den nog een aantal minder of"meer.
belangrijke onderwerpen aan. Wij vin
den die terug in. het antwoord des
Ministers.
Vak-onderwijs. De Min. zou hel
denkbeeld van een Staatscommissie
voor een heter schoolstelsel overwegen
Examencommissies. De Minister
streeido naar onpartijdige samenstel
ling ook uit het personeel van het bijz
on derwijs. Bij de taal examens wordt
wal naar klankleer gevraagd, doch of)
grond van gemis aan kennis daarin
werd niemand afgewezen.
Du beweerde knoeierijen. De Min.
achtte in het algemeen het beste de
examinatoren te kiezen buiten dege
nen, die examinandi opleiden en par
tijdig kunnen wezen. Van fraude was
te Amsterdam niets gebleken; ondanks
liet hooren van 169 getuigen.
De onderwijzerspensioenen. - De
Min. hoopte dat de commissie ad hoe
spoedig gereed zou zijn, maar wist
het niet.
De gemeenteraden waren onbevoegd
om voor te schrijven, dat de onderwij
zers met dc kinderen de Mis moesten
bijwonen.
Tegen verruiming der bevoegdheid
vari de bijzonders scholen ten aanzien
van de verplichte vakken, had de Min.
principieel geen bedenking.
Voor da vaccine-quaestio had de Mi
nister nog geen oplossing gevonden.
De leerplicht-lijsten waren niet vol
maakt; men zou een volgend jaar naar
practischer inrichting streven. Toen
kwam men aan Landbouw.
De heer Thooft was tegen de aan
stelling van een inspecteur van den
Landbouw; hij drong aan op een wet
telijke regeling der vertegenwoordi
ging van den landbouw. De heer de
Boer wilde geen maatregelen voor de
organisatie geheel was te overzien.
Beide sprekers-vroegen meer aandacht
der lieg. voor de adviezen van liet
landbouw-comité. De hoer Kool was
van oordeel dat dit college de werk
zaamheden niet kon verrichten, die dc
Min. wilde opdragen aan den inspec
teur, wiens aanstelling hij toejuichte.
De heer liennequin hield een verhan
deling over liet landbouw-onderwijs
in het algemeen, verschillende wen
ken gevende. De heer Zijlma verdedig
de de aanstelling van den inspecteur,
wijl het Landbouw-comité niet het ce-
nig lichaam kon wezen, dat adviezen
gal aan de Heg. De heer van A-sch van
Wijck \Toeg een algeraeene wet tegen
vervalschingen. De heer Fcrf was
overtuigd van de wenscheüjkheid van
aanstelling van een inspecteur, doch
had een ambtenaar van lageren rang
voldoende geacht. De lieer de Bieber-
stein wees er op, dat bet in België, als
lijdend aan tuberculose geweigerd
vee, aan de grens, in Nederland,
wordt verkocht, en gevaar opleverde
voor uitbreiding der ziekte.
Heden 10 uur: voortzetting.
G. Jr.
President Keuger.
Dinsdag heeft president Kruger, in
tegenwoordigheid van zijn arts, dr.
Heymans, een consult gehad voor zijn
oogziekte met prof. Snellen uit Utrecht.
Woensdagochtend arbeidde de presi
dent weder geruïmen tijd met dr.
Leyds en de Z.-A. deputatie.
President Kruger verleende heden in
het Gebouw voor Kunsten en Weten
schapen receptie. Z.Il.Ed. werd ont
vangen en begroet door den heer G. P.
Ittmann Jr., als voorzitter der receptie-
commissie. Aldaar waren vari verschil
lende scholen opgesteld 450 kinderen
met hun geleiders, vormende een koor
dat den boogen bezoeker toezong het
ie vers van den 42en psalm
„Maar de Heere zal uitkomst geven",
gevolgd door het aanheffen van het 5e
vers van dien lofzang.
Onder het ruiscben van bet Wilhel
mus van Nassouwe werd de president
geleid naar de receptiezaal, waartoe
de kleine foyer van het gebouw was in
gericht.
Toen de heer Kruger de voor hem be
stemde plaats had ingenomen, begon
het défilé van de personen, beboorende
tot de corporatiën, die uitsluitend tot
de voerraiddag-audiëntie werden toe
gelaten.
