tWMi
Licht en Schaduw.
Rubriek voor Dames.
PHILANTHROPIE.
Ben cler diepte.
FEUILLETON.
Zieken oppassen! Wij worden er
ieder op onze beurt toe geroepen,
dikwijls zonder eenige voorberei
ding voor gezet, terwijl toch de
eigenschappen, die een goede zie
kenverpleegster gesteld worden,
zoo moeilijk in één persoon ver
een igd te vindien zijn.
Zij ma? niet al te gevoelig maar
vooral ook niet ongevoelig zijn; zij
moet geduldig maar toch doortas
tend' zijn; zij mag niet druk maar
ook niet te somber zijn; zij: moet
netjes maar mag vooral niet nuffig
wezen; zoo moet zij nog eenige
eigenschappen van een ideaal
vrouw bezitten, die in onze maat
schappij met een lantaarntje» nog
maar heel moeilijk te vinden
zijn. liet zou er daarom slecht
uitzien, als zonder die uitstekende
eigenschappen eene vrouw niet
heel igoed ate ziekenoppasseres
kon voldoen. Gelukkig hebben wij
allen een eigenschap meegekregen
die het duiveltje van de gebreken
met succes een poos tot zwijgen
kan brengen, dat is onze zelfbeheer-
sching. Zoodra wij maar overtuigd
zijn van onze fouten, dan zijn we
ook in staat ze tijdelijk te onder
drukken en dat komt ons bij het
zieken oppassen uitstekend te stade.
Voor die meesten is die bezigheid
maar een tijdelijke en dan wordt
zc ons nog wat gemakkelijker ge
maakt omdat ze iemand betreft.,
die wij liefhebben, is het zelfopof
ferende werk ons voor jaren, ja,
misschien wel voor ons gekeele le
ven opgedragen, dan is er een mate
van zelfverloochening voor noodig,
dio mij altijd eerbied afdwingt.
Maar om op de tijdelijke ziekenver
pleegsters terug te komen. Ik ken
een jongo moeder, levenslustig,
druk tdt uitgelaten toe. Zij draagt
het hart op de tong en is dikwijls
geneigd in overdrijving te verval
len. Eens kwam ik bij haar toen
haar eenig dochtertje ongesteld was.
Wat een ommekeer! Alles kalmte
en bezadigdheid wat or aan was;
spreken met zachte stem, rustig in;
de manieren, zachtheid in haar blik
in plaats van overmoed. Zij hadj
tijdelijk ter wille van de lieve zieke;
de onrusitive natuur ten onder ge
bracht.
Een. jong meisje is wat sen timen-;
teel aangelegd'. Een onschuldige
spin is in staat haai* een doodschrik,
op 't lijf te jagen, een groote buil
op haar broertjes hoofd kan zij niet
zien en bloed maakt haar zoo wee.
Daar komt bovengemeld ondeugend
broertje thute met een hevig bloe
dend voorhoofd, waarin een scher
pe steen en diepe snee heeft ge
maakt. Het sentimentele zusje is
alleen thuis. Wat zal zij doen.
een oogehlvik van^afkcer... dan is.
de zwakkere natuur beheerscht en
met kordaatheid gaat zij aan '1
werk, om de wond met gezuiverde
watten en helder water eerst schoon
uit te wasschen en daarna te ver
binden. Als de dokter komt, krijgt
ze een prijsje, zi; is over zichzelve
verbaasd en plotseling overtuigd,
dat men met sentimentaliteil in de
w ereld niet verder komt.
Dat zieken oppassen ons geduld
leert is een bewezen feit. Zooveel
kwalen en ziekten brengen n las
tig humeur mee en er behoort een
engelengeduld toe om dat met lijd
zaamheid te verdragen niet alleen,
maar het ook met zachtheid zoo te
leiden, dat gebeurt wat gebeuren
moet. en dat die zieke nalaat, wat
hem of haar nadeelig zou kunnen
zijn.
Voor ons allen is daarom de tij
delijke bezigheid van zieken oppas
sen van uitstekenden invloed', zoo
wel omdat ze ons zelfbeheersc-hing
leert, als omdat, zij onze gedachten
van ons eigen belangrijk ik af
wendt. Daarmee wil ik nu niet
zeggen dat iedereen, die er toe ge
roepen wordt, maar dadelijk uitste
kend' als 'ziekenverpleegster op
treedt: ik wou alleen maar zeggen,
dat zij, kan, als zij wil.
