NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
in de schaduw van den Dood.
20e .Jaargang
Woensdag 26 November 1902.
No. 5055
HAAKLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIEN
Voor Haarlem per 3 maanden1.20 Van 15 regel* 50 Ofc«.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), de prijs der Adrertentiën ran 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15.
per 3 maanden1.39 j&JfGroot© letters naar plaatsruimte. Big Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco door bet geheele Rijk, per 3 maanden1.65 Reclames 30 Cent per regel.
Afzonderlijke nummers„0.02^ Bureaux: Gebouw Het Spaarne, Zllider Öuit4?uspaarue No.
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.37K Telefoonnummer der Redactie 600. Telefoonnummer der Administratie 123.
de omstreken en franco per poet0.45 Intercommunale aansluiting.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekbandelaren en Courantiers. Met uitzondering van bet Arrondissement Haarlem is bet uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan bet Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen,
Wwfdagenten voor het BuitenlandGcn^mg^e Générale de Publicité Etrcmgère Ia DAUBE Co. JOHN FJONES, Succi, Parijs 5fW* Faubourg Monmiwrtiv.
Dit nummer bestaat uit
zes bladzijden.
ÊiHaariem'g Dagblad vaa 26 Nov.
bevat o. a.
(jüit Zuid-Afrika, Engeland en
de Dnit8cke Keizer, De opstand
in Mariënburg, Comfortabel reizen
per spoor, Opvoering van Ibsen's
„Spoken" door bet Amst. Lyrisch
Tooneel.
Buitenlandsch Nieuws
Zuid- Afrika.
Het boek vail Miss Emily Hobhouse
over den oorlog beet The Brunt of the
War, and Where is Feil Waar de
oorlog bet zwaarst viel. d. i. in de
kampen, en op de vrouwen en kinderen
vooral. Niet alleen echter op de vrou
wen en kinderen, want zegt de
schrijfster in dei kampen zijn meer
volwassen Boeren omgekomen dan 'in
het veld Deze oorlog tegen non-com
battanten is inderdaad barbaansch.
Maar nu voert men daar gemeenlijk
tegen aan, dat elke oorlog barbaarsch
is. Dat is echter een verwarring in
woorden. Als men zegt, dat de Engel-
scben dezen oorlog barbaarsch gevoerd
hebben, is barbaarsch niet genomen
in tegenstelling met een idealen toe
stand, waarin geen oorlog is, maar in
tegensteil'ing met dien bestaanden toe
stand der beschaving. En in tegen
stelling met andere oorlogen in be
schaafden tijd tusschen beschaafde
volken gevoerd, is deze oorlog tegen
non-combattnaten barbaarsch.
Het boek van Miss Hobhouse is in
driëen verdeeld en handelt achtereen
volgens over de jaren 1900, 1901 en
1902. In het eerste1 verzamelt zij be
wijzen voor het hoevenverbranden in
het tweede vertelt zij kortelijks haar
bezoek aan de kampende geregelde
verwoestingen en concentratie, door
Kitchener doorgezet, en de polemiek
over he.t een en ander in Engeland. In
bet derde beschrijft zij de veranderin
gen in het kampenstelsel. Dan geeft
zij in bijlagen statistieken over de
sterfte in de kampen. Ongeveer drie
vijfde van het boek bestaat uit brie
ven van Boerenvrouwen, vertellende
hun lijden. En deze getuigenissen ge
ven misschien aan bet boek zijn hoog
ste waarde. In haar eigen werk heeft
de 'schrijfster zich groote terughouding
opgelegd, zij laat de feiten spreken.
