Moment-Opnamen.
Prijsraadsel.
De Stoomtram der toekomst.
In Amerika, het land der uitvindin- iders, welke door een buizenstelsel met iaf, waardoor zonder dat de rit afgebro-
gen, wordt tegenwoordig een stoomtram j de kleine machines verbonden zijn. ken wordt, het volle gebruik van de
van geheel nieuw systeem geprobeerd, i die tusschen de' wieleu aan beide uitein- aanwezige hoeveelheid warmte kan af-
die reeds nu tengevolge van de uitste- den van den wagen aangebracht zijn. gebroken worden,
kende resultaten de stoomtram der j Hier treedt het oververhitte water, De 3 cylinders houden te zarnen
toekomst wordt geheeten. Deze wagen waarvan de toevoer juist geregeld kan 3.500 K.G. water, dat bij een tempera-
onderscheiclt zich van alle andere j worden door een ventiel, in een kleine Ituur van 500 gr. onder een druk van
stoomtrams hierdoor, dat hij geen j kast, waarin het onmiddellijk in stoom 56 KG. per 1 vierk. cM. staat, Daai'door
vuurhaard bezit. Het nieuwe voertuig'verandert. Deze dient dan op de gewone is de wagen in staat een weg van 75
heeft, als uit de plaat blijkt, een stook- wijze voor het bedrijf van de met hoog- K.M. met een snelheid van 65 KM. pe
installatie niet noodig. jen laagdrukcvlinder voorziene Gom-Iuur af te leggen. Daarna moeten de
Onder het midden van de kast van jpoundmacliine. waterhouders opnieuw gevuld worden,
den wagen, die precies lijkt op alle an- i Bij goede isoleering van den cylin- De regeling van de'regelingsventiel ge-
dere tramwagens, bevinden zich 3 naastdrischen. waterhouder, nemen, de "tem- schiedt door een rad op de plaats van
elkander liggende, goed geïsoleerde en Iperatuur en de spanning van het over-1 den wagenbestuurder op het voorste
mei sterk verhit water gevulde cylin--[verhitte water slechts zeer langzaam perron.
IÜJ V-*
Een waterhouder.
Reeds vroeger, toen nog de spoorweg
werd aangelegd, nam men proeven met
apenvleesch als onderdeel van het me
nu. Een ingenieur vertelde daarvan 't
volgende: Onze kok, die een grappen
maker was, diende ons een aap voor,
geheel opgemaakt; hij had de oogen
in het hoofd gelaten en toen de aap
op tafel kwam, staarde het dier ons
met grpöte oogen aan. Wij waren daar
zoo van ontdaan, dat wij onze vorken
lieten vallen en geen der aanzittenden
meer aan eten dacht. De leden onzer
expeditie hebben nooit meer apen
vleesch op tafel willen hebben.
Amerikaansche j ournal istiek
Tragisch-comisch zijn de wederwaar
digheden, ondervonden door een jour
nalist te New-York. die. ten einde stof
voor sensatie-artikelen op te doen, zich
als krankzinnig wilde doen opsluiten.
Hij doste zich potsierlijk uit, ging naar
een groot hotel, vraagde den Prins van
hoofdredacteur niet, die. hem wegens laatste dag- En er tusschen door sul-
onbekwaamheid ontsloeg. jden wat jongens, kleine schooiers als
hij, die genoten van de kruimkens der
1 rijken.
Oud middel tögen rhöumatiek. Met 'n zucht van verlangen veegde
Het aantal menschen, dat aan deze hij eerst zorgvuldig zijn neus af met
kwaal lijden is niet gering, en dikwijls den rug van zijn hand, haalde toen
zijn alle pogingen om er van verlost I z'n broek wat op, en dacht weer na.
te worden vruchteloos. Tot nut enHoe moest hij er op komen? Er was
stichting der lijders zij het volgende i wel een goede verbinding van den wal
medegedeeld: [met het ijs, maar het hechte, weidoor-
Meermalen is de opmerking gemaakt, timmerde bruggetje van den baanve-
dat menschen en volken, die zich in ger was ,,geen spekkie voor zijn bek-
een zekeren natuurtoestand bevinden lcie". De vroolijk wapperende vlag, die
of veel met de natuur te doen hebben, j de entree aanduidde, woei niet voor
menige ziekte op betrekkelijk eenvou-1 hem.
