Licht en Schaduw.
De Feestrede.
Toen ging de verdediger voort:
Nancy Letting, zoudt gij thans
eens aan het gerechtsnof willen zeg
gen, hoe gij aan de 75 dollars geko
men zijt, ciie gij in dit couvert aan uw
luster te Somers hebt gezonden
De getuige werd doousbleek. en na
een lang stilzwijgen stotterde ze
Ik heb geen geld aan mijn zuster
gezonden.
Gij liegt.
Ik lieg niet.
Edelachtbare hoeren sprak de
verdediger daarop tot het gerechtshof,
ik kwam hier om een man te verdedi
gen, die beschuldigd wordt van een
postwagen beroofd te hebben en op die
wijze kreeg ik de brieven ter inzage
die zich in den beroofden postwagen
bevonden hadden. Toen ik de toe
dracht van deze zaak veniam. herin
nerde ik mij den naam van deze ge
tuige a charge. Ik zocht de brieven
na d'ie hij het -dossier van den post-
diefstal gevoegd zijn. en ik vond dit
schrijven, dat ik zoo vrij zal zijn u
voor te1 lezen
..Lieve zuster Dorcas Ik zend
u hierbij 75 dollars, om die voor mij
te bewaren. Hier durf ik ze niet te
houden, uit vrees dat ze mij ontstolen
zullen worden. Het gaat mij goed.
alleen is het mij een ergernis, dat die
kat van een Elisabeth nog altijd hier
is. maar het zal mij wel gelukken haar
te doen wegjagen. Meer nieuws heb
ik niet. Wees gegroet van uw zuster
Nancy."
Edelachtbare heeren, ging de verdedi
ger voort, gij kunt u overtuigen, dat
deze brief door dezelfde hand is ge
schreven als het couveit.. waarvan 't
handschrift zooeven door getuige Na-
sebv als dat van Nancy Letting is her
kend. Het is nu duidelijk, wat er met
de gestolen 100 dollars is gebeurd 75
zijn verzonden naar Somers en onder
weg gestolen, en 25 zijn neergelegd in
de koffer van Elisabeth, ten einde haar
van den diefstal te kunnen beschuldi
eten.
Het gerechtshof trok zich ter be-
ïaadslaging tenig en sprak natuurlijk
de beklaagde vrij. terwijl Nancy Let
ting op staanden voet geairesteerd
werd. Zij kreeg kort daarop 6 maan
den gevangenisstraf.
De jonge man, dlie den advocaat het
eers;. had aangesproken, kwam nog
denzelfden dag bij hem, met zijn ver
loofde, Elisabeth Madworth, om hem
te bedanken, dat hij haar van een on
verdiende schande had gered.
Een afgeluisterd
kerkgang-praatje.
Twee bejaarde boerenmenschjos, man
en vrouw, lioopen tanigzaam naar de
kerk, tot zij worden aangesproken door
Schetsen van DEKA.
Gekonkel met harten.
..Een onderscheid als dag en nacht",
werd er wel eens meer oprecht dan be
leefd gezegd van de twee dochters der
van Stralcn's, Mimi en Lea of ook wel
eens, sprekend over de eerste .,'t is
verbazend eri zonde dat ik "t zeg, maar
wat is dat kind leelijk Was zij zoo
afschuwelijk 9 Och, de meeste men
schen worden beoordeeld in het mi
lieu. waarin zij door omstandigheden
worden geplaatst. Mimi nu had een
knappe, grijzende vader, een lieftalli
ge, eeuw g-jorgc m '«r en mi 1 cld
van een /usici. Mm i.'^m pt dut dit
geen omgeving is voor een meisje, dat
niet over de mees t ortr-ff».ijk», tilt-1-
lijkheden beschikt. Mimi had rossig
haar, het blank van haar gezichtje
was sproetig, en haar geheele gestalte
wat plomp, vooral de handen en voe
ten. Maar dia oogen die oogen
schenen van barmhartige moeder na
tuur mee te hebben gekregen, wat zij
overigens aan het meisje onthield
de oogen waren groot en bruin en als
zij de vruchtroode, vochtige lippen
opende om de blankwitte tanden, dan
een buurman, d'ie blijkbaar ook eens wil
tempelen: zijn egta koimit hem hijgend ma. i
Jam: Zoo Kees, loop je mee zoo wijd
of 'ga je niet maar de kerk, hè.
