den, die, volgens een „Central
News" telegram, erg overdreven
verhalen over het verbranden van
plaatsen en: het mishandelen van
Boerenvrouwen door de Engelsche
troepen inhielden. Sommige dier
artikelen waren door het plaatse
lijk blad te Ermelo overgedrukt.
„Standard" en „Central News"
ontvangen berichten uit Transvaal,
dat de Boeren treinen vernielden
en vee buitmaakten. De bladen
voegen er aan toe, dat wanneer ge
neraal French Louis Botha's ka
nonnen en convooie-n neemt het
einde van. den oorlog" verhaast
wordt.
De Engelsche avondbladen mel
den.. dat volgens telegrammen uit
Kaapstad' de Regeering aan de
autoriteiten in Engeland: heeft me
degedeeld, dat Christiaan de Wet
en president Steyn de Kaapkolonie
zijn binnengerukt enWoensdagPhi-
lipslown hebben bezet. Zij werden
door de Engelsehen aangevallen en
met verliezen uit die stad verdre
ven.
Lord Kitchener seint 14 Febr.
uit Pretoria dat de Engelsche troe
pen, in gevecht zijn met de troe
penmacht van de Wet ten Noorden
van Philipstown, dat dobr de En
gelsche troepen bezet is.
De Wet is de Oranjerivier bij
Zanddrift overgestoken en trekt
waarschijnlijk in westelijke rich
ting.
Generaal French, die zich 25 mij
len ten zuidoosten van Ermelo be
vindt, meldt, dat een groote Boe-
renmacht opgejaagd is naar Piet
Retief. Hunne pogingen om terug
te trekken, worden tot nog toe be
lemmerd. De cavalerie chargeerde
op de Boeren, die 5 dooden en 6
gewonden het slagveld achter
lieten tien man werden gevangen
genomen tevens werden een groot
aantal wagens, karren en vee buit
gemaakt. Aan Engelsche zijde wer
den één man gedood en 5 gewond.
De Boeren vielen Philipstown
aan, doch werden teruggeslagen.
De Engelsche Staatscourant meldt
dat de Koning aan Roberts titels
verleend heeft van graaf en burg-(
graaf van het Vereenigd Konink
rijk, onder de namen „Viscount
Saint-Pierre and Earl Roberts of
Kandahar in Afghanistan, of Pre
toria in Transvaal Colony, and of
the City of Waterford".
Het nieuwe Italiaansche ministe
rie is als volgt samengesteld Za-
nardelli, voorzitter, Giolitti, bin-
nenlandsche zaken, Prinetti, bui-
tenlandsche zaken. Coccortu, justi
tie, Wollenborg, financiën, Dibrog-
lio, minister van de schatkist, ge
neraal Ponza di san Martino, oor
log, vice-admiraal Morin marine,
Nunzio Nasi, onderwijs, Giusso,
openbare werken, Picardi, land
bouw, Galemberti, posterijen. De
koning heeft het ministerie goed
gekeurd'.
De „Reichsbote" maakt melding
van een gerucht dat de Duitsche
Kroonprins zich zal verloven met
de Engelsche prinses Eva van Bat-
tenberg.
't Is natuurlijk mogelijk dat er
dergelijke huwelijksplannen zijn ge
maakt; maar met de verwezenlij
king zal men nog wel een paar
jaren moeten wachten, omdat prin
ses Eva pas veertien jaar oud is.
Het gedenkteeken voor Bismarck
voor het gebouw van den Rijksdag
in Berlijn zal op den lOden Mei,
den gedenkdag van den vrede van
Frankfort, onthuld worden.
De pokken heerschen te Glasgow
vrij hevig. Woensdag werden 24
lijders in het hospitaal opgeno
men en 50 herstelden ontslagen
Donderdag 15 nieuwe gevallen en
7 sterfgevallen. Verpleegd' werden
in het hospitaal 453 pokkenlijders.
De correspondent van de „Daily
Mail" te Washington meldt dat de
Amerikaansche Senaat dezer dagen
een bedrag van 230.000 doll, be
schikbaar gesteld heeft voor een
monsterkanon, waarvan de uitvin
der beweert dat het met een enkel
schot het grootste nantserschip in
den grond kan schieten.
te paard willen e-aan als 't u niets
kan schelen. Dit tot Claude.
