"ïierel haar lievelingsvogel werd, een
lest witte muizen op na.
De Koningin-Regentes van Spanje
A-ijdt hare zorgen aan een troepje gei
ten, uit erkentelijkheid jegens de
voedsters), die den jongen zwakken
Alfons XIII in het leven hebben ge
houden.
Z. H. de Paus heeft een zwak voor
de vogelwereld. De vogels, zeide Leo
XIII onlangs tot een ambassadeur,
zijn de beste diplomaten. Inderdaad,
als de bezoekers mij verlaten, kun
nen zij slechts mijn welwillendheid
prijzen; ik betwijfel echter of zij :u
6taat zijn te herhalen hetgeen ik ge
zegd heb, want de vogels overschreeu
wen mij gedurende de audiënties ge
heel en aL
Een spoorweg van New-York
naar Bu9nos-Ayres.
Het plan voor een spoorwegverbin
ding van. de metropolis van Noord-
Ameri.ka is ontworpen. Het pan-Ame-
rikaansche Congres, dat in Oct 1901
in Mexico zal gehouden worden, zal
dit ontwerp tot een der hoofdpunten
van bespreking maken, en het lijdt
schier geen twijfel, dat tot de uitvoe
ring daarvan zal worden overgegaan.
Het project is afkomstig van Mr. Blai
ne. Bedoelde liin zal een lengte heb
ben van 10.200 Eng. mijlen. De kosten
worden geraamd op pl. m. 504 millioen
gulden. De lijn loopt van Mexico uit
door geheel Mid den-Amerika en neemt
in Zuid-Amerika haar weg door de
Staten: Columbia, Ecuador, Peru, Bo
livia Argentinië. De secties zijn als
volgt:
Ver. Staten v. Amerika met 2034 mijlen.
Mexico 1664
Guatamala 169
Salvador 220
Honduras 71
Nicaragua109
Costarica 360
Columbia 1065
Ecuador 668
Peru 1785
Bolivia 587
Argentinië 1050
De plannen voor deze grootsche on
derneming zijn reeds in verschillende
secties uitgewerkte en wachten slechts
op de uitvoering.
Levende kaarten.
Eern eigenaardig schouwspel,
waartoe het initiatief werdi geno
men door dien hertog van Norfolk,
heeft op zijn oud-Nonnanctrsc-h kas
teel in de Emgelschie havenstad
Arundiel plaats geliadl. Ten voordlee-
lei vani hei. Susseix-hospiiiaaL heb
ben 52 heeren en dames uit die
voornaamste EugeLschei krLngien een
soort gecostumeerde quadrille- in
gestudeerd. voorstellende eeai par
tijtje whist. Het werd gespeeld
dloor dien hertog en den burgemees
ter van Chichester met de dames
Talbot en Howard', voor 3000 toe
schouwers. die o~ waliilem en ter
rassen plaats hiadden gevonden.
Moöiten noch bosten waren ge
spaard1. Ied'er der vier personen,
die het snel leidden zat op een
kliein, met scharlak emkteuri ge stof
bekleed' podium'. Op eiken hoek
van hot vierkant, waarbinnen d'e
52 lie vendie kaarten, zich hadden op
gesteld, stond zulk een podium.
Op een teeken van dien hertog
dansten de ..kaarten" een gemeng
de rei en schaarden zich daarop
achter elltaar. Ieder speler kreeg
daarop zijn 13 kaarten en die eer
ste manche begon. Het was een
interessant gewirwar van prachtige
kleuren, schitterende- juweeten en
fonkelende wapenen:. Die kaarten
gleden uitstoken d'. Tuscuben de
partijtjes in onderhielden zij zich
met het publiek, terwijl zij de
meest verschillende1 fleuren yorm-
dien, mooie dansen en ailierlei evo
luties uitvoerden.
De vier azen werdien door zeer
grootei, slanke dames, twee blon
dines 'en twee brunetten. voorge-
steid. die roodte resp. zwarte flu-
weelen gewadeni en blreedlei gjou-
dlen spelden in het haar droegen.
