SCHAAKSPEL
i
m
m
i
m
m
m
k
m
m
w
Prijsraadsel.
Stoombaden wool1 huiselijk gebruik.
Stoombadten voor huiselijk gebruik
komen meer en meer in zwang, hoofd*
zakelijk, omdat de goede resultaten
van een stoombad zeer gemakkelijk
door kou vatten ten kwade kunnen
"worden beinvloed, als men, na het ne
men van het bad', weer over straat
moet gaan.
Een zeer gemakelijk bad voor huis
gebruik is op het plaatje voorgesteld
De oven, waarin de stoom of heete
lucht wordt voortgebracht, staat ge
heel buiten het eigenlijke bad en dit
is voorzien van een leeslessenaar, die
tegen verveling kan vrijwaren.
vrucht een soort van gelei gemaakt
worden.
Het sap der pisang "is zeer rijk aan
looizuur, zoodat men er ook goeden
inkt en schoensmeer van zou kunnen i
bereiden.
De wasachtige stof, door de blade
ren afgscheiden, kan ook een uitmun
tend handelsartikel opleveren.
De kust van Honduras is een mid
delpunt geworden voor den uitvoer
van vruchten. In 1883 werd deze han
del nog slechts met een kleinen schoe
ner gedreven. Tegenwoordig zijn drie
stoomvaartlijnen, en 16 zeilschepen in
dien handel betrokken en het grootste
deel van hun lading bestaat uit pi
sang. Een stoomschip laadt van 8000
tot 15.000 trossen pisang, waaruit wel
eenigszins de belangrijkheid van den
West-Indischen uitvoer dezer vrucht
kan blijken. De handel zoowel van de
Westindische eilanden, als van Costa-
Rica en Centraal-Ainerika in pisang
neemt verbazend toe. Van Jamaica
alleen worden jaarjlijks millioenen
trossen naar Engeland uitgevoerd.
Het is een geruststelling, met het
oog op de gevreesde vermindering der
tarweproductie.
Brieven uit Berlijn.
(Van onzen Correspondent).
Berlijn, 8, V, 1902.
Duitsche sympathie voor „Ons
Willemientje". Hoe de geze
ten werkman gehuisvest is.
Een kijkje in de grootste huur
kazerne van de stad met 1000
bewoners.
In Duitschland is Koningin Wilhel-
mina populairder dan menig bonds-
vorst. Zij handelde geheel in den
geest van het Duitsche volk, toon zij
de „Gelderland" zond om den grijzen
Kruger af te halen. Wat werd die
dappere daad door de Duitschers lui
de toegejuicht! Iloe gaarne had men
gezien, dat hare iniiiatieve daad „au
massgebender Stelle" zou worden on
dersteund!
Dat het Duitsche volk voor „Ons
Willemientje", zooals de Koningin
hier algemeen genoemd wordt, harte
lijke sympathie gevoelt, blijkt in deze
hachelijke dagen weer opnieuw, nu
haar leven in gevaar is. Dag aan dag
bevatten de bladen van de meest vel
schillende richtingen uitvoerige tele
grammen en hartelijk gestelde bij
schriften van de redacties over liet be
loop der ziekte. Het Duitsche volk
en de geheele Duitsche pers is een
stemmig in den welgemeenden wensch
dat zij voor haar volk gespaard moge
blijven.
In veel opzichten is de Duitsche ar
beider er beter aan toe, dan de kleine
beambte en de kleine winkelier. Hij
is georganiseerd, heeft 'dikwijls meer
loon dan deze, wanneer hij zijn werk
verstaat, is in allerlei kassen voor
ziekten, begrafenissen en uitkeerin-
gen na overlijden, en geniet van zijn
leven, zoodra de Zondag is aangebro
ken.
De kleine ambtenaar moet met een
schraal salaris krampachtig zijn
stand ophouden en lijdt liever honger
dan zijn ,,heer"-schap op te geven.
Hij kan zich lang zoo krachtig niet
voeden als de gezeten werkman met
een weekloon van tusschen 30 en iO
mark, die in den schafttijd zijn dikke
„Stuiten", belegd met worst of spek,
naar binnen spoelt en met geen kalen
meneer zou willen ruilen.
In Abraham's schoot leeft de Ber-
lijnsche werkman echter evenmin als
zijn collega elders. Tegenover een
vrij lioogen loonstandaard staan de
hooge huishuren en de duurte dei-
levensmiddelen, welke er niet minder
op zullen worden, wanneer het aan
hangige toltarief wordt aangenomen.