De Manchester Guardian, aan wier
aankondiging deze regelen ontleend
zijn, haalt dan getuigenissen aan, voor
Engelsche lezers van belang, minder
voor de onze, die hierover al volledig
ingelicht zijn, om te bewijzen, dat
in het laatste gedeelte vanden oorlog
het verbranden van hoeven en het
vernielen van allen kost met groote
strengheid doorging, terwijl men de
vrouwen en kinderen, die nog in het
veld waren, weigerde in de kampen op
te nemen. Daar stonden ze, geheel on
voldoende gekleed, zonder eenig voed
sel wat de Boeren hun 's nachts wis
ten te brengen, werd door Kaffercom-
mando'is bepaaldelijk daarmee belast,
hun aanstonds weer ontnonien en
blootgesteld aan de ergste behandeling
van de zijde der Kafferbenden. Bij het
sluiten van den wede waren er zoo
in Transvaal nog een 10.000. Dat was
een der voornaamste redenen, waarom
de Boeren tot den vrede besloten.
Van generaal Viljoen gesproken:
Uit berichten uit Zuid-Afrika weet
men, dat de Boeren klagen over de
hul pin goedereren, vee enz., van het
repatriatierdepartement. Het is dik
wijls slecht goed' wat zij krijgen en
'1 wordit 'hun duur aangerekend. Zij
zijn veel beter geholpen met geld, dat
zij zelf het beet kunnen besteden.
Men tracht, ineenen wij, d© Engelsche1
autoriteiten daarvan te overtuigen.
En nu heeft gen. Viljoen minister
Chamberlain weer voorgehouden, dat
de Boeren 't best met goederen enz. ge
holpen waren! En wat weet gen. Vil
joen eigenlijk van bet Boerenbedrijf
af! Hij is een Johannesburger. is daar
tea- stede als politieagent begonnen,
beeft zich toen tot onderofficier van
politie opgewerkt enz. Op zijn ma
niet een handig man, maar niet
iemand die mee kan spreken over die
vraag, hoe de landbouwende bevol
king van de oude republieken bet best
geholpen wordt.
Aan boord van het schip, dat hem
naar Amerika brengt,, heeft Viljoen
Zaterdag nog aaai een verslaggever
gezegd, dat hij den brief, dien gene
raal Botha aan de pers verstrekt heeft
in tegenspraak van Viljoen's bewe
ring, dat bet Generale Boerenhulp-
fonds gesloten was onbeleefd vond!
Dat bet fonds gesloten was bad hli in
verschillende bladen gelezen. In wel
ke? Men heeft er niets van gezien.
Engeland.
Vrijdag is in heit Lagerhuis het schan
daal met het 9e regiment lanciers in
Indië ter sprake gebracht. Men kent
de geschiedenis. Dat regiment, niet
lang geleden uit Zuid-Afrika in Indië
aangekomen, vierde een feest, en bij
die gelegenheid werd een inlander dood
geslagen.. Een onderzoek bracht u'it,
oi' maakte het althans zeer waarschijn
lijk, dat soldaten van dat regiment
voor alle rassen, die onder ons bestuur
staan."
In het Lagerhuis- werd Maandag ge
vraagd of het waar is dat een predikant
van de Ned. Gereformeerde Kerk in de
Kaapkolonie van zijn bestaan is beroofd,
omdat hij loyaal is geweest en een an
der predikant genoodzaakt is veront
schuldigingen te maken, omdat hij ge
poogd heeft den vrede te bevorderen, en
voorts of schadevergoeding is gegeven
aan derebellen, terwijl de loyaler) geboy-
cott worden.
Minister Chamberlain antwoordde dat
de berichten omtrent de predikanten
juist zijn en voegde erbij: ,,Ik betreur dit
optreden zeer. Niets kan meer strekken
om de eendracht en den voorspoed in Z.
Afrika te vertragen. Te meer betreur ik
dit optreden, omdat het blijkt te zijn uit
gegaan van een kerkelijk Lichaam.
