Het Wagner-Gedenkteeken.
Keizer Wilhelm van Duitse,hland
heeft, het ontwerp goedgekeurd voor
een te Berliin op te richten gedenkt.ee-
ken voor Richard Wagner, dat door
een jury uit een ontwerp wedstrijd is
bekroond Het ontwerp is van den
beeldhouwer professor Eberlein en de
keizer heeft alleen eenige wenschen
betreffende kleine wijzigingen, uitge
drukt. Welke groote belangstelling de
keizer ook in dit gedenkteeken zoo
als trouwens in alles stelt, blijkt
wel hieruit, dat hijzelf de schetsen voor
de gewenschte veranderingen heeft ge
maakt.
Het ontwerp, waarvan wij hierbii
een afbeelding geven, stelt Wagner
voor, zittend; voor het postament, dat
een schoone vrouwenfiguur dlraaet.
Een lier stempelt deze vrouw tot de
muze der muziek. Figuren uit Wag
ner's drama's zijn s-reroepeerd rond
om het postament.
Dit is het eerste gedenkteeken, dat
ter eere van den grooten Bayreuther
wordt opgericht. Te Munchen bestaat
een bescheiden beeld van Wagner in
een nis in de tooneelzaal van het Prinz
egententheater.
maakt. Hi j kwam dikwijls bij de Mair
fields, hij zag en overwon. Voor Ellen
was hij weldra de man hairer droomen
hij scheen na korten tijd even verliefd
op haar als zij op hem. Hij kwam in 't
oog loopend vaak en lady Mansfield
was eene verstandige vrouw. Menig
maal was ze niet thuis, als hij kwam.
maar Ellen was er en hield hem vast
tot de moeder weer thuis kwam. Er
verliepen enkele weken en toen wa
ren ze verloofd. De jonge lieden waren
buitengewoon teeder tegenover elkaar
en ze«r gelukkig.
De oude Mortimer kwam op zekeren
dag en zei, dat eene groote bruiloft met
veel pronk en praal niet naar den
smaak van Stephen was. en lang uit
stel volstrekt niet noodig. De noodige
middelen waren beschikbaar. Stephen
zou zijne Ellen veertigduizend pond
als huwelijksgeschenk geven.
Daarvoor moest alle tegenstand wij
ken. Lady Mansfield kwam dan ook
met geen bezwaren meer voor den dag.
Zoo spoedig te trouwen was wel jn'et
heelemaal overeenkomstig den goeden
toon. maar wijl de bruidegom het
wenschte gaf ze toe. Eene geschikte
woning, eene zeer dure. zeer kostbare
ingerichte bovenverdieping, was spoc
dig gevonden. Het huwelijk werd in al
le stilte voltrokken, na de wittebroods
weken begonnen de bezoeken, en tal-
looze uitnoodigingen werden ontvan
gen en beantwoord. Geheel Ilampton.
ville verbaasde zich over het buiten
sporig geluk van de Mansfields.
II.
Het midelpunt van Hamptonville
wordt gevormd door eene rij huizen,
waarin slachters, hakkers, manufac-
tunsten en andere kooplieden hunne
winkels hebben. Rechts daarvan liggen
de kerk en de pastorie, links een fashi
onable hotel en een soort stadhuis met
de bureaux voor de politie en de amb
tenaren voor de verschillende takken
van d:enst, en vervolgens liggen er in
't rond villa's met grootere en kleinere
tuinen, grasperken voor het balspel,
trekkassen en paviljoens, al naar den
smaak dor eigenaars. De eene heeft
sierheesters geplant, de tweede heeft
vruchtboomen in den vorm van pyra-
miden. waarvan hem elke peer onge
veer een pond sterling kost. de derde
heeft vijvers gegraven, waarop gondel-
vaarten met echt Venetiaansche vaar
tuigen worden gehouden; de volgende
dweept met gardenia's en cbrysanthe
inum's in driehondei d soorten, en een
a der .net gladgeschoren grasperken,
welke als een kleed van fluweel de
zacht glooiende hellingen bedekken.
