NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Meestgelezen. Dagblad, in Haarlem en Omstreken
VERDACHT
19e Jaargang Woensdag 26 Februari 1902. No. 5724
HAARLEMS daoblad
ABONNEMENTSPRIJS: ADYERTENTIËN:
Yoor Hm riem per 3 maandea1.M Van 1—5 regels 50 Cfcs.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten liet ArrondiMement Haalles*
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), is de prijs der Advertentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15
per 3 maanden1-90 ^r/ Groot® letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Pranoo door het geheels Rjjkj per 3 maandenn 1*65 Reclames 30 Cent per regel
Afzonderlijke nummersd.02)£ BttreauiGebonk Het Spaarne, Èampertingél 70rf vlak b(j dé Tüffiharhf.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, ptr 3 maanden0.37}^ Telefoonnummer dér Bédactie #66, Telefoonnummer der Administratie 1®B.
de omstreken en franco per post 0.55 Interöoxamüuale aaaaluitóég.
Uitgave der Vennootschap Lourens Cóster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door slis Boekhandelaren en Gourantiera. Met uitzondering van heb Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing vau Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid an Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdum.
Dit blad -verschijnt dagelijks» behalve op Zon- en Feestdagen.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangdre G. L. DAUBE Ja Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31w» Faubourg Montmartre
Haarlem's Dagblad fan'iGFebr.
bevat o. a.:
De onmacht van het Britsche
leger, Ongeregeldheden te Tnryn,
Engeland's graf, Zaak-Noëls van
Wageningen, Stnkken van den Ge
meenteraad.
Politiek Overzicht.
De correspondent van de „Times"
te Pretoria, die tegenwoordig nog al
veel op het hort heeft, geeft eene ver
zuchting ten beste over het hlokhui-
zenstelseL In een brief van 24 Jan.
schrijft de goede man:
„Met zulk een netwerk van blok-
huizenposten, moest het schijnen
alsof groote uitgestrekte stukken van
het land volkomen bevrijd) zouden
kunnen worden van de Boeren. Maar
ongelukkig is dat zoo niet. Onder be
dekking van die duisternis schijnen d'e
Boeren, zoo zij vast besloten zijn, door
ongeveer elke afsluiting te kunnen
gaan; hunne tegenwoordigheid wordt
gewoonlijk te laat opgemerkt en het
is bekend dat geweervuur in den nacht
al heel weinig zekerheid geeft".
Nietwaar, dat ziet er al héél treurig
uit voor de EngeLschen, en men zou er
bijna om gaan huilen als de corres
pondent er niet voor gezorgd had zijn
toch al niet te vroolijk gestemde land-
genooten wat op te beuren.
Blijkbaar heeft hij zeer verstan
dig van zijn standpunt ingezien,
dat, zijn schrijven voldoende was om
den nog voorradigen moed in die En-
gelsclie schoenen te doen zinken en
hij voegt aan zijne klaagrede dan ook
haastig de volgende hoopgevende
woorden toe: ,,Op het eerste gezicht
moge dit ontmoedigend schijnen, maar
ik moet er aan herinneren, dat een
jaar geleden Botha in staat was met
eenige duizenden manschappen Jo
hannesburg te bedreigen. Wanneer
men op die laatste maanden terugziet,
bemerkt men een voortdurendten voor
uitgang."
Toch is de „Times"-berichtgevar nog
veel te eerlijk voor een Engelschman,
want hij Iaat er op volgen: „Maar zoo.
als de zaken thans staan, heeft het
Britsche leger, ondanks de sterkte van
200,000 man, nog niet voldoende troe
pen, om tegelijkertijd te kunnen op
treden in het geheele land; dat open
ligt voor den vluchtenden vijand/'.
Nu vraag ik u, mijne heerem, zaïl
do groote Joe, bij het lezen van deze
zinsnede, allicht uitroepen: Geen troe
pen genoeg, kom, dat is onmogelijk.