,,Ik ben overtuigd dat de berichten om
trent het boycotten overdreven zijn, er
bestaat echter zonder twijfel reden tot
klagen en ik zal de zaak nauwkeurig on
der zo eken
„Wat de schadevergoeding betreft, be
paalt de laatste wet door het Kaapsche
parlement aangenomen, dat het toege
kende bedrag in de eerste plaats za,l wor
den besteed ten bate van hen die loyaal
gebleven zijn gedurende den oorlog; als
er nog wat overblijft nadat hun eischen
zijn afgedaan,, zalmen hun schadever
goeding geven die zich bij de eerste re
bellie aansloten, zich vervolgens over
gaven en loyaal bleven, voor verliezen
geleden terwijl ze loyaal waren. De Brit-
sche regeering zal niet toelaten dat geld
uit 's rijks schatkist of uit Transvaal-
sche middelen zal besteed worden voor
schadevergoeding aan rebellen." (Toe
juichingen).
België.
Het „Journal de Bruxell.es" meldt, dat
de graaf van Vlaanderen, koning Leo-
den doodslag verricht hadden. Toen polds broeder en de eerstgerechtigde tot
de schuldigen niet gevonden waren, Belgischen troon, een aanval van
strafte Lord Curzon de Onderkoning beroerte heeft gehad. HU heeft daarbij
rlip nvprtnierd wac dat. 7.11 nndav hat. 0 J
die overtuigd was, dat zij onder het
regiment, schuilden, hetheele regiment.
Den officieren wierd&n voor een half
jaar de gewone verloven ontnomen die
naar het kroningsfeest te Delhi zouden
gaan, mochten niet gaan, en zoo ging
het ook met den troep.
In Engeland heeft men veel beweging
van dit geval gemaakt. De officieren van
dit regiment behooren tot hooge krin-
gen, en Vrijdag keurden een paar spre
kers het harde, en naar zij zeiden, het
willekeurige en onrechtvaardige van
de straf af. Men achtte het allerm'inst
bewezen, dait lansiers van het 9e den
inlander mishandeld hebben.
Lord George Hamilton, de minister
van Indië, stelde zich echter op hetzelf
de standpunt als Lord Curzon. De ge
zamenlijke straf achtte hij gerechtvaar
digd, op het vermoeden, dat heit regi
ment de schuldigen wilde verborgen
houden. En hij zeide „Als wij (En-
gelschen) er beter d'an eenig ander Eu-
ropeesch volk 'in geslaagd zijn. ons ge
zag over vreemde rassen te vestigen,
wat is dan het geheim van ons wel
slagen? Het is dat wij volkomen ge-
het gebruik van een zijner oogen verlo
ren en zijn toestand wekt ernstige on
gerustheid.
Renter's agentschap kan op grond van
particuliere inlichtingen melden dat bo
venstaand'bericht niet waar is. Laatst
leden Dinsdag vatte de graaf ernstig kou
de op de jacht. Hij keerde naar Brussel
terug en was voornemens Zaterdag weer
op jacht te gaan, doch bleef te Brussel
daar hij zich licht vermoeid gevoelde.
Maandag deed hij zijn gewonen wandel
rit, heden werkte hij in zijn boekerij en
dineerde met zeer goeden eetlust.
Duitschland.
De „Vorwarts" deelt mede, da.t de dood
van Krupp haar de verplichting oplegt,
voorloopig van iedere verdere pubMcee-
ug van zalcen betreffende de aangele-
6- nheid, die tot Krupp's naam in betrek
king staat, af te zien.
H 't onverwacht overlijden van F. A.
