SCHAAKSPEL.
Prijsraadsel.
u niet met hetgeen misschien
De Czaar van Rusland zal dan voor
de tweede maal Frankrijk bezoeken
omstreeks halt September, 't Bericht
van het bezoek is te Parijs officieel
ontvangen uit St. Petersburg.
Caran d'Ache stelt de ontvangst van
de blüde boodschap voor als volgt:
H IJ KOMT.
Frankrijk als infanterist ziet een ze
zijn tiende jaar verscheidene werken kwel
de studie der wis- en sterrenkunde.
vond uit zichzelf verscheidene oplos
singen: vond een methode uit om den
afstand op zee te berekenen en werd
op zijn veertiende jaar lid der aca
demie van Berlijn. Hij bestudeerde
terzelfder tijd het publiek recht,, de
literatuur en de oudheid. Hij publi-
ceerde werken .die zeer beroemd wer
den en het nog zijn. Hij stierf reeds q gjj heerlijke, gezegende arbeid!
op 19-jarigen leeftijd. j Wel den mensch, die op de hem aan-
Toen Kardinaal Messofanti nog een gewezen plaats in staat is nuttig te
jong priester was. werd hij op zeke- zjjnj Wanneer wij werken, vergeten
ren dag geroepen om twee zeeroovers, wjj den |as^ des ievens, en dat is mis-
die ter dood waren veroordeeld, en schien nog het beste van alles. En dan
die nog slechts vierentwintig uren I de schoone rusturen in het bewustzijn
te leven hadden, de biecht te hooren. van vervulden plicht, hoe zoet zijn die!
P IT Z Z T. TT.
Is 't groote u niet vergund.
Wees daarom niet. verdrietig.
Noch noem uw dagtaak nietig.
Als gij slechts 't kleine kunt;
't Kan groot zijn voor den Heer!
Ook 't needrig kruid der heide.
Ook 't grasbloempje op de weide,
Zij bloeien tot Gods eer.
Hij begeeft zich aanstonds naar hen
toe, maar beide misdadigers spreken
een taal. die hem volkomen onbekend
I is. Hoe nu zijn werk van barmhar-
I tigheid uit te oefenen? Troosteloos
kroonden adelaar komen aanvliegen, i gjng hij naar huis. toen hij juist een
Het dier heeft een olijftak, sym-1 granmiaire en een woordenboek in de
bool van den vrede - want Rusland i|er zeeroovers v„nd. Hij studeer-
heeft immers een vredesczaar
de klauwen: in den bek een brief met
het heuglijk nieuws
Ik vond juffrouw Loita in haar win
keltje. Zij zal ongeveer 30 jaar oud ge
weest zijn en had een recht plezierig,
ofschoon eenigszins verweerd gelaat.
Ik deelde haar toen' het gelu' dat haar
zoo onverwachts ten deel was gevallen
mede en de voorwaarde, die er bij ge
steld was, zonder haar te vertellen,
aan wie zij al dat geluk te danken had.
Juffrouw Lotta kreee bijna eene
flauwte van blijdschap. Zooals men
zich kan voorstellen, nam zii met al-\
les genoegen en drong er bü miï op
aan. dat ik als bewijs van dankbaar
heid voor de verblijdende boodschap
een half dozijn van hare versche drab-
belkoekjes zou meenemen.
Van juffrouw Lotta rif» ik dadelijk
naar den kleermaker dien ik vlijtig
naaiende op zijne tafel von'1 terwijl
hij een vrbolijk wijsïe neuriede
Holm, dichter bij d? 40 dan bii dei
30 jaar. had een gezond, flink uiter-
lijk. Zonder veel omhaal deelde ik ook
hem het verblijdende nieuws mede. I
Eerst staarde hij mij met open mond
verwonderd aan: daarna s-urm» hij
vlug van de tafel, greep mij bij de mou
wen van mijne jas en danste zoo met j
mij in de rondte, totdat ik eindelijk
zoo duizelig werd. dat ik uit"unit op
eene oude bank neerviel. Ongelukkig
vermorzelde ik tegen de harde leuning
de drabbelkoeken van u iff rouw Lotta.
zooclat daarvan niet veel overbleef.
Zoo vlug. mogelijk trok de lapper zij
ne Zondagsche kleederen aan en ging
hals over kop naar het mangelhuis in
de Fredèrikstsaat.
