xSssrsrszr
opgebracht. Kremser wit wordt aan
het polijstsel toegevoegd als. grond-
kleur. Eindelijk wordt het oppervlak
beurtelings behandeld met ammoniak,
albumine en polijstsel. totdat na een
achttal herhalingen een intense witte
kleur verkregen is. die nog verder ge
fixeerd kan worden met copal-polijst-
seL
Uit de Arbeiderswereld.
BINNENLAND.
In Den Haag is een vereeniging van
metselaars oucericfct. gegrondvest op
de statuten van den Nederianascheta
Metselaarsbond.
Electrische st^e bakkerij.
De ..Munchener Bauzeitung" deelt
mede, dat een Amerikaan een inrich
ting heeft uitgedacht, om langs elec-
tri9chen weg steen en te bakken. Zij
bestaat uit een soort tafel, waarop een
aantal baksteenvormen zijn neergezet,
waarop een electrischc stroom werkt,
liet tafelblad meet 2.40 bij 4.20 M. en
het aantal vormen bedraagt 1000, op
een bijzondere wijzo met elkaar ver
bonden. Een losse deksel bedekt eiken
vorm in dien zin. dat hij. als do steen
krimpt, op deze blijft rusten. De stee-
nen moeten natuurlijk winddroog en
zoo noodig nageperst zijn voor dat zij
in de bakvormen gaan. De wanden
der vormen dienen tot weerstand en
de tichelsteenen zitten in werkelijk
heid binnen zes vuunvanden ingeslo
ten. Zijn de steenen gaar gebakken
of gesinterd, dan heeft een zekere
inklinking in de dikte plaats gehad
en op dit oogeublik sluiten de deksels
zelfwerkend den stoom af en de stee
nen zijn gereed. Tevens is de tafel
ingericht tot omkippen. waardoor de
vormen op de eenvoudigste wijze ge
ledigd worden.
Het electrische bakken wordt gezegd
niet meer dan drie uur te duren, dus
veel korter dan volgens de gewone me
thode. De aldus behandelde steenen
moeien volkomen gelijk van doorbak-
kenbeid en hardheid zijn en de hitte
zoodanig geregeld kunnen worden, dat
men naar verkiezing zachte, har
de en gesinterde steenen bekomt.
Gemengd Nieuws.
Het natuu-lijko K»s in de
Vereanigde Staten.
Niettegenstaande de exploitatie van
het natuurlijke gas in de Vereenigde
Staten zonder bijzondere voorzorgen
plaats heeft, en zelfs een zeker aantal
bronnen sporen van uitputting vertoo-
nen, zooals o. a. in Indiana, waar de
productie tot de helft is gedaald, en
in Pennsylvania waar talriike bron
nen volkomen opgehouden hebben gas
te leveren, wijst de totale productie
over 1900 toch nog een waardever
meerdering van 25 millioen fres. aan,
vergeleken met die over 1899, zijnde
100 millioen tegen 75 millioen francs,
terwijl het aantal vindplaatsen van
8453 tot 9333 is gestegen.
De gemiddelde prijs komt op onge
veer 0.03 franc per kub. M. zoodat men
over het afgeloopen jaar naar dien
maatstaf tot een productie komt van
meer dan 3 milliard kub. M. gas. De
bovenaangegeven 100 millioen francs
laten zich over de voornaamste produ-
ceerende staten verdeelen als volgt.
Pennsylvania met 41 millioen, In
diana met 33 millioen, Virginië met 11
millioen en Ohio met 9 millioen
Sport en Wedstrijden
Zeilen.
De American Cup".
7 at er dag El. heeft de nieuwe En-
gelsche America Cup"-bcstnj er
^Shamrock II" onder bijzonder groote
hplanestelling haar eerste proeftocni
nabij Southampton gemaakt tegen haar
voo^ngs^r,^Sham«ckn
van den scheepsbouwkundige, volgens
Phet iaeht gebouwd
en eeuige vrijen woonden^ bet
die0Tls zeer'go ed gesUgd mag bee-
^schoon enkele zeilen nog met
volkomen goed stonden.
Beide „Shamrock s waren g
Kindermoorden te Chris-
tiania.
Wij hebben onlangs melding ge
maakt van een aanklacht, die was in
gediend tegen drie vrouwen te Chris-
tiania. beschuldigd van moord op on
geveer 30 pleegkinderen. In 1-olit.i-
ken" worden nadere bijzonderhe
den medegedeeld, uit de instructie van
ideze gruwelijke zaai, waarin onge
veer 150 getuigen zijn gehoord.