lijkheid voor de wet, zoowel strafrech-j Krupr geeft natuurlijk veel stof tot ge-
terlijk als burgerrechtelijk, verzekeren 1 s "°k over de vraag in welkten vorm. de
zaken zijner firma zullen worden voort
gezet. Van dadelijk belang is die vraag
in zoover niet als reedis thans de feite
lijke toestand' deze is dat de leiding be
rust in handen van een „Directorium",
zoodat er geen staking, of zelfs geener
lei stoornis in den gewonen gang van
het bedrijf behoeft te komen. Intusschen,
het ligt voor de hand dat nu de firma
haar chef verloren heeft, de vorm waarin
het bedrijf zal worden' voortgezet, veran
derd moet worden. Er zijn er, blijkens
de Duitsche bladen, die beredeneeren of
de Pruisische staat de zaak niet zal over
nemen. De waarde der fabrieken etc. van
Krupp wordt geraamd op een honderd
millioen mark. Allereerst rijst dan de
vraag of tegenwoordig in Pruisen de fi-
nancieele toestand krachtig genoeg zou
zijn 'voor zulk een stap. Dan komt de
bedenking, dat, gingen de fabrieken van
Krupp over in handen- van den staat, de
ze zelf daarvoor een flink deel van den
tegehwoordigen afzet der voortbrengse
len zou afsnijden. Pruisen toch zou be
zwaarlijk, zooals tot nu toe Krupp, ka
nonnen en ander oorlogstuig kunnen le
veren aan andere landen? De keuze
schijnt dan ook veeleer te liggen tus
schen eene naamlooze vennootschap en
eene „vennootschap met beperkte aan
sprakelijkheid („Gesellschaft mit be-
schrankter Haftung"), aan welke laatst
bedoelde vermoedelijk de voorkeur zou
worden gegeven als men de erfenis van
Krupp zooveel mogelijk in handen van
de familie wil laten blijven.
Stadsnieuws.
Haarlem, 25 Nov. 1902.
Schouwburg.
De opvoering van „Spoken"
door het Amsterdamsch
Lyrisch Tooneel.
Wat men het Amsterdamsch Lyrisch
Tooneel, ten minste wat die tooneehaf-
dceling betreft, zeker niet mag ontzeg
gen, is een groote mate van durf.
Het gezelschap heeft gedebuteerd met
zich aan „Faust" te wagen, het heeft
„Den Koopman van Venetië" aangedurfd
en daarna „Spoken" van Ibsen.
„Gespenster" is ons indertijd heel ver
dienstelijk door het bekende Heine-en
semble vertoond, en daarom was het een
waag te meer voor dit jeugdige tooneel-
gezelschap om „Spoken" op de planken
te brengen.
„Spoken" stelt buitengewoon hooge ei
schen.
Ibsen heeft het een familie-drama ge
noemd; het is een familie-dirama in den
zin dat het, gespeeld in den kleinen fa-
miliekribg van vijf personen, geheel ge
baseerd is op hetgeen psychologisch
tusschen die weinige menschen, en meer
speciaal in de ziel van Oswald, omgaat.
Omdat buiten rekening gelaten de
momenten waarin het sombere weer en
zeer enkele dergelijke kleine effecten de
situatie moeten kleuren alleen bet psy
chologisch leven naar voren 'treedt, ver-
ëischt het zulk fijn gevoeld en wei-over
dacht spel; een volkomen begrijpen der
karakters, een groote beheersching van
zeggen en gebaar.
Of het Amsterdamsch Lyrisch Tooneel
dat alles gegeven heeft?
Ronduit gezegd de vertooning door het
Heine-ensemble stond er in alle opzich
ten ver boven.
Maar het zou der billijkheid te kort
gedaan zijn. wanneer niet tevens erkend
werd, dat het A. L. T. toch veel goeds
gegeven heeft.
De heer Erfmann in de rol van Oswald
had, vooral in het eind van 't tweede
en in het derde bedrijf goede momenten.
Er zat climax in zijn spel. De eerste
acte echter namelijk het eerste optreden
en het gesprek met dominéé Mandexs
was minder goed.
De heer Schwab ('dominee Manders)
had zich een mooienkop gemaakt, gaf
echter wat mat >spel, zonder veel kleur
en had was hij verkouden? geen
zeer aangenaam stemgeluid. Ook was
hij al heel weinig rolvast, soms hin
derlijk.
De creatie, die de heer van Ollefen
van den kreupelen Engstrand gaf, was
wel het beste, liet feitelijk al het an
dere vèr achter. De heer van Ollefen
heeft deze rol mooi getypeerd.
De dames-rollen waren van minder
gewicht en werden ook nielt „boveji al
ien lof verheven" gespeeld. Mevr.
Schwab (mevr. Alving) ontwikkelde
weinig dramatische bracht, wist wei
nig temperament in haar spel te leg
gen.
