Licht en Schaduw.
Rubriek voor Dames.
FEUILLETON.
Een lastig geval.
In de wachtkamer vaiï een spoorweg-
station zit een handelsreiziger genoe-
gelijk een sigaret te ruoken.
De portier komt op hem af e.i zegt
op strengen toon: ..Ziet u dat bordje
niet?" daarbij wijzende up een karton
nen plaat, waarop met groote c ï-:-
Verboden te rooken."
De handelsreiziger antwoordt.
wel. maar hebt gij dat andere bo.uje
niet gezien?", en liii w: daarbij op
een reclameplaat, waarop de woorden
prijken: Rook de sigaretten van ie
firma N. Co."
Brillen.
Toen de brillen voor het eerst in
gebruik kwamen, ging een brille-
drager door voor een voornaam
persoon. Daarom bedienden velen
er zich van. al waren zij noch kort-,
noch vèrzienden.
In Spanje vooral werden zij als
een onontbeerlijk bestanddeel van
het toilet gehouden men geloofde,
dat zij de^ waarde van en den eer
bied voor een peirsoon verhoogden.
Een jonge monnik, wien het dooi
den invloed zijner familie gelukt
was. in een belangrijk proces eene
gunstige beslissing ten gunste van
zijn klooster te verkrijgen, hield
zich voor rijkelijk beloond, toen de
prior hem omarmde en toevoegde
Broeder! gij moogt voortaan een
bril dragen."
De meerdere of mindere groot
heid der glazen stond in verband
met dien rang. dien iemand be
kleedde. Toen die Markies van As-
torga. destijds onderkoning van
Napels, een manneren buste van
zich deed vervaardigen, beval hij
den beeldhouwen- om vooral zijn
fraaier, bril daarbij niet te verge
ten.
De verloren krijgskas van
Napoleon I.
Een bij Wilna in Rusland gevonden
oude soldatenransel, dien men gevuld
vond met Frasche goudstukken van
het begin dezer eeuw. was eene tref
fende herinnering aan de zoogenaam
de Groote Armée van Napoleon I en
zijn rampzaligen veldtocht naar Rus
land in 1812.
Na den brand van Moskou zag de
onverzadelijke veroveraar zich ge
noodzaakt aan de beveiliging zijner
legermacht en eigen redding te den
ken. De terugkeer naar de Duitsche
grens geleek echter niets op den ge-
regelden terugmarsch" van een samen
hangend leger, maar veel meer op een
radelooze vlucht met alle daaraan ver
bonden gevaren en verschrikkingen.
Napoleon zelf. op eigen redding be
dacht. snelde, gelijk de geschiedenis
heeft opgeteekend. in eene slede zijn
leger vooruit om zijnen troon te be
vestigen. die door verschillende voor
vallen te Parijs e- elders bedenkelijk
aan het wankelen was geraakt.
De verzending en bewaking der
krijgskas. welke in dien tijd nor over
de 12 millioen frank bedroeg en ver
pakt was in vaatjes, geladen op voor
treffelijk bespannen wagens, werd aan
maarschalk Ney toevertrouwd. Napo
leon heeft nooit iets van dit geld terug
gezien en gedurende langen tiid werd
er een diep stilzwijgen over bewaard,
waar die groote som kon gebleven zijn
of was er misschien niemand, r ie
daarover iets met eenige zekerheid kon
mededeelen. Later is gebleken dat do
wagencolonne onder sterke dekking
met hare kostbare vracht naar i e
grens opbrak, doch zii bleef niet ver
van Wilna in eene engte van den weg
steken en men moest het als omogelijk
lijk opgeven de voertuigen los en ver
der te krijgen. Om nu den schat niet
in de handen der Russen te laten al
len, gaf maarschalk Ney bevel, de va
ten stuk te slaan en het goud te ver
doelen onder de terugkeerende solda
ten. die daar voorbijkomen zouden, en
I zoo geschiedde. Vele soldaten wierpen
alles weg wat zij bezaten, om hunne
vansels met goudstukken te kunnen
vullen, doch slechts weinigen van hen
Idie de verzoeking niet konden weer
staan om zich met het zware goud te
I belasten, waren bij machte het over de
grens mede te sleepon; integendeel werd
dit goud. dat tot hun heil moest, strek
ken. bij velen de middellijke oorzaak
a an hun ondergang.
