NIEUWS- EN ADYERTENTIEBLAP
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en öm^creken.
Vergadering in liet Brongebouw.
Liefde en Haat.
20e .faar^ang
Vrijdag 6 Maart I9D3.
No. 6038
DAGBLAD
Atoonnementsprijs
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers„0.02V»
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/»
de omstreken en franco per post. 0.45
Aavertentiën
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Zuider Buitenspaarne No. 6,
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
Groote Montstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Fublicité Etrangère G. L. DAÜBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Farijs 3Ibis Faubourg Montmartre.
Haarlem's Dagblad van 6 Maart
bevat 0. a
Uit Zuid-Afdba, Het Paasfeest,
Nabetrachting en vervolg Gemeen
teraad, Vergadering in het Bron-
gebouw, Het land in beroering.
NABETRACHTING
van den
O EMEEN TERAAD.
Indertijd is de benoeming van den heer
Boerkoel tot hoofdopzichter niet met al-
gemeene stemmen geschied. Hieruit had
men, zelfs al ware dait nooit op andere
manier gebleken, reedis kunnen opmaken,
dat deze gemeente-ambtenaar in den
Raad nog niet de algemeene sympathie
geniet. Evenwel had hij die kunnen ver
werven, wanneer men nu maar zoo wei
nig mogelijk meer over de reiniging ge
sproken en den nieuwen hoofdopzichter
rustig zijn gang had laten gaan. Waren
dan de resultaten bevredigend gewor
den, had de burgerij r.eden gehad om
over het optreden vani de reiniging te
roemen, dan zou zeer stellig de positie
van den heer Boerkoel tegenover den
Raad een aangenamere zijn geworden.
De heer Boerkoel heeft nog niet den
tijd gehad om te toornen wat hij kan en
ik wii igaarne aannemen, dat hij daar
van mettertijd de krachtdadige blijken
zal geven. Maar juist omdat dit zoo is
had men nu niet moeten aankomen met
een voorstel om hem. een gratificatie te
verleenen van niet minder dan t 1350.
De Raad wilde de gratificatie zelf niet
eh het bedrag nog veel minder, ,,'t Is",
zei de heer Tjeenk Willink, die wel eens
typische termen weet te vinden, ,,'t is
•of de Raad het geld gram is!" En zoo
wees de Raad af de 1350, wees af de
1 500 die die beer Hofland geven wou,
■wees af de 300 die de heer Van de
Kamp toedacht aan den heer de Jong.
D.e heer Hofland zal nu in de volgende
vergadering opnieuw een voorstel doen,
maar veel succes zou ik hem niet dur
ven beloven. Nu de heer Boerkoel geen
gratificatie krijgt, worden vanzelf de
kansen van de andere ambtenaren te
gelijkertijd minder.
Als ik mij niet zeer vergis krijigt de
Raad langzamerhand een afkeer van de
gratificaties aan gemeente-ambtenaren
in 't algemeen. De heer Tjeenk Willink
is de eenige niet, die aldus redeneert:
„iedereen doet op zijn tijd wel eens wat
meer dan hij strikt genomen, doen moet,
zonder daarvoor nu juist extra betaling
te vergen of te verwachten". Het publiek
buiten den Raad maakt zich over de
gratificaties altijd een beetj'e boos en
vraagt: „Waarom moet een gemeente
ambtenaar nu juist altijd extra beloo
ning hebben voor tijdelijk extra werk?"
Allemaal opvattingen, die het ge-
wenscht maken, dat voorstellen tot gra-
tificeering zoo weinig en zoo voorzichtig
mogelijk behooren te worden ingediend.
Deze voorstellen liepen dus in 't zand.
Beter ging het met het ontwerp op de
Pensioenen, waarvan in elk geval de
dertig eerste artikelen werden aange
nomen. Dat is een felicitatie waard, al
mag ik dan ook niet ontkennen, dat het
jammer is dat de leeftijdsgrens van de
politieambtenaren en beambten niet ver
minderd is. De bezwaren van de Raads
commissie, hoe knap ook uiteengezet,
roken mij wel wat veel naar de lamp.
