Ik heb helaas geen tijd meer, zei
doctor Ernest bij 't weggaan; als u nog
meer inlichtingen verlangt, zal zuster
Elizabeth die bij de operatie tegen
woordig was. u die gaarne geven.
De beiden waren alleen met het
kind.
Beste zuster, zei doctor Romer,
terwijl hij naar haar toeging, stel een
arm gekweld vaderhart gerust, zorg
voor mijn arm, moederloos kind. Wilt
u?
Met een hartelijk gebaar stak hij
haar de hand toe. Een oogenblik
scheen ze te aarzelen, daarop hief ze
vastberaden het gebogen hoofd op en
keek hem recht in de oogen. die smee
kend op haar waren gericht.
Toen deed hij een stap achteruit en
eene doodelijke bleekheid verbreidde
zich over zijn gelaat.
Ilse! Jij u hier! Hier bij mijn
kind! O, God!
Diep bewogen bedekte hij het gelaat
met de hand en eene angstwekkende
I stilte heerschte er in de ziekenkamer;
eindelijk zei de diacones zacht, maar
j vormelijk, zooals tegen een vreemde:
Ik geef u de verzekering, dat ik
I uw kind zal behoeden en verplegen
j zoo goed als ik dat maar kan!
Hij keek op, schuw, onrustig.
Eenigen tijd geleden werd van het j Ilse, u is een engel, ik heb het
Duitsche stadje SchJierstein. nabij met aan u verdiend. Zeg mij maar dit
Een gedenkieeken
voor De Wei.
kander slechts zelden alleen, want was het niet. Haar vader, zeker door
daar Evi niet meer aan hare kamer haar op mij opmerkzaam gemaakt,
was gebonden, zat ze dikwijls op hetj begon zich voor mij te interesseeren
ialko'1 of in d- u tuin met de andere en trok rnij in zijn kring. Nu begonnen
reconvalescenten. Dan speelde hij welde goede vrienden mij te bestormen
een poosje met het kind, maar de som-niet hunne redeneeringen: het geluk
bere trek tusschen de dichte, donkerelag voor mij en ik behoefde slechts toe
wenkbrauwen verdween niet en weldra j tegrijpen. Ik moest een gek zijn, als ik
ging hij weer heen. Wat kwelde hem het.niet deed. De verleiding naderde
toch? Mij zag er uit als iemand, die
door een zwaren last wordt terneer
gedrukt, door een last, welken hij niet
af kan werpen. Het speet Elizabeth,
dat ze zoo weinig van zijn leven en
van zijne zorgen wist. Maar mocht ze
hem vragen? Mocht ze hem verraden,
welk eene innige he langstelling ze
gevoelde voor hem en zijn kind? Neen,
haar vrouwelijke trots kwam daarte
gen op. al had ze hen» ook zijne trouw
breuk vergeven. Dat was voorbij,voor
goed voorbij, maar pijn deed het toch.
Heete tranen kwamen haar in de oo
gen en twee schitterende druppels rol
den haar over de wangen, welke plot-
VViesbaden, uit aan alle Duitschers. die
Christiaan heeten. een oproep gericht.
bij te drag n voor de oprichting
van een gedenkieeken voor den Boe
rengeneraal Christiaan de Wet als een
bewijs van sympathie en bewondering
van zijn Duitsche naamgenooten. In
het I-Iessische stadje, waar dit initiatief
werd genomen, toekenden het aller
eerst 18 Christiaans te zanten voor een
bedrag van 18 mark. De vele Christi
aans in het overige Duïtschland heb
ben getoond, dat zij instemden met het
plan van hun Schierstciner naamge-
nooteli on hot r-sultan» ,vas dat 17 zelfverloochening schenkt lag op
November a.s. te Schiersteiu een monu-1 haar rein voorhoofd, en hij voelde,
ment voor De Wet onthuld werd. j dat zij de waarheid sprak.
Wij geven hierbij een afbeelding van i Ik dank u! zei hij eenvoudd;
het gedenkteeken, dat bestaat uit een.stak haar nog eenmaal met smeeken-
eene, of u mij vergeven heeft? Ik
smeek u erom.
