,.Ik ben er trotsch op." zei de tatou-
eerder; „jou huid beschilderen, ka
meraad, is precies als schilderen op
zijde."
Ginger gaf ten slotte toe en zei den
man, dat hij de zaak maar afmaken
moest. Hij ging zelfs zoover, dat hij
Sam wou tatoueeren toen deze niet
keek. maar hij maakte slechts een tee
kentje. want de naald brak af en Sam
maakte een lawaai, alsof zei Gin
ger iemand hem werkelijk pijn had
gedaan.
Het duurde drie dagen voordat het
tatoueeren geheel klaar was en al den
tijd, dat Ginger op zijn bed der smart
lag. waren Sam en Peter Russet in de
Blauwe I.eeuw. maakten daar pret en
namen informatiën.De tweede dag was
de ergste omdat de tatoueerder toen
onder den invloed van drank verkeerde
Drank werkt verschillend op de men
schen en Ginger verklaarde, dat het bïi
den tatoueerder 'n zoodanig effect had
dat het scheen alsof hij knoopen aan
naaide, inplaats van te tatoueeren.
Intusschen kwam er dan toch een
einde aan. borst, rug en polsen waren
alle versierd en Ginger viel haast flaaw
toen Sam hem zich in een geleend spie
geltje liet bekijken. De tatoueerder
wreef hem met. iets in om de huid weer
zacht te maken n met nog iets anders,
om aan de tatouage den schijn te ge
ven van oude teekeningen.
Sarn wilde nu een overeenkomst op
maken, maar daar wilden Ginger Dick
en Peter Russet niet van hooren. Zii
zeiden, dat zulke dingen niet geschikt
waren om op papier te zetten; niet om
dat andere menschen het in handen
zouden kunnen krijgen, maar omdat
Ginger toch ook niet wist over hoe
veel geld hij beschikking hebben zou.
Ginger zelf begon zich. nu het tatou
eeren eenmaal achter den rug was,
met het plan te verzoenen en daar hij
een wees was, begon hij bijna zichzel-
ven te oven-eden, dat de roodharige
herbergierster inderdaad zijn moeder
was.
Zij hielden in hun kamer een kleine
repetitie, om te zien hoe Ginger het
zon doen en hem op zwakke punten
te wi jzen Sam speelde daarbij voor de
herbergierster en praatte met een pie
perige stem, terwijl Peter de buffetjuf
frouw voorstelde.
Zij repeteerden telkens en telkens
weer en het eenige onaangename was.
dat Peter ais buffetjuffrouw telkens
ene gilletje slaakte als Ginger toespe
lingen maakte op zijn schouderbladen
en verder, dat Sam als moeder haar
weergevonden zoon telkens glazen bier
aanbood, die den gewaanden zoon het
water in den mond deden komen.
..Morgen gaan we er voor den laat
steen keer heen." zei Sam. „want we
hebben haar verteld, dat we overmor
gen weer uitzeilden. Natuurlijk zullen
Peter en ik, nu we je fortuin eenmaal
gemaakt, hebben van het tooneel ver
dwijnen, maar we komen over een
maand of zes terug en dan zal de iier-
bergierster ons wel aan je voorsteden."
..Intusschentijd," zei Peter Russet,
„moet je niet vergeten, dat we elke
week postwissels van je verwachten."
Ginger beloofde het niet te zullen
vergeten en daarop schudden zij el
kaar de hand en gingen samen een
glaasje drinken. Den volgenden mid
dag gingen Sam en Poter voor de laat
ste maal een bezoek brengen in de
Blauwe Leeuw.
Zij kwamen heel vroeg thuis, waar
over Ginger zijn verbazing te kennen
gaf. maar hij was nog meer verwon
derd, toen zij hem de redenen daarvan
mededeelden.
„We hebben zoo gedacht, dat we .er en legde allebei zijn elbogen op de
toch verkeerd aan doen," zei Sarn, ter- toonbank, zoodat de tatoueermerken
wijl hij met een zucht ging zitten. I op de twee polsen zichtbaar werden.
„Dat kwam zoo op eens over ons, net „Mooi weer en een flinke bries passen
als een verkoudheid," zei Peter. ons."
„Verkeerd aan doen?" vroeg Ginger ..Het zeeleven is een hard bestaan."
Dick, hen aanstarende. „Waarover zei de juffrouw weer.
praat jelui toch?" j Zij had nu liet glos bier neergezet.
