PREDIKBEURTEN
Brief uit Giistrow in Meckl.
Onze Betrekkinggids.
Veel van het lijden dezer wereld!'
kan worden vermeden door hert. ge
bruik van de echte Scott's Emulsie,
daaraan is hoegenaamd geen twij
fel. Aan alle zijden is men omringd
door genezingen door dit middel
teweeggebracht. Men kan gemakke
lijk de echte _Scotts' Emulsie ver
krijgen door te letten op ons han
delsmerk van een man die een
visch over zijn schouder draagt, diat
op don omslag is van elke echte
flesch.
In geen anderen
vorm is levertraan zoo
smakelyk of zoo ge-
makkelijk geschikt ge-
maakt voor de behoef- M: P^mj'
ten van het gestel. Kin-
deren tieren op Scott'es (fe
Emulsie, als alle andere Jt
vormen van behande- -Ag, f|V*
ling mislukt zijn. Men
heett Scott's Emulsie^^^^8®^
slechts te probeeren Handelsmerk,
om van zijne voortreffelijkheid over
tuigd te zijn. Depóts:
The Import Trading Office, 's-
Gravenhage.
Heer Henri Sanders, Amsterdam.
Heer F. E. van Santen Kolff,
Rotterdam.
Mej. E. de Leeuw, Drogist, Den
Haag.
Heer A. Mulder, 's-Gravenhage.
Heer J. H. I. Snabilié, Rotterdam.
Heer A. van Tuyli, Paleisstraat.
Amsterdam.
Verkrijgbaar bij alle Apothekers
en Drogisten.
(Van onzen Berl. CorrespS)
Mecklenburgsche gastvrij
heid. Een bezoek bij Dr.
Sander, den vrienden leer
meester van onzen Prins-
3 Gemaal.
GüSTROVV, 20 Febr. 1901.
Tusschen besneeuwde, eindelooze
dennenbosschen, waarmede de hellin
gen aan beide zijden bedekt waren,
stoof de sneltrein in den grauwen win
termorgen voort op zijn weg dwars
door de beide Mecklenburgen naar
Warnemünde aan de kust van de Oost
zee.
Nu en dan zonk het sterk glooiende
terrein, dicht bezet met naaldhout, ter
zijde van de spoorbaan, als 't ware
plotseling in de diepte weg. Het oog-
gleed dan voor een moment over bree-
de dalen heen, waarin het opgaand ge
boomte ginds in de verte half weg
school in den wazigen nevel.
Hier en daar wisselde het sparre-
hout wel eens af met groote ijsvlakten,
de bevroren meren, waaraan Mecklen
burg zoo rijk is, grauw in grauw weg
nevelend aan den horizon, blinkend
wit en eenzaam op den voorgrond.
Slechts zelden teekende zich de kleine
zwarte figuur van een menschelijk we
zen af tegen de doodsche ijsvlakte. De
streek scheen zwak bevolkt te zijn.
In Güstrow, het doel van de reis,
verliet ik den trein en sloeg den naas
ten weg in naar het stadje, dat evenais
andere Mecklenburgsche plaatsen, een
vriendelijken indruk maakt en wel wai
overeenkomst heeft met een Holland-
sche stad. In Schwerin bad ik in het
najaar reeds kunnen opmerken, dal
de groote huurkazernes van het ove
rige Duitschland, in Mecklenburg vrij
wel onbekend zijn.
Men woont hoogstens met twee fa
milies in een huis.
Voor de woning van den vader van
een mijner vrienden liep een oud man
netje met een soort dienstpet op liet
hoofd heen en weer. die mij onwille
keurig aan Keesje uit de Camera deed
denken.
U is zeker de mijnheer uit Berlijn
is 't niet?
Zonder mijn antwoord af te wachten
nam hij dadelijk dienstvaardig mijn
handbagage over en vervolgde:
Mag ik u dan den weg wijzen
naar het Raadhuis? Mijnheer de burge
meester wacht al op u.
Daair aangekomen bracht „Keesje"
mij in de deftige, groote raadszaal,
met hooge roodgepolsterde. witgelak
te armstoelen, waar de geschilderde
portretten van vele Mecklenburgsche
Landesfürsten aan de wanden hingen,
en meldde mij daarop bij zijnen mees
ter aan.