Ze liet haren blik met eene vredige
uitdrukking op hem rusten.
Ik heb u sedert lang vergeven!
En is n... niet ongelukkig?
Zacht en afgebroken kwam het over
zijne lippen.
Ik ben tevreden en gelukkig in
het beroep, dat overeenkomt met mij
ne neigingen.
Hij zag haar aan. De kalmte, die de
buste van den beroemden Boerengene
raal, wien een Duitschei huldia bewijst,
terwijl een. Misvormcli gedrocht, dat de
ioorlogstroebelen symboliseeren moet,
op den grond loert.
op haar voorhoofd zou kunnen lezen,
hoe belangstellend ze wel was. In
de stilte van den nacht streed ze nog
maals een bitteren, zwaren strijd,
maar toen de eerste stralen van het
morgenlicht door het venster schenen
was haar gelaat kalm en ernstig als
altijd. Ze had in waarheid en op
recht vergeven.
"De operatie had plaats gehad. In
het donker gemaakte vertrek lag de
kleine patiënte in eene onrustige
sluimering nog onder de nawerking
der narcose. Toen werd de deur
zachtjes opengedaan en in gezelschap
van een assistent-arts trad voor
zichtig een groot, breedgeschouderd
man binnen, wiens ernstig gelaat door
een donkeren ringbaard was omlijst.
Vluchtig begroette hij de zuster, die
opstond en bij een klein tafeltje bezig
heid zocht, al zijne opmerkzaamheid
was natuurlijk op het kind gericht,
dat daar met bleek, door de pijn ver
wrongen gezichtje den slaap der uit
putting sliep, en eene diepe ontroering
lag op zijn mannelijk gelaat te lezen.
De operatie is voortreffelijk ge
lukt, fluisterde de assistent-arts hem
met gedempte stem toe; de professor
rekent er bepaald1 op. dat uw dochter
tje binnen een jaar met de andere kin
deren om het hardst zal loopen.
God geve het! zuchtte de vader
met een bekommerenden blik op :t tee-
dere, kleine lichaampje.
Natuurlijk, vandaag of morgen
gaat dat nog niet, ging de geneesheer
voort, en eenige pijnlijke uren zal het
arme kind nog wel moeten doorstaan,
eer alles genezen is, maar het ergste
is toch reeds voorbij!
Mijne kleine Eva! En zoo alleen
moet je dat ondergaan, zonder dat je
iemand aan je zijde hebt; ik kan mij
jalleen met groote moeite voor de mid
daguren vrij maken! zuchtte doctor
Römer op droeven toon.
- Wees in dat opzicht maar volko
men gerust, tróóstte de dokter op vrien
delijken toon. Zuster Elizabeth is een
uitstekende kinderverpleegster,
uwe kleine heeft zich reeds zoo aan
haar gehecht, dat u volkomen onbe
zorgd kunt zijn. Vanmorgen wilde
Evaatje haar niet weg laten gaan, en
;toen we haar verdoofden we deden
dit reeds hier, opdat ze niet te angstig
zou zijn voor de operatiezaal, liet
ze zulks heel kalm geschieden, omdat
zuster Elizabeth ondertusschen hare
hand vasthield.
- Heb dank, zuster, zei doctor Ro
mer op innigen toon. U neemt me
daarmee een last van mijne ziel!
- O, dat beteekent niets, klonk het
zacht uit haren donkeren hoek, ik doe
[alleen, wat mijn beroep mij voor
schrijft!
den blik zijne hand toe, waarin zij nu
bedaard de hare legde.
Daar kwam het kindermeisje bin
nen en met een blik op het horloge en
een zachtjes gemompeld:
Groet Evi, morgen ben ik weer
hier. ging hij haastig de deur uit.
Die arme meneer, hij trekt het
zich zoo erg aan, rnaar hij is thans
ook zoo vreeselijk eenzaam! zei het
meisje, terwijl ze hem met inedelij-
denden blik nakeek. Evi was immers
zijn alles!
Leeft zijn vrouw niet meer?
