Haarlemmer Halletjes.
Mijn eerste concert.
DIAMANT.
DE ZATERDAGAVOND.
Er is een boekje verschenen: ,,Die
Verwendung von Sp{?iseresten" door
Clara Roth, uitgever Eugen Twiet-
meyer, Leipzig. Eeti zeer practisch
boekje, dat uitsluitend zich bezig
houdt incit het gebruik van restjes,
waarmee ongeoefende huisvrouwen
en kooksters niet weten wat uit te
voeren, terwijl men er toch nog ver
schillend, e smakelijke gerechten uit
maken, kan. Wat men uit overgeble
ven aardappelen, rijst, vleesch. visch,
deeg, eiwit, enz. nog maken kan is
de aandacht van iedere huisvrouw
waard, die de gulden woorden in toe
passing wil brengen: ..Spaarzaam en
toch goed!"
Ruwe handen, die men bij huishou
delijk werk zoo gauw opdoet, kunnen
zear hinderlijk zijn, als men er atlas,
gaas of zijde mee naaien wil. Zeer
a an te raden is de handen dan vóór
clie bezigheid te wasschen met zeep
water vermengd met fijn. zand of
zaagsel, daardoor hindert de ruw
heid! in 't, minst niet meer.
Stalen hoedgarneersels, die roestig
geworden zijn. kunnen hun glans
weer terugkrijgen door ze een poosje
in petroleum to leggen en daarna in
droog zaagsel of in bijzonder fijn,
warm gemaakt schuurzand. Daarna
met een wollen do'ek flink afgewre
ven, glanzen zij weer als nieuw.
Oude zwarte tulle en guipure-
kanten kunpen nog heel goed ge
bruikt worden voor kleine mutsjes
voor oude dames. De enkele bloemen
van de kant met gele of lila zijde op
te stikken cn om te naaien geeft, er
veel relief aan. Men kan ook als hier
of daar de tule zelf kapot is, de en
kele figuren en bloemen uitknippen
■en op nieuwe tule bevestigen.
Vochtig geworden zijd'en linten van
hoeden of japonnen strijkt men tus-
schen twee repen wit papier, terwijl
men een matig warme strijkbout op
heit papier zet en het lint langzamer
hand daaronder uittrekt.
In een Duitsch blad' over gezond
heidsleer wordt gewaarschuwd te
gen de kwade gewoonte van
onzen tijd om bij het gebruik
der spijzen zooveel temperatuur-
afwisseling ta gebruiken. Het wordt
beschouwd als de oorzaak van veel
maagziekten. Soep, groenten en aard
appelen kunnen bijna niet heet ge
noeg op tafel gebracht wordlen, en
die spijzen worden dan afgewisseld
met ijskoud1 water, wijn of bier. Reeds
de tanden ondiervinden daardoor groot
nadeel, het émail krijgt kleine scheur
tjes, waarin bacteriën kunnen dj*in-
g!en, die de oorzaak zijn van het ver
woesten der tan dien. Maar ook voor
mond en maag is die wijze van voed
sel gebruiken nadeelig.
Daarom wilde een arts te Weenen,
dat mem tot de natuurwijze terug
keerde en het koken der spijzen ge
heel naliet, doch daaraan zouden
eveneens groote nadeeikm verbonden
zijn. Wij maken immers door het ko
ken die spijzen gemakkelijker verteer
baar en verschillende schadelijke be
standdeel en krachteloos. De spijzen
moeten daarom liefst niet te wa/rm
en niet te koud' gebruikt worden.
Om afgesneden bloemen zoo lang
mogelijk frisch te houden, geeft men
hun dagelijks versch water, dat met
een mespunt salpeterzure natron ver
inengd is. Op ctezei wijafe kan men ze
bijna 14 dagen lang goed houden.
Het gevlochten riet, waaruit de zit
tingen van stoelen zijn gemaakt, rei
nigt men met lauw water, waarbij
eenige druppels geest van salmiak zijn
gevoegd. Met een klein, hardl borstel
tje, ^herhaaldelijk in het vocht ge
doopt, borstelt men het riet dege
af cin. spoelt het daarna met koud wa
ter herhaaldelijk af. totdat er geen
troebel water meer uitloopt. Als men
de rieten stoelen bij den mandenmaker
laat zwavelen, waardoor zij zoo goed
als nieuw worden, lijdt het politoer
van het hout.