En waarom had mevrouw Erfmanm
Sasbach, die de rol van Regina vervul
de, zich zoo afschuwelijk toegetakeld
Summa summarum moeten we dus
conslateeiren, dat, waardeerende het
vele goede dat gegeven werd. de opvoe
ring van „Spoken" dooi- het A. L. T.
niet gaf alles, wat er van te maken valt.
v. d. B.
Nut. In de bovenzaal van bet Bronge
bouw had Maandagavond) de eerste le
zing in dit seizoen van het departement
Haarlem der Maatschappij tot Nut van
het Algemeen plaats.
Een groot gezelschap dames en enke
le heeren vulde de gezellige zaal.
Als spreker trad op de heer W. C. Go
teling Vinnis uit Den Haag, een hier ter
stede welbekend en gaarne gehoord decla
mator, die de kunst verstaat zijn audito
rium van het begin tot bet einde te boeien.
Ook Maandagavond woekerde de heer
Goteling Vinnis weder met zijne groote
talenten.
Met groote zeggingskracht droeg hij
het beroemde en bekende tooneelspel van
Edm. Rostand getiteld „Cyrano de Ber
gerac" voor.
Levendig schilderde spr. het audito
rium de verschillende in dit stuk voor
komende personen af; en schetste zoo
duidelijk d>e verschillende tooneelen, dat
het was alsof men het stuk ten tooneele
in den Schouwburg zag opvoeren.
Mooi zegdie spreker >de vele gedichten,
zoodat het geheele stuk uitstekend tot
zijn recht kwam.
Met zeer veel aandacht volgden
aanwezigen de schoone voordracht,
het daverend applaus, dat aan het einde
opsteeg was dan ook eene welverdiende
hulde aan den spreker, die zijn audito
rium eenige zoo hoogst genoegelijke uren
had bezorgd.
Nieuwe Winkel. Heden opent de
heer J. A. Vermeer zijn magazijn van
fijne lederwaren en byouterieën, dat we
gens afbreken van het huis Groote Hout
straat 6, tijdelijk naar de Anegang was
overgebracht.
In dien tusschemtijd is door den heer
architect, den heer Joh. F. W. Stom, in
de Houtstraat een nieuw gebouw opge
richt, waarvan men al dadelijk zeggen
kan, dat het voldoet aan da eerste eisch,
di# aan een winkel gesteld' mag worden:
veed glas, weinig muur. Het nuttig effect
van den bovendien sierlijken gevel is
daardoor groot.
Van binnen is de inrichting praktisch.
Om zooveel ruimte te hebben als maar
eenigszins mogelijk is, heeft de heer Ver
meer zijn artikelen verdeeld over den
winkel beneden en een lokaal van gelijke
grootte op de eerste verdieping, dat langs
een zeer gemakkelijke en sierlijke trap
te bereiken is. Over de artikelen zeiven
behoeven wij niet uit te weiden, men
weet wat er verkocht wordt. Alleen ver
dient het vermelding, dat de eigenaar
van de grootere ruimte heeft gebruik
gemaakt, om zich grootere stukken in
het artikel aan te schaffen. De collectie
is de moeite waard om te zien.
De muren zijn aangestreken met een
soort van cement, die een nieuwigheid
is, beneden in lila- en boven in crême-
kleuir gehouden wordt. De electrische
verlichting zal een verrassing zijn. Die
bestaat uit niet minder dan 150 gloei
lampjes, verdeeld over de twee lokalen,
allen bevestigd aan de zoldering. Welk
een effect dit maken zal op de toch al
zoo flikkerende en flonkerende waar,
moet de lezer zelf maar eens gaan zien.
Zondagsrust. Maandagavond
werd in de bovenzaal van bet gebouw
„St.-Bavo" eene vergadering gehou
den met hdt doel een comité te vor
men, dat zal streven naar eene wet
telijke regeling der Zondagsrust.
Vele vereenigingen waren tot bij
woning van deze vergadering uitge-
noodigd; 25 hadden vertegenwoordi
gers gezonden. Als spreker trad op
de heer W. Inte Onsman van Amster
dam, Islte secretaris van den Ned.
