NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Zaterdagavond nummer,
Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken.
Sn de schaduw van den Dood
20e Jaargang
Vrij das? 21 November lüHi.
Mo. ">951
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIËN:
Voor Haarlem per 3 maanden1.20 JSJPjsLVan 15 regel» 60 Ofcs.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), i» de prijs dar Adrertentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer U.15.
per 3 maanden1.30 Groote lettere naar plaatsruimte. B^j Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 ajy Reclames 30 Cent per regel.
Afzonderlijke nummers0.02J£ JtL BureauxGebouw Het Spaarne, 35nilier Huitenspaarne No. <b.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37^ Telefoonnummer der Redactie 600. reiotoou nu minor der Administratie 122.
<1® omstreken en franco per post0.45 Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad verschijnt dagelijks, behal ve op Zon- en Feestdagen
Eoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. Li DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31**» Faubowg Montnuxtpfr
Advertenties voor het
gelieve men in deze weken vooral zoo vroeg
mogelijk in te zenden, daar wij anders voor
plaatsing niet kunnen instaan.
De Administratie.
Dit nummer bestaat nit
zes bladzijden.
s»jmhu'II),& Dagblad van 21 No?,
bevat o. a.
Reis van Chamberlain naar Z.
Afrika, Krnger's gedenkschriften,
Kameroverzicht,", Wildernis en Cul
tuur in Suriname.
Buiteniandsch Nieuws
Zuid-Af rik*.
Zoodra de Transvaalsche leening zal
zijn uitgegeven en het bedrag dat ter be
schikking wordt gesteld voor spoorweg-
werken bekend is, zal den. raad van be
heer van spoorwegen een uitgebreid
spoorwegplan voor Transvaal en Oranje
rivierkolonie ter goedkeuring worden
voorgelegd. Inmiddels wordt hard ge
werkt aan de spoorwegen Bloemforutein-
Tabanchu en HarrismithVereenigirug,
de eerste is tot op drie kilometers afstand
van Tabanchu gereed. De regeering van
Basoetoland moet voornemens zijn, een
lijn aan te leggen, die Maseroe ten Oos
ten van Tabanchu met de hoofdlijn ver
bindt en een andere zijlijn van Leeuwri
vier naar hetzelfde punt.
President Kruger vertelt in zijn Get-
denkschriften van de ondierhandelin
gen, die er gedurende den wapenstil
stand na Majoeba met Sir Evelyn
Wood, ;den Engelschen opperbevelheb
ber. gevoerd werden. Het vlotte niet
te best. Engeland wildle o. a. een deel
van de Republiek, nl. de districten
Wakkerstro om en Utrecht voor zich
behouden. Dit wilde Kruger in geen
geval toestaan. Sir Evelyn Wood zeide
toen: ,.Als wij op dit punt niet toege
ven, zult gij dan doorvechten?" waar
op Kruger antwoordde: „Dat is een
onbillijke vraag. Als wij niet willen
toegeven, zult gij dan doorvechten?"
Wood antwoordde: „Ja", waarop Kru
ger zijn hoed nam, opstond en zeide:
„Dan behoeven wij niet verder te on
derhandelen" Wood greep Kruger
daarop bij den arm en zeide: „Neen,
kom terug, gij moet niet zoo haastig
zijn".
Aldus vertelt president Kruger op
blz. 100 van zijn Gedenkschriften. In
de „Tim.es" van Woensdag komt gene
raal Sir Evelyn Wood, grootkruis van
de Badorde, grootkruis van de orde
van St. Michael en Geórge, tegen de
juistheid van dit verhaal op, en wel
in dezer voege; „De heer Kruger
schrijft, dat ik hem bij den arm vatte
en hem vroeg niet haastig te wezen.
Ik antwoord: Ik zag den heer Kruger
teen voor de eerste maal. Ik nam hem
niet bij den arm. Aangezien de heer
Kruger dag noch nacht van kleeren
verwisselt, en spaarzaam is op zeep,
was bet onaangenaam hem te dicht
aan het lijf te komen.