De „vrouwen" werden voorgesteld
in wit atlas met lange slepen. Van
d'e schouders van harten- en ruiten-
vrouw golfden roode, van schop-
pen- en klavervrouw, zwarte flu-
weelen man t eitjes. De heeren en
boeren verschenen, in prachtige
costumies'. Ook de overige kaarten,
deden allerliefst, in haar geparfu
meerde, wit mousseKtptan kleeding.
Haar kleuren1 en getallen kende
men aan de kakettei, zwarte en roo
vrouws buis ik buig voor u, me
vrouw heb de bekentenis ge
hoord. Volgens de Russische wet
zijn deze twee man en vrouw. Uw
eigen bevel, generaal de wet van
dien Kaukasus. Sta mij toe te hopen
dat gij er kennis van draagt.
Hij' kon zijn triomf niet verber
gen, gelukkig als een kind. Zevia-
viëff keek van den een maar den
ander, als een die lust had hen al
len dood te slaan, maai' hij be-
heerschie zich, zoodat 't Moed hem
naar 't hoofd steeg. Zijn laatste
kaart had hij uitgespeeld.
Lord Dame, zei hij rustig,
gij zult morgen Tiflis verlaten.
Dane boog.
He zal u gehoorzamen, gouver
neur.
De Rus ging naar die dleur.
Goeden nacht. Madame,
zei. hij.
Fékla stond als een koningin.
Haar troon stond! bier in het huis
der overwinning.
Goeden nacht, generaal' Zeno-
vieff d'e schildwacht zal tl dien
weg we-1 wijzen.
Hij schrikte terug voor haren
vlammen den vetraohteljjiken blik.
Tot den schildwacht zei hij
de fluweelen mutsjes, d'ie miet gou
den ruiten, harten, klavers en
schoppen versierd waren. Boven
dien dlroegen zij de kaarten, die
zij voorstelden, in groot formaat
op de borst.
Frankrijks kolenkoningin.
Zoo beeft Frankrijk na zijn ro-
zenkoniiigin of koningin der deugd
dan, ook een koiLemkomimgim. Met
merkbaren trots vermeldden de
bladen uit het departement Pas de
Calais de1 bi-zomd&rh,ed.en van die
..kroning der zwarte, muze", te
Lens. De uitvinder van deze nieu
we verheerlijking van dien arbeid
is die vroegere mijnwerker en te
genwoordige afgevaardigde Basly.
Driehonderd meisjes die in die
groeven werkzaam zijn moesten
de koningin uit haar midden kie
zen. Zes-en-vijftig der arbeidsters
bekwamen stemmen, de meeste
echter 145 vereenaigde kolemzift-
ster Lea Bourdon, een bekoorlijke
blondine met bruine oogem, op
zich. 4 Der knapste mededingsters
werden haar ais ©eeredamies toe-
(gevoegd. De kroning -geschiedde
op een groot plein te Lens, waar tot
dit doel een. reusachtige met vaan
dels, bloemen en andere versierin
gen getooide estrad'e was opge
richt. De bewoners van Pas de Ca
lais en ©en overgroote van heinde
en ver toegestroomde menigte
woonden de plechtigheid bij. De
kotenkoningin verscheen ,op een
reusachtig grooten wagen, waarop
de ingang van een groeve met dien
hijschkorf, benevens d'e machines
en werktuigen van d'e mijnwerkers
waren voorgesteld. De koningin,
droeg -haar „ambtsgewaad1" dat
vooiri d'eze gelegenheid- van zijde
was gemaaktkorte blauwe met
wit be&tikite rok, blauwe sc-hort ein
om het hoofd een zakdoek gewon
den, waaruit haar overvloedig
aschkl'eurig haar neergolf die. In
tegenstelling met de eenvoudige
kleedij der koningin, schitterden
baar vier eered'ames in de' prach
tigste te Pari is vervaardigde, zijdien
japonnen, waarvan die slepen door
in fluweel gekleed!© pages werden
gedragen,.
Bij- de aankomst werd de koten-
kouingiir, door den afgevaardigd'©
Baslv naar de estrade geleid, waar
op muziek, gezang en dans dei
danseressen waren hiervoor uit
Parijs overgekomen die menigte
weldra iin ©en vreugderoes brach
ten. Nadat door een groot koor een
cantate was uitgevoerd, daalde de
muze ..stralend van schoonheid,
vreugde en trots" van haar zetel af
en schreed' door twee rijten van
mijnwerkers door. die met hun
opgeheven gereedschannen een ijze
ren dak over haar vormden, ter
wijl een bloemenregen neerviel op
de gefeeste Koningin ©n meer dan
5000 keleni de Marsieillaisei aanhie
ven.