De drie vrouwen zijn uilen onge
trouwd; ze gaven zich echter uit voor
weduwen. De oudste is even dertig
jaar; de anderen zijn jonger.
Dit waardige klaverblad begon in
den vorigen zomer te „werkenis den
27en November gearresteerd en heeft
in dien tijd minstens 26 kinderen doen
I sterven. De drie moordenaressen schij-
j nen in verbinding te hebben gestaan
met drie andere vrouwen, die er een
soort van geboorte kliniek op na hiel
den. De kleine wichten weiden dan.
soms met, soms zonder medeweten
van de moeders, naai- een van de drie
vreeseiijke feeksen gebracht, die, als de
moeder zich bezorgd toonde, de mooi
ste praatjes opdischte en de teeuerste
liefde voor liaar pleegkinderen voor
wendde.
Maar inderdaad werden de ongeluk
kige kinderen schandelijk verwaar
loosd, zoodat ze van gebrek en ellen
de omkwamen. Ze werden nooit ge-
wasschen of verschoond, ze kregen
weinig en zeer slecht voedsel en als de
arme kleinen van honger wat al te
hard en te hinderlijk schreeuwden,
werd hun wat zure melk ingegoten, die
natuurlijk als gif op de zwakke maag
jes werkte. Zoo werd het doei spoed ie
bereikt. De zure melk was gewoonlijk
een snelwerkend middel, maar er zijn
toch nog gevallen geweest waarin de
kinderen het te lang uithielden naar
den. zin van de pleegmoeder en waar
in deze een zwaar pak dekens op liet
kinderhoofdje legde waardoor het kind
natuurlijk langzaam stikte.
Voor deze „verzorging" lieten de drie
ïaegara's zich 50 a 400 kronen (35
S0 gulden) betalen.
De moeders, die tot alle standen van
de maatschappij behoorden, kwamen
soms wel eens naar de kinderen vra^
gen, maar zagen zich dan de deur voor
den neus dichtgesmeten. En daar ze
natuurlijk bang waren voor schandaal
durfden ze niet aan te dringen. Boven
dien verhuisden de vrouwen herhaal-
I delijk, zoodat ze moeilijk waren uit te
vinden behalve voor haar drie hand
langsters.
De gruwelen zijn ontdekt doordien
een jonge zeeman, die geen v loende
bescheid kreeg op een navraag zich
tot de politie wendde. En toen werd
vernomen dat eenige buurvrouwen
reeds geruimen tijd een alleronaange
naamste lucht hadden geroken, die
scheen van den zolder te komen bo-
van de woning van twee der „pleeg
moeders". Zij hadden hierover gespro
ken in 't bijzijn van het dertien jarige
dochtertje van een der moordenaressen
die het aanstonds aan haar moeder
vertelde. Deze deed daarop door haar
dochtertje en door een ander meisje 's
nachts een kistje van den zolder ha
len en naar het kerkhof brengen. Het
kind schijnt hierover te hebben gebab
beld en toen kwam weldra uit dat noe
op andere plaatsen, waar de drie vrou
wen hadden gewoond, kinderlijkjes
waren verstopt op zolders, in kelders
enz.
Een van de vrouwen heeft reeds be
kend.
En daarmede was die dtep-treurige
plechtighedd, die een machtigen indruk
heeft gemaakt, ton einde.
De veroordeelde heeft tot het laatste
oogenblik een onverstoorbare kalmte
bewaard. Nog den vorigen avond heelt
hij erkond, dat hij de straf had ver
diend. Dien avond ontving hij eenige
kameraden, speelde dam, sliep dien
nacht goed en gistermorgen bezocht
hem de predikant. V. Lingen. ofschoon
hij dezen verklaarde de troostredenen
van den godsdienst niet te willen.
De doodstraf was het gevolg van een
I voor de vierde maal gepleegde feitelij -
J ke insubordinatie, gepleegd tegen den
sergeant voor de politie, R. in de ge
vangenis te Tjimahi en K. gold als de
meest insuhordinaire soldaat in die
inrichting. Hij was 25 jaar. Zijn. vader
leeft niet meer, zijne moeder woont in
I Friesland.
ting en wordt reeds aangelegd lot wan
delpark. Het bestaat uit breede kiezel
paden. bloem- en heesterperken, nu
eens golvend, dan weer dalend, een
vijver met fontein, een slingervijver
met een bruggetje, een breede gracht
vóór en ter zijde en de rivier dc Boorne
er achterlang*.