Schiller over de kunst van
zich te kleeóen.
Over dit. onderwerp heeft de groote
idealist de volgende beliartigenswaar-
I dige wenken geschreven:
..In deze aesthetische wereld, die eene
i geheele andere is dan de platonische
Republiek, vordert ook de rok, dien
ik aan het lijf draag, van mij eerbiedi-
j ging van zijne vrijheid en hij verlangt
van mij, evenals een bediende, die zich
over zijne dienstbaarheid schaamt,
dat ik niemand zal laten merken dat
hij mij diqpt. Daarvoor belooft hij mij
I echter ook zoo bescheiden mogelijk van
I zijne vrijheid gebruik te maken, zoo
dat de mijne er niet onder lijdt, en als
wij beiden woord houden, zal iedereen
zoggen, dat ik net -ekleed ben.
I ..Knelt daarentegen de rok, dan ver
liezen wij beiden, de rok en ik, van
I onze vrijheid. Daarom zijn alle heel
nauwe en heel wijde kleedingstukken
beiden evenmin mooi. want behalve
dat beide de vrijheid der beweging be
lemmeren, komt bij de nauwe kleeding
de vorm van het lichaam slechts uit
ten koste van de kleeding. terwijl bij
de wijde kleeding de rok den vorm van
het lichaam verbergt, doordat hij zich-
zelven met zijn eigen vorm opblaast en
zijn heer louter tot zijn drager verne
dert."
Het varken in eere gehouden.
Gewoonlijk wordt er over het varken
in verachtelijken zin gesproken, als J
bij uitnemendheid het beeld van alles
wat onrein is. In Duitschland geniet
het zwijn echter de eer. dat het woord
Schwein in de beteekenis van ..geluk"
gebezigd wordt. Zoo spreekt men. even-
als de bekende uitdrukking pech heb- i
ben ongeluk hebben beteekeni. van 1
Schwein haben als geluk hebben. ..bof
fen'. waarschijnlijk daarvan afkomstig I
dat in het kaartspel de hoogste kaart,
het aas, Saue (zeug) wordt genoemd.
Ook dichters houden wel van het
zwijn, al is het niet in de beteekenis
van geluk. Er bestaat van een Fransch-
man een fraai sonnet op het varken, en
Uhland heeft het in een vroolijk ..soep-1
lied" bezongen. Schilders gebruiken
met genoegen hun kwast van varkens-
borstels, de geleerden lezen in oude
boeken, in zwijnsleder gebonden, en
Blumauer heeft de volgende ..Ode aan
het Zwijn" gedicht:
Heil Dir. geborstetes,
Ewig geworstetes
Dutzend geborenes
Niemals geschorenes
Liebliches Schwein!
zworeoen aan het schreien brach
ten.
Thans werd de vraag voor het.
hof gebracht, of die tranen der ad
vocaten. geoorloofd dan wel een on
wettig mididlel waren, om te wer
ken op de gevoeligheid van hen,
die recht moesten spreken. En het
gerechtshof besliste, dat tramieni een
pleitimii'didel waren; zoo goed: als een
andier .en dat mien de echtheid daar
van niet kon of mocht onderzoeken.
De welsprekende pleiters kun
nen dlus blijven schreien zooveel zij
willen,. al denkt de booze we
reld daarbij een weinig aan kroko
dillen.
Het oudste nieuwsblad in de
wereld.
In Peking is een nieuwsblad!, ge
titeld Chijjg-Pao (Nieuws uit d'e
hoofdstad'), dat. maar men zegt.
reeds bestaan heeft sedert het jaar
cis introduceerde onder de schoonen de slaan wij de handen in elkaar en we Toen de laatste tonen waren wegge-
van haar tijd het eerst den rond n| mogen het interessant vinden, we zesrT, storven bleef het publiek nog eenige
waaier in den vorm van een scherm, gen toch met een soort van voldoening:
Hendrik III gebruikte altijd een wraier; ..Dat is niet meer van onzen tiid."
en heeft daar in de historie dikwijls
voor moeten boeten, als teeken van 1
zijne verwijfdheid. In Italië worden :3.A."Z"ie:E3"crxia:,
jonge meisjes onderscheiden van ge-
door H. F R E IJ E R.
seconden doodstil zitten: dan weer
klonk een gejuich en gejubel als er
nog nooit in een schouwburg was ge
hoord. Men riep om den meester en
om de zangers, doch zonder resultaat.