In het Noorden, Oosten en Zuiden
woont hij, zoo dicht mogelijk bij fa
brieken en werkplaatsen, in de onaf
zienbare straten der buitenwijken. Die
straten zijn meestal veel vroolijker
dan de oude straten in het centrum.
Ze zijn breed met dubbele rijen hoo
rnen, een wandelpad in het midden en
aan beide zijden öf geasph alteer d, óf
goed geplaveid. Er is ruimte genoeg
voor de ontelbare kinderen om te
spelen, die naar het middenpad de
wijk nemen, wanneer de electrische
tram komt aanstuiven. Er is licht en
lucht voor de tallooze bewoners der
groote huurkazernes van 4 en 5 ver
diepingen links en rechts van de
straat.
De lange „Acker-Strasse" in het
Noorden is een typische sti-aat voor
den werkman. Daar vond ik ook de
grootste huurkazerne van de stad,
„Meijer's Hof", met een bevolking
van ongeveer 1000 personen. In één
huis meer bewoners dan in al de hui
zen van menig dorp, van menig klein
Duitsch landstadje te zamen! Hoe is
zoo'n groot gebouw ingericht om 1000
menschen te kunnen herbergen? Hoe
ziet zoo'n arbeiders-interieur" er wel
uit?
Ik zal trachten, den lezer dit in het
kort duidelijk te maken. Laat ik be
ginnen met te zeggen, dat het bewus
te duizendtal slechts schijnbaar in
één huis woont. Zij hebben alle hui:
domicilie op het ééne enorme terrein,
j dat Meijer's Hof heet naar den vader
van den legenwoordigen bezitter, doen
wonen doen zij in vijf op gelijke af
standen met net hoofdgebouw paral
lel loopen.de zoogenaamde „Querge-
baude", elk even breed, hoog en diep
als het straatgebouw.
Door den hoogen doorrit in het mid
den van den gevel en de zich steeds
herhalende bogen der doorritten in
de vijf achtergebouwen, zien we op
het bureau van den administrateur,
dat heel aan het eindt het uitgestrekte
terrein afsluit, een aardig perspecief
van hooge bogen. Al de binneplaatsen
tusschen de gebouwen hebben dezelf
de afmetingen en worden links en
rechts door de blind© zijmuren der be
lendende panden volkomen afgeslo
ten.
Doodsch zijn ze daarom nog lang
niet. Er is genoeg leven en beweging
Kinderen ravotten en spelen er, in de
eene binnenplaats heeft een smid zijn
werkplaats gedeeltelijk naatr buiten
verlegd en zwaait den zwaren hamer
op het aambeeld, dat de vonken uit
het gloeiende ijzer spatten, op een
volgende komen stallen uit, in een
derde kakelen ijverig wroetende en
krabbende kippen, weer in een ande
re is een bergplaats voor hout van den
timmerwinkel in het aangrenzende
achtergebouw, waar ,de zaag krast en
de hamer klopt, in een volgende is
een slachterij, wagens worden uit-en
aangespannen, de wasch wordt door
vrouwen te drogen gehangen, kort
om, het is een wereldje in het klein.
En op al die langwerpig vierkante
binnenplaatsen komen de tallooze ra
men uit der parallel loopende achter
gebouwen van vijf verdiepingen elk.
Achter vele ramen staan bloeiende
planten. Alle doorritten zijn bedekt
met namen van firma's, welke hier
hunne werkplaatsen hebben en op een
groot bord staan telkens al de Par
te ien" vermeld, welke in het onderha-
ige achtergebouw hunne tenten heb
ben opgeslagen. Onder de beroepen
en bedrijven ontbreekt er bijna geen
een. Timmerlui, ververs, schoenma
kers, smids, wagenmakers, bakkers,
metselaars, blikslagers, borstelma
kers. slotenmakers, hebben hier groo-
tere en kleinere werkplaatsen. En
winkeltjes zijn er ook te kust en te
keur. In de „Materiahvarenladen"
en in den „Grünkraniladen", ware to
ko's in het klein, vinden de huismoe
ders ailes wat ze noodig hebben. Ze
behoeven voor hare inkoopen het ter
rein van Meijer's Hof niet te verlaten.
