Tweede Blad,
Het lot gedwongen.
behoorende bij
„Haarlem's Dagblad"
van
Woensdag 25 December 1001.
No. 5673
deputeerde Staten van Noord-Holland
om hunne goedkeuring te onthouden
aan de salarisregeling door den Bond
besloten. Het minimum is vastgesteld
op f 500 met 4 vierjaarlijksche verhoo
gingen vau f 50.
Binnenland.
S t a d s n i e uwj>.
Verbetering. Naar men ons nader
bericht zal Ds. G. Hulsman van Zand-
voort op 9 Januari a.s. voor de Haarl.
Jongelingsvereeuiging Pred. 12 la op
treden met het onderwerp Hendrik
Ibsen en zijn strijd tegen cle zonden
ouzer maatschappij" en niet zooals wij
eerst meldden met het onderwerp Ib
sen en Tolstoi.
Mr. P. J. Troelstra over
de Vrije School
(Vervolg.)
De sociaal-demokratie beschouwt de
kerk als parüculi ere vereenig mg. wier
rechten zij geensz.ns wil beperken.
Waar zulk een particuliere vereenignm
dan onderwijs geeft, dient bv. Sesuu-
sidieerd te worden, met omdat het on
derwijs is in zekere richting, d°£h
dat onderwezen wordt, wat het voor
naams te is.
Staat en kerk te sluiten buiten
eiken invloed op de volksopvoeding,
dat is het ideaal der sociaal-demokra.
tcn.
Wat nu de kerk betreft, zei spreken:,
die is gedoemd zijn invloed op net on
derwijs gaandeweg te verliezen met
den vooruitgang der wetenschap en
met de intellectueele ontwikke
ling in het algemeen om deze
reden en uit rechtsbeginsel kan dus de
sociaal-demokraat geen bezwaar heb
ben tegen subsicfreering dei' Christe
lijke scholen.
De vraag hoe de sociaal-deinokraat
denkt over de vrije school dient onder
de oogen gezien te worden. Als men
nagaat het zich uitbreidend militairiis-
me, de crississen, dedreigende wolk uit
Oost-Aziië, dan zou liet best mogelijk
zijn dat over vijf en twintig jaar de so
ciaal-demokratie in vele beschaafde
landen de regeermacht uit han
den der bourgeoisie had over te
nemen. Daarom is zij verplicht hare
gedachten te laten gaan over deze
materie.
Wat de toekomst betreft, zal de soci-
aal-demokraat voorstander zijn van de
vrije school, ook uit paedagogisch be
ginsel. De sociaal-demokratische on
derwijzer bv. zou in zijn onderwijs
veel sterker staan, indien hij volkomen
vrij was; veel beter dan nu hij zich te
bukken heeft onder de zoogenaamde
neutraliteit. Elk zoogenaamd neutraal
Staatsonderwijs zal steeds een compro
mis zijn.
Zou nu van daag of morgen de so.
ciaal-demokraat den eisch moeten stel
len: vrije school?
Deze vraag beantwoordt spreker met
een krachtig „neen."
Eerst dient gestreden voor algemeen
kiesrecht en de noodzakelijkheid dezer
restrictie werd door spreker betoogd
met te. wijzen op de vrees dat als thans
de vrije school werd ingevoerd, deze
zeker zou gebruikt worden ten bate
den' kerkelijke en liberale partijen.
Streng demokratisch toezicht, verkre
gen door algemeen kiesrecht is nood
zakelijk.
Wel dus voor de toekomst de eisch:
vrije school, maar niet voo.r dat de
noodige waarborg is gegeven tegen
misbruik.
Teu slott© wees spreker er op hoe
de liberale school voor de liberale par
tij een der sterkste wapenen is geweest
cn hoe Dr. Kuyper van anti-revolutïo-
nairc onderwijzers eveneens zijn spreek
trompetten heeft gemaakt, en eindigde
met do vraag wat de sociaal-demokra
tie verkregen heeft. Ook zij heeft haar
kampioenen, een kletn clubje, en voor.
loopig is er voor haar van het onder
wijs niet veel te verwachten.
Voomi js de vraag der vrije school
van academisch belang, meer dan van
prakt'sch, op het oo^nblik. Do hoofd
zaak is dat we moeten voortgaan in
de historische lijn van 1889.
Hooge Raad.
Bij Koninklijk Besluit van 21 Dec
1901 is benoemd tot raadsheer in den
Hoogen Raad der Nederlanden, jhr.
oir. W. H. de Savomin Lobman, thans
rechter, in de arrondissementsrecht
bank te 's Gravenhage.