Het gordijn bleef neer.
Gp den volgenden dag liet Wagner
door middel van aanplakbiljetten aan
het publiek bekend maken, dat hij
wenschte te voorkomen dat de gedach-
In den zomer van 1876 zouden de: len van het werk werden afgeleid om
eerste uitvoeringen van het groote op den componist of op de uitvoeren-
werk plaats vinden. De repetities I den gevestigd te worden,
werden reeds door een groote schare
van belangstellenden bijgewoond. 0ok de opvoeringen van „Walküre"
Wagner zelf was overal; nu op liet ..Siegfried en ..Götterdammerung"
trouwde vrouwen, door liet dragen van i
zuiver witte waaiers.
In Holland en Engeland zijn de|
waaiers meer in zwang gekomen na he:
herroepen van het „edict van Nantes
Menig Fransch waaierfabrikant bracht
toen zijn kunst naar eerstgenoemde
landen over.
De regeerino-en van de Lodewijken
in Frankrijk brachten het hunne er i
toe bij om den waaier in aanzien te tooneeh dan in het orkest, de uitvoe-i gelukten uitstekend Die van .Sieg-
houden: in dien tijd toen geduld, mis- renden met blik en gebaar aanmoedi- fried" werd, weieneen lichte onge-
noegen en geld .eoffevd werden voor gend. Koning Ludwig woonde een ge „eldbeid ,nn Bel/ den vertolker van
kostbare nietigheden alleen om den heele serie repetities bij en werd metj de Wotan-partij een da» uitgesteld
glimlach van een vrouw. den meester hartelijk toegejuicht. Toen voor de laatste maal het gor-
In dien tijd was het geen ongewoon Reeds eenige dagen voor de eerste dijn was gevallen besloot het publiek,
740 vóór de Christelijke jaarbei- verschijnsel dat men de waaiers in' uitvoering van Rheingold (13 Augus-i zoolang om- den meeseer te roepen
ling. Waf in zijne kolommen- ver- I Parijs liet maken en dan naar Spanje i tus) had het anders stille Bayreuth tot hij zich zou vertoonen. Werkelijk
meld wordt is zeer leerrijk. Zoo z°hd om ze door talentvolle artiesten i een geheel ander aanzien gekregen, verscheen hij ook zichtbaar geroerd
vindt men. onder andlere officieele kgag||fDu~' 1 An- MM*---
aankondigingen, den j ui sten da
tum. waarop die Keizer heeft bevo-
te laten beschilderen. Beroemde Hol- Alle hótels waren bezet; in de straten en. zich tot de vorsten en tot zijn volk
landsche kunstenaars vestigden zich verdrongen zich talrijke vreemdelin- wendend snrak hij de bekende woor-
in Parijs en werkten daar met toewij-gen. De winkeluitstallingen prijkten den Aan uwe gunst en aan de opof-
len dat de winterhoed' plaats moetdinS aan lle' uitsniiden van ivoren met photographïeën van dep dichter- Terende toewijding van mijne kunste
maken voor den; zomerhoed. Ver-waaiers. j componist., ja. men verkocht, zelfs naars dankt gij deze daad. Wat ik u
der leest mem, dfat zes Ghinieesöhe I Het beroemde Vernis-Martin is een Wagner- en Walkuren-sigaren. Ook
candidaien voor de betrekking van bijzonder helder emailachtig vernis, verschilende vorsten kwamen om ge-
ondlerwijzer boven d'e 90 en dertien 1 ierf volmaakt conserveert. Het tuige te zijn van de groote daad. vóór
boven die 80 jaar waren, waaruit geheim van het maken van dat vernis allen de Duitsche Keizer. Onder het
wij ons eer denkbeeld; kunnen var-I scllij»t met den dood van de »ebroe-1 mid gejuich der menigte reed de gr ij- En al? gij wilt. dan hebben wij eene
men van die bepaling van leeftijd j c\e.rs Martin mee ten grave gegaan te j ze monarch door de feestelijk getooi-1 kunst,
voor examens in het: Hermelsche1 zlJn-
Rjjik j Sommigen veroorloven zich de
De „Ching-Pao" is inzonderheid weelde van het verzamelen van waaiers
in één opzicht merkwaardig, name- Het is een interessante maar niet wei-
lijk. dat er geen enkele drukfout 1"vfhoKV"v'"1
t gi]
nog te zeggen heb. zou in weinig
woorden, in een axioma saam te vat
ten zijn. Gij hebt gezien, wat wij
kunnen, nu is het aan u te willen.
