namens ,,De Telegraaf' en bracht hul
de aan de trouwe medewerking van
den ontslapene, terwijl prof. Te Win
kel van Amsterdam hem herdacht als
vriend en wetenschappelijk man Hij
roemde de warmte van gevoel, waar
door Ten Brink zooveJe vrienden trok
en literatoren vormde. Hij wi»t, zeide
spr. antipathieën ter zijde te zetten,
en ziju grootste verdienste was zijn op
bouwen; aan hem dankte onze leder
kunde zooveel bewonderaars en beoi
fenaars. De heer Smit Kleine, ia
Haarlem herdacht den overledene als
vriend, die nooit zijn hart verljochen-
de en daardoor zoovelen trok. De zoon
van den overledene dankte voor de be
wezen eer.
Mevrouw Kruger. -f
Zaterdag bereikte' die omgeving
van president Kruger een telegram
van 's presidenten schoonzoon, don
heer Eloff te Pretoria, dat mevrouw
Kruger door een ernstige ongesteld
heid was aangetast, welke lot groo
tje ongerustheid aanleiding gaf.
Voorloopig w-erd dit bericht voor
den president verzwegen tem einde
bij een mogelijke gunstige wen
ding ZHEd. geen noodeloozen, op
zijn leeftijd zooveel mogelijk te ver
mijden kommer in te boezemen.
Toen echter betere tijding uitbleef
adhtte het gevolg van dien heer
Kruger het noodig hem «in kennis
te stellen van den waren toestand,
welke nieuwe beproeving den
grijsaard' natuurlijkerwijs zeer aan
greep. Intusschen had deze mede-
deeling echter tenminste d'it goede
gevolg, dat toen Zondagmiddag een
telegram het niet meer onverwachte
doodsbericht, bracht, de President
althans ©enigermate was voorbe
reid. Te zeven uur ongeveer werd
op Casa Cara een reeds des mid
dags aangekomen, doch wegens den
Zondagsdienst niet eerder bestel
baar telegram ontvangen van den
volgenden inhoud
„Onze geliefde moeder is giste
renavond 5.15 's namiddags ontsla
pen. Zij zeideZeg aan uw vadler
d'at hij zijn vertrouwen vast op den
Heer mioet stellen."
ELOFF.
De kleinzoon van den President,
die heer Eloff, zou aanvankelijk de
droeve tijding medledeelem, doch de
aandoening bleek hem te groot en
daarop las dr. Heijmans, wiens
hand1 de diepbedroefde grijsaard
greep, de doodstijding voor, terwijl
tranen blonken in die oogen van
dezen reus van kracht over wiens
hoofd zoovele stormen zijn gevaren,
wiens leven zoo vol schier onover
komelijke beproevingen i,s geweest,
bij het vernemen van het heengaan
van haar, die hij ziin beste en
trouwste steun in zijn aan weder
waardigheden zoo uniek rijk leven
mocht noemen.
Na enkele oogenblikken trok de
President zich terug om door het
gebed kracht te zoeken in dezen
nieuwen slag, terwijl het gevolg
maatregelen aam in verband met
de ontvangen tijding, waartoe in
de eerste plaats, op uitdrukkelij-
ken wensoh van den lieer Kruger,
behoorde het zenden van een tele
gram, bevattende kennisgeving van
het geleden verlies, aan H. M. d!e
Koningin. De Transvaalsche en
Vrijstaatsche vlaggen werden ter
stond halfstok geheschen en later
naar Transvaalsch gebruik van
rouwfloers vooralen. Als een ioo-
pend vuurtje verspreidde zich het
nieuws door Hilversum en maakte
natuurlijk het onderwerp uit van
menige betuiging van diepgevoelde
sympathie en groote deernis voor
den boogen balling, een deelne>
ming, die ongetwüfeld wegens het
ongemeen tragische der omstan
digheden, d!ie mevrouw Kruger's
verscheiden vergezellen, zelfs aan
de andere zijde van het Kanaal in
vele kringen zal worden gedeeld.
Uit den vreemde kwamen reeds
Zond'agavond condoleanlie's in ten
gevolge van Reuters bericht, 't
welk uit LondOn al omstreeks den
middag naar het vasteland was
verzonden.
