Krnger ia Nederland
'antwoord óp verschillende vragen zei-
de de heer Lely, dat men wat dc kosten
betreft zich naar de Oostenrijkscha re
geling kon richten. De wet "mocht nog
onvolledig zijn, de Min. hoopte echter
op dezen weg voort te gaan
Heden 11 uur behandelt de Kanier
de Kieswet.
In de Tweede Kamer Hepen de voort
gezette replieken en duplieken bij het
algemeen debat over de Staatsbegroo-
ting meest over daarmede niet in ver
band staande onderwerpen, Dr. Kuy-
per beweerde tegenover den lieer Loli
man, dat zijn ontirev. partij do echte
was hield vol, dat algemeen kiesrecht
den toesland niet verbeteren zou, dat
protectie uit een financieel oogpunt
was aan te raden (geen graanrechten).
Vervolgens bestreed hij de historische
voorstelling van de partijen gegeven
door den hoer Troslstra en herhaalde
dat de socialisten onvaderlandslievend
v/aren, trachtende den band tusschen
Oranje en het volk te var zwakken. Dit
gaf dan heer Van der Zwaag aanlei
ding om te zeggen, dat, werd dit punt
weer aangeraakt, hij zich door den
voorzitter niet zou laten beletten om
te zeggen wat hij van do Oranje's
dacht, ook al moest hij met geweld uit
de Kamer worden gezet.
De heer Mees verdedigde nader do
tweede editie der Ongevallenwet van
zijn kiesrecht-standpunt
De heer Van Kol stelde nog eens in
het licht, dat de autoriteiten inzake de
werkstaking op dc Merwede ongeoor
loofd gehandeld hadden en diends een
later te behandelen motie van orde in,
waarbij een onderzoek naar de feiten
wordt verlangd.
De heer Ketelaar den heer De Boer
verwijtend, dat deze de radicale vlag
had verlaten, hield het recht van be
staan der radicale partij voL
Nog repliceerden de hoeren Staal
man en Lohman, zonder nieuwe ge
zichtspunten te openen.
Min. Pierson antwoordde zeer kort,
herziening dor militaire strafrechtple
ging toezeggend (aan den heer v. d.
Zwaag) en tegenover den heer Van
Kol aanvoerend dat de autoriteiten te
Dordrecht optraden juist ter bescher
ming der werklieden.
Het algemeen debat werd gesloten,
de hoofdstukken I en II aangenomen.
Met Buiteulandsche Zaken begon
men en ging er in de avondzitting me
de voort.
De heer Van Bylandt vroeg een inter
nationale conferentie en consulair op
treden tegen den handel in blanke sla
vinnen.
De heer De Ram kwam terug op zijn
nota en betoogde de wensch elijkheid
van meerdere bescherming onzer biet
suiker-in d u strie.
De heer Kuyper vroeg om de Oranje-
hoekeu wat uitvoeriger te maken, ten
einde een duidelijker beeld te krijgen
van den diplomatieken arbeid.
Da hoer van Kol vroeg den Min. om
door de consuls te doen waken tegen
het bestelen der Mekkagangers.
De minister trachtte uit consulaire
rapporten aan te toon en, dat de Reg.
zooveel mogelijk zorg draagt voor de
te Djeddah achtergebleven pelgrims.
De aandacht van den consul zal daar
op nog eens worden gevestigd. De Mi
nister beloofde "overweging van den
den wensch van den heer van By
landt. Wat de suikerpremiën betreft,
do door do Ned. suiker in Amerika be
taalde suiker was lager dan dio van
andere landen werd geheven. Ten aan
zien van den wensch van dr. Kuyper,
zeide de Min. dat daaraan niet 6teeds
gemakkelijk was te voldoen. Hij kwam
nog even terug op het bij het algemeen
debat gemotiveerde denkbeeld eener
vereeniging van de kleine mogendhe
den. Hij meende dat er voor een do-
fensief verbond te veel uiteenloopen-
de belangen zijn.