Bij was er niet van gediend
Onder de bezoekers van een bierhuis
in den Slachthivsstraat te Rotterdam,
was er Vrijdagavond een. bekend als
sterk man, die krachttoeren met 2 1/2
centstukken uitvoerde door ze door te
bijten en om te buigen. Daarna
wenschte hij zijn kracht to toonen
I door een den' bezoekers met één hand
I op zijn hoofd te zetten. De bezoeker,
dien do sterke man op het oog had
was hiervan in het geheel niet gediend,
en toen hij aangepakt werd, verwondde
hij zich met een bierglas, dat hij stuk
sloeg op het hoofd van het kracht-
mensch. Deze staakte dadelijk zijn
proefnemingen en spoedde zich naar
het ziekenhuis om zich te laten ver
binden.
Brieven uit Berlijn.
Van onsen Berlijnschen corresp.)
Uit de Omstreken.
Bennebroek
Door de inwonenden der van Ver-
schuer-Brants-stichting werd Maan
dagavond het Kerstfeest gevierd ter
wijl heden rim 160 kinderen dit feest
in Rehoböth zullen herdenken.
Bij v. Wop Cuilenburg" te Vogelen
zang is een begin van brand- ontstaan
kot welk gelukkig door de bewoners
teif is kunnen worden gestuit, Assu
rantie dekt de schade.
Haarlemmermeer
or de onderwijzers te Haarlem-
iu -rmepr. is een adres gericht aan Ge
Het Kerstfeest in de japans he
club Wa-Dokv-Kai. Virchow
en Sada Yaceo (de japansche
Duse).
Berlijn, 22 Dec. 1901,
Een wonderlijke combinatie niet
i waar? Kerstfeest en kerstboom in een
i kring van van Boeddhistische Japan-
j ners! Dat was ook mijn eerste gedach
te, toen ik den sierlijken invitatiebrief
van het bestuur openvouwde, gedrukt
op Japansch rijstpapier met een beval-
j lige versiering van kleurige Japansche
figuurtjes en beplakt met een rand
j van verschillende Japansche postzegels
Het Hana-Matsuri-bloemenfeest ter
eere van. Boeddha's geboortedag, waar
aan ik in het voorjaar had deelgeno-
men, had zoo'n goede herinnering bij
1 mij achter gelaten, dat ik besloot ook
i van de vriendelijke invitatie voor het
Kerstfeest in de vereeniging „Wa-Doku
Kai" gebruik te maken en ik heb er
geen oogenblik berouw van gehad.
De tegenwoordige Duitschers zijn
toch bij uitstek praktische, voortva
rende lui! Zij laten geen gelegenheid
voorbijgaan om het doel te bereiken,
dat zij zich met hun op eeai ruimen
horizont gerjehten blik gesteld hebben.
Ik weet niet van wien het initiatief tot
de oprichting der Duitsch-Japansche
vereeniging Wa-Doku-Kai is uitgegaan
maar zooveel is zeker, dat de Duitsche
leden er het hunne toe bijdragen om
Duitsehland en Japan nog nader tot
elkander te brengen. De Duitsche in
vloed wordt indirect in het eilanden
rijk steeds groater.
Geen wonder, dat die jongelui, die
aan het orientalisch seminarium in
Berlijn in het Japansch of Chineesch
studeeren en vroeg of laat, hetzij als
tolk in rijksdienst, hetzij in particulie
re betrekking naar Japan gaan. ijve
rige leden zijn van deze vereeniging.
Wanneer men dit ziet, vraagt m.en
zich onwillekeurig af, wat er van on
zen eeuwen-ouden Hollandscheri in
vloed in Japan is overgebleven.
Zoo goed als niets.
Wij zijn kalm thuis gebleven en
hebben toegekeken hoe anderen ons de
kaas van de boterham aten. Sinds zijn
veertig jaar voorbijgegaan en in dien
korten tijd hebben de concurrenten ons
ginds totaal ,,an die Wand gedrückt".
Tegen wil en dank dringen zich deze
gedachten aan een Hollander op, die
als outsider van nabij die goede ver
standhouding tusschen Duitschers en
Japanners gadeslaat. De feestzaal dier
vereeniging Wa-Doku-Kai was anders
niet bepaald d plaats voor dergelijke
pessimistische beschouwingen.
Het ging er vroolijk toe. Aan den in
gang ontvingen we een sierlijk ge
drukt programma op rijstpapier van
bijzonder groote afmeting. Elk pro
gram droeg een andere versiering van
kleurige Japansche figuurtjes. Recht
tegenover het tooneel stond aan den
wand een groote Kerstboom, waarom
heen op lange tafels een massa Japan
sche voorwerpen van allerlei aard.
waaiers, parasols, kakemonos,gekleur-
de grappige figuurtjes, kleine gelakte
tafeltjes, bakjes, boekeu ör platen
voor de groote verloting gereed lagen.