De corporatiën werden aan den
staatspresident voorgesteld door het
lid der commissie baron Van Wasse-
naer van Rosande, kamreheer in bui
tengewonen dienst van H. M. de Ko
ningin. Aiieen de namen der vereeni-
ging en van haren voorzitter werden
afgeroepen. Met het oog op de reeds
vermoeiende taak voor den grijsaard,
werden geen toespraken tot hem ge
houden, met dien verstande dat het
aanbieden van een adres of andere
'Êlijken van hulde en vereering van een
kort woord vergezeld ging.
Bij zijn terugkomst tot hervatting
der receptie zongen 150 meisjes van de
hoogere burgerschool hem toe het lied
van den bekenden dichter Paul Ger
il ar dt „Beveel gewis uw wegen". Toen
de president weer naar het receptiesa-
lon schreed, werden door de jonge da
mes bloemen op zijn pad gestrooid.
Hij hield deze namiddag-receptie
hoofdzakelijk voor de hoogste staats
lichamen, de autoriteiten van leger en
vloot, de volksvertegenwoordiging, ol-
fieieele personen en particulieren, niet
kehoorende tot eenige corporatie.
De begroeting droeg geheel het ka
rakter eener volksrccefptie en was
daarom los van eenig ceremonieel of
officieele gebruiken.
Dc studenten aan de keizerlijke uni
versiteit te St. Petersburg hebben pre
sident Kruger een telegram gezonden
van den volgenden inhoud: Wij ncodi-
gen u uit om Rusland te bezoeken. Het
gchecle Russische volk is met hart en
ziel voor u -en uwe heilige zaak.-
Woensdagmiddag hebben de leer
lingen van gymnasium en hoogere
burgerschool en verschillendeHaag-
sche jongelieden aan president
Kruger in het Hotel des Indes de
hulde gebracht, die zij hem Dins
dagavond hadden toegedacht, of
schoon dan nog opgeluisterd door
een serenade.
Men weet dat het voornemen der
H. B. S. scholieren was om den
president een prachtalbum aan te
bieden, dat de namen bevat der
leerlingen.
Maar de aanbieding van dat
kunstwerk ging vergezeld van de
aanbieding door de Haagsche jon
gelui van een schoone bloemenhul
de. Zij hadden bij de firma Van
Rijswijk een lauwerkrans laten
vlechten, zoo groot als den presi
dent tot dusver nog niet is aange
boden. De krans heeft een hoogte
van ongeveer 2A meier en bestaat
enkel uit lauwerblaren, doorwerkt
met breede linten en de kleuren
van de Zuïd-Afrikaansche Repu
bliek en van Nederland. Het reus
achtige stuk rust op een ezel, om
woeld met oranjodoek.
De gymnasiasten hadden door
dezelfde firma een bloemstuk laten
vervaardigen van eveneens respec
table hoogte, voorstellende een
hoorn van overvloed, gevuld met
rose rozen, erica, rose anjers, orchi
deeën en witte chrysanthen. Op
een breed wit zijnden lint stond
in sierlijke letters..Gymnasium
's Gravenhage", terwijl overigens
in dat bloemstuk de kleuren van
Transvaal en Nederland' vereenigd
zichtbaar waren.
Van deze drie categorieën van de
Haagsche jeugd verschenen op de
audiëntie, welke in de salens van
den president plaats had, drie de
putation, die allen het woord voer
den.
Slechte met enkele woorden be
dankte president Kruger. Eigenaar
dig was 't dafcZHEd., toen een der
leerlingen, zinspelende op het ge
zegde van den president bii zijn
aankomst te 's Gravenhage, dit ge
keerd aanhaalde, uitriep
„Neen ik heb niet gezegd, ik ben
niet ongeletterd maar wel onge
leerd, doch ik heb aan de heeren
te verstaan gegeven dat ik niet on
geleerd was, maar wel ongelet
terdIk ben ook nooit school ge
gaan, jongens. Ik dank jelui wel
voor je lieve sympathie en voor je
mooie bloemen."
Toen holden de jongelui naar be
neden en hieven daar in vereoni-
ging met de drommen van men-
schen, waaronder tal van hoogere-
burgerscholieren en gymnasiasten
een levendig hoera aan, waarop de
president op het balcon verscheen
en een hartelijke ovatie volgde.
Te Rotterdam is bericht ontvangen
dat President Kruger besloten heeft
aan de uitnoodiging tot een bezoek ge
volg te geven. Zcoals vroeger reeds
meegedeeld zal het plaats hebben na
bet bezoek aan Amsterdam.
