NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Zaterdagavondnummer,
Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken.
In' de schaduw van den Dood.
ver-
idaarl
agza-
edertj
tukje)
i ook
dei
zij i.ii,
Aan
dat!
voor-I
imste!
20e Jaargang
Zate iinsj 22 November 1902.
1 52
U'S DABBLA
a
ABONNEMENTSPRIJS
Voor Haarlem per 3 maandenL20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente),
per 3 maanden1.30
Franoo door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.02J£
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37%
de omstreken en franco per poet0.45
ADVERTENTIËN
Van 15 regels 50 Ota.iedere regel meer 10 Gts. Buiten het Arrondissement Haarlem
ts de prijs der Advertentiën ran 15 regels 0.75, elke regel meer U.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regeL
Bureaux: Gebouw Het Spaarne, Znider Buiteuspa»rue No. 6.
Telefoonnummer der Redactie 600. reieroouuummer der Administratie 123.
Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
ding:
Abonnementen en Advartentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekbandelaren en Courantiers. Met uitzondering van bet Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan bet Algemeen Advertentie-Bureau A. DE TiA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad. verschijnt dagelijks» behalve op Zon- en Feestdagen,
voor
baar,
tulp-,
aan-
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère L. DAUBE Co. JOHN F. JONESSucc.3 Parijs 31w« Faubourg Monvmcsrtre.
Advertenties voor het
.gelieve men in deze weken vooral zoo vroeg
-mogelijk in te zenden, daar wij anders voor
wo-
[plaatsing niet kunnen instaan.
■mo-j
jjii nummer bestaat uit
De Administratie.
OUT-'
man^
zes bladzijden.
Haariem'8 Dagblad Tan 22 Nov.
o, a.
Engeland en Ierland, De geheirn-
diiéj
[innige moord aan boord van de
Kameroverzicht, Een
^Loreley"
V.IT-IPli(,|""r-
S Buitenlandsch Nieuws
aten'
verr-
Zuid-Afrika.
De krijgswet is in Transvaaj opgehe-
ren, doch de luitenant-gouverneur be-
toudt zeer groote machtsbevoegdheid om
le orde te kunnen bewaren. Permits wor-
len nog steeds vereischt, behalve voor
ien, die op den 31en Mei 1902 in het land
varen en niet sinds dien datum verban-
len zijn geworden., en voor de krijgsge
vangenen. Aan burgers worden geen per-
rmits verstrekt, dan wanneer zij den eed
van getrouwheid of eene daarmede ge
lijkstaande verklaring hebben afgelegd.
De luitenant-gouverneur heeft de be
voegdheid om personen, die hij gevaar
lijk acht voor den vrede en de rust uit
het land te verbannen.
Een broer van Rubino, den anarchis.
tischen dader van den aanslag op den
Belgischen koning, is ook anarchist;
17 October werd hij te Padua gearres
teerd als maatregel van openbare vei
ligheid. Hij kwam toen van Boulogne,
waar hij als letterzetter werkzaam ge
weest was.
De regeering verklaart, dat de wet, be
stemd om de speelhuizen te onderdruk
ken, van kracht zal worden op 31 De
cember aanstaande.
disseden ten, bekend gemaakt, meer ge
matigd wil optreden, dan de Ieren tot
nu toe vaak deden. Ook in het land-
vraagstuk stellen de leden der nieuwe
partij zich tegenover die oude partij (on
der O'Brien en Redmond geschaard), wijl
zij op vreedzame wijze een overeenkomst
tusschen grondeigenaars en huurders
willen tot stand brengen.
Vei der schijn t ook een motief voor de
oprichting der nieuwe partij geweest te
zijn, het feit, dat zoovelen der oude garde
achter slot en grendel zitten of in een
proces gewikkeld zijn, terwijl bovendien
de financieele toestand van de oude par
tij zeer droevig moet zijn. Het aantal
Iersche parlementsleden, dat tot nu is
toegetreden tot de nieuwe partij, bedraagt
wel is waar slechts negen, maar haar
aanhangers hebben de overtuiging, dat
zij spoedig in aantal en sterkte zal toe
nemen.