In ruil voor de entreek aart ontvingen
de bezoekers in den loop van
avond een lot en daar er geen nieten
waren, was de animo zeer groot. Guir-
landen van bonte lampions, Duitsche
en Japansche vlaggen en slingers van
frisch groen verhoogden het feestelijk
uiterlijk van de zaal, waarin de gasten
in bonte rij aan lange tafels plaats
namen.
De Duitsche dames en heeren waren
natuurlijk in de meerderheid. Overal
echter tusschen de blonde en brunette
Germane de tengere Japanners niet
hun glimmend pikzwart haar. Op een
enkele na, die zijn kimono trouw was
gebleven, waren allen in rok en witte
das verschenen. Niettegenstaande hun
kleeding uiterst gesoigneerd was, kan
ik niet zeggen, dat de Europeesche
dracht hen goed staat. Men kan bun
leeftijd op geen 10 jaarbegrooten. daar
zij meestal een jongensachtige figuur
en zelden een flinken snor of baard heb-
kere kimono gekleed, met een lange
ibamboesfluit op het tooneel verscheen,
begon te spelen. Voor Europeesche
deu- ooren was het een ijselijlce kattenmu
ziek, welke de Oostersche kunstenaar
met een heel ernstig gezicht ten beste
gaf. Het zal wel heel mooi geweest
zijn, maar wij waren er niet rijp voor
en dankten den hemel, toen de blaas-
so!o was afgeloopen.
In internationale beleefdheid doen
onze tegenvoeters niet voor ons onder.
Na de Japansche rede van den Duit-
scher, kregen we een Duitsche speech
op Keizer Wilhelm van den Japan-
sChen traaf Matsudeira en een dames-
toast in optima forma met aardige.
Oostersche beeldspraak van zijn land
genoot Izumiya. Tusschen deze toas
ten in was een eeregast binnengeleid,
de tachtigjarige Geheimrath Prof. Dr.
Virchow, wiens komst door de aanwe
zigen op hoogen prijs werd gesteld,
i De oude anthropoloog werd harte
lijk welkom geheeten door een gewe
zen assistent. Dr. Strauch, die langen
ben. Een paar plaatsen van mij af zat (tijd in Japan in ziekenhuizen was
een Japanner, die er op liet oog uitzag j werkzaam geweest en daar had kun-
als een jongmensch van hoogstens 22 1 nen opmerken hoe bekend en bemind
jaar. Waarschijnlijk zal hij toch wel;de groote Virchow in de geleerde we-
vrij wat ouder zijn geweest; ten minste - reld van Japan is. De vermoeiende,
in zijn vaderland is hij een „hooge" grandiose feesten bij gelegenheid van
in de rechterlijke macht. Hij is daar zijn tachtigsten verjaardag schijnen
zooveel als Oherlander-gerichtsdirek- den ouden geleerde geen kwaad ge-
tor, alias president van het gerechts-1 daan te hebben. Men zou hein eerder
hof. Het is opmerkelijk zooveel bij- vijf en zestig zeventig dan tachtig
zienden er onder de Japanners schui-1 Seven. Met duidelijk verstaanbare
len. Van de tien dragen er minstens stem dankte Virchow voor de huldi-
acht 'n grooten bril met ronde glazen [ging van de aanwezige Japanners en
meestal met zwaar gouden montuur ofbracht in zijn lange rede o.a. het in
een dito lorgnet. j teressante feit in herinnering, dat zijn
Er waren er onder die ik reeds van assistent, die in 1861 als geneeskundi-
het vor'ge feest kende. Daar was Kisak ge de groote reis van den eersten Prui-
Tamai, de uitgever-redacteur van het sischen gezant graaf Eulenburg naar
Duitsch-Japansche maandschrift Ost- het hof van den mikado meemaakte.
Asien, daar was mijn vriend, de Ja- tot de ontdekking kwam. hoe in Ja
pansche Moltke. Overste Nagaoka met Pan Virchow's leer van de Cellular-
ziju merkwaardig leelijk gezicht en ijle pathologie reeds eenigen tüd door Hol-
mottige" baard en snor. daar was do landsche doctoren in het Hollandsch
elegante dichter en lector aan het:gedoceerd werd.