..leis dat de herbergierster zei deed j maar bleef werktuigelijk de toonbank
ons zien. dat we verkeerd doen," zei j met een doek afvegen, waarbij zij
de oude Sam, hoogst plechtig. Het
kwam over ons als een lichtstraal."
..Als een bliksemstraal," zei Peter.
..We zagen op eens in. hoe wreed en
hardvochtig het is om een arme we
duwvrouw te bedriegen," zei Sam met
doffe stem, „we zagen het op eens al
lebei in."
Ginger Dick keek hem strak aan
en zei toen spottend: ..Jelui wenscht
dus geen postwissels meer. hè?"
„Neen, "zeiden Sam en Peter als uit
een mond.
„Je mag zelf alles houden." zei Sam.
„maar als je een raad van ons aan
nemen wilt, Ginger geef het dan op,
net als wij gedaan hebben. Je zult er
des te beter om kuunen slapen.'
..Het opgeven?" riep Ginger, terwijl
hij de kamer op en neer draafde. ..Het
opgeven en wel nadat ik er voor geta-
toueerd ben'? Je bent niet recht wijs.
Sam. wat scheelt je?"
,.'t Is geen eerlijk spel tegenover een
vrouw, dat drie sterke mannen samen
spannen tegen een zwakke vrouw," zei
Sam. „Dat voelen wij Ginger."
„Nu, ik voel er niets van," zei Gin
ger, „jelui doet wat je wilt en ik doe.
wat ik wil."
Hij ging in een "heel slecht humeur
voortdurend staarde naar de polsen
van Ginger, alsof ze haar oogen niet
gelooven kon. Toen ging ze in het ka
mertje terug, wam- Ginger haar hoorde
fluisteren, en een oogenblik daarna
kwam zij terug, vergezeld door de buf
fetjuffrouw met de blauwe oogen.
„Ben je al lang op zee?" vroeg de
herbergierster.
„Meer dan drie en twin tie jaar," zei
Ginger, terwijl hij den blik ontweek
van de buffetjuffrouw, die op zijn pol
sen was gevestigd. „Vier keer heb ik
schipbreuk geleden, den eersten keer
toen ik een kleine jongen was van veer
tien jaar."
„Arme man," zei de juffrouw haar
hoofd schuddend, „ik kan iets voor je
gevoelen. Mijn jongen is op dienzelf
den leefti jd naar zee gegaan en ik heb
hem sedert dien tijd niet terug gezien.
.,'t Spijl me dat te hooren," zei Gin
ger heel eerbiedig. „Ik heb geen moe
der meer, geloof ik. ik kan dus ook
met u mee gevoelen.
„Geloof je maar. dat je geen moeder
meer hebt?" zei de buffetjuffrouw.
„Weet je dat dan niet zeker?"
„Neen,zei Ginger Dick, mistroos
tig. „Toen ik voor den eersten keer
schipbreuk leed. heb ik drie weken in
de deur uit en was den volgenden dag een open boot door gebracht, nagenoeg
zoo onaangenaam, dat Sam en Peter zonder eten. Daarvan heb ik hersen-
teekenden aan boord van de Penguin koorts gekregen en mijn geheugen ver
een stoomboot, die den daarop volgen- loren."
den dag zou uitvaren. Ze scheidden als „Arme man. zei de herbergierster
kwade vrienden. Ginger Dick gaf Pc- weer.
ter nog een leelijk blauw oog en Sam j -Misschien ben ik dus een wees, zei
zei. dat Ginger, zoodra hij de zaak be-Ginger, de oog, ;i neerslaande „maar
hoorlijk kon overzien, berouw zou heb- son's :s het net of ik in mijn droom
ben over wat hij gezegd had. Hij en Po- j 66,1 vriendelijk, hef gezicht over mij
ter wenschten hem intusschen nooit j zie heenbuigen, alsof het mijn moe-
weer te zien. i der was- maar ik kan rap haar naam.
Toen zij weg waren gevoelde Ginger mijn naam of iets dat haar betreft.
Dick zich een beetje eenzaam, maar n*-el "lee,■ herinneren."
toch scheen het hem boter toe, een dag doet me sterk aan mijn jongen
of wat te wachten voordat hij naar de denken," ze de juffrouw hoofdschud-
herberg ging en zich door de herber-dend, ..je hebf dezelfde kleur van haar
gierster liet ontdekken als haar zoon. en het merkwaardige is: dezelfde ta-
De eerste Engelsche onderzeesche boot.