Brittaimia, de beheerschares der we
reld, zou geen legers hebben groot ge
noeg om die twee onnoozele Boeren-
republiekjes te verpletteren! Neen, dat
kèn niet zijn. Steenigt dien corres
pondent, mijne heeren Jingo's, want
hij durft, al is liet dan ook tersluiks,
onze eer te bezoedelen,, eene eer, die
vlekkeloos rein is als pas gevallen
sneeuw! En op 't gehuil van den groo
ten wolf-, zullen de kleinere wolven in
koor invallen, andermaal zal de waar
heid in 't aangezicht worden geslagen
en gunstige oorlogsberichten zullen
het goedigeloovige Britsche volk weer
in zijn humeur brengen, waaruit het
wellicht een oogenblik was gerae
even als een stout kind, dat men door
een koekje tot bedaren brengt. Maar
hoe lang zal dat spelletje nog goed
gaan? Duurt die oorlog nog een jaar,
dan zal men aan de overzijde van M
Kanaal toch wel moeten inzien dat
alles, wat van hoogerhandr verteld
wordt, leugen en bedlrog i3, schande
lijk verraad, gepleegd tegen de belan
gen der natie. Dan, ja dan zullen de
ellendige schurken, die dezen ramp-
lcrijg hebben veroorzaakt, sidderen en
beven, maar dan ook zal het te laat
zijn, (Duizendmaal ie laat. De vrede
is onmogelijk geworden. Strijd, strijd
tot het einde ,tot de laatste Engelsch
man verdreven is van den grond der
Boerenrepublieken, en uit geheel
Zuid-Afrika!
Buitenlandsch Nieuws.
Uit de Fransche Kamer.
De Kamer hervatte de beraadsla
ging over de verkorting van dien mili
tairen diensttijd'.
Waldeck-Rousseau betoogde in een
lange rede dat de vermindering van
den diensttijd samen moet gaan met
andere maatregelen.
Krantz meende dat elke bekorting
van diensttijd die ingevoerd zou wor
den zonder de onvermijdelijke voor
zorgen ,ean voorbereiding zou zijn op
de opheffing van het vaste leger.
Het Italiaansche Kabinet.
De Italiaansche bladen meldden
Maanddg dat de Koning het verzoek
om ontslag van het kabinet-Zanardielli
niet zou inwilligen. Het kabinet moet,
na een beraadslaging over den politie-
ken en parlementairen toestand, be
sloten hebben, binnenkort na de be
noeming van een nieuwen minister
van arbeid voltallig in de Kamer te
verschijnen, om een hoofdelijke stem
ming uit te lokken over het beleid van
de regeering.
Prins Heinrich in de Y. 8.
Prins Heinrich is Maandagochtend
o mtien minuten voor half elf uit
New-Pork te Washington aangekomen.
De ministers Hay en Long verwelkom
den hem en begaven zich met hem on
der militair geleide naar het Witte
Huis. De menigte was zeer geestdrif
tig. De president ontving den Prins
als een particulier bezoeker. Prins
Heinrich reed daarna naar de Duit-
sche ambassade, waar hij zijn intrek
heeft genomen. Roosevelt bracht hem
daar een bezoek terug. De Prins heeft
kaartjes afgegeven bij de ambassades
on vervolgens het Kapitool bezocht.
Hevige stryd.
Van da Mont.einegrij.nsche grens
meldt men dat Albaneezen d'e gere
gelde Turksche troepen hebben aan
gevallen, omdat men een moordenaar
niet aan hen uitgeleverd had. Er zijn
reeds 60 do oden en gekwetsten. De
strijd duurt voort, te midden van zeer
groote opgewondenheid.
Ongeregeldheden te Turijn.