Orientalisch seminarium Sjnjewo Iwa- Geheimrath Virchow was niet die eeni-
ya_met een witte chrysanthemum in g® eeregast. Tegen elf uur, nadat de
het knoopsgat van zijn onberispelijk voorstelling in het theater was afge-
rokje, daar waren verscheiden ande- ioopen, verscheen de bekende Japan-
ren, wier schrikverwekkende leelijke sche tragédienne Sada Yacco met man
tronies ik mij nog van het voorjaar 011 zoontje, dia hier reeds 3 weken gast
herinnerde. De boemannen zagen er voorstellingen geef-: in het Central-
echter erger uit dan ze waren. Zij zijn 'theater. Haar komst veroorzaakte een
uiterst beleefd en bijzonder goed lach^. groote beweging in de zaal. Twee jaar
j Wanneer men met hen spreekt, trekt j geleden bij gelegenheid van de Po
er dadelijk een breede grijns over j njsche wereldtentoonstelling kwam zij
j hun gezicht Uit de mondhoeken Ioopen voor het eerst in Europa met dertig
schuine plooien naar de ooren en de acteurs van het Keizerlijktheater in
I mond word wi'dt opengesperd cn laat I Tokio. In het afgeloopen najaar reis-
I een blinkend gebit van wijd uit elkaar de zij opnieuw naar Europa, trad weer
staande geweldige ,.paarden"tand-.-o eerst iu Parijs op en begaf zich toen
j zien. j naar Berlijn, waar zij veel opgang
Ditmaal was ook van van het begin j maakt. Ik was bij de premiere in het
I af aan er n Japansche dame aanwezig, Central-theater tegenwoordig. De bei-
die voor rekening van haar regeering j do drama's de „Geisha en de ridder"
aan het conservatorium voor muziek en „Kesa", welke zij met haar troep
J studeert. Dit juffertje Koda was in een opvoert, zijn een wonderlijk mengel
Europeesch baltoilet verschenen. Zij moes van naief spel, acrob.i'en kun-
zag er niet uit om te stelen; daarvoor sten en moord en doodslag, vooral
sprong het onderste gedeelte van haar van hel laatste. Het spel :s verbazend
I gezicht te veel vooruit cn waren hare realistisch; met loshangende haren zet
J tanden te formidabel. Ik had eigenlijk j Katsuragi (Sada) in het eerste stuk
Kassian met het goede kind. dat zich de bruid van haren beminde na en
I als eenige Japansche in Europeesch slaat haar in een tempel met een hamer
i toilet toch onmogelijk op haar gemak dood, waarna zij zelve aan hartzeer
moet hebben gevoeld, al grinnikte zij j sterft. De moord van Kesa (Sada) in
ook genoegelijlc, wanneer men al naar het tweede stuk, die zich voor haar
haar keek, laat staan haar aansprak. man opoffert, en daarna de eigenlian-
Nadat de kaarsen van den kerst- dige buik-opensnijding van den moor
boom waren aangestoken en langza- denaar (haren vroegeren minnaar), die
merhand alle lange tafels bezet waren te laat bemerkt, dat hij „haar" in
met bonte rijen van Japanners en plaats van „hem" vermoord heeft, ge-
Duitschers, word den aanwezigen het'sollieden zoo bloederig en echt, dat
welkom toegeroepen door den voorzit-verscheidene aanwezigen er onmoge-
ter, een assessor, Dr. Brumr, die er in lijk naar konden kijken. De reclame
zijn speech den nadruk oplegde, dat j heeft aan Sada Yacco wol wat voorba-
het Kerstfeest zich bij uitstek leent als rig den bijnaam van „Japansche Du-
verbroederingsfeest tusschen de ver- se" gegeven. Zij speelde de scène, waar-
schillende volken. lervv:jl hij de hoop'in zij zich gereed maakt, zich voor
uitsprak, dat door dit feest de band haar inan np te offeren, zeer mooi. Ter-
tusschen Duitsehland en Japan nog'wijl beneden in den tuin de vogels
nauwer zou mogen worden toegehaald, fluiten, gaat zij het huis binnen (dat
Hierna kregen we een lange rede in 'er uitziet als een poppenhuisje). Zij
het Japansch te hooren op den mikado, j schrijft een langen afscheidsbrief,
uitgesproken door een jongen Duit-j huilt bitter, dat zij zoo jong van het
scher, den student in de rechten Knob- leven moet afscheid nemen en gaat
lauch. Zonder een oogenblik te hape-jdan op do slaapbank van haar man
ren. sprak deze wel tien minuten lang; liggen onder den zijden deken. Dan
zijn lofrede, waarvan wij Europeanen
geen jota verstonden, scheen erg in
den smaak te vallen van de aanwezi
ge Japanners, die met stralende ge
zichten naar de heimatliche klanken
zaten te luisteren. De spreker besloot
zijn rede met een „Wadaai!" Wadaai!