De stem van Elizabeth trilde, maar
een machtig iets drong haar om deze
vraag te stellen, haar, die nooit
lomp de particuliere omstandigheden
van hare patiënten trachtte gewaar-te
worden.
Neen, niet meer, maar zal ik u eens
wat viertellen, vroeg 't meisje haastig
en kwam vertrouwelijk dichterbij.
Maar reeds had Elizabeth zich weer
weten te beheerschen.
Houd u maar stil, zei ze koeltjes,
Ik wil niets meer weten! en ze ging
naar Evi, die zich kreunend bewoog.
Hoogmoedig schepsel! bromde het
kindermeisje beleedigd: maar de zus
ter hoorde haar niet; ze troostte en
kalmeerde het kind, dat haar nu dub
bel na aan 't hart lag.
Ze ontmoetten elkander van nu af
dikwijls, bijna eiken dag; voor 't uiter
lijke verkeerden ze met elkaar als
vreemden, maar in zijn gedrag tegen
over haar lag eene teedere vereering,
die haar ontzaglijk goed deed.
Met Evi ging het vooruit. Ze hing
met eene dwepende liefde aan hare
verpleegster. Zoolang ze alleen was.
lag ze stil zonder zich met iets te ver
moeien, maar zoodra de zuster bij
haar kwam, begonnen hare oogen
vroolijk te schitteren. Aan hare hand
beproefde ze voor 't eerst weer te loo
pen, terwijl ze nog in "t verband zat,
en toen men verder in 't voorjaar
kwam, droeg Elizabeth dikwijls het
kleine, lichte schepseltje in het scha
duwrijke plantsoen achter het huis,
waar Evaatje voorzichtig onder haar
opzicht hare beentjes weer leerde ge
bruiken. Zoo zaten ze ook dezen mor
gen beneden. Het kind was, vermoeid
door de ijverige pogingen om het loo
pen te leeren en door de wanne lucht
in slaap gevalen en rustte, zorgvuldig
toegedekt, in den rolstoel op een be
schaduwd plekje. Het kindermeisje
mij in denmeest verlokkenden vorm.
en ik bezweek voor haar. Acht dagen
na onze verloving werd ik onder-direc
teur der fabriek, en nu, drie jaar ge
leden, toen mijn schoonvader stierf,
zijn opvolger. Nu had ik alles, waar
naar ik gestreefd1 had: eene positie in
de wereld, rijkdom, eene schoone,
schitterende vrouw en toch was ik
in het diepst mijner ziel ongelukkig.
Ik verachtte mijzelven, mijne schuld
drukte mij terneer, en de vergelding
bleer niet uit. Ik was ontrouw jegens
jouw, mijne vrouw heeft je gewroken.
De roes, welke haar aan mij bond,was
spoedig vervlogen, en ik werd haar
onverschillig. Ze had slechts zin voor
vermaak: ik was haar te rustig, ze
vond het leven aan mijne zijde verve
lend. Ons eerste kind stierf dadelijk
na de geboorte en ook Eva was een
buitengewoon teer. zwak kind. Ze was
eene even gewetenlooze moeder als ze
voor in ij eene slechte echtgenoote was
De monotone stern van den vertel
ler. die alleen in het allerlaast wat
hartstochtelijker had geklonken, tril
de toen hij vervolgde-
Wat ik in de laatste jaren aan de
sympathieken indruk op hem maakte.
Hij noemde zich Francesco del Solé
en was Italiaan. Zij onderhielden zich
lang niet elkander. Francesco vertelde
dat hi j naar Madrid ging. om zich daar
te etableeren. Hij wasphotogranf. Mijn
i man noodigde hém daarbij uit. hem
i in zijn woonplaats te bezoeken en bood
hem ten slotte woning ten onzen huize,
i Francesco accepteerde. Wij gaven hem
de fraaiste kamer die wij hadden en
behandelden hem geheel als een vriend.
I Op eens begon Francesco lastig te wor-
den.
