Zou dit het einde zijn 7
Aldus vraagt president Kruger zich
mismoedig af. na de tallooze brieven
te hebben doorgelezen, in welke hem
deelneming wordt betuigd met het
ovrlijden zijner echtgenoote en van ve
len zijner familieleden.
Maar de gebeurtenissen der laatste
weken in Zuid-Afrika geven een ont
kennend antwoord op deze vraag.
Neen, dit was het einde niet. Het einde
zal niet komen, zoolang er één Boer
nog de wapenen kan voeren.
denk zeker, dat zij met hem trouwen
wil.
Terry hielp op met lachen en keek
plotseling ernstig.
Kon het ook zijn, dat mevrouw
Woodruff Lord Elston een geschikten
echtgenoot vond voor Betty? Die oude
man! Zijn hart stond stil bij die ge
dachte. Hij twijfelde niet aan Betty's
trouw, maar hij kende maar al te goed
de eerzuchtige plannen en halsstar
righeid van de koppige oude vrouw, in
wier handen hij zijn schat achterliet.
Maar het was nu geen tijd daarover
te suffen; hij keek op zijn horloge,
sprong haastig op en zei. dat hij weg
moest.
Molly barstte in tranen uit en Suze's
gezicht werd zoo bleek, dat Terry voel
de dat hij zelfzuchtig geweest was met
nog eens naar haar toe te gaan.
Zij hingen aan hem en volgden hem
naar de gang voor een laatsten kus,
een laatste omhelzing. Toen hij zich
had losgemaakt uit hare armen, keek
hij om naar Suze's opgewonden ge
zichtje.
Suze^ zei hij, wees lief vóór Betty.
Ja. 'ferry.
Doe haar mijn groeten.
Suze knikte.
En laat haar mij niet vergeten,
Suze!
Neen. zeker niet, Terry, beste
Terry.
Suze's mond beefde en nu sprongen
de tranen ook in hare schitterende
oogen, en Terry sprong de stoep af
zonder een woord meer te spreken,
want Suze's met tranen gevulde oogen
geleken te veel op die van Betty, om
op dit oogenblik kalm gezien te kun
nen worden.
Toen het vermoeden in Terry's geest
opkwam, dat het niet zoo heel onwaar
schijnlijk was, dat mevrouw Woodruff
met hare wereldsehe plannen het doel
had den ouden, rijken edelman als
echtgenoot voor Betty in te palmen,
was hij dichter bij de waarheid ge
weest dan hij wel dacht. Dit plan was
al sinds eenigen tijd in haar geest rijp
geworden, en nauwelijks was de arme
Terry vertrokken, of zij deed haar best
hem uit Betty's hart te verdrijven.
Zij ging zeer diplomatisch te werk.
Eenige dagen liet zij Betty aan zich
zelf over, en Betty treurde behoorlijk
over haar afwezigen beminde en
zocht het liefst Miss Matthews kwijt
te raken om de kleine meisjes voor
zich alleen te hebben en met zulke
sympathieke toehoorsters over Terry
te spreken.
Maar daarna hield mevrouw Wood
ruff haar van 's morgens vroeg tot
's avonds laat met schitterende feesten
bezig, zoodat ze geen tijd voor haal
ver dri et had, en Betty was jong, t
was het eerste jaar. dat zij ..uitging",
en haar meer dan gewone schoonheid
bezorgde haar een onderscheiding
die het hoofd van wijzere en oudere
vrouwen zou in de war gemaakt heb
ben.
En overal, waar Betty kwam. ont
moette zij Lord Elston. Hij bewon
derde ongetwijfeld het mooie, frissche
meisje en mevrouw Woodruff deed* al
[haar best om zijn bewondering nog te
verhoogen en moedigde hem aan met
diplomatische handigheid.
Betty behandelde den ouden man
met een vroolijken eerbied, zooals zij
met haar vader of een oom zou heb
ben omgegaan.
En toen hij haar eindelijk een def
tig huwelijksaanzoek deed. schrikte
zij en wees hem eerst trotsch af. Maar
nu kwam mevrouw Woodruff tusschen.
beide en bracht Betty spoedig tot on
derwerping.