K -es: Ja. ja, dat za' waar zijn, nouw-,
"f we naar de kerk gaan, me vrouw
komt daar ok am hoor, wacht effe, an
ders mot ze zoo hard loope, wacht effe
hoor. Ze wou eerst maar niet meêloo-
pen, maar ik zeg, 't Ie voor den duvel
mooi weertje, we knninien mou nog, de
anidre week niet meer misschien, ja, ja,
we warren- al een dagje ouwer, wat jij
vrouw (zijn vrouw aankijkend), die in-
tus-schen hen heeft ingehaald.
Jan: Maar wa 'k zegge wou en jolcke
mie, hoe gaat het met dat varrelce van
jullie, de mijmes wil noig niet erg best,
ik weet nie, maar hij vreet niks, hij wou
van m irrege ok niks hebbe, hoor niks,
nie hoor.
Keesr Nou, as 'k de waarheid mot zeg
ge. de mljnias geloof ik d'at mou saggies
am een beetje gaat bekornrme. Neeje Kees,
da mot je nou niet zegge, 't beessie het
de heel'e week nog nie zooveut op z'n
Nieuw oorlogstuig
Een Franisch officier, kolonel Humbert,
bert, heeft otruiangs mededeeling gedaan,
van een vernuftige uitvinding, doorhem
gedaan-, en volgens welke een karnom.,
dat afgeschoten wordt, geen rook -en
ïur afgeeft en ook geen gedruisch
naald. Zulk een uitvinding, indien zij
bruikbaar blijkt in de practijk, zou na
tuurlijk van grooten invloed zijn op het
toekomstig oorlogvoeren.
Kol'oniel Humbert heeft voor zijn uit
vinding een speciale inrichting vervaar
digd, die op de p'laait is afgebeeld. Zij
bestaat uit een lange buis, welke op dien
mond van het kanon wordt geschroefd.
Binnenin de buis bevinden zich -een aan
tal korte cylinders, zooals er op de plaat
eenige op den grond liggen Het eent
einde van zulk een cylinder is geheel
open, het andere gesloten, doch met een
gat in het midden, iets grooter dan de
Wihg in. het kanon-. Deze cylinders
wonden dit. -die- buis achter elkaar -ge
plaatst tot deze geheel vol Is. Met een
schroef of een ring worden zij dan dicht
)p elkaar gedrongen.
De buis is op die wijze verdeeld iln
een aan-tal klein/e afd-eeiiingen' die in ver
binding staan1 met de boring van bet ka
non -en met elkaar d-o-uir middel va,n de
kleinte gaten im> hun. grondvlakken.
Door de breuk in de buis, op de plaat
v orgestekl, krijgt men een voorstelling
van de inwendige .gesteldheid.
Door deze inrichting wordt veroorzaakt
dat de k-mal em de vuurstraal bij de ont
lading gebroken worden. Zoodra de ko
gel den mond vani het kanon verlaat
dringt bert onitwiackeldie gas in den eer
sten cylinder, waar het wordt vast/ge
houden-, tot het projectiel in den twee
den cylinder gekomen is -en zoo vervol
gens. Het gas krijgt daardoor langza
merhand meer en meer ruimte voor zijn
spanning en, al-s het projectiel ten slotte
de buis verlaat, is het grootste gedeelte
van het gas in een verminderden staat
van samenpersing gekomen in de buis,
waaruit liet ten slotte geluidloos en zon
dier vlam te on/twikkelllem ontsnapt.
Bert heet, diat hetzelfde systeem toege
past. kan worden op geweren en revol
vers.
Jippe gehad, (op haar platte hand wij
zend), 't doet nie aars dan zuchte, zwaar
zuehte, hoor Jan.
Kee-s: Ja, w ait za 'k zegge, 't beessie is
hard ziek ook, nel zoo goed as de mij
ne^. t kan nie aars ok, ze zijn te vroeg
van de moer gegaan.
Jan: Ja, ze zijn. allebei erg zwak, d'r
komt niks van-, hoor, wa 'k zeg, niks
hoor.