I
zaakt. heeft de Franschman Cailletet
een toestel bedacht, bij welks gebruik
men geen zuivere zurstof inademt,
doch een mengsel van dit gas en at
mosferische lucht, van welk mengsel
de kwantatieve samenstelling gemak,
kelijk te regelen is door een ventiel-
klep. De met dit toestel door den Fran-
schen luchtreiziger graaf Castillon de
Saint-Victor genomen proeven hebben
zulke bevredigende resultaten opgele
verd. dat de algeineene invoering in
aeronautische kringen zeker is en het
nieuwe instrument weldra belmoren
zal tot de uitrusting van iederen lucht
ballon.
De inrichting van hel toestel, dat op
de plaat -is afgebeeld, is als volgt:
In het reservoir met dubbele wanden
A bevindt zich een hoeveelheid vloei
bare zuurstof. Het reservoir'is gesloten
door middel van een dubbel-doorboor-
de stop. waardoor twee buizen gaan.
Een daarvan D eindigt boven de opper
vlakte van de vloeistof en staat door
Het gevolg was natuurlijk, dat mijn
man hem zijn huis verbood. Frances
co vertrok alzoo en wij hoorden in lan
gen tijd niets meer van hem. Plotseling
kwam hij weder bij ons in den winkel.
Ik wist. dat li ij eon diepen haat tegen
mijn man koosterdo en vreesde het
ergste van den heetbloedigen Napoli-
taan. Hedenmiddag verscheen hij bp-
n'ieuw. Mijn man was op het kantoor.
Hij vroeg naar hein. Ik ging echter
in zijn plaats en wees hem op zijn
plicht. Wij hadden ten hevige ruzie.
Daarna ging hij weg. doch kwam dra
weer terug en vond mijn man achter
de toonbank. Zonder meer hief hij zijn
stok tegen hem op en sloeg er op los.
Ik stond in de kantoordeur, zag den
strijd, en greep vertwijfeld naar een
revolver. Ik Wist niet wat ik deed. ik
gteep hot wapen met beide handen,
mikte on Francesco en drukte los. Ik
zag hem ijlings uit den winkel ren
nen. Mijn dienstbode wrong rnij de re
volver uit de hand, en wierp d'ie uit het
venster, is Francesco getroffen? Is hij
dood? Dan heb ik mijn man gered en
zijde van die vrouw zonder hart hel. slan? m verbinding "iet een holle de mij aangedane smaad gewroken!»
1 peer van caoutchouc. Drukt men on De beambten, hoewel zij zeer met de
deze peer, dan wordt de drukking in dame Ie doen hadden, konden toch
A versterkt. De andere buis, die van niets anders doen dan madame en
lood is, reikt bijna tot op den bodem
van het reservdir .en leidt met haar
andere uiteinde naar den zoogenaam-
den verdamper B. die uit 7 met elkaar
in verbinding staande koperen buizen
bestaat. Wordt door een druk op de
peer de luchtdrukking in A versterkt.
«eling bloosden, toen ze opeens het
grint in den tuin onder eenen stevigen
stap hoorde knarsen en doctor Römer
aan den ingang van het priëel zag
staan. Hij bespeurde hoe erg ze schrik
te hij zijn onverwacht verschijnen op
zulk een ongewoon uur en snelde naar
haar toe.
Wees niet boos op mij, ik moest
u eindelijk eens alleen spreken. Maar
u heeft geweend, viel hij zich zeiven
verschrikt in de rede; Ilse, waarom?
Als gedwongen door zijn smeeken
den toon. antwoordde ze verlegen:
Het afscheid van Evi... het wordt
me zoo zwaar., ik heb haar zoo lief!
Er vloog iets als een zonnestraal
over zijn ernstig gelaat; en zacht, op
innigen toon zei hij:
U weet niet wat u mij met deze
tranen schenkt!
En haastig, overhaast, alsof hij eene
onderbreking vreesde, ging hij voort:
Hoe lang wacht ik reeds op deze
gelegenheid. Luister haar mij, Ilse,
neem mij eindelijk den last van mijne
ziel en laat mij voor u zeggen
Afwerend hief zuster Elizabeth de
hand op.
Ik hel) u immers vergeven; waar
toe alles nog eens weer opgehaald!