De hooghartige oude vrouw speelde
op. dreigde, beval.. En ten laatste gaf
Betty met een bloedend hart toe.
Toen het engagement bekend werd,
waren de twee kleine meisjes als dooi
den bliksem getroffen, Zij weigerden
ronduit het te gelooven. Zij kwamen
op voor Terry's recht, waren boos en
deden verwijten Molly in tranen.
Suze met schitterende oogen. En toen
zij ten laatste volhielden, dat Lord
Elston niet Betty, maar Grootje zou
bedoeld hebben, werd mevrouw Wood
ruff woedend en zond haar weg naar
de leerkamer.
Maar toen Betty zich 'savonds voor
een diner zat te kleeden, stoof Suze
met een vastberaden gezicht de kamer
Betty zat voor een spiegel en
knoopte lusteloos haar handschoen
dicht. De frissche kleur van hare
wangen, een van haar grootste be
koorlijkheden, was verdwenen. Het
satijn van haar kleed was niet witter
dan haar huid. En, over die sneeuw
witte hals en borst hingen paarlen,
die eene koningin zouden doen water
tanden. het verlovingsgeschenk van
Lord Elston.
Suze wees verachtelijk op de paar
len en zei:
Betty, ga je daarom trouwen met
dien ouden man?
Suze! riep Betty opspringend, en
een bloedroode kleur overdekte haar
gelaat. Zij fronste het voorhoofd bo
ven het gebogen hoofd van haar ka
menier. die geknield lag om h_aar sleep
te schikken.
Suze klemde hare lippen op elkaar
en wachtte, tot het meisje de kamer
had verlaten, en zei toen heftig:
Breek je je woord aan Terry, om
dat hij je zulke dingen niet geven kan?
Suze-lief, je weet niet wat je zegt.
Dat weet ik heel goed. vervolgde
Suze. je gedraagt je verschrikkelijk.
Je gaat met dien leelijken ouden man
trouwen, omdat hij rijker is dan Ter
ry.
O, neen, neen, Suze, zeg dat
niet.
Maar ik wil en ik moet spreken
Betty, het kan me niet schelen of
Grootje boos wordt. Je kunt hem niet
liefhebben, hij is wel zoo oud als
Grootje. Het is alleen, omdat hij rijk
is. O, Betty, wat moeten we tegen
Terry zeggen, als hij terugkomt?
Suze, stil! Betty boog het hoofd
en bedekte het geldat met hare han
den. Maak mijn ellende niet nog
grooter.
Suze's strakke gezichtje werd zach
ter.
Betty, je kunt 't niet doen, hé, je
kunt niet. Je kunt niet zoo wreed te
gen Terry zijn. die zooveel van je
houdt. Bedank Lord Elston. Betty.
Zeg hem. dat je Terry niet ontrouw
kunt zijn.
Suze, ik kan niet. 't is te laat.
Dan houd je niet van Terry. Je
hebt hem voorgelogen.
Suze! zei Betty streng, terwijl
hare oogen even met den ouden glans
schitterden, staat Miss Matthews toe.
zulke uitdrukkingen te gebruiken?
"t Kan me niets schelen, wat Miss
i Matthews toestaat en wat niet. Ik zal
j 't nog eens zeggen, Betty. Je hebt Ter
ry voorgelogen.
Suze, je vergeet je.
Heb je Terry lief?
Je bent niet geroepen, mij zoo te
i bestraffen. Ga terug naar de leer
kamer.
Ik zal gaan. maar ik schaam mij
j over jou en over Grootje. Ik vind je
heelemaal niet- lief en 't beste zal zijn,
dat Terry je zoo gauw mogelijk ver-
geet.
Suze ging heen en sloeg de deur nij
dig dicht, maar bijna oogenblikkelijk
I kwam ze weer terug en sloeg hare ar-
j men om Betty's hals.
I Oh. Betty, ik ben slecht tegen je.