dige en natuurlijke wijze weten te ver-1 Toch zou hij er wel graag op willen,
drijven, waar de geneeskundige we-net als die anderen. Welnfu'n
tenschap er voor staat. Nu bedienenstraatjongen is niet voor een klein
de Litthauers, die thans nog in het [geruchtje vervaard. Snel nam hij een
Noordwestelijk Rusland en in het besluit. Even een blik in de ronde ge-
Noordoostelijk Duitschland gevestigd worpen of geen schrikachtige juffrou-
zijn, zich sedert overoude tijden van I wen, beverige oude heeren, of dienst
een middel tegen rheumatiek en jicht, 1 ijverige politieagenten aanwezig wa-
daarin bestaalnde, dait zij zich aan j ren. Toen klom hij voorzichtig, met
slot was dat een troep jongens die hem
kenden, hem in hun midden namen,
om hem in een gestadig drafje het
steréötlèpe middel tegen ziek worden
tegemoet te voeren aan de zeer leven
dige kastijding, die hem thuis in het
petroleumwinkeltje wachtte.
Kon hij het helpen, dat 't zóóver ge
komen was. Het waren gelijk
menig leven de omstandigheden.
Maar dat vergeten de menschen te
vaak!
NICO.
Van alle tijden.
Voor alle tijden
Alles wat zelfverloochenende liefde,
toewijding, opoffering en teederheid
vermag, omschrijft het enkele woord
Moeder". Een woord, waarvoor geen
taal ter wereld een tweede van dezelf
de beteekenis heeft.
De kieschheid in het geven van een
aalmoes is het sieraad der weldaad.
Verlies nooit uw geestdrift. Roem
altijd het een of ander, en houd steeds
uwe bewondering voor alles wat het
leven kan veredelen, en de belangstel
ling in alles wat kan verrijken en vei
heffen.
De jeugd is heilig.
Ludwig [Thland.
spreken, ging de knechts te bi-ensteken blootstellen. Op het pijn- aapachtige behendigheid, over de brug-
Inf knrfnm cfpldp 7irh 7 nn aan dat. hn I. 0
lijk lichaamsdeel worden twee of drie leuning, sloeg z'n handen om den
bijen, die men voorzichtig gevangen leeuwenkop daaronder, greep den ket-
heeft, gezet en door drukken tot steken ting van een schuitje en liet zich naar
geprikkeld. Door dien steek zwelt het [beneden glijden. De weg was pijnlijker
lichaamsdeel min of meer op, maardan hij zich had voorgesteld, de ver
lijf, kortom stelde zich zoo aan dat hij
deerlijk mishandeld en verhavend de
deur uitgeworpen werd.
Hij viel in de armen van een politie
agent die hem tot bedaring een stok
slag op het hoofd toediende en hem
naar een gesticht bracht. Hij had dus
zijn zin. Jawel, maar hij had er geens
zins op gerekend dat de dokters allerlei
proeven met hem zouden nemen. Zij
gaven hem een krachtig braakmiddel
in, hij werd op melkdiëet gezet, om 't nomen worden, dat de steek van het; de anderen schuw gemeden gedeelt
half uur kreeg hi j een i jskoud stortbad, 1 diertJ® niet toegebracht wordt op eene van de ijsbaan, veiligheidshalve met
men spoot hem morphine in, reinigde Plaats- waar eene ader overheen loopt, stroowisschen afgezet, En hij bevond
hem de maag. vaccineerde hém en on-1D<! substantie in den angel van del zich juist, o schrikkelijk noodlot, op
derwierp aan 'n „electrisch bad." 1 bijen is mets anders dan mierenzuur, j Uet zwakste gedeelte!
Lang hield hij vol: huilde, brulde.
reeds na eenige uren gevoelt de lijder
eene aanmerkelijke vermindering van
pijn. Is die nog niet geheel verdreven,
dan wordt een tweede poging aange
wend. Er moet echter hij in acht
roest© schakels lieten gloeiende bruine
strepen achter in zijn handen maar
hij was er, de weg lag open, het genot
was binnen zijn bereik! Neen toch nog
niet, want het schuitje lag in een door
I bijen is niets anders dan mierenzuur,
I maar tot dusverre is het nog niet 1)©-1 Langzaam, haast onwillig, stak hij
lachte als dol, rolde zich over den I ^end, °P welke wijze het pijnverdrij- een heen uit naar de' broze oppervlak-
grond, klaar toén een van de heeren vend vocht de *i«Mestol in zich op- te. Wat moest hij doen! Terug kon hij
zeide dat hij een hersengezwel moest
hebben en de schedel diende geopend
te worden, gaf hij 't op, wierp zich op
de knieën, smeekte om genade en be
kende alles. Hij had maar willen be
wijzen, getuigde hij. dat de dokters een
gezonde niet van een krankzinnige
konden onderscheiden.
