ALLERLEI.
Uit de Meppentromme],
Prijsraadsel.
SCHAAKSPEL
Een Stocmjubiieum.
Het verbeterde ^locomotief-type (1803).
Tegen 'het einde van 1801 en het be
gin van 1802, dus juist 100 jaar gele
den, had in Engeland het eerste ver-
Toer van personen door middel van een
stoommachine plaats en weinigen ver
moedden toen, welke rol het verhitte,
rook en vonken spuwende monster
hij verdere volmaking eens in het ver
keersleven van alle volkeren zou spelen
De eerste locomotief, die 100 jaar ge
leden gebruikt werd en waarvan het
model nog in het South-Kensington
Museum te Londen te zien is, was een
uitvinding van den Engel schen inge
nieur Richard Trevithik en verwekte
natuurlijk groote sensatie bij het pu
bliek, dat de verschillende proefritten
op den straatweg hij Camborne, waar
de machine vervaardigd was, bijwoon
de. De verkregen resultaten waren
~1~naar bevredigend,
doch reeds na korten tijd werd de lo-
comotief, tengevolge van v&rircerde
behandeling, vernield.
Op onze plaat zijn te zien het model
uit bovengenoemd museum en een lo
comotief, die een jaar na de vernieling
der eerste machine door Trevithik werd
geconstrueerd voor spoorwegen. Deze
locomotief voldeed goed en was zelfs
bruikbaar voor rijzenden en dalende
bodem. Bij beide machines is het ei
genaardigste het groote vliegwiel, dat
de draaiende beweging van de as ge
lijkmatiger moest maken en bij de
tweede locomotief valt het groote aan-i
tal tandraderen op, waardoor de be
weging van de cvlinderkolf op de vier
ërijfwielen wordt overgebracht. Beide I
locomotieven bezitten slechts één cy
linder. die aan cle voorzijde van den
atoomketel was aangebracht en er ge
deeltelijk in stak. Van de tweede loco
motief is eveneens een model te zien
in het South-Kensington Museum. Zij
werd gebruikt op den Merthyr-Tydfill-
spoorweg. in het zuiden van Wales,
voor het vervoer van ruw ijzer en was
in staat verscheidene wagens te trek
ken, die gezamenlijk belast waren met
l een gewicht van 10,000 K. G
De locomotief van Tre^thik bracht
haar uitvinder geld nooi succes en in
1833 stierf de knappe ngenieur in zeer
armoedige omstandigheden, zoodat
hij op kosten vaa het armbestuur be
graven moest morden. Thans 100 jaar
na zijn eers^ proeven, is men het er
over eens, jat zijn uitvinding één van
de mee# ingrijpende geweest is in de
geschillen is van het verkeerswezen.
Degeerste locomotief (1802).
winnen. U. D.Victoria is wel een
overwinning voor de gasten; van
QuickP. W. zal Quick wel de over
winning slepen.
Voor de tweede klasse hebben wij:
SwiftSparta, Sparta zal hier wel
wfinnen, "doch haar kampioenschap
is weg. A. V. V.Quick zal wel wor
den gewonnen door A. V. V.
AMATEUR.
Schoenen- crème.
300 gr. geel was wordt gesmolten
en 1 L. terpentijn toegevoegd. Dan
lost men 120 gram harszeep in 1 L.
water op en roert de wasoplossing
door tot een schuimende pasta.
Moet witte crème verkregen worden
dan neemt men wit was en witte zeep.
Zoo kort mogelijk.
Prind'ar. een man uit het volk, pak
te alles aan om door de wereld te ko
men, doch veel mislukte.
Op het laatst was hij huisknecht
Nog geen week was hij in dienst of
zijn meester gaf een diner en Prin'cier
werd beduid dat bij de komst der gas
ten hen moest aankondigen.
Majoor Ludemeijer. mevrouw
Ludemeijer, de jongeheer Ludemeijer,
de jongejuffrouw Ludemeijer; en zoo
voort
Dit verveelde eindelijk zijn meester
en deze beet hem toe:
Prinder, je moet de gasten niet zóó
aankondigen maak het korter.