Altijd practisch.
Om op gemakkelijke en weinig
kostbare wijze bosschen aan te
planten, hebben: de Amerikanen
een middel uitgedacht, dat in Kan
sas, Nebraska en Colorado toege
past ward't. De aanplanting ge
schiedt elk voorjaar door school
kinderen. Op den Arhor-Day"
zooals de dag, waarop het fieri,t r-e-
beurt, genoemd wordt, krijgen;, bij
besluit van het bestuur, alle leer
lingen. vrijaf en gaan ondier leiding
van hun onderwijzers, en. die nota
belen der streek boonnen planten'.
Dit jaar hebben dertig duizend
kinderen daaraan meegedaan. Iedleu*
droeg een stek van een boom, dat
dan te bestemden plaatse geplant
werd.
Deze ondlerneminig, oppervlak
kig gezien.'van weinig beteekewi-s,
draagt, goede vruchten. Volgens
„La Nature" toch heeft men in
Kansas op deze wijze meer dan
honderdduizend hectaren bosch
aangeplant.
Begrip van eer
Het begrip van een der hooge
Divi.tsche militaire autoriteiten
wordt soms opgedreven tot een©
hoogte', waar een gewoon rriiem
schenversfand niet bij kan.
In de- bladlen wordt daarvan nu
weder eien zonderling voorbeeld,
verhaald, haast geschikt om als
Ga I verlaat deze plaats.
De laatste woorden wanen, van
Vadorski, die hem tot aan de trap
volgde en toeriep
Uw eigen bevel, generaal, uw
eigen bevel
Zij hoorden die koets afrijden en
zagen uit het venster, dat de scbiddL
wacht naar de barak terugkeerde.
De man die de overwinning voor
hen had behaald, d'io de poorten
der vrijheid voor hem bad geopend,
bad hum toe
Geluk op uwe groot© reis
<©n vertelde hun dat hij morgen een
voorbijgaande herinnering in hun:
leven zou zijn.
Om acht uur is etr een post-
kar. mijn kinderen. Gaat daarmee
heen. dan vindt rtj de stoomboot
tie Batoum. Draal niet in Rusland,
tere- geen siapendie hondlen. Dei
brief van d'en minister heeft die
poort voor u geopend, maar er is
-altijd kans dat hij weeir geslote,n
wordt. Neem dein zegen van een oud
man met u. Hij is zelf ook jong ge
weest en zal nooit- meer jong wer
den. Voortaan is zijn naam een
schaduw achter u op uwen weg.
Als gij u zijner ho^nnert, denk
dan aan dien eene die'liefde. koes-
onderwerp voor een nieuw drama
te dfieniesn.
Een jong lui,tenant had in be
schonken toestand' een ander offi
cier van zijn regiment een, slag ge
geven. Den volgenden dag, toen
mem hem vertelde wat hij had ge
daan. maakte hij dien officier zijn
veiromtschuldi gin gen en dei bel'ee-
diigdo nam de vero-ntschuMii gingen
aan. met de belofte dat mem- niet
meer over het geval zou spnekemi.
Verstandig en goedl af- en uitge
maakt, zou man zeggen.
Maai" een „Raad van Eer" wel
ke op last der hoogere militaire
overheid de zaak in handen mam,
dacht er an,de,ris over en besliste
dat d'e officier, d'ie den slag ont
vangen en niet gewroken had. alt
den dienst moest worden ontslagen.
Zoo ts de loopbaan van dlïem of
ficier bedorven, omdat hij eene
niet opzettelijk gepleegde' beleedii-
ging op verzoek van dien beLeedi-
ger heeft vergeven.
Een gevaarlijk oogenblik.