I zei zij berouwvol. Maar alles is ook
zoo naar. Beste Betty, je hebt Terry
lief, is 't niet? Grootje dwingt je om
met dien man te trouwen.
Maar juist hoorden zij mevrouw
Woodruff Betty" roepen en Bettv
sprong op en hief haar hoofd van Su
ze's vriendelijken schouder.
Ga heen, beste- zei Betty haastig,
maak het mij niet moeilijker, lieve
Suze.
En Suze ging met een terneergesla
gen gezicht gehoorzaam de kamer uit.
De meisjes bepraatten het onderwerp
nog eens, toen zij bezig waren zich
voor de les voor te bereiden.
Zij heeft hem lief,zie je." merkte
Suze treurig op, dit is alleen het werk
van Grootje.
Als Grootje zooveel met Lord Els
ton op heeft, waarom trouwt ze dan
niet zelf met hem? vroeg Molly ver
strooid. Suze trok hare schouders op.
Ik weet zeker, dat zij wel zou
willen. Eén ding is zeker, voegde zij
er bij, ik wil niets met hem te maken
hebben."
Ik evenmin, zei Molly beslist-
Maar zij zouden binnen een paar da
gen iets met hem te maken hebben.
Want na twee of drie pogingen om de
twee beleefde, maar uiterst koele jonge
dames, die zijn meisje zusters noem
de, te verzoenen, noodigde Lord Elston
haar ppide lunch.
Mevrouw Woodruff voorkwam de
koppige weigering, die zij in den re-
bellischen blik van hare kleindochters
zag naderen en nam de invitatie voor
haar aan
Zij zullen heel graag komen en
Miss Matthews zal met haar meeko
men, waarde Lord Elston. Hoe vrien
delijk van u, u niet die kleintjes te
bemoeien.
Neen. neen. die Miss Matthews
kunen we wel missen, zei de oude Lord
gemelijk, we zullen wel huishouden
zonder die gouvernante, hé Suusje?
Suze liet een stijf glimlachje over
hare lippen glijden. Zij haatte dien
naam: ..Suusje Molly keek volkomen
onverschillig. Mevrouw Woodruff had
haar wel willen schudden voor de
kille manier, waarop zij de invitatie
aannamen. Maar zij zeide niets.
want de herinnering aan den woor
denvloed. dien zij bij een vorige ge-;
legenheid gekregen had. dat zij de
kinderen in het bijzijn van vreemden I
bestrafte, deed haar nog huiveren.
De tegenwerpingen van de meisjes
waren tevergeefs.
Mevrouw Woodruffs wil was wet,
en zij reden met knorrige gezichtjes,
die niet veel goeds voor het succes van
de visite voorspelden, naar Elston
House.
Na de lunch bracht Lord Elston haar
naar zijn bibliotheek en haalde uit
een kastje twee marokijn-lederen etui's.
Ik wilde je beiden een kleine her
innering aan mijn engagement met je
zuster geven, zeide hij; ik vroeg haar
hulp bij het uitkiezen daarvan, maar
zij wilde mij geen raad geven; maar
toch hoop ik, dat dit je bevallen zal.
Hij opende de étui's en nam uit elk
een klein, maar keurig gouden horlo
ge. Achter op het eene stond ..Molly"
in robijnen en het andere droeg het
woord „Suzé" in saffieren.
Hé, zei Molly, er met groote oogen
op starende. Toen werd ze vuurrood,
sloeg hare handen op haar rug en
wendde haar oogen van het verblin
dende cadeau af.
Suze keek vol moed recht in de
oogen van haar gastheer en schoof
haar horloge zachtjes naar hem te
rug.
Neen, ik dank u. zei zij beleefd.
Hij trok met cynische verbazing zijn
wenkbrauwen op.
Geef je niet om zulke dingen? j
O, ja, zeer veel, maar. maar
we kunnen het niet aannemen; dank u. j
Kom, er is wei een reden voor die
weigering, denk ik. Zou je grootmama
't niet goedvinden, denk je? Ik verzeker 1
je," zei hij nadrukkelijk, dat zij niets
tegen een cadeau van mij zal hebben.