De schel ging en binnenkwamen de
heer en mevrouw Gulden en hunne
dochter.
Prinder opende de salondeur en riep
plechtig de zaal in:
Drie pop!
Een. bekend pianist
was gewoon, als men hem complimen
tjes maakte over zijn spel, hét volgende
ln herinnering te brengen, toen zijn
trots een ongemakkelijken duw had ge
kregen.
Hij was met anderen een paar da
gen gast geweest in een huis ergens
even buiten de stad. De laatste avond
was zeer gezellig en men drong er nog
•fens op aan dat hij ten besluite iets
zou spelen en wel du Hongaarsche
rhapsodie van Liszt,
„Die heb ik twee of drie maal ge-
epe-eld" zdi de pianist, „en 't is al vrij
laat. Ik ben bang dat ik de buren zal
hinderen."
„Dan moet u het vooral doen," zeide
de jongste dochter des huizes, „want
ik ben er zeker van dat ze verleden
week onze kat hebben vergeven. Als
er iets kan worden gedaan dat hen
hindert, dan is dat juist goed."
Maar toen werd haar vriendelijk ge-
at eensklaps door een hooge blos over-
togen en het gezelschap gierde het uit
van pret.
Overdreven liefde voor de
dieren.
De wetenschap heeft het verschijnsel
nog niet kunnen verklaren, dat juist het
vrouwelijke geslacht geneigd schijnt,
zulk een overgroote liefde voor de die
ren aan den dag te leggen. Vooral hon
den en katten profiteeren er in ruime
mate van. Tot welke buitengewone
vriendschapsbetuigingen zulk een hon
denvriendin wel in staat is, heeft ieder
een als eens ondervonden. Het zijn en-
kere rassen, die een onweerstaanbaren
indruk op zulke met de hondenwereld
dwepende gemoederen schijnen te maken
en wel in de eerste plaats de mops, een
ras, dat volgens een bekend spreekwoord
zoo dom is, dat het de maan aanblaft. Of
het spreekwoord gelijk heeft, zullen we
in het midden laten.
Een overigens zeer voortreffelijke
vrouw had al de liefde, die zij het
menschdom schuldig was, op hare mops
overgedragen, een afschuwelijke onver-
trouwbare, onaardige, snoepachtige kef
fer. Zij en haar mops waren onafschei
delijk. Wanneer zij met het leelijke
beest onder den arm op straat een kennis
ontmoette, zei ze altijd, dat zij en haar
mops 'theel aangenaam vonden. Volgens
de goede vrouw was het dier geweldig
slim, merkte met zijn eene oog alles op,
en het at zich zoo vet, dat het niet meer
loopen kon.
De verregaande dwaasheden waaraan
de hondenvriendinnen zich schuldig ma
ken, zijn niet te tellen en zouden kolom
men vullen. We willen dus slechts een
bloemlezing geven. Een dame te War
schau had drie kamerhonden, die met
de grootste zorgvuldigheid verpleegd
werden. Op zekeren keer zouden haar
honden een partij geven en op het be
stemde uur werden twaalf honden in
fraaie rijtuigen gebracht, alle gekleed in
fantastische costumes en met fraaie
mutsen. In de eetzaal was de tafel ge
dekt. Het menu was extra fijn, voor
honden tenminste: kostelijke pastijtjes,
roastbeef, kalfsvleesch, wild, gevogelte
en dessert. De viervoeters werden door
lakeien bediend, doch deze menschen
waren niet weinig in hun eer getast door
de wel wat ver gedreven gekheden van
mevrouw.