Benoemd tot ridder in de orde van
den Nederlandschen Leeuw dr. H. A.
Lorentz, hoogleeraar aan de Rijksuni
versiteit te Leiden.
Academische Examens.
Leiden. Gesiaagd voor bet doctoraal
examen in de rechten de heer E. W.
van Heioma.
Groningen. Door den lieer W. Groe-
neveld is het theoretisch geneeskun
dig examen met goc.d gevolg afgelegd;
Stadsnieuws
Haarlem, 13 Dec. 1900.
Toonkunst.
Das Paradies und die Pcri.
De laatete uitvoering van Toon
kunst laten we er maar rond voor
uitkomen kan niet gezegd wor
den tot de zeer gelukkige te bo-
hooren. Tot dezo bekentenis to zijn
genoodzaakt is natuurlijk niet ran
genaam, maar wel beschouwd ligt
er t«K.h meer eer in dan in de be
wering van het tegenovergestelde.
Wanneer deHaarlemsche atdec-
ling der Mij. t. b. v. d. Toonkunst
nooit hetero uitvoeringen had ge
geven dan deze, dan zeker zou zij
niet op een zoo eervol verleden
kunnen terugzien als nu het geval
is. Bovendien is een groot dc-el van
hot minder geslaagde toe te schrij
ven aan oorzaken geheel buiten ver
antwoording van het Afdeelings-
bcstuur. Op de eerste plaats was
de heer Rogmans wegens ongesteld
heid verhinderd- zijn toegezegde
medewerking te verleenen geluk
kig nog liet zich in onzen stadge
noot Garel Phlippeau een plaats
vervanger vinden wiens muzikaü-
te;t hem in staat stelde de tenor
partij geheel onvoorbereid op zich j
te nemen. Daarvoor verdient deze
geroutineerde zanger allen lof
want menig ander zou wèl voor
bereidhet er niet zoo onberispe-i
lijk hebben afgebracht. Maar men
kan nu eenmaal met den besten
wil niet geven wat men niet heeft:
in casu tenen die o.;der het be
reik van een hooge tenorstem lig
gen; zoodat om do tenorpartij
overal te volgen een sterke verbeel
dingskracht bepaald vereischte
was.
Op de tweede plaats bleek op
het laatste oogenblik de dame, die
van zeer bevoegde zijde voor dp-
mezzo-sopraan-parli j was aan be-
volen, hiervoor vrijwel ongeschikt
wat natuurlijk, figuurlijk ge-,
sproken, door meniee schoone;
bladzijde in Schumann's echt poë-1
tisch werk can streep haalde. Dit
een en ander, gevoegd bij een niet
bij uitstek gelukkige vertolking
van het instrumentele deel, vooral
wat de tallooze hoogst gevaarlij ko
plaatsen in het ,,honi" betreft,
maakte dat voor mij liet „Paradies"
grootendeels in nevelen gehuld
bleef, waaruit alleen de „Peri"
sterk en schitterend naar voren
trad. Inderdaad de Peri mej.
Anna Rappel uit den Haag bleek
door karakter van sic-ra en warmte
van temperament in slaat de aan
een Perl te stellen cischen vol
komen te bevredigen. Wellicht zou
wat mee? klankvolume haar zware
taalt merkelijk hebben verlicht en
ook voor het auditorium het genot
van het hoog opjubelend slotnum
mer nog hebben verhoogd, maar
dergelijke bedenkingen kunnen
niet de minste afbreuk doen aan
de groots voldoening die mej.
Rappel ons den geheel en avond
door heeft geschonken
Menig oogenblik van kunstge
not en poëtische stemming hebben
we ook aan het koor te danken.
Vooral de koren „Schlaf nun und
ruhe" en „O heiige Th ran en" wa
ren vol wijding en in hooge mate
ltlankschoon. Mooi getroffen in
kleur en beweging was het vrou
wenkoor, aan 't begin van het der
de deel. Goede attaques en wel
verzorgde nuanceering vielen ie
prijzen in den klaagzang: „Wch,
er folthe das Ziel" en het grooto
slotkoor van het eerste deel stelde
do respectabele hoedanigheden der
goed geëvenredigde koorgroepen
in een gunstig licht.
Blijft verder nog te vermelden
'dat de bas-soli door den beer F.
K. v. Duinen, deels zeer gelukkig
(eerste deel: „Gazna" en verder in
de ensembles) deels minder bevre
digend werden vertolkt. Toch blijft
een zoo sonoor basge.luid, ook in
minder daarop berekende situa
ties, altijd het aanhooren waard.
