Licht en Schaduw.
Rubriek voor Dames.
Dappere Zusjes.
FEUILLETON.
Snel leven snel sterven.
De oorzaken van vroegtijdigen ou
derdom en dood liggen, gelijk een hy
giënisch blad schrijft, in de talrijke
uitvindingen, waardoor de mensch zich
zeiven van de zoo noodige rust berooft.
De telephoor. in huis. die hem op on
gelegen tijden oproept.: het eJectrisch
licht, dat door zijne sterke inwerking
op het netvlies van het oog, zijne her
sens voortdurend in geprikkelden toe
stand houdt; de spoorwagen en de
slaapwagon, die hem, indien zijn be
roep veel reizen noodzakelijk maakt,
weken achtereen blootstelt aan aan
houdend geraas en voortdurend schok
ken der hersenen en van den rug: maal
tijden, die wegens tijdsgebrek met on
natuurlijke haast verslonden worden;
alle deze oorzaken, op zich zeiven en te
zamen genomen, verzwakken en ver
korten tal van menschenlevens, die brj
■wijze regeling geheel anders zouden
zijn verloopen.
Het geraas der steden, het aanhou
dend luiden en fluiten, het geschreeuw
der straatkooplieden, het gerammel
der tramwagens, het getier der straat
jongens en van ander gespuis, dat de
schrik van de straat is, al deze oorza
ken werken te zaïnen om menig nuttig
menschenleven vóór den natuurlijken
tijd te doen eindigen.
De huisvrouw der Spreuken.
Eene degelijke vrouw, wie vindt
haar?
Hooger dan koralen is hare waar
dij.
Op haar vertrouwt het hart van ha
ren echtgenoot;
een gewin zal hij niet derven;
zij doet hem goed en geen kwaad,
al hare levensdagen.
Zij ziet naar wol en vlas om
en werkt met lustige handen.
Zij is als handelsschepen: van verre
haalt zij haar brood.
Zij staat op, als het nog nacht is,
en geeft spijs aan haar huis,
voor hare dienstboden wat ieder toe
komt.
Zij denkt over een akker en koopt
dien.
Uit hetgeen hare handen verdien
den. plant zij een wijngaard.
Met kracht omgordt zij hare lende
nen
en zij stevigt liare armen.
Zij bemerkt, dat hare winst ruim is,
des nachts gaat haar licht niet uit.
Zij slaat hare handen aan het spin
rokken.
hare palmen houden de spoel vast.
Hare palmen strekt zij naar den be
hoeftige uit,
hare handen reikt zij den arme.
Zij vreest de sneepw niet voor haar
gezin,
want geheel haar gezin is in schar
laken gekleed.
Spreien vervaardigt zij voor zij zich
zelve.
Van fijn linnen en purper is haar!
gewaad.
Haar man is bekend in de poorten,
wanneer hij nederzit onder de oud- j
sten des lands.
Zij vervaardigt opperkleederen en
verkoopt ze,
gordels levert zij aan den hande
laar.
Met kracht en heerlijkheid is zij ge
tooid.
Zij lacht met den komenden dag.
Haar mond opent zij in wijsheid,
eene vrome onderrichting is op hare j
tong.
Zij gaat de gangen harer huisge-
nooten na
en eet het- brood der traagheid niet.
Hare zonen treden op en noemen
haar gelukkig,
zoo ook haar man. en hij prijst haar:
..Vele dochters weerden zich kloek,
..maar gij gaat die alle te boven."
Bedriegelijk is de bevalligheid, ijdel
de schoonheid.
Eene vrouw, die God vreest, moet
geprezen worden.
Geeft haar van de vrucht harer han
den,
erj dat hare werken haar prijzen in
de poorten!