Er is Maandagavond te Londen een
feestmaal geweest in de Anglo-Afri
can Writers' Club. Sir Harry John
ston heeft aan tafel een toespraak ge
houden. waarin hij zeide: „Groot-
Brittanje is misschien d:e ploertigste
natie ter wereld". The most snobbish
nation snobbish kan men niet al
tijd zuiver met ploertig vertalen, en
misschien is het Hollandsche woord
ook hier te sterk, maar „snobbish" is
dan niet steTk srenoeg voor generaal
Sir Evelyn Wood.
De hoosheid van Wood1 is echter ver
klaarbaar want in president Kruger's
verhaal speelt bij een min fraaie rol.
Het was hem maai- te doen om dan
wapenstilstand verlengd te krijgen
zonder dat een geteekend stuk de over
eenkomst. waartoe men eindelijk ge
raakt was, bekrachtigde. President
Kruger vertelt het aldus:
Het kostte veel moeite om het over
verschillende punten eens te worden.
Wood deed zijn uiterste best om er
alleen met mondelinge beloften af te
komen, en toen de wapenstilstand ver
lengd 'moest worden tot voortzetting
der onderhandelingen, maakte hij ge
bruik van de gelegenheid dat Kruger
in gesprek was met generaal Joubert
en dr. Jorissen, om op eigen gezag een
ordonnans te gelasten het bericht van
dc verlenging van den wapenstilstand
naar het kamp over te brengen. Kru
ger. die dit bemerkte, vroeg, waar ctie
man heenging, en toen hij het ver
nomen had. zeide hij tegen den adju
dant van Wood, in het Engelsch: „Stop
that man", gino- daarop de tent bin
nen en liet generaal Wood zeveren, dat
hij van hem als eerlijk man eischte
een overeenkomst met de punten, die
tusschen hen afgesproken waren, te
teekenen. Het document lag op tafel,
maar Wood wilde er zijn naam niet
onder zetten. Eerst toen Wood zag
dat verdere utivluchten ij del zouden
zijn. gaf hij toe en teekende. De ordon
nans kon toen met het bericht der
verlenging van den wapenstilstand
vertrekken.
Wood spreekt ook dit tegen. „De
heer Kruger zegt. dat hij mijn adju
danten belette een oppasser naar mijn
kamp te zenden. Niet alleen is dat on
waar, maar, aangezien de chef van
mijn staf en mijn militaire secretaris
beiden hij de samenkomst tegenwuor-
dig waren, was er geen aanleiding een
boodschapper naar het kamp te zen
den".
Deze tegenspraak lijkt slecht op het
verhaal van President Kruger te pas
sen. Maar iets anders: men neeft het
verhaal van de ónderhandelingen,
slechts kort door president Kruger mee.
gedeeld, nagelezen in Jorissen's Her-
inneringen. En deze bevestigen presl-
dent Kruger's voorstelling volkomen,
ook dat verhaal van het stoppen van
den ordionnans. Als men het verhaal
bij Jorissen gelezen heeft, verdwijnt
alle twijfel zoo die al bestaan
mocht aan de waarheid van Kru
ger's relaas. Bij Jorissen komt het
dubbelzinnige gedrag van Wood nog
eens zoo duidelijk aan den dag.
Verder schrijft Wood: „de heer Kru
ger zegt dat hij mij dwong de vredes
voorwaarden té teekenen door uit te
■oepen: ..Burgers, opsaal!" Hij moe*
dat vergeten zijn. want zijn burgers
waren 3 K.M. ver weg, aan gene zijde
van een hoog randje. Piet Joubert kan
niet langer voor zich spreken, maar,
zooals hij mij zeide, hij legde den
burgers uit. dat hun nederlaag on-
ermijdelijk was als zij de Rngelsche
voorwaarden niet aannamen. De
dwang kwam niet uit het Boerenkamo
maar uit Downing street. Whitehall.
Londen".