De honden dragen in den winter over
jassen, en verscheiden lords hebben
zooveel bedienden, dat men zegt, da',
ze kosthuizen houden voor niets doen
de eh onnutte lakeien, die in verschei
den klassen ein kasten zijn verdeeld,
koetsiers. boodschaploopers, stal
knechts, bedienden, kamerdienaars,
hofmeesters, koks en anderen, waar
voor we in onze taal geen naam heb
ben. De geheele streek ruikt letterlijk
naar verzadigde, goed verpleegde men-
schen met blozende, gladgeschoren ge-
z chten; ze hebben alles, wat men koo-
pen kan. de sappigste biefstuk, de vet
ste fazanten, de !>este oesters. Des
avonds, als de Croesussen ei» Nabobs
nu in dit. dan in dat landhuis samen
komen. glimt en blinkt en geurt het. in
de gezelschappen. De heeren dragen
naar het voorbeeld van een zeer hoog
geplaatst persoon geborduurde vesten
en brillantknoopjes tin liet fijngcplooi.
de hemd, de dames naast kanten zij
de, atlas en fluweel hare safiereu. ro
bijnen. tuikooisen en parelen. In vele
farnïl'iën vindt men, waar het recht van
eerstgeboorte een bijzonder een hijzen
der luidklinkenden titel verleent, voor
de bezitters daarvan ook bijzondere fa-
m'ieliesieradenvoor ee.i deel van zeer
groote waarde en op oudcrwetsche,
zeer gezochte wijze gezet.
Wie ïhet de toestanden vertrouwd is
kan bij elk' n naam dadelijk het jaar-
lijksch inkomen voegen: lord Taunton
is zestien duizend pond 'sjaars
waard," de oude dames C.odrington
hebben samen twaalf duizend, en zoo
voort. Zelfs de predikant, in deze streek
is geen arme ..vicar of Wakefield,"
maar beschikt over ongeveer vier dui-
zend pond per jaar en menig hofmees-
j ter of eerste kamerdienaar heeft een
tractement als een president of een
J m/inister in een ander land. Bedelaars
zijn er niet, liavelooze arme lieden ko-
men er in 't geheel niet voor, daarvoor
zorgen de bpdienden en de poliiieageo-
/ten. en mochten er toch eenigen zijn.
j dan koopt men hen om. dat ze zich niet
vertoonen en maakt ze tot geregelde
ontvangers van aalmoezen, wüen het
I uitstekend gaat.
Op zekeren dag echter werd er bij
lord Taunton ingebroken. De dieven
I moesten met de bouworde van ei? villa
en de inrichting der kamers nauwkeu
rig vertrouwd; geweest zijn- er was van
het kostbare ameublement niet aange
raakt; ook op zilveren voorwerpen en
porselëin hadden de inbrekers volstrekt
geen acht geslagen, alleen de diaman
ten, welke in twee van elkander ge
scheiden kasten verborgen waren ge
weest, had men meegenomen. Dat ver
ried eene zeer angstwekkende, intieme
kennis van zaken.
Acht dagen late.r verdwenen alleklei-
noodiën van den lieer Lefehre en kort
daarop alle juweelen van den hertog
van Arlington.
De diefstallen waren met geraffineer
ds sluwheid uitgevoerd, waarschijnlijk
niet des nachts, maar in de avondsche
mering. wanneer de eigenaars mei
hunne echtgenooten hier of daar ten
eten waren genoodigd en de bedienden
zich aan het dolce far miente hadden
overgegeven, in de zoogenaamde stad,
de wijk van den handel, ronddwaalden
of een bezoek brachten hij andere be
dienden, waarmede ze bevriend waren.
De diamanten van den hertog schatte
men op minstens vijftienduizend pond
de oude heer, die op zijne edelgesteen
ten verzot was. schuimbekte van woede
en Het eene heele schaar geheime po-
Neen, het hielp niets en deed geen
nut. dat men bij de I.ondensche juwe- i
liers beschrijvingen en afbeeldingen
van de belangrijkste stukken liet cür-
culeeren en voor den aankoop waar- I
i schuwde. Daarentegen werd er eenige j
daren later bij de oude dames Codring-j
ton ingebroken en men nam hare I
prachtige, in hunne soort eenige safie- j
ren mede.. De oudste juffrouw Codring-
ton begon sedert dien tijd te sukkelen,
de schriik had ha?ir bevangen; men zei-
do. dat ze een der inbrekers ad ge
zien. die dicht aan haar voorbij was
geslopen.