Om een gewatteerde sprei te reini
gen, logt. men haar een dag in koud
water, dat men zoo nu en dan ver-
frischt. en reinigt haar als het stof
er uitgetrokken is. op een tafel met.
een borstel met vette zeepsop. Is de
sprei flink af gezeept, dan spoelt men
ze in een tijl met water uit £n ver
nieuwt, telkens het water, totdat het
eindelijk helder* blijft, laat d'e, sprei
dan door twee personen goed' droog
uitwringen en uitslaan. Dat wordt
telkens herhaald, tot zij. droog is.
Nu bij 't steeds minder gebruiken
van alcoholische dranken de cacao
zoo zeer in aanzien is gestegen, dat
iedere Ilollandsche huisvrouw haar
bus cacaopoeder in de kast heeft, zal
het velen niet onwelkom zijn daarvan
nog eenige recepten te lezen. Bij voor
komende gelegenheden kan daar clan
gemakkelijk gebruik van gemaakt
worden.
Volgende recepten vondi ik in biet
zij zich met een ouden kolonel en
vroeg hem uit over Parijs
Wilt u daar spelen'? vroeg dé ko
lonel.
Natuurlijk, antwoordde Jenny
Lind. Ik wil d'ien zuidelijken eens la
ten zien. dat de menschen uit het
noorden ook wat waard zijn.
Ach! knorde de kolonel met boos
gelaat.
Waarom zegt u ,,ach?" riep de
jonge kunstenares uit. Denkt u, dat
ik te Parijs geen succes zal hebben?
Daartegen protesteerde de officier:
dat had hij niet willen zeggen; hij was
zelfs overtuigd, dat juffrouw Lind
haar vaderland tot eer zou zijn.
Jenny Lind begreep echter. dat
haar buurman niet alles zei, wat hij
dacht en zij wilde juist alles weten.
Moet ik u dus openhartig mijn
meening zeggen? vroeg de kolonel.
Goed dan! Ik zd.1 ze u zeggen: u zingt
wonderbaarlijk, maar u loopt als een
gans!
Deze vrijmoedigheid mishaagde der
jongedame zeer. Zij draaide ziclr
bruusk om en sprak geen woord meer
tot haar buurman. Langzamerhand
echter verd"ween haar boosheid. Zij
dacht, na en nam waar. Zij erkende,
dat. de kolonel niet geheel en al onge
lijk had gehad. Te Parijs nam zij
zangles bij Garcia mr les in lichaams
houding bij een balletmeester. Zij
trad niet in. het. openbaar op, maar
studeerde thuis ijverig.
Toen zij weer te Stockholm kwam,
vervulde zij haar laudgenooten met
bewondering Zij was totaal veran
derd. Haar prachtige stem was vas
ter en zekerder ^eworden, haar bewe
gingen waren bevallig, haar gang
voornaam.
Op een receptie, die een minister te
barer eere gaf. ontmoette zij den ko
lonel weer. die haar vroeger zulk een
onaangenaam compliment had ge
maakt. De oude heer boog het hoofd
en wilde zich onzichtbaar maken,
maar de zangeres klampte hem aan
en zei:
Kolonel, ik zocht u. Ik moet u
voor uw vrijmoedigheid van het vorig
jaar danken, want. wat ik te Parijs
geleerdi heb, heb ik u te danken.
De kolonel was.trotsch op de glorie
volle overwinning, welke hij behaald
had'.
Houtvester. Maar mijnheer Gul
voor een drijf jacht, maar niet voor
denberg. u ischiet nu reeds den vücr-
den drijver aan, de baron heeft uwel
een drijversjacht genoodigd.
Nu je eindelijk eens een haas
hebt thuisgebracht. Edgar, zal ik die
aelf eens braden
Groote goedheid Elsa, laat het
liever aan dc keukenmeid over Be
denk. dat déze haas me bijna 300 gul
den kost
Een Zaterdagavondpraatje.
„Morgen," zei ik, toen ik een van
mijn kennissen ontmoette, die zijn
levqn aan den bollenhand'el heeft ge
wijd.
„Mospgen," zei ie.