Met groote jovialiteit werd ik door
den ouden burgemeester ontvangen,
die mij in het geheele Raad hu rond
leidde, en zonder zicli om het abomi
nabele weer te bekommeren huiten
viel een fijne regen, welke de dikke
sneeuwlaag in de straten in een wate
rig brij veranderd had mij dade
lijk voorstelde, met hem eenige be
zienswaardigheden van de stad in
oogenschouw te nemen en daarna bij
hem het middagmaal te gebruiken.
Onze weg voerde ons langs 't stand
beeld van Borwin, den Wendenvorst,
stichter van de stad, naar de stedelijke
Pfarr-Kirche, welk eenige jaren gele
den van binnen geheel gerestaureerd
is. De slanke pijlers en de booggewel-
van van baksteen werden evenals de
fraaie gebeeldhouwde eikenhouten
koorstoelen van de dikke kalklaag ont
daan en vormen nu een harmonisch
geheeL De kerk bezit een hij zonder
mooi gesneden altaarstuk uit de 16e
eeuw, van donker eikenhout, den ge-
heelen lijdensweg voorstellende, van
dó hand van den Brusseler beeldhou
wer Jan Borman en eenige goed ge
conserveerde altaarschilderingen,
eveneens uit het begin van de 16e eeuw
van den Vlaamschen schilder Beer-
naert van Orley.
Van de Pfarr-Kirche, waarover de
stad het patronaat voert, in tegenstel
ling met den Dom, welke aan den
Groothertog toebehoort, bracht mijn
vriendelijke gastheer mij in het groote
slot, dat door zijn schilderachtigen
bouwtrant aan het prachtige Schweri-
ner slot doet denken. Hier, in het Gü-
strower-slot, waarmede de Keizer hem
beleend had, hield Wallenstein tijdens
den 30-jarigen oorlog een lang verblijf.
Tegenwoordig dient het als „Landarm-
haus."
Na een gezellig middagmaal in den
huiselijken kring van den burgemees
ter, in wiens hoogst nehaaglijlce, iet
wat ouderwetsche salons, waarover
een bijzonder cachet van gemoedelijke
rust laguitgespreid, men zich dadelijk
thuis moest gevoelen door verschil
lende spionnetjes aan de vensters kon
men de geheele straat overzien
maakte ik mij op, om aan ds. Sander,
den leermeester van Prins Hendrik,
een bezoek te gaan brengen. Buiten
viel de regen nog steeds in stroomen.
Op het stille pleintje, recht tegen
over de eerwaardige Dodkerk, lag Do-
miné's pastorie. Op mijn schellen
opende een allerliefst jong vrouwtje
zelve de voordeur.
Jawel, mijn man is thuis en wacht
al op u. Wilt u maar naar boven gaan.
de eerste deur schuin tegenover de
trap!
Na het bekend worden van de verlo
ving onzer Koningin had ik veel ge
hoord van den vriend en leermeester
van Hertog Hendrik en mij hem on
willekeurig als eeu eerwaardig grijs
aard voorgesteld, Nu ik een oogenblik
later tegenover hein stond, zag ik, dat
ik mij geheel vergist had.
Bij mijn binnentreden rees een groo
te, blonde Germaan van achter zijn
omvangrijk bureau-min istre bij een
der ramen op en trad snel op mij toe.
Niet een 'grijsaard, maar een man in
de kracht van zijn leven, met een hl on
den vierkant gesneden, vollen baard,
schudde mij krachtig de hand en noo-
digde mij uit bij het andere raam op
de canapé plaats te nemen, terwijl hij
zelf tegenover rnii ging ziten.
U zult u over mijn bezoek zekpr
niet erg verwonderen, dominé, is
wel'? Ik zou namelijk graag vernemen,
waarvoor zich onze Prins-Gemaal al
zoo interesseert, en meende in de eer
ste plaats bij u te moeien nanklopnon
omdat u toch „der Nachste" daartoe
is, zooals „Fru Pastor" uw uit de
„Olie Kamellen" zou zeggen.
Wel, mijnheer, ik zal u met plei-
zier inlichten, zoovéél in mijn vermo
gen is. V rookt toch, niet waar?
Dit zeggende bood mijn vis-a-vïs mij
een sigaar aan. Spoedig zweefden de
tabakswolkjes boven onze hoofden.