Heelemaal niet, antwoordde
zij.
De plotselinge manoeuvre deed
haar hart sneller klonnen. Niet dat
zij er iets tegen had Brandon bij
zich te hebben het was pijnlijk
zalig om bij hem te zijn, als zij al
leen maar kon vergeten dat hij haar
ten huwelijk had gevraagd, terwijl
zijn hart een ander toebehoorde.
Maar vreugde had toch bi,j haar
de overhand. Brandon was buiten
gewoon opgewekt en vroolijkd'e
wereld' scheen een paradijs.
Hij zou nu eindelijk een „tete a
tête" hebben met haar, die hij 't
liefst bij zich zag.
Ik hoop dat je tevreden bent
met den ruil, zeide hij met een
prettigen glimlach, terwijl hij de
leidsels in handen nam.
Je wordt bedorven en pedant,
hernam ze lachend, maar hoe dan
ook, ik schik mij in mi.in lot.
Wel Claude jij bederft me in
elk geval niet, sprak Brandon on
derweg.
Heb je Lady Elmslie gezegd,
dat je niet zou paardrijden? vroe°-
Claude, in olaats van direct te antr
NABETRACHTING
van den
GEMEENTERAAD.
Toen ik in mijn vorige Nabetrachting
handelde over de aanbesteding van de
voor onze electrische centrale benoo-
digde installatie, heb ik gevraagd of
men ditmaal weer de Ilaarlemsche fir
ma die competent was om mee te din
gen, de Haarleïnsche Machinefabriek
voorbij zou gaan. Sedert dien tijd is
mij tot mijn genoegen het tegendeel
gebleken. De twee firma's, mei. wie het
Gemeentebestuur onderhandelt, zijn
Siemens en Halske te Berlijn en de
Haariemsche Machinefabriek, en hoe
wei nog geen zekerheid verkregen is,
mag toch de hooi» worden gekoesterd
dat deze belangrijke bestelling, die
niet ver beneden de tweemaal honderd
duizend gulden blijven zal, in deze
gemeente zal worden uitgevoerd.
Wij hebben in deze vertrouwen op
het beleid van B. en W. Dat heeft de
Gemeenteraad in den regel ook wel,
maar niet altijd. Vooral dén gaat de
Raad nog wel eens graag „tegen de
keer" in, wanneer het zaken betreft,
waarop het niet zoo bijzonder aan
komt. Zoo werd Woensdag een voor
stel verworpen om een brugwachter
aan te stellen bij de nieuwe brug over
den Oostersingel, maar ging de Raad
mee met de denkbeelden van B. en W.
over het St. Elizaheths-gasthuis. Dit
was wel niet te verwonderen. Bui'ge-
raeester en Wethouders hebben zich
veel meer in dergelijke quaesties inge
werkt, zijn door particuliere gegevens
soms ook, veel meer van ingewikkelde
zaken op de hoogte, dan van de leden
van den Raad te vergen is. Al was het
alleen daarom zeilt de Raad in groote
zaken toch altijd op 't kompas van B.
en W.
Toch zou, dunkt mij, het denkbeeld
van den heer Van Styrum öm de be
slissing van de toelating van patiënten
aan B. en W. op te dragen (en niet aan
het Burgerlijk Armbe-stuur zooals B. en
W. zeiven voorstelden) allicht meer
succes hebben gehad wanneer het
niet zoo rauwelijks in de vergadering
was gebracht. Nu durfden de Raads
leden er blijkbaar niet aan, vooral niet
toen van de bestuurstafel zelf het ver
zoek kwam om dat niet te doen.
Bij haastige lezing van de voorstellen
van B. en W. zou men niet zoozeer
den indruk krijgen, dat er veel veran
dering wordt aan de hand gedaan.
Toch is dat wel degelijk het geval. In
de eerste plaats is daar de veranderde
manier van opneming; in de tweede
plaats de uitbreiding van het aantal
Regenten, waardoor de Raad voortaan
direct invloed zal hebben op het be
heer, in de derde plaats de wenk om te
bezuinigen op de uitgaven. Er bestaat
namelijk in Haarlem bij sommigen de
meening, dat voorheen de opneming
wat al te gemakkelijk was, dat er zon
der schade voor de patiënten, bezui
nigd zou kunnen worden op eet- en
drinkwaren en dat verschillende pa-
tienten gratis werden behandeld, die
zeer wel iets voor hunne verpleging
hadden, kunnen betalen. Zeer wel mo
gelijk is deze meening onjuist, maar
juist daarom is het voor Regenten aan
genamer en gemakkelijker, dat de
Gemeenteraad officieel in hun College
is vertegenwoordigd.