De hier en daar voorkomende
kleinere solopartijen voor vrou
wen. warden door eenige dames
uit het koor met zeer gelukkigen
uiLslag vervuldwat in dergelij
ke gevallen lang niet altijd valt te
constateeren.
Zoo onder het schrijven bemerk
ik dat er in deze muzikale sche
mering toch nog heel wat licht
puntjes zijn aan ie wiizen of-
schoon deze mijne opinie over de
vertolking als geheel'niet vermo
gen te wijzigen.
Zonder dus het goede dat ons
Woensdagavond geschonken werd
voorbij te zien, mag ik m. i. hier
toch de hoop uitspreken, dat de
heer W. Robert zijn volijverig
streven in het belang der Toon
kunst afdeeling oen volgende maal
wat rijker moge beloond zien dan
nu het geval was. Waar, als in on
ze stad, zoovele goede krachten
aanwezig zijn. moet men hot zich
tot plicht rekenen de belangrijke
daden op muzikaal gebied tevens
tot schitterende daden te maken.
Door krachtige samenwerking kan
het hoogste bereikt en het schijn
baar onvermijdelijke onverwach
te teleurstellingen van allerlei aard
vermeden worden.
PHILIP LOOTS.
Ds. G. J. A- Jonker alhier trad Woens
dagavond met pastoor Kontngs van
Amsterdam, aldaar als spreker op in
eene vergadering van den Anti-Neo-
Mahhusiaanschen bond. Hij bestreed
het Neo-Malthusianisme uit een zede
lijk godsdienstig oogpunt.
Een bewoner van de Dubbele Buurt
kwam tot de onaangename ontdek
king, dat hij hem in den nacht van
Dinsdag op Woensdag zes vette konij
nen uit het hok ontvreemd waren.
Eere-avoiid voor Mevrouw
E. Pcons—vau Biene.
Men schrijft ons uit Amsterdam:
De Frascaii-schouwburg, onder di
rectie van G. Prot Zoon was Woens-1
dagavond lot den nok gevuld.
Alle rangen waren dicht bezet met
toeschouwers, die waren gekomen
eensdeels om Mevr. Poonsvan Bie
ne te huldigen, anderdeels om nog
eens met de aardige operette „De
Geisha" de kennismaking te hernieu
wen. Eene derde attractie was het op
treden van Mevr. Budermanv. Dijk.
Wat de opvoering van de operette
betreft, deze was een succes voor de
optredenden, voor de directie en niet
het minst voor mevr. Poons. De hoofd
rollen waren in handen van dc heeren
Lageman als markies Imari en Kelly
als Wun-Hi, dc eigenaar van het thee
huis, en dat zegt reeds genoeg. Zij de
den als echte Chineezen en vertolkten
hun typische doch moeilijke rollen;
uitstekend. Meermalen werd dan ook
öe lachlust der aanwezigen cpgewekt.
Van de dames schitterden Mevr.
Poonsven Biene als Medley Seamore
en mevr. Budermanvan Dijk als O'
Mimosa San.
De zang eai het spel van beiden deed
meermalen de zaal daveren van het
handgeklap. Ook de overige rollen
werden alle zeer verdienstelijk ver
tolkt De soli, de duetten, ds koren wa
ren goed; het decoratief liet niets te
wenschen over; de postuums waren
prachtig, zoodat daze avond in één
woord gezegd succesvol mocht lieeten.
Onder de aanwezigen, die Mevr.'Poons
hulde kwamen brengen, waren een
veertigtal leden van de vereeniging
„de Tien" te Haarlem, aldaar beter
bekend als de vrijwilligers van brand
spuit 10. En zij hebben Mevr. Poons,
de neidin van den avond, gehuldigd;
onder de talrijke bloemstukken en
Icransen die iubiloresse ontving, was
oen bij uitstek fraaie bloemenmand
van de Haarlemsche Vrijwilliger brand
weer. Maar ook door luide hoera's,
door hartelijke toejuichingen, uitten de
vrijwilligers hun sympathie voor deze
gevierde actrice.
Waren dat nu de „stijve" Haarlem
mers, waar wel eens van gesproken
werd; onmogelijk, liet veertigtal onder
leiding van den kapitein, den heer H.