Nauwelijks zijn te Triest en te Bar
celona de gemoederen weer wat be
daard. of daar komt Turijn met een
tot ongeregeldheden overslaande werk
staking. De stakers ïn laatstgenoemde
stad' hebben Zondagmiddag ten getale
van 5000 een betooging gehouden en.
gepoogd het tramverkeer te stremmen
De betoogers werdlen aangevoerd
door den socialistischen afgevaardig
de Morgari.
De militaire macht heeft na een paar
charges de 5000 verstrooid, maar de
troepen blijven in de kazernes gecon
signeerd. Reeds Zondagmorgen waren
er versterkingen naar het Turiinsche
garnizoen gezonden.
In den naclut van Zaterdag op Zon
dag zijn op een weg buiten Turijn de
lijken van twee carabinieri gevonden,
die door in de omstreken rondzwer
vend gespuis zijn vermoord. Beide lij
ken vertoonden ernstige wonden. De
moordenaars hebben de revolvers der
slachtoffers medegenomen; zij maken
blijkbaar van de onrust te Turijn ge
bruik.
Om den geregeldieu dienst op de
spoorwegen te verzekeren, zijn bij ko
ninklijk besluit de werklieden en be
ambten van alle spoorwegnetten onder
die wapens geroepen.
Onafhankelijk van de oproeping van
de dienstplichtige spoorwegbeambten,
heeft de regeoring ook de lichting van
1878 onder de wapens geroepen. De
telegrafische oensuur i3 streng. Aan
particulieren i3 ook het telefoneeren
verboden.
De onlusten te Barcelona.
De gewone toestand wordt langza
merhand hersteld. De stoomtram naar
San Gervario heeft den dienst hervat
In verscheiden drukkerijen wordt weer
gewerkt
De alcade heeft verklaard dat er se
dert den 17en 56 menschen gedood en
een onberekenbaar ^etal gekwertst zijn.
Men zegt dat het arbeidsconflict uit
is, daar de patroons aan de metaalbe
werkers een werkdag van 9J uur heb
ben toegestaan.
Algemeene Berichten.
DE OORLOG IN ZUID-AFRIKA.
De „Times" verneemt ul)t Kaapstad,
dlat onder leiding van Rhodes een be
weging is ontstaan, onder de loyalis
tische leden van het Kaapsche Parle
ment. om de Rijksregeering er toe te
brengen een indemniteitswet en ande
re maatregelen te doen aannemen
voor het herstel van den vrede in het
land.
Naar de „Times" uit Wellington ver
neemt, zond Chamberlain een telegra-
phisch bericht, waarin hij die aangebo
den m'ili'taire diensten der Maori's
van de hand wijst.
Terwijl Reutar's correspondent te
Pretoria het voorstelt of de leden van
de Transvaalsche regeering met Jack
Hindon, den treinvernieler, op het
oogenblik van d'e overrompeling bij
Botha's berg aan bevangenneming
wisten te ontkomen, beweert die van
dö „Daily Mail" dat zij al een paar da
gen van te voren waren weggetrok
ken.
Lord Kitchener seint: De colonnes
rapporteeren over de ofgeloopen week
dat 24 Boeren gesneuveld, 12 gewond
en 379, o. w. veldkornet Grobelaar,
gevangen genomen zijn; voorts 104
overgaven.
Engeland'» graf.
Miss E. Hobhouae hangt in de
„Manchester Guardian" een treurig
tafereel op over de toepassing van de
krijgswet in de Kaapkolonie.
Mevrouw Koopmansde Wet werd
ontslagen van de gevangenschap,
waarin, zij feitelijk in haai* huis werd
gehouden, toen zij een stuk had
teekenid waarin zij zich verbond ge
durende den oorlog geen gemeenschap
te hebben met (oud-)ambtenaren van
de republieken buiten de Kolonie, be
halve voor weldadige doeleinden,
haar huis niet te leenen tot plaats van
.ontmoeting voor measchen die middel
lijk of onmiddellijk 's konings vijan
den helpen. Mevr. Koopmans weiger
de eea*st te teekenen, omdiat zij ver
klaarde niet te kunnen weten wie mid
dellijk 's konings vijanden hielp. Maar
toen men haar verzekerde, dat als rij
zich op dit punt onwetend verklaarde,
zij geloofd zou wordien, deed zij het,
verklarende dat rij geen verandering
in haar gedrag hoefde te brengen.