De „Daily Mail" en andere niet-liberale
bladen juichen de vorming van deze ma
tigheid-partij natuurlijk ten zeerste toe,
omdat hierdoor de oppositie tegen de re
geering al weer «enigszins meer gebro
ken wordt. En het eerstgenoemde blad
voegt er aan toe, dat het Engelsche gou-
1 talie
Da hoop van het Italiaansche hof en
het grootste deel des volks, dat koningin
Helena nu aan een troonopvolger het le
ven zoude schenken, is verijdeld. Donder
dagmorgen om 1.45 is zij bevallen van een
meisje, dat den naam Mafalda heeft ge
kregen. Deze naam is ongeveer hetzelf
de als Miathilde en is door verscheiden
prinsessen uit het huis van Savoye ge
dragen. De d>oop zal over een dag of veer
tien plaats hebben.
Ondanks de teleurstelling ontbrak het
te Rome toch niet aan zeker vreugdebe
toon over de blijde gebeurtenis. Zoodra
de Koning aan den eerste-minisiter Za-
nardelli van de geboorte der prinses had
kennis gegeven en de officieel© bekend
making aan het publiek had plaats ge
had, werd overal de vlag uitgestoken,
de klokken van het Kapriool werden ge
luid en vreugdeschoten gevuurd van de
forten.
Griekenland,
zich op de hoogte te stellen van alle
bizonderiieden van den moord er heb
ben een massa arrestaties plaats gehad
maar dat alles heeft niet kunnen voor
komen, dat e.r groote gisting tusschen
de in Griekenland vertoevende Duit-
schers en de bevolking is ohtstaan. De
.•orzaak daarvan is hoofdzakelijk te
zoeken in een uitlating van den kom
mand ant van de Loreley, dat de moor
denaar slechts een Griek kon zijn.
waaraan hij eenige minder vleiende
woorden aan 't aares der Grieken in
't algemeen toevoegde en o.a. de uit
drukking zou hebben gebruikt„Duit-
schers zijn geen Grieken." De Atheen-
sche bladen bevatten nu vinnige arti
kelen tegen de Duitschers ouder het
opsclifrift„Grieken zijn geen Duit
schers." De studenten houden daar
bij anti-Duitsche betoogingen in de
straten, kortom er heerscht zulk een
opwinding over de zaak, dat de ver
kiezingen er door op den achtergrond
geraken.
De commandant van den Piraeus
heeft, een manifest uitgevaardigd, om
den storm tot bedaren te brengen. Hij
zegt daarin, dat de woorden van den
kommandant der Loreley verkeerd zijn
uitgelegd.
Kohier houdt staande dat hij geen
medeplichtigen heeft gehad. Maar
daarvan gelooft niemand wat om bo
vengenoemde redenen.
Er komt nog niet veel licht in de ge
heimzinnige moordgeschiedenis van ue
Stadsnieuws.
Haarlem, 21 Nov. 1902.
Kunst na Arbeid. Heden ontvin
gen wij het programma van het
concert dat door de Typo-
Lithografische Vereeniging „Kunst
Arbeid," directeur de héér W. A. Kwan-
yy'yy vre"e: r»rel«y. dat der beW'jii, T». Zaterdag in de muziekzaal der
kh e e v0 ls n,e' umillers aan boord, de niatimis boll s0CieLejt Vereeniging wordt gegeven,
oh Sa i;. "emmert zich en ra] er. backte»» re genome» door de zal ï61.schaiende mooie num-
zich altijd herinneren de groote toevvij-1 Gneksche politie, olc «o..ri.>Pi.i i
a,. i j I iicv ncmiiiieii, aicn en zaï ïer, ui uecmems is genomen door de
&ÖU4 zich altijd herinneren de groote toewij-Grieksclie politie, als vertlucni aan,
De aanslag op koning Leopold is din® van de Iersche soldaten in den laat-i d^u moord niet vreemd te zijn. Maar
gisteren voor Sir Howard Vincent een sten oorlog en hoe zij als helden hun j geloof, t niet dat hij alleen de moor- ^oots ••'Zondag op het
welkome aanleidimg geweost om de gegevea voor de beiangen gero^eS cbaid H^ iDe Kalefs
govoiicien. heel! men twee met bloed be. zeilden en „Die falsche Pepita" van
vlekte pantoffels gevonden, van hetAdolph Müller.
bij de arbeiders aan den Piraeus fn ge- j Voorts hebben hunne medewerking
bt'uik zijnde soort. Bovendien kantoegezegd de solisten mej. Nelly Bölim,
Kohier onmogelijk alleen de zware,sop[a^j. de heer Charles Blazer (vlo-
loncel) en mej. Catherine Ritsema (be-
regeering in het Lagerhuis te vragen i van het R|jk!Wat een walgelijke stroop-
hoeveel vreemdelingen er in do laat- j om"d,en"mond-sm eerde rij nu in eens van
ste twaalf maanden in Engeland te- I de^elfde menschen, die een paar dagen
recht hebben gestaan, en ofbet niet i ee e(len nog: ge6n £°ed konden doen!