Wees zoo goed1 en geef mij voor 30
cents taartjes, riep hij tot juffrouw
Lotta, en daarbii op den koop toe je
hart en hand!
Watlwie zijt gij? stamnde
juffrouw Lotta blozende'.
Holm, antwoordde hij, kleerma
ker van beroep, maar van hart en ziel
eerlijk en trouw tot in den dood.
Daarna namen zij elkander een poos
je op zonder een woord te zeggen.
Misschien vond de kjeerenmaker
juffrouw Lotta's neus wat kort en
te breed, evenals zij den zijnen te lang
en spits vond: maar in het huwelijk
behooren de twee één te ziin met in
begrip van de neuzen, zoodat, wat bij
den een te veel is. de plaats moet aan
vullen van wat de tweede te weinig
heeft.
Ik trouwde dit paar, en nadat ce
plechtigheid was afgeloopen gaf ik
aan de jonggehuwden de 5000 rijks
daalders tegen quitantie. welke ik
daarna aan ..arme Lise" bracht, die
hijzonder tevreden scheen met haar
werk.
Holm begon eene groote kleerma
kersaffaire en was na verloop van ee-
nigen tijd een van de eerste kleerma
kers van Stockholm. Juffrouw Lotta
kon zich zeer goed in haar nieuwen
werkkring schikken en wer zooals
te verwachten was. eene goede echt-
genoote en moeder.
Aan wie zij dit eluk te danken had
den. zouden zij pas na den dood hun
ner weldoenster vernemen.
Na verloop van ongeveer 5 a 6 jaar
na het huwelijk werd ik bii de arme
Lise geroepen, die stervende was. Zij
had in die laatste jaren nog ruim 100
rijksdaalders overgespaard, welke zij
mij verzicht op den dag harer begra
fenis onder de armen - het armenhuis
van hare wijk te verdeelen-
Eerst had ik gedacht, dit geld ook
aan Holm en zijne vrouw te verma
ken. sprak ze, maar voegde er al zuch
tende bij: Hoe meer de mensch krijgt,
des te gieriger wordt hij.
Hebt gij reden om ontevreden op
de familie llolm te zijn? vroeg ik.
P, neen. dat niet bepaald, ant
woordde zij, maar in de laatste jaren
waren zij toch niet zoo vriendelijk voor
mij als vroeger. Soms vonden zij, dat
ik te dikwijls kwam, als ik tweemaal
in de week aanbelde. Maar zoo gaat
het nu eenmaal in de wereld; men
moet zich daar maar niet meer over
verwonderen. Hoe meer goud, hoe
minder hart ;hoe schooner uitwendig,
hoe slechter inwendig. Maar misschien
moet het zoo zijn om het evenwicht te
bewaren, anders waren de rijken te
gelukkig en de armen al te beklagens
waardig. God weet wel. hoe het het
beste voor ons is hier op de aarde, en
1 de den geheelen nacht. Daarna keer-
de hij naar de gevangenen terug en
sprak hen toe; zij begrepen hem en
i hij begreep wat zij zeiden. Hij had
j slechts één nacht noodig gehad om
daarom heb ik ook nooit over mijn een taaj voldoende te leeren om zich
lol geklaagd, beste dominee, steende daarin verstaanbaar te kunnen ma
zij met hare gewone smeekende stem. j ken ()p vijftig-jarigen leeftijd kende
Ik krijg toch zeker eene kostelooze een vijftigtal talen. Het was waar-
kist en begrafenis? want ik ben zoo hjjjj wonderlijk hem te zien te midden
arm, zoo arm. zoo arm.
Als bloemen geuren in het schemer
avonduur,
Als vriendelijk starrenlicht aan 's he
mels diep azuur.
Zoo stil en zacht omzweeft in later da
gen
Herinn'ring ons met innig welbehagen.
En nooit verbleekt de glans van haar
bekoorlijk licht
Waarnaar in 's levens strijd de moede
ziel zich richt;
Nooit wordt zij ontrouw als zooveel op
aarde,
Maar blijft den mensch een schat van
hooge waarde.
Het is mijn vaste overtuiging, dat de
I vrouwen mettertijd veel uitstekender
Waar is de landlooper
Wonderlijke heugenis.