Ik zou dan ook durven veronderstellen1,
dat het denkbeeld om den1 leeftijdsgrens
op 55 jaar te stellen, bij den Raad meer
instemming zou hebben gevonden, wan
neer niet andere elementen daaraan wa
ren vastgehaakt. Vooral de stokers aan
de gasfabriek genoten als menschen die
zwaar werk doen, veler compassie. Ook
de brugwachters kwamen ter sprake. En
dus was het geen wonder, dat de Raad
bevreesd dat de agenten de stokers
en de stokers de brugwachters mee zou
den slepen zich maar liever hield aan
't advies van de Commissie en den leef
tijd hield op 65 jaar.
Die nieuwe verordening zal veel geld
kosten, want wij worden langzamerhand
een groote gemeente. Maar al kan nie
mand zich over verhooging van de uit
gaven verheugen, zóóveel is zeker, dat
een flinke pensioneering bij de belas
tingschuldigen veel meer sympathie ont
moet, dain de gratificatiën. En nu we toch
over den. groei van onze gemeente spre
ken, wil ik meteen eens wijzen op een
schaduwzij, die mij Woensdag opnieuw
in het oog is gevallen, namelijk op die
veranderde verhouding tusschan B. en
W. en den Raad. De heer Van de Kamp
wist niet eens, dat over zijn kazerne-
voorstel het advies van den Directeur
van Publieke Werken en dat van de Com.
missie van Bijstand was ingeroepen. Het
is hem derhalve vanwege B. en W. niet
meegedeeld. Ik vraag of dat verstandig
is met het oog op een aangename ver
houding. Zeker, ik weet wel dat ook de
Raad dikwijls in openbare vergaderin
gen aankomt met vragen, die evengoed
behandeld en. afgehandeld haddenkunnen
worden door een privé gesprek van twee
minuten van het vragende Raadslid met
een van de wethouders. En ik weet ook,
dat belangrijke zaken niet zoo maar hui
selijk in onderonsjes moeten worden be
sproken. Maar dat de tegenwoordige ma
nier waarbij alles ook het geringste
in 't openbaar wordt gevraagd en be-
antwoord, waarbij soms naar den beken-
dén weg wordt gevraagd een ma
nier, die den indruk geeft alsof B. en
W. een vijandelijk legertje was, waarte
gen de Raad in phalanx moet optrekken
dat die manier voor goed en vooral
voor snel afwerken de ware niet is, daar
van ben ik in mijn binnensts wel over
tuigd.
Snel afwerken, zeg ik. Wat dat is,
schijnt voor den Raad nog maar een
leege klank te wezen en wie daarvan
bet besef wil krijgen, behoeft het raads-
verslag maar door te zien. De bacil van
de praatlust is geducht als die van de
cholera en vermenigvuldigt zich op de
zelfde wijs. Hij is op Woensdagen in
de Statenzaal present met legioenen.
Half twee zijn we Woensdag begonnen
en kwartier over zessen viel de hamer.
Toen we heengingen hoorde ik duide
lijk sommiger magen rammelen.
Bnitenlfindsch Nieuws
Zuid-Airi&a.
De Transvaalsche predikant van Ber-
kum naar in de „Daily News" wordt
medegedeeld is onder aanklacht van
ren van boven tot onder behangen met
purperen, goudgestikte damasten be-
kleedangen; van die hooge bogen hin
gen zijden tapijten neer, terwijl ontel
bare lampen zacht lichtten tot m de
bemelhooge, wereldberoemde koepel
als sterren aan het firmament. Boven
.1 biet graf van Petnis stegen onder het
hoogverraad m de gevMgenas gezel. tann baldakijn bloemengeuren op;
in het geheimzinnig halfduister lichtte
even het bronzen gelaat van het beeld
van dien eersten stedehouder van
Christus, dragende een prachtige tiara
op het hoofd en omhangen met host-
bare gewaden vol edelgesteenten.