Dezer dagen vertelde mij iemand,
die het weten kon, dat Hertog Hein-
rich zich met veel Kunstverstandnis"
over de doeken van een Merk'ïenhlire-
schen landschapschilder had uitgela
ten; is de Hertog ook ecu vriend van
boeken?
Daarop kan ik n im.aiiijk een vol
ledig antwoord g ven, gat Sander
lachend ten antv. Her
tog Heinrich mij in Inlerjm en in mijn
pastorie in Lübz - p liet ge
sprek meestal over herinneringen uit
zijn jongensjaren, of over personen en
toestanden waarmee wij beiden be
kend waren, of wel de Hertog deed mij
enthousiastische vernalen van zijn
groote reizen en jachtavonturen op
Ceylon, zoodat wij over zuivere litera-
t"iir feitelijk "e'd.-n er-pprolfpn hebben
Paschen in het land kwam, hadden
beiden het boek al driemaal gelezen.
„De dag was zeker heel nauwkeurig
en geregeld ingedeeld?
„O, jal We stonden winter en zomer
om 6 uur op. De beide prinsjes sliepen
in een kamer naast de mijne. Onze
tusschendeur stond altijd open. Pre
cies om 6 uur bracht een lakei de lamp
binnen en moest hen dan wekken:
Het is 6 uur! Zij stribbelden dan wel
eens tegen, maar als ik mij van uit.
mijn kamer er ook in mengde, hoorde
ik hen al gauw met hun bloote voeten
over den vloer dribbelen. Om kwart
voor 9 was er „hausliche Andacht",
waaraan de Groothertogin en de ge
heele hofhouding deelnam; van 911
en van 5—7 kregen de prinsjes les. Om
11 uur werd geluncht, om 12 uur ge
wandeld of paard gereden, om 3 uur
middag gegeten. Des Zondags aten wij
bij de Groothertogin aan tafel, in de
week met z'n drieën en later met mr.
Besan^on, den franschen leermeester.
Om half acht werd thee gedronken
en om 9 uur was het bedtijd.
Gaf u alleen les aan de prinsjes?
In verschillende vakken werd les
gegeven door leeraren van het gymna
sium. Ik zelf gaf o a. Duitsch en Reli
gion. Eens in het kasteel moesten de
prinsjes op mijn verzoek voor den Di
rector van het gymnasium een examen
afleggen, die op deze wijze een deel
van de verantwoording der opvoeding
voor zijn rekening nam.
Hebt u de correspondentie nog
voortgezet, nadat de priDsen op het
gymnasium in Dresden waren ge
plaatst
In het begin natuurlijk drukker
dan in later jaren. Hertog Adolf Fried-
rich kwam in 1886 op het Vitzthumsche
gymnasium in Dresden en Hertog
Heinrich in 1888, beiden op de Quarta-
klasse. In hun brieven kreeg ik dan
allerlei verhalen over hun vrienden,
over hun werk, en over het pleizier,
dat ze op de jacht hadden gehad.
Wanneer er sprake was van het
geven ra& «en of ander geschenk, dan
was Hertog Heini er de jongen niet
naar, in het wilde het eerste het beste
voorwerp te koopen. Hij dacht na,
waarmee hij iemand het meeste pleizier
zou kunnen doen. Daarvan herinner
ik mij nog een staaltje. In 1888 bezocht
groothertogin Marie met de prinsjes
en gevolg de kunsttentoonstelling in
Dresden. Op een gegeven oogenblik
werd Hertog Heinrich vermist. Hij
kwam echter spoedig weer te voor
schijn en droeg onder zijn arm een re
productie in Elfenbeingyps van Thor-
waldsen „segnende Christus" uit de
Frauenkirche in Kopenhagen.
Kijk eens mama, wat ik gekocht
heb, zou dat niet iets geschikts zijn
voor mijnheer Sander?
U vertelde daar, dat de Hertog zoo
goed „Platt" spreekt. Ik had vroeger
gedacht dat de groote „men" nog al
gemeen patois zou „snacken" (praten),
evenals in Zürich waar rijk en arm
zich bijna uitsluitend van Züri-Diitsch
bedient. Toen ik straks mijn jas aan
trok om naar u toe te gaan, hoorde ik
de vrouw van den burgemeester tegen
een werkvrouw zeggen, die in de gang
stond te wachten:
Ga jij maar vast in de „Kök" (keu
ken), maar onder elkaar sprak de fa
milie gewoon hoogduitsch, is dat hier
regel?