Gladstone.
I van een kring personen van verschil- redenaars zullen worden dan de man-
I lende nationaliteit, en nu eens deze. nen.
dan gene aansprekend, telkens in een
andere taal zonder zich ooit. te ver-1
j gissen.
Leo XIII bezit ook een buitengewoon
geheugen. Op zekeren dag bood een
zijner kamerheeren hem een zeer
oude en zeldzame editie aan van de
Het volgende moge dienen als cu
rieuze staaltjes van het wonderlijke
geheugen van verschillende beroem
de mannen uit den ouden zoowel als
uit den nieuwen tijd.
Themistocles kende alle namen der I
inwoners van Athene, die op zijn minst machl,g te worden" Ue paus
40,000 in getal waren.
ALLERLEI.
..Divina Comedia", die hij voor de
1 Vaticaansche bibliotheek had weten
hem geluk daarmee en voegde er
Cyrus, koning van Perziè, kende het daa™a
gelaat en clen naam van zijn 30,000
soldaten.
Seneca onthield tot bij de 2000 woor
den en zeide ze daarna op in de orde,
waarin hij ze gehoord had.
De rechtsgeleerde Marc-Antoine Mu-
ret sprak voor een Corsicaan een groot
aantal Latijnsche, Grieksche. Bar-
baarsche en verzonnen namen uit. De
Corsicaan herhaalde ze alle zonder
zich te vergissen.
George Cuvier onthield alles wat hij
gelezen had, zelfs wist hij in welk boek
en op welke bladzijde het stond.
Mithridates, koning van Pontus, ken
de de twee-en-twintig talen, die in zijn
rijk gesproken werden.
Crassus sprak de vijf dialecten der
Grieksche taal.
Theodectus herhaalde zooveel ver
zen als men wilde, nadat hij ze slechts
éénmaal gehoord had.
Cesar dicteerde aan zijn secretaris
sen vier brieven tegelijk over de be
langrijkste zaken en zelfs zeven, in
dien hij niet door andere bezigheden
verstrooid werd.
De H. Hiëronymus sprak de He-
breeuwsche, Chaldeeuwsche, de Griek
sche, Latijnsche en de meeste Ooster-
sehe talen.
De H. Antonius, aartsbisschop van
Tours, kende alle decreten der conci
lies.
De H. Thomas van Aquine vergat
niets gedurende zijn leven, kende den
bijhei van buiten en citeerde steeds de
H. Vaders en de oningewijde schrij
vers van buiten.
Henri Dilson kon geheele preeken
onthouden en ze na verscheidene ja
ren zonder een fout herhalen.
De kluizenaar Gregorius Lopez kende
al de boeken van buiten, die hij eens
gelezen had.
Pic de Mirandole kende op 18-jari-
gen leeftijd twee-en-twintig talen en
Ik kan van het begin tot het ein
de geheel de Divina Comedia" op
zeggen; beproef maar mij vast te zet
ten.
De prelaat wees een groot aantal
passages aan, doch de paus aarzelde
geen oogenblik. Nu en dan hield hij
op om op de schoonheid van sommige
verzen, te wijzen, daarna zeide hij
zonder moeite het vervolg der verzen
op.
George III, koning van Engeland,
bezat een wonderlijk geheugen van
menschen. Het was voldoende dat hij
een persoon eenmaal zag om hem ge-
Ook een specialiteit.
De speelgoedfabrikanten m Oosten
rijk bepalen zich in de uitoefening
van hun vak tot het maken van de
bijzondere artikelen, waarin zij uit
munten. Zoo is er bijv. eene werk
ster eene oude vrouw die katten,
honden, wolven, schapen, geiten en
olifanten maakt. Haar leven lang
heeft zij die zes dieren gemaakt, en zij
heeft er geen begrip van iets anders
te maken. Zij maakt ze in twee groot
ten en levert er jaarlijks ongeveer
I 1000 af.
Zij heeft geen model of teekening,
waarnaar zij werkt, maar gaat gere-
I geld zonder fouten te maken voort,
gebruikt maten van verschillende
grootten en geeft den dieren den ver-
I eischten vorm, met eene gemakkelijk
heid en getrouwheid aan de natuur,
drinkwater onbruikbaar maakten.
