ALLERLEI.
Huwelijken in Rusland
Uit de Moppentrommel,
?riisrsadsel.
SCHAAKSPEL
de dtuizeaidien den terugtocht aanvaar
den, Is menige feestganger stern ha
gel voll" zoeten, wijns. Voor de fiet
sers .die in dezen toestand door den
Grunewald naar Berlijn terug willen
rijdien en licht een ongeluk zouden
kunnen krijgen, hebben zich op die
drukke Zondagen in het bosch hier en
daar vrij wil li "e Samariters opgesteld
met verbandikisten, om tijdig bij te
springen, wanneer zulk een vroolijke
broeder van zijn stalen ros tuimelt.
K.
Gemoedelijke Justitie.
Het thans geëindigde vredescongres,
te Monaco gehouden, heeft weer een
beetje de aandacht gevestigd op dat
kleine staafje, dat er. behalve zijn be
ruchte speelbank, ook allerlei instel
lingen op na houdt, even goed als
een groote staat. Zoo bestaat de dood
straf ed ook nog en een'ige jaren ge
leden werd er een doodvonnis uitge
sproken, dat per slot van rekening
verliep op een parodie op alles wat
justitieel rechtdoen betreft. Het geval 'doeld, ik heb er niets tegen ingebracht.
verliet hij zijn cel, die van binnen ge
grendeld was, en ging in de keuken
een standje maken. Om den jongen
den loop naar de gevangenis in het
vervolg uit te winnen, verscheen hij
van nu af twee maal daags in de
vorstelijke keuken en gebruikte daar
met smaak zijn ontbijt en middag
maal. Met het personeel werd hij
zelfs bevriend. Na het ontbijt wan
delde hij wel eens naar Monte-Carlo
om met een 5-francstuk zijn geluk te
beproeven aan de groene tafel. Won
hij. dan bestelde hij in een hotel een
flink diner en keerde dan weer naar
zijne cel terug.
Toch begon den autoriteiten dit te
vervelen. Men besloot hem aan te
zeggen, dat hij moest weggaan. Toen
men hem evenwel daarmede aan boord
kwam. verklaarde de gevangene be
slist r dat gaat zoo niet. heerenik
laai mij niet de straat opjagen! Ik
heb geen familie, wat zou er van mij
terecht komen? U hebt mii eerst ter
dood veroordeeld; ik heb mij er niet
tegen verzet. Toen heit vonnis niet
kon worden uitgevoerd, hebt u het in
levenslange gevangenisstraf veroor-
had zich als volgt voorgedragen of
is aardig verzonnen
Een der onderdanen van den vorst
had zijn vrouw vermoord en het ge
rechtshof veroordeelde den mlisdadiger
ter dood. Nu kwam evenwel de groo
te moeielijkheid. Het vorstendom be
zit geen beul. geen guillotine niets
van dat alles. Daarom werd aan de
regeering der Fransche republiek ge
waagd om even een stelletje van daar
ter leen te mogen hebben. Het ant
woord luidde bevestigend, maar te
vens was er een onkostenberekening
bij; alles en alles tezamen 15.000 frs.
Dat was veel te duur voor zoo'n ellen-
digen moordenaar, vond men; men
zou het dus bij den anderen buurman.
Italië, eens beproeven. Die zou, ge
geven 't chronische geldgebrek waar
aan Italië lijdt, wel een weinig schap-
pelijker wezen. Maar ook Italië vroeg
niet minder daA 12.000 frs. Dat vond
men nog te veel, dat zou een belas
ting van 2 frs. per persoon worden en
de daardoor waarschijnlijk ontstane
ontevredenheid wilde men niet af
wachten.
Toen kwam men op de1 gedachte een
gewoon soldaat van het „leger" met
de executie te belasten. De daarover
geraadpleegd» generaal verklaarde
echter, dat geen zijner manschappen
voor dalt werkje, waarvoor heel wat
vaardigheid wordt vereischt, geschikt
was.
Weer kwam heit Hooge gerechtshof
bijeen, om te beraadslagen, wat er nu
met. den misdadiger moest worden ge
daan. Hem onder behoorlijk geleide
naar een ander land te sturen, om
hem daar te laten terechtstellen, ging
niet aan! 't Vonnis werd dus herzien,
met dit resultaat, dat de man tot le
venslange gevangenisstraf werd ver
oordeeld. Nu kwam weer een ander
Mijn cipier hebt u weggenomen, mij
ne maaltijden zou ik niet op tijd ont
vangen. als ik ze niet zelf ging halen.