Ei kwam nu een gebrek aan >1 -1
ten, zooals men nog nooit bad geken I
Bij eene avondpartij, welke lcn Cum
dien gaf, bleek het. dat van de zeven
tien dames meer dan de helft geene
brillanten meer bezaten. De I.onden
sche hand laars in diamanten verheug
den zich in stilte, terwijl ze zich in het i
publiek zeer verontwaardigd toonden.
want de vraag naar edelgesteenten
nam toe en de prijzen werden hooger.
Di?i rijke families hielden toch niet op
diamanten te dragen en begonnen
nieuwe sieraden aan te koopen.
Bij geen van hen, die schade geleden j
hadden, kwam de gedachte op. dat
d t alles eerst was geschied, nadat <i<-
Zuid-Afrikuansch- familie in Hamp
tonville was gekomen. Slechts één
kwam op zulke gedachten en dat was
de joiïsrste dochter van lady Mansfield,
de echtgenoote van den jongen Morti
mer.
Een Spoortrein van 70 jaar terug.
De eerste Locomotief.
Een Heine-Gedenkteeken.
litieagpnten uit Londen komen. Men
I mat de voetspieren, welke in den tuin
z:chthaar warén, deed een nauwkeurig
I onderzoek hij allo koetster?. koks en
dergelijke ondergeschikten en vond
I ntets.
In het fashionable hotel namen twee
detectives hunnen intrek om in geval
I van nood dadelijk hij de hand te zijn:
alle vreemden \v Ike zich lieten zien
werden scherp ;n liet oeg gehouden en
een pa r Inn Tocpe: s. welke in den om
trek rondgezworven hadden, dadelijk
in hechtenis genomen. Hel was mlus-
schen vu'geefsche moeite: de edelge
steenten kwamen niet weer voor den
dag en men had n;et eens. voldoenden
grond om een bepaalden persoon te
verdenken.
Ook bij d U tlanders werd kort daar-
p inbraak gepleegd; de oude mevrouw
Mortimer toonde lady Mansfield zelfs
de ladder, welke de dieven hadden la
ten staan.
Ik had eene soort voorgevoel, zei
ze. dat wij thans aan de beurt zouden
komen, en lesde een paar kleinigheden
welke ik dagelijks gewoon ben te dra
gen, benevens mijn prachtigen vlinder,
welken u zoo bewonderde, onder de
matras van mijn bed. Daar lagen ze
dan ook veilig, maar al hel andere is
we" mijn'halssnoer van brillanten,
n ijne armbanden al mijne sieraden
van smaragd, welke ik zelf in de mij
nen had t ekochj.1 liet is ongehoord!
Mijn man heeft eene groote belooniiig
uitgeloofd, maar ik twijfel of het wat
zal helpen.
III.
De jonggehuwden leefden in Londen
als een paar tortelduifjes. Dos avonds
ging men naar den schouwburg of
met den trein de stad uit naar een der
beide zwagers van de jonge mevrouw
MorLmer of naar de goede kennissen
in Hamptonville. Men ging met een
lateren trein terug, welken de oude
Mortimer schertsende de ..voddenra
per" noemde, en de halve morgen van
den volgenden dag werd dan niet zel
den verslapen. Menigmaal ging Step-
h n ook uit. voor zaken, zooals hij
ze».
Wat.heb je dan toch voor zaken?
vroeg zijne kleine vrouw hem eens.
Ik hel) vele aanrteelen hij banken
geplaatst, antwoordde hij en in Pre
toria ook nog lunzen en perceolen
erond bemwnis ecu paar mijmiandee-
len en moet hier en daor verknopen en
rf'enwe acties koopm. Ik moest eigen,
lijk een secretaris nemen, d e dat voor
mij deed, maar ik mag geen vreemd
volk om mij heen hebben.