Napoleon en deErgelschan-
Als een staaltje van den haat, dien
Napoleon I den Engelschen toedroeg,
vindt men de volgende piquante staal
tjes vermeld:
Teneinde alle gehaspel over voor
rang enz. te vermijden, hadden de sa
menstellersvan den Almanac li national
besloten de Europeesche Staten te noe
men in alphabetische orde, waarvan
het gevolg was, dat Engeland (l'Angle-
terre) bovenaan stond.
Bij het zien van een dergelijk onge
hoord feit aldius wordt verhaald
is de Eerste Consul in woede ontsto
ken; hij is in verwijten en bcleedigin-
gen uitgebarsten, en het scheelde wei
nig, of hij had) het geheele alphabet
door elkaar gegooid, „omdat het dc
Anglomanie aankweekte!"
Gelukkig is den uitgevers het woord
Groot-Brittannië ingevallen en hebben
ze hun fout kunnen goedmaken. Enge
land is terstond) van de A naar de G
verhuisd, endeze kleine vernedering
heeft den Leeuw een weinig tot beda
ren gebracht.
Het volgende is niet minder klein:
Toen de Eerste Consul eens door Nor-
mandië trok, vergezeld van Chaptal,
maakte deze hem opmerkzaam op de
verschillende schoonheden van het
Pays de Caux, den vruchtbaren grond,
de fraaie landgoederen, de prachtige
jardins anglais... „Wat!" viel Napo
leon hem bruusk in de rede, „jardins
anglais? Wat bedoelt u met jardins
anglais? Weet u dan niet, dat die ma
nier van parkaanleg uit China komt,
dat men er in Frankrijk zoo uitmun
tend partij van heeft weten te trekken,
en dat geen goed Franschman, die zijn
land liefheeft, er de eer van zou kun
nen geven aan Engeland? Ik verzoek
u voortaan te onthouden, dat men
slechts spreekt van jardins frangaïs
en dat ik mijn oor niet weer gekwetst
wil hebben met dat anglais."
De arme Minister was geheel uit het
veld geslagen en nam zich wel voor
nimnfer meer mooi te noemen wat uit
Engeland kwam en vooral nooit
Engeland de eer te geven van iets, wat
de Eerste Consul mooi zoü kunnen vin
den.
Gevaarlijke schoonheid.
Hei ..Tijdschrift voor Geneeskunde"
ontlee it aan de ..Revue scientifique"
het volgende.
In de Société de Biologie is door
Laborde en Meillière de geschiedenis
medegedeeld van een 50-jarige dame,
die in twee of drie maanden tijds 10
kg. aan gewicht had verloren, en na
genoeg geen eetlust of spijsvertering
meer bezat. Zij had ook vroeger aan
spijsverteringsstoornissen geleden, en
had thans aanvallen van hardnekki-
gen hoofdpijn, met rijkelijke slijrnbra-
kingen gedurende geheele dagen. De
oogleden waren rood) e® gezwollen.
Behandeling der spijsvertering bleef
zonder gevolg. Men dacht aan een ver
giftiging, misschien uraemie.
De prachtig zwarte haartooi trok de
aandacht, en de patiënt erkende, dat
die geschilderd was. Toen zij den
kunstgreep liet varen, genas zij. Haar
kleurmiddel, waarvan jaarlijks door
den bereid er 50.000 flesschen verkocht
werden, en dat een andere dame een
huidziekte had bezorgd, bestond uit
een oplossing vau paraphenyleendia-
mine en resorcine in aq. oxygemata.
Beide opgeloste stoffen zijn zeer prik
kelend voor de huid. Yvon merkte op,
dat alle haarkleurmiddelen gevaar
lijk zijn. terwijl Trouessart, blijkbaar
autoriteit op dit gebied, eenige stoffen
noemde, die minder schadelijk zou
den zijn. De eeneVordt tegenwoordig
evenwel vaak vervalscht; de andere
„werkt langzaam en geeft geen mooi
zwart".
van Italië, een cel die afzonderlijk van
het hoofdgebouw voor hem gemaakt is.
Vlak er naast is eene kamer, waar zich
dag en nacht twee wakers bevmden.
Dicht er omheen is een ringmuur, die
em kleine ruimte toelaat, waar hij el-
ken dag een uur op en neer mag loo-
zijn bed bestaat uit een matras en
een deken, die zoo is ingericht, dat. tv
des nachts stijf over het bed gebonden
kan worden. Overdag wordt het geheele
bed weggenomen en er blijft voor hem
alleen een voetenbankje over om op te
zitten.
Honden.