„Hoe gaat het met de bolletjes?"
vroeg ik.
Hij trok oen treurig gezicht, precies
eon zieke crocus en zei: ,.'t Gaat nog
al, maar, er moiest een beetje water
vallen."
„Water?" vroeg ik, „maar m'n
gaeic man, er valt niet anders dan
watier in dé laatste dagen."
Dit scheen hem ontgaan te> zijn.
Evenwel hield hij zich goed en zei:
„Jawel, zeker, er is wel wat water ge
vallen, maar niet genoeg, begrijp je?
Niet genoeg. De nachtvorst maakt den
grond vast en de regen maakt den
grond weer los en dat moetan we nu
juist hebben. Begrepen?"
Ik bedankte hem voor do informa
tie en ging verder, totdat ik oneens
een tweeden bollenkwecker ontmoetto.
„Morgén", zei ik.
Morgen," zei ie.
„Hoe gaat het met de bolletjes?"
vroeg ik.
Hij zette een bedenkelijk gezicht,
liet als een geknakte hyacinth zijn
hoofd hangen en zei: ,,'t Gaat nogal,
maar er valt wel wat veel regen
water."
„Veel?" vroeg ik. „daar pas heb ik
juist gehoord, dat er in de laatste da
gen nog niet genoog gevallen is."
„Heelemaal niet waar," zei hij,
„een beetje regen is voor de bollen
goed. maar we hebben nu meer dan
genoeg gehad. Als het zoo doorgaat,
dan verrot de heole boel in den grond.
Drong, en liefst, een beetje warm weer
dat moeten we op 'fc oogenblik hebben.
Bofrrepen?"
Tk bedankte hem ook voor zijn in
formatie en wandelde verder, totdat
ik fon derden kwieker ontmoette.
„Morgen." zei ik.
„Morgen," zei ie.
„H-oe gaat het met de bolletjes?"
vroeg ik.
Hij zette een onzeker gezicht.
„Hoe zou 't gaan?" vroeg hij mij
weerom. „Het loopt niet erg mee.
Overdag .regent het met gietbuien en
's nachts Jieb je nog nachtvorsten.
Daar is geen paard, laat staan een
bol tegen bestand.
„Ei," zei ik, „daar pas lieb ik juist
gehoord, dat regen zoo goedl is en
ook droog, warm weer."
„Regen en warm weer," zei hij.
„Wie dat zeggen weten er niemendal
van af. Wat we op 't oogenblik noo-
dig hebben is een kalme, frissche,
gelijkmatige temperatuur, zoo tus-
schon vriezen, en warm weer in, een
graad of 45, meer niet. Begrepen?"
Ik bedankte hem ook voor zijn in
formatie en zette mijn wandeling
voort, totdat ik ren gewezen bollen
kwecker ontmoette, dia zooveel jaar
in dit tobberige vak heeft voortge-
tobd, dat hij nu van zijn renten leeft
en op een mooie villa wonen kan.
„Morgen," zei ik.
„Morgen," zei ic.
„I-Ioe gaat het met d'e bolletjes?"
vroeg* ik.
1-Iij trok een snaaksch gfezicht.
„Hoor eens," zei hij. „ik ben er jaren
mee op en neergegaan, maar nou
weet ik c.r niet veel meer van. In mijn
tijd was hot weer altijd te nat of niet
nat genoeg, te koud of niet koud ge
noeg, te warm of niet warm genoeg."
„Dat schijnt tegenwoordig nog zoo
te wezen", zei ik.
.Dat zal wel," zei hij. 't Eene jaar
is de oogst goed1 en dan zijn de prij
zen. slecht en't andere jaar is de oogst
slecht en dan zijn do prijzen goed".
„Zoodat
.Zoodat het er eigenlijk niet op
aankomt, of het weer mee- of tegen
loopt". zei bij. ..Maar één ding vraag
ik je: „vertel toch nooit aan iemand
ter wereld, dat ik je dat verteld heb.
beleende vakblad „de Hotelhouder",
officieel orgaan van den Nederland-
schen Hóteihoudersbond.
Veen's Cacao Vla. 1 liter melk,
80 gram Veen's Cacao, 40 gram Maï
zena, 200 gram suiker, het wit van 4
eiercin.