Alle po gen zijn "©richt op den hoofd
ingang der basiliek, naar de capella
della piëta, vanwaar men de Paus
verwacht. Eensklaps verschijnen de
omdat hij drie gewezen Nationale Vt
kenners niet tot het avondmaal wilde
toelaten. Dit ingrijpen in het kerkelijk
leven der Boeren, die van dergelijke
staatsinmenging zoo afkeerig zijn, is
ri.ïet handig van de Enigelsche overheid,
Er is een Emgelsch blauwboek versche
nen betreffende repatriatie, (Engelsche)
vrouwen-immigratie, kolonisatie en paar-1 eerste lansendragende suisses on 011-
den- en veefokkerij in Zuid-Afrika.
middellijk schalt het vandaar door de
1 onmetelijke ruimte: ,,De Paus! De
Wat den invoer batrett van wat iePauB,„ Maar het Hd0l B6rucht; nog
een uur zal bet duren voor paus Leo
zich zal vertoonen. Langzaam aan
keert het publiek terug in zijn berus-
Boeren oneerbiedig noemen menschelijk
fokvee: in. een mededeeling d.d. 13 Au
gustus 1902 aan Chamberlain zegt Mil-
ner, dat de Transvaalsche regeering be
reid is jaarlijks f 180.000 voor immigra
tie van Engelsche vrouwen bij te dragen.
Dat is nog eens mildheid- van die Tranis-
tend kalme afwachting- men klimt
weer van do stoelen en leuningen,
kinderen, die boven de hoofden der
volwassenen waren opgetild om ze
een blik op den heiligen Vader te
bruischenden jubel los, die zich als
de golven eener branding door de ge
heele ruimte voortplant. Als geëlec-
triseerd door dien jubel; plotseling als
met nieuwe kracht bezield, rijst de
grijze Paus op en deelt naar alle kan
ten zijn pauselijken zegen uit. Zijn
gelaat schijnt door een hemeischen
glans overgoten, zijn oogen stralen;
alleen die waskleur van het gezicht
wijst op da doorstane ziekte Hoe meer
de stoet des Pausen het hoogaltaar na
dert, hoe wilder de toejuichingen
worden. De dames zwaaiden haar zak
doeken ,de mannen hun hoeden, an
deren klappen in de handen en uit
duizenden kelen galmt de kreet: ,.Ev-
viva il papa", met. nu en dan er tus-
schen door: ..Evviva il papa re" (leve
die Paus-koning)
Terwijl de plechtigheid in St. Pie-
ter plaats had, werden alle klokken
van Rome,geluid. Maar meer dan de
jubelklanken dier honderden klokken
maakte indruk op de menigte de krach
tige stem waarmede de Paus eerst van
den troon toen van het hoogaltaar den
zegen gaf. 's Pausen taaie natuur deed
een wonder op zijn hoogen feestdag
stand nog erger gemaakt hebben dan ge
durende de blokkade 't geval was. Al
leen het igebrek aan transportmiddelen
en de bezwaren van de krijgsverrichtin
gen in een zoo uitgestrekt land zouden1
de redenen zijn» dat de revolutie niet
sneller de overhand krijgt.
Men bedenke wel dat al deze inlichtin
gen van het revolutionaire comité af
komstig zijn.
Stadsnieuws.
valers! Voor dait geld draagt Transvaal! gunnen, worden weer neergezet.
f 60 bij in de kosten van de zeereis, her- j In de capella della piëta wordt in- i
bergt ze in een doorgangshuis te Kaap- middels de feesteb'ke processie op-!
stad en geeft ze naaT hun bestemming gesteld en de Paus met zijn plechtge.
