De laatste bloemen.
SCHAAKSPEL.
ÜJ
21
1
i
1
I
H
n
u
IS
IS
5ÉÉ
'k jVfeem ze niet uit kassen, o
neen. slechts die, welke hebben ge
bloeid' in da bui tien lucht, in een
lief perkje, en buiten.
In de vrije- natuur dlus.
Konden ze sleehls spreken! Zij
zouden u vertel!an dat zij ontloken
niriast cle dorre blacïerent, -reeds toen
lot stof vergaan en van ouder da
tum dan haar voorgangsters zelfs-,
diie ook to voorschijn kwamen uit
die kilte aard anog pal gedeM met
heit reine kleed! van sn-eeuw.
Ziet het haan* aart, dat- zij zich al-
teen gevoelen, al wijdt gij hun uw
aands/cht, uw teêr bewonderen.
Zij wel tien bot, dat zij óók zulten
verwelken gelijk haar even-eens be
minnelijke vóórganigsters, diat ook
haar geur za 1 vervliegen, haar aan
schijn zal vergaan
Hoe schi ttert mag haar kleur, wat
bewondert, gij nog baar zichtbaar
opbloeien., doch wacht nog enkele
wekenenniets dan liet
dorre, verschrompelde cadaver van
hun eens zco schoen lichaam-,
want dit was 't blijft u over!
Is 't niet als Lispelden ze nog, hoe
z' ontloken: uit dien beschuttendJem
knop, hoe zie 't waagden haar lief
rtopj.e in dte bloemenwereld! op te
heffen en na enkele dagen haar
lied'j'e met d',andpreni meezongen van
draaieen met het grooto licht des
daags, van openen en sluiten; zie
zij neigen nog nil, doch zij weten
niet van- den macht, zij zijn 't zic-h
niet bewust, dat ,al neeg de zon-, de
triaian waste- dat, al droogde die
zelfde zon haar bij dag, zij elders;
de druppelen verwekte van dien
dbuw, die des ochtends haar als met
paarienkrans en der sterrengeschit-
ter ^.elijik zou sieren, di-amanteinr
gelfanker ter zijdie strevend.
O, heerlijke schepping, u zij de
schoonste der aden, u het stift der
m-e esterdichters
E.r gaat een bekoring van u uit,
die bij machte is zelfs vijandlen te
verzoenen, en moet ik 't nog zeg
gen1, wait gij. zijt voor Amor? Zijn
dienaar, doch liefste facteur.
En juist omdat: gij die ala'tste zijt
Schaamte en berouw brachten de an
dere pleitster tot bekentenis.
Hoeï-Lan-Ki behoort tot het vaste re
pertoire van het Chineesche tooneel.
Eene andere niet minder aardig ge
vonden oplossing van eene geheel an
dere quaestieis te vinden in ,,De vrouw
van den landverhuizer", een stuk, dat
tegenwoordig in China veel wordt ge
speeld. Men zou het ,,de Chineesche
Enoch Arden" kunnen noemen. De
inhoud; is als volgt:
De held van het stuk, Lim, uit 't
dorpje Lam-jï, heeft na veel inspan
ning en hard: werken het zoo ver ge
bracht, dat hij een huishouden kan op
zetten. Zijne schoonmoeder. Ma, die
hij vereert, alsof zij zijne eigen moeder
was, woont hij hem in.
Kort na het huwelijk komt het onge-
lug het huishoudentje overvallen. Zij
geraken tot armoede, zoodat Lim be
sluit het voorbeeld van duizenden te
volgen en zijn geluk in het buitenland
te gaan beproeven. Moeder en dochter
trachten zich in de moeilijke omstan
digheden te redden; jaren achtereen
laat Lim niet van zich hooren. Men
waant den echtgenoot dood, maar daar
•er geen zekerheid daaromtrent bestaat,
slaat de schoo-ne. trouwe vrouw alle
huwelijksaanzoeken af. Eindëijk ver
neemt zij van een vriend liaairs mans.
die gelijk met lie-m het land heeft verla
ten, dat deze ver weg is gestorven en
begraven, en nu reikt ze hare liand
aan een rijk man, onder voorwaarde,
dat zij hare moeder zoo dikwijls kan
bezoeken, alg zij veirlangt, em voor
haar mag zorgen. Het aandenken van
Lim blijft haar echter dierbaar.