Bij de behandeling der artikelen
kwam de heer Schaper terug op zijn
grief tegen de ongeschiktheid onzer
diplomatie en beriep zich daarbij op
het artikel van prof. De Louter in het
„Utr. Dgbl." De fout schuilde z. i. niet
alleen bij de diplomaten doch bij de
toongevende hooge klassen, bij wie het
zedelijk bewustzijn zooveel lager staal
dan bij het volk. Dat bleek nog dezer
dagen in een naburig land bij de be
handeling van een sympathiek Staats
hoofd. Do diplomatie kostte ons veel
meer don zij nut opleverde. De consuls
war-en van meer beteekenis; speciaal
bracht spr. hulde aan don consul Pott
te Loreiu;o Marqués. De Minister zeide
dat lang rtiet zooveel meer als vroeger
uit de hoogste standen voorkwamen.
Alle landen hebben hun corp3 diplo
matique uitgebreid, ook Zwitserland,
niet langer voor oogen behoefden
ie hebben.
Mevrouw de barones en de
•genadige freule laten den heeren
meedeelen, da.t zij, zoo de omstan
digheden hel vereischen zij tot hun
'beschikking zijn: aldus meldde een
I bediende den landraad' en deze
verzocht in antwoord daarop de
■'ic4am.es zij opwachting to mogen
'maken. Hij word in een klein sa
lon op do eerste verdieping ont
vangen, Mevrouw von Linderode
smolt als altijd in tranen weg en
beantwoordde met een onverstaan
baar gezucht do deelnemende woor
den,die do rechter-commissaris
baar toesprak. Edith echter was
kalm, evenals den vorigen dag. In
plaats van haar moeder begon zij
onmiddellijk het gesprok.
U t. niet kwalijk nemen
zoo de -s buizes u niet ont
vangt, maa.- mijn broeder is zeer
ziek en op het oogenblik niet in
staat zijn kanier te verlaten. Ik
zou u zeer dankbaar zijn zoo u
hem alle pijnlijke formaliteiten
kon besparen. Martius boog toe
stemmend.
Ik zal den toestand var den
heer baron zoo veel mogelijk in
aanmerking nemen. Mag ik vra-
ook de Z. A. Rep! Rrof, de Louter was
in gebreke gebleven zijn beschuldigin
gen te bewijzen.
Hoofdstuk III werd aangenomen.
Tegen de heeren Schaper, van Kol,
Troelstra, en van. der Zwaag.
De heer Hartogh opende de algemee-
ne beraadslaging over Justitie met een
hulde aan de werkzaamheid van den
Minister. Hij sprak er zijn leedwezen
over uit, dat niets gekomen was van
wijziging van het Wetb. van Strafvord.
speciaal ten aanzien van preventieve
hechtenis en voorwaardelijke veroor-
deeling. Voor de volgende vierjarige
periode achtte de spr. wenschelijk re
geling van het goederenrecht der ge
huwde vrouw en van de naamlooze
vennootschappen, op welke beide pun
ten onze wetgeving verouderd was.
Vooral de regeling der naaml. ven
nootschappen noemde spr. zeer slecht.
Er was onvoldoende waarborg voor
den opzet, onvoldoende aansprakelijk
heid, onvoldoende publieke contróle,
enz. Spr. kwam vervolgens op tegen
te Amsterdam geschiede huiszoekin
gen op grond van een uitleverings-trac-
taat met Oostenrijk.
Dr. Brummelkamp wilde opgetreden
gezien tegen de propaganda voor het
Nieuw-Malthusianisme.
De heer Marchand hoopte, dat de
Min. streven zou naar een regeling
van de preventieve hechtenis. De toe
passing van het rechtsmiddel vorderde
wijziging. Preventieve hechtenis was
een noodzakelijkheid, maar een kwaal
waarop spr. meer bepaaldelijk den na.
druk legde dooreen uitvoerige beschou
wing over hel moreele lijden van een
preventief gevangene, vooral wanneer
geen veroordeeling volgt. Don verdach
te moesten waarborgen worden gege
ven tegen vrijheidsberooving; hij moest
ln raadkamer worden gehoord en inen
moest hem aanstonds een raadsman
toevoegen of er een tot hem toelaten.
Zonder kosten kan men in dezen soci
alen nood voorzien.
De heer Bouwman bracht ter spra
ke, o. m. de klachten tegen liet zich
buitengerechtelijk verschaffen van
emolumenten bij sommige kantonge
rechten.
De heer Pijnappel vroeg nog of er
speciale aanleiding was voor de te
Amsterdam gehouden huiszoekingen.
De heer Kerdijk drong nog eens na
der aan op de quaestie der preventieve
hechtenis; hij achtte speciale behande
ling der verdachten wenschelijk, zoo-
dat de cel van den preventief behandel
de op een woning gelijke.