Nochtans blijft een speurder voor haar
huis de wacht houden. De stukken,
die bij haar in beslag heeten genot
te rijn, waren haar dagboek en die
voorschriften van haar dokter.
Ogden's boek „War against the
Dutch Republics" (De Oorlog tegen, de
Nederlandsche Republieken) schijnt
zeer gevaarlijk te wezen. In een Kaap-
stadschen boekhandel waren er eenige
verkocht. Toen kwam het verbod! tot
verderen verkoop, en speurders gin
gen uit om die verkochte exemplaren in
beslag te namen. Dr. Beck had er zes
gekocht. Hij moest opgeven waar hij
ze gelaten had. Ze werden opgehaald.
Een er van had hij aan mevr. Koop
mans gegeven. Ook Methuen's boek
zal, naar Miss Hobhouse's berichtge
ver vernomen heeft, opgezocht worden.
Cartwright., hoofdredacteur van de
„South African News", die zijn jaar
gevangenisstraf uitzit, werd gesnapt
terwijl hij de „Manchester Guardian"
las. Hij is daarvoor gestraft, naai* het
heet, met een maand lang zijn vrouw
niet te mogen zien.
Uit Cradock komt bericht, dat de
Kaffers er gebruikt worden als spion
nen tegen de blanken. Zij hebben
geen pas en men mag er hun niet naar
vragen, maiar zij hebben liet recht de
blanken om hun pas te vragen. Diej
Kaffers slachten van de schapen van
de Boeren zooveel hun lust en don
gaan rij een of andere beschuldiging
tegen die Boeren inbrengen. Dezen
worden dan met hun gezin op het
dorp ontboden, en de Kaffers zijn heer
en meester op de hoeve
Te Cradock is een proclamatie uit
gevaardigd, waarbij den Boeren ver
boden wordt meer kleeren in huis te
hebben dan het pak dat zij dragen.
De andere moeten zij in een kist bij de
militaire overheid1 brengen. De vrees
is natuurlijk, dat zij Booren op com
mando van kleeren voorzien.
Te Wellington liepen twee jongelui,
een van 16 en een halfwijze van 20
jaar, van school weg om zich bij een
commando aan te sluiten. Zij wer
den gevat en tot. twee jaar dwangar
beid veroordeeld. Een naaister en een
half dozijn anderen, die men verdacht
met de jongelui te heulen, moesten op
de markt verschijnen om de voorle
zing van het vonnis bij te wonen. Zij
kwamen, maar niet op dat gedeelte
van het plein, waar db politieagent
beweerdte hen ontboden te hebben. Zij
werden veroordeeld tot 120 boete.
Zoo delft Engeland rijn eigen graf.
Stadsnieuws
Haarlem, 85 Febr. 1902.
Stukken van den Gemeenteraad
Aansluiting waterlei dug.
De Vereeniging van Industrieelen
en Kooplieden alhier, heeft aan n
raad een adrejs ingediend houdende
verzoek de tot heden bestaande finan
cieel® regeling voor het waterverbruik
bij de gemeentelijke waterleiding al
<J|us te wijzigen, dat met behoud van
de kamercomtracten ten hate van ral a
vermogenden en met uitzondering van
speciale tarieven voor het waterver
bruik tot industrieele doeleinde i,welke
op ruimer schaal dienen te worden
toegepast, en die voor liefdadilolds*
inrichtingen, een uniform tarief per M3
voor alle overige gebruiken, w©rdt
vastgesteld z. i r a.« c-n minimum
verbruik gebonden te zijn.