Op zekeren namiddag, dat zij met
het haren echtgenoot hare moeder be
zoekt, is het jonggehuwde paar ver
wonderd daar een vreemdeling te vin
den. in wien zij spoedig haren eersten
echtvriend herkent, haren Lim, wien
het in het buitenland zeer goed is ge
gaan en die nu zijne aanspraken wil
doen gelden. Daar de tweede echtge
noot de zijne niet verkiest op te ge
ven. besluit het gezelschap dadelijk tot
d'en rechter te gaan, die zeer verlegen
is met het geval en eigenlijk nieit weet
welke schikking voor te 9tellen. Het ge
ding, dat reeds eenige uren geduurd
had, zou den volgenden dag worden
voort-gezet, maar die echigenoote moest
in het .rechtsgebouw achterblijven.
Troosteloos gaan de beide pretenden
ten ieder zijns weegs. Lim hoopte, dat
de nacht raad zou brengen. Ma had
dom rechter iets in 't oor gefluisterd en
zij was op de- hand van Lim.
Bij den eersten gong-slag, die aan
kondigde, dat de zitting zou beginnen,
stormden de twee echlgenooten de
dus daar, waar zij behooren, namelijk
in bet volle licht en groeien dienten
gevolge zeer goed. Zelfs kan. deze bloe-
menplank aangebracht worden, waar
een vensterbank ontbreekt, waar dus
anders bloemen volstrekt niet zouden
kunnen staan. Gemakkelijk is boven
dien, diat de bloemen in de koude win
ternachten niet van het venster weg
gezet behoeven te worden, om ze voor
bevriezen te behoeden, omdat men ze
eenvoudig met de plank naai- binnen
draait.
van al dlte vel'e voorgaimgsiteirs, van
alleirtei soort., geur en. kleur, heb ik! g®rechtzaal binnen, maar zagen tege-
u dies 'Uei meer lief, emi omdlaf ik mij ,i-ikeirtücl aan de tegenovergestelde zij
juist voor u aoo infereeseier, hioudllf'e gerechtsdienaars binnen stuiven,
gij die herinnering levendig aan al c,'e,^01 a!Jn.df rGc!lt01's m'ed'e-
iii deelden dat de betwiste echtgenoote uit
die andhen, zoolang gij noig besLa&it.
wanhoop een einde aan haar leven had
Ook g.j zij-t dus gedoemd dien gemaakt! Toen de eerste schrik voorbij
bloemencL'ood! te sterven, msjar is t was en de mannen de zaal wilden ver
niet sdhooin, misschien; wied het! laten, riep de hoofdrechter hen ten-u;
schoonste beeld) van' ijver voor 't. en vroeg wie nu de kosten van het pro-
niaigesilachb, gij laait on's immers zoo- ces en van de begrafenis zou betalen.
slapende, De tweede echtgenoot scheen niet veel
veLe. in andi'reini vorm-.
ja slai»n<ic d'ein komMdie.ni winter! 'us' te Kroelen het snelle maar het du-
,f __,i. ka„, re recht en daarenboven nog de begra-
door, tcitecns diezelfde zon ook haar, f
wakker zal kussem, en zij de
I lust te
re recjb
fenis te betalen. De bedroefde Lim, uit
miehsch tot vreugd en der aarde tem
sieraad; zij.ni zullen?
zijne verdooving ontwaakt, verklaarde
die kosten te willen dragen. De begra
fenis moest kostbaar zijn. De zaak was
.t Hri'haal het, zij zijn dien mensch daarmede beslist, het lijk behoorde nu
tot vreugd, en ten. dienste, walmt w.asj aan Lim> maar op een teeken van den
a's schooner of bóten, demi geliefdlein j re,ck^er W6rc' eene deur geopend en
doodio ten oHeeMd» voor hem of f!°' - doodgewaand" ™»w
I hmlion 11 n-ov.-I J1i
haar geknakte bloemen te- offeren
of den janreieboremie. tot welkom?