Natuurlijk zijn er ook eenige „Des-
lillen" (kroegen), waar menige mark
Zaterdagsavonds in bior of schnaps
wordt omgezet, terwijl buiten in den
doorrit moeder de vrouw tevergeefs
op haar man staat te wachten.
Op sommige uren van den dag is
het bijzonder druk op binnenplaatsen
en trappen, 's Morgens vroeg gaan
honderden bewoners naar hun werk
oni 's avonds moe en wel thuis te ko
men. 's Middags om 12 uur komen de
tallooze kindieren uit school; dan gaat
er een geschuifel van vele voetjes over
de uitgesleten trappen. Maar 's Zon
dags! Dan is er den heelen dagleven
en beweging al wordt er ook niet ge
werkt in de vele werkplaatsen van
Meijer's Hof. Dan braai, i het groote
gebouw paasr.hbest uitgedoste bewo
ners uit, die allen buiten aan de Spree
of in den GrunewaJd van hun vrijen
dag gaan gemeten.
Vader duwt de „Ehestandslokomo-
tive", den kinderwagen, met de Le tte
jongsten er in, moeuer heeft een bar
bies in den arm met Stullen (dikke
boterhammen) en een van de andere
kinderen draagt de onvermijdelijke
ronde bus in een roodbruin gewekrt
hoesje met Kuchen voor de middag-
koffie.
Jonge werklui, die nog „ledig" zijn
gaan met hun liefste gearmd de poort
van liet gebouw uit op weg naai' een
der ballokalen in Halensee ofWilmers-
dorf, zij in een licht kleedje en dito
hoed1, het manteltje aan de pink dra
gend, hij in uitgesneden vest inet !(°1
mooien lichten das. Soms komt er
's Zondags ook een heuscne equipage
voor de deur! De eigenaar van don
groentenwinkel gelijkvloers vóór aan
de straat heeft zijn paard voor df-n
wagen gespannen, wa.irir.ee hij op
werkdagen bij dag en dauw zijn waar
in de Centralmarkthalle inkoopt; de
speciale „vriendjes" uit het huis zijn
geïnviteerd, een paar planken doe"
dienst als zitplaats en voort gaat de
equipage in een klein sukkeldrafje
naar den Grunewald.
Gelukkig voor de arme ro? nan1
dat de wekelijRsche groe-itenvracntjes
niet zoo zwaar <e trekken zijn als
zoo'n Zondiagsch vrachtje van stevige
mannen en vrouwen.
Aan het eind van dien langen door
rit trof ik den eigenaar aan in zijn
eenvoudig kantoor, waar hij mij een
en ander omtrent de wordingsgeschie
denis van zijn merkwaardige onder
neming meedeelde. Oorspronkelijk was
I Meyer's Hof uitsluitend bestemd als
j woonplaats voor den kleinen man; af
gesloten werkplaatsen waren er latei-
bijgekomen. De inrichting werd door
zijn vader gebouwd jn de eerste jaren
na dien oorlog van 1870/71 en was bere
kend voor 3000 personen. In den eer
sten tijd ging alles goed, alle woningen
waren steeds verhuurd, op de plaats
waar nu zijn bureau staat, had zijn va
der een bad-inrichting gebouwd, waar
van de huurders gratis gebruik moch
ten maken; een eigen waterleiding
voor zijn uitgestrekt terrein werd aan
gelegd, het ging alios voortreffelijk,
zooal soveral in Berlijn in dlie merk
waardige „Gründer jaïire".
Doch na de beste kwamen de
magere jaren. Na een afwezigheid
buitenslands had de tegenwoordige
eigenaar de bezitting aanvaard'. De
toestand was toen niet meer zoo roos
kleurig als ondier het regime zijns- va
ders. Deel® ten gevolge van de ma
laise en den grooten Krach, deels ten
gevolge van het wanbeheer van een
slordigen administrateur, stonden een
massa wonineen jn Meyers Hof leeg.
En de bewoners der overige wonin
gen behoorden vrijwel tot het uitvaag
sel. In deze précaire tijden begreep
de eigenaar, dat hij de administratie
niet aan anderen mocht overlaten.