Na de verklaring van Regenten, dat
zij het St. Elizabeths-Gasthuis als een
gemeentelijke instelling beschouwen, is
de weg om tot een vergelijk te komen,
wel zeer geëffend. Voor sommige leden
evenwel klaarblijkelijk nog niet vol
doende, want er werd gevraagd of dus
nu het Gasthuis een gemeente-eigen
dom is. Ik vermoed dat zij wilden wa
gen: „behooren dus nu aan de gemeen e
de eigen bezittingen van het Gasthuis?
Ik heb daarop geen positief antwoord
vernomen, maar mij dunkt, dat Regen
ten er geen ja op zouden willen ant
woorden. Of men zegt: het Gasthuis
is een gemeente-instelling of: geemeen-
te-eigendom is volstrekt niet hetzelfde.
Alleen doet het er, dunkt mij in de
praktijk unig toe. Ten allen tijde
zullen toch 3e inkomsten van de bezit
tingen van het Gasthuis gebruikt wor
den enkel en alleen ten bate van die
stichting. De hoofdzaak is, zooals de
heer Cnoop Koopmans op waardige
manier het uitdrukte: „dat we een goed
gasthuis houden." Dat wil ongetwij
feld iedereen het eenige punt waar
over verschil bestaat, is de kwestie van
de kosten. En niet allen zouden zich
willen aansluiten bij den heer Hof
land, die in een loffelijke en uit het
diepst van zijn hart opwellende sym
pathie voor zieken en ongelukkigen,
woorden.
Ja, natuurlijk. Ik heb gezegd
dat de jonge Langley misschien
liever zou wijlen paardrijden.
Toen was er eenjgen tijd stilte,
terwijl Claude berouw had, dat zij
had gewanhoopt Brandon ooit weer
zoo heerlijk tevreden bij zich te
hebben.
Heb je je bezoek niet korter
gemaakt dan eerst je plan was,
Claude? zeide hij eindelijk.
Een paar dagen maai*. Mijn
tante schreef dat zij zoo naar ons
verlangde, en daar Lady Elmslie
andere gasten verwachtte
Ja, dat weet ik helaas, viel
hij haar in de rede. Zij heeft mii
doen beloven wat te blijven en haar
te helpen de nieuwe gasten te amu
seeren. anders had ik willen vra
gen. of ik geen logies zou kunnen
krijgen op Llanogwen, waar ik
dan een paar dagen met majoor
Selley wou visschen.
Ik kan het je wel schrijven.
Zij blijven toch nog een week of
drie, vier uit.
Zou jij graag zien dat ik
kwam, Claude
Ja, natuurlijk, evenals allen.
Brandon keek haar ernstig in de
do financieel© kant van de zaak ge
heel voorbij zag.
Dq burgemeester presideerde de ver
gadering weer maar zag er nog smal
letjes uit. Het verwonderde mij dan
ook niet, dat het vervolg van het de
bat over het gasthuis werd uitgesteld
tot den volgenden keer. Eigenlijk moest
de Raad nooit langer vergaderen dan
drie uur achtereen; daarna gaan d©
debatten gewoonlijk in kwaliteit ach
teruit en maakt zich een soort van
zenuwachtige haast van de leden
meester.
Een merkwaardig debat wercl nog ge
houden over de kwaliteit van 't gas en
de bij overeenkomst bepaalde licht
sterkte.
Er is iets grappigs in die klacht over
't gas aan den eenen en de verzekering
dat het aan de voorschriften voldoet
aan den anderen ka.ht. En ik houd
zoowel de klacht als heit antwoord
voor volkomen juist. „Wat doet de
Engelschman er dan mee?" vroeg een
vair mijn bekenden mij knorrig. Ik zei
hem, dat naar de directeur mij vroeger
eens gezegd heeft, de lichtsterkte in
den regel hooger is dan bij contract
is voorgeschreven. Daalt ze dus tot
precies de bepaalde grens, dan valt het
dem gebruikers tegen.Maar mijn vriend
grinnikte en zei dat hij tegenwoordig
niet in een stemming was om bij den
Engelschman aan zooveel onbaatzuch
tigheid te gelooven.