't Is niet om Grootmoeder, zei Suze
dapper, 't is om ons zelf. Als wij ze
aannamen, zouden we niet eerlijk te-j
genover Terry zijn.
Dat begrijp ik niet. Zeg eens, wie j
is Terry?"
Mijnheer Moncrief.
O!
Lord Elston zette zijn lorgnet op om
de twee ernstige gezichtjes vóór hem 1
beter te kunnen bestudeeren.
De jonge Moncrief, die naar Ja- i
maica gegaan is, is 't niet? Ik zie niet
goed in, wat Moncrief met mijn ca- I
deau's aan jelui te maken heeft. Kom,
zei hij, zich tot Molly wendende,
neem je horloge maar op. mijn kind.
Maar Molly schudde het hoofd en
hare oogen vulden zich met tranen
van ergernis. Het was een harde
strijd het horloge te weigeren .maar
de trouw aan Terry behield de over-
hand.
Lord Elston was ten einde raad.
Op mijn woord, jelui zijt een
paar eigenaardige meisjes! Wil je zoo
goed zijn eenige uitlegging van de zaak
te geven, Suze?"
We willen volstrekt niet brutaal
zijn, zei Suze wanhopig, en we zou
den gaarne de horloges aannemen, als
u niet met Betty ging trouwen 't
zou ons niet kunnen schelen, als u
met Grootmoeder trouwde.
Wel zoo, zei de Lord met een sa- j
tirieken trek om zijn mond. Hij amu- j
seerde zich werkelijk best. Hij leunde
achterover in zijn stoel en trok met
zijne fijne aristocratische vingers aan
de gepommadeerde punt van zijn grij
ze snor en glimlachte mei halfgesloten
oogen tegen de meisjes.
We hebben Terry ons heele leven I
gekend, ziet u, zei Suze dapper, tn
hij heelt Betty altijd liefgehad en zij
waren geëngageerd, maar Grootje
Wacht eens, zei de oude Lord ge
biedend, met een wantrouwenden blik
in zijne oogen. Ik begrijp je niet pre
cies. Je zuster is nooit met Moncrief
geëngageerd geweest.
Het was zoo goed als een engage-1
ment. hield Suze vol. Betty beloofde
niet hem te zullen trouwen, maar
Grootje wou er in Betty's eerste
season niet van hooren. Maar Terry
houdt van Betty en Betty van Terry.
Zij schreide dagen lang. toen Ter-
ry wegging," voegde Molly er bij.
Nu begrijp ik het, zei Lord Elston
koeltjes. Toen vervolgde hij met een
ironisch lachje: en nu je zuster na rij
per beraad aan een ander de voor
keur geeft, wilt jelui, kleine meisjes,
den nieuwen uitverkorene toch nog
den voet dwars zetten.
Maar zij geeft u niet de voorkeur,
zei Suze ongeduldig,^ zonder in haar
woede over de brutaliteit van hare
woorden te denken. Als zij het meest
van u hield, zou "t heel wat anders
zijn :maar zij houdt het meest van
Terry. Grootmoeder dwong haar Ter
ry te verzaken en u te beloven met u
te trouwen.
Is dflt de quaestie. zei Lord Els
ton knorrig. Uw vriend Moncrief is
gelukkig in zijne verdedigers: maar je
zuster zal ons niet dankbaar zijn voor
deze vrije bespreking van haar zaken.
Hij zat een paar minuten rustig met
een ivoren papiersnijder te spelen en
staarde de kinderen met een zonder
linge flikkering in zijne halfgesloten
oogen aan. Hij bewonderde de jeug
dige lieftalligheid van Betty Woodruff,
maar hij zag volkomen de nadeelen
in van een huwelijk met een meisje,
wier hart aan een ander toebehoorde.
Mevrouw Woodruff had hem bedro
gen. Zij had hein aangehaald en ge
vleid, en ofschoon hij die vleierij door
zien had .had hij geloofd, dat Betty's
hart vrij was.