Een ander geval wordt nog uit Pa
rijs gemeld. Op het politiebureau werd
een op straat opgevangen windhondje af
gegeven, dat een met zijde gevoerden,
goed gewatteerd en en met bont bezette
mantel droeg. In een binnenzak van den
mantel vond men een met echte kant
omzoomden en met een gravenkroon be
stikten zakdoek. Om den hals droeg
deze voorname hond een geel zijden lint,
dat met een gouden, met echte paarlen
en brillanten bezette speld aan den man
tel bevestigd was. Men hield het diertje
zoolang opgesloten, tot de eigenares,
een dame uit een zeer voorname familie,
het kwam opeischen. Toen zij haar lie
veling weer terug zag, vergoot zij tra
nen van vreugde. Zij kuste en liefkoos
de het dier onophoudelijk. Maar haar
woede kende geen grenzen, toen zij ver
nam, dat het lieve beest den nacht zoo
maar op de kale planken had moeten
doorbrengen, opgesloten met een troep
van die gewone honden, die er in het
geheel geen gevoel voor schenen te heb
ben, dat ze de eer genoten van zeer hoog
gezelschap.
flanellen wereld en zij ruikt vreeselijk
naar brandewijn. Erg licht is het; 't
doet mijn oogen pijn, zoo waar ik leef.
En ik weet nog niet, wat ik met mijn
handen uitveren moet: mij dunkt dat
ik de vuisten in mijn oogen duwen zal.
Of neen, ik zal liever de linten in
mijn mond stoppen, tot ik stik.
Hoe meer ze zich met mii bezig hou
den, hoe harder ik schreeuw. Dat doet
me goed.
Die oude juffrouw steekt telkens de
spons in mijn mond en snoept de helft
van mijn melk op. Zij liet er gisteren
avond weer snuif in vallen en tn=n
't niet hebben moest, kneep ie
neus dicht.
Dat komt ervan ais men een weer
loos wicht, pas twee dagen oud is!
Maar wacht; als 'ik eens groot ben.
zal ik 't haar inpeperen.
Er prikt riie een speld, maar als ik
er -iets ,an ze£. word ik op mijn buik
geleed of heen en weer geschud.
se hebben er pl'eizïer in, om me zoo
n te pakken, dat ik geen vin verroeren
'kan; ik wou de oude juffrouw wel eens
zien, als ze zoo in de kleeren zat:
Dat is een boosaardig mensch, daar
gaat niets van af.
Waar ik eigenlijk ben, weet ik niet.
Een jonge man keek naar me en zei.
dat ik: een kleine schreeuwleelijk ben
en de oude juffrouw zei dat ik sprekend
op hem gelijk.
Laat ze hem dat niet wijs maken!
Ik ga weer slapen. Dat is in onze
omstandigheden 't beste.
Ik kan me niet begrijpen, waarom
ik mijn handteh nieit brengen kan.
waar ik ze hebben wil.
Ik geloof, diat lik met mijn mutsen
banden maar eens spelen zal voor de
variatie.
Twee beroemdheden.
Mevrouw Melba, de beroemde zan
geres, zat eens op een diner ten huize
van een lid der Engelsche aristocratie
aan de rechterzijde van lord Wolse-
ley, opperbevelhebber van hjet Brit-
sclie leger, die de gastvrouw aan zijn
linkerzijde had.
Toen men pas aan tafel zat, vroeg
lord Wolseley aan de gastvrouw:
Wie is die dame aan mija rech
terhand?
Wel, dat is mevrouw Melba,
Wie is dat, mevrouw Melba?
Hoe nu? Kent Uwe Excellentie de
groote zangeres niet?
O ja! Zij is in Australië geboren.
De beleefde lord wendde zich daar
op tot mevrouw Melba en maakte haar
zijn compliment zoo goed hij kon.
Gij zijt een Australische, me
vrouw? Ik ken Australië zeer goed.
Mijn broeder woont te Melbourne.
- Hoe heet uw broeder, als ik vra
gen mag?
Wel, natuurlijk Wolseley, even
als ik.
- Welke WoliseÜey? Ik weet nog
niet precies,
Maar mevrouw, ik ben generaal
Wolseley!
O! zei de geestige zangeres, met
een gezicht, alsof ze dien naam voor
het eerst hoorde.
Lord Wolseley beet zich op de lip
pen. Hij had de ontvangen les be
grepen.
Nuttige raad.
Als met 't voorjaar de bladeren van
die boomen in die tuinen ontspruiten,
gebeurt het ook dikwijls, dat er in 't
gezicht van sommige menschen roade
vlekken ontstaan. Om U hiervan te
verlossen, dames, maakt ge een poeder
bestaande uit een derde geraspt krijt,
een derde glycerine en een derde ge-
distelleerd water. Doe het 's avonds
voor gij gaat slapen op uw gezicht en
binnen acht dagen hebt gij Weder uw&
gewone tint terug.