J. D. Daudeij, gaf den hoofdtoon aan;
het was een gezellig, prettig, vroolijk
troepje, dat op echt aangename, orde
lijke wijze wist feest te vieren en eene
VTOölijke, opgewekte stemming te weeg
brengen. En in de pauzen klonk meer
malen een luid „Lang zal hij leven"
aan 't adres van den geaebten kapi
tein, of wel aan dat van den president
van „da Tien", den heer Jos. v. d.
Berg. En de Haarlemmers hadden
pret; en de Amsterdammers amuseer
den zich niet minder oin die vroolijke
spuitgasten; ca do Directie wreef zich
in de handen over de volle zaal, en da
prettige, feestelijke stemming, die
onder de toeschouwers heerschte.
Ook mevr. Budermanv. Dijk werd
een tweetal malen onder luid applaus
door bloemen gehuldigd.
Met den laatsten trein vertrokken
de vrijwilligers weder naar Haarlem,
de onbekende brandverzekering-maat
schappij die hun dezen genoeg
lijken avond hereto had, in stilte cén
woord van dank bren'jende, daarbij
dten Wensch uitsprekende dat dit
goede voorbeeld, zij het dan ook door
ui et onbekende maatschappijen ge
volgd moge worden.
Rectificatie.
In ons nummer van gisteren kwam
een bericht voor, dat Mej. E. C. Knap
pert ie Leiden 14 Dec. a. s. voor de
afdeeling Haarlem van den Neder
landschen Protestantenbond als spreek
ster zou optreden, in het Brongebouw.
Velen onzer lezers zullen wel begrepen
hebben dat hier een vergissing had
plasta gehad. Bedoeld was „Bonds-
gebouw".
Heemstede.
De plaatselijke commisie tot het aan
bieden van een Nationaal Geschenk
aan H. M. de Koningin ter gelegenheid
van Hoogstderzelvcr huwelijk met Z.
H. Hertog Hendrik van Mecklenburg
Schwerin, bestaat alhier uit de heeren
Mr. D. E. van Lennep, Eere-Voorzitter;
J. D. Onderwater, voorzitter; Mr. C. J.
Boerlage, Penningmeester; A. G. A.
Baron Col lot d'Escrry, secretaris; W.
Adrian!; Jac. van den Berg; P. van den
Berg; C. A. Braam; Dr. E. A. M.
Droog; R. Grippeling; Jhr. J. B. van
Merlen; P. J. Staal en N. J. Visser,
leden.
Haariemmerliede en Spaarn-
woude.
Voor de lichting 1901 der nationale
militie moet deze gemeente 8 man
leveren.
Haarlsmm ena e er.
De 14-jarige zoon van J. van Arkel,
landbouwer aan de Sloterweg ic Haar-
lemmeermeer, is uit een 10 M. hoogen
kapberg gevallen. Met gespleten sche
del en gebroken arm werd hij opge
nomen. Ziin toestand is hopeloos.
In den woning van Turk bij den
IJweg te Haarlemmermeer, is gedu
rende de afwezigheid der bewoners
inbraak gepleegd. Door verbreking
eener glasruit, heeft men zich toegang
tot de woning verschaft en aldaar ont
vreemd al het aanwezige geld, bene
vens kleedingstukken.
Do politie doet onderzoek.
Het aandeel dat deze gemeente in
de lichting 1901 der nationale militie
moet leveren bedraagt 38 manschap
pen; Aalsmeer li.
Binnenland.
Parlementaire Praatjes.
Na een verdediging door den Min.
heeft de Kamer zonder verderen te
genstand de verhooging van de sala
rissen der leeraren bij het M. O. (Rijks
H. B. S.) goedgekeurd, althans hei
desbetreffend artikel zonder stemming
aangenomen.
En daarna ging men met het uitge
breide hoofdstuk Binnenlandsche Za
ken verder.
Aan den heer van Kol gaf de Min.
te kennen, dat ook hij een wettelijke
regeling van het ambachlsonderwijs
nccdig oordeelde, maar nog niet iu
het tegenwoordig stadium, nu de zaak
nog aan het groeien was.
Men weet, dat de teekenscholen, die
gesubsidieerd worden, niet meer on
der de afd. Kunsten en Wetensch. vau
het departement maar onder onderw.
ressorieeren. Maar nog niet alle, niet
bv. die te Zuiphen.
Dé heer Kerdijk deed bij amend,
het voorstel tot deze verplaatsing. En
de Min. vereenigde zich daarmede.