De vergadering wordt te 11 uur vei--
daagd tot heden 11 uur.
De Kamer heeft de motie-Van Raalte
(consulaatwezen) weder van da agenda
afgevoerd. Maandags wordt voortaan
te half twee, de andere dagen, ook des
Zaterdags, ten 10 uur begonnen, ten
einde vóór Kerstmis gereed te ltomen.
g. Jr,
{Per brief van onzen Specialen
Correspondent)
OP REIS NAAR EMMERIK.
Het stond geschreven dat ik geen
St Nicolaas-banket zou genieten in
den huiselijken kring. Terwijl in den
namiddag van 5 December drommen
menschen haastig liepen over de slie-
rigei moddearstraten in den kregel-
stemmenden, viezen motregen, om
hun laatste inkoopsn en bestellingen
te doen, spoorde ik naar Amsterdam
om mij vandaar naar Emmerik te be
geven ten einde tegenwoordig te kun
nen zijn bij de aankomst van President
Kruger en de reis naar den Haag te
kunnen medemaken.
Duizendstralig, glanzend van licht
stond Amsterdam het uit tegen den
grauwen, donkeren avond. Complexe
massa's wiskunstig afgedeeld licht
straalden uit de hreedo huizenrij en, uit
de massieve stukken bouwwerk en
daartussehen de lange, donkore, glim-
merende stralen, waarin rijen straat-
lanlaars haar kleine, wapperende
lichtjes hoorden en in smalle streepen
uitteekenden op de hol-zwarte straten.
Hooge torens keken daar zwijgend
boven uit, stil-ernstig vingerwijzend
naar boven in lange, slanke lijning.
Toen ging het voort door den zwarten
avond, zonder duisternis-breking in
den aanhoudenden motregen.
Utrecht, stoppen, Arnhem overstap-
Deze brief kwam gedeeltelijk te
laat voor ons vorig nummer van gis
teren, zoodat we hem eerst nu geheel
afdrukken. RED.
gen van welken aard zijn ziekte
ia?
Hij lijdt aan een zenuwziek
te, die hem reeds sinds zijn jon
gelingsjaren kwelt, en die, onder
den invloed van opgewonden ge
moedsstemming, zich met bijzon
dere hevigheid doet gelden. Bij de
vreeselijke gebeurtenis, die giste
ren hoeft plaats gehad, is het niet
te verwonderen, dat dezo laatste
'aanval heviger is dan alle vroe
gere. Elke nieuwe gemoedsbewe
ging kon de noodlottigste gevolgen
hebben.
Ook mevrouw von Lmdercde
hief nu de smeekend gevouwen
banden op.
Ja, ik bezweer u, mijnheer,
ontzie voor alles de zoo geschokte
s&zondheid van mijn zoon.
Tk wensch oprecht dat wij
der heer heron in 't geheel niet zul
len behoeven te verontrusten.
Uw inspecteur heeft ons reeds
een kamer aangewezen, waar wij
eenige voorlopige gelui gen verhoo-
ren in het protocol kunnen opne
men en we hebben voorloopig geen
reden den baron testoren.
Ik moet u nog opmerken,
mijnheer, dat mijn broeder mij
uitdrukkelijk gemachtigd heeft te
dien; overigens steunend, voortgejaag
door den donkeren avond, alleen van
Arnhem af wordt telkens gestopt. In
dezo stad ziet men. in da stra
ten vrij druk leven en hoe
snel ik ook snor langs do hui
zenrij en van den spoorbaan,
heb ik toch gelegenheid een paar lieve
interieurs in. vogelvlucht te zien, daar,
waar de gordijnen zijn opgehaald en
liet heldere lamplicht een blik naar
binnen gunt,en ik zag een paar tafe
reeltjes van iiejve, Sint-Nicolaasvie-
ring; menschen knus om volle tafels
zittend.
DE AANKOMST IN EMMERIK.
Hevig sloeg de druilige regen mij In
't gelaat toen ik, na te Elten gevisi
teerd te zijn, te Emmerik aankwam en
uitstapte.
Twee vriendelijke Emmeriksche da
mes, die vooruit van mijn komst ver
wittigd waren, hadden de goedheid
mij door Emmeriks verlaten straten
naar den „Rheïnïsche Hof" te gelei
den, waar ik overnachten zou.