vnj xeizen or ho -spoor. Er zou „oh «s
Johannesburg een doorgangshuis ge-eei) jubelkreet uit zilveren trompetten
sticht worden. h'e tonen van den triomlmarsen; een
Wat- kolonisatie betreft, einde Decern-1 koor heft plechtig aan het ,,Tu es
ber waren er in de kampen in Transvaal' Petrus"; en plechtig doemt in de ver
alleen nog van de armste Boerengezin.Le- hoog gezeten» op de prachtige sedia
hen: „ie ;Iag. haar
kolonie^ die die regeering voor hen aan-1 niiidcn, zitternden Greises, zegt de
gelegd had. In 't geheel was daar plaats correspondent van de Berliner Lokal
voor ongeveer 2500 gezinnen. Den 16en Anzeiger. Als een hier en daar met
Februari waren er in Transvaal nog I goudpunten bezaaide witte vlek lijkt-
maar lil menschen in een kamp, en 490 i de heilige Vader uit de verte langzaam
in dpn Vriictaat tpRrandfort nader te zwyien; "eleidelijk neemt di©
m den Vrijstaat te Brmdfort witte vlek vorm, gestalte. persoonlijk-
Verder behandelt het blauwboek de heid 'afm. totdat hij voorbijgaat, met
kolonisatie van Engelschen. Wat de vee- bevende band de menigte onder hem
en paardenfokkerij betreft, wordt hetzegenen, om den mond een glimlach
plan ontwikkeld een uitgebreid veeart- van eindeloos welbehagen, alsof een
j van bisteren, den hoogsten wel van
zijn gansche leven.
sendepartement in te stellen to.t onder-
zoele en bestrijding van de veeziekten.
Voorts zouden er overal verspreid fok
kerijen en stoeterijen worden opgericht.
Het fokvee zou voornamelijk uit Austra-
hartsverlangen van den grijsaard op
dit oogenblik eindelijk in vervulling
gaat.
Op den Paus vo!-«n in een indruk-
wekkendecn stoet 46 kardinalen in
hun scharlaken kleedij. dan in schit-
lie, de Vereemgde Staten en Argentinië ta-ende kleurenpracht het bont gevolg,
worden gehaald, als 't best geschikt voor Eindelijk ziet men de sedia dalen on-
het land. der het baldakijn. Kardinaal Lange-
nieux draagt de. mis op. terwijl de
Sixtijnsche kapel de Missa papae Mar-
T, celli met het Sanctus en de Missa bre-
tLet rausfeest. vjs van Palestrina doet hooren. De
Duizenden en duizenden trokken mis, die door een heele reeks van vor-
gisteren zooals reeds gemeld al stelijke personen, ook niet-katholieke,
heel vroeg op naar de Pieterskerk omwordt bijgewoond, eindigt om 1 uur,
dien 25en kroningsdag van Leo- XIII j waarna de Paus op een sedia voor bet
te vieren en den Paus te zien. Zoo altaar wordt gedragen. Dan komt. een
groot was de toeloop, dat de kerkdeu- geweldig oogenblik: zwijgend zinkt al-
ren om 10 uur al gesloten moesten les op de knieën, terwijl de Paus de
worden omdat de ontzagwekkende onafzienbare menigte zijn zegen
ruimte overkropt was; een vierdubbeleschenkt. Maar nauwelijks is dit mo-
haag van troepen voor de trappen der ment voorbij of als een .don der jollen
kerk hield alle laatkomers terug.
Heit weder was meer dan slecht:
de regen stroomde onafgebroken neer
en maakte de straten tot een alles be
halve benijdenswaardiger!.' verkeersweg
voor de ongelukkige voetgangers.
Maar des te overweldigender was de
eindelooze, geestdriftige: Ewiva's door
de kerk, terwijl de Paus steeds zege
nend zich terugtrekt.
Het Berliner Tageblatt beschrijft de
binnenkomst des Pausen in St. Pieter
aldus: Terwijl de Paus in het gewel-
ow Pi. dig gouden trirevnum en de met de
indruk, dien men binnen de muren der goudbestikte, witzijden pluviale in
schitterend versierde basiliek kreeg, clen Dom wordt gedragen, breekt de
De reuzenzuilen onder den koepel wa-meest nabi j staande menigte m een
Venezuela.
Het revolutionaire comité, dat op Tri
nidad gevestigd is, zendt een nader be
richt over de inneming van Carupano
door de opstandelingen, er echter bij
voegende dat dezen de stad niet hebben
geplunderd, gelijk een bericht, van re-
geeringsigezinde zijde afkomstig, ver
meldde, Het comité verzekert voorts, dat
dit succes niet op zichzelf staat; de op
stand zou zich nog voortdurend uitbrei
den.