Er is in talrijke schetsen, die de
Transvaal-litteraiuur ook nu en dan
aan mevrouw Kruger gewijd' heeft,
dikwijls genoeg hulde gebracht aan
haar beminnelijke hoedanigheden
als echtgenoote en moeder, aan haar
edel karakter, haar godsdienstzin
en haar warsheid vain uiterlijk ver
toon ondanks haar hooge positie.
Velen hebben den lof gezongen
van het zeldzaam gelukkig huwe
lijkslieven van den President en
zijn echtgenoot©. Wij behoeven er
daarom nu niet op terug te komen.
Met slechts een treffende bizonder-
hedd, van wat President Kruger in
deze edele en goede vrouw verliest,
willen wij volstaan Toen de Pre
sident Zondag de verpletterende tij
ding vernam, verzonk hij in een
diep nadenken, en het duurde ©eni
gen tijd voor hij een woord tot de
omstanders richtte. Eindelijk sprak
hij langzaam ,.Zij was een beste
vrouw nooit hebben wij een: woord'
gehad dan zes maanden na ons hu
welijk over een onbeduidend mee-
ïiings verschil."
President Kruger is 55 jaar ge
huwd geweest. Behoeft, men n'a de
ze eenvoudige, aandoenlijke beken
tenis nog te vragen welk een bron
van geluk en een' steun zulk een
vrouw voor haar main in zijn veel
bewogen leven moet geweest zijn,?
Die arme Leerplichtwet!
Men heeft verteld, dat de leerplicht
in den verkiezingstijd geducht als
sluipwagen is gebruikt tegen het tegen
woordig kabinet. De sociaal-demoera/-
ten spreken minachtend van ,,die
mooie sociale wet" en do schoolopzie
ners klagen steen en been over de druk
te. Maar 't mooiste van alles (mooi,
omdat het zoo komisch is) is wel, dat
in de Haagsche Brieven van De Tijd
aan de nieuwe wet de schuld wordt ge
geven van het slechte bezoek te Schever
ningen. Wij lezen daar:
Zelfs het mooie weer en de laatste
warme dagen brachten geen noemens
waardig gêtal badgasten. De schuld
hiervan geeft men aan den leerplicht,
dtfe de ouders thuis d'oet blijven ter
wille hunner kinderen. Ik twijfel niet
of zij, die dit zeggen, hebben grooten-
deels gelijk, doch de afwezigheid ook
van vreemdelingen uit andere landen
verklaart ons de leerplicht niet.
Het is toch meer dan noodig te zeg
gen en misschien willen de groote bla
den helpen, hieraan publiciteit te ge
ven, dat uitstedigheid van de ouders
wel degelijk tot de geoorloofde redenen
van schoolverzuim mag gerekend wor
den.
Art 12 der leerplichtwet zegt:
Geldige redenen van tijdelijk school
verzuim zijn:
le. enz.
5e. ongesteldheid van het kind, ver
vulling van godsdienstplichten of an
dere ernstige omstandigheden, die als
als geldige redenen kunnen worden
beschouwd.
En nu heeft de regeertng in haar
tweede memorie van antwoord blz. 11
Kinderen, die met hunne ouders tij
delijk doch buiten de vacantietijden
in een andere gemeente vertoeven
en op dien grond niet op school in hun
ne woonplaats zijn ingeschreven, zul
len of huisondenvijs moeten genieten
of een school in de verblijfplaats moe
ten bezoeken. Blijven zij «-edurende de
afwezigheid weil ingeschreven op de
school hunner woonplaats, dan zal in
derdaad art. 12, 5e. toepasselijk kun
nen zijn.
Het is dus volstrekt niet waar, wat
onlangs zelfs een man als mr. Van
Houten heeft gezegd, dat de Leerplicht
wet de ouders verhindert met hunne
kinderen op reis te gaan, en gelukkig
ook,want volkomen onderschrijven wij
wat hij daarop liet volgen, dat uitgaan
dikwijls veel ontwükkelender is dan
schoolgaan.
(Soc. Wkbld.)
Internationale Vereeniging
voor handelsonderwijs.
Nadat eens in Augustus 1900 het
denkbeeld te Parijs besproken was,
werd! op 11, 12 en 13 Juli jl. te Zurich
besloten tot oprichting van een inter
nationale vereeniging voor handelson
derwijs.
Het doel der vereeniging is het be
vorderen van de ontwikkeling van het
handelsonderwijs in de verschillende
landen en bezigt daarvoor hoofdzake
lijk de volgende middelen.:
a. het houden van internationale
vergaderingen;
b. het uitgeven van een periodiek
tijdschrift, alsmede van een statistisch
jaarboek voor de ontwikkeling van het
handelsonderwijs in de verschillende
landen, dat in verscheidene talen moet
verschijnen.