Chineesche dandy's
Om voor een echten dandy te kun
nen doorgaan, moet de zoon van het
Hemelsche Rijk kui»-ft bogen o*» een
stamboom, die minstens duizend jaar
oud is. Met een rij van voorvaderen
van slechts vijf of zes m ir--a*i ?r- men
hem. als hij den dam'- wilde uithan
gen, onverbiddelijk als een parvenu
beschouwen. In hoog aanzien 1 de
wereld" staat de Chinees wanneer
zijn familie reeds twee of drie dui
zend jaar bestaan heeft.
Door rijkdom kan men in China in
een of ander opzicht wel iets bereiken,
men mag zelfs een ambt koopen. maai
bij de bepaling van de maatschanne-
lijke nositie van een man speelt het
geld geen rol.
De kleeren maken den man. ook in
het Rijk van het Midden- maar de ga
la-kleeding van den voornamen ..John
Chinaman" heeft «lechts dan eenige
waarde, wanneer zii van een stamva
der afkomstig is. Zeldzaam bontwerk,
kunstig borduurwerk, kostbare Ooster-
sche versierselen, vooral fraaie ne-
phritsteenen, gaan daarom als fami
lie-erfstukken van het eene 'acht
op het andere over. In zijn onschatbare
erfgewaden hult de Chineesche edel
man zich natuurlijk alleen bij plech
tige gelegenheden. Het is 7"'n beilige
j plicht, al die dingen zooveel mogelijk
te ontzien, ten einde ze voor zijn na
komelingen te bewaren.
Zelden tooit zich de gestaarte dandy
met zijn sabel- of zilvervossen-bont. en
zijn rijk versierde -ewaden. maar va
ker draagt hij aan zi: - vinger een ne-
phritring. van lichtzeegroene kleur,
die misschien eenige duizenden jaren
oud is. Zulk' een rir- die twee centi
meter breed is en aan den duim
dragen wordt, is het onmiskenbare tee-
ken, dat de stamboom van zijn bezit
ter tot in de grijze oudheid opklimt.
Ook de lengte van de -"-rts aan de
vingers is een teeken van rang. maat
schappelijke pres4-'" macht en rijk
dom! Een voorname Chinees laat ziin
nagels groeien, totdat zi: anderhalven
en niet zelden twee duim lat"-zijn. Zij
buigen zich dan naar binnen om. als
de klauwen van een vo'r en toonen
aan. dat de ,,ho -u-ene" het niet
noodig heeft zijn handen te -bruiken
voor eenigen arbeid.
W anneer de trotsche bezitter van
zulke klauwvingers een niet al te hoo-
gen maatschappeliiken rang bekleedt,
bestaat zijn voornaamste uitspanning
in het bezoeken van de zoogenoemde
..speelhuizen". Behoort hij tot de oud
ste geslachten, dan past het hem bij
voorbeeld niet zelf naar den schouw
burg te gaan; in zulke gevallen mjehr.
de tooneelspelers bij hem komen t n
op zijn ..huistooneel" opvoeren, wat
hij verlangt te zien.
Volgens een ongeschreven v e" moet
iedere gele aristocraat urn geoefend
boogschutter, een uitsteK-md ruiter en
een hartstochtelijk speler zijn.
Noblesse oblige. Zoo ooi; lher. Zelfs
wanneer hij in een restauratie het
middagmaal gebruikt, vordert cie eti
quette, dat hij met den waard of met
den bediende een spelletje doet, nra
uit te maken of hij voor zijn maaltijd
dubbel moet betalen of dien v-mi niets
krijgt.
Wanneer een gestaarte, echte fat op
hooge feestdagen gaat wandewo. ge
huld in de Ideederen, welker versier
selen reeds de vreugde van zijn bet
overgrootvader uitmaakten, is hij door
een stoet van dienax-en omgeven. In
de linkerhand heeft hij bijna altijd
een takje, waaron een klein vogeltje
zit. Dezen gevederden metgezel werpt
hij na elk vijftigtal passen hoog in de
lucht. Het beestje fladdert eerst vroo-
lijk een poosje rond. schiet dan plot
seling in snelle vaart naar beneden,
neemt van de lippen van ziin eebieder
een zaadkorreltje weg en gaat weder
op het takje zitten. En dit is de meest
geliefde bezigheid van den Chinee
sche n dandy.