Het denkbeeld een vroolijke, jonge
vrouw in huis te hebben, had hem toe
gelachen. Het zou zijn roem nog ver
hoogd hebben, als hij aan zijn oud.
voorvaderlijk huis een beminnelijker
meesteres gaf. dan men er ooit gekend
had. Maar moest hij zijne laatste le-
vensjaren vergallen door zich te ver-
binden met een meisje, dat hem zou
gaan haten en verkwijnen in haar
slavernij ?Hij sloot zijne oogen bij deze
vreeselijke gedachte. Als wat deze kin
deren zeiden, waar was, en hieraan 1
twijfelde hij niet. moest hij haar dank
baar zijn voor de manier .waarop zij
hem de oogen geopend hadden. Hij
wist wat hem te doen stond en zou
afrekenen met die oude dame. Hij slim
lachte hoosaardig bij de gedachte aan i
hare verslagenheid.
Suze verbrak op angstigen toon zijne I
overpeinzingen.
Lord Elston. u moet niet boos zijn
op onze Betty.
Zij kan 't niet helpen, dat ze meer j
van Terrv houdt, ziet u, pleitte Molly.
Neen, zei de Lord levendig. Dat
kan ze zeker niet. Molly.
Daarop legde hij zijn hand op Su
ze's hoofd, die eenigszins bevende
fijne hand, versierd met een kostbare
camée, en zei:
Ik ben geheel niet boos Suze, en
ik beloof je, dat Betty niets tegen haar
eigen wil zal doen.
God zegen u, riep Molly vurig. En
Suze bekroonde deze uitspraak met een
daad. die haar en Molly bijna even
veel verbaasde als Lord Elston. Zij
sloeg hare armen om zijn hals en kuste
hem zoo hartelijk, alsof hij haar eigen
Terry geweest was.
En Lord Elston trouwde niet niet
Betty. Hij gaf haar haar woord te
rug en tot groote vreugde van hare
zusjes werd zij weer geheel de oude
Betty.
Mevrouw Woodruff speelde gewel
dig op. maar tevergeefs. Zij kon Lord
Elston toch niet dwingen met Betty te
trouwen en een paar ernstige woorden
van hem brachten haar eindelijk tot
stilzwijgen. Zij droeg de terugkomst
van Moncrief met gelatenheid en zijne
betere vooruitzichten en het stralende
geluk van het jonge paar verzoenden
haar eindelijk met haar nederlaag.
Op den morgen van Betty's trouw
dag kwamen, met een prachtig cadeau
voor de bruid van Lord Elston. voor
Suze en Molly de twee kleine horloges,
die zij dadelijk herkenden. Maar nie
mand dan zij begrepen de weinige
woorden van den Lord, die er bij wa
ren. Zij luidden: ..Voor de advocaten
van Moncrief."
De Bedelares.
Naar het Zweedsch
van A V G U ST BL A N C H E.g
Eens op een dag was ik zoo verdiept
in mijn schrijfwerk, waaraan ik. als
predikant, natuurlijk nooit gebrek
had. dat ik het niet eens bemerkte, toen
de deur werd geopend en er iemand in
mijne studeerkamer trad. Maar opeens
hoorde ik eene zeer zwakke stem zeg
gen:
Ik ben zoo arm. zoo arm. zoo arm!
Ja, moedertje, dat zijt gij maar 1
wat wil je vandaag?" ito ik zonder I
mijne oogen ook maar een oogenblik
van mijn werk op te slaan, want ik'
had die stern dadelijk herkend. Ik had'
haar bijna dagelijks gehoord, sedert j
ik als predikant in deze wijk was ge
komen, en mijne voorgangers van ja
ren her hadden diezelfde stem ook al
herhaaldelijk gehoord.
Die stem kwam van een c "e-
brekkig vrouwtje, dat reeds vele jaren
achtereen rondstrompelde en bedelde
in Stockholm's straten.
Ik heb gehoord, ging de stem
voort, dat de Koning liout voor de ar
men heeft gegeven, en ik kn'R toch
zeker zooals gewoonlijk mijne blokjes,
want ik ben zoo arm, zoo arm, zoo arm!