Ja. jammer genoeg gaat het „Platt"
hoe langer hoe meer verloren. Het land
volk en de arbeiders en werklui spre
ken het nog, maar de winkeliers bijv.
in de steden al niet meer en de hoogere
standen spreken alleen „Platt", wan
neer zij zich bij den minderen man
duidelijk verstaanbaar willen maken."
Beneden in de vestibule gluurden
een paar hummels van ongeveer 5 en
6 jaar, een jongen en een meisje, met
kleuren als bellefleuren, nieuwsgierig
om de deur van de kinderkamer naar
den vreemden mijnheer, die door hun
vader werd uitgelaten. In de gauwig
heid maakte de kleine meid toch nog
een „artigen knix" voor mij.
Zoolang het gezonde geslacht der
..Linings" en „Minings" zoo als kool
gedijdt, evenals ten dage van „frau
N ussier", behoeft Mecklenburg voor
zijn toekomst nog niet bezorgd te zijn.
K.
Sport en Wedstrijden.
Voetbal
Naar ons medegedeeld wordt, gaat
de wedstrijd HaarlemVelocitas, in
dien er tenminste geen sneeuw meer
valt, zeker door; onze stadgenooten
kunnen zich dus voorbereiden op een
interessanter wedstrijd. We verwijzen
verder naar 't Sportpraatje van Ama
teur in dit nummer.
Aan Geahonneerden op dit blad er
hunne huisgenooten worden aan onze
bureaux, Gebouw „Het Spaarne",
Kampersingel 70, op aanvrage de
adressen medegedeeld, waar deze be
trekkingen zijn te bevragen. Abonné's
buiten Haarlem, ontvangen inlichting
tegen toezending van postzegel.
A. 113. Gevraagd voor direct bij een
kind, een kinderm(|i!gje. Goede get
vereischt.
A. 114. Machinist gezocht bekend
met eleetrische krachtoverbrenging.
Loon f 12 per week.
A. 115. Op een handelskantoor ge
vraagd een jongste bediende 14 h 16
jaar.
A. 116. Een jongs man gevraagd in
oen groote, drukke detailzaak van ga
lanterieën. Hoog salaris.
A. 117. In een klein gezin te Apel
doorn gevraagd met 1 Mei of misschien
vroeger, eene zeer nette Meid-Huis
houdster, goed kunnende koken. P. G.
40 50 jaar oud, van goede getuigen
voorzien.
A. 118. Een flinke tweede Banket
bakkers-bediende gevraagd te Utrecht.
op ZONDAG 24 Februari 1901
TE HAARLEM.
Groote Kerk.
Voorm. 10 ure, Barbas.
's Avonds 6 ure, Van Lennep.
Nieuwe Kerk.
Voorm. 10 ure, Haksteen.
Emer. Predikant alhier.
Janskerk.
Voorm. 10 ure, Swaan.
Bakenesserkerk.
(Voor de kinderen.)
Voorm. 10 ure, Hilbrander.
Eglise Wallomie.
Voorm. 10 ure, Muller,
Gereformeerde Kerken.
Oed. Oude Gracht.
Voorm. 10 ure, Mulder.
's Avonds 6 ure, Mulder.
N.B. De dienst zal des avonds te 6
uur aanvangen om de viering van het
H. Avondmaal.
Ridderstraat.
Voorm. 10 uur. Ringnalda.
's Avonds 6 uur, Ringnalda,
Doopsgezinde Kerk.
Voorm. 10 ure, Dr. H. J. Elhorst,
Zondagsschool ten 12 ure in de Kerk
's Avonds 6 ure, Jo. de Vries
Kerk der Broeder-gemeente.
Voorm. 10 ure, K. Scharten,
Herst. Ev. Luth. Predikant,
te Amsterdam.
Luthersche Kerk.
Voorm. 10 ure, Wempe.
's Nam. 1 ure, Zondagsschool.
's-Avonds 6 1/2 ure, Poolman.
Remonstr. Gereformeerden.
Voorm. 10 ure, L. R. Oldeman,
Rem. pred. te Gouda.