Zelf nam hij de teugels van het be
wind in handen, nam zijn intrek in
een groote woning in het straatgebouw
van zijn terrein, dus te. midden van
zijn vele huurders, vestigde zijn kan
toor in het laatste achtergebouw,
waar hij voor elk te spreken was, en
is in Meyers Hof tot nu toe blijven'
wonen, een groote zeldzaamheid in
Berlijn, waar eigenaars van kleine
woningen zelden persoonlijk voeling!
houden met hunne huurders. Meyer Jr.
begreep in die moeilijke jaren, dat de
groote onderneming alleen dan levens
vatbaar zou kunnen zijn, wanneer het
gehalte zijner huurders beter werd
dan het in dien laatsten tijd geweest
was. Zijn eerste werk Was dierhalve,
zich systematisch van dte ongewenechfce
elementen te ontdoen, welke Meyer's
Hof in kwaden reuk hadden gebracht.
In den beginne had hij een zwaren
dobber om nieuwe huurders te vjn-
den voor de vele leegstaande wonin-
gen. Tevergeefs werden dte huren tot
op een derde van de waarde geredu
ceerd. ofschoon daardoor van rente
voorloopig geen sprake kon zijn. Te
vergeefs werd de president van die na
burige Stettiner Bahn in den arm ge
nomen, in de hoop. dat deze zijn werk
lui en kleine ambtenaren op de gun
stige ligging opmerkzaam zou maken;
Zij wilden zeiven kiezen en wenschten
niet gezonden te worden door hunne
autoriteiten. Hij wierp het daarop
over een anderen boeg, bezocht zelve
de machinisten, conducteurs, wegwer
kers in hunne vereenigingslokalen en
slaagde nu beter. Langzamerhand
namen ordelijke werklui hun intrek in
Meyer's Hof. Bij de laatste volkstel
ling beliep het getal bewoners nage
noeg 1000 personen. Eeri groot getal
woningen waren door dien eigenaar
verbouwd en tot werkplaatsen inge
richt. Een eigen electrische machine
levert de kracht voor de velerlei be
drijven op het groote terrein. Evenzoo
is de eigen waterleiding nog steeds in
werking, ofschoon de buizen van de
stedelijke waterleiding reeds lang door
de Ackerstrasze zijn gelegd, hetgeen
bij den bouw van Meyer's Hof nog niet
het geval was
Tegenwoordig wonen er nu 260
300 families, waarvan er verscheidene
no- een Kammer aan een „Schlafbur-
sche" (ongehuwd,en werkman) ver
huurd) hebben. De meeste woningen
bestaan uit Stube, Küche en Kammer
en doen tusschen 195240 M. 's jaars
huur (dus M 16.25—M. 20 's maands)
of in Hollandsch geld f 9.75f 12
's maands.
De huren worden eenmaal 's maands
geïnd en moeten vooruit betaald wor
den. Een arbeiderswoning van ka
mer, keuken en bij-keuken voor f 5.
's weeks is naar Hollandsche begrip
pen vrij duur, doch men mag niet ver
geten. dat de loonen in dezelfde ver
houding staan. In den loop van het
gesprek vroeg ik, of er misschien ge
legenheid was. een paar van zulke wo
ningen eens van binnen te bekijken,
daar het mij interesseerde, hoe een
gezeten arbeider hier is ingericht. Da
delijk was de heer Meyer bereid me zelf
rond te leiden.
We gingen over de binnenplaats en
liepen de trap op van het eerste het
beste Quergebaude. Het was Zater
dagmorgen en het geheele trappenhuis
was pas geschrobd en netjes met zand
bestrooid. Voor dit werk heeft de
huisheer speciale vrouwen aangesteld.