Wat dit laatste betreft, over Jou-
bert's woorden valt niet te twisten,
maar dat verhaal van het „opsaal, Lu -
gers!" vinden wij niet in Kruger's Ge
denkschriften Het staat wel in de
Engelsche uitgave. Zijn die woorden
wel van den president afkomstig?
Men ziet. dat de „Westminster Ga-
zette" den brief van Evelyn Wood zon.
der commentaar overneemt. Het volks
blad de „Star" is zoo flink om de uit
lating van Wood te noemen met het
eenige woord dat het verdient, ploertig
(caddish). Maar 't blad is ook ver
baasd flat de „Times" een brief op
neemt, „waarover elke fatsoenlijke
Engelschman het hoofd van schaamte
zal buigen".
Engeland.
De dag van Chamberlain's vertrek
naar Zuid-Afrika nadert het groote
feestmaal te Birmingham is gehouden
en de speeches, die'bij dergelijke gele-
geheden moeten afgestoken worden,
vinden drukke bespreking in de cou
ranten. En voor het eerst sinds lan
gen tijd waait er zoo iets als een wind
je van eensgezindheid van toegevend
heid voor anderer fouten door de ge
heele Engelsche pers, Dat de Jingo-
bladen bij het heengaan van hun lei
der nog eenmaal luide de loftrompet
steken 'te zijner eer», spreekt van zelf
maar ook de oppositiepers, de libera
len, radicalen, de pro-Boers en allen,
die tot, voor kort maar we'inig go.eds
op des ministers crediet wisten te stel
len, zij hebben een zachten toon aan
geslagen zij erkennen de groote wils
kracht, de groote vermogens, den on
vermoeid e-n werkkracht van den minis
ter van Koloniën, en waar zij vroeger
alleen zagen hoe hij al die goede ga
ven ten kwade aanwendde, daar spre
ken zij nu de hoop uit, dat hij al die
werkkracht, dien vasten wil en die
groote vermogens zal aanwenden om
te niet te doen, om te herstellen wat hij
in die heide landen door zijn ontemba
re eerzucht en heerschzucht te gronde
heeft gericht.
Men ziet het een lofzang is het nog
niet dioch reeds het uitspreken van
de verwachting, dat Chamberlain iets
goeds zal willen en kunnen doen, vin
den vele bladen blijkbaar reeds een
zeer grooten stap tot waardeering van
den minister. Merkwaardig moet het
voor Chamberlain zijn, een lofrede op
zich te lezen in den vorm als de „Star"
ze geeft die zegt, na zijn groote kwa
liteiten als politicus en zijn werkkracht
erkend te hebben„Zonder defee groo
te bekwaamheden zou de heer Cham
berlain nimmer in staat geweest zijn,
zooveel kwaad te stichten als hij ge
daan heeft doch als hij deze bekwaam
heden thans aanwendt om het geleden
kwaad te herstellen, zal er hem veel
vergeven worden'. Het heeft er waar
lijk veel van weg. of men hier het ,ab-
sentibus nil nisi bene in practijk wil
brengen, zonder dat het al te goed ge
lukken wil
Wij voor ons, wij erkennen ook de
groote bekwaamheden van den Engel
schen minister van Koloniën, doch wij
hebben niet veel hoop op den uitslag
zijner missie.