Geneesmiddel.
Dat citroensap een uitnemend
middel tegen hoest kan zijn, weet
ieder leek, maar in de wereld der ge-
neesheeren moet dat nog eens met na
druk geconstateerd worden. Zoo vindt
men in de „Medische Revue" een aan
haling van Schröd/er uit het Monat-
schrift f. Ohrenh. over de „auffollende
Wirking eines Ilausmittels bei suba-
culem Reizzustand des Respirations-
tractus" en wel dit
Een patient klaagt over zwelling in
de keel en heftige nachtelijke hoest-
aanvallen, pharynx rood en prikkel
baar, zoo de patient wil gaan liggen,
krijgt hij hevige hoestaanvallen. Co-
caïniseeren, penseelen van den pha
rynx met joodglycerine zonder resul
taat. Uitgeperst citroensap met wat
suiker gemengd, langzaam doorge
slikt, doet den hoest verdwijnen".
Alleenspraak van een
zuigeling.
Daar ben ik. En als dat is, wat ze
de wereld noemen, dan heb ik er niet
veel mee op. 't Is een erg benauwde
Bonte steentjes.
Kant beweerde eens in een gezel
schap, dat de vrouwen te vergelijken
waren bij eene torenklok, eene slak
en eene echo.
„Zij vertellen aan de geheele stad",
zeide hij, „wat er binnenshuis ge
schiedt, evenals eene torenklok. Zij
dragen al wat zij bezitten aan het lijf,
evenals eene slak, en zij moeten altijd
het laatste woord hebben, evenals
eene echo."
Al de aanwezige dames kwamen na
tuurlijk met verontwaardiging daar
tegen op.
„Ook voor u, lieve vriendinnen,'"
ze'ide Kant, „geldt de vergelijking.
Maar bij u is het: stipt als eene toren
klok, onafscheidelijk van uw huis als
eene slak en altijd slechts de echo
van uwen man!"
Nu maakte de verontwaardiging
plaats voor blijde instemming en men
vond de vergelijking zeer juist.
Een middel tegen vermoeidheid van
de oogen wordt door het weekblad
English Mechanic aanbevolen.
De ontdekker van ddt middel zat op
een avond ijverig te schrijven, toen
hij zijn werk moest staken, voordat
het af was, omdat zijne oogen hem be
gaven.
Toevallig viel zijn blik. op eenige
strengen kleurige zijde, welke zijne
vrouw op een tafeltje had laten lig
gen, en de heldere kleuren van die
zijde werkten blijkbaar op zijne ver
moeide oogen, zoodat hij na verloop
van weinige minuten in staat was ver
der te schrijven.
Hij legde nu op zijne schrijftafel
verscheidene Strengen kleurige zij-die
en ondervond, dat zijne oogen niet
vermoeid werden, als hij. telkens wan
neer hij zijne pen in den inktkoker
doopte, even naar die kleuren keek.
Sedeii, eenige jaren zocht een Ame
rikaan, Murray gebeeten, een man
voor zijne dochter Ella, een jong
meisje, dat 8 voet en 1 duim groot is
en een beetje minder dan 400 pond
\vee£"(- Hij zette adlvertentiën in de
kranten, loofde een aardig huis en
een flinke som uit als bruidschat,
maar de grootte en de omvang der
bruid joegen alle aanbidders van het
huisje en het geld op de vlucht. Ein
delijk kwamen d'e advertentiën onder
het oog van een jongmensch, Edward
Beaupré geheeten, die 8 voet meet
(2 M. 59) en 367 pond weegt. Hij
doet dus wel, zij het dan ook niet veel
voor zijn bruid onder. Hij ging naar
het jonge- meisje toe en verloofde zich
met haar. Binnenkort denkt men dat
ze trouwen zullen.
Alweer een overwinning van de
publiciteit!