Toen zweeg ik maar, evenals de
burgemeester deed op de opmerking
van den heer Van de Kamp, aangaande
de bekende slachthuis-beslissing van
den Hoogen Raad. Of neen, de Burge
meester zweeg toch niet, maar zei
„dat hij het ook gelezen had."
Als dat geen diplomatiek antwoord
is, dan versta ik er niets meer van.
Stadsnieuws
Haarlem, 15 Febr. 1901.
Naar wij vernemen, zal Ds. J. J.
van Noort, Predikant te Amster
dam op Donderdag 28 Februari a.s.
voor de, Haarlem schei Jonge lings-
vereeniging Pred'. 12 :1a'in hei
Brongebouw eenei lezing houden
over „Jan Luiken."
Het muziekkorps „Kunst na Ar
beid'", directeur den heer Geors-
Schmidt zal hierbij zijne mede
werking verleen en.
Protestan tenbori d.
Donderdagavond werd de spreek
beurt in den Protestantenbond ver
vuld door Dr. C. J. Niemeyer van
Bolsward.
In het eerste gedeelte van zijn
voordracht had spreker het over
overdrijving en wees er op hoe
overdrijving steeds noodig is om
de lauw en op te wekken, en, dus
alle groote ideeën, met overdrii-
ving gepaard' gaan. Alleen de zéér
hoog of de zeer laagstaande men-
sc-hetn weten zich van overdrijving
vrij te houden, het grootste deel
echter niet.
Na de pauze sprak Dr. Niemeyer
over de alom tegenwoordigheid
van God, en wekte krachtig
vooral de leden van den Protestan
tenbond op, om overal de liefde tot
God te verkondigen.
So'i Oeo '-:-'oria
De Christelijke Zangvereeniging
„Soli Deo Gloria" directeur de heer
A. W. Wesselius Jr., gaf Donder
dagavond eene uitvoering in de
groote zaal der Sociëteit „de
Kroon", met welwillende medewer
king der heeren K. H. Kerkhoff
(viool), G. H. B. Tollenaar (piano),
en A. Hazevoet (orgel).
Een groot aantal belangstellen
den hadden hunne schreden naar
de Kroon gerichtde zaal was
stampvol. Het programma werd
geopend d'oor heL-koor dat een vier
tal liederen zeer zuiver en goed' op
toon ten gehoore bracht. In het
tweede nummer betoonde de heer'
Tollenaar in de Rhapsodie (piano)'
van T. Liszt eene groote techniek
te bezitten. Het nummer „Adagio,
ma non tan to", (orgel en piano),'
door de heeren Tollenaar en Haze
voet voorgedragen, werd eveneens
goed' uitgevoerd. Jammer was het
evenwel dat de stemming van bei
de instrumenten niet rein was.
Daarna droer' een kwartet zeer ver
dienstelijk de liederen voor de
Avond" en Die Nacht" waarme
de veel succes werd ingeoogst. Niet
minder biival had de heer Kerk
hoff, een violist van groote begaafd-
heicl. die verbonden is aan Haar-
oogen. alsof hij haar ziel wou door
gronden.
Claude, sprak hii. wat is er
tusschen ons gekomen
Het was eene moeilijke vraag om
te beantwoorden.
Waarom wat zou er tusschen
ons komen?
Dat weet ik niet, maar jij wel.
Want bij jou is het ontstaan. Het is
mij te vaag dan dat ik het in woor
den zou kunnen uitdrukken, maar
ik voel het. Waarom vertrouw je
mij niet meer zoo als vroeger, Clau
de Ik verdien nu meer dan ooit
je vertrouwen.
Zij kon niet dadelijk antwoor
den. Zij wou geen onwaarheid zeg
gen. Later zou zij hem alles vertel
len, nu moest zij zich goed hou
den.
Ja, sprak zij dat is ook zoo.
je bent als voogd' zoo hartelijk voor
mij, en ben ik geen gehoorzame
pupil
In dat opzicht, laat je niets
te wenschen over, maar eene
pauze je houdt iets geheim voor
mij, Claude, zei Brandon, met een
glimlach die haar hart trof.