In he»t oosten zoo zegt het comité
staat generaal Rolando met 5000 mail,
voorzien van 800,000 patronen; zijn voor
hoede zou onlangs bij Civra de troepen»
van president Castro verslagen hebben.
In het westen zouden ook generaal
Riera en de andere aanvoerders der op
standelingen ruimschoots van patronen
voorzien zijn. (Niet onwaarschijnlijk,
want als ooit de gelegenheid, gunstig ge
weest is om krijgsbehoeften binnen te
smokkelen, dan was dat gedurende de
blokkade het .geval). Bovendien zou een
groote hoeveelheid oorloigsmaterieel, in
de tweede helft van Januari uit Antwer
pen verzonden, dezer dagen, over Co-
iumbiaansch' grondgebied, de opstan
delingen in handen gekomen zijn; dezen
beschikken thans over ongeveer 5 mil-
lioen patronen. Van gebrek aan muni
tie, dat oorzaak was van den achteruit
gang der revolutionaire beweging in d-
laatste maanden, is dus geen sprake
meer. De ovenvinningsbulletins, door
Castro naar Europa geseind, hebben niet
de minste waarde.
Sedert de opheffing der blokkade heb
ben de „moshistos" nationalisten
die zich, zoolang er vrees bestond voor
een inval van de vreemdelingen, onzij
dig gehouden hadden, zich bij de op
standelingen gevoegd, na een protest
uitgevaardigd te hebben tegen de ge
dwongen leeningen, door Castro uitge
schreven en de ver'hooging van de in
voerrechten, welke den algemeenen toe-
Haarlem, 5 Maart 1903.
Schouwburg. Een echte klucht
toch, dat „Groote Stadslucht". Woens.
dagavond door het Nederlandsch Too-
neel in den Schouwburg alhier gege-.
ven.
Blumenthal en Kad'elburg hebben
er zoo het handje van een aardig ge
geven raak en boeiend uit te werken.
Zoo ook hier. Men voelt over het heele
stuk die groote stadslucht hangen, de
lucht, zoo verderfelijk voor allen die
er 'hun geluk in zien te leven en te
sterven in het nauwe- levenskringetje
van een dommelig provinciestadje.
Dommelig? Neen, toch niet. Want ner
gens wordt meer crekletst en gelasterd
en geïnlrigueerd dan juist in dat kleL
I ne nest. En hoewel de ingenieur Frita
Klemming zich bij contract tegenover
zijn schoonvader verbonden heeft,
Berlijn vaarwel te zeggen, en zich op
te sluiten hopende in zijn vrouw
alles te vinden ook hij wordt ten
slotte aangegrepen door de influenza
provincialis. En 't eind is dat hij met
zijn vrouwtje in Berlijn gaat wonen,
en schoonvader Schroder, de heer la
Roche, daar zijn zegen op geeft.
Flemming werd alleraardigst gety
peerd door dten heer Tourniaire en
rnej. Rika Hopper was een lief vrouw
tje. hoewel misschien wat weinig pro
vinciaal in vergelijking met de bei
de mummiën, die het vrouwelijk ge
deelte der klein-steedsche bevolking
vertegenwoordigden.
Maar hoe aardig zijn de bijfiguren!
,Die oude dokter Crusius, waarvan da
iheer Van Westerhoven een allerheer
lijkste figuur had gemaakt. Wat was
die oude heer echt in zijn dolle uitin
gen, als hij even uit den band' springt,
den benauwden dampkrincr van he tl
nest ontvlucht, en een réunie in Ber
lijn gaat bijwonen. Een tikje tragisch
zelfs, als hij een oogenblik in zijn le
ven laat zien hoe hii de vroolijke
jonge student, eens getemd werd door
de duffe menschen en zijn kwaadaar
dig wijf .En daartegenover die echli
groot-steedscbe figuren van advocaat
Lenz en zijn vrouw (de heer Chrispijn:
en mevrouw Gusta Poolman). Groot-
steedsch ook wel wat in eb en vloed
van hun liefde. Aan mevrouw Pool
man ©en welgemeend complimentje
voor haar beschaafd, elegant spel. Zij1
was een echte dame geen tooneel-
dame. En wat klonk haar lach pret
tig en helder.