Daj; klonk heel waarschijnlijk en
ieder andore jonge vrouw zou er ook
mee tevreden geweest zijn maar Ellen
wns eene scherp - op rkst r Tp,en z-
nog verloofd waren had ze op zekeren
dae gezien, dat haar verloofde iïvernr
Lekende. Hij had een zeer nauwkeüi
ontwerp van de villa van - mi zijner
zwagers klaar gemaakt en hot was El-
1 n opgevallen, dat er niet lam- daarna
'inbraak in dit huis werd gepleegd,
i waarbij de dieven een zo<> groot moge-
j lijk sucos hadden. Toen had zij niet
erder over d? zaak nagedacht, want
de liefde had als een sterke roes op
haar ingewerkt, thans la deze eigen
aardige liefhebberij van haren man
om nauwkeurige teekeningen van
vreemde landhuizen te maken als een
zware last op haar hart en allerlei ge
dacht n kwamen bii haar op. Eindelijk
vroeg "t haren echtgenoot op den man
af.
- Ik was in vroeger jaren, antwoord,
de hij, zoo iets als ingenieur en archi
tect en interesseer mij tegenwoordig
I nog va or de constructie van geschikte
I en w.lingeLchte p rticuliere wonio
j gen; ik zal later o ae modelv. 11a laten
houwen.
Maar het is toch wei vreemd,
merkte ze op. dat overal in deze villa's
I inbraak wordt gepleegd, luist in die
waarvan jij de teekeningen maakt.
—Ja, dat is werkelijk vreemd, ant-
i woox-dde hij en ging toen snel op een
ander onderwerp over.
Het Was hai .u scherpen bi k ook niet
j ontgaan, dat hij van kleur was ver-
i schoten en bleek geworden. Zou het
j werkelijk mogelijk zijn, dat haar man,
i haar ining geliefde Stephen op de eene
j of andere wijze de hand had i.i de in
braken of met de inbrekers inbetrek-
king stond? De gedaciiie was zoo bui-
tensporig. dat ze d.e n.oest vei werpen,
maar er was in hare ziel een vermoe
den opgekomen, dat ze niet weer kwijt
kon raken, dat als een nachtelijk spook
als een angstwekkende schaduw voor
haar opdook, haar den slaap ontroofde
en zich n et liet vei jagen.
Ondei tusschen was de oudste juf
frouw Codi'lngton oveneden en den
dag na de begrafenis zond lady Mans-
field ten br efj_' aan E.leu en verzocht
j haar des namiddags bij haar in Hamp-
1 tonville te komen; onder voorwendsel
van eenigszins ongesteld te zijn had ze
haren schoonzoon niet mee gcnoodilgd.
Ellen vond, dat hare moeder plotse
ling zeer verouderd was en zeer ver
moeid en bedroefd uitzag. Reeds de
hegroeting van hare dochter was ern
stig en gedrukt.
IJ ziet er inderdaad niet goed u't.
mama, zei Ellen. Heeft de begrafenis
van gisteren u zoo aangegrepen? Die
goed'eoude tante Julia! Nu zal het voor
Arabella ook zaer eenzaam worden.
Ellen, antwoordde hare moeder
zonder in te gaan op de woorden harer
dochter, kom bij mij In mijne slaapka
mer. Daar zijn we geheel alleen en nie
mand kan ons beluisteren. Ik hel> je
iets te zeggen, iets heel verschrikke
lijks!
-- Ik vermoedde het, mama, toen ik
de kamer binnenkwam en uw ontroerd
gelaat zag. Betreft h l mijn man?
Niet direct. Ik was bij Julia Co
drington den dag voor haar overlijden,
ze had mij laten roep -n. Je weet, zii
heeft den inbreker gezien, die hare di
amanten stal. Het was avond, hij is in
het donker dicht aan haar langs geloo.
pen. Ze was zón door schrtk bevangen,
dat ze geen geluid kon geven; mis
schien heeft hij haar ia 't donk r in 't
geheel niet gezien. Wee; je. wie het
was?