Een hoogst aangenaam bericht zal
het voor het paar zijn, dat zij waar
schijnlijk ook in aanmerking komen
voor de 100.000 francs, die een inwo
ner van Rouaan, de heer de Pierre-
court, beschikbaar stelde voor het
grootste echtpaar.
Veol concurretie zullen ze ongetwij
feld niet hebben!
Een fantastisch plan is dat van den
heer Loicq de Lobel. Deze heer wil niets
meer of minder dan de Oude met de
Nieuwe Wereld door middel van een
spoorweg via Behringstraat verbinden
en daartoe gebruikmaken van een veer
pont of van een tunnel onder de Behring
straat. Zoo zou de droom van een reis
oin de wereld in denzelfden trein wel
eens vervuld kunnen worden. Onnoodig
te zeggen dat de treinen even comforta
ble en weelderig ingericht zouden wor
den als de Amerikaansche Pullmann-
treinen.
De hoogste sterrenwachten der aarde
liggen in Amerika, het Lick-observatori
um op Mount Hamilton in California,
1400 meter boven de zee, en dat van Boy-
den bij Arequipa in Peru, 2700 meter
hoog. Men schrijft aan deze ligging, wel
ke veel helderder lucht aanbiedt, daal
de nevels en wolken vaak laag hangen,
toe, dat aldaar vele belangrijke waarne
mingen zijn gedaan. In Europa liggen
de hoogste sterrenwachten op Mont Gros
bij Nice (600 M.), en op de Königstuhl hij
Heidelberg (565 M.), dus veel lager. In
Oostenrijk is nu het plan opgevat een
volledig toegeruste sterrewacht te bou
wen op de Sonnwendstein, een 1500 me
ter hoogen berg, welks top uit Weenen,
gedeeltelijk per spoorweg, in 4 uren is
ie bereiken en waar ook in den winter
als het beneden regende of sneeuwde of
bewolkt was, vele heldere nachten voor
kwamen.
De laatste nieuwigheid uit Frankrijk is
eene spaarbank-automobiel. Het gemeen
tebestuur van Mezïères heeft om het spa
ren onder de landelijke bevolking aan ie
moedigen, een electrischen motorwagen
doen bouwen, waarin vier zitplaatsen
zijn: een vooi den bestuurder en drie
plaatsen binnenin, welke om eene k'ei-
ne tafel zijn aangebracht.
Een plank in een der zijwanden, Cje
ó-ent als toonbank, waarop geld door bui
naar buiten kan worden omgeslagen,
(en den wagen staande personen kan
worden uitgeteld. Onder het tafeltje
staat eene kleine gepantserde geldkist,
in den wagen bevinden zich twee beamb
ten van de gemeentelijke belastingen en
een kassier.
De wagen rijdt nu door het land cn
houdt op vooraf bepaalde dagen in elk
dorp stil, om de inlagen van de bewo
ners uit den omtrek op te nemen. Tot nu
toe schijnt evenwel de goed bedoelde in
stelling nog niet veel bijval te hebben ge
vonden onder de landbewoners
Het Fransche Militaire Museum te Pa
rijs is dezer dagen verrijkt met eene ver
zameling van knoopen 800 stuks be-
hoorende bij de Fransche regiments-uni-
formen van den tijd der eerste Repu
bliek tot op heden.
In de versierselen van die knoopen kan
men de afwisselende regeeringsvormen
van het land nagaan.
Men vindt daar de uniformknoopen
der lijfwacht van de Consuls van welke
de meesten zeer eenvoudig zijn; slechts
één is versierd met een lictoren-roede.
Op de knoopen der keizerlijke lijfwacht
stond in relief de adelaar met de keizers
kroon. De keizerlijke gendarmerie had
knoopen met een adelaar die bliksems
hield in zijne geweldige klauwen.
Op de knoopen der Parijsche garde
stond het oude schip uit het Parijsche
wapen.
Andere, met adelaars versierde knoo
pen, droegen het opschrift: Garde de
Paris. Sureté publique.
De uniform der krijgsschool was tij
dens Restauratie versierd met vergul
de knoopen, waarop een Gallische haan
fier met een klauw op een kogel steunt.
Op de knoopen der artillerie zag men
ter weerszijden een kanon en daartus-
schen in eene lictorenroede met de Phry-
gische muts er boven.