Op elke verdieping links en rechts
deuren.welke niet zooals bij andere
Duitsche woningen voor de hoogere
standen toegang geven tot de bewo
ning van eene familie, maar van ver
scheidene. Daarom staat deze deur-
van het trappenhuis ook den heelen
dag open. Aan beide zijden van de
deurposten verscheidene nette porce-
leinen naambordjes. De lange corri
dor met links en rechts vele deuren is
vrij donker, doch door diezen aanleg
hebben dte kamers en keukens ten min
ste flink licht en lucht, die kamers
links met uitzicht op don eenen „Hof"
de bijbehoorende keuken® met water
leiding en de bijkeukens rechts dito
met uitzicht op den anderen „Hof"
Op veler verzoek had de eigenaar
bij ven-schei dene woningen de muur
tusschen Küche en Kamiuer, elk een
smalle pij pal a met één raam, laten
wegbreken. De bewoners verloren
daardoor wel een aparte kamer, doch
d'it werd opgewogen door de groote ka
mer. waarin het gezin den heelen dag
woont en eet. De mooie kamer aan
den overkant, een flink vertrek van 4
bij 4 nieter naar mijn schatting, waar
in de bedden staan, wordlt alleen als
slaapkamer gebruikt. Zoowel in de
kamer, alls in die keuken, staan vaste
steen en kachels. Het trof me, dat de
verschillen dte families, waarvan de
mannen metselaar, machinist en tim
merman waren, zoo netjes in hun
meubeltjes zaten. In de „mooie" ka
mer meubels van echt of geïmiteerd
notenhout, bedden, vertikow (hoog
isierkastje), kleerenkast, een breede
sopha, een hanglamp, aan dte hei'dte
ramen witte gordijnen, op dien vloer
een flink karpet. Mijn geleider Ver
telde me. dat een groote slaap-sopha
zelden in een arbeidersgezin ontbreekt,
hetgeen ik trouwens vroeger al had op
gemerkt, daar ik de afgedrukte
exemplaren zelfs buiten in de houten
buisjes hunner Lauben-Koloni'ën had
gevonden.
De bewoners van elke corridor heb
ben saaien een closet met waterspoe
ling. wel wat weinig voor verschei
dene personen! Vroeger ontbraken die-
ze gemakken geheel en moesten de
bewoners telkens naar de algemeen*
privaten op die binnenplaatsen. Hierin
werd door dien tegen wo ord'igen eige
naar verandering gebracht. Hij ver
bouwde op elke corridor oen keuken
en verhuurdle de bijbehoorende smalle
kamer apart aan alleenstaande oude
juffrouwen en ongetrouwde werklui.
Hoeveel huur moet deze familie
nu wel betalen? vroeg ik, nadat we
het interieur van dte metsel a aris vr o u w
bekeken hadden. Wat verdient haai
man ongeveer?
Die woning doet M. 18.75 {f 11.25)
's maands. Naar mijn schatting zal
haar man circa 36 Mk. in de week ver
dienen f 21.60), was het antwoord.
eHt is een heele toer, op elke cor-
rjdor families onder te brengen, die
bij elkaar passen. U begrijpt, dat er
licht haken en oogen zijn ondier zooveel
personen, die dicht op elkaar wonen.
Het komt voornamelijk op de vrou
wen aan. die den heelen dag thuis
zijn. Al® die ondier elkaar vrede hou
den is het pleit gewonnen.
Voor dezen bezitter is heit ad'minj-
sti-eeren van zoovele „huisjes" waar
lijk geen kleinigheid. K.
stuwen, eenvoudig door in ons te ge.
looven.
Het streven bij de opvoeding van kin-1
deren moet wezen: dochters te ver-1
krijgen, waarvan men niet en
zoons waarvan men veel spreekt.
Wij moeten leeren recht-op-gaan.
Wij moeten leeren flink aanpakken
Wij moeten leeren durven.
We moeten meer leeren uitvoeren in
korten tijd.
We moeten leeren spelen en sport be
oefenen, niet om het beroerde wedstrij
den wie het 't hardst kan, met al het ge-
dobbel aan die wedstrijden verbonden,
maar sport en gymnastiek ter lichaams-
ontwikkeling en tevens als aankweeking
van tuchtzin, die ons, Hollanders-anar
chisten, al te veel ontbreekt. We hebben
behoefte aan lucht, aan veel grooter par
ken, met sport- en speelterreinen aan
speelplaatsen bij alle scholen in de eer
ste plaats zooals wij behoefte hebben
aan korter werktijden in en buiten de
school, en meer vacantie voor allen, die
hun schooljaren achter zich hebben.
Bij tal van onze scholen zijn gymna
stieklokalen, die ongebruikt kapitaall
's avonds leeg staan, terwijl onze
jeugd op straat rondzwerft.
L. Simons.
Van alle tijden.
Voor alle tijden.
PROBLEEM No. 52.
Zwart (6 stukken).
m
1
m
ns
4
üf
4
si
m
M
mg,
'k -V
01
■:h
W/2..
abcdefgü
Wit (9 stukken).
Wit speelt en geeft In drie
zetten mat.
Oplossingen worden vóór 19 Mei
Ingewacht aan het adres van den
redacteur dezer rubriek, Jhr. A. E.