Gisterenavond was vanwege ver
schillende Christelijke werkliedenver-
eenigingen een groote openbare verga
dering belegd in bet „Brongebouw".
Als sprekers traden op de he eren
I-Iuizinga en Douwes.
Te acht uur was de vergadering uit-
F e ai II to sa,
Vertaald uit het ENGELSCH.
3.
Gevangene! Jii! Groot© veront
waardiging klonk uit de stem» van
Hardien en als onbewust greep hij met
de rechterhand naar zijn zwaard. De
meeste vrouwen houden er van. dat
de man die zij liefhebben snel- beslo
ten is zich te wreken over een of ander
denkbeeldig kwaad, dat haar is aan
gedaan. Zii vinden het heerlijk zich
veilig te voelen in ee»n sterken arm,
die bereid is om op haar eerste wenk
voor baar te vechten en daarom kwam
op Dorothy Capel's wanden de blos
weer terug, toen die verontwaardi
ging van haar minnaar, za-
Ja, ging zij driftig voort. Hij
heeft mij verboden het huis te verla
ten .anders hadden wij elkaar al eer
der gesproken, maar vandaag sloop
ik weg met mantel en muts van mijn
kamenier aan. Denk je. dat zij mij
zuli&n herkennen? En zij maakte
lachend een land'elijke dienaresse, ter
wijl zij sprak
En Harden gaf haar het eenige ant
woord, dat daaron mogelijk was en dat
niet enkel uit woorden bestond:
Dat is mijnt antwoord, liefje.
Alleen dlat maar! Je moet liever
iets zeggen.
Toen stortte Kit Harden zijn hart
uit met een stem, die beefde van aan
doening.
Zegt dlat, je niet alles? Heb je
nog iets meer noodig? In mijn wa
kende diroomen z,ie ik steeds je lief ge
laat voor mij. De gedachte aan je
liefde is moed, en kracht voor mij
Ik, die ben opgejaagd als een dier op
het veld. Ik leef alleen nog lieveling,
voor jou en voor den Koning.
Zij luisterde naar die hartstochte
lijke woorden, zooals alleen een vrouw
dat tegenover een man doen kan en
toen leende ziï weer echt vrouwelijk
plotseling het oor aan haar jaloer-
sche gedachten.
En die mooie Patiënce? vroeg ze.
Die kleine Puriteinsche! Harden be
gon vrooiijk te lachen; kijk in je
spiegel, kind! Is er reden voor vreezen?
Iets in zijn lachen hinderde haar. Zij
kwam vlak bij hem.
Kit! Heb .je mij lief?
Hij sloeg zijn arm om haar heen
en innig verliefd stonden zij daar, hij
baar in de lieve oogen kijkend, die
zij voor zijn blikken neersloeg.
Je liefhebben? Wat een vraag!
Wat zou het leven voor mij nog be-
teekenen» zonder die liefde? Het is niet
alles, lieveling, 's nachts wakker te
li "•"en en in ieder blaadje, dat ruischt
een vijand te vreezen, zijn landgoede
ren buitgemaakt te zien. zijn naam
beklad door den vuilsten laster maar
mijn eer heb ik behouden en jouw
liefde
O, Kit. Kit! Waren deze moei
lijke tijden maar voorbij! Maar je vei
ligheid. Kit! Ep wij staan hier maar
als twee» dwazen te babbelen
Harden was niet de e&rste man, die
in staat was zijn leven te wagen ter
wille van tien minuten samenzijn, met
een lief -el a at en een paar blauwe
oogen, daarom glimlachte hij alleen
maar.
Denk niet aan mij! En boven
dien, ging hij op ernstiger toon voort:
Hoe zou ik je kunnen verlaten,
lief meesteresje?
Maar ik heb niets te vreezen.