Adressant voert aan
a. Een Uniform tarief bij elk water
verbruik, ojp grond dat hit water
meer nog dan de gas, is een, algemeen
en onmisbaar verbruiksartikel; dat
bij de tegenwoordige regeling de klei
ne verbruikers, die bijna uitsluitend
belmoren tot hen die de minste draag
kracht hebben, *t meest voor het door
hen gebruikte water betalen; en dat ver
schil in prijs,bij grooter of kleinerver-
bruik (met uitzondering van 'n kleine
korting bij zeer groot gebruik), ook
bij d© gaslevering niet wordt toegepast.
b. „Zonder bepaling van een n<ni-
mumverbruik"; op grond dat vele seri
ne verbruikers, die niet vallen in de
termen van een „kamer contract', toon
op verre na niet, hei minimum van 30
M3 perjaarverbruiken, eu dat daar
waar het waterveroruóc door nursei-
genaren wordt be aald, z*-.h de onbil
lijkheid voordoet dat, bij bei bezitten
van meerdere perceelen, het*<e* in
het ééne perceel minder wordt ver
bruikt dan 30 M3, niet woelt verrekend,
terwijl voor die perceelen waar het
gebruik boven de 30M3 stijgt, het meer
dere wel moet worden betaald. Ook
bij het Gasverbruik komt zoodanige
bepaling va» minimum verbruik niet
voor.
c. In het algemeen wordt door do
tegenwoordige regeling do kleine bur
gerstand zwaarder belast, dan r.e meer
gegoede verbruikers.
d. Eene regeling als do door adres
sante gewenschte, zal naar zij ver
meent zijn in het financieel belang van
de gemeente, omdat daardoor een der
groote oorzaken za»l vervallen, waarom
eigenaars van meerdere perceelen
thans overgaan tot het slaan van Nor-
tonwellen, en alzoo het waterverbruik
van de Gemeentelijke Waterleiding ver
mindert. Bovendien kan hot niet lig
gen op den weg van eene Gemeente,
om betaling te vorderen van iets wat
feitelijk niet is geleverd.
B. en W. stellen daar tegenover:
,,In de eerste plaats wordt door adres-
santen aangedrongen op uniform-ta
rief voor eiken verbruikten kubieken
meter water. Hierdoor zou eene pre
mie gesteld worden op een zoo klein
mogelijk verbruik, hetwelk wij nadee-
lig achten voor de volksgezondheid,
aangezien, d<aardoor het gebruik van
minder goed water in de band zou
worden gewerkt. Hot minimum-ver
bruik is zóó geregeld, dat. het voor de
bewoners ook werkelijk in eene nood
zakelijke behoefte voorziet. Daavoni
is do sub b voorkomende bewering,
als zouden vele verbruikers ver onder
het minimum van 30M3 blijven, be
slist onjuist. Doch ook al ware die wol
juist, dan nog moet ieder, die zich voor
een zeker minimum-verbruik aanspra
kelijk heeft gesteld, daarvoor den prijs
betalen, onverschillig, of hij dit al of
niet werkelijk verbruikt heeft; wij ach
ten het niet wenscholijk op dezen re
gel een uitzondering te maken ten be
hoeve der huiseigenaren, door aan hen
het minder verbruikte te restitueeren.
Het sub c aangevoerde argument is
mede onjuist, daar de prijs ingevolge
art. 6 der verordening 13 1/3 cent per
M3 bedraagt, terwijl rij die meer ge
bruiken 24 en 22 cents per M3 betalen.
Eerst bij een zeer groot jaarlijksch
verbruik wordt Hei gemiddelde prijs
per M3 lager dan 13 1/3 cent.
Het laatste argument kunnen wil
stilzwijgend voorbij gaan, daar het
ons meer eigenaardig voork »mt, dal
het belang der gemeente hetwelk in
dit geval niet uitsluitend een geldelijk
belang kan zijn, door het gemeente
bestuur wordt beoordeeld.".