Bij „Lager Onderwijs"' kwamen ve
le wenken, wenschen, opmerkingen.
De heer De Waal Malefijt wenschte
bij een eventueele herziening der wet
rekening gehouden met het antirevo
lutionaire Unie-rapport. Hij kwam op
tegen den vaccined wang. De heer Ke
telaar drong aan op verbetering van
vak- en beroepsopleiding. Hij gaf eeni
ge wenken omtrent de toepassing der
leerplichtwet. Dan sprak hij over de
te Amsterdam voorgevallen knoeierij
en met do examens hoo'dactc en achtte
het onderzoek onvolledig geschied. De
heer Lolunan hesprak dezelfde zaak
en achtte op grond van het onderzoek
de klacht, dat de examinatoren iets
zouden hebben medegedeeld, onbewe
zen. Wat den leerplicht betrof, sloot
hij zich aan bij don heer Ketelaar, die
geklaagd had over de omslachtige for
maliteiten voor de onderwijzers. En
verschillcpJe andere sprekers vcer-
hem voor ec-n dienst onderhoud had
laten verzoeken bij haar te komen.
Nu, moeder Hanke, wat zoek
je hier, vroeg hij vriendelijk. Ligt
je een of ander op het hart?
Het oudje was door den snellen
loop zóó buiten adem geraakt, dat
zij hem slechte door teekens en on
samenhangende geluiden kon ver
zoeken even te wachten, om haar
gelegenheid te geven een oogenblik
te rusten. Toen hij hoofdschuddend
antwoordde dat hij daartoe geen
tijd had, greep zc hem tot zijn ver
bazing bij zijn mouw en hield hem
met geweld terug.
Ik kan niet verder, mijnheer
de inspecteur, bracht zo er met een
uiterste inspanning vau krachten
uit. moet me aanhoorenik
ik heb hem gevonden.
Maar hij begreep haar nog steeds
niet.
Wat beteekent dat, moeder
Hanke ?Wien heb je dan gevonden?
Wel den moordenaar... hout
vester Fabian. Hij zit onder een
rotsblok op don grond' en is dood.
Waarachtig! Heb je het zelf
gezien? En kun je je niet vergist
hebben
Mijn beenftn zijn niet heel goed
meer, mijnheer do hoofdinspecteur, i
en mijn gehoor is ook niet bijzon
der, maar mijn oogen, daarop kan
ik me nog verlaten.
En nu verleide zij hem, terwijl
ze langzamerhand weer op adem
kwam, hoe ze die gruwzame ont
dekking gedaan had.
Déaraan kon de inspecteur ten
minste niet meer twijfelen, dat ze
op die plaats werkelijk een doode
had gezien eh zoo dit het geval
was, werd het ook zeer waarschijn
lijk dat haai* vermoeden omtrent
den persoon van den dcode juist
was.
Kom mee, moeder Hanke, zei-
de hij; ik zal je een glas bier en
wat eten laten geven, opdat je kunt
uitrusten en je wat versterken,
terwijl ik lieden bij elkaar zoek
om het lijk te halen. Maar je moet
me beloven tot op dat oogenblik
niemand anders van je vondst te
verhalen, want het is noodzakelijk
dat voorloopig alle noodeloos op
zien vermeden wordt en ik zou
niet gaarne met een gevolg van
eenige dozijnen nieuwsgierigen er
heen trekken. Later heb je dan
toch altijd tijd en gelegenheid ge
noeg je verhaal tc doen.
Dergelijk bevel viel in het ge
heel niet in den smaak van de oude,;
die liefst ginds in EichfeH
huis tot huis zou geloopen zijn om
anderen met het groote uiftuws
vóór te zijn.
Maar de eerste beambte van El-
vershöh was voor haar iemand, te
gen wien men zich niet mocht ver
zetten en dus strompelde zij ge
hoorzaam achter hem aan, nadat ze
plechtig beloofd had tegen eenieder
te zwijgen.
Langs verschillende wegen, ora
de aandacht niet te trekken, bega
ven zicli een half uur later door de
den hoofdinspecteur ontboden man
nen naar do houtvesterswoning,
die hij htm als verzamelplaats had
aangewezen.
Het waren een paar betrouwbare
lieden uit het beambtenpersonecl,
de commissaris van politie van
Eichfeld als overheidspersoon, een
gendarme, dien men door een ge
lukkig toeval had ontmoet, en de
dorpsheolmeester, die bij afwezig
heid van den dokter als zoodanig
dienst moest doen.