W'eet een onzer het, boe z' anitr
staan en worden? Immers nieit!
Eini, als zijn we 't ons bewust dat
de aarde baar l'oon vordert, we we
ten ook, diat een leven gelijk, is aan
eeni bloem.
Wees ons dus nog eeni korte
spanne lijdls ten dienste en tot
vreugd, en verzamel u dan tot uwe
re&te.
1902. N. v. A.
binnen. Zij werd nu natuurlijk door
den wijzen rechter aan den overgeluk-
kigen Lim als huisvrouw toegewezen!
Het verzorgen van bloemen
in kamers.
ALLERLEI.
Chineesche Salomo's.
De Chineesche letterkunde bezit een
?eker aantal tooneelstukken, die men
baliestukken zou kunnen noemen, om
dat de ontknooping afhnagt van eene
rechterlijke uitspraak.
liet meest bekende stuk .,IIoeï-L5n
Ki" kring van krijt), van den dichter
I.i-King-Tao, werd reeds in 1830 onge
veer door St. Julien in 't Fransch en
een paar jaar later in 't Engelsch ver
taald. In 't vierde bedrijf eerst komt
de hoofdzaak voor, de twistvraag tus-
schen twee vrouwen over het bezit van
een kind. Ten einde raad, laat de rech.
ter een kring van krijt op den vloer
trekken, het driejarig teer en aanval
lig kind middenin plaatsen en gebiedt
den twee vrouwen ieder het kind bij
en handje te vatten, daarbij bepalende
dat het kind'zou toebehooren aan baar,
die het kind over de lijn heen naar zich
toe zou halen. De ware moeder, Hai
Thang gaf op zijne vraag, waarom zij
t kind' had losgelaten, zulke welspre-
Kend hartroerende bewijzen van moe-
ierlijke teederlieid, dat hij het kind
aan haar toewees; verder vond hij de
bewijzen, zooals inen in 't stuk kan
lezen, ook nog op afdoende gronden.
Het verzorgen van bloemen behoort
voor do meeste vrouwen tot de liefste
bezigheden. Alles, wat op bloemen be
treking heeft, wekt haar belangstel
ling. Voornamelijk in den herfst, als
het er om te doen is, de bloemen van
buiten naar de kamers over te bren
gen. kost vrij veel hoofdbreken het ant
woord op de vraag: „Waar geef ik nu
mijn bloemen een plaats?" Men kan
toch niet alle vensters er mee vol zet
ten, want dan zou het openen detr ra
men te veel moeite kosten. Toch moe
ten alle gevoelige planten zoo dicht
mogelijk bij het licht staan, omdat zij
dan het best groeien.
Aan dat vereischte voldoet een sedert
eenigen lijd in den handel gebrachte,
draaibare bloemenplank, die het moge
lijk maakt, alle vensters vol te zetten
met bloemen en toch de ramen te kun
nen openen. Want door een lichten
druk met de vingers op de fraaie ijze
ren plank draait deze met haar geheele
inhoud' opzij.
De bloemenplank wordt onmiddel
lijk aan de binnenzijde vdn het ven
ster aangebracht, de bloemen staan
Ons lieliaam en onze
gezondheid.
Ons voedsel. In één zijner hygiëni
sche bladen in de Nieuwe Courant
spreekt dr. Luchtmans over onze voe
ding en hij levert daarbij een beschou
wing over 't vraagstuk van het vegeta^
riaat, die wel opmerkelijk is.