Welke gevaren het beroep van
een arts met zich brengt, onder
vond de leider van d'e psychiatri
sche afd'&eling der Universiteitskli
niek te Pest. dr. Kart Hudowemig,
op zeer onaangename wij ze. Toen, hij
om 'een zieke te onderzoeken, dloor
de gang v-an het klimekgebouw
liep. kwam hem plotseling in den
weg ©en armoedig ©ekleiedie: vrouw,
die 'dreigend met een groot keuken-
mes zwaaide en hem toeriep
„Waarde mijnheer d& -dokter I Ik
ben krankzinnig, maar ik weet
echter dat gij mij gezand kunt ma
ken. Weigert gij dit te doen, dan
stoot ik u bet mes in de borst."
Professor Hudowemig bewaarde;,
ondanks het dreigend gevaar, ,z-ijn
tegenwoordigheid van geest. Hij be
hoefde er niet aan te twijfelen, dat
de vrouw bij den gerings tem tegen
stand de daad bij het woord zou
voegen. Hij antwoordde dus aan
haar verlangen, te ziullen voldoen
en naod'igde haar uit hem naar zijn
kamer te volgen.. Intussohen wa
ren eemi'ge wachters der kliniek,
die d'e luide woordenwisseling had
den gehoord, toegesneld'. Een blik
van den professor* was voldoende
om hun den. toestand te doen be
grijpen. Zij ("riepen de krankzinni
ge aan tem wi stern haar na eien hevi
ge worsteling omsehadeiLijlk te ma
ken. De vrouw werd aan de poli
tie overgeleverd, die vaststelde,
dlat zij een dartoomster uit Ióth
was. die kort geleden te Peist was
gekomen en ongemerkt de kliniek
had weten- binnen te dlrtn-em. Als
gevaarlijke krankzinnige is zij, naar
een gesticht vervoerd'.
Te mooi.
In een Mietin variété-gezelschap te
Parijs treden sedert eeni.gen tijd twee
zangeressen, Carmen d'Althènes en
Ida Daubroy op, die tot voor korten
tijd' de allerbeste vrienden waren. Daar
werd op een goeden dag een nieuwe
spcialiteit, Adrien Colin, een buitenge
woon knappe jonge man, geëngageerd,
die spoedig de lieveling was van alle
bezoeksters van het variété-theater. De
beide zangeressen echter werden tot
over de ooren verliefd op den nieuw
gekomene en de een wilde geen duim
breed wijken voor de andere. Weldra
verklaarde Carmen: Zoo gaat het niet
langer, wij moeten duelleeren en een
van ons moet op de plaats blijven.
Ida Daubroy was precies dezelfde mee
ning toegedaan en den volgenden mor
gen had het duel in een bosch bij Ptu
rijs plaats. Twee schoten vielen tege
lijker tijd, doch geen der vriendinnen
had eenig letsel bekomen. Door het
9chot was een Sn de buurt surveillee-
rende politieagent opmerkzaam gewor
den. Hij kwam naderbij, arresteerde
de duellisten, en na,m haar mede naar
d'e dichtbijzijnde wacht. Toen hier de
commissaris van politie den beiden
zangeressen trachtte duidelijk te mar
ken welk een belachelijke rol zij ge
speeld hadden, klonk het als uit een
mond: „Hij is te mooi! mijnheer de
commissaris".
De hitte,
In de graandistricten in de Vereenig-
d)e Staten duurt de hitte voort; de
weerkundige bureaux voorspellen ech
ter regen in de naaste toekomst. De
oud-minister .van landbouw Nonnan
Colman deelt de meening van dein te-
genwoordigen titularis niet, wat be
treft den invloed van dei hitte op den
oogst: Colman verklaart, d'at de droog
te voor de -landbouwers in den staat
Missouri nadeeliger is, dan de burger
oorlog was. Het financieel verlies zal
het plunderen, verwoesten, (branden
enz. in do vier jaar van dien oorlog
overtreffen. Slechts 25 procent van den
oogst zal terecht komen, tenzij er da
delijk rege.n komt. Ook de hooi- en de
haveroogst is voor de helft mislukt,
alleen de boekweit staat goed.
Te Lond'an wees de thermometer gis
teren 83 gradlen Fahrenheit in de scha
duw, wat 10 graden boven de gemid
delde temperatuur voor Juli is.
Lessen van den oorlog.
Bloch, het bekende lid van den Rus-
sischen Rijksraad, heeft onlangs in de
Royal United Service Institution" te
Londen een lezing over de lessen van
den oorlog in Zuid-Afnka gehouden.