haar broeder op die vaas slaat, hooren
de menschen dat als donder. Volgens
de Polynesiërs wordt de regen veroor
zaakt door booze sten-en. die de zon
I met steenen gooien, terwijl men in Bir-
mah regen meent te kunnen maken
door aan een touw te trekken. Nieuw-
I Caledonië bezit een geheele priester
kaste van regenmakers, en ten tijde
van Moffat stonden in Zuid-Afrika de
regenmakfers in hooger aanzien dan de
Koningen In Alaska stemmen de be
woners den stormgeest tot zachtheid
j door in een hol tabak voor hem neer te
I leggen.
In vroeger tijden maakten vele Fin
nen goede zaken met het verkoopen van
wind.
Daartoe legden zij. na eerst hun geld
ontvangen te hebben, drie tooverknoo-
pen in een touw. Daarna deelden zij
den verkooper mede, dat hij door den
eersten knoop te ontwarren, een gun
stige bries zou verkrijgen; maakte hij
den tweeden knoop los, dan kwam er
een stevige wind, maar na den derden
knoop te hebben losgerukt zou er een
hevige storm losbarsten.
Heeft u met mij in een dier deer
niswekkende verhalen over vrou
wenkampen in Transvaal gelezen
oveu* het groolsche liefdewerk, dat
zekere zuster' Bakker daar verricht?
Heeft u gelezen, hioe zij daar, waar
bijinia gebrek is aan alles noodig
voor herstellende zieken, met on-
vermoeidan ijver tracht te verkrij
gen wat maar e enigszins te berei
ken is om haar arme patiënten het
lijden wat gemakkelijker te maken;
hoe zij zelfs gevraagd heeft overge
plaatst te worden dïiar, waar de
toestand het ellendigst was
Wat al opofferingen moet zoon
vrouwenleven doorgemaakt heb
ben Stel u voor al die kleine ge
woontes van weelde en. ijdelheid
opgeven om alleen voor anderen
te leven. Ja zeker, zij krijgt hare
böHooming misschien, uit veel dank
bare monden en oogen, maar ik bi,dl
u, denik u er eens goed1 in. lederen
dag waarschijnlijk precies hetzelf
de, altijd weer die arme vrouwen
en kinderen die men niet het tien
de deel kan geven, van hetgeen
voor hun' volkomen herstel noodig
zou zijn. Zieken verplegen in onze
gasthuizen, waar alles aanwezig is
om het den zieken zoo gemakkelijk
en goed mogelijk te maken is een
dankbaar werk als 't gevaar ge
weken is. begint de heerlijke taak
van het zachtjesaan weer opkwee-
keni. Geheel andiers is het daar,
waar de middelen niet aanwezig
zijn al spant de verpleegster zich
ini van den morgen tot den avond,
zij voelt, dat haar verpleegden
kwijnen. Om daarbij den moed1
niet te verliezen, om dan met on-
vermoeid'en ijver op haar post te
blijven, daartoe heeft een vrouw
heldenmoed noodig.
Wat een verschil toch, ginds een
vrouw, die zichzelve totaal vergeet
voor anderen, niet voor een paar
uur ot dagen, maar voor maanden
misschien wel jaren', en hier een
vrouwtje, dat zoo in zichzelve op
gaat, dat zij door' 't minste' vlekje
op haar japon., door een' warmen
dag of een onverwachte logeé totaal
haar zelfbeheersching kan verlie
zen. Stel u eens voor. dat de om-
Zonderlinete bijgeloovigheden.