In de houtvesterswoning, waar
men zich van een draagbaar en ver
scheidene dekens voorzag, voegden
zich ook de beide onderhoutvesters
met hun honden bij hen en de
kleins. troep, bij welken natuurlijk
voor het canöidaats-examen m do
rechtsgeleerdheid slaagde de heer
Lam an Trip.
Utrecht. Kerkel. Voorber. ex. do
heer: J. de Leeuw. Prop. Theologio do
heer: J. A. A. Ouwejan. Doet. Rech
ten de heer: H. J. H. v. Boetzelaer.
Nederland en Portugal.
Jhr. mr. van Weedo, Minister-resi
dent to Lissabon, is to 's-Gravenhago
aangekomen en heeft Woensdag zijn
opwachting gemaakt bij den minister
van buitenlandscho zaken.
Op verzoek van onze regee. 1 n heeft
de Duitsche regeering aan horen con
sul te Lourengo Marques telegrophisch
opgedragen de Nederlandscho consu
laire belangen tijdelijk waar te nemen.
Dr. Langfeld, voorzitter van het
Meckenhurgsche Landsgericht, die in
verband met het huwelijkscontract van
H. M. de Koningin, vroeger reeds to
's-Gravenhage vertoefde, is heden we
der aldaar gearrivec-rd.
Te Oudepekela zullen binnenkort
nog twee strookartonf abri eken wor
den opgericht. Er zullen in die gemeen-'
te dan tien dergelijke fabrieken zijn.
Gouden feest van 't inslsuctio
bataljon.
Naar aanleiding van het feit dat in
Juni van het volgend jaar te Kampen
de feestelijke herdenking zal plaats
hebben van het 50-jarig bestaan van
het instructie-bataljon, heeft zich te
Amsterdam een comité gevormd, zich
ten doel stellend hij die gelegenheid te
Kampen een réunie te doen plaats vin
den van oud-onderofficieren, die bij
het instructiebataljon hunne militaire
loopbaan aanvingen of daar in ecnigo
dienstbetrekking zijn geweest.
Maats, tot Nut van 'tAlg.
Blijkens de stemming in d« *»T>»rte-
menten gehouden, zijn 4 ran
het hoofdbestuur geko ..earan
dr. M. Straub ie Amsterdam, en dr. D.
Bos te Winschoten, en mevr. M. G.
Muller—Lulofs te Utrecht. Het hoofd
bestuur ontving van dr. D. Bos lo Win
schoten bericht van de aanneming zij
ner benoeming. Dr. Slraub en mevr.
MullerLulofs daarentegen zien zich
tot hun leedwezen, verplicht, voor do
op lien uitgebrachte benoeming te be
danken, wegens gebrek aan tijd.
Voor Pluiinveeliefhebbers.
Men schrijft ons:
Er is een tijd geweest, dat de hoen
derteelt een belangrijken talc van het
landbouwbedrijf uitmaakte en veel tot
de volkswelvaart bijbracht. De wensch
van Hendrik IV van Frankrijk, dat elk
zijner onderdanen des Zondags een-
hoen in den pot mocht hebben, be
hoort dan ook vo":-trekt niet als een
anecdote hesehoewd te worden. Ten
gevolge evenwel van de aanhoudende
en algemeene oorlogen, die de laatste
eeuwen kenmerkten, was die bron van
volkswelvaart bijna geheel verdroogd,
totdat de invoer van de vreemde hoen
derrassen op het laatst van de eerste,
helft dezer K-euw, dc hoenderliefhcb-
berij weer nieuw leven gaf. Wat ini
den beginne nog enkel een liefhebbe
rij was, alleen bereikbaar voor de
beurzen der gefortuneerden, is al
lengs opnieuw een belangrijke tak der
veeteelt geworden, die hoe langer hoo
meer waardeering en erkeunirvg vindt.
Veel is reeds in ons land geduui ca
talrijke vereenigingen leggen zich met
ijver en kennis van zaken op do ver
edeling der'hoenderrassen toe cn stre
ven naar een meerdere produetiritei*
daarvan.
Wie meenen mocht, dat de boe
liefhebberij niet meer is dan een L.
te liefhebberij, een spelerij, heeft hel
mis; een enkel bezoek aan onze pluim
vee-tentoonstellingen, waar de kleur
en rasverscheidenheden bij dozijnen
te tellen zijn, zou hem anders leeren.