Bereiding. Kook een gedeelte van
de melk met 'de suiker; vermeng die
Veen's Cacao en de Maïzena met de
rest van de melk; vioeg dit bij de ko
kende mieilk. kook de massa roerende
vijf minuten. Laat deze massa bekoe
len en roer er dan het stijfgeklopt
eiwit door.
Veen's Cacao Koekjes. Het wit van
2 eieren tot schuim geklopt verm enge
men met ongeveer 350 gram witte sui
ker en 40 gram Veen's Cacao. Daar
van make men ronde hoopjes en bakt
elite op «een plaat in den ovan, die niet
te warm mag zijn. i
Pudding Veen's Cacao, voor vier a
vi jf pesonen. 1/2 liter melk, 100 gram
witte suiker, een stukje vanille, 50
gram Maïzena, 50 gram Veen's Cacao.
Men zet de grootste helft van 'de melk
met de suiker en de vanille te koken.
Vervolgens mengt men de Maïzena en
Veen's Cacao (ieder afzonderlijk) met
de ovorigle melk, roert dan eerst de
opgeloste Maïzena door de kokende
melk en daarna de opgeloste Veen's
Cacao. Het geheel laat men dan nog
even goed dóórkoken.
Vla bij Pudding Veen's Cacao.
Drie eetlepels sago worden met 1/2
liter melk gaar gekookt, dlan mengt
men 2 eierdooiers er door, natuurlijk
onder gestadig roeren, en voegt ten
slotte op gelijke wijze een eetlepel
witte suiker e.u een stukje vanille bij.
Naar het Duitsch door FOX.
Sedert twee maanden nieem ik les in
solozang: do... re„. mi... oefen ik uren
lang trots het protest van mijn huis
heer en bokamp (zooals Jung Siegfried
den draak) mijn... longen! Zoo gaat
het dan van „Wodan" tot „Vos je
hebt een gans gestolen!"
Op een goeden dag treed ik weer
over den ge wij den drempel van mijn
leer aar.
Goeden taoaven. heb je moed om
over veertien dagen op een weldadig-
heidsconcert tegen reis- en verblijf
kosten in II. te zingen?
Of ik moed heb?
Iven je een groote niodlerne com
positie?
Den proloog van Paljas.
Smart vertoont zich op het gezicht
des edelen
Ge hebt toch1 geen plankenkoorts?
't. Is om te lachen. Ikeen
plankenkoorts!
We oefenen; in plaats van beter,
gaat het ieder uur slechter.
Mijn eigc nfamilie zou in staat wezen
om me te vermoorden. Mijn broers,
mijn neven, mijn zwagers, mijn ach
terneven zijn allen zonder uitzonde
ring in de bollen. Als we bii elkaar ko
men. dan praten we erover, dat be
grijp je. Waar zou het heen moeten
als we niet meer konden klagen, over
het weer. liet gewas en de prijzen?
M'n goeie man. als ze wisten wat ik
je nou in goed. vertrouwen verteld
heb. dan zouden zo me ophangen we
gens landverraad"
Ik bedankte hem ook voor zijn in
lichtingen en heb de bollenkweekers,
die ik verder op mijn weg ontmoette,
met rust gelaten. Maar van ditoogen
blik af geloof ik niet meer aan bollen-
kweckers-jeremiadies over het weêr.
Intusschen is er van de bloemen
zelf nog bitter weinig te zien. Behalve
de dappere crocus, die in zijn verach
ten eenvoud dan toch maar do eerste
is die zich buiten waagt .steekt nog
geen bloem het hoofd boven den
grond. Toch wordt hier en daar in de
couranten die goö gemeente al opge
klopt om te komen kijken. Dat ze wat
ruiken zal geloof ik ook, maar dat zo
wat ziet stelli- niet Het vorige jaar
om, den zelfden tijd heb 11c nog een
heclc familie langs de Brouwersvaart
zien sjokken, die zich klaarblijkelijk
door haar lijforgaan had laten wijs
maken. dat do blommetjes er al wa
ren. 1 De vader, zrwaar dampende,
DE ZATERDAGAVOND.