Volgens de N. S. zijn voor de inter
nationale tentoonst. van Nimrod en Cy-
eophilla. Vrijdag, Zaterdag en Zondag
in het Paleis v. Volksvlijt te Amster
dam te houden, 800 honden ingeschre
ven. met ongeveer 1600 inschrijvingen.
„D& voornaamste rassen zijn uit-
nuntend vertegenwoordigd zegt het
)lad zoowel kwantitatief als kwali-
atief; wij hoorden ten minste spreken
ten een 65 Duitsche doggen, ongeveer
0 St. Bernards, en 10 Newfoundlan
ders, in de 20 barzois. 30 Engelsche,
15 Gordons en 35 Iersche setters, de
pointers zullen goed vertegenwoordigd
Zijn, nl. 25; ruim 60 Duitsche staande
honden. 25 collies, en een 40 Holl. her
dershonden. Een kleine 20 Airedale
terriers, 25 keeshonden. 15 ruwharige
pinchers en een 40 fox-terriers, waar
ónder een 15-tal stekelharige. De das
honden zullen zeer mooi door ruim een
dertigtal vertegenwoordigd zijn. Er
Zijn meer dan vijftig rassen van da
meshondjes. Nesten zijn er niet veel.
Onder de niet gevraagde doch erkende
rassen komen voor: schweisshunde,
leon bergers, bobtails, wolfshonden,
een kleine Aziatische jakhalshond en
een tunesische woestijnhond.
Bergen (N.-H.) overtreft zoowel Gro
ningen als Bussum. wat de inschrij
vingen betreft. Voor de 3 nummers
harddraven op Zondag 19 dezer, zijn
niet minder dan 47 paarden ingeschre
ven, nl. 16 voor den Openingsprijs, 14
voor de 2e: klasse en 17 voor de le klas-
fie harddravers, dus ook voor 19 dezer
is het succes verzekerd, en kan Ber
op groote deelneming rekenen.
Een doodvonnis.
Men schrijft aan de Java-Bode uit
Bandoeng:
Gistermorgen (27 Maart) te 7 uur
werd te Tjimahi het doodvonnis vol-
trokken aan den Europeeschen fuselier
H. K„ bij sententie definitief van het
hoog militair gerechtshof van den
lsten Februari 1901 wegens feitelijke
insurbordinatie veroordeeld tot de
I straffe des doods met den kogel. De
J verzoeken door den veroordeelde zeiven
en doocr den predikant ds. Rogge ge
daan aan den gouverneur-generaal om
gratie van straf werden van de hand
gewezen.
De executie had plaats op een terrein
achter de gevangenis.
Klokslag 7 uur verliet de veroordeel
de, gekleed in klein tenue, geleid door
een sectie gewapenden, de gevangenis.
Naast den veroordeelde ging de pre
dikant van Bandoeng, ds. Van Lin-
In de bergen.
Zaterdag zijn zeven van de meest
ervaren Zwitsersche gidsen voor dit
seizoen naar Canada vertrokken, om,
daar in de bergen eenige gewaagde
tochten te leiden. De hoofdman is de
zestigjarige Jacob Müller, die sedert
130 jaren gids is. Hij heeft niet alleen
toppan in het Berner hoogland en in
Walisorland bestegen, maar hij weet
ook in den Kaukasus goed den weg.
In 1887 begeleidde hij den bekenden
Italiaanschen bergtoerist Lerco daar
heen, maar dat was een zeer onfortuin
lijke tocht. Want de inlandsche dro
gere weigerden telkens verder le gaan,
wanneer zij in een ijsgebied kwamen:
„Daarboven woont Christus, en wie
hem over het ijs heen volgen wil, is
een kind. des doods" riepen zij, leg
den de hurries neer, en voor geen geld
waren zij er toe te krijgen Müller ver
der te volgen. Deze gids heeft niet min
der dan 55-maal de Jungfrau beklom
men. Niettegenstaande zijn vrij hoo-
I gen leeftijd i9 hij zoo vlug als een jon
ge man. Het gezelschap gidsen is on
der leiding van een vertegenwoordiger
ee>ner rijke Canadeesche bergbestij-
gers-club per s.s. Lorraine naar New-
York vertrokken. Daar mogen zij twee
dagen blijven. Dan gaat het per blik-
semirein naai- Montreal, waar ze weer
oen dag rust houden, en vervolgens
weer een vijfdaagsche reis naar Banff.