Zoo de Vereeniging de noodige mid-
deeln bezit, zal
c. een informatiebureau over quaes-
ties betreffende het handelsonderwijs
worden opgericht;
d- de inschrijving van prijsvragen
over dit vakonderwijs ter hand geno
men,
c. zullen ook internationale commis
sies tot bespreking en behandeling van
belangrijke vraagstukken worden be
noemd, enz.
Leden der vereeniging kunnen zijn
coöperaties, inrichtingen, vereenigin-
gen en enkele personen.
Het bestuur bestaat uit a. een cen-
traal-comité (Central-Ausschuss,) waar.
in ieder land voor elke 10 leden of
een overblijvend onderdeel van 10 een
vertegenwoordiger benoemt; b. een
centraal-bestuur (Cerural-Vorstand),
waarin voorloopig 10 leden zittin" ne
men, door het centraal comité uit de
verschillende landen te kiezen.
Intern. Damescomité
„Alcmaria."
Men verzoekt ons het volgende op
te nemen:
Aan de vrouwen en moeders in Ne
derland richt het comité ,,Alcmaria"
te Alkmaar tot leniging van de nood
den van vrouwen en kinderen in de
concentratie-campementen in Zuid-
Afrika, een ernstig woord.
Het doel van de vereeniging is om
zooveel mogelijk leden aan te wer
ven, zoowel in Nederland, als in het
buitenland, om op die wijze een mach-
tigen vrouwenbond te vormen, die
krachtig kan werken, om zoowel reeds
nu, als later waar dit noodig mocht
zijn hulp te kunnen verleenen.
Waar door onze zusteren zooveel el
lende wordt geleden, dat wij de be
schrijving daarvan met het innigste
medegevoel lezen doen wij een beroep
op u allen om te trachten leniging te
brengen in den nood.
Laat ons de handen ineenslaanl Veel
wordt er gevraagd, veel is er ook reeds
gegeven, maar de nood der vrouwen
en kinderen wordt steeds grooter. La
ten wij, die het groote voorrecht ge
nieten in vrede in een beschaafd land
te leven, met dankbaarheid voor al
dat goede, ons vereenigen ,en zooveel
in ons is, helpen, vooreerst door lid te
worden van ons comité en verder door
het vormen van sub-comités, die. in
samenwerking met het hoofd-comité,
hetzelfde doel bevorderen. Van de gel
den, die, zoo wij hopen ruim zullen
vloeien, zal afhangen in welken vorm,
hetzij in natura. hetzij in geld de on
dersteuning zal worden verstrekt.
Het lidmaatschap is gesteld op min
stens 25 ets, ten einde de deelneming
zooveel mogelijk algemeen te maken.
Groote giften zullen hoogst welkom
zijn.
Over het besteden van de gelden zal
de directrice van het Broekhuisen
fonds in overleg treden met het hoofd
comité.
T. DE COCK BUN ING
Voorzitter.
S. A. C. VERDAM—
DIEPHUIS.
A C. SLEESWIJK—
DE BOER.
C. KRAAKMAN.
3. SIMON THOMAS.
A. BUEKERS—
LINGBEEK, le Secretaresse.
S. M. MACLAINE PONT,
2e Secretaresse.
Alkmaar, 22 Juli 1901.
Het gebouw der Rijkspost
spaarbank.
Naar aanleiding van het feit dat het
nieuwe gebouw voor de directie der
Rijkspostspaarbank aan de Van Baer-
lestraat te Amsterdam, op 1 Augustus
ak. voor den dienst in gebruik zal wor
den genomen, zijn wij in staat gesteld
betrekkelijk het ontstaan en de ontwik
keling dezer nuttige Rijksinstelling het
volgende mede te deelen:
De Rijkspostspaarbank werd tijdens
het ministerschap van jhr. G. J. G.
Kleirck ingesteld bij de wet van 25 Mei
1880 „Stbl." no 88, en trad in werking
op 1 April 1881.
Aan haar hoofd werd destijds als di
recteur- geplaatst mr. A. Kerdijk, die
echter reeds drie maanden later, den
len Juli 1881, zijn functie neerlegde;
tot zijn opvolger werd toen benoemd
de heer Armand P. Th. Sassen, die tot
op dit oogenhlik aan het hoofd der
stichting staat.