Zeg het niet, mama. als hij hei
was, rier> Ellen, u verwoest mijn leven!
Neen, hij was hei n'ieh 't was niet
Stephen Mortimer, maar zijn broeder,
en wel in een gewonen grijzen arbei
derskiel.
Moeder! g.lde de dochter.
De beide vrouwen zwegen eene poos.
Je kunt bij mij blijven, begon de
moeder weer, of nog beter, je zoudt
naar jo zwager Bob kunnen gaan; mis
schien kom ik da-tr ook voor een paar
dagen; ;k ben sedert gisteren zoo ze
nuwachtig en schrikachtig; elk ge-
druisch windt mij zoo op. ik zou voort
durend kunnen schreien. Vanmiddag
was Collins bij mij.
De geheime politieagent?
Lady Mansfield knikte'.
1-1 ij verzocht mij hem te willen
zeggen, wien Julia Codring ton had ge
zien, hem d;n persoon te beschrijven.
Ik zei, dat JuLa alleen het gezicht van
een misdadiger had ,-ezien. geen man,
dien ze kende, en toch had haar dit zoo
verschrikkelijk doen ontstellen, Collins
glimlachte op eene eigen; ardlge wijze
en liet mij een portret zien.
Y\ us h t m sschien deze persoon
zei hij.
Ik maakte eene beweging van schrik
het was het portret van den oudsten
Mortimer.
Mevrouw, vervolgde, de agent, wij
hebben sedert een'ge dagen sterke ver
moedeus tegen hem .n hebben reed:-
huiszoeking bij hem gedaan. We heb
ben niets gevonden en da was wël te
denken, maar we hebb.m toch iets
kunnen constateereu.
Wat dan? vroeg ik bevende.
Wij hebben kunnen constateereu,
dat de inbraak bij de Mortimers niet
heeft plaats gehad. Het was maar eene
list. De Mortimers hebben u- g ai limi
ne d' am anten: ze hebben ma; ,r wat ge
logen om te toonen, dat hun evenals
de buren schade was berokkend en om
de aandacht van t rechte spoor af te
Uit de jeugd van het
Amerikaansche spoor
wegwezen.
(Bij de Platen).
De beide platen voeren terug tot de
kinderjaren der spoorwegen en speci
aal d r Amerikaansche. In geen ander
•and is de spoorweg zoo snél het typi
sche verkeersmiddel geworden, geen
land he; ft de omwenteling, die in het
pers men- en goederenveikecr door
<ien in 1825 door George Stephenson
gcschap.n stoomspoorweg is veroor
aak:. sue iter meegemaakt en voor
zichzelf nuttig gemaakt. Nog meer dan
n de Oude Wereld; ontwikkelt zich
;n Amerika het spoorwegwezen tol het
belangrijkst.; werktuig e:i den mach-
tigsten hefboom van de totaalbescha
ving des lands en van zijn bewoners.
J Voor hot eerst wuien in Amerika
de stoonibanen als gewone straten be
handeld. dikwijls als die eerste i:> de
j wildernis gebaande paden. Zij wilden
i n et alleen, als in Europa, het reeds
I aanwezige verkeer tusschen belangrij-
ke handelsplaatsen mogelijk maken,
bespoedigen en vergemakkelijken,
maar men legde ze door oerwoud en
steppe, oin tot dusver voor het verkeer
gesloten landstreken bekend te maken
en nuttig voor de gememschap.Thans
nu sedert den aanleg van den eersten
spoorweg in Amerika 70 jaren verstre
ken zijn. bedraagt de totale lengte van
aile spoorwegen in de Vereenigde Sta
ten erge veer 350.000 kilometer.
In 1830 - ebruikte men op den Balti-
nu.!'.' en Ohiospiomveg, den eerste.i,
die was aangelegd, wagens, met paar
den bespannen, en dit voorbeeld werd
n de eerste jaren, die volgden, op an
dere lijnen nagedaan. Korten lijd
•aairui gebruikte men een wagen, die
door zeilen werd voortbewogen en die
dooi* den uitvinder. Evan Thomas, on
der den naam ..Aeolus" in den handel
was gebracht. Natuurlijk kon deze wa
gen alleen dienst d en ais de wind
gunstig was en daarom duurde zijn
bestaan sleclist kort. Daarop volgde de
eerste locomotief, die zeer primitief
was, ais op de afbeelding is te zien.
