liep hém bij deze gedachte over de
leden.
ordt vervolgd. I