Daar wordt een der gidsen gestatio
neerd. Vier der anderen blijven in re
serve in. Glacier House, zes uur spo-
rens verder; zij zullen nu en dan wor
den opgeroepen om in Field een ande
ren kameraad, of in Lake Lonsie, waar
Müller heen trekt, of eventueel in
Banff, bij groote expedities te assistee-
ren. Alles gaat op kosten van de club,
die met de Zwitsers een zeer hoog ho
norarium hebben gecontracteerd.
Een dure Ansichtskarte.
Twee jaar geleden kreeg een dame
van zekeren leeftijd, te Zürich, een
ongeteekende Ansichtskarte toegezon
den. waarop een wonder onsmakelijke
oude feeks was afgebeeld. Daar was
onder gedrukt: „Alte Fregatte, neu ge-
takelt." Nu had de geadresseerde deze
zure aardigheid wel over haar kant
laten gaan. wanneer er niet onder ge
schreven was: „Schame dich, du alte
K1 apperschlange.
Dat ging alle grenzen van betamelijk
heid te buiten. En omdat de dame
bovendien meende de hand te herken
nen van een modiste, volkomen op de
hoogte van haar lijfsgeheimen door
jarenlangen dienst, maar die ze on
langs wegens brutaliteit had uitge
spannen, daarom diende zij een
aanklacht in, en zoo ontstond een
„Ehrverletzungsprozess, dat rond an
derhalf jaar duurde. Drie schriftkun
digen wezen inderdaad de beschuldig
de modiste aan als schrijfster van de
gewraakte woorden. En aldus ver
oordeelde de rechtbank haar tot 30 fr.
boete en 200 fr. schadevergoeding. De
modiste echter zocht het „hoogerop."
Het hooggerechtshof hield zich langen
tijd met de zaak bezig; bet stelde even
eens experts aan... en bevestigde het
vonnis, met veroorde<-T: van beklaag
de bovendien, tot betaling van 700 fr.
honorarium voor de schriftkundigen.
Een dure Ansichtskarte.
Een vleermuis.
Wie is niet weieens in de gelegenheid
geweest om op een zomeravond de uit
werking van dit geroep in klein of
gToot gezelschap op te merken!
Algeineene opschudding. „Waar.
waar?" „Daar in den hoek!" -
„Neen, hier!" „Hier" „Waar?"
„Brr! vlak langs mijn neus!"
Zoo klinkt het opgewonden, half
angstig, half schertsend. Er zijn altijd
eenigen bij, die werkelijk bevreesd
zijn. Dat zijn degenen, die verschrikt
naar hun haar grijpen en dadelijk hun
hoofd met een servet of een d'oek be
dekken; want het heet, dat de arme
vleermuis het inzonderheid op iemands
haar gemunt heeft.
Als die dieren, door het licht aan
getrokken, in een kamer verdwaald
zijn, geraken zij zelf in de grootste
verlegenheid bij hunne meestal ver-
geefsche pogingen om weer in de vrije
lucht te komen. Zij fladderen angstig
heen en weer, en kan het natuurlijk
wel gebeuren, dat zij de hoofden, als
de meest uitstekende punten, even
aanraken, en ook dat hunne klauwen
zich in het haar verwarren, wat voor
zeker niet aangenaam en vooral voor
dameskapsels zeer ongewenscht is.
Men slaat met doeken en stokken naar
de ongenoode gasten, maar deze vluch
ten omhoog, en het wordt hoe langer
hoe moeilijker hen weg te krijgen.
En toch is daarvoor een zeer een-
I voudig hiiddel. Men behoeft maar voor
eene korte poos het gaslicht of de lam
pen uit te draaien, en spoedig zal de
vleermuis, het licht buiten zoekende,
door een venster wegvliegen.
Een hooge liood
is voor de Berlijnsche rechtbank het
corpus delicti in een strafvervolging
geweest. Een handelsreiziger, zijn be
zitter. trad als aanklager op. or
men zijn hoed in de verkeerde rich,
ling had opgestreken, toen hij zijn
hoofddeksel eenige oogenblikken on
beheerd in een winkel had laten lig
gen. De eigenaar was daarover zoo
verontwaardigd, dat hij een strafver
volging liet instellen. De rechter zag
het gebeurde echter niet als een straf
bare daad aan en oordeelde, dat ook
niet uit te maken was, hoe de hoed
er had uitgezien vóór dat hij tegen
den draad opgestreken was. Vrij
spraak vlogde niet slechts, maar de
rechtbank sprak haar leedwezen uit,
dat zij haar tijd aan zulke beuzelin
gen had te besteden.
Rookloos kruit.