Iemand als hij, die zoodanig met
het Jingo- en het Imperialistische sop
overgoten is, kan niet de rechte man
zijn, om in Afrika rust en vrede te
doen terugkeeren. En van iemand, die
zich niet ontziet twee vreedzame vol
keren in een bioedigen oorlog te wik
kelen. kan men bezwaarlijk verwach
ten. dat hij voor het lijden dier vol
keren n a den oorlog veel medelijden
zal hebben, of moeite zal doen om die
volkeren, eenmaal overwonnen, een
eigen bestuur te gunnen Van iemand
die zich steeds frère et compagnon be
toond heeft met all rlei mijn-magna
ten, kan moeielijk verwacht worden,
dat hij, nu hij de vruchten van zijn
arbeid financieel zal kunnen plukken,
die vruchten zal laten hangen
Doch met dat al, ind'ien wij niet al
te veel verwachten van Chamberlain's
reis, wij blijven toch hopen, hoe wei
nig ook. En mochten wij teleurgesteld
worden in onze verwachtingen en on
ze voorspelling verkeerd uitkomen,
niemand, die den heer Chamberlain
dankbaarder zal zijn voor zulk een de
menti dan wij
De moedige en strijdvaardige miss
Hobhouse heeft in de „Daily News" met
klem geprotesteerd tegen het certificaat
van edelmoedigheid dat Engeland zich
zelf geeft, bij monde van Chamberlain
en Brodrick. Zij komt met kracht op te
gen de leugenachtige beweringen van
Brodrick, en zegt dat wanneer het lijden
der Boeren in de concentratiekampen
eenigszins dragelijk gemaakt is, dit al
leen te danken is aan het geld en de ga
ven, gezonden uit vreemde landen, zoo
als Nederland, België, Duitschland en
de Vereenigde Staten, op het oogerLblik
dat Kitchener de Boeren letterlijk naakt
liet staan.
Miss Hobhouse merkt op dat minister
Brodrick vergeten heeft te spreken over
de 20.000 vrouwen, die in de concentra
tiekampen gestorven zijn „dank zij de
Britsche edelmoedigheid."
Frankrijk.
De Fransche minister van financiën
heeft in den ministerraad mededeeling
gedaan over mogelijke knoeierijen bij de
versuikering van wijnen, welke een ge
volg zouden kunnen zijn van de veria^
ging der suikerbelasting.
De begrootingscommissie heeft reeds
besloten de straffen te verzwaren, die
staan op het verkoopen van versuikerde
wijnen; doch de heer Rouvier zal met
zijn collega van landbouw nagaan of
nog doeltreffender maatregelen zijn te
nemen.
De ministerraad besloot op voorstel
van den minister van financiën zich niet
te verzetten, dat de Kamer voor de Kerst-
vacantie beraadslaagt over de Brussel-
sehe suikerconventie die de uitvoerpre-
miên afschaft; en over de wetsartikelen,
die het binnenlandsch recht op suiker
verlagen. Men verwacht dat de behan
deling van het suikeronderwerp den 2en
December in de Kamer zal kunnen plaats
hebben.
Terwijl een rechter, Andrieu, bij de
zaak-Boulaine betrokken is, wordt een
andere rechter. Lemercier, genoemd als
gecompromitteerd bij de zaak-Lemercier.
De Fransche ministerraad heeft zich
Woensdag bezig gehouden met een ver
zoek van den minister van justitie Vallé
om het ontslag van rechter Lemercier
te verkrijgen, hetgeen verleend werd; de
beschuldigingen, die tegen hem worden
ingebracht zijn lo. dat hij een recher
cheur buiten den veiligheidsdienst aan
het werk zou hebben gezet, en dat deze
man dezelfde zou zijn geweest als die
bij mevrouw Humbert in dienst was; 2o.
dat hij een brief niet in het dossier
der zaak zoü hebben opgenomen, maar
aan den afzender teruggezonden.
Rusland
Het programma van de reis van den
Czaar aller Russen is thans, naar men
uit Kopenhagen meldt, officieel vastge
steld. Zijne Majesteit verlaat een der
laatste dagen van Januari Libau op zijn
jacht „de Standard", geëscorteerd door
verscheidene Russische oorlogsbodems.
De reis gaat regelrecht naar Civita-Vec-
chia. Van daar uit wordt een bezoek aan
Rome gebracht. Vervolgens stoomt men
verder naar Athene en Konstantinopel.
De reis zal ongeveer een maand duren
en bijna geheel over zee worden gemaakt.
Men vertelt er ook nog bij, dat ergens
midden op de Middellandsche Zee
een ontmoeting zal plaats hebben tus
schen den Czaar en president Loubet.