wenschelijk was vreemdelingen, die
mét de strafwet in aanraking zijn ge-1 België
weest, het land uit te zetten en ook of j Naar aanleiding van d,e bewering van
er geen maatregelen moesten worden j Rubmo dat hij eerst van plan was een
genomen om menschen, diein ver- aansiag te wagen op het leven van ko-
band met anarchistische misdrijven ntn.g Eduard vroeg een afgevaardigde in
uit België en andere vastelandsche het Lagerhuis aan den minister van
Staiten worden verdreven, te beletten binnenlandsche zaken cf er geen reden
naar Engeland over te steken. I bestond om een wet te maken, waarbij
Cochrane, ondersecretaris van bin-I toegestaan wordt alle vreemdelingen, die
nenlandsche zaken, antwoordde, dat zich schuldig gemaakt hadden aan mis
er in de laatsite twaalf maanden 4943 drijven of overtredingen het land uit te
menschen van vreemden landaard zetten, en anarchisten die uit andere
voor de politiehoven te Londen zijn landen verdreven waren, de vestiging in
geweest. Wat de .twee andere vragen Engeland te verbieden,
betreft, vond' de minister het geraden De minister antwoordde dat in het jaar,
het verslag af te wachten van de ko- sluitende met 31 October jl., 4943 vreeni-
ninklijke commissie die de geheele delingen verschenen waren voor de po-
kwestie onderzoekt. i litierechtbanken in Londen. Een konink
lijke commissie stelt thans een onderzoek
De Iersche partij, tot nu toe tamelijk in naar de immigratie van vreemdelin-
onverzoenlijk in haar geheel, schijnt zich gen, en de minister was niet in staa,t zijn
in twee deelen te zullen splitsen, waar- meening te zeggen, voor hij kennis ge-
van de eene, (de nieuwe fractie), volgens nomen had van de conciusies dezer com-
't programma, door den hr. Tully, eender missie.
zijn: 9 December, 13 Januari, 17 Februari
en 24 Maart.
Thans zijn de solisten bekend. Men
heeft zach de medewerking verzekerd, van j
de dames: Muriel Foster en Falicro-Dal-1
croze, beiden zang, resp. 2e en 4e concert)
en van de heeren Eugène IJsaye (viool)
en Henri Marteau (viool), resp. 3e en 5e
concert.
Examens vrije- en ordeoefe-
ningen. Geëxamineerd 12 vrouwelijke
candidaten. Geslaagd de dames: E. Wi-
chersma, J. Wille, J. W. Wilten, J. C. Wil-
lemsz, A. H. Winkelman, H. S. van Woer
den en M. A. Wijsman, allen Amsterdam;
N. K. Witte, Haarlemmermeer, en T. H.
Wichersma, Koog aan de Zaan.
Wij verwijzen naar de adver
tentie betreffende de bibliotheek van den
Nederlandschen Protestantenbond, in dit
nummer van ons blad.
Naar menonsmededeeltheeft
de heer C. C. J. Rühl de benoeming tot
directeur van het Nederlandsch Hervormd
Zangkoor voorloopig aangenomen.
kist met geheime documenten van
boord hebben gebracht. Hij moet du*
in elk geval medeplichtigen hebbeni sel6ldiag^ allen alhier,
gehad. Maar hoe kon Kohier, die geen Een mooie avond dus in t vooruitzicht.
Gneksch kent m de 14 dagen dat de Lo- Na afloop der uitvoering is er bal.
veley le Athene heeft gelegen, zich hel-
pers voor de volvoering van het mis- Bach. Op het eerste Bach-concert a.s.
drijf uitzoeken I Dinsdag zal medewerken het orkest van
De eenige oplossing, die men aan Concertgebouw te Amsterdamonder
deze duistere geschiedenis weet te ge-, hiding- van den heer Willem Mengelberg
ven, is, dat Èn Kohier en z.jn hand-:
lange, s de werktuigen zijn van een
kon.plot, weïks ontstaan misschien te, J
verklaren ware uit den inhoud der ge. I Uitgevoerd zal dan worden de Jupiter-
Arbeidsgeschil. Wij deelden
.gisteren reeds mede het slot van het ar
beidsgeschil tusschen de firma Hessen j
en haar personeel Van arbeiderszijde
stelt men er echter prijs op, dat wij de
navolgende mededeeling harerzijds als
nog plaatsen:
„Wij hebben mede te deelen, dat door
den heer Hessen de uitsluiting is opge
heven. Wel zijn de twee personen, die
vooraf ontslag hadden gekregen, waaruit
de zaak voortvloeide, niet weer aange
nomen, doch door de vergadering is aan
de hoofdbesturen opgedragen deze zaak
nog eens met den heer Hessen te bespre
ken.