Zoovelen hebben, trouwens met
eene goede bedoeling, dé gewoonte
om, als zij eene ziekenkamer bin
nenkomen op de taenlen. te loopen
en fluisterend! te spreken. Natuur
lijk moet men vermijden bij dat
binnenkomen dJrukte te maken,
maar toch hindert dat gewichtig
stildoen de zieke ook. Kalm en ge
woon: sprekend zooals ge gewoon
lijk spreekt, zoo zal de zieke u het
van het uitvoerend comité. Van elke niet ontbreken, maar om aan zes i
vereeniging zullen twee leden of min- honderd werkloozen per man één gul-
stens één lid aan de uitvoering(en) den uit te keeren, moeten de baten
deelnemen, in geen geval echter meer zes honderd gulden bedragen en dat
dan twee. In beginsel zijn drie avon- bedrag is voor het comité ten eenen
den voor 'uitvoeringen ontworpen, male onbereikbaar, tenzij het ter zij
één in Suisse, één in Neuf en een in jde wordt gestaan door een vijftigtal
de Ster, terwijl de uitvoeringen zich dames en heeren, die buurtgewijze
tot. declamatie zullen bepalen. de gemeente nauwgezet exploiteeren.
Laten we het plan eens nader onder j Dan evenwel zal de beweging meel
de oogen zien. worden eene collecte voor de werk-
De baten strekken tot leniging van loozen, gecombineerde uitvoeringen
de behoeften der werkloozen. Zijn die 'op den achtergrond. Alle tooneelver-
behoeften inderdaad zoo heel groot? eenigingen zijn uitgenoodigd me-
P U a Z L E.
Komt niet alle jaren om dezen tijd
werkeloosheid vooir, door stilstand
van de groote scheepvaart?
Doch we zullen aannemen, dat er
veel gelenigd moet worden, we weten
het toch, dat in het afgeloopen jaar
die eerste ploeg havenarbeiders gere
geld, de tweede ploeg sporadisch, de
derde zoo nu en dan slechts werk
kon krijgen. Vertrouwende dat de
eerste ploeg ruime verdiensten in het.
afgeloopen jaar gehad heeft, en in
staat is, door hetgeen zij bespaarden,
liefst zien binnenkomen. Spreekt :den winl™ s°cd door te komen, zou
over aanvoname onderwerpen. den onderen ploegen onderstand moe-
blijJt vooral niet lang, em als ge op- t™ "'orden uitgekeerd. Laat ons aan
slaat zeg dan meteen goeden dag,nemen- dat een getal van zeshonderd
zonder meer. Een langwijlig af- "'«Moozen in aanmerking komt. Er
scheid hindert de patient Wees ™»ea Msten ter teekening worden
vooral bij ziekenbezoek niet onver-' aangeboden, zoo bij gegoede ingezc-
schillig in uw kleeding maar maak ton™. die door toekonen voor een
Uzelve ook met te mooi. Als ge min of meer aanzienlijk bedrog goens-
bloemen mee wilt brengen, onder.1"* verplichting op zicU h8
zoek dan eersl of de dokter het toe- hoev™ de uitvoeringten)
Slaat en welke de licvelingsbtoe- ta) te won«<- mindOT gegoed™
men van de Patient zijn. Voor som- integendeel voor een genoeglijken
mi- zieken brengt een paar Moe- avond zich de uit«ave «n »aar
men een scliat van herinnering en zi<* wel willen getroosten,
op deze wijze
hoop mee.
Lekkere hapjes kunt ge ook al
leen meebrengen, als de dokter
daartoe vergunning heeft verleend.
Huishoudelijke wenken.
I. Moddervlekken op kleeren
kunt go het best verwijdJe-ren, door
dewerking wordt gevraagd van twee
leden van elke vereéniging.
Maar er zijn vereenigingen, die zich
nimmer op declamatie toelegden, zul
len de leden dezer vereenigingen be
reid gevonden worden hunne mede
werking te verleenen zal eene sa
menwerking wel tot stand kunnen
komen?
Ook van deze samenwerking bestaat
eene denkwijze, die ruij weder idea
listisch voorkomt; de aristocratie
verlangt geene medewerking op
het tooneel met den arbeidersstand.