Do clames waren niet bijzonder te
sproken over den „neun-ulir Laden-
schlusz", die aan de straten een.
doodsch, droefgeestig aanzien gaf.
Ik ben even gaan wandelen, maar
dat heb ik gauw opgegeven, want een
verlatenheid als om half tien in Em-
merik's uitgestorven straten is zoo al-
lerverlatenst als men zich maar den
ken kan. Een paar menschen kwam ik
tegen, die dan vriendelijk ..n'Ahend"
riepen, maar ze waren te tellen.
Behalve do vroege winkelsluiting
was hieraan ook schuld het St. Nico-
laas-feest, dat gedeeltelijk thuis, ge
deeltelijk in de café'a gevierd werd.
maar, naar 't mij voorkwam, toch voor
het meerendeel thuis.
Informeeran kon ik den avond van
mijn aankomst niet meer, om de dood
eenvoudige reden, dat men zoo vroeg
„m's Bett" ging.
Overigens kwam het mij voor, dat
er weinig belangstelling was voor de
dingen die den volgenden morgen
stonden te gebeuren, want mqn praat
te er zoo losjes over alsof hat de meest
alledaagsche gebeurtenis ter wereld
gold. Alleen werd mij verteld, dat
„defr mamier-Gesang-verein" op 't
station san Kruger een „Standchen"
zou brengen.
's MORGENS
was ik natuurlijk reeds vroeg op, om
gelegenheid te hebben eens wat te
zien van 't plaatsje. Veel bijzonders is
't niet. Het aardigste gedeelte is dat
langs den Rijn. Maar ook hier treft
niet veel. Wat mij het meest heeft ge
troffen is de merkwaarighei d dat van
de menschen die men tegenkomt bij
na de helft uniform draagt. Alles
draagt uniform en blauwe lage Duit-
sche pet.
De menschen nemen over 't alge
meen Krugers „durchfahrt' verbazend
kalm op. Een goedmoedige Duitscher
die mij verteld, dat er niemand op het
perron mocht, voegde er de vertroos
tende woorden aan toe: „Aber was
giebt's, 's isc doch ein geWöhnlicher
Mensch wie ein Ander."
Maar langzamerhand komt er stem
ming in. Heeren in rok en dames in
licht toilet begeven zich naar het sta
tion, dat weldra stampvol is, niet het
minst van geuniformden, wier Pickel-
hauhen schitteren in 't zonlicht.
Als deputaties hadden zich opge
steld: de Bürgexverein, de Gesaxigver-
ein en eene deputatie van dames, na
mens wie Mej. Schwarz het volgende
vers voordroeg.
O, Haupt der Helden, der vor blutsver-
V/and ten Stamm,
Den wachsend rings hedrc-ht, des Un-
heiis wilder Flaname,
Die letzto Deutsche Stadt, grüszt dicli
mit öiesein Kranz
Eins mit dem Deutschen Volk im Mit-
gefühle g ,anz.
Mej. Schwarz reikte hierbij een fraaie
krans over, waarvan op het eene lint
dit gedicht stond en op het andere:
,,Bürgerschaft Emmerichs dem Presi
denten Kruger."
Verder sprak hier nog de heer van
Gulpen uit Emmerik. Dc burgemeester
en de gemeenteraad hadden op hoog
bevel een wenk gekregen niet te ko
men, de raadsleden waren individueel
wel tegenwoordig.
Zooals de oude Kruger daar stond,
de grijze haren als pony over zijn ge
laat, de bekende diepe kringen onder
de oogen, met een kalm. gracielijk
handgebaar, waarin de rouw-bekripie
hooge hoed tot dank gezwaaid wordt,
verklaren dat hij ten opzichte van
do daad of van den dader niels
weet mee te doelen. Zijn overtui
ging, dat de houtvester Fabian de
moordenaar is, berust niet op ei
gen waarnemingen, maar alleen
op de mededdeelingen van andere
personen, die waarschijnlijk spoe
dig door u verhoord zullen wor
den.
Is de overtuiging van de
schuld des houtvesters hier dan al
gemeen?
Ja, en clat spreekt wel van-
zolf, want de bewijzen sluiten,
naar mijn meening, allen twijfel
uit.
De redenen tot verdenking,
wil de genadige freule zeker zeg
gen, want van bewijzc-n-in juridi-
schen zin is mij totnogtoe nog niets
bekend geworden.