De bovenste plaat geeft een afbeelding
van een spoortrein omtrent dien tijd.
De eerste Spoorwaieu in Amerika.
leiden. Ik zou er op will ?n zweren
voegde Collins er non hii <1 ik den
oudrten Mortimer needs in het eene of
andere album van misdad er* heb ge
zien.
Zou tante Julia, begon Ellen nar
zetend en stootend :?;ch mi -s'hi n niet
vergist hebben.' I! t zou wel mo
gelijk zijn er zijn immers zoovcd per
sonen, die op el lm r gelijk n.
De lndv schudde hel hoofd.
Jul a was tee.una Is no zoo g<
zond als i:; en ill en held r a hootei
to: lilaatste nblik N «lat is
niet waarschijnlijk. Zij h -et' -tea mui-
sten jvinrtii'i r gezien, m or i.mt cen
andere, eene gch I andeio u 'druk
king i p hu g. laat dan gewoonlijk. Hij
leek op cen tij eer. die ->n vijne prooi
loert, ze de ze. Er lag op zijn gelaat,
geen goedig glimlachje, zooals anders.
Had hij mij gezien, ik geloof, hij had
i mij om hét leven gebracht»
Moedor en dochter zwegm.
Ik heb straks aan liem geschrc-
van en een afschrift van den brief ge
houden, zte mevrouw Mansfield einde
lijk en overhandigde Ellen een papier,
waarop geschreven stond: ...Mijnheer,
zouden d? omstandigheden het voor u
niei raadzaam maken deze streek te
verlaten? Hoeveel leid het mij doet,
er is geen andere uitweg.''
En wat heeft hij geantwoord? riep
Ellen.
Niets. .Maar sedert een half uur
is hii weg met zijne vrouw. Ik weet. hij
nooit terugkomen.
Ellen kromp met een dof gekreun in
elkaar en sn.kte zacht.
Mijn arm kind, zei hare moeder,
de slag is voor ons allen zwaar, maar
i iou treft hij te zwaar. Wij zijn bedro-
gen door do familie Mortimer, die
1 waarschijnlijk met eene geheele beiule
zegt C'-llins samenwerkt. Er moet
eene soort juweeien-inbraak-actie-
maatschrtppij onder de misdadigers
zijn en de oude Mortimer is daarvan
j de chef. Collins rekent uil dat ze reeds
voor tacht:gduizend pond diamanten
hebben gestolen en misschien nog
j meer.
Thans stond Ellen op. Ze was bleek.
I maar op haar gelaat lag een zeer
vastberaden trek.
Moeder, zei ze, het is een groot
j ongeluk, hetwelk over mij is geko-
men. U vergeet slechts dit eene, dat ik
Stephen bemin en dal hij mij lief-
heeft. Ik zal niet hij u blijven, moeder,
k kan 't niet en ik mag het niet. want
hij heeft mij noodig. anders is hij v. r-
loren. Hij staat onder den invloed van
zijn broeder. We zullen Engeland da-
i dslijk verlaten eti het zal mijne taak
I zijn op Stephen te passen, Hij zal niet
weer met zijn broeder in aanraking ko-
men. Mijn adres zult u krijgen, maar
bet zal het best zijn, dat u het aan nie
mand mededeelt, ook niet aan mijn
zusters en schoonbroeders. Vertel aan
i hen en aan allen, düe het willen hoo-
ren, dat mijn man aan do borst lijdt
en zoo spoedig mogelijk een ander kli
maat moei opzoèken. Vaarwel!
Moeder en dochter hielden elkander
nog lang onder hel stort n van tranen
omarmt!; toen scheidden ze.
Toen mevrouw Ellen bij haar huis
iu Lond m was gekomen, zag ze den
haar welbekenden geheimen politie-