En mij nu laten wegjagen dat gaat
niet, heeren. Ik ben uw gevangene
en zal daarom zoo vrij zijn, hier te
blijven!"
De heeren stonden versteld. Maar
de vorst werd boos en wilde hem Weg-
hebben. Daarom werd hem een toe
lage van 600 frs. aangeboden, als hij
de gevangenis en Monaco verliet. Hij
aanvaardde dit aanbod, trok de gren
zen over. tot op een afstand van vijf
minuten, huurde daar een stukje land
en plant er nog zijn kool
Door de ervaring geleerd, ging Mo
naco nu eene overeenkomst met de
Fransche regeering aan, die in 't ver
volg de misdadigers van Monaco voor
eene billijke vergoeding zal terecht
stellen.
CM
Ondoelmatige liefdadigheid-
In het Oostenrijksche tijdschrift
,Neue Bahnen" komt onder boven
staande titel een artikel van gravin
Biilow von Dennewitz voor, waarin
zij als bestuurslid van den bond der
Deutsche Frauenvereine" waarschuwt
tegen het ondoordacht bedrijven van
liefdadigheid, zoodra een internatio
nale ramp wereldkundig is geworden.
De ondervinding leert, dat in de mees
te, zelfs in de dringendste gevallen,
de geldsommen 6f in het geheel niet,
óf slechts gedeeltelijk het doel berei
ken.
Van de millioenen voor de noodlij
denden van Ischia in 1884, over de
bezwaar: men had geen gevangenis! geheele wereld saamgebracht, hieven
Deze werd nu in grooten haast ge
bouwd, men benoemde een öipier en
klaar was Kees!
Zes maanden ging alles goed1. De
gevangene zat in zijn hokje, sliep op
zijn stroozak den slaap der rechtvaar
digen, en at en dronk met smaak.
De cipier zat buiten op een stoel, een
pijpje rookend en kalm rondkijkend.
Maar de vorst, is spaarzaam en dacht
er over na, of op dat zaakje niet wat
Viel te bezuinigen. Na een overleg
met den minister van binnenlandsche
zaken, die dien post ook graag van de
begrooting zag geschrapt en den pre
sident van het gerechtshof, kwam men
tot de conclusie den wachter te ont
slaan de gevangene zou toch niet
wegloopen. hij had het veel te goed.
In stilte hoopte men, dat hij dat maar
wel doen zou, dan was men van dat
zaakje af. In de verwachting, dat hij
dat vroeg of laat wel zou probeeren.
stuurde men hem nu tweemaal daags
zijn voedsel uit de vorstelijke keuken,
heel gemakkelijk!
Helaas, de gevangene wilde niet
wegloopen! Alleen toen men 'eens
vergat hem zijn voedsel te brengen.
verschillende duizendtallen onderweg
steken. In 1886, bij een aardbeving
aan de Riviera, waren de ingekomen
sommen na jaar en dag nog niet uit
gedeeld. Toen die verdaagde uitdee-
ling eindelijk plaats vond, waren een
aantal slachtoffers bezweken.
Na een watersnood in de provincie
Cagliari, in October 1892, werd een be
drag van 250.000 lire ingezameld. De
zer dagen tien jaren na dato 'is
uitgelekt, dat de gelden nog niet uit
betaald zijn.
Over Rusland deelt de gravin nog
krasser dingen mee. Eenige jaren ge
leden heerschte er in eenige Russi
sche provinciën hongersnood. Een co
mité van onderstand kocht van een
rnillionair te Kieuw 200.000 pud koren
door hem ten behoeve van het goede
doel grootmoedig voor den halven
prijs afgestaan. Later bleek, dat de
gansche bezending door brand be
schadigd was... De „Daily Graphic"
schreef daarover: „Aanvankelijk stel-
Nieuwe flesschensluiting.
Er bestaan heel wat stoppen voor
het hermetisch sluiten van flesschen,
die koolzuurhoudende dranken bevat
ten en die men, als zij eenmaal aan
gebroken zijn, wtil bewaren, zonder
dat er gas ontsnapt.