7
Toch is die Chineesche manier van
afstandsmeting niet geheel en al on
logisch. De eenheidsmaat is bij den
Chinees niet een lengtemaat, maai'
een energiemaat. Hij meet den afstand
niet. naar de lengte, die is afgelegd,
maar naar het bedrag der physieke
energie, dier krachtinspanning die
.noodlig was omi den afstand af te leg
gen. Naar denzelfden maatstaf wordt
hij betaald voor zijn arbeid, uitge
drukt ira eenheden van: een picol is
133 pond, per li is 1/3 Eng mijl op
vlakken grond. Gaat nu de weg naar
heneden. dan wordt de afstand be
schouwd kleiner te zijn. dan de wer
kelijke afstand in rechte lijn. omdat er
minder krachtsinspanning voor noo-
d.ig geacht wordt. Je gaat vanzelf, of
zooals de Chinees zegt: .de li is kort"
Daaruit volgt vanzelf dat. reizen in de
tegenovergestelde richting, d. w. z.
bergopwaarts, doet spreken van „de li
is lang", waarmede de kosten gelijken
tred houden.
De Chineescihei meetkunde is zoo
gek nog niet.
Bont© steentjes.
De veeren van de Mirazel. een' Ar-
gentijnsche vogel, kosten per pond
ongeveer 2500 gulden of vijf keer zoo
veel als de beste struisvogelveeren.
Uit de berichten van levensverzeke
ring -en rente^naatschappijen blijkt,
dat van de 800,000 leden slechts 22
mensohein den leeftijd van 1ÖÜ jaar
bereikten.
In streken, waar de Volksdichteeid
lot 900 zielen per vierkante kilometer
bedraagt, neemt men een jaarlijksche
sterfte van 16 op 1000 waar; waar zij
het dubbele bedraagt, stijgt, de sterfte
vaak reeds op 24 op elke 1000 leven
dien.
Waarschijnlijk hef, oudste nog aan
wezige meubelstuk is de kroon van
de Egyptische koningin Hatsu, die in
het Britsche museum bewaard wordt.
Koningin Hatsu regeerde in het dal
van den Nijl ongeveer 1600 jaar vóór
de geboorte van Christus.
Zwijg of zeg iets dat beter is dan
zwijgen.
De Keulsche Dom, de kathedraal
van St. Pieter, is van alle bekende
gebouwen het langst onvoltooid ge
lde ven, meer dan 600 jaar lang. Den
15en Augustus 1248 werd de eerste
steen gjelegd. en eerst 600 jaar later,
den 15en Augustus 1848, werd het
grootste gedeelte in gebruik genomen.
Maar eerstden 15en Augustus 1880
was het prachtige gebouw geheel vol
tooid, zoodat er 632 jaar aan den
bouw gewerkt is.
De prachtige Domkerk te Milaan
werd in 1386 begonnen en niiet vóór
1815 voltooid, dat is dus 419 jaar
daarna.
Het kasteel van Restormel. in Corn-
wallis, werd in 90 jaar tijds gebouwd
waarvan 30 jaar heengingen met het
uitgraven voor de fundamenten. De
rots, waarop het staat, is bijna zoo
hard als ijzer; trouwens, de naam
„Restormel" beteekent in de taal van
Corn wallis, het paleis van de ijzeren
rots.
Tusschen Perth en Kingussie werd
in het begin van de negentiende eeuw
aangevangen met den bouw van een
prachtig gebouw in den stijl van het
tijdperk van Elisabbth, Murthley
Castle, dat nog altijd onvoltooid' is.
Eenige mijlen daar vandaan staat
het groote, onvoltooide paleis van de
H'ejrtogen van Atholl. Dit werd in
1830 door den viierden hertog uit dit
geslacht begonnen. Het heeft eene
sch.ikteirijenzaal. die 96 voet lang is,
eene huiskapel en eene balzaal, waar
van de muren bekleed zijn met rood
Italiaansch marmer.
Meer dan 20 jaar besteedde de over
leden Lord Bute aan den bouw van
een groot landhuis op heit eiland Bute
Dit gebouw zal, wanneer het voltooid
is, eene van de prachtigste inrichtin
gen ter wereld zijn. De vestibule al
leen, met hare groote zuilen, vloer,
muren en zoldering, alles van mar
mer van allerlei soort en keur, moet
100.000 pond sterling giekost hebben.