Bij het in werking treden der Bank,
werden te harer directie als éérste
ambtenaren, hoofdcommiezen, ge
plaatst: de heeren. W. van Esveld, on
langs benoemd tot lid van de hoofd
directie der Surinaamsche Bank, en
H. M. Tatum Zubli, sedert overleden.
In 1882, toen de heer Van Esveld de
instelling verliet, tengevolge zijner be
noeming tot president-directeur der
Surinaarasche Bank te Paramaribo,
werd hij opgevolgd door den heer H.
F. BorcTewijk. Deze (thans referendaris
aan het Departement van Waterstaat,
Ilandel en Nijverheid) bleef ter directie
der Rijkspostspaarbank tot. 1886. Als
zijn opvolger werd benoemd: de heer
P. J. F. du Bois, thans den titel bezat
tende van onder-directeur.
Van de overige ambtenaren, die, het
zij bij de oprichting, hetzij zeer kort
daarna, aan de instelling werden ge-
plaats, is er nog een 3-tal daarbij werk
zaam; namelijk: de heeren J. Engels,
E. K. M. Capel en J. Kroon, respectie
velijk chefs dei* afdeelingen: „Alge-
meene Zaken", „Orders van betaling"
en „Statistiek."
Het aantal ambtenaren e;n beambten
bij den aanvang (1 April 1881) aan de
directie der Rijkspostspaarbank
dienst gesteld, bedroeg 5.
Op 1 April 1901 was het geklommen
tot 142 (104 mannelijke, en 38 vrouwe
lijke.)
In 1887 werden voor het eerst vrou
welijke ambtenaren bij haar werkzaam
gesteld.
Op 1 April 1881 werden 353 kantoren
der posterijen voor den dienst der
Rijkspostspaarbank opengesteld. Op 1
April 1901 was dat aantal geklommen
tot 1322.
Einde 1881 bedroeg het aantal inleg-
gers22,831 met een saldo-tegoed van
858,622.851/2; einde Maart 1901 was
dit aantal 848716 met een saldo-tegoed
van 86.522,207.88.
Bij de oprichting der Rijkspostspaar
bank, werd, ten dienste harer directie,
in huur genomen het perceel Stadhou
derskade, nr. 115. Al spoedig bleek de
ruimte onvoldoende. In 1885 werd dat
perceel door bijbouw vergroot In 1892
werd het in gebruik nemen van een
tweede perceel (Hemonylaan nr. 19)
noodig geacht In 1894 werd dat per
ceel veriaten en een grooter (Stadhou
derskade nr. 133) betrokken; in 1898
moest een tweede bijgebouw (Stadhou
derskade nr. 144)-voor den dienst in
huur worden genomen.
Dit alles geschiedde in afwachting
van het in bezit nemen van een eigen
dire ctiegebou w.
Tot den bouw daarvan werd, in be
ginsel, besloten ten jare 1892. Na tal
van pogingen, zonder gunstig resultaat
werd, eindelijk, in 1897, een geschikt
terrein gevonden. In 1898 werd nxet
den bouw een aanvang gemaakt,
einde Juli 1901 zal het kunnen worden
aanvaard.
Den 3en Juni j'L heeft men reeds een
aanvang gemaakt met de overbrenging
van het archief naar het nieuwe -e-
bouw.
De voorgevel van het gebouw be
vindt zich aan de Van Baerlestraat;
de zijgevels bevinden zich aan de Jan
Luijken- en Paulus Potter-straten.
Het terrein (dat niet terstond geheel
bebouwd werd) is 4000 vierk. M. groot,
en werd van de gemeente Amsterdam
aangekocht, voor eene som van
210.310. De kosten van den bouw zijn
geraamd op plm. 500.000. Maakt in
totaal plm. 600.000.
Met den bouw werd belast de Rijks
bouwmeester, in het 2e district, de
heer D. E. C. Knuttel, te 's-Gravenna-
ge, cDïeten deze als lsten assistent had
den heer A. C. J. Oomen, opzichter bij
de landsgehouwen.
Zoowel de beslissing, tot aankoop
van terrein, als de bouw zelf, vonden
plaats tijdens het Ministerschap van
den heer C. Lely.