WAAR IS DE WIELRIJDSTER V
toeval te danken, dat ik in enkele
bladzijden daarvan werd ingewijd.
Die paar bladzijden waren enfin,
ik zal ze even weergeven, voor zoover
ik ze mij dan nog kan herinneren.
,,'t Begon te regenen. De witte hard*
steenen stoepen kregen een loodachtig
En zoolang zich daar liet verlangen aanzien, tusschen de keien en straat-
daartoe niet openbaart, zoolang zich klinkers vormden zich plasjes water,
geen geest van toenadering vertoont, waarmede onze rijglaarsjes voortdu-
geen denkbeeld ook lagere klassen rend in aanraking kwamen en waar-
zuivere welsprekendheid' aan te tegen ze niet bestand bleken te zijn.
leeren en hen daartoe het voorbeeld Van onze gutta-perelia regenmantels
te geven, zoolang zal een samenwer- sijpelde het hemelwater tappelings
king, zij dan groepsgewijze, tot ren naar beneden, over onze schoenen, in
,idée fixe" behooren.
de lijst wel wenschten aan té bi<
,.0, is 't maar een lijst ik i
dat het. heel wat anders was, ai
had ik de deur niet behoeven op
doen en had ik aan me werk ku
blijven ziet Uwe. Nou ik zal vi
vragen, maar 't zal je niet veel g
hoor! Me mevrouw kan niet aiti
eeuwig op lijsten teekenen!"
een flapt de deur met een nij<
duw dicht.
Maar Anna had er op gereken
haai* voet tusechen drempel en
geplaatst. Daarbuiten in den erg ei
viel het ons niet heel erg en we
onze schoenen en doorweekte ze, tot ten gewoonweg de gang binnen
het scheen alsof ze ponden zwaarder vijf minuten wachtens, komt dat
werden. Regenvlagen woeien kil tc atuur terug 6n roept: „Niks r:<
gen ons aan, verkleumden onze han-jvan Moederlijke Liefdadigheid.
In het stedeke X. zou een gezellige den en deden ons huiveren van kou- hèt jullie permissie gegeven hi(
de. Bij mevrouw S. aan den Wagen- .den gang te komen en met juli ie s
weg helden we aan. Het deurraamp- jrige schoenen op me schoone m
je werd opengedaan en een schorre j staan? Ben jullie nou heelemaal
dienstbodenstem riep ons toe: „Wat i tafeld?"
moeten jullie?" „Meisje," zegt Anna, ,,'t is te
..Als je fatsoenlijk de deur opendoet1 schen, dat jij nooit belatafeld
zullen we je t vertellen." rk dank je voor je vriendelijk
k Zou je lekker danken, 't is me vangst en ik beloof je. ik zal ze
veel te vies op straat; komen jullie vergeten.
maar 's een andere keer, hoor." Bij mevrouw R. werden we op
Weg was ze en 'traampje werd we- jheusche{?) wijze ontvangen. Mei
der gesloten. Wat. moesten we doen? I ontving ons in haar salon en
geboden zonder practisch optreden, sloeg acht, daarna negen, naderhand j Nog eens bellen? We besloten maar weg in haar fauteuil, van waaru
worden nu eenmaal het van week tien, en nog zaten de dames bij elk-
tot week groeiend aantal lijsten zal ander. Ze stelden een boekje samen,
avond zich
avond georganiseerd worden ten bate
toch ook hunne van Moederlijke Liefdadigheid",
werklooze makkers steunen. Niette- Eon tiental dames was aangewezen
min ben ik bevreesd, dat het voorbe- j of had zich disponibel gesteld, om
reidend comité zich het werken met j met lijsten zich bij de ingezetenen der
int eekenlij sten wel wat te idealistisch gemeente aan te melden en zoo mege-
opvat. Of men moet beschikken over tijk deze lijsten volteekend te krijgen,
een zekere mate van brutaliteit, op i En zoo waar, ze werden voltee
zijn zachtst genomen vrijmoedigheid, kend. Eenige dagen daarna kwamen
om hen die met een bezoek worden de dames bij elkander op een „kladde
„vereerd" te- presseeren of men doet radatsch" aan de theetafel,
zo mei een stukje rauwe üui appe ^eter thuis te blijven. Lijsten, aan- Na de thee kwam de koffie; de klok
t3 wrijven.