Zij steLlen voor afwijs.nd Ie beschik
ken op liet adres.
Ver d i's R e q u i e m. Do generale
repetitie, Maandagavond in de groote
concertzaal van do Sociëteit „Vereeni-
ging" gegeven, heeft ons 'n voorproefje
gegovcn van de heerlijke uitvoering
die ons Woensdagavond wacht. Velen
genoten bij voorbaat van dit kunst-
Feuilleton»
Naar het Duitsch
van
E. WERNER.
3.
Voor een Vorst die met
van gelijken, stand! moet trouwen is
liet zeker een ongeluk als hij
verliefd wordt en Prins Leopold was
al mooi op weg. Het is een publiek
geheim dat hij de lang bepaalde ver-
hinteuis met het verwante Koninklijke
Hof beslist geweigerd heeft, vandaar
de allerhoogste ongenade. De Hertog
heeft hem ten snelste op reis gezon
den, dat wil zeggen verbannen; er
dreigde onherstelbare oneenigheid in
de Vorstelijke familie en dat alles
ter wille van deze VaLeska Blum.
Nu, rij is er mooi genoeg voor
dat. ook een Prins van hier een dom
me streek zou kunnen doen, veroor
loofde Maller zich op te merken, maar
dit ongepaste gezegde haalde beam een
scherp verwijt van zijn clvef op den
hals.
Halier, ik twijfel niet aan, jo op
rechtheid, maar ik verzoek je meer be
tamelijke uitdrukkingen te gebruiken..
Men spreekt niet van „domme streken"
als het een lid van het vorstenhuis
geldit. Overigens was die hartstocht
van den Prins van voorbijgaan-den
aard, hij is natuurlijk tot bezinning
gekomen en zal zich wiel aan het bevel
van den Hertog onderwerpen; zijn hu
welijk met Prinses Marie is eene uit
gemaakte zaak.
En juffrouw Blum?
Nu, zij zal de vorstelijke aanbid
der zeker zeer ongaarne verloren heb
ben, maar zij heeft zich overigens in
de geheele aangelegenheid met zeer
veel tact gedragen, zoo zegt men ten
minste, maar ik vertrouw die jonge
dame met hare gevaarlijke schoon
heid niet, zij komt mij verdacht, zeer
verdocht voor. Eerst tracht zij een
Prins uit het regeex*ende Huis in
ham netten te verstrikken en toen
haar dat niet gelukt komt zij plotse
ling hier in Soefeld voor dan dag,
juist hier waar de aanslag tegen het
Vorstenhuis op touw wordt, gezet Ik
vermoed daarin een geheimzinnig ver
band de zaak kan ziGh vreeselijk
onthullen.
Maar u gelooft toch niet. dat juf
frouw Blum zelf den aanslag zal doen?
riep Halier verschrikt.
Ik geloof niets, ik breng alleen
in verband Men heeft voorbeelden
iu de nieuwere geschiedenis voor
beelden waarbij d'e hanen te beirge rij
zen! Dank maar eens aan Rusland!
Ih elk geval zal ik scherp uitkijken.
En daarop ging de heer Sebald ook
naar do tuinheining en begon die pas
torie op te nemen als had hij dte gavo
door gesloten deuren en vensters te
kunnen heenzien.
Hij kon zich editor niet lang hier
mede bezig houden, want nu naderde
een tweede rijtuig van den anderen
kant waar d'e straatweg langs het
meer liep; een licht-, open wagentje,
waarin zich slechts een enkel heer be-
bevond. Het rijtu/ig hield voor do her
berg stil en de reiziger stapte uit; het
was een nog tamelijk jong mensch,
die in weerwil van zijn burgerkleeding
in houding en voorkomen den militair
niet kon verloochenen en beslist tot
den voornamen staud behoorde. Hij
wierp een snellen, scherpen blik op
de twee vreemdelingen, keerdie hen
toen weder onverschillig den rug toe
en verlangde van den nadertreclenden
kastelein op korten, bevelenden toon
©an kamer en volgde hem diadel ijk
naai* de bovenverdieping waar die ver
trekken voor de reizigers waren gele
gen.