Zwitserland.
Dc Albulaspoorweg, die Thusis met
St. Maurice verbindt, moet in Juni in
exploitatie komen. Daar behalve in de
tunnels het werk in den winter stil
moet liggen, en het in de bergen laat
komende voorjaar niet veel tijd meer
voor de voleindiging van den spoorweg
zal laten, moet een groot d'eel van de
lijn nog vóór den winter gereed zijn.
En het weer 'is in den Ober Engadin
daarvoor thans bijzonder gunstig.
De weg is grootendeels gereed en het
materiaal wordt dan ook op de eigen
lijn een heel eind roet de treinen aan
gevoerd. De moeielijkheid ligt in twee
bijtunnels. Daar zal den geheelen win-
n?t door hard gewerkt moeten worden
om klaar te komen. Eén er van, de
Rugnux-tunnel, maakte door het ein
deloos invloeien van water den arbeid
haast onmogelijk, de aannemers gaven
het dan ook op. de spoorwegdirectie
zond er vervolgens op hun kosten een
leger eigen werklieden heen en dezen
hopen nu einde dezer maand met boren
klaar te zijn. De groote Albulatunnel
rnnet 5866 M. lang wordendaarvan is
4800 M. gereed. Er moeten nog 8300
kul), meter gesteente worden weggo-
broken deze tunnel zal naar verwach
ting eind Februari klaar zijn.
De eindlijn Celerina-St. Maurice zal
wegens ee/n langdurige werkstaking
eerst in 1904 kunnen worden opgele
verd die voert door twee tunnels van
450 eri 112 M, lengte.
De eerste is 9 November doorgesla
gen. Van de groote is 120 M. geboerd.
Finland.
Evenals in het noorden van Zwe
den hongersnood heerscht onder de
bevolking, zoo is het in de noordelij
ke streken van Finland ook zeer treu
rig gesteld, tengevolge van den on-
gunstigen zomer. In de Noordelijke
gouvernementen van Rusland is de
toestand naar verhouding beter, hoe
wel de gevolgen zich het komende
jaar wel zullen doen gevoelen door
het gebrek aan zaad. Wat Finland
betreft, daar heeft de nood het gou
vernement Uleaborg al verscheidene
offers gemaakt. Hongertyphus is in
verschillende dorpen geconstateerd.
Brood wordt daar gebakken uit stroo
en kaf, en zelfs de grondbezittende
klasse voedt zich daarmee. Erg ge
teisterd zijn de gemeenten Soeomis-
salmi en Hyrynsalmi. In Helsingfors
heeft zich een centraal ondersteu
ningscomité gevormd, dalt alle hulp,
die het vereenigde Finsche volk bie
den kan, samengaa/rt en de ongeluk-
kigen laat ten goede komen. Dage
lijks worden zendingen levensmidde
len en kleeren naar de noodlijdende
streken gezonden. De vrouwelijke
studenten der Helsingforssche uni
versiteit maken zich zeer verdienste
lijk bij de verzending van kleeding-
stukken. Al het goed wordlt van te
voren gedesinfecteerd. Verleden week
Maandag ging een zending van 4200
kleedingstukken van Helsingfors per
spoor naar Uleaborg.. Hoewel het
heele land min of meer lijdt onder
den misoogst van dit jaar en vooral
de kleinere boeren, die geen kapitaal
hebben, er slecht aan toe zijn, ont
vangt helt ondersteuningsoomité toch
uit alle streken milde gaven, ter le
niging van den zwaren nood in het
noorden. In één week kwamen 17.536
mk. binnen, waaronder een gift van
de Russische gemeente van Helsing
fors, groot 940 mk.
Duitschland.
We deelden gisteren mede dat op de
„Vorwarts" van rechtswege beslag is
gelegd. Het artikel, dat hiertoe aanlei
ding geelt, zal een proces ten gevolg©
hebben.