II. Om te voorkomen, dat. kaas be
schimmelen gaat moet ze gewik
keld! wordbn in een doek die in
azijn gedrenkt en daarna goedj
uitgewrongen is.
wel aanleiding daartoe zijn aan de waarin elk hunner hare wederwaar-
meeste deuren teruggezonden, onge-i digheden, tijdens het loopen met lijs
Verdiea? moet ze L
zien of ongeteekend. Er wordt vei ten mededeelde, een eer, waar tus"
op can koele plaato bewaard wor-i gehMle >iWalmenda«g,» tw
^•en- bevolking
III. Doe nimmer soda in bet wa 'i10Ufien
ter, waarin go verguld poroeleinj
liaar
i muilen iwwe haakjes gezegd, geen
steun niet zal ont-;tien samenzweersters naar verlangde.
door te loopen, naar mevrouw A. j ons maar steeds bleef fixeererij
Daar werd ons direct na ons bellen van onze zijde, vertelden haarfiji
opengedaan door een dienstbode, die j doel onzer komst, en nadat we
niet op t mondje gevallen was. Wat digj| hadden, rees ze uit haar ge
of eg wel van de dames haar j kelijke houding op, en antwoo
dienst was, vroeg ze. We vertelden j ons, steeds glimlachende: „Wel
haar dan. dat we een inteekenlijst bij i loopen de dames voor de Soiree
wilt wasschenSoda beleed'igt he'tj
vergul'cfeel. Gebruik liever zeep,."
bet beantwoordt evengoed' aan betj
doel en schaadt niets.
Een onzer lezers te Zaandam I
schrijft:
Al wat gedaan wordt tot bevorde- j
ring van volkswelvaart en ter bestri j-1
ding van maatschappelijke nooden
moet onze volle instemming wegdra
gen; daartoe zijn we ais leden van
één maatschappij verplicht. Zoo
heeft ook eene samenwerking van de j
tooneel vereenigingen Amicitia, Ad-
vendo e. a., om te komen tot eene ge- j
combineerde uitvoering, waarvan de
baten zullen strekken ten voordeele
van <je werkloozen, recht op onze
sympathie. Het plan, dat gevolgd
zal worden is het volgende:
Elke tooneelvereeniging te Zaan
dam (mits zij natuurlijk hare mede
werking wil verleenen benoemt één
afgevaardigde oan deel uit te maken
Het boekje droeg het opschrift „Lijst- ons baden, voor de Soirée van de Uq Moederlijke Liefdadigheid?
Zeer waarschijnlijk zal die steun idylle" en het is slechts aan een bloot j Moederlijke Liefdadigheid en mevr. zoo! En de dames spelen zelf rne
wel. Maar ziet u, dames, als
gens heenga, dan moet ik acteui
actrices zien en waarlijk, ik zou jj
lijk van u kunnen verouder,st
op 't oog ziet U, op 't oog, dat I
i r i c e s waart. Als U mij m
waarborg wilt geven, dan zal
maar voor eentje teekenen."
Onze bescheidenheid verbood!
'op haar vraag een antwoord te a
we praatten er dus maar een v
omheen, maar mevrouw bleef
houden aan hare-bewering:
„Ja, dames, als U geen actrice:
'dan kan ik er geen gebruik van
ken. Ik kan niet met mijn pr:
breken."
Dij Mejuffrouw S. vloog dc fi
h - .d op ons af. We kropen in
penhok van benauwdheid en de
sprong blaffend tegen de tralie:
Dé juffrouw kwam half zeven j
huik en joeg den hond weer i
i hok.
..Arme schapen," zei ze tegen
ga jelui maar met me mee hoorj
kan. ej wat uitrusten en dan zai i
den
Op de plaat geven wij een afbeelding in hun netten opgehaald. Het zal een
van een in zee levend dier, dat door de plaats vinden in het Museum voor Na- waarbi j
Engelsche visschers „zeehengelaar" tuurlijke Historie te Londen. Het ge- hengels'
,.visschendekikvorsch"genoemdwordt, \angen dier de kan:haal d» tb
Dezer dagen is een exemplaar van deze is ruim 4 voet lang en 2 voet breed,
vischsoort in de nabijheid van Ply
mouth door Engelsche haringvisschers
bodem der zee te gaan liggen
hij zijn natuurlijke „visch-
met vleeschachitige aanhang-
klein kf>P3e chocola voor jelui klaar r. a
s is. liet aas, uitzet. Zoodra een
ri-chjc toehapt, wordt het in den ge-
voor de schrik. Die stoute hond
De zeehengelaax-, die zeer lui en openden muil van het monster getrok- 200 n Scweldi te maken, inaar
•aatzuchtig is, heeft de gewoonte, op ken. u toch niets gedaan hel
Schetsen van DEKA,
Circus-meisje.