Tevens is ook de heer Hessen terug
gekomen op zijn voornemen niet met de
hoofdbesturen te onderhandelen.
Gevonden voorwerpen:
Een pakje sajet. Een gouden dames-
remontoirhorloge. Een broche. Een boek
je, getiteld: St. Bavosteentjes, waarin
couponnetjes. Een paar bruine kinder-
wantj es.
heime stukken in de geroofde kist ja.
Symphonie (C. gr. t.) van Mozarl; „Istar"
men gaat zelfs zoover van te zeggen, variaitiions-symphonigues, van Vincent
dat de Duitsche regeeriug niet over- J d'Indy, Nocturno no. 17 van Chopin, La
D.i'gd is van de onschuld eener „be-Fileuse van L. Stojowski, en de ouver-
viiendp" mogendheid. ture van „Tannhauser" van Wagner.
In tusschen zit de Grieksche regee-| De heer Diemer zal uitvoeren Concert
ring in een lasfig parket Zij heeft no 5 (0p. 103 F. gr. t) van Saint Saens,
h.j monde van den minister-president VaLse de Concert en octaves van L
Zaïmis. den Duitsclien gezant, graaf Djém
vón Plessen. haar leedwezen over het, ...er'
vooi val betuigd: de minister van jus-' 3 biengen nu tevens nog eens in
iilie heeft een bezoek gebracht aan herinnering de data der volgende ccn-
booi fl van dp I .o. nil-mn persoonlijk certen, reeds door ons gepubliceerd. Ze
Vertraging. Bij het oprijden van
de Kruishrug is een der achterwielen van
de as geloopen door het verloren gaan
van de moer van een vrachtwagen, met
het gevolg, dat de wagen is "gekanteld en
goederen daarvan ten deele zijn afgeval
len.
De paardentram had hierdoor 40 mi-
jiuten vertraging.
Collecte Boeren-Hulpfonds
25 November a.s.
Het licht, dat nog blijtt.
Een flauwe zonnestraal gleed langs
den donkeren wand, flauw, slechts
even zichtbaar. Een man keek
naar, een man wiens holle oogen
koortsachtig gloeiden in een verma
gerd gezicht. Akelig strak was dat
gpzicht. het vel lag over het been, de
ingezonken oogen schenen twee kolen.
De man wist het niet of dacht er niet
aan, zijn witte uitgeteerde handen la
gen gekruist op zijn borst, uitgeput
was zijn lichaam, dof zijn geest, steeds
volgde zijn blik de lichtstraal, die
speelde op den zwart berookten wand
zijner verbrandde hoeve. Stilte was
om hem, beklemmende leege stilten.
Op een uitgerafelden paardendeken,
lag hij op den grond, op wat eens een
vloer geweest was. Meubels, noch
huisraad waren meer om hem heen,
de vensters waren zonder blinden, de
ruiten gesprongen van de hitte, buiten
lagen deuren en planken dooreenge-
worpen op kleeren, beddegoed. op le
vensmiddelen en boeken. Alles lag
door elkander, alles was met petro
leum overgoten geweest, aangesto
ken... Toen de vlammen sloegen uit
de hoeve en het huisraad knapte en
knetterde, reden de overwinnaars heen.
Dappere Engelschen: Maar zij deden
nog meer. zij namen ook het huisge
zin van Boer Willems mee; zijn vrouw
en kinderen, om langzaam te worden
vermoord in een concentratiekamp.
Commandant Willems zelf werd naar
de Bermuda's gezonden. Zoo menig
maal hadden die lanciers voor hem
moeten vluchten, nu namen zij wraak.
Zij konden dat thans doen zonder ge
vaar voor eisen leven. Twintig man
schappen telden zij en hij was alleen,
gewond, enkele dagen te voren thuis
gebracht door zijn zoons, die weer te
rug waren gekeerd naar De Wet.
Weerloos was hij.met zijn vrouw en
de drie jongste kinderen.