Jan's vrouw: 'k G-etoof teminsrte nie,
diat' ze die winrter ha,ie zertle.
Jan: Och, juffie vrouwlui zijn ok zoo
gauw bang, d'r kan nog veul beure. eer
't zoo na is, wat jij Kees, geloovie 't ok
nie, hè?
Kees: Och ja, man, as dèrt effe meeloo-
pe wiJ', weet. je niet waar ze vandaan
kimme.
Jan: Die man is oak gauw afgebrand,
hé? (zijn oog naar een afgebrand huis
richtend).
Kees: Ja, mam, het het zeker zoo motte
weze.
Jan: 'k Heb nouw gehoord, dat ie nouw
wij je gat over gaat.
Kees: Wat zeggie, naar Amerieka, he.
jonge nog toe.
•Jan-. Ja, zoo trek gehoord in de scheer-
derswimkel. Hij wou all eerder gegaan,
zijn, maar z'n vrouw wou wachten tot
de bieten an kant waire, weet je.
Kees en zijn vrouw in koor: Nou, hij
liever as ik.
Kees: 't Mot daar toch ok igeem botter-
lekke zijn, as je 't hoort, 'k blijf maar
liever waar ik ben, zoo lang zeile we
'l toch nie meer make, wat jij vrouw?
Kees' vrouw: We ze'le maar hope
man, ik zou mie durreve. 'k Het allis
gehoord, dat ze dan in geen maand land
zien, nog niet eens zoo'n stukkie as we
nou op staan, W-eet je wat hert daar iis,
de -eters motte daar goei-je-ko-op zijn,
twaalef voor 'n dubbeltje.
Jan: Ja, ja, 't vieesch ok, 't mot erg
weze, zoö zie ie an al-lis dat de waereld
op z'n end raakt, 't wordt teuigenwoor-
rig te erg, weetje, 't wordt te erg. 't kan
mie bestaan zo, langer, onmogelik, hoor-
wat jij vrouw
Jan's vrouw: Och ja, de menze denke
teugewoorig dat ze 't slecht hebbe, maar
't zal ze wel teuge valte, ze motte d'r
gang maar gaan, ik zal ze niet teuge
houwe, hoor.
Kees: Nou, en ikke nog veul minder,
wat jij, Jan?
Jan-: Wat zal ik zegge man 't Is over
al wat, hier laat je wat, guilder vinje
wat. 't Is overal tobbe, kijk maar is naar
Toon, hoe loopt dat nie teuge. rijk ge
wist, -en m-ouw arm, doodarm is ie nouw.
Kees: 'i Iiert zeker zoo motte weze,
man, as 't nie meêloope wil, doe je d'r
niks teuge, miles hoor.
Jan: O ja, wa 'k zegge wou, we hebbe
ommers vandaag een anderen preker, hé,
was ze bepaald innemend. Maar, ziet
ge. li aar zuster was een schoonheid,
een schoonheid in alle opzichten, en
de kennissen somden gaarne haar be-1
koorli.ikheden op. ten bewijze dat zij
gevoei en smaak hadden voor ware -
schoonheid. Een gestalte als een ko
ningin, een rosig, ovaal gelaat, om
lijst- door zijig, blond haar, en twee;
wonderteere'. kwijnende blauwe oogen
ender het hooge. blanke voorhoofd En j
gij begrijpt het reeds de smalle,
elegante handen, de keurige voetjes,
het paste er alles bij.
De heer en mevrouw van Stralen
waren goede ouders. Dat verzekerden
zij aan elkeen, mef wien zij pas in
aanraking kwamen. En iedereen ver
telde dat, dan ook naivoüjk over. Nooit,
zouden zij "en der twee dochters boven
de ander voortrekken, alsof er ooit
sprake van zou wezen, dat Lea bij
Mimi zou worden achtergesteld? Maar
liet sprak van zelf -- of liever zoo iets
moet je voelen, want beredeneeren
kun je het eenvoudig niet het
preekt dan van zelf. dat toen hun
neef jlir. van Breede in het gezin op- j
genomen werd, nadat Jin ouders wa--
ren gestorven, mijnheer en mevrouw
van Stralen hen: bij voorbaat bestem
den voor Lea. En de wereld deed mee.