Enkele overtuigden in de leer zijn
godsdienstige, wijsgeerige vegetariërs,
anderen wetenschappelijke vegetariërs,
nog anderen zijn het uit medelijden
tot de dieren, uit aesthetische, ook wel
economische gronden, maar het groot
ste contingent leveren zij, die tot de
vegetarische levenswijze gedwongen
worden, hetzij om redenen van uitwen-
digen aard, hetzij ter wille hunner ge
zondheid.
Velen hunner stonden onder den in
vloed van de eiwittheorie., waarmede
dan ook nog vaak in de nieuwe levens
wijze rekening gehouden werd, terwijl
de daaruit voortvloeiende fouten, eerst
gaandeweg, door de ondervinding ge
corrigeerd werden.
De meeste geneesheeren, verklaart
dr. Luchtmans, zijn tegenstanders van
het vegetarisme, waarvoor zij verschil
lende gronden bijbrengen, in hoofd
zaak deze, dat die plant&nkost niet
voedzaam genoeg is, wat intusschen
theoretisch en practisch moeielijk te
bewijzen is, want chemie, fysiologie
en ondervinding leeren het tegendeel.
Een feit is het, dat vele vruchten
even voedend zijn als het vleesch en
sommige granen en huizevruchten
zelfs voed'c-nder.
Niettegenstaande de daadzaak, dat
de zwaarste arbeid verricht zal wor
den, door hen, die het minste dierlijk
voedsel gebruiken en in weerwil" van
het feit, da geen vleeschetend dier aan
houdend zwaren arCeid verrichten kan,
wordt toch volgehouden, dat de mensch
slechts door vleescheten, duurzaam
la-acht kan erlangen.
Voorts wordit gezegd, dat dier
lijk voedsel gemakkelijker dan
plantaardig te verteren is; nu moge
't juist zijn, dat sommige plantaardige
j vcedsris in de maag minder snel dan
I .sommige dierlijke spijzen opgelost wor-
j den, maar oplossen is nog geen verte
ren, want de verteering is een zeer
samengesteld proces en bepaalt zich
niet tot de maag, of 't korter of langer
duurt, is in vergelijking tot den aard
en de deugdzaamheid der geleverde
stof van ondergeschikt belang.
Het vl'eesch van wild, dat door som
migen, bij voorkeur, in reeds verge
vorderden staat van ontbinding ge
bruikt wordt, zou in de maag vrij spoe
dig oplossen, maar daarom is het nog
niet verteerd, zooals bewezen wordt
uit het gevoel van zwaarte en hitte in
de maag, dat na het gebruik waarge
nomen wordt.
Ook de bewering, dat dierlijk voedsel
meer warmte vormend dan planten-
kost is en men in ons klimaat niet bui
ten vleesch kan, wojrdt door de dage-
lijksche ondervinding gelogenstraft en
merkwaardig is het, dat de eigenlijke
Carnivoren, in hoofdzaak, de heete
luchtstreken bewonen.
Als men vertelt," dat dierlijk voedsel
stimuleerender is, dan plantenvoedsel,
dan is dit volkomen juist maar prik
kelen en voeden zijn twee geheel tegen.
ov ,rgestelde begrippen, want. in de
zelfde mate als een voedsel prikkelt,
voedt het niet en waar het voedt, prik -
kelt het niet.
Juist hierin, verklaart dr. Lucht
mans, ligt de gevaarlijke bron van ve
lerlei dwaling, waaruit smul'lerij. snoe
perij en drankzucht voortvloeien.
Zijn genessinrichtingen voor
longlijders een gevaar voor
den omtrek?
Deze vraag heeft thans groote betee-
kenis gekregen,-nu de stichting van
afzonderlijke heil inrichtingen voor tu.
berculozen zoo krachtig wordt bepleit,
en men kan er zich slecht over verheu
gen, dat een nauwgezet onderzoek van
dit vraagstuk onlangs door een Zwit-
sersch arts werd ondernomen.