Barbiers- en Kappersbond.
Spreker zeide dat hij een voorstan
der was van Zondagsrust, doch dit
niet was uit een godsdienstig oog
punt. Z.i. moet de Zondag voor loon
arbeiders en winkeliers zijn een rust
dag. Verkrijging van Zondagsmis1
zonder eene wettelijke regeling achfc
spr. niet mogelijk.
Individueel streven naar Zondags
rust is nutteloos, omdat eene zeer
kleine minderheid dikwijls de schoon
ste plannen in duigen werpt.
De Haarlemsche afd. van den Ned.
Drogistenbond antwoordde op de uit-
noodiging, dait ze niet zouden komen
omdat eene vroegere poging van den
Bond was mislukt en dit wel doordat
ééne firma niet met de beweging
wenschte mee te. gaan.
Tevens verklaarde spr. dat hij als
lid van den Ned. Barbiers- en Kap
persbond meende zich niet te kunnen
Feuilleton.
Uit hel Engelsch
van
E. W. HORNUNG.
Terwijl eerst de verdediger
de getuigen van zijn tegen
partij met een kruisvuur van vragen
had gemarteld, martelde zijn eigen
getuige zichzelve door een verklaring
af te leggen van haar eigen tekortko
mingen tegen den raad' van haar ver
dediger in.
Rachel Min chin zat op een treuri-
gen namiddag in d:e getuigenbank
van de ,.01d Baily", haar sluier was
nu naar achter geworpen doch omdat
zij met de rug naar helt licht zat, kon
men niet anders zien, dan dat zij heel
bleek was tot groote ergernis van de
journalisten en de studenten in ge
laatkunde, die achter den man met
helt witte haar zaten. Deze toehoorder
bleef in dezelfde houding zitten, Ie
vragen werden zoo duidelijk beant
woord, d'at een scherper toehooren
overbodig was. Nu kwam er een
vraag van haar eigen advocaat, die
groote belangstelling bij den onbeken
den gentleman opwekte, snel bracht
hij die hand aan zijn oor; pas na »i-
ge aarzeling en op veranderden toon
gaf zij antwoord. Rachel had .roevig
maar flink verteld van de laatste
twist met haar echtgenoot, kort maar
zonder dralen de reden daarvan opg"
vende. Een buurman was gevaar'
ziek, zij had hem dien nacht 'rillen
verplegen en juist bij de deur ont
moette zij haar echtgenoot, die haar
-verbood dat te doen.
Was die buurman een jonge
man?
Ternauwernood de kinderschoe
nen ontwassen, zeii Rachel, en zonder
vrienden, evenals wij.
Was uw echtgenoot jaloersch op
hem!
Ik dacht het niet tot dfien avond.
Werd u er toen van overtuigd?
Ja, inderdaad!
En waar had uw echtgenoot den
avond doorgebracht?
Ik wist daar niets van totdat
hij mij vertelde dat hij het huis be
waakt had en waarom!
Ofschoon de man dood was, kon
men toch nog groote minachting in
;.r toon hooren, toen zij met gebo
gen hoofd zijn laatste woorden tot
Laar herhaalde. Een koude rilling
gi. j door de zaal.
En wa. het de laatste keer dat u
hem K. end zag? vroeg de advocaat,
met aagst in zijn stem op doordrin
gen len toon.
Aanstonds had' hij weer tegenwoor
digheid van geest om kalm te olijven
hij had immers zelve zijn cliënt, in
de getuigenbank geplaatst.
Maar op deze vraag kwam niet
dadelijk antwoord; op dat oogenblik
bracht de witharige gentleman de
hand aan 't oor en het antwoord
scheen te zijn zooals hij verwacht
had.
Was dat de laatste keer, dat u
hem levend zag? herhaalde Rachei's
advocaat, met meer zekerheid in zijn
toon.
Ja, zei Rachel na nog een oogen-
blik van aarzelen.