Nietwaar, liet zou zonde en jammer!
geweest zijn, deze twee van elkander-
te schelde oo*al luim i n u - i
altijd met klem verzekerde. waar j
de sympathie van haar neef Karei zoo -
klaarblijkelijk en geheel naar Lea toe-1
ging. Een mooi en heerlijk paar zou
dat. worden. ,,Och Frans, placht me
vrouw in gemaakt weemoedige oogen-
blikken tof haar man te zeggen, als
c-r eens echt huiselijk gesproken werd,
ik geloof, dat we een knap paar wa
ren. en nóg zijn, maar- zóojjoed pas
ten we toch niet bij elkaar. Deze kin-
cko'en zijn als voor elkaar geknipt.
Karei heeft fortuin. Lea heeft schoon
heid. en daarbij zijn ze heide van goe
de familie. Voor Mimi komt ook nog
wel eens die- tijd. Muar dit is beter
zóo. want Lea kan nu eenmaal niet
tegen hardheid en leed waaronder
ook een werkzaam leven werd begre
pen - - en Mimi wèl. Hoe zii aan deze
laaitste kennis kwam. wist niemand,
ook zij zelf niet.. Zij had het nooit
aan Mimi gevraagd, en er evenmin in
directe' bewijzen voor gekregen, maar
dat beschikte zij zoo.
Aan Karei werd ncoit rechtstreeks
dc gemaakte schikking meegedeeld.
Natuurlijk niet. Dat zou al hijzonder
weinig delicaat zijn geweest in een
tcedero' zaak des gemoeds als deze.
Zelfs was niet de mogelijkheid overwo
gen. dat l ij eens zijn liefde buiten do
deur zou kunnen plaatsen. Maar hij
droeg toch wel kennis van de schik
king. Zo.) iets hangt in de lucht en
onwetend zuig je het in, komt de ken
nis tot je.
Nou. als jongen vond hij dat wel
aardig! WeJkc knaap wordt nu m i
gaarne aangezien voor de uitverkore
ne van zoo'n beeld van een meisje.
Vooral waar dit daarbij zoo'n gelijk
matig karakter heeft. Want er weid
altijd voor gezorgd, dat niet de ge
ringste moeilijkheid bet voorhoofd van
I ea behoefde te rimpelen vooral niet
als hij inde nabijheid was. Daar was
liet meisje immers veeL te mooi voo-r
Maar toen Karei de wilde, haren wat
kwijtraakte, op de academie kwam,
begonnen zijn ideën zich ook aanmer
kelijk te wijzigen. Hij zocht al minder
het gezoischap van Lea op en hield
zich vooral veel met Mimi bezig. Met
Mimi kon hij nog eens een gezonden
hartelijken woordstrijd aanbinden. En
Mimi toonde hem, dat zij in de jaren
van haai- lichamelijke achteruitstel
ling geenszins haar geestelijke ontwik
keling bad vergeten door klachten en
kwade) gedachten. Zij was een lief,,
ernstig meisje geworden, dat nadacht
over de zware dingen der tijden waar
in zij leefde, zonder uaaiom nog de
veerkracht van een vroolijk humeur
te verliezen. Vaak bracht Karei haar
een of ander boek mede. Zij spraken
erover, discussieerden en lachten
zóo hartelijk, dat mama van Stralen
zich ernstig bezorgd begon te maken.
Weliswaar kweet Karei zich geduldig
van zijn plichten tegenover zijn aan
staande verloofde-, op bals en bij ien-
nispartijen, maar dat andere wou zij
ook hebben. Zij wou haar schoone
Lea ook hart geven en verstand, en
daar moest Karei even goed voor zor
gen, als hij het blijkbaar voor Mimi
deed.
Villa van President Kruger te Mentone.
uit och toe vrouw, noem je 't er
is, hoe is 't ok weer alèvel, 't wil nouw
mie in m'n hoofd schiete
Jan's vrouw 't Komt er niet op au,
maox, we zelLe 't wel hoore, as we ge
zond en- wel blijve, wat jij Kees.
Kees: We z-elle hope.