En zijn vlucht? Zijn raadsel
achtig verdwijnen? Geldt dat bij
u ook niet voor een bewijs?
Het getuigt tegen hem... zeker 1
En van de zijde van de politie is
.Ion ook gisteren reeds de vervol
ging van den verdachte met alle
racht begonnea. Ik ben zeker dat
men hem zeer spoedig zal vatten.
Maar daarop kunnen we natuurlijk
niet wachten en ik vraak u om ver
is hot do Kruger der portretten, maar
toch ook weer niet. Hij valt mee, hij
houdt zich kranig, is vlug en beweegt
zich gemakkelijk. De 75jarige is een
imposante verschijning.
De mannenzang-vereeniging zong
nog: „Was uns eins als Deutsche Brü-
der" en daarna stoomde de trein lang
zaam weg, lang nagejubeld en nage
wuifd door Emmeriks bevolking.
In Elten wapperde de eerste Neder-
landsche vlag en waren we dus op
Nederlandseh grondgebied. Daarom
was ook te
ZEVENAAR
de manifestatie nog veel indrukwek
kender.
Daar speelde bij aankomst een mu
ziekgezelschap het Transvaalsche volks
lied, en jubelde de menigte toe.
Het eerst sprak hier de burgemeester
van Zevenaar den grijzen President
toe, en heette hem hartelijk welkom
op Nederlandschen bodem.
Maar toen. weerklonk een onbedwing
bare roep om stilte. Hij ging spreken,
de president- zelf. Zelf zou het volk zijn
stemgeluid hooren kunnen.
Treffend waren da woorden, met
vaste stem uitgesproken, waarmede
hij zijn dank uitsprak. Ik heb in de
couranten gelezen, zei hij o.a., van de
sympathie die hij u is voor de Boeren
en ik weet dat Nederland steeds hart
heeft gehad voor onze zaak. "Wij ver
trouwen op den Heer, die het goed zal
maken.
Toen sprak de heer Dr. Honing,
Voorzitter van het Roodu Kruis-comi-
tó voor Transvaal. Hij huldigde in
Kruger denman, die door eigen kracht
tot eene hooge positie is opgeklommen
en weet dat de regeerders er zijn voor
het volk en niet het volk voor de re
geerders.
Weer sprak Kruger, wees nu op den
kleinen jongen die door den grooten
mishandeld wordt. Indrukwekkend
was het, toen Kruger de menigte met
„broeders en zusters" aansprak en zijn
innig vertrouwen op God, die eens zeg
gen zal„Tot hiertoe en niet verder."
Kruger spreekt duidelijk, kort afge
broken en met nadruk. Terwijl tot hem
gesproken wordt knipt hij voortdurend
met de zieke oogen.
Er zijn aan dit station nog heel wat
hartelijke toespraken tot den grijzen
balling gericht, o. a. door den burge
meester van Heeresberg, het eerste
plaatsje over den Nederlandschen
grens en uit Doetinchem, Diedam.Wehl
en van den kerkeraad der Ned. I-Ierv.
Gemeente te Terborg waren deputaties
aanwezig.
Van de deputatie uit Doetinchem
sprak Ds. Knuttel, wiens gevoelvolle
woorden den president de tranen in de
oogen brachten.
Toen de trein wegstoomdè brak de
jubel weder los, de juichkreten stegen
op, de handen en armen wuifden ten
afscheidsgroet en donderend weerklonk
weer het Transvaalsche volkslied.
Te
ARNHEM
werd de trein reeds in de verte verwel
komd door de onafzienbare menschen-
rij. Reeds van verre, als de versierde
locomotief in zicht komt, zwelt als een
machtige zee de volksjubel aan. Een
groote dondering van onbedwingbaar
enthousiasme. Helder en luid deint het
Transvaaischo Volkslied door de blau
we lucht als de daverende uiting van
het volle gemoed, vol van sympathie
voor den eerbiedwaardigen grijsaard.
Onder de autoriteiten werden opge
merkt predikanten van de verschillen
de protestantsche gemeenten, R. K. en
Isr. geestelijken, leden van den Ge
meenteraad en Kamer van Koophan
del, deputaties van gemeentebesturen
uit aangrenzende gemeenten, verschil
lende mil. autoriteiten en de officieren
der schutterij. Van gymnasium en H.
B. S. waren deputaties met fraaie
bloemstukken aanwezig.