In Indië gelooven de inlanders, dat
de regengod water door een zeef naar
beneden giet In Peru meent men, dat j
en vorstin des Hemels een vaas met j
regen in de hand houdt, en wanneer j
I standigheden het onmoozele vrouw-
I tje eons op de. plaats van. mijn hel-
dinnenfiguur had gebrachtzou
zij dan ook zoo geworden zijn Het
I valt moeilijk te zeggen maar zeker
j is in ieder geval, dat de omstandig
heden een buitengewoon groot ge
wicht in de schaal leggen.en daar
om moeders en andere' opvoedsters,
laten wij de kinid'eren. die meisjes
evengoed1 als de jongens, leeren
zich ontberingen te getroosten niet
alleen voor zich zelve, maar ook om
anderen te helpen.
Dat. kunnen zij alleen leeren door
veel omgang met andere kinderen
Het is soms aandoenlijk om te
zien, hoe een moeder haar best doet
alle kwade invloeden van hare
dochter verre tl© 'houden en dat
tracht te verkrijgen, door haar bij
zich te houden. Zij zal juist het
tegendeel bereiken haar dochter
heeft alles voor zich alleen, be
merkt, d'at zij geen slag heeft om
met anderen om te gaan wordt on
tevreden en egoïstisch en als er
geen andere amstandlighedJen ko
men, .een' onnut vrouwtje.
Neen, alleen onder die menschen
kan een vrouw evengoed als een
man, d'e ondervinding opdoen, die
noodig is. om van haar een waar
dig mensch te maken en daarom
behoeft zij niets van hare vrouwe
lijkheid te verliezen.
De mannen zijn; d'at tegen'woor-
dig voor 't meerendteel met ons
eenis en toch valt niet te ontken-
mem, dat een beetje onuoozelheüd!
bij de vrouw voor hen toch altijd'
nog iets aantrekkelijks schijnt te
hebben1. Zou dat niet aan onge
woonte toe te schrijven zijn? Zij,
willen uit overlevering nog altijd!
in een vrouw zien: zij, die zorgt
voor de kindleren, het eten en del
kleeren en zich verder met niiets
bemoeitmaar laten wij ze lang-1
zamerhand wennen aan de vrouw,
die belang stelt in alles, wat het pu- j
blieke leven aangaat, zonder haar
werkzaamheden te vervvaarloozen
en ik wed. d'at belde èn man èn
vrouw er gelukkiger door zullen,
zijm.
(Naar het Engélsch).
Engelsche Overwinningszuil.
Ter herinnering aan het wereldberoemde feit, dat de Engelsche generaals
op de Boeren weliswaar geen kanonnen,, maar zeer veel ossen
hebben buitgemaakt.
i Mevrouw en juffrouw Woodruff
I zijn uit, mijnheer. Zij zijn voor hel
tweede ontbijt naar Elston House ge-
I reden."
I Moncriefs gezicht betrok, 's Morgens
had hij ontdekt, dat zijn vertrek uit de
stad nog een paar uur uitgesteld kon
worden, en ofschoon hij zijn meisje
's avonds te voren al vaarwel gezegd
had, wilde hij de gelegenheid niet la
ten voorbijgaan nog een laatst en blik 1
uit Betty's schitterende blauwe oogen
op te vangen. Hij was vol hoop in
een rijtuig gesprongen en bemerkte j
nu. dat zijn Betty uit was om pleizier I
I te maken, terwijl hij haar dacht te i
vinden, overstelpt door verdriet.
J De oude huisknecht sloeg een deel-
I nemenden blik op Moncriefs neer-
slachtig gelaat. Zijn liefdesgeschiede-
nis was een geliefkoosd onderwerp
I van gesprek in de keuken,
j - - Het spijt mij zeer, Saunders, zei
hij eindelijk, maar laat ik dan de klei
ne meisjes nog maar eens gaan opzoe
ken, voordat ik vertrek. Zijn zij thuis?"
Ja, mijnheer, de jonge dames
drinken thee in de studeerkamer. Tk
zal haar gaan zeggen dat u er is."
O. dat is niet noodig. ik zal maar
naar haar toe gaan. Ik weet den weg
naar de leerkamer zelf wel, Saunders."
J Heel goed, mijnheer.