Toen kwamen de Engelschen. Toen
kwam het gevangenisschip, toen kwa
men de Bermuda's. In de donuere
steengroeven moest hij werken met
hamer en houweel en als zijn mach-
telooze arm krachteloos door een
kogelwond, niet snel genoeg de steenen
los kon houwen stond daar de opzich
ter. Een vrije boer was hij geweest,
vier hoeven behoorden hem, paarden
en runderen graasden bij duizenden
op zijn land. in den Volksraad luister
den allen naar zijn bezadigd, verstan
dig woordNu deed hij slaven
werk in de steengroeven van de Ber
muda's. nu leed hij gebrek, nu vloekte
de opzichter.
De dagen werden tot weken, de we
ken .groeiden aan tox maanden, geen
uitzicht op vrijheid, geen tijding van
de buitenwereld, dan alleen die welke
nieuwe gevangenen hem brachten,
even als hij van alles beroofd wegge
voerd uit hun land, rampzalig als hij.
Het was of het lijden den geest van
commandant Willems verdoften, zoo
als het zijn lichaamskracht had ge
sloopt. Nacht was zijn heden en zijn
toekomst, nacht werd het voor zijn
geest. Hij klaagde niet. hij klaagde
nooit, de nacht van verdrukking en
onrecht hing immers over zijn gan-
suhe volk? Allen ledien als hij, ieder op
een andere wil ze, even zwaar leden
allen.
„Verdrukking, gevangenschap of
dood!"Dat was aller lot. Het volk
van Zuid-Afrika scheen ten ondergang
gedoemd, ook hij was tot sterven be
reid. maar begraven wilde hij worden
in zijn eigen land, in zijn verscheurd,
verwoest, uitgemoord land, niet ver
weg. in wreede ballingschap, als het
willoos slachtoffer zijner beulen. Een
vrije boer was hij geweest, sterven wil
de hij als een vrij man. Geen oogen-
blik verlieten hem die gedachten meer.
Fenllipton.
Uit hel Evgehch
van
E. W. HORNUNG.
3)
Toen deed zij, wat niemand
tou verwacht hebben: inplaats
van direct te laten omkeeren
om haar koffer te halen, liet zij door
rijden. tikte spoedig tegen het raamp
je om weer te laten stoppen en stapte
uit het rijtuig om bij een der huizen
aan te bellen.
Een vrouw deed haastig open met
een gelaat, dat eerst ontsteltenis en
toen bij het aanschouwen van Mrs.
'Minchin verontwaardiging uitdrukte.
I Wat doet u hier, we zagen u
nooit! riep de vrouw bitter.
Ik was verhinderd, zei Rachel
koel. Nu, hoe gaat het? Fluiste
rend vroeg zij het laatste.
Hij leeft nog, antwoordde de
vrouw.
- Is dat alles? vroeg Rachel met
trilling in haar stem.
- Het is alles, wat ik zeggen kan,
totdat de dokter er geweest is.
Maar hij zal den nacht doorko
men,zuchtte Rachel dankbaar. Ik
kon het licht in zijn kamer zien van
uur tot uur heb ik het bespied, al
kon ik zelf niet komen. Waakte u j
alle nachten hij hem?
Ieder oogenblik van den nacht,
zei de ander met onmiskenbare j
strengheid in haar doordringende,
roode oogen.
Nooit liet ik hem alleen, geen
oog heb ik gesloten.
Het gaat mij zoo aan 't hart,
riep Rachel, het maakt mij zoo be- j
droefd, dat de verontwaardiging over 1
de oorzaak er geheel door op den ach- j
tergrond komt. Maar ik kon er niets
aan doen, ging zij voort, heusch niet.
Wij neen, ik ga plotseling van
huis. Arm© Mr. Severino! Ik wilde.
dat ik iets voor hem doen kon! U
moest liever een verpleegster van be- j
roep nemen. En als bij mocht herstel-
len want een inwendige stem ver
zekert mij, dat hij zal herstellen
wil u hem dan vertellen, dat
Rachel aarzelde, de roode oogen
keken haar oplettend aan.
Zeg hem, dat ik hoop, dat hij j
volkomen zal herstellen, zei ze ten
laatste; onthoudt dat vooral, volko
men! Zeg aan Mr. Severino, dat ik
voor goed ben vertrokken en herin
ner hem er vooral niet aan, dat ik
er ooit over gedacht heb hem te ver
plegen of -dat mijn laatste wensc-h
was te hooren. hoe hij het maakte.