(leef nog duizend jaar!) op den Japan-
schen Mikado. Onmiddellijk hierop
zongen diens onderdanen het Japan
sche volkslied „Kimi-ga-yo". ,,Gott
soil mi bewaoren!" zou Braesig heb
ben uitgeroepen, als hij dit fraaie lied
had moeten aarihooren. Het was om
buikpijn van te krijgen. Met moeite
verknepen de Duitschers hun lachen,
hetgeen hen echter niet altijd gelukte,
toen Dr. Murayama. die n -n don-
koiut hij" binnen en vermoordt haar
on een wijze waarin Othello een lesje
zou kunnen nemen. Bij de Japansche
tooneelspelers is gebarenspel hoofd
zaak. Er wordt betrekkelijk weinig ge
sproken.
Hier op het feest van Wa-Doku-Kai
kwam Sa la Yacco niet als furie met
loshangende haren, maar als vriende
lijk lachende toeschouwster.. Zij en
de dames van haar gevolg waren de
nationale dracht trouw gebleven. Met
welk een gratie droeg het bevallige fi
guurtje de schitterende, veelkleurige
kimono van zware zijde! Naast haren
leidsman trippelde zij tusschen de rij
er. door naar de middelste tafel, waar
nien haar aan Virchow voorstelde. Dat
zou eon oogenblik geweest zijn om te
fotografeeren!
De oude Wosterscho geleerde kuste
de Oostersche actrice galant de hand
en bood haar daarop naast zich een
plaats aan tafel. Het fijne gezichtje
met de mooie oogen van Sada Yacco
lachte voortdurend, terwijl zij met
Virchow sprak. Zij is het Kngelsch vrij
goed machtig. Naderhand was ik in de
gelegenheid me hiervan persoonlijk te
overtuigen, toen ik haai' in een zijzaal
aansprak en haar vroeg of zij ook
voornemens is naar Holland te komen.
Dit lag niet in het plan. Morgen zou
den zij in Berlijn voor het laatst op
treden en daarna in een andere stad
in Duitsehland; zij wist echter niet
waar. Maar zij zou naar Berlijn te
rugkom n. waar het haar zoo goed
beviel. Onder het spreken waren bare
handjes steeds ijverig in de weer ge
weest. Van al'e kanten ward zij be
stormd met vragen om haar naam op
briefkaarten te schrijven, waaraan zij
gracielijk gevolg gaf. In een oogwenk
stond de Japansche hiëroglief op hot
papier, van boven naar heneden loo
pend. Natuurlijk veroverde ik ook een
dergelijke briefkaart.
Alvorens de verloting der Japansche
voorwerpen onder den brandenden
kerstboom plaats had. hoorden we nog
een luimige beschrijving van hot leven
in Japan van een jurist Zur Nedden,
die als persoonlijk tolk de geheele ex
peditie met graaf Waldersec heeft mee
gemaakt. Het laatste nummer ran liet
program bestond uit een kloin Ja
pansch blijspel voor drie personen:
„Ongiok' Muko" (de muzikale min
naar) of „Ongak" no chikara" (de
kracht der muziek), dat door drie Duit
sche heeren gespeeld werd, waaronder
zich ook de tolk zur Nedden bevond
cn de student, die op den mikado bad
getoast. De twee vrouwenrollen wor
den door mannen vervuld. Vóór het
stuk begon deelde Kisak Tamai „ex
trabladen" van zijn maandschrift „Ost
Asien" uit, waarin de Duitsche verta
ling van het stukje was opgenomen,
dat door den Japanschen lector Iwaya
was geschreven. De drie soelers brach
ten hot er bewond renswaardig af en
bleven geen oogenblik in het moeilijke
taaltje steken. Even echt als do taal
waren ook de costumes en do mise-en-
scène. Met gekruiste boenen zaten zij
bij een laag verlakt tafeltje en dronken
onder 't discours thee uit lilliput-ach-
tige fijne kopjes.