Toen sloeg de man met het witte
haar een oogenblik de oogen neer; en
even gingen de scherpe trekken om
de mond over in een glimlach,die alle
boosheid uit dat gelaat scheen te ver
drijven om alleen een plotselinge,
smartelijke uitdrukking over te laten.
HOOFDSTUK III.
Naam en aard.
De getuigenis van de gevangene
besloot met een zeer eenvoudige, iet
wat aarzelende mededeeling over
haar eigen handelingen tijdens den
nacht van den moord. Die was reeds
in al haar détails verlteld door den
minzamen officier van justitie. Met
minder zekerheid en koelbloedigheid
gaf Rachel nu haar getuigenis; het
was of haar zenuwen het niet vol
konden houden; zoo nu en dan dreig
den haar de woorden in de keel te
blijven steken.
Merkwaardig genoeg viel het ver
anderde gedrag van Mts. Minchin sa
men met nog niet voorgekomen teeke
nen van onheilspellende onrust van
den kant van den witharigen gentle
man. Toch droeg haar verhaal over
het algemeen de stempel van waar
heid; en een half verschoonend maar
toch volhardend kruisvuur van vra
gen bracht daarin geen verandering.
Er was een onafhankelijke getuige
k décharge behalve de experts in pho-
tografaën en kettingen. De huis
vrouw, die Rachel gesproken had op
den vroegen morgen van haar voor
genomen vlucht; zij was maar vijf
minuten in de gelegenheid, maar in
die vijf minuten voegde zij aan de
verdediging een van de strengste ar
gumenten toe. Het was tenminste nog
te begrijpen, dat een vrouw, die haar
echtgenoot vermoord had zoo koel
bloedig kon zijn om haar eerst inge
pakte koffer te laten staan in huis;
dan een cab op te zoeken, teneinde
h aar zelve en hare bezittingen zoo
spoedig mogelijk te laten vluchten
van het tragische tooneel.
Maar was het waarschijnlijk, dait
een vrouw met zooveel tegenwoordig
heid van geest, voor wie van iedere
minuut leven of dood afhangt,, dat
zoo'n vrouw eerst.nog in haar cab
ging vragen naar de gezondheid van
een zieken vriend, vóórdat zij naar
huis ging om de bagage te halen en
zich te overtuigen of de moord al
ontdekt was. Stel, dat zij hdt j
niet kon laten tot hem te
gaan, zou zij dat dan niet tolt het
laatst hebben uitgesteld?. Stel ook, dat
zij haar bezoek bracht vóór of nd
het halen van haar koffer, zou zij
dan met de overtuiging dat vluchten
noodzakelijk was aan een ander ver
tellen dat zij zoo spoedig mogelijk
dë stad uit moest en voor goed weg
ging?
Ondenkbaar! riep de verdediger,
gebruik makende van de stemming,
en dat woord was dikwijls op zijn
lippen in de lange en wakkere speech
die nu volgde, waarin de aanklacht
nog eens van het. begin tot heit einde
opgehaald werd zonder misschien ge
noeg stil te staan bij de duidelijke
zwakke punten of te wijzen op U meer
gegronde van de aanklacht. „Ondenk
baar!" zei hij nog eerts, denkende
aan de handelwijze van de gevangene
in den nacht van den misdaad en
nog meer op den morgen daarna.
Jammer maar, dat de ondervinding
geleerd heeft dat alle misdadiger*
dergelijke tegenstrijdige handelingen
plegen vóór of nd hun misdaad,
merkte de officier van justitie in zijn
repliek op, met alle achting voor zijn
knappen collega.
Bovendien, zoo ging hij voort,
met de grootste kalmte zijn pinccnez
afnemende en zijn woorden kiezend©
met een zorg, die het. effect verhoog
de bovendien mijne heeren, als
misdadigers zich nooit vergisten, oö«
denkbaar of niet, zooals wij dat be
lieven te beschouwen, al® zij zich
nooit vergisten, zouden zij ook nooit
in de bank der beklaagden komen.
(Wordt vervolgd).