Ik nam een houtkaartje van de ta
fel, maar toen ik zag dat de oude j
vrouw, uitgeput van vermoeienis, op!
een stoel bij de deur was neergezonken,
stond ik op om haar het kaartje te ge-'
ven.
Vergeef het mij. dat ik ben gaan j
zitten, goede dominee, steunde zij. j
maar vandaag heb ik onder den last
van minstens honderd jaren geza- >>uu.
Ten eerste mijne werkelijke '0 jaren
en daarbij nog op den koop toe d-rtiu.
die daar in dien zak liggen."
Ik bemerkte nu een grooten zak. die,
voor haar op den grond stond en dien
zij nog steeds met hare handen va.-'
hield.
,,En wal heb je in dien zak?" moc
ik verder, ten zeerste verbaasd, dat u.
kreupele vrouw zulk een vracht uad
kunnen dragen.
Vijf duizend rijksdaalders. t
woordde het oudje. Deze som heb ik,
gedurende 30 jaren overgesp nird v.n
het geld. dat ik met bedelen ophu'aide;
want vele kleintjes maken een groeten
en het is juist vandaag 30 jaar gele-
den. dat ik oven-eden en voor mijn go-
heele leven ongelukkig werd.
Men kan zich mijne verbu/.ng vi ni
stellen. toen ik in den zak. lien het
vrouwtje voor mij opende, werkelijk
eene menigte oude. maar nog waar
de hebbende munten ontd.A
Ik beschouwde zoowel den zak a
diens eigenares, zonder i:r de 'eente
oogenblikken een woord t" kunnen
uiten, zoo verbluft was ik.
Tot nu toe had ik genteen 1 lat men
even goed goud uit een berkorstani
zou kunnen persen, als een enkelen
rijksdaalder vinden hij Lisa t r-- n
of ..Arme Lise". onder welken t.Hnni
zij meest hekend stond.
Je hebt vijf duizend rijksdaalders?
Een heel vermogen! zeide ik eiadeUjl;.
En toch ga je bedelen en komt mij om
een houtkaartje vragen, waaraan een!
ander veel meer behoefte heeft dan jij?
Och. neen. dominee, ik ben
arm, zoo arm, zoo arm! begon zij t og'
eens op denzelfden toon. Om di. geld
hier geef ik niets meer: ik ben h-er
vandaag alleen gekomen, dominee, om
u te verzoeken, maar zonder mi'nl
naam te noemen, deze »»eheele som
aan twee personen te schenken, die
ik wr-nsch gelukkig te maken. F» zij
verdienen het te worden Eerst had
ik gedacht om het geld onder verschei
dene personen te verdeelen. maar dan
was het voor ieder zoo weinig geweest,
dat zij er niet veel nut van zouden heb
ben. Het is beter om één flink gebouw
te doen verrijzen dan eenige duizen
den kaartenhuisje^ die nergens an
ders voor dienen dan om het oog
slechts voor een oogenblik te boeien.
En wie zijn nu toch wel die twee
gelukkigen'? vroeg ik. nadat ik tever
geefs getracht had de zonderlinge
vrouw te bewegen het kapitaal liever
voor haar eigen onderhoud op rente
te zetten.
De eene is juffrouw Lotta Ask, die
een koekwinkeltje in de Frederikstraat
heeft, antwoordde het oudje. Zij woont
daar nu meer dan tien jaar en heeft
steeds eerlijk en vlijtig in haar onder
houd voorzien, en-ofschoon zelve arm.
is zij dagelijks zoo goed voor andere
armen geweest. Nooit ging ik huur
winkeltje voorbij, of zij gaf mij e- n
stukje brood of eenige koekjes.
schoon ik haar nooit iets vroeg. Foor-
al de wintermaanden zijn bitter haid
voor haar in het winkeltje, maar af
schoot! hare handen en voeten dan
versteend van koude zii - klopt haar
hart nog even warm en goed. Zij is
werkelijk een goed mensch, dominee.