Op het eerste perron stonden opge
steld de Arnh. Orkestvereen. „Aurora"
en het koor van kinderen van Christ,
scholen
De waarnemende burgemeester, jhr.
C. A. Van Nispen hield een rede, waar
in hij o. a. zei
„Wees overtuigd, dat nergens meer
dan in Nederland in gedachten met u
gestreden, nergens meer met u gele
den en inniger voor u gebeden werd.
Ontvang de verzekering, dat het ons
eene groote eer is, u den welkomst
groet te kunnen brengen in de hoofd
stad der provincie, waarvan de naam
gegeven werd aan het thans in de gan-
sche wereld bekende oorlogsschip, dat,
dank zij der met zooveel blijdschap
vernomen en algemeen toegejuichte be
schikking van H. M. onze zeer gelief-
schooning wanneer ik ine met het
oog op uw verklaarbare smart zelfs
niet laat weerhouden eenige vra-
gen tot de dames te richten.
We weten dat u daarmee
slc-chts uw plicht doet, zei Edith
©enigszins trotscli; we zijn natuur
lijk bereid u te antwoorden.
Ik dank u, freule, en ik ver
zeker u dat ik u niet dan hoog
noodzakelijk zal lastig vallen. Er
is dan ook geen sprake van een re
gelmatig verhoer, wat u kunt op
maken uit het feit, dat ik mijn
schrijver beneden heb gelaten.
Ik zal u alleen maar eenige alge
meens inlichtingen versoeken.
Bij deze laatste woorden had hij
zich tot mevrouw von Linderode
gewend; Edith verhinderde hem
ecter een vraag tot de barones te
richten.
Neemt u mij maar in 't ver
hoor, mijnheer. Mijn moeder zal
niet in staat zijn u iets van belang
inee te dooien.
Ach hemel... neen! Wat zou
ik u kunnen meedeelen? stemde
de troosteiooz© dame zuchtend toe.
Ik kan me de verschrikkelijke ge
beurtenis nog niet begrijpen; het
is me nog steeds een akelige droom
als een..*
de Koningin, het door etat-majo'r, on
derofficieren en manschappen zoo hoog
gewaardeerde voorrecht genoot, u van
Afrika naar Europa over te brengen.
Groote bewondering voor uwe onver
moeide werkkracht, uw kloek beleid,
uwe energie en eerbied voor uw per
soon gaan in Arnhem gepaard met
warme sympathie voor de strijders in
de Transvaal en den Oranje Vrijstaat,
die ons onwillekeurig herinneren aan
onze heldhaftige voorvaderen, die niet
rustten voordat zij na een buitenge
woon langdurigen worstelstrijd ten
slotte hunne onafhankelijkheid her
kregen."
Namens de vereeniging „Oranje-dag"
werd den President een oorkonde aan
geboden, door de zusiers van „Inonla
Dei" op perkament gebracht.
En toen weer verder, terwijl het kin
derkoor Psalm 72 7 aanheft.
Het gedrang is- ontzettend, het ge
juich overstelpend, en telkens, ook ge
durende do redevoeringen was het ge
jubel zoo stérk dat het gesprokene on
verstaanbaar was, verloren ging in de
daverende jubelklanken, .en het ge
drang zoo groot dat de verslaggevers
niet dan met de allergrootste moeite
uit hun waggon konden komen, om
hun verslagen ta schrijven te midden
van het gedruk en geduw der schare.
Verder weer, door het lieve Arnhem,
langs de overvolle straten en de boule
vards, waar eveneens zich onafzien
bare menseheninassa's hadden samen
gepakt, en dicht ineen gedrukt neer
hingen over brugleuningen en hekken
en overal uit den ramen der villa-wo
ningen,
Transvaalsche vlaggen, gevelversie
ringen gaven Arnhem het aanzien als
of een groote feestdag gevierd werd.
De eerste ovatie die nu volgde was te
EDE,
waar de manifestatie was uitgegaan
van de leerlingen der Landbouwschool.
Ik behoef niet te zeggen dat het hier
als elders was gejuich -en bloemenhul
de en hartelijke toespraken. Do heer
Op ten Noort sprak een wel
komstwoord en een frisch kinderkoor,
do kinderen der Gemeenteschool en
van de Christelijke school liet zich
hooren.
Hier wapperden weer de Nederland-
sche, Transvaalsche en Vrijstaatscho
vlaggen.