Toen Moncrief de leerkamer open-
I deed, ging er een juichkreet van de
j twee kleine blonde meisjes op. Zij
sprongen op van de tafel en wierpen
zich uitgelaten van vreugde in zijne
armen.
O. beste Terrv. ga je nu toch niet
I weg?"
I Jawel, mijn lievelingen helaas
wel. maar ik merkte, dat ik nog een
paar uur tijd had en wilde Betty nog
j eens zien; maar ze is niet thuis, en il
kon toch niet weggaan zonder noj
even naar mijn kleine meisjes te ko
men kijken."
- Neen. natuurlijk niet. Terry, 't h
aardig, dai je gekomen bent. en je
blijft theedrinken, is 't niet? Maar w.>
hebben niets heel lekkers," zei Molly
terwij] zij haar blik minachtend over
de tafel liet gaan.
■Maar wij zullen wel iets lekkers
zien te krijgen, Terry, stelde Suze vol
ijver voor.
Maar Terry verzekerde dat hij ge
roosterd brood en koek heerlijk vond
en dus zette Suze zich met groote waar
digheid achter het theeblad en Molly
haalde nog een kopje en schoteltje uit
de kast.
En waarom is Miss Matthews niet
hier om een oogje op,u te houden,
Sr.ze?"
O, zij is naar de bruiloft van haar
zuster. Is dat niet heerlijk'? Molley en
ik wilden bruidsmeisjes zijn. maar
Grootje werd boos eu vroeg of wij haar
schande wilden aandoen."
Maar nu doet liet ons plezier,
want als wij bruidsmeisjes geworden
waren, zouden we jou misgeloopen
zijn, zei Molly, hare oogen liefdevol
naar hem opslaande.
Dat is zoo beste meid; mevrouw
heeft ons ditmaal een grooten dienst
bewezen. Maar troost je. Betty zaJ bin
nen niet al te langen tijd je diensten
ragen, hoop ik.
De meisjes bogen met zeer belangstel
lende gezichtjes voorover.
En jij o'ok Terry?
Natuurlijk, Molly.
O, dat zal heerlijk zijn! Maar zal
t niet nog heel lang duren?
Ja. eerst moet ik van Jamaica
terug zijn, zei de jonge man lachend.
Toen keek hij met een zucht op zijn
horloge.
Het scheen nog zoo ver af zijn hu
welijk met Betty, verder dan hij zelf
soms durfde denken. Mevrouw Wood-
ruf was er tegen ;reeds van het begin
af had zij hem den voet dwars gezet.
Zij had meer eerzuchtige plannen
voor de schoone Betty. Zij kon hun
niet beletten elkaar lief te hebben,
maar zij weigerde haar toestemming
voor een officieel engagement.
Waarom ga je eigenlijk naar Ja
maica, Terry? vroeg Suze angstig. Ik
vind. dat je liever hier moest blijven
en Betty in 't oog houden. Grootje
brengt haar zulke malle dingen in "t
hoofd. Betty doet tegenwoordig niets
dan toilet maken, dansen en uitgaan.
Ze is heelemaal niet meer onze oude
Betty.
Ik wou, dat ik kon blijven, lieve
Suze, maar mijn «zaken in Jamaica
zijn verwaarloosd en ik moet er nood
zakelijk heen, om zc weer in orde te
brengen. Maar het kan ook zijn, dat
ik misleid ben en werkelijk rijker, dan
ik dacht.
O. Terry, dat hoop ik! Grootje
zou er niets tegen hebben, als je rij
ker was, denk je ook niet? En het kost
een akeligen hoop geld om tegenwoor
dig Betty's toilet in orde te houden.
Maar het hindert niet, al kom je
terug zoo arm als Job, zei Molly, wij
zullen toch evenveel van je houden.
Ja. dat spreekt van zelf. zei Suze
deftig: je hoeft Terry geen dingen te
vertellen, die hij zelf wel weet.
Ik vrees, dat je Grootmama mij in
dat geval in ernst de deur zou wij
zen, zei Terry somber. Zeg eens,
waarom ging Betty naar Elston
House?