Na de groote verloting was er Ln
een zijzaal gelegenheid met de Japan
sche rijsttafel en den nationalen
drank Sake kennis te maken. Met on
gelooflijke handigheid werkten do Ja
panners het eten met de lange eetstok
jes naar bin en. Hun lijfdrank kon
me niet bekoren. Brr! slechte spiritus
was er nog lekker bij. Natuurlijk
werd het blijmoedige kerstfeest dei-
Japanners door een bal besloten. Zon
der bal geen Duitsche gasten. Aan den
arm van een der bestuursleden nam
Sada Yacco deel aan de polonaise. Hoe
wonderlijk stak haar vroolijke bonte
dracht af tegen de baltoiletjes dor an
dere dames. Zoodra de dans begon,
bleef zij van terzijde glimlachend toe
kijken. Het rondspringen der paren
zal wel een vreemden indruk op haar
gemaakt hebben. Dat huppelen en
ronddraaien noemen do Westerlingen
dansen! Dan waren hare statige arm
en handbewegingen toch anders. Sada
Yacco deed geen concessies aan de
Europeesche gewoonten en bleef wijse
lijk op haar eigen terrein.
Hare landgenoot? Koda in het luch
tige baltoiletje wilde de Europeanen
echter zelfs in het dansen navolgen.
Zij toonde, dat zij ook do polka ge
leerd had, maar zij moest het spoedig
afleggen. „O. ik ben zoo duizelig, ik
kan niet meer dansen," was het grin-
nekend antwoord, toen ik haar voor
een volgenden dans wilde engageeren.
Kassian, zoo als zij daar zat. deed ze
me aan een aangekleed aapje denken.
Koningin van het feest was Sada
Pacco in hare schitterende kimono,
die met een glimlachje op het fijne
gezicht cn een ruiker in de hand van
de aanwezigen afscheid nam.
K.
Nog tuschen 1850--1860 zond eeu
bekende groote uitgeversfirma in /.-
Holland jaarlijks groote kisten met
wetenschappelijke werken in de Hol-
landsche taai naar Japan, waar de
Westersche wetenschap uitsluitend in
het Hollandsch werd onderwezen!
Voorbij, helaas! Engelsch is de om
gangstaal geworden en Duitsch de
taal voor het westerscli onderwijs.
Uit de Arbeiderswereld
soneèl hebben de afdecfingen Amster*
dam en Rotterdam zich wederom met
een schrijven tot de directie der exploi.
tatio-maatschappij gewend, waarbij
in herinnering wordt gebracht hun ver
zoek van November 1900 om het daar
heen to leiden, dat ook voor die beamb
ten en werklieden in vocrengenoemde
plaatsen tegemoetkoming in de huis
huren verstrekt worde, waarvoor tot
op heden deze gunstige bepaling niet
van toepassing was.
BUITENLAND.
Te Luik hebben Zaterdag de koetsiers
het werk gestaakt, omdat de stalhou.
ders geweigerd hadden den mannen
een loonsverhooging toe te kennen.
W aarschijnlijk zaj staking evenwel
niet van langen duur zijn, daar des na.
middags reeds uitzicht bestond op hij-
legging van het geschil.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cents per regel.
Alle gtmeesheerea besehoatven
het natuurlijke
FRANS JOZEF BITTERWATER
als het eenige zouthoudende pur
geermiddel. dat aangenaam is om
in te nomen. By kleine giften
genomen is xyne werking absoluut
zeker en werkt het oplossend na.
Op 10 wereldtentoonstellingen met
gouden medailles bekroond.
Overal verkrijgbaar.
BINNENLAND.
Blijkens het orgaan der Nederl. Ver
eniging voor Spoor- <;n Truimvvspor.
Sport en Wedstrijden.
Een wondermensch.
De Tel. schrijft:
Zaterdagmiddag zagen wij op ons re
dactiebureau een jongen man verschij.
nen. die de kunst verstaat acht dagen
lang zonder eten en drinken te blijven
en dan nog zoo weinig slag is. dat hij
met 120 kilo op zijn schouders kar
rondwandelen.
,.'t Was meneer Papuss. van Buenos-
Ayres. Binnen weinige dagen zal hij
voorstellingen in 't Paleis voor Volks
vlijt te Amsterdam geven. Hij zal daar
gedurende acht dagen en nachten in
een goed gesloten glazen kist onder wa
ter verblijven en al dien tijd zal hij
eten noch drinken gebruiken.
„Tot deze buitengewone1 wijze van
leven is hij in staat gesteld, omdat hij
zich vooraf door autosuggestie in cata
leptischen, dit is verstijfden, toestand
heeft gebracht. Na vier en twintig uur
in flanel gewikkeld, om niet van
koude en vochtigheid te lijden in
zijn glazen kist in liet waterbassin ge
legen te hebben, gaat hij in half cato-
leptischen slaap over.
.Bij zijn voorstellingen in 't Paleis
voor Volksvlijt zal de heer Papuss eene
commissie van doktoren en journalis
ten uitnoodigen, om hem gedurende
dag en nacht te controleeren."