Het was een aardig moment toen
da hoofddirecteur der landbouwschool
een bloemstuk in Kruger's waggon
wierp.
Het traject van Ede naar
ZEIST—DRIEBERGEN
door de heuvelachtige, mooie natuur
onder de heldere zon, nu Kruger-zon-
netje, is spoedig afgelegd.
In Zeist-Driebergen zou men eerst
niet stoppen, doch op verzoek geschied
de dit nog wel en de ovatie was ook
hier diep treffend.
Een muziekgezelschap begroette den
trein met het Transvaalsche volkslied,
terwijl boven de menigte uitstaken
vaandels met de opschriften: „De Hoer
is mijn banier' en een ander, een kruis
dragend met de woorden: „In dit tee-
ken zullen we overwinnen."
De ovatie bad hier over 't algemeen
een ietwat godsdienstig karakter, ook
door de rede van den burgemeester
van Driebergen, die sprak naar aan
leiding der woorden: „Uw volk is mijn
volk, Uw God is mijn God" en de bur
gemeester van Zeist sprak de beste
wenschen uit voor de Republieken.
Nu wachtte 'de betooging te
UTRECHT.
Beide ^perrons waren stampvol en
de politie had alle mogelijke moeite
de menschen in bedwang te houden,
die met geweld naar den trein wilden
loopern
Vele dames brachten ook hier weer
bloemenhulde, o.a, de dames Mevr.
D'Aulnis de Bourrouül en mej. Ver-
spyck, die een krans schonk, dragende
de woorden „Voor moed, beleid en
trouw."
Het eerst sprak de burgemeester, de
heer Reiger, doch vanwege de overdon
derende toejuichingen is het onmoge
lijk hem te verstaan. Als in een omlijs
ting van bloemen stonden de autoritei
ten vlak bij de presidentieels waggon
do burgemeester, dames, generaal
Verspyck, rector en senaat van het
Studentencorps.
Ook generaal Verspyck sprak nog en
poogde zijn stem te doen domineeren
over den juichenden jubel, maar even
eens zonder succes.
Het is een ontroerende manifestatie,
do menschen zijn wild van geestdrift,
de vlaggen waaien, de handen wuiven,
uit duizenden kelen davert het Trans
vaalsche Volkslied.
O, wat een tragisch moment, als de
De houtvester Fabian had eer
gisteren van mijn neef zijn ontslag
gekregen, aldus sneed Edith plot
seling alle verdere uitweidingen
af, en het is wel zeker dat de woe
de over die mededeeling hem tot
de misdaad gedreven, heeft, riet
voorval in de werkkamer van den
baron, waarvan de hoofdinspec
teur ooggetuige is geweest...
Neemt u me niet kwalijk, ge
nadige freule, viel de landraad
haar zeer hoffelijk in de rede, het
is nu minder mijn bedoeling te-
vernemen wat u van anderen ge
hoord heeft als wel wat u zelf ge
zien en bemerkt heeft. Heeft de
baron u iets van zijn gevecht met
den houtvester verteld?
Noen.
Maar u heeft hem toch na het
voorgevallene nog gesproken?
Zeker I
Zoo de baron aan den toorn
van den ontslagen houtvester eenig
gewicht had gehecht ik wil zeg
gen: als hij van hem een daad van
vertwijfeling, een verrad ijken
aanval of iets dergelijks v rzien
had gelooft u dan niet dat hij dan
niet met u daarover gesproken zou
hebben?
Waarschijnlijk niet. Ook sloot
menschen zoo jubelend zingen
lijden is voorbij." Terwijl,., ma
daar schiet juist de zon heldere si
len op ds groote Transvaalsche vl
die door het spoorwegpersoneel
dragen wordt, als blijde straal i
hoop
Kruger antwoordde nog en most
gelijken geest hebben gesproken ali
Zevenaar. Ook hij was niet te verst;
boven de baren der ongetemde sym
thie-kreten.
Langs alle straten, tot op do dal
der huizen en overal in lange ris
de zingende menschen.
Nu naar
GOUDA,
waar de betooging niet minder w
De burgemeester en de heer Pr
van Doesburg, die zich niet versta
baar konden maken, hielden redev
ringen. Het gejuich en gejubel was li
niet minder dan elders en het gedn
vooral ook niet.
Do muziek schetterde, de menig
zong.
In snellen rit nu naar
DEN HAAG
waar ik de heerlijke, plechtige, om
getelijke hulde heb gehoord der z
gers onder aanvoering van IIol.