De orgelgalerij is voor het publiek
gesloten wagens de werkzaamheden
tot stellen van het nieuwe orgel.
Gedoopte Christenen.
KI. Heiligland No. 8
Voorm. 10 ure, Gem.-Verg.
Nam. 12 1/2 ure, Zondagsschool,
's Avonds 6 ure, Avondmaal.
Dinsdagavond 8 1/2 ure. Bidstond
Cür. Geref. Gemeente.
Zuiderstraat
Voorm. 10 en nam. 5£ uur Ds. Schotel.
Woensdagav. 8 ure, Schotel.
dersteld Apostoüsolie Zending
(Internationaal).
Voorm. 10 uur en Namidd. 6 uur.
Godsdienstoefeningen.
Bennebroek.
Voorm. 10 uur. Ds. J. A. Gerth vaa
Wijk
Houtrijk en Polanen.
Voorm. 10 ure, Ds. Heeringa.
Spaar ndam.
Voorm. 10 ure, Baljon.
Heemstede.
Voorm. 10 ure, Kuylman.
Santpoort.
Voorm. 10 ure, Kutsch Lojenga.
IJmui den.
Voorm. 10 ure, Wesseldijk.
's Avonds 6 ure, Wesseldijk,
Godsdienstoefening vanwege den
Ned. Protestantenbond,
's Avonds 6 1/2 ure Kutsch Lojenga.
Doopsgezind Predikant te Leiden,
in Hotel Nommer Een.
Apost. Zendingsgemeente.
Voorm. 10 ure.
voldoen aan iets waar ik geen: be
wijs van heb. Daarom verzoek ik
URd. mij daar eenig bewijs van te
sturen, daar ik mij anders af moet
vragen ben ik het verschuldigd
mijn kinderen naar school te zen
den ja of neen en ook weet ik niet
hoe lang de kinderen naar sc-hool
moeten. In afwachting.
Rechtszaken.
Brandstichting Damrak.
Het gerechtshof te Amsterdam wees
Woensdag arrest in de zaak tegen J.
A. v. Raan, die wegens brandstichting
in de tapperij van Dirk Lodder, staan
de op het Damrak hoek Baafjessteeg,
door de rechtbank alhier veroordeeld
werd tot tien jaren gevangenisstraf.
Het hof bevestigde het vonnis der
rechtbank wat de crualificatie van het
feit betreft, maar veranderde de straf
van tien in zes jaren.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 oents per regel.
De Comprimés van Yichy Etat,
tot basis hebbende zouten van
Vichy Etat, welke veroorloven zelf
een uitmuntend en goedkoop al-
calinisch gasachtig water te be
reiden, worden niet in kokertjes
verkocht, maar in flacons met
honderd Comprimés, voorzien van
het merk Vichy Etat.
Terwijl de echte Pastilles Yichy
Etat, die bij eene dosis van 2 ol
3 na iederen maaltijd zoo werk
dadig zijn, slechts in verzegelde
metalen döozen verkocht worden,
Yermyd Lijden.
Gebrnikt de echte Scott's Emulsie
en ge vindt verlichting.
Het beste midd'el dat ooit nog
ontdekt is voor hoest, verkoudhe
den. bronchitis, ja alle aandoenin
gen van keel en longen, is Scott's
Emulsie. Dit preparaat is een sma
kelijke en gemakelijk verteerba
re vorm van levertraan, verbon
den met hypophosphorzure kalk en
soda, en glycerine. Scott's Emulsie
is een bijzondere vorm dezer her
stellingsmiddelen en nooit met goed'
gevolg nagemaakt geworden.
Na aa neen pijnlijken aanval van
bronchitis geleden te hebben, en
vele middelen te hebben beproefd,
schrijft een, heer als volgt
Mijnheer COLOMBIER
Schaerbeek, België, 19 Maart 1900.
Mijneheeren, Sedert langen
tijd leed ik aan bronchitis, die mij
zeer verontrustte.
Het werd zoo erg dat ik dikwijls
geheele nachten wakker bleef, zoo
hevig waren de aanvallen van
hoest.
Dit gebrek aan nachtrust tastte
spoedig mijne eezondheid aan,
mijne eetlust verdween en ik was
op wanhopige wijze aan het weg
kwijnen.