De vrees voor besmetting is er met
de ontwikkeling der bacteriologie
slechts grooter op geworden. Vandaar
dat het dan ook geen wonder is, dat
eene bevolking de stichting van een sa.
natcrium voor longlijders in de nabij
heid harer woonplaats m.et groote be
zorgdheid tegemoet ziet?
Op dien grond zijn dan ook elders
vele gemeentebesturen er tegen, om
ten behoeve van zoodanige stichtingen
grond af te staan.
Tegenover dergelijke daadzaken moet
nu in de eerste,nlaats met nadruk wor
den verzekerd, dat enkel eene aanra
king van het menschelijk lichaam met
tuberkelbacillen geenszins toereikend
is om besmetting teweeg te brengen,
dat daartoe eene verwonding der huid
of der slijmvliezen verstrekt noodig is
en bovendien een verzwakte staat dei-
lichaamskrachten aanwezig moet zi in.
Uncle Sam en zijn vrouw op reis.
Verder is het een geruststellend feit,
dat tuberkelbacillen gemakkelijk
vocht aannemen, daardoor slechts zel
den als stof opwaarts zweven en ook
dan spoedig weder ter aarde vallen.
De ervaring schijnt deze veronderstel
ling te bevestigen, want artsen, op
passers, verpleegsters enz., die aan
houdend' met tuberculoze personen te
doen hebben, blijven bijna steeds ge
zond.
Als nader gewichtig bewijs kan
men hierbij nog de uitkomst van het
onderzoek van dr. Aebi voegen, die
naar liet sterfregister van het sinds
vele jaren bij voorkeur door longlij
ders bezochte herstellingsoord! Davos
in Zwitserland wenschte uit te maken,
of de tuberculoze zich door het verblijf
van zoodanige zieken als Kurgaslen
ook onder de gevestigde bevolking al
of niet had1 verspreidt
Bij dit ondierzoek werd gebruik ge
maakt van de registers van dien tur-
gerlijken stand voor den Kreis Davis
over de laatste t>0 jaren.
De slotsom wees uit, d'at die ziekte
zich gedurende dat tijdvak niet merk
baar onder de bevolking had) verbreid.
Dit was des te meer opvallend', daar
het meermalen voorkomt, diat longlij
ders zich na gevonden beterschap
duurzaam op die plaats vestigen.
Dr. Aebi trekt daarom uit zijn on
derzoek het geruststellend besluit, dat
voor de bevolking der omstreken eener
he&ricli'ting voor longlijders het
gevaar voor besmetting met deze
kwaal geenszins grooter is dan overal
elders.
Een verschil.
Aan een officieel diner in Engeland,
waar ook een drietal vreemde consuls
aanwezig waren, werd aan die drie
gaston dioor den voorzitter der tafel
•een dronk gewijd.
Bij het commandeeren van d'en
toost door den toastmeester evenwel,
als in Engeland gebruikelijk is, bleek
deze verkeerd gehoord' te hebben. In
plaats van de aanzittanden, gelijk de
voorzitter bedoeld had, uit te noodigen
de gezondheid der „three present con
suls" te drinken, liet hij de three per
cent consols leven, de bekende En-
geïsche Staatsschuldbrieven
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
Zoover gaat de macht van het geld
niet, dat men de harten zou kunnen
winnen, waarnaar men niet vraagt.
Waar men alleen betaalt voor die be
hartiging van zijne belangen, zonder
er iets van zijn hart bij te geven, dan
krijgt men er ook niets anders dan
koude plichtsbetrachting voor in de
plaats.
C. F. van Rees, Elise.
Mijne bevrijding begon eerst met
mijn gebonden zijn aan een door mijn
hart gekozen ideaal, waarin ik voor
het eerst mij geheel bezat en waaraan
ik mij geheel overgaf.