Hij wachtte daarom no- een week,
maar kon het toen niet meer uithou
den, zoodat hij zich netjes aankleedde,
zich liet scheren en er op uitging naai
de Blauwe Leeuw.
Het was zoowat drie uur toen hij er
aankwam en de herberg was leeg, op
een paar bezoekers na. Ginger bleef
buiten een paar minuten wachten om
het beven te overwinnen, stapte toen
naar binnen en tikte op de toonbank.
„Een glaasje bier, juffrouw," zei hij
tot de oude juffrouw, die uit een klein
woonkamertje voor den dag was geko-
I men.
De oude juffrouw schonk toen in en
bleef toen staan staren naar Ginger
Dick, in zijn nieuwen trui en met zijn
nieuwe pet op, terwijl ze met de eene
hand bet glas vasthield en de anderen
op de toonbank liet rusten.
„Mooi weertje," zei Ginger, terwijl
hij zijn linkerhand op de toonbank leg
de om de aandacht te vestigen op het
tatouagemerk, dat den zeeman voor-
i stelde „de horlepijp dansende."
I „Heel mooi," zei de herbergierster,
die de teekening op de pols in het oog
I kreeg en er aandachtig naar keek. „Ik
denk, dat jelui zeelui wel houdt van
mooi weer."
„Ja, juffrouw," antwoordde Ginger
touagemerken op de polsen, een zee
man die dc horlepijp danst op de eene
en een paar dolfijnén op de andere, en
je hebt een wrat op het oo~ die veel
gelijkt op de wrat-, die hij daar had."
„Goede hemel," zei Ginger Dick en
deinde achteruit en zette een gezicht,
alsof hij zich iets trachtte te herinne
ren.
„Die tatouagemerken zijn zeker ge
woon onder zeelui?" vroeg de juffrouw
en ging meteen weg om een andere
klant te bedienen.
Ginger Dick zou liever gezien heb
ben, dat zij wat opgewonden was ge
weest, maar hij" bestelde een tweede
glas bier aan de buffetjuffrouw en
dach er over na, hoe hij het schip op
zijn borst en de letters on zijn rug ter
sprake brengen zou. De herbergierster
had nog een paar oude klanten te be
dienen, maar kwam toen weer terug
om liet gesprek voort te zetten.
„Ik houd van zeelui.' zei ze, „mijn
jongen was een zeeman en bovendien
hebben zeellui zoo'oi gevoelig hart.
Een paar dagen geleden waren er twee
hier. die van tijd tot tijd kwamen aan-
loopen en een van hun had zoo'n goed
hart, dat hij bijna flauw viel van iets
dat ik hem vertelde."
„Zoo?" zei Ginger, de ooren spitsen
de. „Hoe zoo?"
„Ik sprak tegen hen van mijn jon
gen. zooals ik nu tegen u spreek," zei
de juffrouw, en ik vertelde hun, dat
j de arme jongen een vinger kwijt was.
j ..Wat kwijt was?" vroeg Ginger, die
bleek werd en waggelde op zijn bee-
I non.
..Zijn vinger," zei de herbergierster.
„Hij was tien jaar toen het gebeurde.
Wat scheelt er aan? Ben je niet wel?'
Ginger antwoordde niet. hij kon het
niet. Ruggelings ging hij naar de
deur, tuimeldedialf daar door heen op
straat en trachtte toen zijn gedachten
te verzamelen.
Toen herinnerde hij zich Sani en Pe- j
ter en bij de gedachte, hoe zij nu goed j
en we] samen op de Penguin waren
bezweek hij bijna onder liet drukkende
gevoel van zijn eenzaamheid.
Hij zou niets liever hebben gedaan
dan weer hij hen te wezen, ieder mei
den arm om den schouder van den an
der geslagen, zooals ze dat gedaan j
hadden op den avond voor hij getatou-
eerd werd.
Dezer dagen is te Barrow Yard de
eerste van de 5 onderzeesche booten
van stapel geloopen van het type
„Holland." die Ln aanbouw zijn voor
de Engelsche oorlogsmarine. Het af-
loopen geschiedde even ongewoon als
de gebeurtenis zelf ongewoon is, want
de bij dergelijke gelegenheden in het
Vereenigd Koninkrijk gebruikelijke
plechtigheid ontbrak te eenen male.