Tevergeefs gebruikte ik verschei
dene middelen voor dergelijke ge
vallen voorgeschreven, maar zij ga
ven mij geene verlichting en ge
durende dien tijd maakte de ziek
te snellen voortgang.
Op aanraden van een vriend, pro
beerde ik de Scott's Emulsie, waar
van ik terstond' de voordeelen in
zag daar het aangenaam van smaak
en levens gemakkelijk verteerbaar
was.
Het gebruik van eenige flesschen
genas mij volkomen, zoodat ik thans
mijne rust en eetlust heb herwon
nen. en zoodoende ook mijne ge
zondheid en levensmoed.
Met den meesten dank. verblijf
ik Mijneheeren, uw dienstwillige.
(Get.) Col om bi er 126 rue Rogier.
Tot dusver gaat alles goed,
zeide Sir Philip tot zichzelf," de ha
mer op en neer loopend, en ik
wou in 's Hemelsnaam maar dat
we al een kwartiertje, verder wa
ren.
Even daarna kwam. Kate weer
binnen met een klein, hondje met
lange, glanzende, grijze haren en
pik zwarte oogjes, in haar armen.
Hier is hij, is 't geen, beeld?
Kapitein O'Hara zegt dat hij ruim
twee jaar oud is; ongelukkigerwij
ze was hij al gedoopt en draagt
geen bijzonder aardigen naam. Hij
heet „Tony".
Tony, is. nog zoo kwaad met,
zeide Sir Philip, en het is een
allergrappigst klein diertje, en hij
nam hem op en streelde hem, ter
wijl Tony wanhopige pogingen
deed' om hem te likken. Sir Philip
zette hem weer op den grond, en
hem met een kenners oog opne
mend, sprak hij 't Is bijna een
rashond.
Bijnaherhaalde Kale veront
waardigd. 't is een echte ras
hond trouwens het is zoo'n schat,
dat ik evenveel van hem zou hou
den, als hij 't niet was.
Zou u degenen die u liefhad'
dan veel kunnen vergeven
Ik geloof van wel. Dat doen de
meeste menschen. Waar is Claude
gebleven
Oh, zij moest iemand opzoe
ken, een visite maken of zoo, maar
zij zou niet lang wegblijven, zeide
hij ernstig.
Ik weet dat zij van plan was
uit te gaan, maar zij had! niets bij
zonders te doen. Ik zal.even zien
Neen, neen, dat moet u niet
doen. Ik wou u spreken. Maanden
lang heb ik u willen spreken, en
nu moet ik.
Maar Sir Philip, ik wil u niet
aanhooren, zei Kate, steeds van
kleur verwisselende.
Ja, u moet. Ik ben hier ex
pres gekomen om je te zeggen (luis
ter je, Kate? dat ik deze onzekerheid'
en ellende niet langer verdragen
kan. Je weet natuurlijk best dat
ik zielsveel van je houd', en als jt
mijn vrouw niet wilt worden, dan
ja, dan is het gedaan met me.
Sir Philip! en zij trok 1iaari
hand' terug, die hij in. de zijne had
genomen, U mag er zelfs niet
aan denken dat u mij zoudt willen
trouwen, dat weet u wel. U hebt
een vrouw met geld noodig, en ik
bezit niets. Uw vrienden zouden u
krankzinnig noemen en
Mijn vrienden, viel hij haar
verontwaardigd in de rede, wat
hebben die er zich mee te be
moeien? Ik kan zelf liet best oor-
deelen wat noodzakelijk is voor
mijn geluk. Kate ja ik wil je
Kale noemen ik denk aan je als
Kate, en jo bent mij nooit uit de
gedachte Kate, ik weet dat ik
een schandelijk onvoorzichtig en
ongelukkige kerel ben geweest, en
schaam er mij zolf over. Ja dat
doe ik, als ik nu bedenk dat ik je
niet wat beters kan aanbieden,
maar ik ben toch niet geruïneerd
Als je een beetje van mij wou en
kon houden, voldoende, om met
mij een paai" jaartjes buiten Lon
den te willen wonen, dan zouden
wij samen, van het leven genieten
in elk geval lijkt het mij hemelsch
too jou altijd bij me te hebben. Als
je mij flink in de oogen wilt zien,
en zeggen dat je geen zier om mij
geeft, d'an zal ik weggaan en je
nooit meer lastig vallen.