Wat moest zij antwoorden? Zij
moest eerlijk zijn, ofschoon zij de
lem's Muziekkorps als 1ste violist.
Hij speelde zooals gewoonlijk met
zeer veel bezieling en met mooien
toon. gepaard gaande aan eene goe
de techniek, twee interessante
nummers. Hierop betrad het koor
weder het platform en zong zeër
goed „Elia en de Baaipriesters".
Het succes was voor een groot ge
deelte mede te danken aan d'en
bariton-solo, die zijn rol waardin
vertolkte. In d'e pauze hield de
eere-voorzitter Ds. G. J. A. Jouker
eene kernachtige rede, waarin spr.
wees hoe de kunst steeds gepaard
moet gaan met den godsdienst en
dat zij, die de kunst beoefenen., en
iets geworden zijn, die gave te
danken hebben aan God'.
Na de pauze werden nog eenige
zang- en vioolnummers ten gehoo
re gebracht, die eveneens goed
werden uitgevoerd, zoodat deze uit
voering in alle deele-n goed geslaagd
mag heete-n.
Met een woord van: hulde aan
den heer A. W. Wesselius Jr. voor
zijne flinke leiding besluiten w:;.
A. s. Maandag vergadert de afd.
Haarlem en Omstreken der Nederl.
Maatschappij voor Tuinbouw en Plant
kunde in 't gebouw „W. en W." De
agenda bevat de volgende punten in
gekomen stukken, mededeelingen over
de a. s. tentoonstelling, rekening en
verantwoording fonds Wed. Winkel, en
idem van den penningmeester, circu
laire Aurora, onderlinge tentoonstel
ling, VraagbTis, verloting.
Hedenochtend om half elf viel voor
het perceel no. 7 op het Houtplein een
ladder met twee glazenwasschers om.
De een die zich erg bezeerde aan het
been werd in het huis gedragen, de
andere kwam op zijn voeten terecht
zonder letsel te bekomen.
Zeldzaam geval.
Bij den heer Van den Eijkhof, brood-
depöthouder in de Spaamwouder-
straat alhier heeft een kip reeds eenige
eieren gebroed, en loopen sedert eenige
dagen al zes kuikens rond, door de
kloek zorgvuldig in de buitenlucht
groot gebracht.
Hedenavond opent de heer A. T.
Schaars den geheel gerestaureerden
banketbakkerswinkel van den heer A.
J. v. d. Pigge op den hoek van de Gr.
Houtstraat en de Gedempte Oude
Gracht. De eenigszins ouderwetsche
winkel heeft plaats gemaakt voor een
nieuw beschilderden, die er met zijn
keurige étalages bepaald fraai uitziet.
Veel succes zij den nieuwen eigenaar
toegewenscht.
Door den sneeuwstorm ontstond
Donderdagmiddag omstreeks half twee
eene opeenhooping van Electrische
trams in de Wilhelminastraat. Ook
andere vervoermiddelen ondervonden
veel vertraging. Later op den middag
kon het vervoer weder geregeld plaats
vinden.
IJs.
De baan aan den Zijlweg is nu weder
geopend. Verleden week was er reeds
sprake van, doch door een paar mal-
sche regenbuitjes werd die hoop weer
vernietigd, terwijl ook de sneeuwstorm
van Donderdag de openstelling der ba-
nesn onmogelijk maakte. Doch nu kun
nen de liefhebbers weer hun hart op
halen. Dat ze het spoedig doen, want
een Hollandsche winter is niet te ver
trouwen]
Sloten.
Bij de Woensdag alhier gehouden
verkiezingen zijn gekozen als voorzitter
en hoofdingeland van de Spieringhor
nerpolder de heeren C. van Beem en G.
van Beem Gz. alhier.
Haarlemmermeer.
Voor het te Hoofddorp op te richten
Onderling Ziekenfonds zijn voorloopig
GO personen toegetredende volgende
week hoopt men de Vereeniging defini
tief te kunnen oprichten.
Te Kaag is door stemgerechtigde lid
maten der Ned. Herv. Gemeente aldaar
besloten de eerstvolgende tien jaar het
verkiezings- en beroepingswerk door
den kerkeraad te laten verrichten.
Binnenland.
ParlementairePraaties.
De Tweede Kamer is gisteren tame
lijk goed opgeschoten. Afgehandeld
werd de schipperij wet, met dien ver
stande dat Woensdag a.s. de eindstem
ming plaats heeft.