Niets te vreezen! Begriin je dan
niet, wat er achter steekt, Doll. En
toch zal ik wel niet de eenige zijn,
die begrijpt, welk doel Zwarte Tony
voor oogen heeft. Snap jij het niet,
kind?
Nee...n! antwoordde zij aarze
lend. terwijl Harden voortging: Jou
wil hij hebben jou en Coombe
Royal. Hij is rijk geworden door de
erfenis van zijn bloedverwant. De om
standigheden hebben hem Hardienholt
in de schoot, geworpen, en Tony
Maunsell is niet d.e man om toe te
grijpen, wanneer een mooie vrouw
met tienduizend! pond per jaar onder
zijn bereik zijn. Ilij is rijk en machtig
en staat hoog bij Cromwell aange
schreven. terwiil ik hij trad terug,
terwijl hij schamper voortging ter
wijl ik een bedelaar ben en een ver
worpeling., en niet eens de hand uit
kan strekken om te helpen, die mij
zoo lief is.
Kit. zei ze, terwijl zij haar han
den naar hem uitstak. Kit! Maar de
wanhoop had zich van hem meester
gemaakt.
Een bedelaar en een verworpe
ling zeg ik. Waarom? Omdat de eer
ste man. dien ik tegenkom, mij kan
doodien als een dollen hond! En toen
keerde hij zich plotseling om, omdat
het meisje zuchtte.
Zucht zoo niet! O neen! dan zou
je mij geheel ontmoedigen. O, hoe
vervloek ik al die dwaasheden, die
mii alles hebben doen verliezen!
Terwijl hij sprak was zij kalmer
geworden. Naarmate hij meer zwak
heid begon te toonen, voelde de teere
vrouw zich krachtiger.
Kit, zei ze. houd |e dapper.
Spreek zoo niet.
O, ik maak mij niet ongerust
over mijn goederen of mijn leven, ik
denk alleen aan jou
Ik heb je lief. Kit. zei ze dapper.
Zij kunnen ons nooit scheiden.
Nooit!
Nooit! Neen, nooit!
Harden legde zijn hand op haar
schouder en wilde wat zeggen, maar
op dat oogenblik hoorden zij het zach
te kleppen van de torenklok. Dat was
een teeken voor hen, dat zij reeds te
lang getoefd hadden met het gevaar
zoo nabij. Dnrothy Capel was daar
over boos op zichzelf en trok haar
hand terug uit die van Harden.
Kit. het wordt laat, en ik durf
niet langer hier bliiven, en in de bos-
scheiD is het niet meer veilig voor je.
Wat zullen wij in hemelsnaam doeri?
Er is niets te doen, lieveling! zei
h:: boos. maar zij zullen Harden van
Ilardenholt nooit levend te pakken
krijgen
Maar terwijl hij sprak kwam er
licht in haar oogen.
Wacht, ik weet wat! Er is een
'plaats, die zij volkomen doorzocht
hebben, van den vloer tot den zolder.
daar zullen zij niet meer zoeken. Kom
tegen den nacht op Coombe Royal. Je
weet het kleine achterpoortje, het is
geheel verborgen tusschen het ge
boomte. niemand1 zal je daar zien. De
grendel zal los ziln. Kom door den
tuin in de blauwe kamer.
Maar eens op Coombe Royal
Dan zal vrouwenlist je redden.
En nu goeden» dag. lieveling!
Zij liet zich nog eens door hem kus
sen. ontsnapte toen aan zijn omar
ming en liep vlur het pad! langs. Ean.
oogenblik later was zij langs de brug
uit het gezicht verdwenen. Harden
stor1 baar na te kijken, met zijn
hoed in dé hand, de lanee. rood© vee-
ren raakten de groene aarde. Zoo ge
wetenloos als hij was. kwam er toch
een oogenblik een verdrietig gevoel
over hem.
Even gaf hij daaraan toe.
Toen was Kit Harden, Kit Harden
weer.
Vervloekt! riep hij uit. terwijl hij
ziin gevederden hoed scheef op het
hoofd zettte. Dat had ik niet van je
gedacht, I-Iard'en!
Wordt vervolgd.