Onder het Koninkrijk droeg de cava
lerie eene uniform met knoopen, waarop
eene eenvoudige hand lelie stond.
De knoopen der veeartsen waren met
een paard versierd.
Op die van den staf der genie stond
een adelaar, door vaandeltropeeën om
geven.
Ik ben hier een vreemdeling
mijnheer. Kan U mij een goede kerl
wijzen?
Oh, ja! Rechts o mden hoek.
Wat voor een soort van predi
kant hebben ze daar?
Een zeer goede man.
Belangwekkend?
In de hoogste graad.
Welsprekend?
Zeer.
De beste predikant in de »tad
denkt U?
Ongetwijfeld.
Hoe is zijn naam?
Oh, mijn vriend, dat. is een vraaj
welke dg beleefdheid mij verbiedt, ti
beantwoorden.
Mevrouw Millioen. Men kan O]
de wereld zeer gelukkig zijn met een
goede gezondheid en met, geld.
Jonge Dedbroke. Nu, laten wi
't ons dan gelukkig maken, ik heb di
gezondheid en geeft U 't geld.
Moeder. Willem, wat heb je me
dat twee-en-een-halve centstuk ge
gedaan, dat ik je vanmorgen heb g.
geven?
Willem. Ik heb het aan de aaj
gegeven.
Moeder. En wat deed die er mee
Willem. Hij deed 't in zijn pet ei
gaf 't aan zijn vader, die op 't orge
speelde,
Oh, zei Amy zuchtend, de man
nen zijn niet wat ze vroeger waren
- Zoo, zei Douglas. En vraaron
niet?
Wel ze waren vroeger jongens.
En hij ging heen.
Waarom kom je zoo laat? vroe|
zijn moeder.
De onderwijzer liet mij zitten
omdat ik Moscou niet -op de kaart vai
Eux-opa kon vinden, zei Jan.
Dat is geen wonder, dat je da
niet kon vinden, 't Is afgebrand h
1812. 't Is eene beleediging om eei
kind zoo'n vraag te doen.
VERSTANDIG.
Wat zou je doen, als je rijke oon
stierf en je benoemde tot zijn univer
seelen erfgenaam?
Niets!
MAGERE KOST.
Zit daar aan den overkant dedicb
ter Robert niet? O, wat is die man vree
selijk mager geworden.
Ja, weet je, die teert altijd nog oj
zijn roem.
De oplossing van ons vorige Prijsraad
sel is „Stedelijk Nieuws".
De prijs is bij de loting ten deel geval
len aan A. J. DIEL, Gaelstraat 19, alhier
Ons nieuwe prijsraadsel luidt:
Mijn geheel bestaat uit 11 letters enii
een gewoon en gezond voedingsmiddel.
9, 8, 11, 5, is een verkorte vrouwennaan
6, 1, 5, 3, 4 is een edel dier.
6, 2, 5, 3, 9, 8, 11, zijn dikwijls zeei
kostbaar.
7, 1, 4, is een afzichtelijk dier.
Oplossingen worden ingewacht tot ei
met Woensdag a.s.
Als prijs loven wij uit:
EEN INKTKOKER.
PROBLEEM No. 48.
Zwart (4 stukken).
b c d e f g
Wit (7 stukken).
Wit speelt en geeft in drie
zetten mat.
Oplossingen worden vóór 21 April
Ingewacht aan het adres van den
redacteur dezer rubriek, Jhr. A. E.
VAN FOREEST, Atjehstraat 134 U
's Gravenhage.
Oplossing van Probleem No. 46.
1 Tg6, Kd5, 2 Df7f, Ke4, 3 Df3
Kfö, 2 Pd4f> Ko4, 3Tg4
Rd43 e4
d6, 2 Dc6t, onversch. 3 Dc2
d5, 2 Tg5 onversch. 3Deö
hg62 DgC :f, Kd5, 3 Pe3
b5ofh6, 2 Td6 onversch., 3 Dg6
Goede oplossingen ontvangen van
A. v. V. en J. F. M. te Haarlem en
R. J. S. te Wormerveer.