Dichter begeisterst Du.
Eicheln bemcisterst Du,
Alles verzehrest Du,
Christen ernahrest Du,
Gütiges Schwein!
Hei Dir drum ewiges.
Immerfort schabiges.
Nimals gereinigtes.
Vierfach gebeinigtes
Liebliches Schwein!
Advocaten-tranen.
Mag een advocaat tranen storten
bij zij.n pleitrede
Die vraag werd eens behandeld
voor het gerechtshof van Tenues
see. Verscheidene advocaten zijn
daar. naar het schijnt, zeer mild
met hunne tranen en onweerstaan
baar. als zü schreiend met. afge
broken woorden, pletten ten gunste
van den schuldige. Het is zelfs
meermalen gebeurd, dat zij d'e ge
in te vinden is. Meesterknecht en
corrector worden goed betaald,
maar de minste fout zou den schul
dige het. hoofd kosten niets meer
of minder Zoo is de Ching-Pao"
niet alleen het. oudste maar ook het
cor.rectste nieuwsblad van1 de we
reld'.
M aaiers hebben in den eodsdienst,
zoowel als in den oorlog een rol ge
speeld en werden zelfs doodelijke in
strumenten ten tijde toen de Medicis
het lot van Frahkrijk bestierden
Maar de waaier heeft geen vergift
noodig. om een gevaarlijk wapen te j
worden in de handen van eene niooie i
vrouw. In Spanje heeft de waaier een I
taal en wij weten dat woorden doode-
lijk kunnen zijn.
Er zijn allerlei legenden in omloop i
betreffende den oorsprong van den
waaier. De Chineezen beweren hem te
heben uitgevonden en in China wordt
hij ook bijzonder veel gebruikt, zoo-
wel door mannen als door vrouwen.
Er wordt zelfs van gewaag*! m ge-
dichten in 't Sanskriet geschreven, en
een zeer oude Japansche legende wil
ons doen gelooven. dat hij het eerst
het licht zag' in het Land van de Bloe-1
men. Mogelijk werd hij het eerst ge-1
bruikt in den vorm van een palmblad.
Men zegt-, dat de eerste waaiers ge-
de straten der stad.
De aanvang van de eerste voorstel-
ling wa,s te zeven uur aangekondigd, j
doch reeds óm vier uur des namid-
dags heerschte rondom het Festspiel-
haus een dicht gedrang. Eindelijk
weerklonk de fanfare oni het publiek i
te verzamelen en zij. die zoo gelukkig I
te hebben, spoed-1
Toen allen gezeten
waren trad Keizer Wilhelm I met zijn
Het Huldeblijk der H. B.
Scholen.
kostbare liefhebberij.
Zoo'bestaat er nog een waaier uit
den tijd van Lodewijk XV. De onveran
derlijke frischheid va- het schilder
werk is buitengewoon, sommige détails
zijn zoo klein er on gebracht, dat een I waren, een plaat:
vergrootglas noodig is om ze ie on- den zich er heen.
derscheiden.