Henry Lon, Kin Kninpf uni Gott.
Het was een verrukkelijk iets uit.de
slavernij verlost te zijn; maar de dag
der bevrijding heeft een volgenden
morgen, zoowel voor de menschen als
voor de volken, en niemand zal kun
nen. profiteenen van dien dag, indim
hij zich niet terzelfder tijd heeft bezig
gehouden met de gevolgen.
Henry Grévlllc, La lille de Dosia.
Het vertrouwen op eigen kracht is de
bron van alle gezonde ontwikkeling,
bij afzonderlijke personen zoowel als
bij volken.
IIu!p van anderen werkt dikwijls
verzwakkend, hulp door eigen midde
len versterkt steeds.
De ervaring heeft geleerd, dat de
waarde, de kracht van een staat vi el
minder afhankelijk is van zijne in
stellingen dan van de geaardheid zij
ner burgers.
Een edel volk wordt op c.lele wijze
geregeerd, eens onwetende en verdol
ven natie heeft meestal een voider
ven bestuur.
Het doet er betrekkelijk, weinig toe,
op welke wijze men wordt geregeerd,
alles hangt af van de wijze, waarop
men zichzelf bestuurt.
Geen wet ter wereld kan een luiaard
vlijtig, een doorbrenger sp 11:7,aam,
een dronkaard matig makm, terwijl
ieder mensch dat kan, zoo hij wil, door
inspanning zijner eigen vrije vermo
gens.
Uit den Moppentrommel.
GEPAREERD.
Wat heb je een rooöen mens?
Hoe komlfc dist 000?
WieA, diat is glans vam igerecht-
vaardJigKión trots omdat hij nooit
in andier mans zaken wordit gesto
ken.
ZEKER TEEKEN.
Is jongeheer Karet ai ehool
terug-, Beitje?
J'a, Meiyromv!
Waar is hij d'na?
Dait weeit ik niet, mevrouw! Ik
beib hem nog nieit gezien!
En hoe weet je dian, dlait hij
terug as?
Omdlat db kat weggekropen is
ondier hieib omtbij'tikastj'e, mevrouw!
OUDE GEWOONTE.
Onderwijzer (deftig): Zeg eiens
jij dlaar, onaand'aohtig jamgmenseh,
waarom is dlus die onderstelling ge-
ooroliofdi, 'diat die woestijn van S.aliai-
ra eeuwen geleden eien zee was?
jongmieins'ch: Omdia't d!e negers
er nu nog zwembroekjes dragen!
EENSGEZINDHEID.
Kamer-vei'huurd'erEin niu nog
één dlimg: ik ben gesteld! op prompte
betailini?!
Student: Juist ook mijn begin
sel: Liever in heit geheel niet, dteln
niet prompt!
OOK EENE DEFINITIE.
Wat is eene aardbeving?
Eene- aardbeving is eenie seJiudi-
d'itng van. dien aardbodem, dlie met
andleraarsch gerammel begint léni
mot een liefdladligbeidsbazar eindigt!
VERZACHTENDE OMSTANDIG
HEID.
Rechter (tot misdadiger): Je
hebt gehoord, d'at de rechtbank je
tot drie jaar gevangenisstraf heeft
veroordteeld; heb je nog iets in te
brengen?
Gevonnisde: Ja! ik heb me pas
een miauw pak laten makiem, en dait
is nu over drie jaren ui t do mode!
EEN MANNETJE.
Wat- zou dat nu zijn, een man-
meitjo of een wijfje? zegt papa, het
zachte vel van een haas streelenct'e,
cïien hij zoo even ten geschenke ge-
kregeni heeft.
O pa, d'it is een mannetje, zegt
Marieitje, cm als haar vader haar
vragend aanziet, vervolgt zij: want
toen d'e jager hem bracht, zei hij,
d 't dit nu -een echte hij-(hei-)haasj
was.