Er werd in beweerd dat de eommer-
zienrath Krupp. eigenaar der bekende
fabriek, van het eiland Caprivi waar
hij een prachtig kasteel bezit, zou zijn
verbannen, omdat zijn gedrag uit ze
delijk oogpunt aanstoot gaf aan die
Jtalia&nsche regeering.
Het op Zaterdag verschenen num
mer van de Vorwarts is Maandag door
de Berlijnsche politie, op verzoek van
Krupp en waarschijnlijk met goedvin
den van de justitie, in beslag geno
men, en tegelijkertijd werd huiszoeking
gehouden om de kopy van het artikel
Feu ilïeton.
Uit het Evgelsch
van
S. W. HORNUNG.
Maar zij bleef bij haar besluit. Zij
maakte er zich geen verwijt van, dat
ze zijn persoonlijke giften meenam
het was het eenige, wat zij ooit van
hem ontvangen had, nimmer had hij
haar eenige bepaalde toelage gegeven:
alles moest zij vragen, en alles eischte
dank.
JIen kon het haar niet aanrekenen
als zij het geld voor de overtocht een
voudig van hem wegnam. Toch bracht
de noodzakeli|kheid daartoe haar van
streekhet kwetste haar eergevoel, om
van trots nog maar niet te spreken en
na een ondeelbaar oogenblik van be
sluiteloosheid, besloot Rachel plotse
ling haar echtgenoot deelgenoot te ma
ken van haar bezwaren, gebruik ma
kende van de vlaag van edelmoedig
heid zooals zij zich zoo nu sn dan van
hem herinnerde duidelijk kenteeken
van een sprankje berouw. Het is waar,
dat hij haar zoo nu en dan van harte
vrij spel had gegeven om naar het
einde van de wereld Ie vluchten, en
hoogst waarschijnlijk zou hij haar on
verschillig haar eigen weg laten gaan.
Een plotselinge opwelling dwong haar,
hem direct op te zoeken.
Zij keek op haar horloge vroeger
dat van haar moeder de nieuwe dag
was al eeri uur oud. Maar Alexander
Minchin was een plakker, zijn jonge
vrouw had het tot haar nadeel onder
vonden zij wist dat hij heden nacht
thuis zou slapen, en zij had hem nog
niet hooren boven komen. Rachel
gluurde in zijn kamer, toen ze naar be
neden ging. Ze was leegBoven
dien was het bed niet opgemaakten de
gordijnen niet neergelaten. Rachel
herstelde dat "verzuim en ging weer
naar boven om schoone lakens te ha
len. En terwijl zij zijn be'd opmaakte,
niet uit ©enig gevoel van genegenheid
maar door plicht gedrongen, voelde zij
zich aangedaan door de gedachte, wat
haar leven als echtgenoote had kunnen
zijn.
Zij ging weer een verdieping lager
en verbaasd© zich, dat niet het minste
teeken verried dat hij haar hoorde na
deren, de trap kraakte toch zoo luid
in de nachtelijke stilte. Dat ontmoe
digde Rachel en toch was bef. te begrij
pen, daar de vorige bewoner, een heel
knap professor, de rust in zijn studeer
kamer zoo volkomen mogelijk ge
maakt had, door haar te voorzien van
dubbele deuren. De buitenste deur
maakte eenig geluid toen Rachel haar
opende, maar, ofschoon zij wachtte,
geen geluid drong van binnen tot
haar door, spoedig wist Rachel de re
den van deze stilte, een enkele blik
zei het haai". In den professoralen
armstoel zat zijn onwaardige opvolger,
de kin op de borst, een courant over
zijn knieën uitgespreid en een ledige
karaf naast zijn elleboog. Iets was nog
gebleven in het glas, dat naast de ka
raf stondhij had er van gedronken,
tot hij niet meer kon. Er waren dui
delijk preparatieven gemaakt om te
gaan dutten want een scherm was over
het electrisch licht getrokken, waarbij
hij had zitten lezen, evenals een hoed
over de oogen wordt gehaald.