Evenals elke zaakkundige veefokker,
heeft ook do hoenderliefhebber het in
zijn macht om de rassen te veredelen,
hun eierproductio to vermeerderen en
slachthoenders voort te brengen, waar
bij zwaarto en fijnheid van vlecscii.
gelijken tred houden. Wanneer wij
bovendien nog hier bijvoegen, dat jaar
lijks millioenon guldens naar het bui
tenland gaan omdat het eigen land
te weinig eieren voor het verbruik op
levert, dan meenen wij voldoende er
op gewezen te hebben, dat de hoender
liefhebberij iets meer is dan een spe
lerij, zonder nut of voordeel voor het
land.
I-Iet is ons dan ook een waar genoe
gen te kunnen mededeelen, dat te Am
sterdam, dat nog geen vereeniging van
ook de oude Hanke niet ontbrak,
stelde zich onder een stilzwijgen
vol gespannen verwachting in be
weging in de richting van den hol
len weg.
Toen do stoet aan een zacht hel
lende plaats van den rotsmuur was
afgedaald op den weg, werden do'
honden van de touwen los gemaakt
en nu had men het verdere geleide
van de weduwe Hanke niet meer
noodig, want de dieren drongen om
stuimig in de struiken door en we
zen den volgenden den weg naai1
het rotsblok, waar zij huilend
stand hielden.
Zwijgend naderden de mannen''
den doode.
Daar ligt zijn geweer, zeide
eindelijk een hunner halfluid, naar
een plaats wijzend, die ongeveer
vijf passen van het lijk verwijderd
was.
En daar boven aan de rot?
hangt zijn hoed, voegde een ander
er bij.
Er is geen twijfel aan of hij is
naar beneden gestort. Nu, do hee
ren van het gerecht konden gerust
zooveel bevelen lot inhechtenisne
ming uitvaardigen als ze wilden,
ze zouden hem ioch niet vaneen.
(Wordt vervolgd).
duwe Hanke van Eichfeld, een ge
brekkige bedelares, die zich door
het verzamelen van kruiden voor
de apothekers in de stad een schra
le verdienste trachtte te verwer
ven, hij haar vermoeiende wande
ling om den broode, ook in den half
dicht gegroeiden, dikwijls sinds
maanden door geen mensehenvoet
betreden hollen weg kwam. Ter
wijl zij onder struikgewas en on
kruid naar planten zocht, die voor
haar doel bruikbaar waren, werd
haar reukorgaan hce langer hoe
meer onaangenaam geprikkeld door
een reuk als van verderf, die naar
haar meening slechts door een ge
veld stuk wild kon ontslaan. De
hoop dat het misschien een groot
hert zou zijn voor welks gewei men
haar in de houtvesters woning of op
het slot zeker eene goede beloon ing
zou betalen, deed haar er toe be
sluiten de oorzaak van die lucht
Op te sporen en zoo werkte zij zich
ubor het dichte slruikgsrwas tot
bijna aan den voet van den steil en
rotswand. En plotseling, nadat zij
had gebogen, deinsde do vrouw
met een kreet van schrik terug,
want in plaats van een hert, dat
ze verwacht had te zien, had zij
'eenmensch yoqr zich gezien, een
mensch, die op den grond zat en
met den rag tegen een stuk steen
leunde, wiens hoofd diep voorover
op de borst was gezonken en van
wiens gezicht ze daardoor niets
meer kon waarnemen dan den lan
gen, zwarten baard, die op de groe
ne omslagen van het jagerscostuum
neerhing.
Do hemel zij me genadig
do houtvester Fabian stamelde zij,
doodelijk verschrikt, want, evenals
alle bewoners van Eichfeld, was
zij volkomen op ds hoogte van de
gebeurtenissen op Elvershöh en
wist dus hoe lang en ijverig men
overal naar den verdwenen moor
denaar gezocht had. Sleehls een
oogenblik had zij liet ontzettend
schouwspel aangezien en was daar
op gevlucht. Maar niettegenstaande
dat was zij zeker van haar zaak en
zoo al haar hart klopte alsof het
bersten zou, zoo haai' knikkende
knieën haar nauwelijks konden
dragen, toch spoedde zij zich voort
langs den weg naar het slc-t met
een snelheid, zooals haar oude,
stijve ledematen in jaren niet had
den ontwikkeld.
Toevallig ontmoette zij in het
park den hoofdinspecteur, die van
het heerenhuis kwam. daar Edith