Hierna verdwijnen d.e oudjes om te
hooren en straks nog eens gezellig t,e
keuvelen, over den preker enz., of mis
schien wel om een middagdutje te doen,
zooals dat buiten veel de gewoonte
is bij oude menschen.
In het provinciestadje Beekhuizen
heerschte een onbeschrijfelijke opwin
ding. Het jonge vorstenpaar had een
bezoek aangekondigd en zou op ziin
doorreis naar hert buitenland zich
eenigen tijd in het landelijke, welge
legen plaatsje ophouden.
Het spreekt van zelf, d'at de hooge
gasten feestelijk ontvangen moesten
worden en tot dit doel hadden zich.
onmiddellijk na de ontvangst van het
bericht, hoofd- en sub-comités ge
vormd. Al gedurende veertien dagen
waren or zeer rumoerige vergaderin
gen gehouden en eindelijk ha dmen
een ..program van ontvangst" saam-
gesteld. En nu oefende men zich iede-
rem dag. want hert moest er ..in".
Do ze® eere-jonkvrouwen marcheer
den in hot front. De schutterij oefende
zich in het in de pas marcheeren. De
oud-gedienden leerden de antwoorden
van buiten, die zij op de waarschijn
lijk gestelde vragen zouden moeten
geven en die commissarissen van orde
kwamen dagelijks bijeen, om hert ge
lijktijdig .spontaan" hoer a-roep en
machtig te worden.
Het meest eervolle, maar daarom
ook des te moeielijker haantje was
weggelegd voor den burgervader, die
de feestrede zou uitspreken,
De secretaris Uaci een Kranig ont
werp van do aanspraak in elkaar ge
zel en 10 k 12-maal per dag stak bur
g(meester zijn speech af in den tuin
ten aenhooro van pere- en appelboo-
men. Maar dat was vreemd, als d
eere-voorzitter een paar keer achter
een de feestrede vloeiend had opge
dreund, dan wilde het. ineens niet ver
der en raakte de spreker m de war.
Hier wist dc maker evenwel ook raad
op. De snuggere ambtenaar bezorg
de zijn chef een souffleurshok in den
vorm van een lioogen hoed. Op den
bodem van burgemeesters cylinder, die
niet zoo gloed nieuw meer was, plak
te de secretaris een stiu, papier, waar
op in hoofdtrekken <1: bewuste feest
rede met forsche letters geschreven
was.
Nu "erst was het gemeentehoofd ge
rustgesteld.
De groote dag was cr en om 9 uur
des morgens .stond d v burgemeester
voor den spiegel om de laatste hand
aan zijn to'ileit te leggen. Achter op
een tafeltje bevond zich zijn antiek
hoofddeksel, alias souffleurshok.
Terwijl hij druk bezig was met zijn
hooge persoonlijkheid, sloop zijn echt-
genoote de kamer binnen en nam vlug
den cylinder van het tafeltje omhein 1e
vervangen door een fonkelnieuwe.
Eenige dagen geleden reeds had zij
het voorstel gedaan een anderen hoed
aan te schaffen, maar de spaarzame
burgervader had zich daar kaclitig te
gen verzet. Een verstandige vrouw
weet echter ovelra! raad op en daar
stond nu een gloednieuwe, moderne
kachelpijp.
Nauwelijks had de verwisseling
plaats gehad, of een der commissaris
sen van orde trad binnen om den eere-
praeses af te halen. Het was hoog tijd.
De burgervader greep zijn hoed en ijl
de met de anderen naar bet station.
Daar werd hij geheel in beslag ge
nomen door de maatregelen van ont
vangst. De feestcommissie moest op
gesteld worden en hert kostte grorte
moeite dmassa's van liet half dozijn
eere-jonkvrouwen. op den achtergrond
te houden het muziekcorps werd dan
hier, dan daar neergezet.
De feestvoorzitter begon het al aar-
dip benauwd te krijgen, toen de sta
tionchef eensklaps riep De trein is
in aantocht I
Het lichaam van den praeses schok
te, de man werd als krijt. Uwe Ma
jesteit, zei hij tegen den schutterij-
commandant, iaat het publiek vooral
niet opdringen. Toen plaatste hij zich
aan het hoofd der feestcommissie.