Het is mogelijk dat er een plechtige
officieele opening van het gebouw
plaats heeft, doch die zal in "een ge
val op 1 Augustus kunnen plaats heb
ben, aangezien dan waarschijnlijk al
les nog niet volkomen zal zijn Afge
werkt en het benoodigde meubelair
nog niet geheel gereed zal kunnen
zijn.
liance 3000; We9t Deutsche Vers. Ge-
sell. 2250; Insulinde, Amsterdam,
f 2250; Atlas Assurance f 2500; Patra
Verz. Mij.. Rotterdam 2000; Commer
cial Union, Londen 3000. Totaal
15.000.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 oents per reeel.
Wij verklaren hiermede openlijk,
dat Odol alleen dan echt is,
wanneer liet verbocht wordt in
onze patentflaeous en wanneer
op de etiketten onze firma »Dres-
dener chemisch laboratorium Ung-
ner« voluit gedrukt is.
Prijs per heele ilacon f 1,—
halve flacon 60 cent.
Letteren en Kunst.
Brand te Schiedam.
Bij den brand van de Distilleerderij
en Spiritusfabriek „De Kraton" te
Schiedam zijn de volgende assurantie
maatschappijen betrokken voor de
daarachter vermelde bedragen, voor
zoover betreft de opstallen, machine-
riën en werktuigen: l'Union, Parijs,
30.000; Alg. Versich. Gesellschaft Fle-
vo, Amsterdam, 3500Royal Insu
rance, Liverpool f 14.500; Palantine
Ins., Londen 8500 Atlas Ass. Co.,
Londen 2350; Northern Ass., Londen
19.000; Diligentia, Amsterdam ƒ3000;
Verz. Mij. Concordia, Zwolle 1500;
Alliance Ins. Co., Londen 9500; Rott.
Brandverz. Mij., Rotterdam 3000;
Bayerische Hyp. Bank, Munchen ƒ6500
Norwich Union, Edinburg 3750; Ver
zekering Mij., Amsterdam ƒ2000; Ned.
Transport Verz. Mij., Amsterdam ƒ1750;
Royal Exchange, Londen 4400; Com
mercial Union, Londen ƒ3750. Totaal
125.000.
Voorts voor graan enz.Scottish Al-
Examens der Nederl. Toonkunste-
naars-vereeniging: Van de 4 candida-
ten zijn geslaagd voor: piano (L. O.),
de dames: M. F. C. Smulders, te
Utrecht; A C. van der Veer, te Nijme
gen en G. Slotemaker te Arnhem.
Examens NecL Toonkunstenaars-
vereeniging: Van de 5 candidaten zijn
geslaagd voor: piano (L. O.), de da
rmes: E. Broekhuijsen te 's-Gravenha-
ge; E. H. Wijsmuller te Haarlem, en
de heer J. T. Schaddelee te Rotterdam;
één candidant trok zich het
examen terug.
Rechtszaken.
Misbruik van kiesrecht.
In no. 7612 van het „Weekblad van
het Recht" komt een vonnis voor van
de rechtbank te Leeuwarden, waarbij
een persoon veroordeeld is wegens een
valsche aangifte voor de kiezerslijst
in Ferwerderadeel. Het geval betrof
een arbeider, die vroeger als inwonend
zoon bij zijn vader tegen loon werk
zaam was geweest en op dien grond
op de kiezerslijst was gebracht. Een
jaar geleden echter is hij getrouwd en
woont sedert afzonderlijk. Toch heeft
hij weder het hem van gemeentewege
gezonden aangifte-biljet ingevuld en
onderteekend alsof hij nog bij zijn
vader inwoondte, terwijl hij bij opgaaf
der waarheid geen kiezer zou hebben
kunnen zijn.
De rechtbank heeft het ten laste ge
legde bewezen geacht en den beklaag
de veroordeeld tot 14 dagen gevange
nisstraf.
Gemengd Nieuws.
De trouwring van den Ooa-
tenrijksolien troonop
volger.
Een pijnlijk uurtje doorleefde korten
tijd geleden aartshertog Frans Ferdi
nand van Oostenrijk. Op een reis stond
hij aan een der raampjes van den
voortsnellenden trein. Ontheven van de
plichten, die in 't openbare leven aan
hooggeplaatste personen zijn afgelegd,
wilde hij het zich, evenals gewone
stervelingen, in den coupé een beetje
gemakkelijk maken. Hij begon dus
met zijn handschoenen uit te trekken.