De boor heeft, zooals op de plaat is
te zien, ongeveer den vorm van een
In Engeland is men zoover gegaan om
een groote som gelds aan te bieden,
om te adverteeren op dat gedeelte van
de Theems, waar het water nog klaar
en de bodem zichbaar was. Gelukkig
weigerde men dit zuivere stukje hier
mee te besmetten. Een vereeniging,
welker invloed in de Vereenigde Sto
ten reeds groot moet zijn, bestaat sinds
1893; haar doel is. stad en land tegen
de ontsieringen van dezen aard te he
schermen. Ook uit ander Engelsche
steden komen er protesten. De gemeen
teraad van Dover, de stad Chesterfield
en nog andere, hebben het parlement
om volmacht verzocht en willen con
trole over het reclamewezen oefenen.
De Londensclie vereeniging zaL doen
wat zij kan. om dit verzoek der ge
noemde steden te steunen. Bovendien
zal zij ijveren voor het leggen van een
gemeente- of rijksbelasting op de re
clames een belasting, die in Frank
rijk heel wat opbrengt.
Wat het sissen beteekent.
Het sissen kan al naar het land
waarin men zich bevindt, eene ver
schillende beteekenis hebben. Terwijl
wij daarmede onze afkeuring van iets
wat wij gehoord hebben te kennen ge
ven, sissen de inboorlingen van West-
Afi'ika, als zij zich over iets verbazen,
en de bewoners van de Nieuwe Hebri-
den, als zij iets bijzonder schoons zien
De Basuto's juichen een geliefd rede
naar in hunne vergaderingen toe door
luid te sissen; de Japanners geven
daardoor hunne hoogachting te ken
nen.
Trouwens ook wij kennen een be- j
wonderend: „St! Scht!"
varken zonder pooten. Zij is zoodanig
geconstrueerd, dat zij zoo weinig mo
gelijk weerstand biedt aan het water,
als zij aan de oppervlakte vaart, waar
haar voortbeweging zal geschieden
door een gasoline-machine inet een
maximum-snelheid van ongeveer 8
knoopen per uur. Als het vaartuig on
der water is. wordt het voortbewoge:.
door een electromotor niet een spoed
van 7 knoopen per uur en de motor
is er op berekend, dat de boot 4 uur
onder water kan blijven varen. De
stroom wordt verkregen uit een accu
mulatoren batterij en het schip wordt
verlicht door electrlsche gloeilampen.
Er is ruimte voor het bewaren van ge
comprimeerde lucht voor ventilatie, en
het sturen, zoowel als het duiken onder
water, geschiedt door dc hand. De boot
is 63 voet lang en gemiddeld 11 voet
breed.
Iïteït van den alcohol, die zuivere haastigen toon als iemand, die het
wijngeest moet zijn, maar dan een zeer j zeer dr uk heeft:
oude soort. Van de 700,090 H.L. wijn- Hebt ge hier die historisch bc-
geest. die in Frankrijk worden gcra- roemde vaas nog?
briceerd. koopen de monniken om- Ja. mijnheer, was het antwoord.
streeks vijf achtste deelen. Die leggen; En tafel, die 10,000 gekost
zij elk jaar in huil kelders en wat erheeft?
van gebruikt wordt voor de bereiding Ja. mijnheer.
van de Chartreuse van liet loopende En hel', ge hier ook nog dat por-
jaar is de voorraad, die twintig jaar' trei van Karei I van Van Dijk?
geleden er werd neergelegd. Te Four- O. ja. mijnheer, antwoordde de
vières, 6 K M. van 't eigenlijke kloos-portier, dat is hier allemaal nog Wilt
ter verwijderd, staat de fabriek. gij niet binnenkomen om het te zien?
Dg stichting van de monnikenorde j Neen. dank u. antwoordde de Ame-
ligt meer dan negen eeuwen achter rikaan. Ik zal dat alles maar notee-
ons. want in 1081 werd op de niet ren. Ik ga vandaag naar Coventry met
dichte bosschen begroeide bergen in zone drie kerken en ik moet Stratford-
afgelegen wildernis door Sini-IJnm -Avon rv s i zoeken en zal vannacht
niet ver van Grenoble een klooster g< in Leamington slapen, en morgenoch-
sticht Jaar op jaar nam het aantal tend moet ik voor zaken in Sheffield
monniken toe; het land werd bebouwd, wezen. Ik dank u intusschen wel en
de bosschen werden ontgonnen en se-ik noteer het allemaal. Goeden mor-
dert een paar eeuwen was er een in-gen.
dustrieel centrum ontstaan; een reeks En z'jne parapluie onder den arm
van prachtige gebouwen, waar echter neio iuto. liep hij haastig heen.
de monniken in eenvoud en werkzaam- i
beid hun sober leven blijven leiden te
midden eener heerlijke natuur. Het
uitzicht. dat men van het klooster
heeft, zou alleen de reis waard zijn.