Hij kwam tot de slotsom, dat deze oor
log niet alleen de groote voordeelen
van een verdedigende taktiek had aan
getoond, maar ook de grootere weer
standskracht, die een burgerlijke be
volking tegenwoordig, dank zij het
rookloos buskruit en het nieuwerwet-
sche geweer, heeft. Deze openbaring
had een ontzaglijke waarde. Zij be
wees, hoe onoverwinnelijk een volk is,
dat zijn onafhankelijkheid verdedigt.
In een oorlog tusschen groote mogend
heden was er z. i. geen vooruitzicht,
hetzij op groote overwinningen, hetzij
op definitief succes door middel van
de wapenen. Zelfs militairen waren tot
de overtuiging gekomen, dat het fun
dament van de weerkracht van een
land niet langer het leger is, maar de
economische hulpbronnen; alles wat
deze hulpbronnen verzwakte, tastce
de basis aan, waarop het leger rustte.
De manoeuvre-formaties, die nog al
tijd; werd; onderwezen, zijn niet langer
van toepassing op het werkelijke ge
vecht. De soldaat is nog altijd een ma
chine, maar de oorlog in Zuid-Afrika
had bewezen, dat. zoo'n machine, die
alleen oprukte op bevel van zijn supe
rieur, waardeloos en zelfs nadeelig
was. De kazerne-pop had het afgelegd
tegen een eenvoudigen prakticus, die
al zijn energie en schranderheid wijd
de aan het hoofddoel; het uitvinden en
verslaan van den onzichtbaren vijand.
Vroeger waren er geen andere dwang
middelen dan geweld. Maar in den te-
genwoordigen tijd zou men den oorlog
onmogelijk kunnen maken door een
scheidsgerechtshof welles uitspraken
bindend moesten zijn; en als er weer-
barstigen waren, moest men dezen
straffen door hen uit te sluiten van de
voordeelen van internationale conven
ties.
Het vuur.
Hij, die om vuur verlegen is, weet
hoe moeilijk het soms is, zich dat te
verschaffen. Wij bezitten thans een
groote hoeveelheid middelen om vuur
te maken; maar zonder een van deze
zitten we in groote verlegenheid,
Het vuur is eens uitgevonden; maar
over de wijze hoe dat geschied is, is
men 't nog verre van eens. Het denk
beeld dat iemand op de gedachte ge
komen is, vuur te maken door wrijving
van hout op hout, toen hij zag dat
twee door den storm op elkander ge
wreven boomtakken in brand genaak
ten, is evenmin aannèmelijk als dat
een „Prometheus uit den ijstijd" door
nadenken en proefnemingen 't geheim
heeft uitgevonden.
Volgens de overleveringen van alle
volkeren is het vuur een geschenk
van hoogere wezens, of een door list
verkregen toovergoed. Het kan zijn,
dat in de nabijheid van vuurspuwende
bergen de mensch van deze vuur ver
kreeg, elders van een door den blik
sem ontstanen brand', weer elders van
een brand, die door broeiing ontstaan
was, en dat men het aldus verkregen
vuur door zorgvuldig onderhouden
bewaarde, door „inrekenen" of in
tempels. Maar daardoor wordt de
vraag niet beantwoord, hoe de men-
schen het eerst hebben vuur gemaakt
Het maken van vuur kost arbeid; 't
is niet de vrucht van het toeval. Ver
moedelijk verkreeg men het als bij
product ,toen men wat anders maken
wilde. Liet boren in hout zal tot de
ontdekking geleid hebben van den
vuurboor, het schaven van hout tot
dat van den vuurwrijver, het snijden
en zagen van hard hout tot dat van
de vuurzaag en vervolgens het stuk
slaan en kloppen van keien tot de
uitvinding van het ketstuig in zijn ver
schillende vormen
Het bewerken van hout levert in
het boormeel tevens een gewenschten
tonder. De tonder is bij elk vuurtuig
onontbeerlijk; tonder toch is een stof,
welke gemakkelijk vuur vat.
Er bestaan drie soorten van vuur-
horen. De eenvoudigste bestaat uit
een stuk hout, waarin een kuiltje.