Maar dat is nu uit. „De malle" heeft het
haar afgeleerd. Hij legde twee even
wijdig loopende draden rondom den
waterbak en laadde die met tegenover
gestelde electriciteiten. Daarna strooi
de hij broodkruimeltjes in de nabijheid
en toen nu de torren aankwamen en
hare pooten op de draden zetten, wer
den zij tot asch verbrand."
In dezen torren-verdelger lag de kiem
voor het latere gloeilicht opgesloten.
Heel wat anders.
,Neem me niet kwalijk, is u de
hoofdredacteur?" vroeg een forsche
vrouw, een dagbladbureau binnentre
dende.
„We hebben geen verzen noodig.
dank u."
„Ik kom niet om
„Ja, jad ik weet het wel. Ik heb nu
geen tijd om te hooren."
„Maar ik zeg u, dat ik niet
„Hoor eens, juffrouw. Hoe ben je
hier binnengekomen? Ik heb buiten
een man staan, die er op gehuurd is
om alle dichtduivels van de trap te
werken."
Je lijkt wel gek, mijnheer! Ik ben
geen dichtduivel. Ik heb uw knecht
zooeven met zijn hoofd naar omlaag
in een aschvat gestoken, en als je nog
verder zoo tegen me spreekt, doe ik
het u ook. Ik ben de baker, dat ben
ik. De dokter heeft me gezegd, dat ik
gauw hier naar toe moest loopen om
u te zeggen, dat het kind een jongen
is, dat het 9 pond weegt en dat uw
vrouw verlangt, dat u dadelijk thuis
komt om het te zien."
„Mensch! waarom heb je dat niet
eer gezegd? Waar is mijn hoed?"
j die men kunstig zou kunnen noemen,
durende het overige van zijn leven te
als zi] alles niet louter machinaal
deed. Zij heeft van hare moeder ge
leerd hoe zij die dieren moest maken,
en hare moeder heeft het van hare
herinneren.
Een Canadees, Charles de Lanau-
dière, die toentertijd nog in diénst
was van Frankrijk, had zijn oom,
graaf De Boishebert, die belast was
met een diplomatieke zending bij het
Engelsche hof, vergezeld, en werd aan
koning George III voorgesteld. Vijf
tien jaren na dit onderhoud met den
koning van Groot-Brittannié, werd hij
opnieuw aan dezen voorgesteld, maar
grootmoeder geleerd, De oude vrouw
heeft het nu weer aan hare kleindoch
ter geleerd, en zoo zal het van het eene
geslacht op het andere overgaan.
In sommige huizen wonen gezinnen,
die hobbelpaarden, poppen of ander
speelgoed maken, en weer in andere
j j 1 huizen wonen gezinnen van schilders,
toen als Engelsch onderdaan. De ko-i,.
I Lr is een huis. waar twaalf meisjes
mng herkende hem aanstonds en zei i
ziin. die bruine paarden met zwarte
tot hem in de Fransche taal: i T
T-. 1 spikkels schilderen. In een ander huis
Gij zijt vroeger als Fransch on-
worden alleen roode paard®» met witte
derdaan aan mij voorgesteld, maar ik j
ben gelukkig dat gij het thans zijt als
een mijner onderdanen.
Daarna voegde hij er bij, terwijl hij i
zich van de Engelsche taal bediende:
Ik vergat, dat gij het Engelsch
even goed machtig zijt als het Fransch.
En hij zette het gesprek in deze taal j
voort.
spikkels geschilderd. Zadels en hoofd
stellen beschilderen is een afgeschei
den tak van het vak. Eene goede werk
ster schildert twaalf dozijn paarden
op een dag, elk paard van ongeveer
een voet lengte, en daarvoor worden
haar zestig soldi of ongeveer een halve
kroon hetaald.
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
Edison als jongen.
Toen Edison zeventien jaar oud
werd hij na een van zijn proeftochten
geplaatst op het kantoor van de Wes
tern Union Telegraph Company te Cin-
Iemands tijd afwachten, is altijd het cinnati, waar hij om zijn dwepen met
ijste, wat hij doen kan, en men hoeft electriciteit en zijne voorspellingen
bladzijden in hun natuurlijke orde of njet met de handen over elkaar te zit. omtrent haar toekomstige macht den
van achteren naar voren, nadat bit i ten luiaren en jammeren; de hemel bijnaam ..de malle" kreeg, welken
een boek driemaal had hooren lezen. weet, dat er verdriet genoeg is in de naam hij behield, zelfs nadat zijn roem
wereld, waar een mensch, die tijd heeft reeds gevestigd was.
wat aan doen kan, en daar zijn juist „Wij hebben bij ons op kantoor een
herhaalde de woorden van geheele wijste wat hij doen kan en men hoeft
De Duitscher Muller sprak twin
tig talen.