Waarschijnlijk heeft hij dit te haastig
gedaan, want met den handschoen trok
hij zijn trouwring mede, en deze vloog
het raampje uit. In het eerste oogenblik
was de aartshertog over het verlies zoo
ontsteld, dat hij aan den noodrem wil
de trekken om den trein tot staan te
brengen. Dan echter bedacht hij zich
en besloot alle opzien te vermijden. Hij
prentte zich zoo goedj mogelijk het
uiterlijk van de plaats, waar hij den
ring had verloren, in 't geheugen en
onthield het nummer van het dichtsbij-
'zijnde wachtershuisje. Aan het eerst
volgende station, waar de trein stopte,
gaf hij den stationschef last naar het
waardevolle kleinood te laten zoeken.
Men begrijpt, dat dit met de meeste
zorg geschiedde. Inderdaad werd op
de aangewezen plaats de ring gevon
den en kon de Hertog hem weer verge
noegd lachend aan den vinger steken,
nadat hij den vinder rijkelijk had be
loond.
Koninkj e-spelen.
Al lang had men niets meer van den
hertog van Orleans gehoord. Nu is
hij opeens weer boven water. In den
„waren zin des woord ook.
Het Berl. Tageblatt verneemt uit Na.
pels de volgende romaneske bijzon
derheden.
Te Napels ligt geankerd de Marussia,
het jacht van den hertog van Orleans.
Dit vaartuig baart groot opzien. Het is
niet meer of minder dan een oorlogs
schip, een tegenhager van het beroem
de fort Cliabrol, maar veel gastvrijer,
ondanks zijn 4 kleine kanonnen en zijn
2 snoeperige mitrailleuses. De be
manning bestaat uit 42 tot de tanden
gewapende mannen, wandelende tuig
huizen op z'n Albaneesch en gedeco
reerd met medailles, waarop de beel
denaar van den „Roy" en leliënversie-
ringen.
De ^commandant van dit vreemde
vaartuig is de graaf d'Arezzo, een der
dapperste voorvechters van den „Roy"
en die zijn manschappen nauw den tijd
gunt op adem te komen, zoo vermoeit
hij ze met oefeningen en corveeën,
op het voorbeeld van den onvermoei-
den Wilhelm II.
Z. M. in spé houdt audiënties aan
boord met groot ceremonieel. De om
geving van den „Roy" bestaat uit een
dozijn waardigheidsbekleeders, dames
en heeren, die den mond vol hebben
van „sire en majesteit."
De Parijsche bedelaarsmoeder
Eenige dagen geleden deed zich in
het Commissariaat van politie te Pa
rijs aan de Reu Soint-Jacgues een zeld
zaam en verrassend schouwspel voor.
Het portaal van het Commissariaat
was gevuld' door een schare van meer
dan honderd bedelaars en bedelaar
stere, kreupelen, lammen, blinden en
andere gebreltkigen, die allen tegelijk
den op dit verzoek niet voorbereiden
Commissaris toespraken. Eindelijk ge
lukte het den beambten om een weinig
orde en rust in den chaos te brengen en
een intelligent uitzïenden bedelaar als
spreker aan te wijzen. Deze bracht nu
de klachten van hem en zijn vakgenoo
ten ten gehoore. Wij komen u mede-
deelen mijnheer de Commissaris dat
er een moord heeft plaats gehad in uw
ressort. Onze moeder, Max-.ie Mereau,
is in den afgeloopen nacht in hare
woning, rue die Bievre 29 vermoord. Wij
noemen haar moeder, hoewel zij eeret
31 jaar was, omdat zij d'es avonds soep
voor ons kookte, en een goede soep
ook. Zij was bedelaarster, en de moor
denaar heeft haar klaarblijkelijk haar
laatste ontvangsten willen ontstelen.
De heer Rieux begaf zich dadelijk .net;
eer arts naar de aangeduide woning.
Uit het onderzoek van liet lijk bleek
dat hier van geen moord sprake kon
zijn; sporen van geweld waren niet op
het lijk te vinden. Wel kon de arts con-
stateeren, dat Marie Moreau gestorven
was tengevolge van het springen van
een polsader. De bedelaars hielden een
collecte om hare goede „moedei'" te
doen begraven. Dan verwijderden zij
zich in alle richtingen om te bedelen
en een nieuwe „moeder" te zoeken.
Geen negers meer.