„Mij dunkt, wat u betreft, hebben
neemt.
Kopje-onder.
te
toch niet meer, en hier blijven zitten
1 ging ook niet aan. Z'n twee handen
j omklemden angstig den rand van het
schuitje. Warempel het hield, nu het
andere been; eerst half om half, met
j het lichaam nog op de handen steu-
I nend.
Toen begon het heel zachtjes, haas:
onhoorbaar onder hem te splijten. In
Maak het goede en schoone' aantrek
kelijk voor het kind.
Delon
Jeugd zonder vreugde en uitspai
ning is als een bloem, die, te vroeg
uitgekomen, weldra door de vorst ver
dort. Zij heeft nooit vreugde gekend.
Zij weet niet, wat het is.
Ouïda, A riadno
Ileel de kleine schaar is groot gewor
den en uitgevlogen; sommigen naar
eigen huis, anderen naar hun werk,
de drukke wereld, anderen weer
naar de .stille wereld, waar geen
aardsch werk meer is. En dit zijn,
dunkt mij, de kinderen, die de ouders
altijd behouden. De' andere komen en
gaan. Zij keeren naar het oude huis
slechts voor korten tijd terug; maar
toch is het duidelijk te zien soms
toonen zij het wat al te zeer dat het
hun huis niet meer is. En zoo moeten
de beide oude lieden gelukkig als
zij nog met hun heiden zijn! leeren
bij hun eenzamen haard te zitten en to
bedenken, dat het hun ouders evenzoo
ging en het hun kinderen evenzoo zal
gaan. Toch valt het soms hard, of lie
ver het zou ons hard vallen, als wij
niet de kracht hadden ons te troosten
niet de gedachte, dat onze kinderen te
vens Gods kinderen, zijn, geleend en
niet gegeven.
Miss Mulock,
Hoe lueïi zijn ouders moet opvoeden.
Helaas, helaas, het is de wet der
natuur. De kleine vogel is sterk ge
worden: zijn veeren zijn gegroeid, zijn
vleugels trillen. Verlangend naar vrij
heid, hangt hij over den rand van het
nest heen, en ondanks de tranen zijner
wanhopige moeder vliegt hij weg is
hij reeds weggevlogen.
Francois Coppée, Henriette.
Op den hoogen kant stond hij
we ons niet vergist," antwoordde dei kijken, met afgunst in zijn hart, ])jj midden, juist onder rijn drukkend:
man van 't hersengezwel leuk. En hij j een troepje oude heeren. Beneden op voet^ rezen wat waterbobbels omhoog,
stelde eene gerechtelijke vervolging te- het langzaam wegdooiende ijs van den een Wlt' verraderlijk sterretje was ont-
gen den journalist in. De rechter vond i singel, daar zwierde en kraste al wat s^aan> breidde zich snel uit, met wijd
dat deze genoeg gestraft was,maar ziin maar ijzers had 't was misschien de wegschietende stralen en straaltjes.
Nog kon hij terug, hij had den vasten
grond nog in handen. Maar op dit
De Eeuwpenhouder
van den Paus.
oogenblik keek een slagersknecht, de
onvermijdelijke slagersknecht, die al
tijd verschijnt of aanwezig is, bij alle
mogelijke kritieke gevallen (branden,
moorden, enz. enz.) over de brugleu-
ning boven hem. Hij zag het gevaar
Hierbij geven wij de afbeelding van waarin de schooier verkeeren ging, en
den gouden penhouder, welke Paus j in de werkelijke goedheid zijns harten,
Leo XIII eenigen tijd geleden ten ge-i stiet hij op de twee voorste vingers,
schenke is gegeven met het doel, dat van z'n verkleumde, roode hand, een
de Paus er den eersten datum in de i alarmkreet uit, het waarschuwingssig-
nieuwe eeuw mede zou schrijven. De naai van al wat op straat leeft. Hij deed
penhouder is vervaardigd in den Go-het niet om dien daar beneden te laten
tisch-Italiaanschen stijl van de 11e schrikken, 't was maar een. uiting zij-
eeuw en wordt beschouwd als een eer
ste rangs kunstwerk. Hij is van zuiver
goud, gesierd met kostbare edelstee-
nen, en stelt een Salomonischen zuil
in miniatuur voor, die aan de schacht
aan de eene zijde een holte met een
palmtak en het wapen van den Paus
draagt, aan de andere zijde de Tiara
met de sleutels van Petrus toont.