"W ïllem Postel kon de reis om de ongetrouwde vrouwen voor in de wieg allerzotsten vent," zeide de directeur
wereld maken zonder tolk.
Jozef Scaliger leerde den geheelen
Homerus in twintig dagen.
Raymond Lulle, die vier duizend
werken geschreven heeft, vond nog fiid
om Grieksch en Arabisch te leeren.
Indien men Rossi een of ander vers
van Dante, van Petrarca of van Tasso
voorlas, kon hij aanstonds de honderd
volgende verzen opzeggen.
Lopez de Vega maakte vijftienhon
derd blijspelen in verzen, driehonderd
drama's. 10 epische gedichten, acht
novellen in proza en een groote me
nigte andere werken en had nog tijd,
om Grieksch, Latijn, Italiaansch. Por-
tugeesch. Fransch en Engelsch te lee-j
ren.
Postel, de beroemde professor ten
tijde van Frans I. die te arm was om
leeraars te hebben, onderwees zichzelf
geheel alleen. Hij leerde het He-
breeuwsch met behulp van een een
voudig alphabet. Verbonden aan een
commissie, die Frans I naar Turkije
zond. werkte hij zoo ijverig dat hij
gedurende zijn reis twintig talen
leerde.
Baratier sprak op zijn vierde jaar
Fransch en Duitsch,
gelegd.
L. Alcott. De hand
den ploeg.
Nieuwe denkbeelden zijn de vreemde
munten, welker waarde door het groo
ts publiek niet met juistheid kan wor
den geschat.
Loop uwe zorgen niet vooruit en
van het telegraafkantoor eens tot den
redacteur van het Handelsblad van
Cincinnati: „hij doet allerlei rare din
gen. Het zou mij niei. verwonderen, als
hij nog eens beroemd werd. Verbeeld u
wat hij laatst weer heeft uitgedacht.
Wij werden al eenigen tijd geplaagd
door groote zwarte torren, die ons
Dubbelzinnig grafschrift.
Een weduwnaar, die niet bijzonder
eendrachtig met zijne vrouw had ge
leefd, vroeg aan een vriend voor haar
een grafschrift, 't Werd hem gegeven
en is nog op de begraafplaats te Bin-
gen'te lezen, aldus:
Wohl auch die stille Haüslickheit
1st. eines Denkmals werth;
Ihr sei es hier von mir geweiht.
Und wer die Tugend ehrt,
Auch in dem einfachen Gewand,
Mir, meinem Schmerz ist er ver-
wandt.
Het ondeugende hiervan werd eens
na jaren ontdekt, toen men opmerkte,
dat de eerste woorden zijn: „Wohl ist
ihr und auch mir.
GOEDE DEFINITIE.
Neefje: ..Wat is eigenlijk toch poda
gra, Oom Jan?"
Oom Jan: „Wel beste jongen, dat kan
ik je tot mijn spijt, heel precies zeggen:
als je podagra hebt, dan heb je een
gevoel of je loopen moet en geen voe
ten hebt en of je werken moet er geen
handen, maar tegelijk héb je in
tien. paar voeten en in tien paar han
den pijn!"
OOK EEN MASKER.
Officier luit de hoogte tot burger):
„En gaat u óók naar het bal masqué.
In welk kostuum zal men u daar zien
verschijnen?"
Heer: „Als officier in politiek!"
VERSTROOID.
„Is u Zondagavond nog uit geweest.
Professor?"
„Neen, ik ben thuisgebleven. En u?"
„Ik was óók denheelen avond thuis?"
„Welzoo! Vreemd, dat we elkander
dan niet gezien hebben!"
WEL EENS WAAR.
„Wat verstaat men onder emancipa
tie?"
„Als er geen om je komt!"
OUDE MUSICI.