Nu, en de tweede?
Is een arme kleerenntaker. die op
no. 20 in de Groote Badhuisstraat
woont; hij heet Erik Holm en is een
zeer werkzaam man, maar die het
nooit ver zal brengen in de wereld,
daar hij niets bezit om mee te begin-'
nen en bovendien nog eenige arme
bloedverwanten heeft om voort te hel
pen. Hem heb ik evenmin ooit om een
aalmoes gevraagd, maar telkens wan
neer ik langs z:'n venster kwant, heeft
hij mij binnen geroepen en mij een
lap goed gegeven en o-- die wijze krees
ik eene menigte lappen. Ik naaide die
aan elkander en ze beschutten mij te
gen de winterkoude. Overigens is hij
altijd vroolijk en opgeruimd en maakt
mij. oude vrouw, aan liet lachen, al
ben ik ook nog zoo pijnlijk. Dat is ook
zoo n goed mensch, dominee!"
En onder deze twee moet de som
gelijkelijk verdeeld worden?
Neen. zij moeten haar gemeen
schappelijk hebben, want zij zullen
haar eerst dan krijgen, wanneer i\j te
zamen willen trouwen. Ik ben verze
kerd, dat het een gelukkige echt zal
worden, en dan rust o»k Gods zege
op het, geld.
Ik sprak nog een geruimen tijd met
de oude vrouw over deze zaak, maar
toen ik bemerkte, dat ik haar onmo
gelijk van besluit kon doen veranderen,
ledigde ik den zak en telde in hare te
genwoordigheid den inhoud, die pre
cies" met hare opgave sloot.
Nadat het vrouwtje mii verzocht had
om vooral zoolang zij leefde het ge
heim te bewaren, nam 7" hare kruk
weder en vertrok, na als -^woonliik
gezegd te hebben:
Vergeet nu vooral met de eerst
volgende uitdeeling mij. oude vrouw,
niet, want ik ben zoo arm, zoo arm,
zoo arm!
Daar ik besloten was om maar zoo
spoedig mogelijk de opdracht ten uit
voer te brengen, begaf ik nv: dadelijk
naar de Frederikstraat. Daar was aan
de Noordzijde reeds verscheidene ja
ren het mangelhuis geweest: het num
mer was evenwel door den tijd ver
dwenen.
Auton obiel voor telegrafie zonder draad
De telegrafie zonder draad was tot
dusver voor militaire doeleinden slechts
beperkt bruikbaar en wel doordat aan
het vervoer der toestellen te groote
moeilijkheden verbonden waren. Dit
nadeel heeft Marconi, de uitvinder der
draadlooze telegrafie onlangs verhol
pen door de constructie van een auto
mobiel-telegraafstation, als op de plaat
is afgebeeld.
In en op een omnibusvormige auto
mobiel zijn de seiner en de ontvanger
geplaatst. De laatste in den vorm van
een cylinder van 6 7 meter hoogte
die op het dak van den wagen is aan
gebracht zoodanig, dat hii omgeslagen
kan worden als de pijp van een stoom
boot. Als het station in werking R
staat de cylinder omhoog, onder het
rijden ligt hij op het dak. Als seiner 1
doet een inductor van Ruhmkorff van
25 cM. vorikenlengte dienst, waaraan
debenoodigde stroom wordt toegevoerd
uit een accumulatoren-batterij, die -
geplaatst in de wagenkast van de aut >-
mobiel en berekend is voor 100 watt.
De accumulatoren worden geladen door
een kleine dynarnomachine, die even
eens in de wagen is geplaatst en door
de stoommachine van de automobiel
in beweging gebracht wordt. De ver
binding van het toestel met de aarde
wordt bezorgd door een draadnet, dat
de wagen, als hij onder het rijden te
legrammen moet afzenden of opnemen
eenvoudig achter zich aan laat slepen.
Het heet, dat Marconi er reeds 11
geslaagd is met behulp van dit auto
mobieltelegraafstation telegrammen
op een afstand van 48 K.M. over ,0
brengen.