Daarin zet men de punt van een
stokje, waaraan men tusschen beide
handen een zoo snel mogelijke draaiing
geeft; door deze wordt het in de holte
gelegde houtmeiel verhit en raakt ein
delijk in brand. Men gebruikt be
paalde soorten van hout, gewoonlijk
een hard en een zacht. Een Indiaan
maakt met zijn werktuig vuur in acht
seconden. De Dajak gebruikt een om
de hoor gewonden koord, dat inet de
handen heen en weer getrokken wordt;
een tweede persoon drukt met een
stuk hout de boor naar beneden.
De vuurzaao- wordt gebruikt in heel
Oost-Indië. Op Borneo is de zaag
een splinter van een grooten bamboe
stok. Dan worden van den buiten
kant kleine spaantjes geschrapt en
als tonder in de holte gelegd. Het
zaagblok is een dergelijk stuk bam
boe, maar wat langer en heeft een
scherpen kant. Bij het gebruik zet
men zich op den grond, plaatst het
blok dwars voor zich en neemt de
zaag in beide handen, de gebogen zij
de naar beneden, den tonder naar bo
ven en een hand aan ieder einde. On
der sterken druk beweegt men de
zaag regelmatig heen en weer. Na
ongeveer tien trekken begint de ton
der te rooken; men zaagt sneller en
sneller, en ten laaste ontgloeit de ton
der. Deze bewerking duurt minder
dan een minuut.
De bewerking van steen heeft aan
leiding gegeven tot het uitvinden van
den vuurslag, en tengevolge daarvan
kregen verscheiden steenen, meest
kwartssoorten, bij vele volkeren een
naam, die overeenkomt, met ons vuur
steen.
Een zeer merkwaardig vuurwerk-
tuig is de vuurpornp, die o. a. bij eeni-
ge Dajakstammen gebruikt wordt't Is
een soort van proppenschieter. De sa
men geperste lucht dient echter om
door verhitting tonder aan het glim
men te maken. In de holle, aan het
eene einde gesloten metalen buis
wordt een zuiger gedrukt, aan welks
benedeneind zich een met tonder ge
vulde ruimte bevindt; door het samen
persen wordt de lucht in de buis ver
hit en de tonder begint te gloeien.
Dierenliefde.
Te Londen is een hospitaal, door
eerste geneesheeren bestuurd, alleen
bestemd! voor zieke vogels. Het bestaat
uit verschillende gebouwen. In het eer
ste vindt men de consultzaal, de apo
theek en het laboratorium, waar een
bekwaam apotheker zich alleen bezig
houdt met het toebereiden van de me
dicijnen voor het hospitaal. Naast de
consultzaal is de operatiezaal; daar
brengt dr. Wall srebroken vleugels of
pootjes eigenhandig weer in orde, met
hulp van toestellen die- het dier dwin
gen tot volkomen onbeweeglijkheid.
Evenals bij de menschen volgt er hij
vogels na een operatie wel eens koorts;
en daar het dier dan alle voedsel wei
gert, bedenken de verplegers allerlei
middelen om het voedsel te doen ge
bruiken, goed of kwaadschiks.
In een ander gebouw worden de zie
ken gehuisvest; duiven, papegaaien,
zeldzame vogels, die door de eigenaars
ter verpleging worden gebracht. El-
ken morgen worden de kooien schoon
gemaakt en ontsmet; voor de besmet
telijke zieken is bovendien een afzon
derlijke zaal ingericht.
De eigenaars der vogels krijgen da
gelijks een rapport omtrent den toe
stand der zieken.
Het hospitaal is altijd vol patiënten.
Zou het waar zijn?
In Frankrijk blijkt de komkommer
tijd nog te bestaan.
Ernst Bium vertelt in de „Gaulois":
Een Parijsche bedelaar die blind was,
had steeds een hond naast zich, die
tusschen de tanden een mand hield en
hierin de gaven van de voorbijgangers
in ontvangst nam. Na geruimen tijd
stierf de bedelaar, maar de hond bleef
aan zijn gewoonte getrouw, nam zijn
oude plaatsje aan de brug geregeld in
en nam verder de geschenken in ont
vangst. Na langen tijd kwam ook zijn
einde en in het stroo van het sluwe
dier vindt men dertigduizend francs!
Een tram kaar tie van 675 frg.