En nu zeggen de Karthuizer monni
ken voor liet meerendeei Frankrijk
vaarwel. Engeland zal hun tweede
vaderland worden. ïn dc laatste we
ken zijn. zij al successievelijk naar
Engeland, gekomen naar hun nieuw
tehuis te Parkin in ster. in Sussex, in
de buurt van East, Grinstead.
Wat is een „canard"?
Een pleisterknur
tegen rimpels in het gelaat
Messen weder in het hecht
te bevestigen.
Een deel pijpaarde en drie doelen
liarspoeder worden dooreen gemengd.
Met dit mengsel wordt de holte van 't
hecht opgevuld. Daarna steekt men
den verwarmden steel van 't mes daar
in. Na eenige oogcnblikken is het me®
weder stevig in het hecht bevestigd.
Ook poeder van Schellak bewijst goe
de dienst. Men doet goed. om de holle
van het heft niet te vol te doen.
Een brief wan den keizer van China.
De op hiëroglyfen lijkende teekens,
hierboven afgedrukt, vormen te za
nten een brief van den Keizer van Chi
na In het Nederlandsch overgezet,
luidt deze brief:
„Op den eersten dag van de eerste
maand.
Edict van den Keizer.
Ik. de Keizer, reis op den 15en van
de derde maand van dit jaar naar
Sjanghai. Ik rijd met den spoorweg
van de Jong-koepoort naar Tientsin.
Daar neem ik een dag oponthoud en
reis per spoorweg verder naar Tonk-
koe. Daar bestijg ik de stoomboot en
vaar door de Zwarte Zee onmiddellijk
naar Woesoeng. Daar zal ik verblijf
I houden in den tempel Toe-hei-kong.
Daags daarna neem ik parade af en
zal aan boord van een oorlogsschip
j gaan. Op den eersten van de vierde
maand keer ik naar Tientsin terug.
I overnacht daar en begeef mij weer
naar Peking."
In het document komt het woord
Tsen-keizcr voor, geschreven in karak-
ters, die alleen de keizer mag uitspre
ken. In het facsimile, waarin de re-
gels van boven naar onderen en van
j rechts naar links moeten gelezen wor-
den. staat het heilige woord van bo-
1 ven als tweede teeken in den tweeden,
1 van rechts naar links te tellen regel.
Schoonheidszin tegen reclame.
Een niet onnoodige vergadering is
onlangs te Londen gehouden door de
zoogenaamde „Nationale Vereeniging
voor bestrijding der buitensporigheden
van het reclaine-wezen", onder presi
dium van het parlementslid James
Bryce. Daar spraken verscheidene re
denaars over den angstwekkend toe
nemenden invloed van de barbaarschen
smaak, die steden, straten, pleinen,
landelijke tafereelen door de reclaim -
schilden en andere lcelijke dingen oi.t-
I siert. Men besliste, dat Londen ten p-
zichte van reclameschilden e. d. er
I nog erger aan toe was dan New-York.
La Grande Chartreuse.
De Karthuizer monniken of de Char-
treux. die de naar hen genoemde, wijd
vermaarde likeur bereiden, zullen, als
zooveel andere geestelijke, om de wet
op de congregaties Frankrijk verlaten.
Natuurlijk heeft dat bericht groote n
schrik verspreid in het departement
Isère. Al eeuwen lang leeft eigenlijk
die geheele streek van het klooster en
wat erbij behoort. Vooreerst is dat
klooster. La Grande Chartreuse, een
punt van -belangstelling voor den:
vreemden toerist, zóodat het ook daar-1
door de welvaart van het district ver- j
hoogt; maar er is meer. Het is intus
schen bij den schrik gebleven, want j
na veel aarzeling en bedreiging met
weggaan, is besloten La Grande Char
treuse bij Grenoble te doen blijven,
maar de acht andere kloosters, die de
orde in Frankrijk had. te verlaten.