VAN FOREEST, Atjehstraat 134 te
's Gravenhage.
Oplossing van Probleem No. 50.
1 Dd7, Kc42 Rd4, b3, 3 Dal
d2, 3 Re2
cdl:3 Dc6
anders, 3 Rb3
b-3, 2 Dal, onversch., 3 Db3
b5, 2 Dg7(", Kc43 Rb3
d2, 2 Dd2Kcl3 Re2
g3 of h2, 2 Rb3 d2, 3 Dd2
anders, 3 Dg7
Goede oplossing ontvangen van
A. v. V. te Haarlem.
Een trouw volgehouden plan is als
een gouden of zilveren muntstuk; is
het eens gewisseld, dan druipt het, als
alle klein geld, ongemerkt door de
handen.
Zuinigheid, orde, netheid en stipt
heid schijnen onbeduidende deugden
maar zij geven een atmosfeer van vre
de in huis.
Helder in de voorjaarslucht,
Klinken blijde tonen,
F eestlij k is 't gemoed gestemd,
Waar maar menschen wonen.
Kou en donkerheid heeft uit,
Licht en luwe luchtten,
Drnigen, drijven bij ons uit
Somberheid en zuchten.
Er zijn van die onschatbare1 wezens,
die ons omhoog tillen en voorwaarts
De oplossing van ons vorig prijsraad
sel is: ZOMERVACANTIE.
De prijs viel ten deel aan Mej. VAN
HUIZENLA LAU, Pieter Kiesstraat 16.
Ons nieuwe Prijsraadsel luidt:
Mijn geheel bestaat uit 13 letters en is
een in de sportwereld dezer dagen druk
besproken gebeurtenis.
Een 1, 2, 4, 5, is een verscheurend dier.
Een 3, 7, 5, 9, is en vrucht.
Een 13, 12, 3, beschermt het land tegen
overstrooming.
8, 2, 6, 4, 10 is een bekende naam on
der de Boeren.
Aan een 11, 7, 3 oefent men gymnastiek
uit.
Als prijs loven wij uit:
EEN KOP EN SCHOTEL.
Men kon "nod zien, hoe hij zichzelf
geweld aandeed, kalm te blijven.
Thans stond hij op. Dan mag ik de
dames on heeren wel grotten? Hij
maakte een stijve buiging. En zich
tot Richard) wendend, zei hij halfluid
met ©en smartelijk trekken der mond
hoeken: Mijn zuster zal u den ring
en de kleine souvenirs terugzenden
ik heb die eer!
De jonge man stond als aan den
grond genageld, hij zweeg, het don
kere haar hing hem over het voor
hoofd en liet het marmerwit door
schijnen. Hij beantwoordde de bui
ging niet, hij knikte maar stom, als
een auto-maat. Plotseling kromp hij
ineen, een siddering liep over zijn
heele lichaam in spanning luisterend
hief hij het hoofd op.
Buiten in de gang gefluister, een
lichte tred1 nadierde de deur; er werd
geklopt.
Mevrouw Suzanna wou boos opvlie
gen had ze niet order gegeven, hen
absoluut niet te storen?
Weer geklop, luider dringender
allen keken elkaar aan waarom zei
er niemand „Binnen!"
De deur ging open. Met een doffen
schreeuw hief Richard de handen in
de lucht, hn wankelde een paar schre
den voorwaarts en nu zijn kreet-,
half schrik, half verlossing:
Lena!
Alls een echo volgde Langens roep,
maar verwijtend, ontzet: Lena!
Mevrouw Atnalia knikte, dat was
weer een bewijs van Lena's overdre
venheid!
O, zei tantje Jansje. De overigen
waren opgesprongen.
Bleek, sidderend stond Lena in de
deur, een eigenzinnigen trek om den
mond. Onder liet kleine, bonte mutsje
hing het haar verward, een voile had
ze niet voorgedaan, haar oogen waren
rood van den wind en van het woe
nen.
Niemand heette haar welkom. Al
len staarden haar aan.
Zij kwam langzaam de kamer in,
haar blik dwaalde van den een naar
den ander. Een oogeoblik scheen het
of zij naar haar broer wou vluchten,
reeds deed zn een schrede in zijn
richting. Maar toen bleef ze staan.
Richard, zei ze trotsch; ©n toen nog
eens zachter: Richard, ik wou bij je
zijn!