In München werd indertijd een ze
kere juffrouw Degen door een tram
controleur betrapt op het gebruik ma
ken van een ongeldig kaartje. Juffrouw
Degen beweerde bij kris en bij la-as,
dat zij dit kaartje voor haar geld van
den conducteur Schiicht ontvangen
had. Deze ontkende, werd echter dooi
de maatschappij ontslagen. Hij diende
hierop een aanklacht tegen juffrouw
Degen in, en het einde der geschiede
nis is, dat zij den conducteur 135 da
gen loon ad 675 Mark moet uitbetalen.
Dat was een dure rit!
Straatbesproeïmg met
petroleum
wordt in den lateren tijd aangepre
zen. Nu blijkt echter, dat te Chicago
drie jaren geleden gedane proefnemin
gen geenszins aan de verwachting vol
deden en dan ook lang weer gestaakt
zijn. In de eerste plaats was de „geur"
niet uit te houden; petroleum, een
vluchtige aardolie, ruikt zoolang zij
verdampt, d. i. een paar maanden. De
straten waren bovendien voor dames
haast onbegaanbaar, daar een kloven
de, olieachtige massa zich aan de klee-
ren hechtte. Gummiwielen van rijtui
gen en rijwielen zijn eveneens aan
den ondergang blootgesteld.
Nu is, een half jaar geleden, van
Munchen uit, patent aangevraagd voor
een methode, die dan doeltreffend g
noemd wordt. De proeven, in 't klein
in een laboratorium genomen, gaven
recht tot de meeninc dat het vraag
stuk van verwijdering van stof en vuil
uit de straten vrijwel opgelost was.
Het betreft hier ook het zuiver houden
van geplaveide straten en asphalt. De
stof zou een gummiachtige, taaie laag
vormen, die alle stof in zich opzuigt
en noch door storm of wind opwaait,
noch door water verweekt. De duur
zaamheid heet bijna onbegrensd en de
aanlegkosten buitengewoon goedkoop.
Eau de Cologne en Haar ge
schiedenis.
In het jaar 1709 kwam een Itali-
aansch handelaar, Giovanni Maria
Farina naar Duitschland. Hij was de
uitvinder van de eau de cologne en
verwierf zich daardoor een wereldb©
roemden naam.
De kleinhandelaar uit Doma d'Os
sal a had zijn vaderstad je op vijf-en
twintig jarigen leeftijd verlaten, om
aan die oevers van den Rijn zijn geluk
te beproeven. Hij verkocht zeep, par
fumerieën ©n andere toiletbenoodighe-
den, die hij uit Italië gestuurd kreeg.
Ook vond men in zijn kleinen winkel
een nieuwe odeur, waarvan de berei
ding zijn geheim was. Hij had daaraan
den naam gegeven van de stad Keulen
waar hij zich gevestigd' had en meende
daarmede zijn nieuwen landslieden
welgevallig te zijn.
Eerst vele jaren daarna werd de
odeur meer bekend. De zevenjarige
oorlog (17561763) en de doortrekking
der Fransche troepen verschaften zijn
odeur een Europeesche vermaardheid.
De officieren van Richelieu en Sou-
bise achtten het een eerezaak, om ge
poederd en geparfumeerd op het slag
veld te verschijnen.
Hun voornaamste zorg was op hun
persoontje gericht en veel minder op
hun eigenlijk beroep van krijgsman.
Zoo deed het Keulsche water ziip in
trede in de salons van Versailles. En
dit was voldoende om het in Frankrijk
en weldra in de geheele beschaafde w
reld in de mode te brengen.
Johann Maria Farina leefde lang ge
noeg, om den triomf van zijn reukwa
ter te beleven. Hij stierf in 1766. Zijn
neef erfde zijn vermogen en zijn ge
heim.
Deze erfgenaam van de eerste de*
Farina's heeft de fabriek op den
Jülchsplatz tot het jaar 1792 geleid.
Hij laat drie zoons na, Johann Bap
tist, Johann Maria en Karl Anton. De
tegenwoordige chef van 't huis Johann
Maria Farina is de kleinzoon van Karl
Anton. Zijn compagnon is Johann
Maria Hermann, die de kleindochter
van Johann Baptist heeft getrouwd.
Sedert het jaar 1709 zijn slechts tien
personen in het geheim der bereiding
van eau de cologne ingewijd. Nooit is
een staatsgeheim met meer zorg be
waard gebleven.