't Geval zou een goedgeloovjg mcnsch
aan 't twijfelen brengen.
Gymnastiek.
Het gewest Noord-Holland van het
„Nod. Gymnastiek Verbond" hield Zon-
dag in „De Kroon" te Amsterdam zijn
jaarlij ksche algemeen© vergadering,
onder leiding van den heer G. Adrian.
Uit het jaarverslag, Uitgebracht dooi
den secretaris, den heer R. D. C. Bor
ncman, bleek, dat in het gewest één
vereeniging word ontbonden, terwijl
twee nieuwe vereenigingen toetraden
Het gewest telt thans 49 vereenigingen
met 1093 werkende leden, tegen 48 ver
een:gingen met 105-4 werkende leden.
Rij 21 vereenigingen had een vermeer
dering plaats met 99 turners, terwijl
16 vereenigingen het aantal harer lo
den zag afnemen met in 't geheel 74
leden. Het gewest tolt 162 eereleden. 19
leden van verdienste, 1384 ondersteu
nende leden. 224 dames, 257 meisjes en
7SI adspiranten.
De rekening en verantwoording van
den penningmeester sluit met een ba-
t:g saldo van 11.69. De bcgrooting
van 19l.'2 loopt met een geanticipeerde
bondsuitkeering van f 275. overeen be
drag van f 286.69.
De penningmeester, de heer Eshuijs
geeft in overweging de begrooting al
dus te wijzigen dat de bondsuitkeering
wordt geraamd op 140. maar daaren
tegen de post der uitgaven voor do
commif.su.' van bijstand wordt vermin-
Feuilleton.
Naar het Duitsch.
0.
Ook nu antwoordde hij gean en
kel woord, maar roeide steeds snel
ler om maar spoedig aan, wal te ko
men. Zij gaf het eindelijk op een
goed woord1 van hem fee krijgen.
Zoo zaten1 zij het laatste kwartier
van hun tocht stom tegenover elkan
der.
Toen de boot aan dien sl'eenach-
tigen oever de trap bij de aanleg
plaats van het pension naderde,
kwam juisteen lange jongen uit den
tuin, die in huis alle mogelijke be
trekkingen., tuinman, schipper,
huisknecht en boodschaplooper
waarnam. Kurt riep hem en Fran
cesco hielp de schuit zoo dicht bij
den wal trekken dat Stina de trede
kon bereiken om naar boven te
klimmen.
Vergun mij dat ik hier maar da
delijk afscheid van je neem, zei de
Kurt zonde'' haar aan fp zien Ik
zal je morgen niet kunnen, komen
srelukwenscben omdht ik reeds met
de eerste stoomboot vertrek. Moge
het je goed gaan en het groote ge
luk je ten dJeel vallen waar je op
hoopt. De spottende toon waarop
hij deze laatste woorden uitsprak,
zou haar misschien beleedigd heb
ben als het medelijden niet de over
hand had gehad.
Moeten wij werkelijk zoo van
elkander afgaan? vroeg zij zoo tee-
der mogelijk. Was alles dan maar
bedrog wat mij in deze laatste we
ken een meer edel gevGel bij. je liet
veronderstellen?
Gevoelens zijn sterfelijk, zeide
hij dof. Ik houd niet van lange
lijkreden. Mijne groeten aiaai je
moeder en voor altijd vaarwel!
Ilinam zijn hoed af, wenkte met
de hand en sprong weder in del
boot terug, die hij met krachtige
roeislagen snel n>aar buiten in. het
meer dreef.
Langzaam beklom Stina de klei
ne watertrap. Zij wi-ldte zich in
den tuin eerst herstellen van het.
opgewonden tooneel met Kurt, vóór
zij hare moeder kon ontmoeten. Die
arme Kurt! Nu was zij het die hem
dat hartzeer moest aandoen, juist derlijke har! te drukken. De doch-|
i,-.imian -li-7 i'h fnt aati f. i rlppri r> rVi t p,r vAr«p.hi»iL-< aan ctnn
ter cleed echter verschrikt een, stap
achteruit.
Ik begrijp je niet, moeder,
moet er d:n gced worden?
mi hij begonnen was zich tot een
rechtschapen levenswandel te be-
keoren! Als deze teleurstelling hem
nu eens verbitterde en hem terug
slingerde in die dwaze, dolle din- Waarom ben je blijde dat hij
gen. waarvan zij immers cok ge-j - rroken heeft? Jc weet loch dat ik
hoord had! Zij had ook wel in ro- a-leen een antwoord kon geven dat
mans gelezen dat menschen zooals hem leed moest doen.
hij, door eene ongelukkige liefdej Zij zag de oogen van de kleine
zich in slacht gezelschap trachtten vrouw met een uitdrukking van
te bedwelmen. En dat zou d n haar gre.nzelooze verbijstering op haar
schuld zijn, hoe weinig zij ook bij
machte was geweest om het lo voor
komen! Mei zulke sombere gedach
ten trad' zij d'e bovenkamer binnen,
w-aar hare moeder haar opwachtte.