Te New-York is onlangs door eene
groote vriendin der gevederde zan
gers eene inrichting geopend, „die in
eene bepaalde behoefte voorziet", en
clie misschien wel door andere van
dien aard elders zal worden gevolgd,
't Is een sanatorium voor zieke vogels
en hoe groot de behoefte aau zulk een
nrichting was, blijkt wel uit het feit,
dat het sanatorium twee dagen na de
opening reeds 500 zieke vogels had op
genomen. De kooien en volières,
waarin de kleine; en groote gevederde
patiënten worden verpleegd, zijn heel
practisch ingericht en bieden gele
genheid de vogels naar den aard hun
ner ziekte te< verplegen. In elke kooi
bevindt zich eene automatische inrich
ting, welke heit mogelijk maakt dien
dieren volgens voorschrift van den
veearts, warm© of koude baden te ge
ven, warme of koude lucht in de zie
kenkamer 'itej kunnen binnenlaten.
In het sanatorium heeft men eerst
goed! kunnen zien, aan welke ziekten
de vogels al zoo kunnen lijden. Er zijn
patiënten die door asthma worden ge
kweld; anderen die aan paralysis,
rheum atiek, dyspepsie, hartziekten,
koorts enz. onderhevig zijn. De behan
deling is eene uiterst zorgvuldige en
aan de „meest, gerenommeerde" vee
artsen van New-York toevertrouwd
De geneesmiddelen welke worden
aangewend, zijn vooral arsenicum,
olie, enz., terwijl van massage ook
gebruik wordt gemaakt. Zelfs heeft
men de keuze of men zijne vogels vol
gens cte allopathischc of homoeopa-
thischei methode wil behandeld) heb
ben.
't Is heel aardig verzonnen!
In de Vereenigdie Staten zijn 4800
million airs. waarvan meer in den
Staat New-York clan in die andere Sta
ten. namelijk 1045. in Massachusetts
zijn er 475 en in Illinois 380. Noord-
Dakota is de ©enige staat, die zich op
niet meer clan één million air kan be
roemen.
Wees toegevend jegens andieretn,
nooit jegens u zeiven.
Er is niemand arm dan hij, wien
hetgeen hij heeft te gering is.
Het genot wel te doen, is het eenige
dat steeds hetzelfde blijft.
Ordle handelt met overleg en bere
kening; wanorde heeft altijd haast.
Die van vermaak zijn bezigheid
maakt, zal nimmer in bezigheid zijn
verin aak vinden.
De rijkste stad van Duitschland is
Charlottenburig. Daar bedraagt het
gemiddeld inkomen der bewoners per
jaar 4125 mark. Dan volgt Frankfort
met 4115 mark.
Door tranen wordt het mensche'ijk
hart., zwaar van verdriet, verlicht.
Tranen zijn een teeken, dat het 1 ed
begint tei smelten en aanvangt zich
op te losse.n in weemoed. Het zwaar
ste verdriet is tranenloos.
Voorstanders van de vrouwenbewe
ging vindien in Reattie, Kansas, eene
plaats naar hun hart. Alle openbare
ambten won'dlen daar door vrouwen
bekleecl Zelfs de politie bestaat er al
leen uit vrouwen.
In Denemarken kunnen meisjes zich
togen ongetrouwd blijven verzekeren.
Tegen betaling van een jaarlijksche
premie krijgen zij na haar vteertigste
jaar een levenslang pensioen. Trou
wen zij vóór dicin «lijd dan is de pre
mie verbeurd.
De hoogste prijs voor een schilderij
ontving Meissonier in Parijs, namelijk
125,000 gulden voor het portret vain
mevrouw Mackay. de echtgenoote van
dien gestorven „zilverkoning."