Neen, Ilse, niet zoo! riep hij op
smeekenden toon. Er moet eindelijk
klaarheid komen tusschen ons. Open
hartig wil ik mijne schuld bekennen
eu u vertellen, hoe ik geboet heb, en
eerst dan zal u me zeggen, of u me
kan en wil vergeven.
En zacht drukte hij de willooze weer
op de bank, terwijl hij zelf voor haar
bleef staan als de beschuldigde voor
zijn rechter.
Zwijgend zat zuster Elizabeth, de j
geleden, weten slechts ik en God al
leen! Ik heb zwaar misdreven, maar
ook zwaar geboet! Nu is zij dood.
Hij zweeg.
Ilse had de oogen met de hand be
dekt, zoodat hij haar gelaat niet kon
zien.
Ilse, zei hij zacht, ik heD gebiecht
zonder iets te verzwijgen; kun je, wil
je mij nu vergiffenis schenken?
Ze hief de betraande oogen tot hem
op en zei niets anders dan:
Arme man!
Ilse, je vergeeft? riep 111] juichend
en hare hand vattend), drukte hij daar
op een eerbiedigen kus. En nu vraag
ik nog meer: wees grootmoedig en ze$
me, dat je weer vertrouwen in mij
kunt stellen, zooveel vertrouwen, dat
je mij naar mijne eenzame woning
kunt volgen en in ons somber leven
weer liefde en zonneschijn wilt bren
gen!
De sterke man beefde van zenuw
achtige opgewondenheid en smeekend
hingen zijne oogen aan haar gelaat.
Zij steunde zich met de hand op de
tafel en het was, alsof ze niet meer hel
der kon denken. Waren dan de tien
bange droeve jaren een dtroom? Ston
den ze niet in het van rozengeur ver
vulde tuintje acliter haar ouderlijk
huis? Dat waren immers weer dezelf
de lieve oogen. welke haar toenmaals
hadden tegengeschitterd, dezelfde ge
liefde stem, welke haar toen. harts
tochtelijke woorden had toegefluis
terd. Daar bewoog zich Eva, opge
schrikt door de luide stem van haren
vader, en deze, die het zwijgen van
Ilse verkeerd uitlegde, vloog naar het
kind.
Eva, Eva, help je vader! Vraag
zuster Elizabeth, of ze met ons wil
gaan om je lieve mama te worden!
Half in slaap nog keek Evi eerst ha
ren vader en daarna Ilse aan: toen
stak ze de armpjes uit en riep op tee-
deren toon:
Mama, mijne mama!
Nu kwam er leven in de roerlooze
gestalte. Luid snikkend knielde Ilse
naast het kind neer en terwijl ze haar
voorhoofd in de donkere lokken der
kleine verborg, stamelde ze:
O lieve, lieve schat! Ik wil, ja ik
wil!
Hand in hand zaten toen de beiden,
monsieur Guignal voorloopig in arrest
nemen .De Winkel werd onmiddellijk
gesloten. Mevrouw Guignal versmolt
in tranen, mijnheer Guignal murmel
de vertwijfeld: „Dat is onze onder
gang!"
Intusschen had de overheid zich met
dan komt een deel van de vloeibare het lijk van Francesco bezig gehouden,
zuurstof in den verdamper en raakt Nog wist men zijn naam en stand niet,
daar zeer snel aan het zlicden. De zuur. en kende» ook niet zijn moordenaar en
stof komt dan in gasvormigen toestand de nadere biz.»nderhe<lon omtrent den
in het caoutchouc reservoir C. Van de moord. Men onderzocht de zakken van
verbindingsbuiis paan verscheidene den doode. Zij bevatten verschillende
met het aantal deelnemers aan de geheimzinnige correspondenties, ver
luchtreis overeenkomende slangen door i schefidene duizenden peseta's, visite-
ieder niet een klep F voorziene buizen j kaarten met de verschillendste'namen.
naar het masker E, dat met elastische j maar niets, waaruit men met eenige
banden vastgehouden, mond en neus zekerheid iets aangaande den vermoor-
van den luchtschipper bedekt. Door de de kon te weten komen,
klep F kan aan de zuivere zuurstof Eerst de verklaringen van het echt-
evenveel atmosferische lucht wordenpaap Guignal brachten eerDig licht in
toegevoerd, als de inademer noodig deze zaak, die zich als een loopend
oordeelt voor zijn welzijn.