Maar, Sir Philip stribbelde
Kate tegen zonder hem aan te zien,
de mogelijkheid bestaat, dunkt
mij, dat u later uw vrouw als de
Een „boekenwurm" is Hertog Hendrik
nooit geweestHij had van kindsbeen
af veel meer interesse voor het werke
lijke leven en voor de practijk. Hij
hield altijd veel van knutselen op al
lerlei gebied. liet spreekt van zelf, dat
hij op de hoogte is van de litteratuur
der hoofdtalen en in zijn Reuter is hij
natuurlijk volmaakt thuis. Hij spreekt
het „Platt" even zuiver als elk recht
geaard Mecklenburger.
Terwijl wij zaten t.e praten ging de
deur open en de jonge „Fru Postorn"
met een tablet wet geurige koffie op
ons toe. Haar man wilde me aan haar
voorstellen, doch lachend zeiden we
beiden bijna tegelijk, dat het niet meer
noodig was,daar we beneden al hadden
kennis gemaakt. Na ons met haar kof
fie verkwikt te hebben, liet mevrouw
ons weer alleen en werd ons gesprek
voortgezet.
„Ik heb me laten vertellen, Domi
nee, dat prins Hendrik niet muzikaal
is, heeft men mij juist ingelicht?
„Muzikaal en muzikaal is twee. De
Prins behoort niet tot degenen, die af-
keerig zijn van muziek. Integendeel,
hij houdt wel van muziek, maai- is
niet met zooveel muzikaal gehoor be
deeld als Hertog Adolf Friedrich, die
niet onverdienstelijk viool speelt.
„Zoudt u denken, dat de Prins-Ge
maal zich spoedig met zijn nieuw
volk zal vereenzelvigen, Herr Pastor?'
„Zooals ik hem ken, geloof ik dat
heel zeker. Ik ben er vast van over
tuigd, dat de Hertog naar Holland is
gegaan met het vaste voornemen, niet
alleen in naam Hollander te worden,
maar ook met de daad. De Prins is
er de man niet naar, iets ten halve te
doen. Even zeer aJs hij tot nu toe met
hart en ziel Mecklenburger was, zal
hij er naar streven, zich met de Hol-
landsche zeden en gewoonten en met
het Hollandsche volksleven volkomen
vertrouwd te maken. Hij heeft een zeer
sterk ontwikkeld plichtsgevoel, dat er
al bij hem inzat, toen hij nog een
kleine jongen was. Met groote nauw
gezetheid maakte hij steeds zijn
schoolwerk af. Ik bad daar nooit
moeite mee. In dat opzicht had hij
veel punten van overeenkomst met zijn
oudsten vollen broeder Friedrich Wil
helm, die op zee is verongelukt met
zijn torpedoboot."
„Is Hertog Hendrik zoo ernstig van
natuur als hij er op de portretten
uitziet?"
„Wel neen, mijnheer. Hij is inte
gendeel heel vroolijk van aard. Wan
neer hij mij kwam opzoeken, hebben
wij dikwijls zitten schateren van 't la
chen over allerhande grappen. Hij
heeft bijzonder veel slag om met aller
lei menschen om te gaan en ook den
tact om de „Kleine luiden" op hun
gemak te zetten. Maar als het noodig
is, kan hij ook met veel waardigheid
representeeren.
Ouder gewoonte had ik onder het
praten eenige malen mijn sigaar laten
uitgaan en ontdekte, telkens te laat,
dat er ook met krachtige halen geen
..nieuw leven' meer in was te krijgen.
Mijn vis-A-vis kwam mij dan dadelijk
met een lucifer te hulp. In stilte be
loofde ik ten slotte beterschap en nam
mij voor, de „vuren" niet opnieuw te
laten „uitdooven."
„Hoe oud was Hertog Hendrik, toen
li ij aan uwe hoede werd toevertrouwd,
Herr Pastor?"