Een schoon stuk geld, zegt men, kan
ieder verdienen, die oude linnen hem
den, kragen en manchetten in groote
hoeveelheden bijeenzamelt en die dan
in de eerstvolgende maanden aan de
fabrieken van rookloos buskruit afle
vert
Rookloos buskruit is inderdaad niets
anders dan oude hemden en verder
diergelijk lijfgoed, over het alge
meen wat men gewoonlijk linnengoed
noemt dat korten tijd in een meng
sel van zekere zuren heeft gelegen en
daarna gedroogd is. Het zou natuur
lijk den fabrikanten te veel geld kos
ten, indien zij voor de bereiding van
het rookloos buskruit nieuw linnen
moesten gebruiken.
Wanneer nu zulke lompen in de bus
kruitfabrieken aankomen, worden zij
in groote kuipen gelegd, die salpeter
zuur met eene bepaalde bijmenging
van zwavelzuur bevatten. Zoodra de
lompe® zich daarmede vol gezogen
hebben, worden zij uit de kuipen op-
gevischt en te drogen gehangen, en
als do zuren volkomen verdroogd zijn
maken de lompen een bundel rookloos
kruit uit. Dit ziet er nu wel zeer een
voudig uit. maar het zou toch nauwe
lijks iemand gelukken (<en men mag
wel zeggen, gelukkig ook) zonder ver
der voorafgaande kennis deze fabri
cage na te doen.
Een pijp van een halve ton
Hoe onwaarschijnlijk bovenstaand
opschrift klinken moge, toch behelst
het waarheid. De pijp werd onlangs
aangekocht door zekeren heer Edmurd
Vogelgesang van Chicago en is een
echt kunststuk, aan welks voltooiing
de male er, een zendeling, Adolf Able,
niet minder dan achttien jaren besteed
heeft.
Het fijne beeldhouwwerk dat het voor-
I werp versierd, schijnt bijzonder merk-
I waardig te zijn. De prachtige, licht geel
meerschuimen pijp, vijf en een halve
centimeter in diameter en veertig cen
timeter lang, is versierd met 350 per
sonen en een veertigtal dieren, die in
de kleinste bijzonderheden met buiten
gewone volmaaktheid (alles werd met
de loupe vervaardigd)ziin weergegeven.
Naast zuiver godsdienstige toonee-
len, heeft de kunstenaar verschillende
aan de geschiedenis ontleende en le
gendarische onderwerpen in zijn pijp
gebeeldhouwd, als een tooneeltje in
Pompei, de landing van Columbus in
Amerika enz. Bovendien vindt men een
collectie microscopische, maar verba
zend natuurlijke alligators arenden
slangen, luipaarden, panters enz.
Sommige figuren zijn niet grooter
dan 3 millimeter.
Nootmu8kant.
Op de Banda-eilonden is net rijk van
onze nootmuskaat. Bintang Pjaoch,
geeft in zijn artikelen over die eilan
den in „Eigen Haard" een overzicht
van de behandeling, die nootmuskaat,
en het vruchtvleesch de foelie on
dergaat, eer het als specerij in Europa
komt.
De aanblik van de Bandasche noten-
perken is iets geheel eenigs. Men
waant zich verplaatst in een heilig
woud. Onafgebroken, zonder een enkel
open plekje, ziet men zich omringd
door de fraaie notenboomen met hun
dichte bladerkruin van glanzige, rijk-
groene bladeren, waartusschen de
matgele, fijnronde vruchten in overda-
digen overvloed zijn opgehangen. Hier
en daar gloeit de donkerroode foelie in
de diepte van den gapend gespleten
vruchtwand. En over deze dichte
boomgaarden welven ontzagwekkende
kanarieboomen hun zwartgroene krui
nen, en sluiten zich ineen tot een be
schermend bladerdak, gedragen door
zuilvormige stammen van ontzetten-
den omvang.
De notenzoeksters dwalen in de per
ken rond, gewapend met een iangef
bamboe, waaraan van boven eeb
mandje zit, voorzien van een eigenaar-
i dig vorkje, om de rijpe noten af te
plukken en juist in het korfje te doer
vallen. Zitten de vruchten hoog, dan
wordt een verlengstuk aan den bam
boestengel geschoven.