In een afzonderlijk vertrek wordt hei
door den eersten Farina eigenhandig
geschreven recept bewaard in een kris
tallen beker, die in een drieh'oekig ge
sloten kruik zit.
Daarna komt men in een kamer,
welke den ontdekker tot laboratorium
diende. Hier staat nog een machine,
die hij bij de bereiding gebruikte. De
ze machine doet aan een botermachine
denken. Dit gedeelte van het gebouw
is uit steen en ijzer opgetrokken, en
van dubbele deuren voorzien. In den
hoek ziet men een soort van machine,
uit hout gesneden, welke den vroege-
ren bewoner diende tot het vullen der
flesschen.
Een bezoek aan den kelder is even
eens wel de moeite waard. De kelder
is in verschillende afdieelingen ver
deeld, welke door dikke muren van
elkaar gescheiden zijn. Hier worden
de met eau de cologne gevulde vaten
bewaard. Zij zijn vervaardigd van ce
derhout, dat direct afkomstig is van
den Libanon.
Het cederhout is het best geschikt
voor de bewaring van het welriekende
vocht. Het is ondoordringbaar, en laat
zelfs geen geur ontsnappen.
Dö vaten worden in Marseille ver
vaardigd en naar Keulen gezonden ge
vuld met Franschen wijngeest. De ai-
kohol ontstaat door de distillatie van
druiven uit de omstreken van Narb'on-
ne. Daar bevindt zich ook een filiaal
van het huis Farina.
In den kelder liggen vaten, die i*eeds
vijftig jaar oud zijn. Dikwijls gebeurt
hel, dat een der vaten springt.
Het middel om alcohol in eau de
cologne te veranderen, is zeer eenvou
dig. In een half met alkohol gevuld vat
giet men het geheime extract en vult
daarna het geheele vat met alkohol.
Na veertien dagen heeft de vermenging
volkomen plaats gehad; de scheikundi
ge werking is afgeloopen, en men heeft
niets anders meer te doen, dan de
vloeistof af te tappen.
De op den bodem van het vat achter
blijvende groenachtige stof moet, naar
men zegt, een uitstekend middel tegen
rheumatiek zijn.
Het bewuste extract, welks bereiding
een ondoordringbaar geheim is, wordt
in een klein rond vaatwerk bewaard.
De eau die cologne schijnt door het
lange liggen beter van kwaliteit te wor
den. In den kelder liggen nog flesschen,
die in het jaar 1750 gevuld werden.
Gewoonlijk is een ligging van zes
maanden voldoende om eau de cologne
goed te doen zijn.
tort voor jteoïge harten en bewaart
hem in uw toegenegenheid!.
Hij legde een liefkozende hand
op Fékla's arm, maar zii nam zijn
hand in de hame, ,ein drukte er haai©
lippen op.
Mijn vriend', mijn vwienidlzei
ziji, hoe zou i;k kunnen weirge-
teni
Hij keende zich af, want hare
dankbaarheid ontroerde) hem;.
Goedi an -nachtzei hü eien
laatste goeden nacht aam kleine
Fékla.
Daarvoor beware- ons God
sprak Dane ernstig. Voortaan is
mijn huis uw huis het huis van
den ©enigen -eerlijken man dien ik
in Rusland! aantrof. In Engeland,
dokter, laat uw tehuis in. Engeland,
zijn
De oude man drukte die hem toe
gestoken hand ©n; hield haar eien
poos in d'e- zijne.
Eens, zoi hij. eens zal ik
u mijn kinderen aan' die overzijde
den* zee orp zoeken.
Zoo sprekende verliet hij' hun;,
en hol. was stil in en om het huis,
en in de slapende stad.
Er was niet langer cee-n schild
wacht bij d'e dleurhjj; had voor
hen het plleit gewonnen, die wieig
dier vrijheid was voor hen geopend.
Als sommige wonderkindleren; stom
den zij hart ami hart, en. bespraken'
met elkanider wat achter hen liaig.
Fékla, gediefdemijn 1 mijn
Ivormijn mande nacht is
voorbij.
De nieuwe morsien daagdedie
lan^ei dag van hun nieuw teven.
EINDE.