„Toen in 1883 Groothertogin Marie
mij tot hun gouverneur aanstelde,
was Hertog Hendrik 7 jaar en zijn
broertje Adolf Friedpich 9 jaar. In
hoofdzaak was de opvoeding van de
heide prinsjes uitsluitend aan mij op
gedragen. Wij vormden feitelijk eene
huishouding in de huishouding, want
hoewel wij 's winters in het Stadt-
schloss en 's zomers buiten op Raben-
steinfeld in hetzelfde paleis woonden
met Groothertogin Marie, bewoonde
ik met Adolf en Heini, zooals Hertog
Heinrich genoemd werd, geheel af
zonderlijke apartementen en was dag
en nacht met hem samen.
„Mij was niet alleen opgedragen
voor hun onderwijs te zorgen, maar
ik had ook de beschikking over de
sommen, welke bestemd waren voor
hunne garderobe, voor hun zakgeld
en zoovoort. In overleg met Groother
togin Marie koos ik met Kerstmis de
boeken uit, welke de jongens ten ge
schenke kregen.
Zooals alle jongens op dien leeftijd,
hielden Hertog Adolf en Heinrich dol
veel van boeken met avontuurlijke
verhalen, zooals van Wörishóffer en
dergelijke.
Ik herinner me nog, dat Hertog
Adolf op een Kerstfeest het bekende
hoek van Niemann, Pieter Maritz in
Transvaal ten geschenke kreeg. Vóór
grootste moeilijkheid beschouwt diel
u hebt, en dat u dezen stap dan be-1
treurt; want ik weet zeker wat
voor mij rijkdom is, is in uw oog
slechts armoede onze gewoonten,
onze ideeën verschillen zoo zéér
Kate, viel hij in, en hij kwam
vlak bij haar je hebt mij nog
niet aangekeken
O ik kan niet, ik kan niet.
riep zij uit, zich van hem afkeeren-
de en. plaats nemende op den hoek
van de sofa.
Zeg mij. eens, zeide Sir Phi
lip, weer haar hand! grijpende,
als ik geen schulden had en het
ging mij uitstekend in de wereld
zou je mij dan. willen trouwen?
Als. zeide Kate, haar oogen
steeds van hem gewend. als u
üw brood verdiende, geen schul
den had' en uw inkomen o. drie
of vier pond per week was, zou ik
u geloof ik best willen trouwen,
Sir Philip. Maar u bent niet. vrij
en o, ik zou het vreeselijk vin
den om ongelukkig te worden, en
u ongelukkig te maken
Zij maakte hare hand los, stond
weer op, en keek hem aan met
haar groote, zachte oogen, die nu
vol tranen stonden
I Ah, Kate, je geeft dus wel een
I beetje om mij riep hij nu uit,
haar volgende. Luister naar m:i'
laat mij alles aan je vader vertel
len, en als hij ja zegt
Die goede papazeide Kate
met een hemelschen glimlach.
Als hij het doet, wel, dan doe ik
het ook
Mijn eigen lieveling? riep Sir
Philip, en hij nam haar in zijn ar
men.
Neen. neon, d'af moet je niet
doen dat mag je niet doen de zaak
is te ernstig en te vreeselijk, dan
dat ik je kan kussen. Als ik het
doe. is het mij of ik ook moet
trouwen
Ja, maar natuurliik moet je
dat ook. Er valt nu niets meer aan
te veranderen, liefste! Wanneer
kan ik den majoor spreken van.
avond nog?
Neen want hij moet uit di
ne eren. Morgen voor hij de stad in
gaat.
En jij zult hem zeggen waar
voor ik kom?
O, neen en tot zijn vreugde
voelde hij hoe zij zich aan hem
vastklemde. Ik wil niemand
een woord zeggen, voor jij met
hem hebt uitgemaakt wat er ge
daan moet, warden. Wat of hij
zeggen zal?
Ja, natuurlijk.
Je moest nu, dunkt mij, maar
weggaan. Ik voel mij zoo verward
en vreemd. Ik wil tot bedaring ko
men om mij goed te kunnen
houden tegenover moeder, die lie-
ve moeder 1 en Janet als zij thuis
komen. Dat kind ziet zoo scherp
ik kan nooit iets voor haar verbor
gen houden.,
Kan ik niet blijven en helpen
om je goedrte houden, vroe^ Sir
Philip, en hij staarde haar met in
nige teederheid aan.
Kate lachte bestond er iets
heerlijkers dan die lach?
Neen, dat gaat au nre niet.
Sir Philip.
(Wordt vervolgd).