De verschgeplukte noten worden van
hun foelie ontdaan, en dan op rook-
zolders blootgesteld aan den rook van
langzaam voortsmeulende houtvuren,
om ze in den dop te drogen. Na vier
weken zijn ze droog, en als men ze iE
den dop wil verkoopen, voor verzen
ding gereed. Wil men ze direct naai
de Europeesche markt zenden, dar
worden ze geklopt en van den dop ha
vrijd. Daarna worden ze dan gekalkt,
door ze eenige malen achtereen in een
dun vloeibare brei van versch ge
bluschte kalk met zeewater te dompe
len. Zoo gekalkt laat men ze weer 5
10 dagen drogen. Ze krijgen dan hun
bekend wit bestoven uiterlijk en zijn
"sed. beschermd tegen insecten.
I De foelie wordt op groote vlakke
bamboezen horden in de zon gedroogd.
Na den pluk wordt ze met de vingers
plat gedrukt, om den tulpvorm weg te
nemen. Om aan de eischen van de
Europeesche markt te voldoen, laat
men haar eenigen tijd na het drogen
liggen, zoodat zij haar roode kleur ver
liest, en goed blank wordt.
Ten slotte wordt zij in kisten ge
daan en goed vastgetrapt, en is dan
voor de verzending gereed.
gen.
Te midden van een ademlooze stilte
werd de veroordeelde door den pro
voost-geweldige geleid naar de straf-
I plaats, aan den rand van den weg.
het gelaat gekeerd naar het executiepe
loton. met zijn rug tegen den vier me
ters li -:>gen dijk, op de knieën, en wer
den zijn oogen gcblindoekt.
Nadat de ban was geopend, las de
auditeur militair met luider stemme
's hofs sententie voor. Bij de woorden
van den auditeur: „In naam en van
do Koningin!" werden de geweren
gepresenteerd. Daarna klonk: ..Veroor
deelt hem tot de straffe des doods niet
den kogel," en nauwelijks had de audi
teur djï woorden „Fiat executie" ge
sproken, of 't commando „vuur" weer
klonk en getroffen door tien kagels,
stortte de veroordeelde neer. De officier
van gezondheid! achtte echter nog twee
genadeschoten noodig, voor hij den
dood durfde te constateeren.
Na het défilé der troepen voor het
lijk, alles met stille trom, werd het
zielloos overschot weggebracht om
's middags te worden begraven.
Faillissementen.
Mooie stichting.
De heer Coopers (Folkert Kuipers)
I kwam de vorige week te Akkrum, zijn
geboorteplaats en vroegere woonplaats
aan uit Noord-Amerika, zijn nieuw va
derland, ter bijwoning van de feeste
lijke opening op 8 dezer va® zijn stich
ting Coopersburg".
Deze stichting bestaat uit een groot
gebouw aan den Leeuwarder straat
weg. In het o-eheel zijn er 22 woningen,
ieder voor twee personen, alle even
net en ingevolge de gezondheidseischen
ingericht. Bij iedere woning is een
bleekje. De bewoners, die er reeds voor
zijn aa:i"f w-zen. moeten den ouder
dom van 65 jaren heben bereikt en ten
minste dertig jaren inwoner van de
gemeente Utingeradeel (waarvan Ak
krum de hoofdplaats is) zijn geweest.
De bewoners, zooveel mogelijk man en
vrouw, krijgen ieder een toelage van
3 wekelijks. Zij hebben de gordijnen
vrij, doch moeten zeiven voor het
overige zorgen.
Een uitgestrekt terrein van p. m.
1 1/2 hectare bevindt zich om de stich-
De eerBte parapluie.
Wanneer de regenschermen zijn uit
gevonden, is niet met juistheid he
kond, doch reeds omstreeks 800 jaren
na Christus' geboorte moet iets derge
lijks bestaan hebben. Alcuin, bisschop
van Tours, zond namelijk in het jaar
802 een voorwerp van dien aard ais
geschenk aan bisschop Arno von Salz
burg met deze boodschap: „Ik zond
U Hoogwaarde een beschuttend dak,
opdat bet uw eerwaardig hoofd voor
den regen beschermen zal.
In elk geval moet dit toestel vóór
dien tijd iets nieuws, bijzonders en
zeldzaams geweest zijn; anders bad
men het niet eene reus van honderd-
viiftig mijlen laten maken.
Op het concilie te Constans, dat HusS
veroordeelde (1415), kwam de Paus met
een kolossale zonne- en regenscherm.
BreBoi.
De „Corriere dolla Sera" geeft eene
beschrijving van de gevangenisstraf
van Bresci, den moordenaar van ko
ning Humbert. Hij heeft in Porto San
Stelano, de grootste strafgevangenis
Leeraar en Leerling.