En dat was haar afscheidsgroet
van den jóngen man, wiens naam in
één adem was genoemd met die van
Rachel Minchin in een achterbuurt
schandaal; die groet was niets dan
een uiting van sympathie en medelij
den, en mocht volstrekt niet aan die
pere, persoonlijke gevoelens van haar
kant worden toegeschreven, zooals
het vervolg zal aantoonen. Na een
paar minuten stond Rachel voor het
laatst weer voor haar eigen voordeur,
haastig opende zij de deur met den
looper, terwijl de eerste zonnestralen
schitterden op deurknop en brieven
bus en de ontwaakte vogels in het
naaste tuintje hun morgengeYang
aanhieven.
Een oogenblik daarna werd de deur
wijd open gegooid door een politie
beambte, die de nauwe vestibule ge
heel vulde; daarachter stond een an
der politieman gevolgd door do beide
dienstboden op de trap. En zonder
eenige voorbereiding zag Mrs. Min
chin ook haar man, zittende in den
armstoel, zooals zij hem had verla
ten maar nu zag ze direct, dat de
hand des doods haar stempel op dat
lichaam gedrukt had. Zij zag het
duidelijk in het morgenlicht! dat in
de lcamer scheen.
De jonge weduwe stond daar strak
e kijken naar haar doode en vier
paar oogen keken haar onderzoekend
aan. Maar er was weinig te lezen
op dat regelmatig profiel met die
gesloten lippen. Geen kreet liet zij
hooren, zij had de drempel van de
studeerkamer overschreden en bleef
staan midden op het versleten karpet
een scherp silhouet vormend tegen
den donkeren achtergrond. Er was
geen beweging in de buigzame ge
stalte, geen bede om ondersteuning,
zelfs geen onuitgesproken vraag op
de lippen.
In oogenbl.ikken van plotselinge
schrik is niet zelden het meest ver
rassend de plotselinge ommekeer die
er door in ons zelve plaats grijpt.
Wij voelen al onze gedachten uit
elkaar vallen en niet zelden zien wij
dan het duidelijkst onze eigen- fou
ten. Dat overkwam ook Rachel Min
chin in do eerste oogenblikken van
haar tragische vrijheid. Zoo had God
zelve gescheiden wat hij vereonigd
had? En daar lag het ontzielde li
chaam van den man, dien zij uitlief
de had getrouwd en zij was onbewo
gen bij helt zien van zijn lijk. Lang
zamerhand kwam zij met huivering
tot het besef, wat acht oogen aan de
deur haar ook zeiden, dat hij al dood
moest zijn geweest, toen zij benoden
kwam en hem in de schaduw zagzii-
ten; zij had den doode veroordeeld
inplaats van den levende.
De houding van hert hoofd was on
veranderd, de kin op de borst, de
mond even natuurlijk gesloten als die
van een slapende. Geen wonder, dat
het Mrs. Minchin bedrogen had. En
toch was er iets ongewoons in zijn
.uiterlijk, iets achteloos en edels te
vens, dat zij nooit in den levende
had opgemerkt. Rachel verwonderde
zich er over, dat zij dat onderscheid
niet direct had opgemerkt; zij die be
ter dan iemand wist, dat een derge
lijke indruk van waardigheid haar
man nooit bij zijn leven kon opwek
ken. En haar oogen richtten zich op
het stukje hemel in de bovenruik van
het venster en ten laatste kwamen de
tranen die haar verlichting moesten
brengen.
Er wag een gat in de ruit boven de
I harpjes; een groote inktvlek op de
lessenaar, die onder het venster
stond en de inkt was vermengd met
menschelijk bloed, terwijl ze nu voor
't eerst bemerkte, dat ook L'j baadde
in zijn bloed, terwijl de courant op
de vloer naagt hem ook doorweekt
was van dat, wat het had verborgen,
toen zij hem het laatst zag.
Vermoord! fluisterde RacheJ,
haar lang stilzwijgen afbi ekendQ
met een zucht. Het werk van die
ven!
De politiedienaars wisselden 6nel
een blik.
Dart schijnt zoo, zei de een, ter
wijl hij de deur opende, ik stem het
toe.
Zijn toon wag bijzonder droog,maar
j Rachel merkte dat even weinig als
I het verder wisselen van blikken tus
schen de agenten.
Maar twijfelt ge nog? riep zij uit
terwijl ze op hertgebroken venster
en de inktvlek wees. Denkt ge, dat
hij Zichzelf heeft doodgeschoten.
En haar afschuw vermeerderde bij
de gedachte daaraan, die haar meer
angst aanjoeg dan al bet andera
Maar de politieman schudde zijn
hoofd.
(Wordt vervolgd).