Daarboven verheft zich een Gothische
miniatnurtempel, waarvan de vier
kanten in zeer kleine statuettes de Ma
donna immaculata, den heiligen Janu-
arius (den schutspatroon van Napels),
St. Petrus en St. Paulus dragen. Op
den tempel staat de figuur van den
Heiland, die met den linkerarm het
kruis omvat houdt.
Het kostbaar geschenk is door een
inschrijving, welke het Napelsche blad
„II Croce" geopend heeft, bijeenge
bracht. De paus heeft beloofd, den
wensch der schenkers te vervullen.
ner solidai'iteit.
De jongen keek op om te zien wie
hem deze vriendschapsbetuiging deed
toekomen; toen zakte het vloertje weg!
In zijn schrik, onmiddellijk volgend
op het nederzakken in de ijskoude van
het water, liet hij het schuitje los, zonk,
kwam weer boven, zonk nog eens, en
deed een en ander zoolang hij bo
ven. water was in combinatie verge
zeld gaan van een zeer hoorbaar ge
luid en niet minder duidelijke tee-
kens: dat hij er uit wilde.
Zijn bede werd verhoord. Op het punt
nogmaals te verdwijnen, voelde hij een
scherpgetande dreg zeer nijdig in zijn
wijde broek slaan, 't Was de bakker
van den hoek, die zich zijner ontfermd
had! Nauwelijks aan wal ontving hij
tot zijn groote verwondering en tegelijk
verontwaardiging, het naar het schijnt
zeer heilzame, in elk geval meer en
meer gebruikelijke pak slaag. En het
TB BED.
„Men gaat naar bed, als men slaap
heeft of ziek is." Dit is een gezegde,
dat. als regel kan gelden maar er zijn
ook uitzonderingen, waarvan eenige
hier plaats mogen vinden.
De groote Engelsche ingenieur, die
in het laatst van de vorige eeuw leefde
en aan wien Londen zijne waterverbin
dingen met Bristol, Hull en Liverpool
te danken heeft, ging altijd, wanneer
hij over een groot plan had te denken,
naar bed, lag er drie, vier dagen in,
zonder zich te verroeren, en stond dan
op met een plan zoo kant en klaar, dat
er dadelijk tot de uitvoering overge
gaan kon worden.
Vele schrijvers hebben hunne beste
werken in bed bedacht. Grabbe lag
weken lang te bed om over zijn „Don
Juan en Faust" na te denken en er een
vorm aan te geven. Longfellow maakte
zijn „Hyawatha" te heel liggend Vol
taire had de beste gedachten in bed,
en Rousseau gevoelde ook, dat de rust
in bed eene gunstige uitwerking op
zijn geest had. Kürnberger een be
roemde Duitsche schrijver hesliep
zich op elke gedachte en Grant Allen,
de bekende Engelsche romanschrijver,
verhaalt, dat hij geheels hoofdstukken
niet slechts in bed, maar zelfs in oen
slaap geschreven heeft. Hij werd vroeg
wakker, wist zelf niet hoe en wat hij
schrijven zou, zette zich er toe en
vond twee of drie hoofdstukken, van
een roman, en dat wel zoo goed, als hij
ze in wakenden toestand zeker niet
had kunnen schrijven.
Dikwijls is deze of gene door uitwen
dige oorzaken genoodzaakt geweest in
bed liggend te werken. Zoo verhaalt
Johnson, dat Boyse al zijne tooneel-
stukken in bed geschreven heeft, om
dat al'zijne kleeren naar het pandjes
huis gebracht waren en hij niet kon
uitgaan.
Bernadotte stond als Koning van
Zweden nooit vóór vier uur 's namid
dags op. Dan deed hij zijn regeerings-
zaken af en 's avonds om elf uur ging
hij weer naar bed. In den winter hield
hij echter een formeelen winterslaap.
Te bed liggend ontving hij zijne Minis
ters, te bed liggend teekende hij zijne
wetsbesluiten en niets kon hem tot op-1
slaan bewegen dan alleen een brand. I
Nieuw Reddingstoestel.