Hun aantal is weer met één ver
meerderd, waarvan wij hierbij een af
beelding geven.
Zooals men op het plaatje kan zien
wordt de hermetische sluiting van de
flesch verkregen door middel van een
v eer hef boomp j e, dat op de opening
der flesch een rond plaatje drukt, dat
voorzien is van een sluitertje van ca
outchouc. Het geheel wordt op den
hals van de flesch aangebracht door
middel van een ring met stop, die op
een dun metalen armpje wordt ge
schroefd. Door een en ander is het
mogelijk deze inrichting op iedere
jflescli aan te brengen, onverschillig
van welken vorm en welke afmetin
gen de hal» is.
de men onwrikbaar vertrouwen in het
Roode Kruis. Het blijkt nu, dat de
Russische vereeniging door haar eigen
beambten voor circa 13 millioen roe
bel is bedrogen geworden."
Na den brand van het Weener Ring-
theater zijn ook stichtelijke staaltjes
aan het licht gekomen. Groote geld
sommen werden bijeengebracht voor
de nabestaanden der slachtoffers.
Aanmerkelijk hooge bedragen kwa
men in handen van lieden die hal;
ever kop hun inboedel verkochten,
hun in de vlammen omgekomen kost
winners op reis stuurden, en gehol
pen door valsche dood-akten, als on
troostbare weduwen, berooide doch
ters ©n zusters een tijdlang goede sier
maakten van de gelden, geofferd door
de internationale liefdadigheid.
Na het vergaan van den oorlogsbo
dem „De Elbe" was het centraal-co-
mi té tot ondersteuning der nagelaten
betrekkingen in staat mede te deelen,
dat een som van 625.000 mark was in
gekomen. Waarschijnlijk zou reeds
de gift van de stad Bremen volstaan
hebben om in de behoeften der nage
laten weduwen en weezen te voorzien.
Automatische sproeier.
Dit toestel, waarvan wij hierbij een
afbeelding geven, dient, om de aarde
in plant- en bloempotten voortdurend
vochtig te houden naargelang de be
hoefte der plant aan water. Het be
staat uit een glazen balonxuetje, welks
opening van ondieren uitloopt in een
schoteltje van bij zonderen vorm. Als
men bet toestelletje wil .gebruiken, be
gint men een buisje (A), dat binnen
in bet schoteltje zit, met eenigszins
vochtige aarde te vullen en men propt
die aarde een weinig opeen, om te
maken, dat zij op haar plaats blijft,
als het schoteltje omgekeerd en in de
aarde van den pot gestoken wordt.
Het schoteltje wordt in de aarde ge
stoken, tot haar bovenrand (B) met de
oppervlakte der aarde gelijk is. Dan
wordt het ballonnetje met water ge
vuld en omgekeerd op het schoteltje
gezet. De ballon wordt gauwer leeg,
al naarmate de plant meer of minder
water verbruikt, en men heeft er niets
aan te doen, dan hem telkens opnieuw
te vullen.
De eed bij de Chineezen.
De Chineezen hebben de grootste ver
scheidenheid van eedsformulieren, waar
van de meeste voor ons zeer zonderling
schijnen.
Eene van deze eedsafleggingen bestaat
hierin, dat een kleine schotel gebroken
wordt, terwijl de ambtenaar zegt: „Gij
zult de waarheid en niets dan de waar
heid spreken. De schotel is gebroken en
wanneer gij van de waarheid afwijkt,
zult gij gebroken worden evenals deze".
Dit schijnt ons zeer naief toe, maar
voor den Chinees is deze verklaring van
groote en bindende kracht; want hij ge
looft stellig, dat zijne ziel ook eenmaal
in stukken gebroken zou kunnen worden.
In de Vereenïgde Staten wordt deze „eed
op den schotel" gewoonlijk door de over
heid verlangd.
In de oogen der Chineezen is evenwel
de wierookstok, die bij de vereering der
tempelgoden eene groote rol speelt, van
nog grooter kracht, 't Stokje wordt aan
gestoken en terwijl het afbrandt, zweert
de Chinees, dat hij wenscht, dat zijne
ziel evenzoo moge verbranden, wanneer
hij eene valsche verklaring aflegt.