Toen de trein binnenstoom de hie
de 600 zangers den twee-en-zeventigs
Psalm aan, den psal mvan den vre
die zal nederdalen als een regen
het nagras en de droppelen, die
aarde zal bevochtigen.
Tal van vereenigingen met hui
banieren, een rijke schildering
banieren op het perron. De 'over
vereenigingen hadden zich huiten
station opgesteld.
Mijn taak was hier afgcloopen, mi
ik kan niet nalaten mijn
EIND-INDRUK
nog even neer te schrijven.
Het is niet dan met diepe ontroer i
bij herhaling en tot tranen toe be\
gen, dat men zoo'n onvergetelijl 1
dag meemaakt. f
Dit was de heiligo volksjubel,
welt uit het beste wat er in den m 1
schen is. De onbedwingbare geestdr
die zich uiten moet, met een kracht
het hevig gebeuk van de golven tej
het duin wanneer de storm de zee 1
vig beweegt. i
Als een zacht ruischen klonk bij a
stations de jubel, maar het geli 1
zwol, het werd hoe meer men nadei
een onbeschrijfelijk geroep en i
schreeuw.
Over de duizenden on duizen; i
hoofden heen klonk het machtige sj
pathie-geluïd.
Men was niet tot bedaren te br I
gen, en de woorden van officieel
rakter, gingen verloren in de spont:
hulde, die de echte was, omdat zij
ting gaf aan wat in de harten Irji l
Was het wonder dat de oucte nis
die zich gedurende de gaiw-che 1
kranig hield, telkens zich moest 1
wenden, en telkenmale sprei; I
kon bijna, omdat de tram. zijn st I
verstikten! j
O, dacht ik, als de regeeringen to
eens de volkeren waren, als die dra
naar vrijheid en recht eens het- co r
pas was, waarnaar do staMkun
haar koers richtte.
Dan sou de stoere mail, de man o
dat sympathieke uiterlijk, met d0
krachtig Godsvertrouwen naar i z
volk terugkec-ren met ds blijde hoi
schap dat het idesüle »ug niet is v
loren gegaan in ie hesehu. kle slat; j-
Nooit iol ik den indruk verget; i
die den hoog-eerbiedwaardige ou p
pres. cd mij maakte, wiens gelaat
uitdrukking was van zijr lijden, n D
zijn stille groet, de br kende hmulw
ving op de betoogingen. g
Zijn beroemde pelgrimstocht m;
nog tot tegen worden voor zijn a n
voile. j
V. D. B.b
Ontvangst van pres. Eru« a
te Amsterdam. h
De receptie, door den president v
de Zuid-Afrikaansche Republic, te i
ven ^an de ingezetenen van Aiust
dam, zal op een nader te bepaler.
plaats vinden in het Paleis voor Voil
vlijt. 6
Corporation te Amsterdam gevestij
die zich daar willen doen vertegi
woordigen door haar besturen, avoi
bericht
lo. dat van elke corporatie ten hoi Z(
ste acht personen als bestuurders ki
nen worden toegelaten ,j(
2o. dat schriftelijke aanvragen tQ
toelating ingewacht worden alleen j1)
Maandag 10 December a. s., van vo jj,
middags 10 tot namiddags 5 uur, a je
het Raadhuis, O. Z. Voorburgwal, q
3o. dat deze aanvragen moot ja j0
de aard van ons onderhoud vw
dien avond dergelijke mededeel
gen, naar zijn opvatting zeker v Ia
ondergeschikt belang, uit, Zi
Mevrouw von Linderode na li;
plotseling den zakdoek van ham
oogen weg en wierp haar dochi
een angstigen, smeekenden bl nt
toe. Waarom, in hemelsnaa k<
moest Editli dezen vreemden m h;
dergelijke zaken meedeelen? a;
De landraad schraapte zich
keel en begon de glazen van zid;
bril ai te vegen. te
Ik hoop dat bet u niet on bi
scheiden zal voorkomen, gonad fo
freule, als ik herhaal, wat hier zc
algemeen bekend geheim sclii a,
geweest te zijn: U was do bn j.
van uw thans overleden neef? <vc
Fdith beantwoordde den ouog,
beer met een zeer genadigen biee
j je
(Wordt vervolgd;
h;
ra
Je
rc
jc
ra
ra
ra:
