NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. M feu wj nar sgroeten Meestgelezen Dagblad, in Haarlem en Omstreken. 20e .laargang Dinsdag 30 December 19U2. No. 5982 HAARLEM'S DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIÉN: Voor Haarlem per 3 maanden.ƒ1.20 Vaa 1—5 jewels 5® Gis.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der gemeente), ia de pij® dar Adverfcentiën van 15 regels 0.75, elke regel meer 0.15. per 3 maanden 1.30 Groot© Ketters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. 1.65 BMffl lrP5w4lfT!T Reclames 30 Cent per regel. Afzonderlijke nummers. 0.02^ Bureaux: Gebouw Het Spaarne. Zaider JBuiteu8pa»rue No, 6. Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden 0.37yt Telefoonnummer der Redactie 600. reietoonnummer der Administratie 122. de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunale aansluiting. Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM. Aboanemonten ea Advertentiëm worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam. J>it blad verschijnt dagelijkss behalve op Zon- en Feestdagen Mmfdogent&n voor het Buitmbmd: Générale de Publicité Etrangèr® <0« Li DAUBE Co. JOHN F. JONES* $wcc., Parijs 31^> Faubourg Monmuxrtr& In ons nummer van 1 JANUARI a. s. zal evenals het vorig jaar weder gelegenheid bestaan tot het plaatsen van aan Familie, Bekenden, Begunstigers enz. tegen den prijs van S3 cent a contant voor 1 5 regels, elke regel daarenboven 3 cent extra. DE ADMINISTRATIE. Maanem's Dagblad vaa 30 Dec. feevüt o. a. Venezuela, De Kroonprinses van Salisen, England's diplomatiek be leid Moord te Ooltgensplaat. Verslagen van uitvoeringen enz. Buitenlandsch Nieuws Zuid-Alrika. „De Standard" uit, Johannesburg bevat een bericht, dat bet Transvaalscbe Gou vernement besloten beeft de spoorweg- vrachten voor locaal verkeer ïn Trans vaal te verminderen, waardoor de spoor weg-opbrengsten verscheidene bonderd- duazende ponden sterling lager zullen worden. Ook de tarieven voor personen-vervoer zullen in Transvaal en Oranje-Vrij staat binnenkort belangrijke vermindering on dergaan. Duitschland. De Petit Bleu" publiceert een on derhoud, dat zijn bijzonderen corres pondent te Genève had met den heer André Giron. Deze verklaarde inder tijd te Brussel te hebben vernomen, dat de betrekking van gouverneur over da kinderen van den Saksischen kroonprins vacant was, naar welke betrekking hij door tuisschenkomst van den Duitschen gezant solliciteer de. Hij had toen prinses Louise nooit te voren gezien. Zijn intimiteit mjet haar is, zonder diat hij het zich goed bewust was, langzamerhand ontstaan. De kroonprins bedroog zijn ecbtge- noote nooit, doch was zeer ruw hard voor haar en bedroefde haar vaak door het brutaalste geweld. André Giron beschouwde de prinses als van een onafhankelijken doch vol strekt niet excentrieken aard. „Mijn betrekkingen met de prinses," zeide hij, „werden aan het daglicht ge bracht door de grootmeesteres®© van bet Saksische hof, madam©/ de Frette, die mij er toe wist te bewegen, zon der meer te verdwijnen, en die koning Albert verzocht prinses Louise te be letten mij te volgen, zooals zij ver klaard bad te zullen doen. Den 14en November vertrok ik naar Brussel. De prinses begaf zich volgens een vooruit door ons opgemaakt plan den 9en December naar Salzburg en vervolgens naar Munchen. De broe der der prinses, aartshertog Leopold Ferdinand, heeft mij daarop per soonlijk getelegrafeerd, mij te> zullen helpen, om mij bij zijn zuster te voe gen. Den 12en December hebben de aartshertog en de prinses het kasteel van Salzburg langs een geheime trap verlaten en zich naar de wacht kamer derde klasse van het spoor wegstation begeven. Zij zijn van daar naar Inshrück em vervolgens naar Zurich gegaan, waar ik mij bij hen heb gevoegd. Ik heb beproefd het vermoeden op te wekken, dat wij in Brussel waren an tal van personen van het Saksi sche hof zijn naar de Belgische hoofdstad gekomen met het doel ons op te sporen. Zelfs vandaag nog heeft de Duitschei regeering beproefd, te bewerken, dat de prinses over de Zwitsersche grenzen zou worden ge zet, doch de Bondsraad heeft gewei gerd. Eem duel heeft tusschen den kroon prins en aartshertog Leopold Ferdi nand plaats gehad. Het Saksische hof heeft de bewijzen van mijne betrek kingen met prinses Louise in handen. Een medewerker van „Le Matin" had Vrijdag te Genève een onderhoud met aartshertog Leopold1 Ferdinand. Tevergeefs trachtte hij herhaalde ha len prinses Louise zelf te spreken te krijgen. De prinses is zeer afgemat en zenuwachtig. De redacteur van bovengenoemd Fransch blad beschrijft haar als onmiskenbaar de sporen dra gend van haar twee-en-dertig jaren. In haar voorhoofd vei'toonen zich nu en dan rimpels .baar oogopslag is vaak zeer verschrikt. De heer Giron is een groote, slanke en welgebouw de jonge man, drie-en-twintig jaren oud en uiterst elegant. Hij heeft groo te verwondering uitdrukkende oogen en is vast besloten prinses Louise van Saksen te huwen, zoodra deze alle banden met haar echtgenoot heeft verbroken. De geïnterviewde aarts hertog Leopold Ferdinand vertelde den journalist ongeveer 't volgende: ..Zoodra ons besluit, Saksen te ver laten, genomen was, besloten wij, ons naar Genève te begeven, wetende dat wij in Zwitserland niets te vreezen hebben. Wat mij betreft, ik ben vast besloten, nimmer meer een voet op Oostenrijkschen bodem te zetten. Ik wil geen aartshertog meer zijn, zal een anderen naarn aannemen, en zou. als de eerste de beste burger leven gelijk 't mij bevalt. Twee dagen na dat wij hier waren aangekomen, ont vingen wij een schrijven van keizer Franz Joseph, die ons verzocht terug te komen. Wij hebben geweigerd. Hiet leven was daarginds niet meer houdbaar. Een paar dagen geleden heeft mijn broeder Joseph Ferdinand uit naam van mijn vader beproefd ons tot terugkeer te bewegen. Wij hebben nogmaals geweigerd. Wij zullen nu met niemand meer in be sprekingen treden. Het gaat niemand aan welke besluiten mijn zuster neemt en mijn zaken boezemen alleen mij belang in. Wij zullen ieder van zijn kant, alles doen wat ons goed voor komt. De Zwitsersche wetten be schermen ons, wij zijn gelukkig, vol vertrouwen en vrij, ziedaar alles wat wij vragen. De prinses en de aartshertog moe ten voornemens zijn, Zwitsersche on derdanen te worden Zij hebben een rechtsgeleerd raadsman, dien advocaat Lachenal, in den arm genomen, die alles voor hen bezorgt en behandelt. Aartshertog Leopold Ferdinand heeft verklaard, mademoiselle Aüa- movic te zullen huwen. Als een bewijs, hoe overhaast prin ses Louise gevlucht is. kan gelden, dat zij met slechts weinig bagage te Genève aankwam en zich aldaar toi letten, schoenen etc. heeft moeten aan schaffen. Het afscheid van de prin ses van koning Albert van Saksen moet zeer hartelijk zijn geweest. Een ooggetuige verhaalt, dat hij haar, die met haar kinderen te voet naar het koninklijk slot gekomen was. in het bijzijn van het geheele bedienden- personeel omarmde en haar meerma len met de hand' ten afscheid toe wuifdie. Zoo het verhaal van dezen oogge tuige waarheid bevat, zou men mo gen aannemen, dat geen bittere fa milie-twisten aan de vlucht dier prin ses zijn voorafgegaan. Iemand aan het hof te Munchen die met de Kroonprinses van Saksen zeer bevriend is vermoedelijk prinses The- rese, de dochiter van den prins-regent Luiitpold heeft uiit het Hotel d'Angle- terre te Genève van de gevluchte prinses een brief gekregen, waarin zij haar ver trek uit Dresden en Salzburg uitvoerig beschrijft. In den brief is geen zweem te bespeuren van de verstandsverbij ste ng, die sommigen de afgetobde vrouw zouden willen toedichten. Integendeel, de brief is zeer frisch en duidelijk ge steld. De prinses beklaagt zich daarin bitter over de onverdraaglijke behandeling die zij aan het hof te Dresden beeft onder vonden. Men heeft haar, zoo schrijft zij, door bare grootmeesteres laten bewaken op een wijze, welke niet in overeenstem ming w.as met bare positie, en haar in alle kleinigheden, zelfs in bet kiezen van baar lectuur, vernederende voor schriften gegeven. Vooral nam men het baar kwalijk dat zij bij het publiek veel beminder was dan haar gemaal, en toch deed zij niets om hare populariteit kunst matig aan te wakkeren. De Kroonprin ses spreekt in haren brief ook over Gi ron., den Belgischen (gouverneur. Zij ver klaart echter dat de officieele, van Dres den uitgegeven lezing van de zaak „niet geheel juist is'maar zij wil er evenmin tegen ontkomen als tegen alle andere kletspraatjes. Zij heeft innig medelijden' met hare kinderen, maar zij wil liever alles op zich nemen dan aan de zijde van hare gemaal teruigkeeren. Men schijnt ook zoo voegt zij er ironisch bij te Dresden niet meer naar mij te verlangen. Terwijl men aan bet hof te Munchen totnogtoe beproefd had, den schijn aan te nemen van de zaak optimistisch op te vatten om zoodoende de Kroonprinses den terugkeer mogelijk te maken, heeft men na bet bekend worden van de bizon- derheden alle illuzies van dien aard op geven. Rusland Dat men ver komt met diplomatiek be leid en ruw geweld volstrekt niet noo- dig is om zijn invloedsfeer uit te brei den bewijst Rusland en China. Door diplomatiek overleg breidt het zijn Invloed in Mandchoerije gaande weg uit, reeds meermalen hadden we gelegenheid biervan melding te maken. Rusland volgt bij het aanleggen der spoorwegen in Manchoerije een eigen aardige gedragslijn: bet vermijdt stelsel matig alle groote bestaande steden, maar legt de lijnen en bouwt de stations eend- ge mijlen van deze verwijderd. Op die wijze ontstaat er, geheel overeenkomstig den wenscb van bet Russische gouver nement., dat alles doet om zijn invloed en macht in het gebied in kwestie te versterken, bij "elk station in w.einöge ji ren een nieuwe stad, doch geheel Rus sisch; deze overvleugelt binnen korten, tijd de oude stad, ©enige mijlen verder gelegen, volkomen en doet ze ten slotte verdwijnen. Di.t igebeurde reeds in Centraal-Azië, waar de Russische spoorweg van Gene raal Anmenkov al de oude steden aan. de eene zijde liet ligigen, en waar stations gebouwd werden slechts weinige mijlen verder; thans zijn bij deze stations nieu we steden, geheelRussisch, uit den grond gerezen! Hetzelfde gebeurt in Manchoe- rije waar eveneens dit stelsel wordt toe gepast, met dit gevolg, dat al meer en meer de Russische invloed zich uitbreidt en versterkt. Wij zie nbet, Rusland zoekt niet min der dan Engeland, uitbreiding van grondgebied; doch het bedient zich niet van dezelfde middelen. Het heeft inge zien, dat brutaal igeweld, in enkele ge vallen en in laatste instantie noodig, onvermijdelijk zelfs moge zijn, doch dat de vreedzame weg, de weg van geleide lijk© ontwikkeling, van langzame inwer king de veiligste, de goedkoopste en daarbij de duurzaamste is. Een land, dat zóó langzaam wordt in genomen als Manchoerije thans door Rusland, zonder eenig wapengeweld, maar veeleer door concessie op conces sie, door het aanbrengen van welvaart en nieuw leven, zulle een land zal niet zoo licht zijn verloren vrijheid met de wapenen in de hand weer trachten te herkrijgen, als het land dat voor brutaal geweld, voor overmacht van kanonnen en soldaten heeft moeten bukken! Zweden. Door de aanneming van het Duit- sche toltarief is ook het oog van Skam- dinavië op het nieuwe tarief gevallen en vooral Zweden maakt zich bezorgd dat zijn exporthandel er zwaar door zal worden getroffen. De Zweedsche minister' van buitenlandsche zaketn heeft zich tegenover den vertegen woordigen' van de Stockholms-Tid- ning uitvoerig over de beteekenis van het nieuwe toltarief uitgelalten. Wat de noodzakelijkheid van „en ergieke ondlerhandielingen" betrgft, waarop door de Zweedsche pers werd aangedrongen, merkte de minister op dat tot nu toe geen onderhandelingen met Duitschland hebben plaats ge had, maar wel heeft de regeering met veel aandacht het verloop der beraad slagingen in den Duitschen Rijksdag gevolgd. Zij wacht nu, af, of Duitsch land van zijn kant de handelsverdra gen met Zweden en Noorwegen zal opzeggen. Die opzegging kan ieder oogenblik plaats hebben e£i in dat geval zal de regeering er naar stre ven de belangen van het land zoo goed mogelijk te behartigen, hoezeer Duitschland er ook op uit zal zijn, izijn eigen belangen te beschermen. De kwestie eener overeenkomst tus schen Zweden en Duitschland schijnt in hooge mate ingewikkeld, zei da minister, van beide kanten werken verschillende factoren hiertoe mede. De Zweedsche -axporthandel op Duitschland is kleiner dan de Duit- sche op Zweden, daarom hoopt men op een voor Zwed'en gunstige over eenkomst. Aan den anderen kant echter speelt de Duitsche export naar Zweden in den handel van Duitsch land bij lange na niet dezelfde rol als de Zweedsche export naarDui'tsch- land in den handel van Zweden. Zweden exporteert n.l. naar Duitsch land bijna uitsluitend ruwe artikelen Duitschland naar Zweden daarente- j gen voor het grootste deel bewerkte 1 stoffen een omstandigheid, die door Duitschland in het oog gehouden moet worden bij het sluiten van een eventueel nieuw handelsverdrag met den Noordelijken dubbelstaat. De minister noemde het een zeer gecompliceerde kwestie en sprak den wensch uit, dat de Zweedsche pers in het vervolg zich meer en degelijker met de bespreking van het douanen- vraagstuk zou bezig houden dan zij tot nu toe gedaan heeft. Verrijkt met deze inlichtingen en misschien gedachtig aan diit lesje be gaf de correspondent van het Stock- holmsche blad zich naar een groot handelaar in hout hout is n.l. het voornaamste! uitvoerartikel naar Duitschland. De handelaar toonde zich niet zoo bezorgd als de minister en meende, dat men van Zweedschu zijde het verloop der dingen tamelijk kalm tegemoet kon zien. Venezuela. De brief dien de Frarusche afgevaar digde d'Estournelles de Constant in dertijd een der vertegenwoordigers van de Frarusche Republiek op de vredescon ferentie in den Haag aan minister Delcassé geschreven heeft, luidt als volgt: Mijnheer de Minister! Ik ben voorne mens, u te interpelleeren over de niet- nakoming van artikel 27 der Haagsehe Conventie. Dat artikel is op die confe rentie uitvoerig besproken. De mogend heden hebben eerst na een bedenktijd van veerscheiden weken hun vertegen woordigers gemachtigd, het aan te ne men, en daama is het plechtig door ieder van de mogendheden bekrachtigd!. Het bracht in de intei-nationale wetten een hoogst belangrijk nieuw beginsel, omdat het voor 't eerst een plicht oplegt aan de staten, die tot dusver slechts rechten erkend hadden. Artikel 27 be paalt dat de mogendheden, indien er een ernstige botsing dreigt te ontstaan tus schen twee of meerderen hunner, het als hun plicht beschouwen, deze laatste mogendheden in herinnering te brem- gen, dat het Hof van Arbitrage voor hen openstaat. Thans dreigt er niet slechts een ern stig conflict uit te breken, maar het is reeds uitgebroken tusschen verschiedeni mogendheden die de Conventie onder teekend hebben, en de verplichting die wij hebben aangegaan, te zamien met 25 andere staten, wordt niet alleen niet in acht genomen, maar het Hof van Arbi trage wordt stelselmatig gewraakt door de Euroepesche regeeringen. Met dit feit voor oogen is het noodig dat een verklaring wordt afgelegd. De staat van oorlog is officieel erkend. De onafhan kelijkheid van Venezuela wordt niet be twijfeld. De tegenwerping dat deze staat niet heeft deelgenomen' aan de Conferentie, kan niiet als ernstig worden beschouwd, aangezien Venezuela zelf arbitrage vraagt, en omdat de andere staten herin nerd behoorden te worden aan de over eenkomst, door hen onderteekend en bekrachtigd. Evenmin kan men beweren dat staten in tegenstelling met perso nen niet verplicht zonden zijn tot bet Feraiï Beton. sin de schaduw van den Dood, Uit het Engelsch van E. W. HORNUNG. Zij had natuurlijk' eC.n heldere geest, maai' op *t oogenblik was ze me1, hel~ der ze was vervuld en liep o"er van do geheimen en de verwarringen: ^an haar eigen omgeving. Boeken konden haar niet helpen daarin kon zij niet verwachten de sleutel te vinden tot een van de problemen die haar in be slag namen en pijnigden. Zoo ging zij met haar hand langs de stoffige boeken niet droomende, dat juist daar de sleutel was te vinden zoo ten slotte en volkomen hij toeval alleen maar omdat zij nu in dit, dan in dat boek keek, nam zij het rechte boek eruit en ging achteruit met het boek in de hand. Het was getiteld „The Fairie Queen," en Rachel l.ad hc-t uitgekozen, omdat zij eens gehoord had. dat eenige men- schen het van begin tot einde gelezen hadden omdat zij zich nu maar voor niets kon interesseeren, kon dit haar misschien op weg helpen. Maar zij opende het boek nooit want in het don kere vakje, dat het boek had achter gelaten, was een lichtende opening als een kleine nieuwe maan. Rachel stak haar hand erin en voelde een kleine koperen knop heit omdraaien en druk ken was een bijna werlituigeelijke be weging en toen reeksen boeken naar voren kwamen met de geopende deur, die zij verborgen hadden, was het ge woon menschelijk die deur ntet dade lijk weer te sluiten maar ten minste even naar binnen ta kijken. Rachel keek eerst en slapte toen naar jjX/nen in een geheime kamer, zoo un- heitffbC*1 op het 661,5161 bezicht als zulk een plaat® ^liaar rnet "^gelijkheid kan zijn. Ze was esn laag stof en gevuld met kisten. en koffers nog niet geheel uitgepakt, eéit .rommelka mer en niets meer. De deur ViuJ mel een. klap achter haar dicht toen Tta', chel stond te midden van dezén onbe- langrijken rommel en bij instinct keer de zij zich om. Op dat oogenblik stond zij aan den grond genageld en met starende oogen, neerhangende kin en groote schrik in 'iedere trek van haar gelaat. Het kwam niet, doordat haar tweede echtgenoot haar gevolgd en ontdekt had, neen zij zag het gelaat van haar eersten echtgenoot, dat Rachel Steel aankeek, zijn brutale oogen starende in de hare door het gebroken glas van een door vliegen bevuilde schilderij lijst achter de deur. Het portret hing niet aan de wand, maar rustte daartegen op den vloer. Het was een portretvergrootmg in kleuren en de sprekende oogen keken Rachel aan met de overmoedigheid, die zij zich nog als het meest aantrek kelijke van dezen verondelukten man man herinnerde, 7ij twijfelde geen oogenblik, aan wien die oogen toebe hoorden. zij spraken tot haar ?n deden haar rillen en toch was hét portret dat van een veel jonger man dan zij getrouwd had. Het was Alexander Mlinchin met kort afgesneden bakke baarden, het haar in Vfc midden ge scheiden, een speld in d'e knoop van de das, wat jaren