Rachel had een oogenblik van mede
lijden, 'omdat hij den nacht in een
stoel moest doorbrengendoch de ge
tuigenis van de karaf voorkwam ieder
gevoel van wroeging. Zij had de ka
raf zelve gevulu tegen de1 thuiskomst
van haar echtgenoot, die dezen keer
geheimzinnig iang was weggebleven.
Nu begreep zij dat geheim en haar
gelaat betrok bij de gedachte aan den
onbegrijpelijken hoon, die zijn uitleg
ging inhield. Neen, inderdaad, geen
enkele minuut meer, als zij er wat aan
doen kon En hij zou daar slapen tot
laat in den morgenhij had dat al
meer gedaan hoe langer hoe beter
dezen keer.
Zij ging weer terug in de donkere
gang, teruggedreven door een onweer
staanbare machten daar stond zij,
bleek en bevende, met walging de blik
gericht op zijn half beschaduwd gelaat
en zijn onbezield lichaam en den stoel.
Rachel kon geen weerstand meer bie-
dien aa ndat overstelpend gevoel, zij
was een flauwte nabij en voor 't oogen
blik was zij niet in staat de paar
stappen te doen, die eindelijk haar in
staat stelden de beide deuren te slui
ten even zacht als zij ze geopend had
na uit kracht der gewoonte het licht
uitgedraaid te hebben. Er was nog
een licht op de gang en alweer uit ge
woonte, draaide Rachel ook dit uit,
alvorens naar beneden te gaan. Een
oogenblik later stond zij stijf van
schrik in de duisternis.
De oorzaak van haar ontsteltenis
was een ongewoon geluid dat uit de
studeerkamer kwam, zij herkende het
spoedig als dc metaalklank van het
deurtje van de brievenbus in de voor
deur.
De wind stond zeker met krachit op
de deur en had het knipje losgewerkt
en ofschoon het geluid zich niet her
haalde, maakte Rachel spoedig het
deurtje vast en liep de trap weer op
plotseling zeer geagiteerd door vrees
en schaamte. Haar zenuwen dreig
den haar te begeven en zij had ze
nog zoo noodig! Het zou niet gaan;
het kon niet; en uit angst talmde zij,
ze opende het venster en stond eenige
minuten stil te kijken naar dennach-
felijken sterrenhemel. Ver kon zij
niet zien, de achtermuren van huizen
verborgen de helft van de sterren
vóór zich uit en die achtermuren
maakten met de huizen er tegenover j
en de huizen aan weerszijden een i
soort van pleintje, binnenste buiten-
gekeerd. Ongelukkig kleine tuintjes
vertoonden zich tusschen een onre
gelmatig netwerk van smerige muur
tjes met hier en daar een enkele boom
in armoedige herfsttooi, maar Rachel
keek noch naar de tuintjes, noch naar
de sterren, die de tuintjes in donker
lieten.
In een enkel venster recht tegen
over het hare had den geheelen nacht
een licht gebrand. Het was het eenige
aardsche licht, dat zij kon zien, het
éénige, waarnaar zij keek met gevou
wen handen als zond zij een gebed
daarheen op.
Een poosje later was de koffer gepakt
Rachel bracht hem direct naar bene
den, doch dat eischte bijna te veel
van haar krachten, iedere spier werd
gespannen en beneden aangekomen,
moesit zij steun zoeken om een duize
ling te overwinnen.
Toch had zij zeker heel stil ge
daan, want geen enkel gerucht kwam
van de studeerkamer. Ze durfde nau
welijks adem te halen. Voorzichtig
opende zij de voordeur, sloot haar
achter zich met een looper en stond
alleen in de droge, heldere lucht.
Cabs waren nu niet voorhanden,
geen koetsier dus, dien. zij kon aan
roepen, een straatveger was het eeni
ge levend© we z©". d:»f. zij zag. Rachel
liep in helder .ectrisch licht een an
dere straat in, en daar zag zij een
enkele hansom.
(Wordt vervolgd).