Zij had geheel geen lust om te
gaan. zei Suze. maar je kent Grootjes
manieren: als zij beveelt, moeten wij
blindelings gehoorzamen. En Betty
was zeer verdrietig, want haar neus
en oogen waren zoo rood als iets van
het schreien over je heengaan, weet
je.
Mijn arme, lieve engel, zei Mon
crief teeder.
En Grootje was zoo stijf als een
hark. zei Molly verdrietig.
Weet je wat ik denk? zei Suze met
haar kin in haar hand ernstig de ta
fel overziende. Grootje wil dien ouden
Lord Elston inpakken, ging zij voort,
nadrukkelijk haar wijze hoofdje knik
kende. O. je hoeft niet te lachen; ik
Schetsen va,n DEKA.
Gouden bruiloft.
Nog altijd woonden zij in het oude
huis aan de vracht, waar hij haar een
maal als jong vrouwtje zoo blij en
trotsch binnenvoerde. Veel herinne
ringen zaten daaraan vast, souvenirs
aan blijde en droeve uren De laatste
zouden op dezen dag wel de overhand
hebben daarom had de familie, de
feestelijke, goedhartige familie, vast
gesteld dat zij het dafir niet zouden
vieren. Neen. ze moesten maar in Gel
derland komen, waar z ij van af
kwam. en de meeste familie nog woon
de. In den gezelligen kring zou hun
een genoegelijk, aardig dagje worden
bereid men zou hun geen gelegen
heid geven te denken aan dat ééne
da twas te droevig. Er was nu eenmaal
niets aan te doen. dus ze moesten er
overheen worden gebracht.
Een jolig troepje neven en nichten
kwam ze den vorigen dag in optocht
halen; allen met den wil om opgewekt
te zijn. Wat sloofden zij zich uit voi r
het gouden echtpaar bruigom n
bruidje noemden zij ze plagend. 3a
zoo werden ze oolc al dadelijk behan
deld. Er was een bouquet meegebracht,
en niemand mocht op straffe van
boete oom of tante zeggen: bruid en
bruigom was het parool.
Glimlachend lieten de oude luïdjes
met zich doen. Ze werden des morgens
heel zorgvuldig in een mooi rijtuig ge
pakt door bruidsjonkers en bruidmeis
jes. en met alle mogelijke eerbewijzen
in de gereserveerde coupé geïnstalleerd.
,,Of ze er ook prijs op stelden alleen ie
reizen, daar hielden de jongelui anders
zoo van?" vroeg een schalksch nichtje.
Vriendelijk schudde bij het grijze
hoofd, en zij lachte weemoedig. Zóó
was het wèl geweest!
De reis verliep onder veel jokkernij
Men presenteerde bruidsuiker, hield
hij voorbaat toespraken, zong een lied
je zooals dat te doen gebruikelijk is,
wanneer het nog in den groenen tijd
is. En ze moesten wèt ->asse- of zc
werden erg geplaagd. Geen uiting van
liefde of zorgvuldigheid of ze werd met
een storm van toejuichingen begroet.
Lang leven Bruidegom en Bruid!
Dat was me nog eens een vrooli.jke
gouden bruiloft! Eerst hij de aankomst
op het station, later bij de in
trede in dc Versierde café-zaal. De
feestvreugde schaterde langs de wan
den, het was een rumoer, een geklink
van alle kanten. Hoerah. hoerah daar
gaan zij. en nog eens en no~ eens.
liet „Lan- zullen ze leven. Lang zul
len ze leven!", of: 7.e leven hoog. ze
leven hoog!" was niet van de lucht,
't Eene liedje was nog niet uit of het
andere werd alweer met onstuimigheid
aangeheven. De lunch was er eer je
het wist. Daar zat gang in het feestic
en 't moest ook: je moest de oude luid-
jes geen tijd tot denken laten 't Was
een moeielijke dag voor hen. en hoe
vlugger en vroolijker zij er door heen
kwamen hoe beter!