Welnu? zeide de goede vrouw
met spanning het blceke gelaat van
Stina Ireschouwende. De dochter
knikte met een zware zucht.
Ik weet wat u ve-nvachtte', moe
der hoe zeer het mij zelf ook heeffc'
verrast. Ik had Ln de vexvo geen
vermoeden d:d hij mij ooi't vragen
zou zijne vrouw te worden.
God zij geloofd en gedankt!
Dus heeft hij eindelijk den moed
gevestigd.
Moeder, zeide zij, haar beven
de ijskoude hand vattende, heb je
dan vergeten dat morgen de twee
proefjaren verstreken zijn en dat ik
een brief van Wilm of nog liever
hem zelf kan verwachten?
Ongelukkig kind, riep de moe-
cIl.i' en wankelde naar de canapé te
rug. walarop zij nederviel als door
een beroerte getroffen, dan is alles
uit. al mijn hoop verdwenen, wij
zullen uit huis en hof worden ver
jaagd. mijn laatste levensdagen zal
ik moeten doorbrengen ver ran al-
los wit mij dierbaar is, op een dak-|
gehad om te sproken. O, geliefd kamertje o, mijn God'Ik wensc-h
kind. dain wordt nu alles goed. te dat ik in dit uur mocht sterven.
Zij was haastig opgestaan on na- Ln plaats van door een zoo groot on
derdo Stina om haar aan livt moe-'geluk mijn hart stuksgewijze te
moeten laten breken!
Zij drukte het verwelkte, kleine
gezicht, door tranon overstroomd,
j nt het canapékussen ei> bleef een
j poos doof en stom tegenover de
I drin•rende smc ,-kingen van haar
Ikind. toch eindelijk te zeggen wat
j de oorzaak was van dit onbegrijpe-
I lijk gejammer.
Eerst nadat zij voldoen-cte had
uitgeweend, richtte de kleine vrouw
zich op ou zeide, zich de oogen af-
I drogende; Vergeef mij. kind, d it
j hel mij zoo heeft aangegrepen. Maar
jo weel niet met mijne lieve,
I edelmoedige vriendin, Kurt's nee-
de.-. heb ik spoedig nadat wij h:er
waren gekomen en zagen hoe hij je
vereerde .en aij door met jeu
j om to gaan, veranderd' is hij is
immers nu op oen beteren weg ge
komenin 't kort, wij beiden ver
heugden er ons over en zeiden te-
gen elkander hoe gelukkig het zou
z n als jelui beider harten elkaar
koudon vinden. En nu moet je nog
iets anders bedenken dat ik lot nu
toe heb verzwegen, omdat jo ziek
was en dus elke verdrietelijkheid
en opwinding moest worden verme
den. Denk eens .d'e hypotheek op
ons huis En nu deelde zij haar
mede wat zij aan de barones had
geschreven .toen reeds met do stille
hoop dat er van dien kant hulp zou
kunnen komen.
Mevrouw Elisabeth had oen paar
wek-: n laten verloopen zonder die
J pijnlijke aangelegenheid aan to roo-
ren. Eerst teen liet tusschen de
jongelui in orde scheen te komen,
i had zij over die zaak gesproken.'
Haar echtgenoot was in beginsel to
gen dergelijke leerlingen. Hij vond
het speculeeren Ln huizen beneden
dé waardigheid van oen edelman.
Ook had hij zulk eene belangrijke
jsom niet beschikbaar, zou daarvoor
effecten moeten vcrkcopeai of zelf
een learning aangaan. Hij zou daar
toe alleen willen overgaan als dc
zaak „in de familie" bleef. Voor
dié schooran-crler vau zijn eenigen
zoon en erfgenaam zulk een offer te
brengen zou hij echter niet als „z.--
ken doen" beschouwen, maar alleen
als een soort van vaderlijken plicht.
Als Stina hel aanzoek van Kurt aar-
nam. zou zijn vader bereid zijn het
huisje waarin zijn lieve dochter was
geboren en opgegroeid, te koopen.
De moeder zou d -n tot het n mi -
van haar leven in de door zoovele
herinneringen gewijd? woning kun-