Een andere waaier uit, den tijd var I zijn/- dochter, de groothertogin van
Lodewijk XVI bestaat uit schilder-Baden, de vorslenloge binnen, luide
werk op de huid van kuikens met spijl-1 door het publiek toegejuicht. Dan
tjes van koehoorn, vastgehecht metwerd het duister, in de ruimte, waar het aan het station een levendig too-
staal. Het schilderwerk op de voor- en de toeschouwers zaten, uit de diepte neel. Van heinde en ver waren de
achterzijde van dien waaier schit- van den „mystischen afgrond" ruisch-1 leerlingen samengestroomd, elk voor
terend. ten de eerste tonen van Rheingold op. zien van de fraaie oranje-insigne. De
Een andere waaier wordt versierd De opvoering was als een openba- meisjes er waren reeds heele da-
door een schilderstukje, voorstellend j ring. Nooit had men zulk een combi- mes bij allen in licht costuum, de
natie van drama en muziek te zien j jongens waaronder zelfs een heer
en te hooren gekregen. I met een hooge zijden op in het
Een Hoogere Burgerscholier schrijft
ons:
Verleden Woensdag had de onthul
ling van de zuil, aangeboden door de
H. B. S.'ers aan H. M. de Koningin,
plaats.
Reeds in den vroegen morgen was
,de slag van Trafalgar.'
Bij het, lezen over die verfijnde weel-
Het schietterrein van de firma Krupp.
De schiet stahel.
Jaarlijks maken de officieren van de staat sedert 1877 en is uit den aard der
maakt, waren van gras en riet en later j artillerie- en genieschool te Berlijn een zaak zeer uitgestrekt. Er kunnen proe-
van veeren. In Japan worden de wan uitstapje naar Essen, om de fabrieken ven tot op 24 K.M. schietwijdte op gti
ers tot zeer verschillende doeleinden van de kanonnenfirma Krupp en in het nomen worden.
gebruikt van een blaasbalg voor 'g bijzonder de schietproefinrichtingen bii De plaat stelt de plaats voor, waar
keuken af tot een zwaard toe. Meppen te bezichtigen. Dit uitstapje het te probeeren geschut, wordt opge-
De Chineesche waaiers zijn bijzo - I vormt een punt op het program van steld. Bovenop den schiètstand bevindt ciaal daartoe ontwórpen constructie,
der mooide spijltjes zijn van uitge- j hun vakonderwijs en ook de Duitsche zich een loopkraan, die dient voor de Het groote kanon wordt vervoerd op
sneden ivoor, sandelhout en metaal keizer hecht groote beteekenis aan de zijwaartsche beweging van zware las- een {rein, die uit 4 achter elkaar ge-
bewerkt niet gevlochten metaaldraad, Krupp-fabrieken, wat wel blijkt uit ten. Onder het midden staat een groot schakelde wagens bestaat en '79.450
zoodat het op kant gelijkt. Ornamen-1 zijn herhaaldelüke bezoeken aan Es- kanon, dat op de wereldtentoonstelling
ten van gekleurd email maken die sen. j te Chicago door zijn reusachtige afme-
waaiers noe- schooner. De groote schietplaats van Krupp be- tingen de verbazing opwekte.
Zeer kostbare waaiers hebben dik
wijls gediend als geschenken tus-
sclien vorstelijke personen. Zoo is
van zekere vermaardheid de waaier.
die Koningin Margaretha van Enge-1
land vereerde aan Koningin Louise
van Lotharingen. Catharina de Medi-
Aan beide zijden van dit reuzenkanon
staan stukken lichter geschut der ves-
tiii!§§Xrtilleris4 rechts een scheenskïu
non met pantserbedekking. Talrijke
railsporen dienen tot het verplaatsen
an het geschut op waggons van spe-
K.G. weegt. liet. kanon weegt 122.580
K.G.
Vervoerwijze van het. groote kanon.
Scheteen van DRKA.
Opoffering.
In de stad begon het duister te val
len. 't Was even vier uur, in den win
ter, en hier en daar wapperde al het
gouden vaantje van een gasvlam. Be-
drukt liepen de menschep verder in
den modder. Zóó was het al de heele 1
week geweest, altijd maar een men
geling van regen en sneeuw, die de
straten verpapte. en koud en huiverig
maakte.