Een Parijsche firma heeft- een toestel
in den handel gebracht, dat uitsteken
de diensten, kan bewijzen hij het red
den van menschen bij scheepsongeluk-
ken. Het berust op het plotseling vrij
maken in een elastieken houder van
een gas, dat zulk een sterk opwaarts
bewegend vermogen heeft, dat het in
staat is het voorwerp, waaraan de gas-
Wordfc deze stof met water in aanra
king gebracht, clan ontstaat acetyleen-
gas, dat in de nieuwe fietslantaarns ge
brand wordt.
De aanraking met water geschiedt
door een elastieken zakje, dat open is
en door een slang met den houder ver
bonden is. Zoodra de schipbreukeling',
die zulk een toestel aan zich heeft,
houder is vastgemaakt-, boven water te zich te water begeeft, dringt het, water
houden. Dit beginsel is op zeer eenvou- j door het zakje naar het calcium car
dial wijze bij het redclingstoestel toe- ||1. Onmiddellijk vormt zich acyteleen,
gepast. De drenkeling heeft aan zijn [dat kracht genoeg heeft, hem boven
lichaam vastgemaakt een kleinen hou -1 water te houden,
der, die in twee van elkaar gescheiden
afdeelingen calcium carbid bevat, j
In dat geval stond hij dadelijk op.
■eed er in allerijl heen, wachtte totdat
de hrancl geblusch.t was en keerde dan
plaats terug, om weer te
slapen.
Uit den Moppentrommel.
GEGRONDE REDEN.
n i i i i Hoe komt het, dat gij niet op
,1, ^r?„en ,erC T'V ugere "l[l° "uilonpartij van Mevrouw Kakel
de zicli zoo aan zijn lied gekluisterd. hoven zij, geweest,..
dat hij de acten in zijne slaapkamer tj;;. tl.
Hi]. ik bleef weg om een persoon-
liet opmaken en uit zijn becl het proces liike re(jen
leidde. In zijn testament had hij ook "yi;- -v,r„ n.
J l Mag ik vragen welke reden dat
beschikt, dat hij niet in eene lijkkist,
maar in zijn bed hegraven moest wor
den.
Singer, de uitvinder van de naaima
chine, deed zijne uitvinding in bed.
Zelfs droomde hij het samenstel van
de naald. Hij zag namelijk een ulaan
met gevelde lans op hem los rijden,
maar het vaantje aan de lans fladder
de uit een groote spleet als het oog
van een naald. Terstond ontwaakte
liij, want het vraagstuk was opgelost.
Het oog moest aan de punt van de
naald zijn, en niet, zooals bij gewone
naalden, aan het andere einde.
De Zweedsche Koning Gustaaf Adolf
placht voor eiken veldslag gerust te
lapen, en zich op het uur van den
aanval te laten wekken.
Een groot slaper was ook de Schach
Nassredin. Alvor ens in te slapen placht
hij echter urenlang in bed te lezen of
te dichten. Maar grooter liefhebber
van le bed liggen is er zeker nooit ge
weest dan kolonel White, die zes jaai
en zeven maanden in den besten wel
stand te bed lag en in dien tijd, zon
der zijn bed te verlaten, niet alleen ze-
mmaal verhuisd is, maar ook de reis
i.n Quebec naar Montreal gedaan
heeft.
Tot „zes jaar te bed liggen", zonder
dat l,em iets scheelde, heeft Don EVer-
ardo Blasco het trouwens ook ge
bracht, en wel tengevolge van eene
Hij: Belooft ge mij het niemand te
vertellen?
Zij: Ja.
Hij: Welnu, ik was niet geïnvi
teerd.
TWEE „OVER"-MENSCHEN.
A (pas geëngageerd): „Ik ben overge
lukkig!"
B (pas verhuisd): „Ik ben gelukkig
over!"
LEVEN VOOR LEVEN.
Bandiet: „Je gelei of je leven!"
Colporteur: „Sta mij toe u in plaats
van mijn eigen leven „Het leven van
Frederik den Grooten" in drie deelen
aan te bieden de wijze van betaling
geheel naar u believen!"
OMGEKEERDE VERHOUDING.
„In je laatsten brief zond je' me dui
zend kussen en maar tweehonderd
Mark" schreef uit eene Duitsche
badplaats eene' dame aan haren echt
genoot. „Wees zoo goed in uw vol
genden de verhoudingen eens te kee
ren!"
EEN TROOST.
„Wat zie je er treurig uit. En nog
geen jaar getrouwd!"