Het onderwerp lokte zoo geringe be
langstelling uit bij de leden, dat de Ka
mer nauwelijks voltallig was. Inge
trokken werd, na een geruststellende
verklaring van Min. Lely, het amend.
heele waarheid: niet kon zeggem
daarom sprak zij onbegrijpelijk
Ja, ik heb ook een geheim, maar
dat zal niet lang duren, en als ik
het je zeg, weet ik niet hoe je het
zult opnemen. Wij zullen trouwen;,
spoedig wel weer goede vrienden
zijn., al zul je eerst een beetje boos
worden.
Dit raadselachtig gezegde deed
Brandon verschrikt opkijken. Wat
kon zij anders bedoelen, dan dat
zij besloten had1 zich te engagee-
ren, en twijfelde of haar voogd hier
mee ingenomen zou zijn Als het
zoo was, wie anders kon het dan
zijn dan Philip Brandon? Toch
was hij bepaald verliefd op Kate
Selley. Kon hij (Brandon) in zoon
opoffering toestemmen? Neen,
nooit I
Wel, Claud'e, vertel het mij
maar als .je zelf wilt. Ik zal trach
ten redelijk te zijn en in jou best
wil te handelen. Het is zoo'n genot
volle avond I laat ons nu aan geen
geheimen denken en ons verblij
den over diit verrukkelijke uurtje I
dei' C. v. R. om te vorderen dat de1
schipper Nederlander zij.
Vrij langdurig werd van gedachten
gewisseld over de vraag of de wet ten
aanzien van den eisch van gediplo
meerde stuurlieden en machinisten,
ook op de sleepbooten moest worden
toegepast. De heer Groen van Waar
der stelde bij amend, voor om de rege
ling te dezen aanzien over te laten
aan een alg. maatregel van bestuur.
Een poging van de heeren Fokker en
van Raalte om te vorderen dat de
schipper gediplomeerd moest zijn,
mislukte en het amend. Groen van
Waarder, door den Min. aanbevolen,
werd goedgekeurd.
De herziening van enkele bepalin
gen van het Indische regeeringsregle-
ment vorderde zóó weinig tijd, dat de
regeeringscomrnissaris, mr. Winckel,
niet eens aan het woord kwam. Op
een wenk van den heer Mackay vulde
de Min, Crerner het ontwerp in dier
voege aan, dat geen enkel doodvonnis
kan worden voltrokken, zonder dat de
gouv.-gen. er over was geraadpleegd,
teneinde van zijn recht van gratie
te kunnen gebruik maken.
Nadat dit ontwerp was goedgekeurd,
had de heer van Raalte gelegenheid
tot toelichting zijner lang uitgestelde
motie van orde, heoogende de Kamer
te doen uitspreken de wenschelijkheid
eener hetere regeling en een meer stel
selmatige inrichting van ons consu
laatwezen.
De heer van Raalte besprak den toe
stand van ons consulaatwezen.
"W ij hebben 500 honoraire consuls,
meest vreemdelingen; een derde of
vierde hunner begrijpen de Ned. taal.
Voor dezen had de spr. evenveel lof
als de Min., doch deze consuls zijn niet
tot inlichtingen verplicht. Het nut en
de onmisbaarheid van honoraire con
suls tot zekere hoogte erkennende,
meende de spr. dat beroepsconsuls
in staat om den handel volledig voor te
lichten meer en meer noodig wor
den. Het consulaat behoorde te zijn
een staats-inlichtingsdienst, werkend
uit eigen beweging, ook in die streken
waar wij nog geen handel hebben,
doch waar het den weg bereiden moest
voor onzen handel en onze industrie.
Wijzende op hetgeen andere landen
voor het consulaatwezen deden, be
toogde hij dat België ons leerde wat
in dit opzicht een klein land met be
perkte middelen kon doen.
Heden gaat de heer van Raalte ver
der.
Besloten is hedenmiddag half 3 uit
een te gaan, daar vele leden de begra
fenis van den heer Hartogh wenschen
bij te wonen.
G. Jr.
Vorstelijks gasten.