8 DIAMANT.
tige rhododendrons kom zien die het grasveld aan haar linker
hand omzoomden. Wat had zij geschreid, toen zij voor de eerste
maal naar school ging en bij dat punt do boomen en daken en
sóhoorsteenien! een voor een voor haar blik verdwenenI En hoe
had zij gejuicht en gejubeld, met tranen in de oogen, toen zij
mot de eerste vacantia naar huis terugkeerde en al wat haar zoo
dierbaar was terugzagl
Misschien zou de trein haar een brief brengen, een brief
van haar broer Ray; misschien ook wel een brief van enfin,
't doet er niet toe van wien. Zij waren daar met hun beiden,
Ray cn die ander, in het Zuiden, waar niets scheen te groenen
dan steenen en waar ieder zoo primitief mogelijk scheen to
leven,. Wat zou Ray op dit oogenblik wel uitvoeren, die goeie,
zorgelooze jongen, die zich even weinig om de gewone levensre
gelen scheen te bekommeren als zij destijds om slooten en heg
gen! En, en wel, waarom zou zij het niet zeggenl hoe zou hot
mot Philip gaan? Behoorde haar leven niet tot zekere hoogte
hèm toe? En zou zij niet liever jammerlijk zijn omgekomen in
clie sloot waaruit hij haar had gered, dian dat hij haar koei be.
handelde? Hij had niets gezegd bij het weggaan; neen, neen,
in het geheel niets! Daartoe was hij te nobel en te fatsoenlijk.
Hoe had hij kunnen spreken, wetende höe onzeker zijn to. -
komst was! Maar hij had beloofd, goed over Ray te zullen wa
ken, en een simpele belofte uit zijn mond beteekende immers
meer dan duizend) eed en van anderenl
En die trein, waarvan zij den stoom zich langzaam om dèn
hoek van het dal zag kronkelen, bracht misschien een brief van
hem! Zij had er al veel eerder een verwacht. De mailboot van
Plymouth was den vorigen avondaangek omen, of had tenminste
moeten aankomen, Hoe kwam het dan diat' zij nog geen brief
had ontvangen!
Hel zwak geruisch van een zijden japon in haar onmiddellijke
nabijheid en een lichte schaduw naast haar deden Nellie hot
hoofd omwenden.
„O, is üdaar, moeder!"
De uitroep scheen half een vraag, half een uitdrukking van
verrassing. Toen haar blik weder over heit landschap latende
glijden, ging zij voort:
„Kijk, de machinist i.s bezig stoom uit te laten! De trein zal
zoo dadelijk te Oakbury zijn. Ik voel dat er een brief voor me
bij is," voegde zij er zachter bij.
Roman naar het Engelsch van
F. REGINALD STATHAM.
EERSTE HOOFDSTUK.
Bij Dartmoor.
Een Augustusnamididag in het gezicht van'Dartmoor.
Rond de glooiende vlakte en te midden van het donkere groen
der iepen beginoren de ahornboomen reeds een rossige tint to
vertoornen. Het oude huis, met zijn spitse gevels en vensters
uit den tijd van Elisabeth, staat stil .te blakeren in het zonlicht,
dat in schulnische stralen uit het zuidwesten valt, terwijl een
onkels wolk vanl fijnien blauwen rook uit den een of anderen
verborgen schoorsteen opdwarrelt.
Up den voorgrond loopt het terrein hellend af naar de olmon-
bosschen in het aangrenzend dal. Schijnbaar ver boven dc
kruinen der boomen teekemen zich de omtrekken van Dartmoor
tegen den zuidoostelij ken. horizon af; ter linkerzijde verheft het
terrein zich bijna loodrecht, uitlooperud in een kegelvormige
piek; dan een lange, vlakke bergrug, eindigende in een' andere
piek, ten zuiden, van waar do grond anet een flauwe, onregel
matige helling afdaalt in de di°pe bedding der rivier, die zich
verderop verwijdt tot de Plymouth Sound.
Er is een- lichte trilling in die stille, wazige lucht; de bergtop
pen in de verte vertoornen zich in den warmen, purperen gloed
der dalende zon.
Schoon de blijheid nog tc overhecrschend is om veel plaats
te laten aan den weemoed, ligt er toch reeds een zeker iets in
de stemming der natuur, dat duidt op het naderend einde van
den zomer.
Terwijl zij op haar geliefkoosd plekje op het grasveld ach
terover leunde, met het bewustzijn van het dierbare oude huis
achter zich en met den blik gericht op het bekoorlijke Augustus-
1 andschap vóór zich, gevoelde Nolly zich in volkomen harmonie
met de stemming van het uur en van haar omgeving. Haar
boek het was Westward Ho! was van haar schoot ge-