geleden in de mode was geweest en toch was bet ongetwij feld Alexander Minciiih, Erf dat feit alleen was voldoende voor Racket om haar van streek te brengen haar onidDkking bracht haar tot de overtuigng dat een onaange naam onderhoud met den levende nood zakelijk was. Maar de geleidelijke ap preciatie van de ware beteekenis van haar ontdekking verdubbelde Rachel's bezwaren juist toen zij dacht, dat ze zouden verminderen. Zij waren dus vrienden geweest, haar eerste echtge-' noot en haar tweedeRachel bukte zich en tuurde pp de vergrooting en toen zag zij duidelijk, het merk van den photograaf. Ja, zii waren vrien den geweest in Australië, dat land dat John Buchanan Steel duidelijk en her haaldelijk vergewend had nimmer op al zijn reizen te hebben bezocht Rachel zou hebben kunnen glimla chen als zij een oogenblik haar ge dachten op wat anders had kunnen bepalen 'waaróm ér óver dé kamér een damp van Australië hingSiê doozeii, die nooit geheeï uitgepakt wa- ï'êii, liepen óver van herinneringen aan het lctën, dat zij zelve zoo goed kende. Hier kweint eeii hoop boom- ranlcen uitkijken, daar zag men een ouden, grijzen, breedgetaridén flap hoed, met een blauwzijden sluier om den rand gewonden dat was een Aus tralisch zadel; en die glazen doozen bevatten monsters van nerinos wol. Dus Steel had als landontginner in Australië zijn fortuin gemaakt. Maar waarom een feit geheim te houden, dat zoo weinig reden tot wan- trouwen gaf Het waren juist de re- liquiën van een leven op de woeste gronden van Australië die een vertrek kende kolonist gaarne vorgvuldig mee zou brengen naa.r zijn nieuwe woon plaats. Waarom ze dan weg te stop pen in een geheime rommelkamer, van welks bestaan de Australische vrouw van den oud-Australiër zelfs niets af wist Rachel voelde, dat haai' brein ver ward word, en toch was ze dankbaar voor het licht, dat zich ten slotte aan haar openbaarde. Het was maar een iantaarnlichtje in de duisternis maar het was toch iets een begin, een leid draad. Overigens was zij van plan, 1'ögeTreeht naar den man te gaan, die haar noodeloos zoo lang in onwetend-. heid had gelaten. Waarom tér wereld had hij naar nóg nööii iets van Australië verteld Welk denkbaaf Jiwaad kon dat veroorzaakt hebbenHet zou een sterke band tus schen hen gevormd hebben, Enhoe meer Rachel er over dacht, hoe verder zij g'lhg. Waarom vertelde hij haar niet opëwhartigf dat hij Alexander Minchin gekénd' had, lang voordat zij zelve hem kende? Na dezi dood van Alexander Minchin kon dat toch geen verschil gemaakt hebben Waarom had hijdan heel jaloersch dat feit voor zich gehouden En de geschilderde dogen van den doode antwoordden „Waar om?'' met de brutale, spottende uit drukking, die zijn vrouw niet kon ver keten, een blik, die op dat oogenblik voor haar een geheel nieuwe en som bere beteenenis had. Rachel keek naar hoven door het raam, dat van tralies voorzien was en bijna geheel versperd was door strui ken, maar een stukje hemel was ju'ist zichbaar onder de hoofdbalk. Het was. een zeer grauwe hemelgrauw even als het gelaat van Rachel onder den plotselingen invloed van wantrouwen Toen werd een armzalig hoekje van een wolk vurig verlicht en baande een lichtstraal zich een weg tusschen stof eh vuil van de geheim© kamer, en Ra chel keek even grimlachend op. terwijl ze zeer gedecideerd het hoofd schudde. Daarop Vérclwééii Zij onmiddellijk Zóó* als zij gekomen was, Sloot de verborgen deur achter zich en zette „The Faerie Queen" zeer zorgvuldig weer op zijn plaats. Rachel dacht er niet meer over zich te voegen bij het uitgelezen gezelschapdat dit heldengedicht ge heel had doorgelezen. (Wordt vervolgd).

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1902 | | pagina 1