Hij nam haar bij de hand, zijn op
gewonden gelaat werd kalmer, de on
zekere, twijfelende trek om zijn mond
verdween. Plotseling vast besloten,
trok hij het meisje naar zich toe. Hij
legde zijn arm om haar hals ,en kuste
haar
Nou! Oom Herman werd zoo rood
als een kreeft, hij blies zijn wangen
op Wat moet dat? Schuw wendde
hij het hoofd toen af, het was hem
hoogdt onaangenaam, die liefdesbe
tuigingen mede aan te zien; in zijn. ka
mer van vrijgezel kwam iets derge
lijks niet voor. Dwaasheid, artiesten-
grillen, bromde hij. Het is makkelij
ker een meisje een kus te geven, dan
een vrouw eerliik te onderhouden. En
zoo'n jong, vertrouwvol ding zijn ge
brom stierf weg. Laat dat, Richard!
U, juffrouw, hij maakte de bekende
onhandige hoofdbuiging, u kan ik al
leen raden, laat den jongen, loopen. U
bent een aardig meisje, u kunt nog
wel een heel anderen krijgen!
In Lena's wangen vertoonden zich,
trots alle kommer en leed, de sporen
van twee kleine kuiltjes; zij sloeg
zonder vrees de oogen op en kwam,
Richard meetrekkend, dicht bij den
ouden heer staan. Maar ik wil geen
ander, ik houd van hem. En angstig,
diat ze teveel zou hebben gezegd, boog
zij weer het hoofd; u zal daarom toch
niet boos zijn? Wel?
De oom knipte met de oogen onder
den blik van haar glinsterende kij
ker®. hij was blij, dat de oogleden zich
nu weer er over sloten. Vrouw en tra
nen, brr! een onrustige verlegenheid
maakte zich van hem meester, daar
om mompeldie hij: Wat gaat het mij
ook eigenlijk aan? 't Kan mij niet
schelen!
Lena de kantonrechter beet
zich op de lippen Lena, kom, laten
we gaan!
Zij keek haar broer zelfs niet aan.
Wat koppig! fluisterde mevrouw.
Amalia; het was eigenlijk alleen maar
gedacht, maar men hoorde het door
de heele kamer.
Mevrouw Allenstein sidderde over
alle leden, een naamlooze angst be
kroop haar. Het gezicht van haar
broer was zoo veranderd; hij zag er
jaren ouder uit, zijn vrouwelijke mond
wa® vast gesloten. Zij tastte naar de
hand van haar man: Karei, zeg jij het
hem, zeg jij het hem; ik ben te opge
wonden!
Allenstein trok .de schouders op; hij
stak zijn neus niet graag in onaange
name quaesties en bovendien was die
juffrouw Langen aan heel aardig
meisje, in 't geheel niet te verachten.
Hij zweeg.
Och jij! zei Suzanna en liat on
geduldig zijn hand los. Richard, uit
de grootste liefde waartecbuw ik je, je
maakt je ongelukkig. Bij dte nage
dachtenis van onze ouders, bezweer
ik je!
Lena omklemde vaster de hand van
haar bruidegom.
Juffrouw Langen, ik kan niet an
ders. ik moet het u zeggen, mijn
broer is onvermogend ook wij zijn
niet in staat hem Mevrouw Allen
stein zweeg. Lieve juffrouw, u doet
financieel "een partij, ik zeg het u
maar ronduit.
Wat dtenkt u wel van mijn zus
ter? Lena, kom hier! Langen was
opgevlogen, hij trok het meisje naast
zich. Als ze deze domheid begaat,
dan volgt ze alleen de inspraak van
haar hart. Maar ik zeg: Neen!
Woedend keek Suzanna hem aan
Mijnheer u hoeft dat „neen" hee-
lemaal niet te zeggen alsof u een be-
leedüging was overkomen; mijn broer
is noe- "een verachtelijke partij!
En mijn zuster heeft niet noodig,
zich in onwelwillend© kringen in té
dringen!
De jongen is gek! schreeuwde oom
Herman daartusschen door, maar bij
iis toch een flinke kerel!
Kalm, matig u wat, verzocht Al
lenstein. Tante Jansje zuchtte en
fluisterde Amalia toe: Hoe verschrik-
kejlijk, hoe verschrikkelijk, familie
twisten! Deze antwoordde slechts met
een oogopslag.
(Werdt vervolgd).