De zomerhitte broedt gelijk be
kend! is vaak zeer wonderlijke din
gen uit. Zoo komt nu, na de groote
hitte in Amerika het bericht, dat het
een zekere professor Johnson uit Kan
san gelukt is, negers te bleeken. Ln
op dood eenvoudige wijze: door inspui
ting met een stof die hij leukiet" (uit
stof) noemt. Hij heeft deze stof ontdekt
in het bloed van de zoogenaamde „Al
bino's", menschen met bijzonder blan
ke huid, roode oogen en witte haren.
Bij hen is het een ziektestof, die echr -r
hun p-ezondheid geen afbreuk «ot.
Ent men een blanke in met leukiet,
dan wordt hij nog blanker en ten slot
te sneeuwwit, maar zonder een Albino
te worden, dus zonder rood© oogen of
witte haren te krijgen. Een aldus inge
ente neger word allengs minder zwart
en eindelijk blank. Dat zou inderdaad
reeds bij een zijn gelukt terwijl an
deren no"- in behandeling 7"*> Wel
licht gelukt het den professor nu ook
uit negerbloed een stof te halen, die
blanken zwart maakt.
Lewie is nog niet on cl, zeide
zijne tante, maar ik heb hem in
geen jaren gezien,. Wie weet, hoe
veranderd hij is Men beweert, dat,
hij gauw terug zal komen, maar hij
schriift nooit. Twee van zijn vrien
den zijn geabonneerd bij een infor
matiebureau, dat hen geregeld' op
de hoogte houdt van ziin doen en
laten in de wereld).
Alice lachte en zweeg. Ze vond,
'dat ze onder een. kluchtig slag van
menschen terecht was gekomen.
Thuis ging alles even, precies en
ordelijk. Het etensklokj© was on-
verzetbaar, en wat opstaan en naar
bed gaan betrof, was iedereen min
stens even stipt en geregeld als dte
zon. Haar vader had altijd' een
schat van spreuken i© zijner be
schikking over het groote nut van
orde en nauwkeurigheid' en placht
steeds elke ondeugd en elk onheil
aan. het ontbreken van deze deug
den toe te schrijven. En hier kreeg
zij te doen met deftige dames en
heeren. die het opperbest daarbui
ten konden stellen. Toch beviel dat
haar maar half. Er was iets in haar,
dat zich daartegen verzette.
Je hebt veel aan studie gedaan,
niet waarhernam Lady Manorwa
ter na een korte poos van' stilte.
Ik heb met veel lof hooren gewagen
van je geleerdheid. Je moet maar
veel praten met mijnheer Stocks
ik vrees, dat hij zich wel een, beetje
ergert over Bertha's lichtzinnig
heid". Als hij met haar over politiek
begint, scheept zij hem altijd) on
barmhartig af.
Toen hij gisteren mijn opinie
vroeg omtrent de nieuwe regeling
ran het gevangeniswezen, heb ik
hern alleen maar gezegd dal. ik mij
niet bevoegd achtte, een antwoord
te geven,, dat in overeensternming
was met de beteekenis van dit ge
wichtig ondierwem sprak juffrouw
Af flint op zal vend^-def tigen toon.
Foei, Bertha,, je bent ondeu
gend lachte Lady Manorwater.
Ik verbied je, om mijnheer Stocks
na te doen. Hij is een zeer ontwik
keld man en vat alles ernstig op.
Het verbaast me niet, d'at zoo'n dar
tele vlinder als jij, hem uitlacht,
maar ik hoop hartelijk, dat Alice
hem wat vriendelijker zal behan
delen.
Hij zal mij stellig org d'om
vinden, verzekerde Alice, ik ben
dan ook feiteliiik tot niets nut. Ik
heb nooit iets dergelijks uitge
voerd. Als ik aan u denk, krijg ik
een gevoel van groote schaamte;.
Mijn lieve kind, neem; mij as
jeblieft nooit tot voorbeeld, riep
haar gastvrouw met komischen
schrik. Ik ben iemand, die aan
tijdelijke vlagen van geestdrift la
boreert, en gelukkig heb ik nog
juist genoeg gezond' verstand!, om
dat zelf in te zien. Soms verbeeld
ik mij, dat ik een vrouw ben van
praefcisch inzicht, en dan haal ik
zooveel dingen tegelijk aan, dat
Jack tusechenbelde moet komen,
om ons te redden van een finrm-
eieelen ondergang. Ik liefhebber
zoo'n. beetje in. politiek en filian-
thropieik schrijft artikelen in tijd
schriften, die niemand' leest, en ik
houd voordrachten, die ik zelf even
vervelend en zeurig vind als mijn
auditorium.