Het Koninklijke Echtpaar zal bij zijn
bezoek aan Amsterdam vergezeld wor
den door H. M. de Koningin-Moeder
en door Zijne Hoogheid den Hertog-
Regent van Mecklenburg. De geheele
hofhouding zal in het gevolg medeko-
men; in het Amstel-Hotel zal een ge
deelte daarvan worden gelogeerd, om
dat er geen voldoende plaats in het Pa
leis is.
Uit den Haag wordt medegedeeld,
dat de heer Pott, die zich gisteren weer
daar ter stede bevond, niet voornemens
is vooreerst naar Lourengo-Marques
terug te keeren.
Te 's-Heriogenbosch zijn twee
jongens, Middelhout oud zestien.,
en Van Dalen, oud zeventien jaar,
bij het schaatsenrijden verdronken.
De Gouwzee is weer geheel toegevro-
ren, waardoor het verkeer geduchte
vertraging ondergaat. De overtocht
naar Marken geschiedt in een open
bootje, dat slechts langzaam kan vor
deren, omdat het ijs eerst stukgeslagen
moet worden. Geen pleiziertochtjel
Waardeering van. een
tegenstander.
De „Standaard" wijdt de volgende
waardeerende woorden aan het over
leden Kamerlid mr. Hartegh:
Het plotseling afsterven van het Ka
merlid mr. Hartogh, die eenige uren
te voren nog in goeden welstand op
het Binnenhof aanwezig, den nacht
daarop onverhoeds uit het even is weg
gerukt, werd door alle partijen in de
Kamer met ontroering vernomen; en
zoo de voorzitter niet uit naam der
geheele Kamer een hartelijk woord
aan zijn nagedachtenis had gewijd,
zou ongetwijfeld ook de antirevolutio
naire partij niet in gebi'eke zijn geble-,
ven, hem de hulde te brengen harer
weemoedige sympathie.
HOOFDSTUK XXL
Hoewel Lady Elmslie hem on
gaarne van zich liet gaan, stond
Brandon er op zijn pupil en Ivate
Selley halverwege weg te brengen.
Toen zij goed' en wel in den 'rein
naar Bangor z-aten, het naaste sta
tion voor Llanogwen, nam hij eerst
afscheid.
Als Kate er niet geweest was,
zou de reis al heel saai zijn geweest.
Claude was bijzonder stil. en zag
er vermoeid uit, en ofschoon Bran
don alles deed om het de dames
zoo makkeliik mogelijk te maken,
kostte het hem blijkbaar toch. moei
te om veel te spreken.
Morgen schrijf je mij wel een
woordje, niet waar? zeid'e hii bij
het afscheid. De reis is te lang
voor jou, Claude. Sinds den tijd dat
je in Lichfield Terrace was, heb ik
je nog niet weer zoo bleek gezien.
Je moet beloven mij te schrijven
hoe het je gaat.
Ja, natuurlijk zal ik dat doen.
Ik ben lang niet zoo moe als ik er
uitzie.
Je wilt mij ook wel schrijven
of ik er logies kan vinden.. Aan het
Hoewel in politieke beginselen lijn
recht tegen haar overstaande, naderde
mr. Hartogh zeer van nabij het beste
ideaal, dat men zich van een politiek
tegenstander vormt.
Vast van richting, in trouw aan zijn
beginselen nooit wankelend, door geen
ambitie gejaagd, bezielde hem steeds
de eerbied, dien we aan andersdenken
den om den ernst van hun overtuiging
verschuldigd zijn.
Noch in bitterheid noch in giftige
scherpte zocht hij zijn kracht, maar
lokte uit tot vertrouwelijke wisseling
van gedachten door de openheid van
zijn blik en het innemende van geheel
zijn optreden.
En daarbij was hij, zonder zich veel
op den voorgrond te dringen, een dier
degelijke Kamerleden, die steeds op
de hoogte van zaken, een welgewikt
oordeel bezat, en vooral bij juridische
vraagstukken een gezochte vraagbaak
voor regeering en Kamer was.
De man, die straks den door zijn af
sterven leeg geworden zetel gaat in
nemen, zal van hoog karakter en onge-
meene bekwaamheid moeten zijn, om
op dien zetel mr. Hartogh wezenlijk te
vervangen.
Het is niet te veel gezegd, dat de Ka
mer in dit onverwacht heengaan van
een harer degelijkste leden metterdaad
een verlies lijdt.