„Dat is het juist, vriendlief! Ik had
voorspelling. Het was hem namelijk ïaooit gedacht, dat eene vrouw zulk een
oorspeld, clat hij niet in zijn bed zou kostbaar artikel was!"
sterven. - j "Ja> dat is waar, dat zijn ze; maar
.Dan zal ik eeuwig' leven riep hij daarvoor duren ze dan ook soms heel
uit, en van dien dag aan, men mocht [king!"
doen wat men wilde, bleef hij in bed. EEN VERLEGENE.
Zes jaar lang leefde hij zoo voort, „Was je niet verlegen, toen je me
Toen kwam er eene aardbeving; in vr°eg, Willem?"
den eersten schrik springt Don Blasco "Ja> orr* het geld voor de schulden,
zijn bed uit. struikelt, valt, slaat met die ik te betalen had!"
zijn hoofd tegen den rand van het ledi
kant en is dood. De voorspelling is ver
vuld, hij is, ondanks alle voorzorgen,
niet in zijn bed gestorven.
't Is hekend, dat vele menschen in
een vreemd bed niet slapen kunnen.
Zoo brengt Prins Karei van Denemar
ken, overal zijn eigen veldbed mee; niet
omdat hij in geen vreemd bed slapen
wil, maar omdat hij er niet in slapen
kan, want hij beweert de Prins is
namelijk een volbloed spiritist dat
hij dan dadelijk in aanraking komt
met degenen, die vóór hem er in gele
gen hebben.
Ook van Lord Grosse wordt verhaald,
dat hij op het kasteel Chatham 's
nachts eens uit zijn bed is gesprongen,
omdat eene oude, eerwaardige dame,
die uit eene oude lijst was gestapt,
hem uit het bed verjoeg.
Het bleek, dat die dame reeds in de
zestiende eeuw tot hare vaderen ver
zameld en in hetzelfde ledikant, waar
Lord Crosse te bed lag, gestorven was.
Sedert dien tijd sliep hij ook niet an
ders dan in zijn eigen bed.
Van een dergelijk geval maakt Dr.
Jones ook melding. Een man, die zijne
vrouw in den slaap geworgd en het
lijk uit het huis gebracht en het in de
rivier geworpen had, vond, toen hij
terugkwam, zijne vrouw geworgd we
der. Telkens bracht hij haar weer weg
en wierp haar in de rivier, maar al
tijd vond hij haar thuis geworgd terug,
totdat hij zich eindelijk zelf met haar
in de rivier stortte. Hij werd er uit ge
haald, gered en naar het gekken
huis gebracht, waar hij als een be
daarde, onschadelijke krankzinnige
leefde, die alleen maar eene vlaag van
razernij had, wanneer men hem te bed
legde, want in een bed, neen, in een
bed kon hij het niet uithouden, daar
lag zijne geworgde vrouw altijd in.
GECONDENSEERD.
„Gebruik je gecondenseerde melk?"
„Dat zal wel gecondenseerde wezen,
denk ik. Ten minste ik krijg mijn liter
glas altijd maar even half vol."
OOK EEN DECLARATIE.
Jonge weduwe (tot Notaris): „Maar
mijnheer! hoe kunt u mij zulk eene
schrikkelijke onkosten-rekening stu
ren voor die eenvoudige nalatenschaps
regeling!"
Notaris: „Ik wilde u daarmede alleen
bewijzen, Mevrouwtje, welk een voor-
deelig vak het onze is en, met uw wel
nemen, welk eene aannemelijke partij
uw onderdanige dienaar zou wezen!"
De oplossing van ons vorig prijsraad
sel is:
LIJDENBURG.
De onderdeelen zijn: deur, lijn en
brug.
Ingekomen waren 68 goede oplossin
gen. Bij loting viel de prijs fen deel
aan den jongeheer D. J. BOSCH, Bree-
straat no. 5, wien wij verzoeken Maan
dag a.s„ tusschen 2 en 3 uur zijn prijs
te komen afhalen aan ons bureau,
Kampersingel 70.
Ons nieuwe prijsraadsel luidt als
volgt:
Het geheel bestaat uit 8 letters en
is een vaartuig, dat nu met de laatste
dagen in dienst is gekomen.
5, 6 is een toestel, dat bij de gym
nastiek in gebruik is.
7, 3 is een van de zeegetijden.
4, 1, 6 maakt niet altijd gelukkig.
6, 5, 8, 2 is een vrucht.
Oplossingen worden ingewacht tot en
met Woensdag a.s..
Is prijs loven wij uit:
EEN BOEK.