Norsch kee kiedereen voor zich om-1
dat de zon er niet was en om den vui-
len regen. De koetsiers van rijtuigen
en karren scholden tegen het publiek
en vloekten op hunne paarden of
die het konden helpen, dat hun ge
zicht kramptrok van de kou. De ven
ters. vrouwen en mannen, deden zelfs
geen moeite meer om hunne waren j
aan te prijzen. Goor lag hun voorraad
op de doorweekte lappen papier; sme
rige, schooierige stillevens, waar nie
mand trek in had. En de bezitters er- j
van, die door handel moesten leven.
stonden in een portiek, in dampende
natte kleeren, te wachten tot het ge
heel avond was, en rilden of ze de
koorts hadden. De meer bevoorrechten
zaten boven een test met vuur, maar
dat konden de meesten niet betalen
na zoo'n dag van sjagrijn.
Een elk had op zijn manier het land.
De karrevoerders die slipten als zij de
zware handwagens wilden voortdu
wen op liet glimmende asphalt; de
trottoirgangers, die gedwongen waren
elk oogenblik spiegelgevechten te leve-1
ren met druipende parapluies van an- j
deren: de tram menden als er weer een
nieuwe passagier binnen kwam met j
een van water druipende jas. en die
nieuwe zelf, als het binnen vol was, i
en hij voor of achterop moest staan:
de huurders of bezitters van een rij-1
tuig, omdat zij liever hadden willen j
loopen, en de raampjes zoo beslagen
waren door de kou daarbuiten.
Den ganschen dag had hij door dik
en dun gesjouwd, met zijn lekke laar
zen en zijn versleten jasje. Hij was j
kantoorlooper.
„Tsjok, tsjok." hadden zijn kapotte
zolen gedaan bij eiken stap. zijn
kousen waren doornat. Hij voelde zich
doodmoe van het loopen. troosteloos
door de kou r nattigheid. In zijn
hoofd was een koortsachtige dofheid;
zijn leden waren loodzwaar.
..Wat of dien man toch scheelt?"
had korzelig de chef gevraagd, terwijl
hij genoegelijk zijn gladde, warme
handen over z'n knieën streek. ..Nou
ja, 't is vuil weer, dat weten wij alle
maal wel; ik moest er van ochtend ook
door ,en ik was om twaalf uur ge
dwongen mijn lunch op bureau te ge
bruiken. Maar die lui zijn ook zoo i
gauw terneergeslagen. Mijn hemel,
als je je al door een regendag op je
kop laat zitten, ben je niet waard dat
je leeft?" En hij dronk zijn kop koffie j
uit, met korte, smakelijke teugjes en j
ging voor de kachel staan om zijn
handen te warmen.
De boekhouder begieep er ook niets
van. „Zeker dronken!" meende hij.
..Die lui trachten de nattigheid van
buiten altijd te verdrijven door de nat- j
tigheid van binnen!" En hij lachte om I
zijn geestige woordspeling, terwijl hij
met een tandenstoker de laatste rest
jes van 'n koude karbonade uit zijn j
kiezen verwijderde. Toen floot hij 'n
vroolijke fanfare en ging naar het
raam, waar hij met heel correcte,
mooie ronde letters zijn naam in den
wasem schreef. Maar dat werkje gaf
hem koude vingertoppen, en boven
dien opende het hem een zeer onver
kwikkelijk uitzicht op de cacao-kleu-
rige straat en den bajerd van wagge
lende zwarte schoorsteenen en vuile,
verregende voorgevels in een nevelig
verschiet. Daarom zocht hij spoedig
zijn plaatsje aan de lessenaar op, en
vergat in een wolk van fijne havana-
rook. wat daar buiten voorviel.
Om half acht kwam de looper thuis
in de achterbuurt, waar aan alle kan
ten de gooten neergutsten. tot midden
in de straatjes. Want de sneeuw was
nu heelemaal regen geworden, regen
van stralen. Met een trap stiet hij
de deur van zijn verblijf open, en
stompte naar boven, de donkere trap
op. Net had hij een paar treden be-
klommen, of beneden werd een deur
geopend, en een helle, gele lichtstraal
viel naar voren. Meteen hoorde hij I
een aardig stemmetje dat zeide: Mijn
heer Free, komt u van avond nog wat
beneden?" en toen hij even aarzelde
zijn bitterheid, kwam er vleiend: .,Hè,
ja, toe, mijnheer; 't is zoo gezellig?"