De trein donderde het station bin
nen. Alle hoofden werden ontbloot,
toen het vorstenpaar ui' den saionwa-
gen kwam. De comités en subcomi
tés bogen zich diep.
Het geweldige oogenblik naderde, het
hoofd der gemeente trau naar voren en
;prak
Uwe Majesteit, Uwe Hoogheid
De arme man was den draad al
kwijtSnel nam hij den hoed voor 't
gelaat en lasneen goeie God, wat
is dat- Geen papier erin, de zwartzij
den voering grijnsde hem hoonend toe.
Nu was de eerevoorzitter de kluts
heelernaal kwijt.
Uwe Majesteit, Uwe Hoogheid,
begon hij weer, wij loven den dag.
waaropwaaróp de inwoners van
deze gemeente door de komst van u
uit vreugde niet werkeneh, feest
vieren. Wij verheueen ons bovenema-
tig. .eh, dat., eh
Wij eveneens, onderbrak hem de
jonge vorstin lachend, Ik dank u ook
namens mijn gemaal en verzoek u mijn
erkentelijkheid aan de burgerij over
te brengen.
Daarna drukte zij den uit het veld
geslagen burgemeester de hand en
wendde zich tot de eere-jenkvrouwen.
De secretaris had nog dc tegenwoor
digheid van geest het vergeten hoera
Ie roepan, het volk deed mee de mu
ziek viel in en toen zongen de school
kinderen ..Wilhelma van Nassouwe."
Zoo was het programma nog gedeel
telijk gered.
De Koninklijke gasten namen plaats
in een rijtuier om zich naar de buiten
plaats van een van de leden der hof
houding lebegeven in de onmiddelijke
nabijheid van Beekhuizen, waar zij
het tweede ontbijt zouden gebruiken.
De burgemeester wankelde terneer
geslagen naar huis ,n zijn woning
barstte de bom los. Tlij deed zijn
vrouw de heftigste verwijten mi sprak
zelfs van .scheiden. Toen wierp hij
zich op heit hoofddeksel en sloeg en
trapte mop als een bezetene, zoodat het
onschuldige ding wetera een onoog
lijke massa vilt was.
Nog was de razernij van den eerza-
men burgervader niet bekoeld, of een
Het ging, echter mocielijk er met
hem over te spreken. Want ofschoon
do geheele wereld, onder commando
van den heer en mevrouw van Stralen
hem had ingeblazen en voorgehouden,
welk een uitnemende echtge.noote Lea
voor hem zou zijn, had hij zich nog
nooit uitgesproken, tegenover niemand.
Als een vriend hem eens figuurlijk
gesproken over dit onderwerp het
mes op de horst zette, dan lachte hij
hartelijk en zette een yezicht alsof hij
de geheele wereld bij den neus nam.
Toen het wat erg liep. besliste me
vrouw van Stralen, dat ot een einde
aan zou komen. Hij wilde wel, maar
Mimi hield hem vast. En zij zou doen
wat zij kon, om Lea in haar rechten
te horstellen. Men ziet waar de on
eerlijkheid de menschen al toe brengen
kan. Eerst liegt men, en later gelooft
men het zelf. Dat wil zeggen, me
vrouw van Stralen zou het u waai-lijk
ntet in dank hebben afgenomen, als
gij dat beweerd hadt. Zij deed het
immers in het belang harer kinderen.
Karei was nu eenmaal geschikt voor
Lea en voor Mimi zou zij ook nog wel
'eens een goede echtgenoot opzoeken.
Alles op zijn tijd, en al was Mimi de
oudste, zij was pas 22 jaar.
Heil middel, waartoe mevrouw, hoe
wel eenigszins huiverig voor de ge
volgen. ten laatste besloot, was, er
Mimi eens over te spreken. Zij had
van enkelen, hoogst enkelen, wel
eens gehoord, dat Mimi zulk een ver
standig meisje werd. Welnu dan. Nu
had haar oudste dochter dan de gele
genheid. haar verstand eens te toonen.
luist op deze manier zette de lief
hebbende moeder op kalme en be
daarde «vijze, aan het verschrikte,
later hitler weenende 11.eiste, haai i.o
doeling uiteen. Nietwaar, Mimi bo
a-reep dat zelf wel als eer. verstandig
kindje. Zij mocht zich niet dringen
tusschen twee harten die elkaar al
lang hadden liefgehart
Maar moeder, sprak Mimi snikkend,,
dat doe ik rok niet, Want hoewel an
ders kalm en moedig, had dit wreed
aardig ingrijpen van haar moedei in
het teerste deel van haar gevoelsleven,
haar diep ontroerd.