Nog maar héél kort had zij haar ar-
tisten-leven geleid, toen het ongeluk
haar trof. Eerst had zij van wanhoop
en vertwijfeling gehuild. Want voor
elk die het leidt, bezit in den beginne
althans dat ongeregelde en woeste
leven, dat meereizen met het circus
van de eene plaats naar de andere,
dat springen van den hak op den tak,
zonder te dénken aan den dag van
morgen, een machtige bekoring.
Als men jong is en zich krachtig,
kern-gezond voelt, is de bekoring er
van grooter dan iemand zich kan voor
stellen; het grenst aan de opgetogen
heid waarmee een klein kind, dat voor
liet eerst in 't circus komt, opziet naar
die schoone dames in de fraaie klee
ren, die dik-bespierde athleten, die
tranen-van-pleizier-wekkende clowns.
Zóó had zij ook haar intrede gedaan
in de artisten-wereld van het. Variété
gezelschap. Nu nog, stijf en pijnlijk
uitgestrekt liggende in de nauwe krib
van het gasthuis, kon zij diep zuchten
van genot, als zij aan liaar schitteren
de entrée dacht. Zij had gevonden
Moolijke en luchthartige menschen,
j den eenen'dag zich met eon klein
heet je rijk wanend als petroleum- of
I spoorweg koningen, den anderen dag
met even groote luchthartigheid; spre-
I kend over het tekort in de financiën
on dö slimme wijze waarop zij hunnen
schuldeischers waren ontsnapt,
j En als zij dacht aan die complimen
tjes en toejuichingen, aan dat klaterend
handgeklap en stompend voetgetrap-
pel, aan de geestdriftige kreten van
hoerah en bravo, aan de bloemen en
geschenken, was het haar of het Para-
dijs pas achter liaar gesloten was-
Ik zeg u, zij was nog jong! Het nu-
j goede noodlot had juist lang genoeg
j gewacht, tot er nog geen desillusie
was gevolgd; middc-n in den roem.
toen zij een roekeloozen sprong in de
lucht deed, was zij neergeslagen van
het bewegelijke platform op den rug
van liet paard, en voor dood opgeno-
men.
Nu lag zij al zoo veel maanden,
hier, op de zolderverdieping, de vrou
wenzaal van het gasthuis. Vlak bij een
l klein, lichtgevend venstertje, in het
(.schuine d^- stond liaar krib. Eerst
had zij wat verder af gelegen, maar
I toen het zoo heel lang duurde, vroeg
zij, en kreeg ze vergunning, om daar
voor te liggen. Daar kon ze neerzien
over de tuinen der deftige huizen in.
het rond, over die huizen zelf tot waar
in venveg-blauwende lucht, de groote
koepel van het circus opstak. Dat was
haar een groote vreugdie. Vooral 's*
avonds, als de electrische bol op het
circusdak wijduit het witte licht straal
de, ook naar liet kleine dakvenster
van het gasthuis, waar In een bleek,
vermagerd' gezichtje de groote. don
kere oogen verlangend schitterden.
O, waarom mocht zij niet weer naar
daar term--. Zij was er zoo gelukkig en
blij, en de anderen waren zoo goed en
lief voor haar, en zo^vroolijk, ja zoo
vroolijk vooral.
Niet hier. Toen zij pas hier lag, kwa
men tte heeren en dames van het ge
zelschap haar al spoedig opzoeken.