Nauwelijks was hij verdwenen of
Sebald, düe hij hot naderen van het
rijtuig zijn plaats onder dien appel
boom weder had ingenomen, stond op
en xeide halfluid, maar niet nadruk:
Halier die man is verdacht!
Ja, mijnheer Sebald, maar voor
naam. Dat ia geen paardenkoopman
en hij reis ook niet in cognac en spi
ritualiën.
Des te eager dos te beter, wil
de ik zeggen, want de zaak schijnt
eindelijk te beginnen zich te ontwik
kelen. Ga op je post en breng mij
zoo spoedig mogelijk bericht.
De ondergeschikte gehoorzaamde,
hij inoest telkens bij de aankomst
van vreemdelingen dén kastelein uit-
hooren, wat hem bij diens spraak
zaamheid niet veel moeite kostte. Als
voorgewende bediendie mocht hij
nieuwsgieriger zijn dan zijn chef, van
wien elke ondervraging zou zijn opge
vallen. Ook nu kon hij zich tot zijne
tevredenheid van zijne opdracht kwij
ten 'keendfe nog goem tien minuten,
later met zijn rapport terug.
Welnu? vroeg Sebald in gespan,
non verwachting Waf- weet jo van
den vreemdeling? Van waar komt hij?
Waai* gaat hij heen? Wat doet hij hier?
Laat hooron!
Hij heeft voorloopig een kamer
genomen.
Dat is niet verdacht en ver
der.
Vervolgens heeft hij naar eorn
ander heer gevraagd1, dien hij hier
moet ontmoeten en dien hij hier dacht
te vinden.
Dat is zeer verdacht! In elk geval
een handlanger! En toen?
Eindelijk heeft hij naar de pas.
tor ie geïnformeerd en gezegd dat hij
het voornemen had den domlnó een
bezoek te brengen.
Sebald sprong met een triomfeeren
den blik van zijn stoel op.
Holler ik geloof dat wij hem
li/ebben!
De man dio den aanslag wil
doen?
Ten minste ©én van die bende,
want zonder twijfel is er een geheele
bende misdadigers. Het kan onmoge
lijk toeval zijn dat een eenvoudig
dorps-diominé in hetzelfde uur two©
zulke raadselachtige bezoeken ont
vangt. Misschien is hij een blind
werktuig vau de samenzwoer dors,
dtien men d'e oog>en moet openen of
misschien ook niet, in elk geval heeft
er in zijne woning eene verdachte hij-
eenkomst plaats. HalLer •- ik zeg
het je, wij zullen een mooie vangst
doen.
Ja, en dan pakken wij zo allen
gezamenlijk hij den kraag, antwoordde
Halier zeer tevreden, terwijl hij zijn
vooruitgaanclen chef in het huis volg
de-
Het was intusschen middag' gcwoiv
den; het water van het meer glinster
de als met duizend schitterende von
ken en felle zonnegloed lag rondom
over de bergen, zelfs in dn bosschen
die de hoogten bedekten, drong de
zwoele middag-warmte door.
Onder het schaduwrijke groene dak
volgden daar twee wandelaars eon
smal boschpad, dat in vrij steile kron
kelingen bergafw aarts liep en slcchtjj
somwijlen, als de boomen dunner wa
ren, een blik op het meer liet slaan
dat nog tamelijk in de diepte lag.
P» twee jonge mannen woron van
dénzelfden leeftijd, ver in dB twintig.
De een, eene forache gestalte met een
mooi, erg goedhartig, maai* vrij on.-
noozel gezicht droeg een elegant toe-
ristenkosluum, maar schoen zeer ver-
hit en vermoeid. Ilij droogdn zioh