oogen strak op het rustig slapende elkander eindelijk had€n weerge_
kind gericht; alleen het zenuwachtige ynnden op <Je bank en maakten pIan.
spel der in elkander gesloten vingers
bewees, hoe opgewonden ze was. De
man voor haar keek haar eene poos
zwijgend aan en begon toen met zach
te, ontroerde stem:
Toen ik indertijd, na dat geluk
zalige en toch zoo moeielijke uur van
afscheid van u ging, was al mijn wil
len en denken slechts daarop gericht,
zoo spoedig mogelijk eeue positie te
veroveren, welke mij in staat zou stel
len zoo spoedig mogelijk mijn geliefd
meisje tot mijne vrouw te maken. Wat
naar de stad gegaan en Elizabeth ik al beproefde, waarheen ik mij zooal
wendde, u weet het uit mijne brieven.
Niets scheen mij te willen gelukken en
het tijdstip, waarop we vereenigd zou-
zat alleen naast haar patiëntje.
Zwaarmoedig beschouwde ze de len-
tepracht- om zich heen. Nog slechts
eenige dagen, dan mocht Evi naarden worden, werd steeds verder ver
huis worden gebracht; hoe zou ze zich schoven. Nu leerde ik toevallig bij
dan bezorgd maken over het teedere eene bevriende familie een jong meisje
schepseltje, dat haar in deze weken j kennen, de dochter van den zeer rij
zoo aan het hart was gegroeid. Of ze ken directeur ecner groote chemische
het dikwijls zou weerzien? J fabriek. Toen begon mijne schuld: de
Doctor Römer was in den laatsten herinnering verbleekte, het tegenwoor-
tijd niet meer zoo vaak gekomen, en dige vroeg zijne rechten. Ze was een
als hij kwam was liij wonderlijk on- mooi, levendig, geestig schepsel; ik
rustig en ongeduldig. Ze troffen el- vond behagen in haar, maar liefde
nen voor de gemeenschappelijke schoo
ne toekomst en lustig klonk het heldere
stemmetje van Evi daartusschen tot
eindelijk doctor Römer opstond om
den professor mede te deelen, dat hij
hem zijne beste verpleegster voor al
tijd wilde ontvoeren.
Ademen in hooge
luchtstreken.
Het nest der Spaansche
Schatgravers.
Een oud spreekwoord zegt: ,.De ra
ven zullen het uitbrengen!" In Madrid
heeft een rovolverkogel dingen aan
het licht gebracht, die tot dusver in
het diepste duister gehuld waren en
die met alle pogiingen der overheid, om
ze aan het licht te brengen, gespol
hadden. Een eenvoudige revolverko
gel, aanvankelijk naar het heette, door-
eene vrouw afgevuurd en eenen man
in het hart gedrongen, heeft het. won
derwerk verricht, en het duister, dat
eene merkwaardige internationale aart-
vuur door Madrid verbreidde, en ge
heel Madrid trok partij voor de vrouw,
die haar man tegen een opgewonden
aanvaller verdedigd had.
't Bleek ook dra. dat de weduwe van
Francesco in Madrid vertoefde met, ha
re kinderen. De Italiaansche cohsul
ontfermde zich over de achtergebleve
ne familie en zond haar terug naar Na
pels. De Spaansche overheid had! te
gen het vertrek van signora del Solé
niets 'in te brengen, wel had zij'graag
meer over den persoon van Francesco
willen weten. De politie kwam nl. de
gansche zaak zeer vreemd voor: zij ge
loofde een diepere kern in deze moord-
affaire te moeten vermoeden, dan het
goede, lichtgeloovtige Madrid zich
droomde. Maar signora del Solé wist
over haren man zeer weinig te zeggen.
Zij verhaalde slechts, dat zij beide uit
Casamicoiolo afkomstig waren en dat
haar man steeds ongehoord veel geld
verdiend had.