En waar dit heengaan zoo aangrij.-
pend-plotseling was, zoodat het bijna
aan het afsterven van wijlen den heer
Bahlman herinnert, gaat tot elk lid der
Kamer een memento mori uit.
Een: Gedenk te sterven.
En ook dit: Werk zoolang het dag is,
want de nacht komt, waarin niemand
werken kan.
Brandwonden.
Te Lommei (L.) ging Woensdag de
vrouw van den landbouwer H. T. even
buiten hare woning op het erf om
brandhout te halen, haar ljarig kind
zonder toezicht achterlatende. Het
kind zat tusschen twee kussens op den
grond bij de kachel, waarop een ketel
water stond. Gedurende de afwezig
heid der vrouw kookte het water over
en stroomde over het kind. Toen de-
vrouw terugkeerde, was het kind reeds
aan de brandwonden bezweken.
Het geschenk van president
Kruger.
De kostbare inktkoker, welke H. M.
de Koningin bij gelegenheid van Haar
Huwelijk namens President Kruger
zal worden aangeboden bevat niet een
gravure van de „Gelderland", maar dit
historisch geworden schip onzer mari
ne is geheel in zilver en in alle bijzon
derheden van tuigage, bewapening,
enz. in miniatuur voorgesteld, varen
de op een zilveren zee. Uit de baren
verrijzen twee koningskronen, vormen
de de deksels van de beide inkthou-
ders, en tusschen die sierlijke deksel
tjes is op een cartouche het wapen der
Zuid-Afrikaansche Republiek gegra
veerd. Het geheel rust op een voet
stuk.
De sneeuw.
Op de buitenwegen was het verkeer
Donderdag tusschen 12Jf en 1+ uur ten
eenenmale onmogelijk; voertuigen wer
den van wind afgedraaid tot de storm
bedaarde.
Uit Halfweg schrijft men ons dat
op enkele plaatsen in het dorp do
sneeuw i Meter hoog lag; de Rijks
straatweg was in het dorp de geheele
middag zeer moeilijk te passeeren, wat
menige vrachtwagen bij de opritten der
sluizen grocte moeite kostte.
Met een paar uur arbeid had men
veel kunnen verbeteren, doch 't schijnt
dat de twee wegwerkers, (waarvan er
een te Sloterdijk en de andere te Haar
lem woont) alleen in de ochtenduren
op deze plaats behoeven te komen.
Het was voorzeker gewenscht dat,
nu als bezuiniging de opengevallen
plaats van „kantonnier" (alhier ge
plaatst) niet meer worde vervuld en
iemand werd aangesteld die bij glad
heid en sneeuw als waarnemende die
functie, ook op den dag kon optreden,
daar dat bij de twee sluizen alhier wel
noodig is.
Men schrijft ons uit Wormerveer:
Donderdagmiddag werd men ook al
hier ven-ast op een sneeuwstorm, die
menigeen lang in het geheugen zal blij
ven. 't Was ongeveer 12 1/2 uur, dat de
wind- en sneeuwhoos, want dat zal het
ongetwijfeld geweest zijn, kwam op
zetten. De wind huiderde verschrikke
lijk en had een geweldige, uitwerking,
welke nog yergroot werd, doordat hij
eensklaps van het Zuidwesten, uit wel
ken hoek hij den ganschen morgen ge
waaid had, naar het N.-oosten ver
huisde. De molens moesten het voor
al ontgelden. Een der wieken van den
molen ..De Duif' van den heer Hee-
eind van de volgende week ben
ik vrij.
O I ja, mijnheer Brandon. Dat
zou heerlijk zijn als u ook kwam.
Ik wist hMem-iAl niet dat i van
visschen hield, riep Kate.
Adieu, Claude, zei Brandon,
door het raampje, met een flinken
han-.druk Ik nonp dat jij je
morgen weer beter zuil voelen.
Het luiden van de bel waarschuw
de hem een stap achteruit, te gaan,
en het volgende oogenhlik stoom
de de trein het station uit.
Toen zij de plaats hunner bei-
stemming hadden bereikt, werden
zij hartelijk welkom gelmet en. Wat
was het héérlijk die lieve gezich
ten weer le zien. CLude was bleek,
stil en, naar het acheen, heel moe
Kate zag blozerd en stralend en
was blijkbaar goed gehumeurd,
(Wordt vervolgd).