De beroemde Chartreuse, groene.
gele en witte, wordt bereid uit plan- i
ten. met welker inzameling honderden i
boerengezinnen uit de huurt den kost.
verdienen. Sommige dier kruiden
groeien alleen op aanzienlijke hoogte,
en daarom kan de likeur alleen in een
bergachtige streek worden bereid. Die i
bereiding zelve is een geheim. Het werd
den monniken toevertrouwd door
maarschalk D' Estrées in het begin
van de 17e eeuw, en het geheim is se
dert dien tijd altijd zorgvuldig be- j
waard.
Het dertigtal kruiden, dat erbij te pas i
komt. wordt getrokken op alcohol van j
schillende sterkte, 80 voor de groene, j
65 voor de gele en een minder ster
ke soort voor do witte Chartreuse. Een i
der geheimen van het succes is de qua-
Verschilleruto uitleggingen zijn
reeds gegeven van de uitdrukking: dat
moet oen „canard" zijn; dat is een
„canard"; waarmee men dus bedoelt
een leugen, een fictie, een ongegrond
verhaal.
Bij de reeds bestaande kan men nog
de volgende voegen:
De eer van de uitvinding wordt, toege
dicht aan zekeren heer Cornelissen,
lid van dc Brusselsche Academie. In
I een der couranten, waarvan hij abonné
was, werden voortdurend allerlei on
gelooflijke wonderverhalen medege
deeld; en om nu den inzender van deze
verzinsels eens te plagen, zond hij zelf
bij wijze van satire ook een dergelijk
verhaal in. He:, verhaal bevatte de be
schrijving van een voorgewende proef,
die een schrijver had genomen met een
vijf-cn-twintigtal eenden, met welke
proef hij ten doel had te bewijzen,dat't
condenvolkje onderling kannibaalsch
is gezind. Zoo had hij de eenden één
voor één gedood en de overblijvende
vogels uitsluitend gevoed met het
vleesch van hunne lotgenooten. Od
In Amerika is thans onder de dames die wijze bleef er van het vijf-en-twill
een nieuwe methode in crebruik. om tigtal ten slotte slechts één meer over.
de zoo onaangename rimpeltjes en Dit alles wordt natuurlijk min of
plooitjes in het gein; weg o maken, meer omstandig verteld en het opstel
Zij plakken s nachts reepjes van En- sluit met een verslag van 't post mor-
geJsche pleisters op li kritieke plaat- tem onderzoek, dat de schrijver had
sen en wasschen die 's morgens met verricht aan het eenig overgebleven
warm water weer weg. Zij beweren dat individu, dat allengs zijne 24 familie-
daardoor de huid weer gladder wordt genooten had verslonden,
en als dat werkelijk het geval is. is Dit artikel werd geplaatst en deed
het begin voor de ouderdomsrimpels
gemaakt, ln ieder geval gaat hierbij
op het „Baat hut niet. dan schaadt het
niet," want rimpeligcr wordt de huid
er in geen geval door.
De platen laten zien. hoe het opplak
ken geschied; en hoe e n dame er uit
ziet gedurende de kuur.
natuurlijk de ronde tot groote "hila-
riteit van vrienden en ingewijden. Zoo
kwam het ook in Amerika; en overge
nomen in allerlei Amerikaansche
kranten cn tijdschriften, kwam het ook
telkens weer onder een eenigszins ge-
wijzigden vorm naar Europa terug.
Eerst in beperkte kringen en later meer
I algemeen, kwam toen te Brussel het
gezegde in zwang; Voilft un nouveau
canard! C'est encore un canard!
Naast dc meestal gebrekkige ver
klaringen van den oorsprong van ca
nard is gelijk verzinsel, die wij zelfs
van de Franschen zeiven hebben, kan
i deze er wel door. Se non vero
Aangenaaid reizen.
Gepaste raad
De Duitsche Keizer is ongetwij-
feld een toonbeeld van de meeste
huiselijke deugden, maar ééne ont
breekt hem toch voorzekerhui-
gelijkheid.
Indertijd sprak Z. M. er eons
met zijn broeder Prins Hendrik van
Pruisen, ove. dat hij zich niet recht
wel gevoelde, en dal de geneeshee-
Een Amerikaansche toerist Stond
aan de poort van Y.'arwick-Castle. in
afwachting van een geleider, met alle
aandacht zijn B:i.-K r te t> u.l hem vr-rand nnff van lucht had-
ren. Toen li portier te voorschijn 'den aangeraden, waarop Prins Hen-
kwam. vri de lx?op een drik ten antwoord cal. dat hi' dien