De Pruisische „Lehrer Zeitung
meldt het zeldzaam geval, dat dezer
dagen een voormalig onderwijzer bij
het bereiken van zijn 90en verjaardag
een gelukwensch ontving van een
vroegeren leerling, die thans ook al
83 jaar oud is.
Vreeseiijke vergissing
Te Chapelle-Montbrandeix had de
zer dagen een droevig voorval plaats.
Zekere M. Simon achtervolgde met
zijn geladen jachtgeweer een hond,
die razend scheen te zijn. De hond had
zich in het ^kreupelhout verscholen,
en M. Simon, daarin eene beweging
l bespeurende, gaf vuur, meenende den
hond te treffen. Een vreeseiijke angst
kreet weerklonk.
Bevend van schrik snelde M. Simon
toe, en vond een jong meisje, mej. Val
leron, aan den voet van een boom lig
gen. Da ongelukkige had de gansche
lading in den schouder gekregen.
Haar toestand schijnt hopeloos. De
wanhoop van den onvrij willigen moor
denaar is onbeschrijfelijk.
Ean Amerikaaneoh nieuwtje
Ieder oogenblik kan de overwaaiïng
verwacht worden van een eigenaardig
nieuwtje, uit Amerika natuurlijk. Een
knap schouwburgdirecteur heeft, om
aan de neigingen, die jonge moeders
vertoonen mochten om naar de voor
stelling te gaan, tegemoet te komen,
aan zijn richting een „nursery" ver
bonden. De kijklustige moeder geeft
bij haar binnenkomst haai- zuigeling
af en ontvangt daarvoor een bepaald
nommer, dat zij bij het verlaten van
den schouwburg weer tegen 't kleintje
inruilt. De administratie dier kinder
kamer vereischt natuurlijk buitenge
wone nauwkeurigheid, daar in dit ge
val een vergissing ernstige gevolgen
kan hebben. Men kan gerust aanne
men, dat het nieuwtje weldra door on
ze voornaamste schouwburgen zal wor
den overgenomen. Gevaar bestaat er
niet, want hot is ondenkbaar, dat er
moeders zullen gevonden worden die
haar zuigelingen niet terugeischen of
do kleintjes aan een eeuwig incognito
zullen prijsgeven met de verklaring:
„In den schouwburg vergeten!"
Uitgesproken:
Arnhem, 2 Mei. Fr.VV. Bonnmann,
koopman, te Hees, gem. Nijmegen.
Rechter-commissaris mr. H. J. van der
Poel Hiddingh.
Alkmaar. 2 Mei. G. Klooster, kleer
maker, te Schagen. Rechter-commis
saris mr. H. L. Asser.
's Hertogenbosch, 3 Mei. A. van de
Laar, herbergier, aldaar. Rechter
commissaris mr. Suyling.
Maastricht, 3 Mei. L. Hertogs, koop
man in paarden te Valkenburg. Rech
ter-commissaris! mr. L. B. H. van
Rijckevorsel,
Opgeheven:
M. P. van Maanen wed. van G. J.
van Krevelen bierhuishoudster te
's Gravenhage.
Geëindigd:
P. Glijnis Pz. koopman te Schagen.
H. J. Wormer.
Stoomvaartberichten.
Het stoomschip Soerabaja, van Ja
va naar Rotterdam, passeerde 6 Mei
Gibraltar.
Het stoomschip Prins Hendrik, van
Amsterdam naar Batavia, vertrok 5
Mei van Perim.
Het stoomschip Ambon, van Amster
dam naar Batavia, arriveerde 5 Mei te
Padang.
Het stoomschip Koningin Regentes,
van Batavia naar Amsterdam, vertrok
3 Mei van Padang.
j Het stoomschip Madura, van Bata-
via naar Amsterdam, vertrok 1 Mei van
Padang.
Het stoomschip Timor, van Amster
dam naar Batavia, passeerde 6 Mei
Quessant.
Het stoomschip Flores, van Batavia
naar Amsterdam, arriveerde 6 Mei te
Marseille.
Het stoomschip Myrmidon, van Ba
tavia naar Amsterdam, vertrok 5 Mei
van Marseille.
Het stoomschip Maasdam, van de
Holland—Amerika lijn, arriveerde 6
Mei van Rotterdam te New-York.
Het dubbelschroefstoomschip Sla-
I ten dam, van de Holland—Amerika-
I Lijn. van New-York naar Rotterdam,
passeerde 6 Mei des nam. 2 u. 15 min.
Scilly.
Het stoomschip Zingara, Holland—
Amerika-Lijn, vertrok 2 Mei van New
port News naar Rotterdam en Amster
dam