Maar tegen den avond werden dr
I dwang en de drang wat getemperd.
I 't Jonge volkje begon wat om zichzelf
I te denken, druk door het zingen en pra
ten. van zoeten wijn en feestmaaltiid.
die ook al geweest was Van avond zou
het. voorstelling zijn: er was een com
pleet rufé-chaiTtant georganiseerd.
Maar Oom en Tante moesten hun even
vrijheid laten om zich wat te ontspan
nen. Die vonden het goed, en weg
danste de jonkheid het -oene veld
over en het bosch in. 't. Laatst zag je
de witte zomertoiletjes van de meisjes;
nog even hoorde je gezang, crelach;
toen werd het stil, en werd de avond
van den drukken dag door niets meer
verstoord.
Dicht hij elkaar zaten zij op de wa
randa voor de uitspanning, rustend in
de neten fauteuils. Zij had de handen
in den schoot gevouwen, en de dui
meri speelden moe en mat nop zoo'a
beetje krijgertje. Hij had het eene been
slap over het andere hangen; en nu
en dan maakte de voet een maatb we
ging. als hij dacht aan de wijsjïs van
daar net. In gedachten keken ze voor
zich, naar het landschap, waar kaïm
en vredig de schemering begon te ko
men, en de nachtwind ruischte dooi
de boombladeren.
Toen zei hij op m-w als had hij er
tevoren niet haar over gesproken:
..Och, je moet maar denken: Zc mee-
nen het wel goed. maar ze kunnen niet
begrijpen wat ons dit kost!" En toen
dadelijk daarop: ,'t Was vandaag haar
sterfdag, moe!"
Ze knikte treir en een traan rolde
zacht langs liet. blozend-oude gezicht.
,,Dat weet ik wel. pa.: en het doet me
vooral zoo'n pijn; omdat ik
..Omdat gij vroeg hij verwon
derd, haast verschrikt.
..Och ik vrees dat onze Nora niet zoo
veel van mij gehouden heeft, als een
kind van haar moeder kan houden.
Ik was te streng voor haar!"
..Kind," zeide hij. en nu vooral tril
de in zijn dorre stem rif oude klank
van vroeger, kind dat moet- je niet
zeggen; je doet je zelf en mii pijn!"
..Maar ik heb het al zoo lang ge
dacht, En op een dag als deze komt
het je onwillekeurig voor den geest."
..Als je haar hebt geleid met vaste
hand, moe, dan heb je dat gedaan om
haar bestwil het was bovendièn een
tegenwicht voor mijn verwennen. Ik
zag wel eens wat veel door d vingers, j
maar liet was ook mijn het was ook i
onze eehigste."
V i oeg gestorven kinderen worden
voor de ouders nooit groot. Ook voor
hen niet. Voor zich zagen zij nog altijd
een lief, klein meisje; een kindje niït
glanzende krullen en lieve ooa-ies. een
teer. fijn figuurtje dat trippelde door
de ruime kamers van het, groote huis
daar aan de gracht, waar vandaag
vóór 50 jaar geruisch van zijde en
bloemengeur was geweest. En dat
kindje was hun nu ontnomen.
Goddank, moe. dat ik jou heb mo
gen behouden!" zei hij opeens geroerd
in de volheid zijns harten en opstaan
de kuste hij haar lang en innig op den
mond, zooals een bruigom zijn bruidje
kust. Maar schielijk, als werden ze op
een kwaad betrapt, maakten zij de han
den los, die elkaar zoo vast omklemd
hielden; want 'heel de luidruchtige
troep was zachtjes naderbij geslopen,
en met nog grooter lawaai dan te vo
ren, klonk het in uitbundigheid:
..Lang zullen ze leven.
In de Gloria!"
Toen ging het hossend, met 't grijze
paar in het midden, naar de feestzaal
terug, waar de stoelen al ^ereed ston
den voor de avondvoorstelling.