Een buitengewoon plechtigen eed legt
de Chinees af door het verbranden van
een strook papier, waarop zekere heilige
teekens geschilderd worden. Bij het ver
branden daarvan bidt de „heidensche
Chinees", dat hij evenzoo moge verbran
den wanneer hij niet de waarheid
spreekt.
Soms wordt een dergelijke eed afgelegd
bij het verbranden van een stuk uit stroo
vervaardigd touw.
Niets werkt evenwel beter, wanneer
men van een Chinees de waarheid wil
weten, dan hem te dwingen een haan
den kop af te slaan. Evenals het breken
van den schotel heeft ook dit eene gods
dienstige beteekenis. De Chinees gelooft,
dat, evenals zijn lichaam door den
haan vertegenwoordigd verminkt
wordt, ook zijne ziel zou worden ver
minkt, wanneer hij niet de waarheid
sprak.
Nergens ter wereld zijn de plech
tige verrichtingen vóór het huwelijk
zoo veelvuldig en verschillend als in
Rusland.
In de groote wereld speelde de nar,
die in gegoede familiën nooit ontbrak,
een voorname rol bij feestelijke gele
genheden. Peter de Groote had niet
minder dan twaalf en de Keizerin zes
narren aan liun hof.
De arme schepsels werden geslagen,
als het hun niet gelukte den lachlust
van het auditorium op te wekken.
Bij zulke ruwe en barbaa^sche da
den is het te begrijpen, dat het ove
rige hofpersoneel dienovereenkomstig
werd behandeld.
Anna, de gemalin van Peter, liet
eens een der hofnarren in het huwelijk
treden met een onbeschaafd boeren
meisje, dat op haar trouwdag niets be
ters wist te wenschen dan een brui-
l'oftsdisch met varkensvleesch als
hoofdschotel.
De arme man moest zich schikken
in den wil zijner meesteres, wetend,
dat bij weigering zijn leven gevaar
liex>.
Op een anderen dag liet Anna een
ijspaleis bouwen, waarin zelfs alle
meubelen van ijs waren. Een jongge
huwd paar werd door haar genood
zaakt in een ijzex"en koo'i plaats te ne
men, die op den rug van een olifant
naar het ijspaleis werd gereden. Daar
werden zij uit hun kooi bevrijd maar
beiden werden genoodzaakt den nacht
in het ijspaleis door te brengen. Sol
daten hielden voor de deur de wacht,
opdat de jongelui niet zouclen kunnen
ontsnappen.
Natuurlijk kunnen in onzen tijd
dergelijke dingen niet meer voorko
men. Maar vele zonderlinge en voor
de jeugdige verloofden lastige en on
aangename gewoonten hebben stand
gehouden.
Een van de voorbereidingen bij eene
verloving is wel het volgende:
Nadat de jongeling zijne keuze be
vestigd heeft, zendt hij een tusschen-
persoon naar het huis van zijne uit
verkorene. Dit is meestal een vrouw,
die bij dergelijke gevallen als bemid
delaarster optreedt.
Een broeder van het meisje be
spreekt nu met haar, hoe groot of de
huiselijke gift zal zijn. Terwijl hij
naast de vrouw zittend, met haar on
derhandelt, ligt er een zwaard, bedekt
met roods bessen, tusscben hen in;
dit laatste moet aantoonen de on
schuld der bruid.
Het is aan het me'isje veroorloofd'
bij de onderhandelingen tegenwoordig
te zijn, eh zelfs is het hare plicht ha
ren broeder aan te sporen een hoogen
is te bedingen voor haar bezit.
Hieruit zJiet men, dat er voor de
bruid door den bruidegom wordt be
taald, in plaats dat door hem een hu
welijksgift wort geëischt.
Als de overeenkomst is gemaakt,
gaat gewoonlijk de bruid met den
bruigom naar de buren, om hun toe
stemming te vragen. Dit laatste ge
beurt echter slechts bij de lagere
klassa.
De verloving duurt meestal zeer
kort, misschien omdat de aanstaande
bruigom bij elk bezoek aan zijn meis
je verplicht is een cadeau mede1 te
brengen.
Een wonderlijke comedüe wordt er
meestal door de bruid gespeeld. Zij
s verplicht, in de dagen voor het hu
welijk de grootste droefheid te toonen,
omdat zij voorgoed hare jongemeisjes-
jaren achter den rug heeft. Maar
vriendinnen beijveren zich om haar
te troosten.