En zij verheugde zich telkens weer als
een bekend gezicht om den hoek van
de zaal kwam kijken. Maar eiken keer
was het haar een kleine teleurstelling
geweest, 't Was of zij hier niet thuis
hoorden en zich ook niet op hun ge
mak gevoelden. Zelfs de leuke Ilarry,
de Engelsche komiek, die verbazend
deftig opkwam in pelsjas en met hoo-
gen hoed, zat hier verlegen voor het
bed met zijn handschoenen te spelen.
en keek gedurende de weinige minu-
ten dat hij er bleef, melancholiek al
maar door het dakvenster naar bui*
ten naar den circuskoepel. Maar
toen Mies. die goeie meid; er was ge-
I waeétzij was een der corypheeën
van het corps de ballet, was er nog
voel erger verdriet op gevolgd. Want
de vrouwen op de zaal begonnen tc-
gen de pleegzusters te knorren over de
drukte van die opgeschikte madame,
j en óver den stank dien dat mensch
j afgaf, en de directeur, hiervan ond'or-
richt, had liaar dan ook al gauw dui-
i delijk gemaakt, dat er niet te veel
van die bezoeken moesten komen.
I Och, 't hield al spoedig van zelf op.
Harry en Mies kregen twist met hun
directeur, en zochten een engagement
j bij een gezelschap in eene andere stad,
buiten de grenzen. Want artisten
zijn internationaal goed zooals u w eet.
Dus bleef zij alleen liggen, nog eens
zooveel dagen, en weken.
O, mocht ze dan nooit weg, nooit
die andteren volgen? Zij lag hier maar
oud te worden en te verzwakken.
..Wel, probeer het maar eens", zei
glimlachend de dokter, die schik had
in haar energie. Hij wist echter wel
beter. En graag bad hij haar de be
proeving bespaard, als hij vooruit ge
weten had, hoe het haar zou aandoen
Want toen zij even den grond had ge
raakt, zonk zij krachteloos en wee*
nend neer.
Toch het jopge hart blééf gezond
en hoopvol. Zij was begonnen vriend
schap te sluiten met de andere vrou
wen van de zaal, waaronder doodzie
ke. arme stumpers. En wat zelden ge
schiedt. gebeurde nu. Vaak werd er
hartelijk gelachen in deze zaal der be
nauwdheid. Met een onloochenbaar
talent voor het komische, droeg ,41 i,
overeind in haar bed zittend, grappi
ge monologen voor, soms zicli even,
met 'n enkel doekje het hoofd drap-
peerend. of van kleeding veranderend..
Maar toen buiten de lente begon,
en zij nóg hier was, bleef zij stil lig
gen, soms uren lang peinzend turend
naar den bajert van daken der groote
stad. Beneden in de tuinen werd het
een weelde van bloeiende.pere- en ap-
pelboomen, reusachtige bouquetten
leken het wel. wit als pasgevallen
sneeuw. En de een na de ander der
patiënten was weggegaan: Jonge meis
jes. moeders en oude vrouwen, de een
voor, de ander na werd beter. Maar
zij bleef liggen, wachten, wachten,
wachten
O, dokter, zeg, wanneer zal het toch 1
zijn, vroeg zij, op een morgen van
den voor-zomer smeekend: misschien
nooit meer. o, mogelijk nooit meer.
Maar opeens kwam het als een
heerlijke uitkomst, dat antwoord: Ja.
vandaag over twee weken, als je nog
wat aansterkt. Maar voorloöpig 1
je je nu wat in loopen oefenen,
op de zaal.
Maar dokter dat gaat toch nie
Wel zeker, kind, wel zeker,
hebben wij onze hulpmiddelen i
Kijk, ais je nu voorloopig eens,
misschien niet voor altijd, er
méér bijzondere genezingen geb
voorloopig die kr.
Met 'n kreet van schrik, haas
grijzen, sloeg zij terug op haar
de eene hancl voor haar oogen, en
de andere afwerend, als zag zij
spook.
O, dokter, neen. neen, dat
Geen krukken! O God neen. j
Wel kind laat je familie dan
wagentje voor je koopen. of ti
thuis wat loopen te leeren.
Ik heb geen familie meer doktei
't circus was mijn thuis, zei zij tie
Arm kind, zei hij even, geroer
Zal zien wat ik voor je doen kaï
Wel hij hield woord. Zij ging
naar het circus op krukken t
daar viel niets aan te verandere
en kreeg weer een engagement -
juffrouw van de vestiaire. Daar
ik haar eens zien zitten in de ko
tochtige gang, op 'n avond dat
binnen schitterend, vol en warm
En ze deelde nummertjes uit.