BELOOND GEDULD.
Hé, nu zijn we pas twee dagen
getrouwd', Willem, en nu knor je
al op me!
J& hebt gelijk, meidlief! Maar
bedenk hoe lang ik heb moeten
wachten om daarvoor i,n de gelegen
heid] te wezen!
UIT DE SCHOOL.
Onderwijzer: Wie braaf leeft
cm goed dóet, komt in den Hemd.
Maar wat gebeurt er met hen, die
kwaad doen?
Joham (zoon, van een adlvocaialt):
Die verdedigt mijn va dier!
DE ARK-VROUW.
Anitön, wie was Jeanne d'Arc?
Was het- niet de vrouw van
Noach, juffrouw?
SLAGVAARDIG.
Gast.: Zeg, keUne.r, moet een
memseft hier altijd een jaar wach
ten eer hij zijn eten britst?
Kelim: r: Dat kan ik u niet zeg
gen, mijnheer, ik dien hier pas zes
weken.
't HAD ERGER KUNNEN ZIJN.
Moedier: Foei, Marietje, wat
ben je toch een' vreeselijk ondteu-
gemdi kind!
Marietje zwijgt. Maar na een
poos komt haar goede hart boven
en zegt ze zacht:
Gelukkig maar, dlait ik geen
tweeling ben:, hè moe?
RIJP BERAAD.
Hij' (die courant voorLezendi) Uit.
spraak over 14 dagen! Begrijp jij
waf d'at uitstel altijd moet? Waar
om ze-ren zij niet dadelijk waar
het op Staat?
Ziji (met majesteit): Natuurlijk
zijn rechters verstandig genoog om,
't nog eerst eens met hummie vrou-
wieni te overleggen!
TAAI.
Wat was d'ait vleesch 'taai gis-,
teren, slager!
Zoo, mevrouw! Ik heb er an
ders nog geen klagen over gehad:!
Nu, dan heb je d'at nu van mij;
Zelfs de jus konden de kinderen
haast nieit doorkrijgen
TEEKEN VAN BETERSCHAP.
Hoe is bet meit mijn vrouw's
keiel', dokter?
O, we gaan vooruit, we gaan
vooruit! Ze heeft al luefc wcord
Schevemingeai kunnen uitbrengen!
SLIM.
Mankeert er wat aan je zeug,
buurman,, dla't zij daar zoio Ligt?
Niemendal hoor! Maar op
marktdagen houdt ze zich altijd
maar zoo!
SECUUR
De heer Michelbauer, een Duiischer,
die over banken in 't algemeen en in
bet bijzonder over dlie in zijn „groot
vaderland" zoo'n. rare 1100ten ha,dl hoo
ren kraken, wandelde deze week naar
de Augsburger bank en vroeg zijn de
posito met den interest terug.
Kapitaal en interest werdén, hem da
delijk uitbetaald.
In plaats van bet geld' in den zak te
steken, zei_ Michelbauer tot den kas
sier:
„Nou neem bet dan maar weer te
rne. beste heer! Ik wou alleen maar
eens zien of mijn geld nog in zijn ge
heel aanwezig was. 't Is in orde! Goeie
morgen!
PROBLEEM No. 35.
Zwart.
k
HP
h.':h
'am.
1
k
HP
11
-«
m
m
Wé
éi
M.
d e
Wit.
f g h
Wit speelt en geeft in twee
zetten mat.
Oplossingen worden vóór 20 Jan.
ingewacht aan het adres van den
redacteur dezer rubriek, Jhr. A. E.
VAN FOREEST, Atjehstraat 134 te
'8-Cravenhage.
Oplossing van Probleem No. 33.
1 Ddl, Pte:, 2 Pg3 i
11(13 of Pc4, 2 DilS
Pfó, 2 Df3
anders, 2 PdG
Goede oplossing ontvangen van
A. v. V. en M. II. F. ie Haarlem.