De bruidegom geeft een feest tot af
scheid van zijne vi-ienden. Hij is niet
verplicht zich droevig te toonen, inte
gendeel, op zulke partijen gaat het
lustig toe, zoo lusWg zelfs, dat de
politie vaak een einde moeit maken
aan de pret.
Gewoonlijk wordt de Zondag geko
zen voor de trouwplechtigheid.
De Grieksche kerk viert dit sacra
ment altijd meft veel luister, en tal-
looze lichten worden bij die gelegen
heid in de kerk ontstoken.
De bruid heeft niet tot geleider ha
ren aanstaanden echtgenoot, maar
een zijner vrienden. Dit vreemde ge
bruik is waarschijnlijk het gevolg van
de vele verplichtingen, waaraan deze
geleider moet voldoen.
Niet alleen moet hij de zware kroon
die zij op het hoofd draagt, afnemen,
maai' tevens het kleed, dat op den
grond voor het altaar ligt, naar het
huis deir jonggehuwden brengen.
Een oud volksgeloof is, dat degeen,
d'ie den eersten voetstap op het kar
pet zet, den scepter in de jonge huis
houding zal zwaaien.
Het is echter te begrijpen, dat bij
de 'ruwheid, aan het Russische volk
eigen, de man we-1 altijd de baas zal
zijn, hetgeen duidelijk blijkt, uit de
zweep, die hij de bruid op den rug
legt, als teeken harer onderdanigheid
aan haren heer en meester.
Die zweep blijft in hun huis op een
zichtbare plaats hangen, tot waar
schuwing voor de jonge vrouw.
Tot bewijs, boezeer de lichamelijke
tucht in Rusland in gebruik is onder
de volksklasse, kan het volgende die
nen
Op de plaat geven wij het portret
van een jonge Weenerin, die met
recht het meest fenomenale reuzen
kind op aarde genoemd mag worden
daar zij thans, nu zij pas 1^ jaar oud
is, reeds een gewicht van 54 kilo
gram en een hoogte van 110 centime
ter bezit. Daarbij is de baby, die Julie
Prager heet, zoo gezond als eenvisch
en voor haar leeftijd zeer opgewekt.
De ouders van het meisje hebben her
haaldelijk uitnoodigingen ontvangen
Hel grootste Reuzenkind.
het abnormale kind voor geld tentoon
te stellen, doch uit liefde tot hun kind
zijn zij tot dusver op geen enkel derge
lijk aanbod ingegaan. Beide ouders
zijn van heel gewonen, eer zwakken
dan sterken lichaamsbouw en ook de
broertjes en zusjes van Julie zijn nor
male kinderen. Als het kind! blijft
groeien, zooals het tot dusver heeft
gedaan, zal het over 2 jaar ongeveer
haar ouders boven het hoofd gewas
sen zijn.
Een vrouw kwam bij een rechter
klagen, dat haar man een vreem
deling haar niet liefhad. De rech
ter vroeg haar welk bewijs ze daar
voor kon aanbrengen. Haar antwoord
was: „Hij gebruikt nooit de zweep
om mee te slaan!"
Den morgen van den trouwdag gaat
de bruidegom naar de moeder der
bruid, die hem een pot met water en
haver aanbiedt. Die pot wordt door
hein gebroken, en uit de fragmenten
ervan wordt de toekomst der jonge
lieden voorspeld.
Als het paar naar de kerk wandelt,
wordt de deuir van het ouderlijk huis
opengelaten, als bewijs, dat de toe-
;ang' voor haar niet gesloten is.
Zij worden vergezeld door jongelui,
die brandende kaarsen dragen, en het
volksgeloof wil, dat degeen, die zijn
kaars door zorgeloosheid laat uitgaan,
b'innen korten tijd zal sterven.
Dat de1 trouwplechtigheid zelve met
veel zonderlinge gebruiken gepaard
gaat. zal ieder wel kunnen weten, die
eenigszins bekend is met de ceremo
niën in de Grieksche kerk.
Een der meest vreemde gebruiken
in Siberië is, dat die wederzijdsche
ouders van het jonge-paar met water
worden begoten, zoodat zij van hoofd
tot voeten nat zijn.