En de gevolgen werden juist nega
tief.
Want nu kwam door deze ruwe wak-
kerschudding van haar sluimerende
gedachten, de liefde zich luid verkon
den in haar hart. Had zij zich vroe
ger zacht laten leiden door de verwar
mende sympathie vai Karei --- een
ZieJÈraympathie, zooah haar ouders i ij
haar nooit hadden kunnen opwekken,
thans begreep zij, wat hot was geweest
en in de stilte an 'mai karvert e bc
leed zij het zichzelf, dat zij haar neef
liefhad, liefhad meer dan haar leven.
Toch was zij de dochter harer
ouders en wanneer ik dit schrijf,
bedoel ik daarmede, dat zij zich niet
vrijelijk onstuimig durfde losmaken
van de bena nvende vonroordeelen ha
ver opvoeding. Haar vader en moe
der wilden het, welnu, zij zou het doen,
I zeide haar hart dat het niet goed
was. Maar 's nachts toen zij nog wak-
ker lag, en peinsde, en heenkeek naar
het manmennooie gezicht van haar
zuster, die aan dc andere zijde van hert
vertrek sliep, gelastte zij zichzelf
om der wille van dit mooie kind
sterk en moedig. en wreed te zijn.
Lea kon geen teleurstellingen verdra
gen. Lea was er niet op voorbereid.
Z ij moest zich opofferen.
Met eigen hand vergrootte zij de
«nde in het jonkvrouwelijk, teere
hart, geslagen, door do harde moeder
hand. Een paar dagen 'ater op een
Zondagavond, was zij alleen thuisge
bleven. en had Karei verzocht Lea wat
gezelschap te houden. Zóo was de
pgave van haar moeder geweest, die
iet. haar dochter naar den schouw
burg was gc-togen. Er werd een treur
spel gespe ;lrl door heel beroemde ac
teur-, en in d en tussehentijd was 't
juist een goede gelegenheid.
Een goeie gelegenheid I
Dat vond Karei ook. Wan' toen Mi
mi, wal zenuwachtig door li aar alleen
zijn met hem en de moeilijke opgave,
tic zij had te vervullen, in het vuur
zat te staren, kwam eensklaps Karei
naast haar zitten op de sofa, en sloeg
den arm om haar id:.:
Toen bleek haar moed.
Zij deed hem snel naar hel andere
gedeelte vart de kamer stuiven, en zei
haar lesje op.
- Mimi, zei hij ontroerd, zijn dat
je eigen gedachten, meisje? Of ben
jt nu de phonograaf van tante?
Zij huilde zachtjes.
Mimi, kindje, hernam hij zacht
en zotte zich weer naast haar neer,
als het anders is, en ik geloof dat het
anders is, want mijn hart spreekt het
uit, laten wij dan niet ons jonge le
ven verwoesten, door dwaze gehoor
zaamheid aan je ouders plannen, die
de mijne nooit waren, en de jouwe
niet. kunnen zijn. Mimi, laten wij ons
stellen boven de menscbelijke afspraak
jes. het nartengekonkel, en voor al-
iijd de handen ineen leggen. Ik zou
niet buiten je kunnen, liefste, en jij
O, Karei zei ze, nu weenend wel
dadig en overvloedig aan zijn schou
der, O Karei, het had mijn hart gebro
ken, maar ik dacht dat het 7.00 moest...
Lea sliep dien nacht in met een trot-
schcn kouden blik om den mooien
mond, althans zij veinsde zoo Want
zij wenschte geen verklaring van haar
zuster, die de inlr'tac...' ad :eel
Maar op dp slaapkamer van mijn
heer en mevrouw Liieef het lang woe
lig. Want Karei had aog dcnzelfden
avond Mimi gevraagd, en dat verweten
zij elkaar
Zij verweten elkaar het geluk van
hun kind