Wie was Francesco del Solé. en in
welke betrekkingen stond hij tot het
Fiansche echtpaar? Aan de verklarin
gen en tranen van madame Rosa Guig
nal scheen die politie geen recht geloof
te kunnen slaan. Daarachter moest
meer steken.
De Spaansche overheid zou met hare
theorieën schitterend in het gelijk ge
steld worden. Hoe zij tot de verdenking
gelegenheid omhulde, verscheurd.
In de staat Fuencarrel in Madrid be- is gekomen, hoe zij op een bepaald
vond zich een fashionable parfumerie- j spoor gekomen is?
Winkel, onder den naam van ..Tout Pa Ten eerste door de bewering van een
ris" in de Spaansche hoofdstad zeer der bedienden van „Tout Paris" dat
gunstig bekend en door de beste krin- het in het geheel niet Madame was ge-
gen bezocht. De zaak werd gedreven weest, die op Francesco geschoten had.
(Bij de plaatjes.)
Zooals bekend is, neemt de dichtheid
van den dampkring der aarde naar
boven af en de luchtschippers zijn
daardoor genoodzaakt, ten einde in
hooge luchtstreken hun longen de om
in leven te blijven noodige hoeveelheid
zuurstof toe te voeren, dfft gas in
speciale reservoirs mede te nemen en
door middel van een in den mond ge
stoken gummi-slang in te ademen.
Daar deze primitieve manier van zuur-
door het echtpaar Guignal. Franschen
van geboorte.
In dezen winkel speelde zich op een
namiddag der vorige week een gewel-
dadige scene af. die geheel Madrid in
opschudding bracht Een fijn gekleed
heer stortte nl. plotseling uit den win-
ken naar buiten, liep dwars de straat
over en zakte daarna op het tegenover
liggende trottoir ineen. Voorbijgangers
namen hem op, politieagenten snelden
toe en brachten den verwonde naar het
dichtstbijzijnde bureau. Eer men daar
aankwam, was de man reeds gestor
ven.
Naast den parfumeriewinkel wonen
de buren hadden in dezen een schot
maar integendeel monsieur zelf. De
schouwing van het lijk van den ver
moorde toonde aan, dat van zeer nabij
op Francesco gevuurd was geworden
en niet van de kantoordeur uit, waar
Madame Rosa gestaan had. Bovendien
toonden de vondsten in de zakken van
den doode aan, dat men met iemand te
doen had, die zich van vele „aliassen"
bediende en geheimzinnige zaken dreef
I)aar onderzoekingen naar het verle
den van Francesco niets bizonders op
leverden, deed men die naar* het ver
leden van het echtpaar Guignal en
hierbij kwam de overheid tot waarlijk
verrassende resultaten. Had de politie
in het hu'is van monsieur niets ver-
hooren vallen. Twee politiebeambten dachts gevonden, in de woning van
traden binnen en deden navraag. Zij madame Rosa groef zij een ware goud-
vonden de bedienden en den eigenaar j mijn van informaties, documenten en
in de grootste opgewondenheid- Mada- bewijsstukken op. Hoe zij die ontdekt
me Rasa Guignal in tranen. „Ik heb 1 hadden dat had Madrid maar al te
hem gedood" jammerde de ongelukki- gaarne geweten.
ge vrouw. „Maar er bleef mij geen
andere keus. Hij zou mijn man hebben
gedood, indien ik het niet voorkomen
had. De ellendeling! Ik wil u de ge
schiedenis verhalen.
„Voor eenige maanden keerde mijn
stofinademing echter bij de betreffende man van een reis voor zaken uit Pa-
aeronauten zeer spoedig misselijkheid rijs terug. In Bordeaux steeg een jonge
en andere onaangenaamheden veroor- man bij hem in den coupé, die een zeer
In de woning van haar ontdekte men
een aantal koffers, die het echtpaar
Guignal behoorden. En wat bevatten
deze? Het bewijs, dat de geheele par
fumeriezaak „Tout Paris" slechts tot
dekmantel diende voor de manipulaties
eener misdadigersbende, onder wier
leden de Guignals telden, en waartoe
ook de vermoorde Francesco del Solé