Twee bekenden theorie-leeraren ont
moeten elkander en wisselen de vol
gende begroeting:
„Zoo, kwintenzoeker!'.'
„Zoo, kartjesvinder!"
ONBEWUSTE ZELFCRITIEK.
Eenigedames zaten op een avond bij
elkander en spraken over de-' deugden
harer respectieve echtgenooten.
„Mijn man," zei eene der dames,
drinkt niet, vloekt nooit; kortom: hij
heeft geen slechte aanwendsels."
Rookt hij ook niet?" vroeg eene an
dere.
Ja; hij houdt veel van een sigaar
na een goeden maaltijd. Maar ik ge
loof, dat hij gemiddeld niet meer dan
eenmaal in de maand' rookt."
De dame kon maar niet begrijpen,
waarom hare vriendinnen zoo lachten!
Uit den Moppentrommel,
Een maai-automobiel.
Geen tak van bedrijf, of de automo- lijke kwaliteiten moeten des te beter
biel. het rijtuig der 20ste eeuw, dringt zijn. Zij wordt in beweging gebracht
kende op zijn en zich in. Zoo is nu in den handel ge- door een petroleum-motor van 10 paar-
vijfde jaar Latijn, met zijn zevende j bracht een maai-automobiel, die bij dekrachten en de bediening er van is
jaar Grieksch en Hebreeuwsch. bestu-1 den oogst goed werk kan doen. De auto te leeren door ïederen landarbeider met
deerde de joodsche boeken en de ker- J is op de teekening afgebeeld en niet gezond verstand,
kelijke geschiedenis en schreef van af mooi van uiterlijk, doch haar inner-
UIT LOGEEREN.
„Ja, aan oude dingen hecht je! Zoo
zou ik niet graag het horloge willen
missen, dat mijn vader altijd droeg,
toen hij nog een ongetrouwde jongen
was?"
„Mag ik het eens van je zien?"
„Met plezier! Maar 't is waar, het
is op het oogenblik bij bij mijn va
ders broer!"
IN STILTE.
Een heer, die bij een kanoer kwam
om zijn haar te laten knippen, werd
door den babbelgragen artist "evraagd
hoe hij het wilde gedaan hebben.
„In stilte" luidde het antwoord.
GEPAST ANTWOORD.
Z-ij: „Wat zei
Hij: ..Hij wees mij de deur."
Zij: „En wat zei jij toen?"
Hij: „Ik zei, dat ik het wel een moeie
deur vond; maar dat ik niet -«komen
was om daérover te praten Dat maak
te hem aan 't lachen, en -minuten
later gaf hij zijn toestemming."
PROBLEEM No. 17.
ZWART.
Wit speelt en geeft in twee
zetten mat.
Oplossingen worden vóór 16 Septem
ber ingewacht aan het adres van den
redacteur dezer rubriek, Jhr. A. E. van
Foreest. Atjehstraat 134, te Den Haai
Oplossing van Probleem No. 15.
1 Dd2. TfB, 2 Ddl, KbS, 3 Ddöf enz.
TeS, 3 Da4f enz.
Th8, 3 Dalf enz.
ThS, 2 Da5f, Kb8. 3 Da5t enz.
Kb8, 2 Df4f, Ka8, 3 De4f enz.
Overige varianten gemakkelijk.
Goede oplossing ontvangen van W.
v. B. Jr., te Haarlem.
Op onze vorige prijsvraag: Een 12
regelig versje op Koninginnedag wa
ren 22 antwoorden ingekomen. Het
aardigste leek ons dat van den heer
G. J. KOK Jr.
die het volgend versje had ingezonden.
De prijs ligt Maandag a.s. ter be
schikking voor den winner aan ena
Bureau, Kampersingel 70.
Deze week vragen wij een 16-regelig
versje op den naderenden herfst.
Antwoorden worden ingewacht tot
en met Woensdag as.. Al9 prijs lovei
wij uit een
KOP EN SCHOTEL.
Feest
Eén geest
Maakt heel 'tland
Tot een feest-warand'
Alom doen blijde klanken
Van loven en bidden en danken
Zich jubelend hooren hoog het luchtruim door,
Als een machtig geheeleen vaderlandsch koor
O dat feestlied van 'tvolk
Zij en blijve Uw tolk
Van Nederland's min.
Koningin