In den zomer worden zij dikwijls in
liet water van een nabijzijnden rivier
gedompeld, terwijl in den winter de
sneeuw de plaats van het water in
neemt.
Vroeger was een der formules, die
door den jongen man moesten worden
opgezegd:
„Ik heb mijn vrouw even lief, als
mijzelf, ik sla haar alsof het mijn
mantel was."
Maar nu er minder ruwe zeden zijn,
is deze formule uit het formulier ge
schrapt.
Wanneer het den ouders niet ge
lukt een bruigom voor hunne dochter
te vinden, wordt zij voor eenigen tijd
van huis gezonden. Aan de vrienden
wordt dan verteld, dat zij in den
vreemde is getrouwd. Na eenigen tijd
sterft de man, en als het comediespel
voltooid is en ieder wordt geacht vol
doende te zijn ingelicht, dan mag de
ongetrouwde dochter al9 „weduwe"
weer op het tooneel verschijnen.
Dit laatste' klinkt voorzeker vreemd
in de ooren van degenen, die met hun
tijd zijn meegegaan, en dus de onge
huwde vrouw niet meer, als vroeger
het geval was, beschouwen als een
onnut d'ing in de maatschappij. Een
van de grootste voorrechten der he-
dendaagsche beschaving is wel, dat
de wouw, gehuwd zoowel als onge
huwd, meer en meer beschouwd wordt
als de gelijke en niet als het speelgoed
of de onderdanige dienstmaagd van
den man.
GOEDE VRIENDINNEN.
Dame (tot schrijfster): Waarom is u
er bang voor, dat uw nieuwe stuk bij
de première uitgefloten zal worden?
Schrijfster: Omdat al mijn vriendin
nen mij hebben beloofd; bij de eerste
opvoering tegenwoordig te zullen zijn.
BRUTAAL.
Vader: Wrat je bent al zoo oud en je
blijft nog zitten?
Zoontje: Mijn groote zus is nog
ouder en die blijft ook nog altijd zit
ten,.
DE SLIMME VRIENDIN.
Emma: Ik zou wel eens wille* we
ten, hoe je het aanlegt, om altijd zul
ke smaakvolle hoeden te hebben.
Laura: Dat is toch heel eenvoudig.
Ik neem altijd een vriendin mee naar
den winkel, en vraag haar, welke van
de voorgelegde hoeden haar het beste
bevallen.
Emma: En kies je er dan een van?
Laura: Neen, dan neem ik juist een
van de andere.
DOORZIEN.
Dokter (tot zijn nieuwen knecht): Je
hebt aanleg voor een nierziekte, Jan,
en daarom moet je je geheel onthou
den van sterken drank, maar vooral
van cognac.
KnechtZo'o, is dat cognac, dat u
daar in die kaïst bewaart?
BRUTAAL.
Bedelaar: Onder aan de straatdeur
staat: „Hier worden personen voor het
hakken van hout gevraagd".
Bewoner: Hm, ja, hier heb je 'n dubbel
tje, omdat je wilt werken; dat papiertje
heb ik laten opplakken om landloopers
af te schrikken.
Bedelaar: Zie je, dat dacht ik wel da
delijk.
VERONTSCHULDIGD.
„De hoofdzaak bij het studeeren is het
repeteeren," dacht de c.andidaat en hij
herhaalde voor de derde maal het exa
men.
De oplossing van ons vorige Prijsraad
sel is:
BEKERWEDSTRIJD.
De prijs viel ten deel aan den heer J.
KLERK, Esschilderstraat le.
Ons nieuwe prijsraadsel luidt:
Mijn geheel bestaat int 12 letters en
komt dikwijls voor.
9, 11, 4, 6, 10 is een verscheurend dier.
1. 2, 3, 7 is de eerste lettergreep van een
badplaats in Noord-Holland.
Het 11, 8 is een groot vermaak voor
velen.
5, 2, 3,12 is een deel van een kamer.
Als prijs loven wij uit:
EEN PORTEMONNAIE.
Oplossing van Probleem Ne. 51.
1 Dg6, Rb5 2 Pcö
Kb5: 2 DdS
Tb7 2 Ta5
anders 2 Pc7 A
Goede oplossing ontvange* van
A. v. V. te Haarlem.
Oplossing van Probleem No. 52.