Het was Alice te; moedie, af haar
liefste idealen door het slijk wer
den gesleurd1. Kennis van zaken,
verantwoordelijkheid waren woor
den. die zij geleerd had) te eerbie
digen. en 't was haar, of alles uit!
zijn voegen werd gerukt, nu zij zej
zoo lichtzinnig hoorde bespotten.
Niet lang daarna reed het rijtuig
het hek van Lady Manorwater's
buitenplaats binnen. Alles ademde
hier vrede en kalmtede rus-t van,
eeuwen hing over de lange lanen
en fluweelige grasperken. Na het
omslaan van een bocht kwam het
huis in 't gezicht. Bij den eersten
aanblik scheen het niets anders dan
een verwarde massa van grijze to
rens en met klimop begroeide mu
ren. Aan het oorspronkelijke ge
bouw waren vleugels toegevoegd,
maar toch was het niet groot. Bij
nadere beschouwing had het iets
onbeschrijfelijk schilderachtigs
met zijn puntgevels en grillige to
rentjes. Alice, diie gewoon was aan
de moderne, vaak zoo smaikelooze
villa's om en nabij de stad harer
inwoning, vergeleek onwillekeurig
d'it ouderwetsoh heerenhuis bij een
kasteel uit een iooversprookjei. Met
onverholen verrukking keek zij' in
't rond' naar de statige boomen, de
welige akkers in de verte en die
blauwe heuvelen' in het nevelig ver
schiet.
Is dit Gledfnavelin? sprak zij.
O, wat is het hier heerlijk mooi!
Ja, het huis ligt in een lieve
omgevingEn Lady Manorwater,
d'ie behalve Glednavelin nog ver
scheidene andere landgoederen be
zat, legde liefkozend haar hand op
den arm van haar logée en blikte
met welgevallen naar haar Jeugdig,
van opgewondenheid gloeiend ge
laat.
Twee uur later leunde Alice1, na
zich gekleed te hebben voor het
diner, uit het raam van haar slaap
kamer, om met genot de verkwik
kende avondlucht in te ademen.
Zij had geen kamenier meege
bracht, en haar gastvrouw, toen
deze de hulp van die hare aanbood,
ten antwoord gegeven:, dat voor
haar een kamenier totaal overbodig
was.
Zij zou voor niets ter wereld een
slaafsche volgelinge van) de grillige
godin der mode hebben willen
zijn, maar toch had zij ditmaal bui
tengewoon veel zorg aan haar toilet
besteed en langer dan anders voor
den spiegel gestaan, en terwijl zij
aldus met krilisch-onderzoekendleo
blik zichzelf bekeek, was zij beves
tigd geworden in een wassende
overtuiging, namelijk deze, dat zij
er werkelijk heel lief uitzag. Zij
had roodachtig bruin haar, donke-
oogen en wenkbrauwen en een
fijne tint. Als klein meisje was het
altijd! een bittere grief van haar
geweest, d'at znj niet beslist blond
of donker was, en op school werd
zij algemeen vreeselijk voor leelijk
versleten, maar thans kwam zij
tot het besef, diat zij een eigeuaam
diige soort van schoonheid bezat
de schoonheid van het ongewo
ne. Zij gevoelde zich zoo recht pret
tig en opgewekt gestemd. De men
sc-hen, bij wie zij logeerde, waren
gezellig en vroolijk, en haar nieu
we omgeving leek wel een land uit
het rijk der sprookjes.
Toen zij in de eetkamer kwam,
was het geil eel e gezelschap daar al
bijeenEen rijzig gebouwd heer,
met een bruinen baard1 en min of
meer gebogen in d:e schouders, liet
het vuurscherm los, waarop hij
met zijn beide handen leunde, en
trad op haar toe, om haar te be
groeten. Hij deelde haar mede, dat
hij; pas een half uur geleden op
Giednavelin was teruggekeerd en
dat di,t ook de reden was, waarom
hij haar niet dadelijk bij haar aan
komst zijn compliment had1 kun
nen maken. Er was iets in zijn ge
laat. dat haar aantrok en haar op
haar gemak bracht. Als d'it Lord
Manorwater was, behoefde zij ook
verder geen vrees te koesteren voor
de grooten dezer aarde.
(Wordt vervolgd).