,,'k Zal eens zien; ik weet 't nog
niet, want ik heb hoofdpijn," ant-
woorde hij dof en stug- hoewel hij
de hardheid van zijn antwoord wat
trachtte te verzachten door een vrien
delijken toon. en meteen stapte hij
hai'd door.
Boven was het wel eenzaam en
kaal, maar toch kon je zien dat daar
een zorgzame hand bezig was geweest,
om het weinig je wat er was. zoo ge
zellig mogelijk te schikken. Dit bracht
hein tot kalmte en iets minder hard en
droef gebruikte hij zijn middagmaal. 1
Toen trok zijn hart hem naar bene
den, maar hij bleef eerst wat zitten, om
de kleine meid te bewijzen dat hij het
werkelijk gemeend had wat hij zeide.
Lang hield hij het niet uit. Zacht
daalde hij de trap af en stond op eens
in een laag vertrek, vol lamplicht en
zeepwaterwalni. Een juichkreet
schalde, en twee mollige armpjes wer
den om zijn hals geslagen. Toen zoen
de zij hem zacht op zijn voorhoofd, en
bezorgd klonk het: ..Heeft u nog zoo'n
erge pijn?"
Hij stelde haar gerust, en knikte j
zijn hospita toe. een zware dikke 1
yrouw. die diep riebop-en stond over
een tobbe, en bet waschgoed langs het1
rimpelig blik schrobde. Zij beant
woordde zijn glimlach, maar de druk
ke mond ,die altijd zoo gauw aan liet
prateii was. bleef gesloten, en met for- j
sche stooten haalde zij liet linnen heen j
en weer.
Hij lette er eerst niet op. zoo druk
maakte het hem 't, blonde kindje op
z'n knie; eerst toen het te slapen werd
gelegd in een hoek van de kamer in
de bedsteê zag hij dat het ruwe ge
laat tegenover hem droef en zorgelijk
stond.
En opeens vergat hij zijn eigene
grieven en moeilijkheden, en niet de
vertrouwelijkheid van een goed vriend
vroeg hij net zoo lang tot hij het wist.
Dat Lientje op een kinderpartijtje was j
verzocht door een dame. bij wie zij.
moeder, werkte: en dat 't niet kon, dat
't waarachtig niet kon, want ze had
geen jurkje. Ze stuurde d'r kind lie
ver niet als 't er niet fatsoenlijk uit
zag, want 't was een kind van knappe
burgermenschen. al had moeder 't nou
als weduwvrouw ook nog zoo hard.
En aan den anderen kant kon zij het
kind dar genot toch niet onthouden
om "n beetje trotsch. 's Schaap had
toch al zoo weinig, en zij had van me
vrouw al zoo veel gehoord van al de
pret, die ze zou hebben.
t Was aandoenlijk die groote, bon
kige vrouw uit het volk zoo zacht en
teer te hooren praten over haar lief,
klein kindje.
..Mijnheer" Free keek eens voor zich
uit. Zijn voeten waren nu lekker
droog, 't was of ze gloeiden van genot,
en zijn heele armzalige bodie tintelde
van warmte. Hij voelde zich rijk,
hier in het lage vertek vol koesteren
den warm waterdamp; en dacht niet
meer aan den dag van morgen; aan
wat hij misschien in de toekomst noo
dig zou hebben. Langzaam ging zijn
hand in z'n zak. en uit zijn portemon-
naie haalde hij voorzichtig, dat de
vrouw het niet merken zou, een rijks
daalder, z'n eenige. Even keek hij
naar het lieve kindergezicht, dat lag
te blozen in diepe rust, toen schreef
hij wat op 'n papiertje, vouwde daar
het geldstuk in, en schoof zijn gift on
der een paar oude kranten.
Den volgenden morgen toen zijn
schoenen weer „tsjok, tsjok" deden op
het natte asphalt, en zijn gestalte
vooruitzeulde tegen den regen in. vond
de hospita het papiertje, waarop stond:
„Voor het jurkje van Lientje."
