NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
Liefde en Haat.
2Ue Jaargang
Vrijdag 27 Maart i9(J3
No. (3056
DAGBLAD
Abonnementsprijs
Voor Haarlem per 3 maanden. f 1.20
Voor da dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden„1.65
Afzonderlijke nummers0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/*
de omstreken en franco per post. 0.45
Advertentiën
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: Zuider Bnitenspaarne No. 6,
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 on der Administratie 122,
Groote Houtstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
ASïöaaamenten en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
am Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad versohljnt dagelijksbehalve op Zon- en Feestdagen
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAD BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31bis Faubourg Montmartre.
Haarlem s Dagblad van 27 Maart
bevat o. a
Amnestie in de Kaapkolonie,
Het liloeniHïimedinin, 3>g lersche
landwet, Een correspondentie uit
Engeland. De Arbeidswet, Bond
van Technici, !)e dubbele moord
in de Czaar Peterstraat, Ontevre
denheid.
Officieels; Berichten.
ONGEVALLEN.
De BURGEMEESTER van Haarlem,
Overwegende dat is gebleken dat werkge
vers ten onrechte ln de meening verkeeren,
dat door bet doen der kennisgeving van een
ongeval in hun bedrijf, voorgeschreven bij
art. 61 der Ongevallenwet, achterwege kan
blijven de kennisgeving aan den Burgemees
ter, bedoeld bij art. 12 der Veiligheidswet;
Vestigt, ten einde bet Instellen van straf
vervolging te voorkomen, de aandacht van
de werkgevers op hunne verplichting, om,
afgescheiden van de naleving van de voor
schriften van de Ongevallenwet, ter opvol
ging van de bepalingen der Veiligheidswet
van elk in hun bedrijf aan een persoon over
komen ongeval binnen 3 maal 24 uren, na
dat liet ongeval heeft plaats gehad of de ge
volgen er van zich hebben geopenbaard,
schriftelijk kennis te geven aan den Burge
meester der gemeente, waar het ongeval
plaats had.
Laatstbedoelde verplichting vervalt alleen,
wanneer de persoon, wien het ongeval is
overkomen, binnen 2 maal 24 uren zijn ge
wonen arbeid heeft hervat, tenzij de gevol
gen van het ongeval eerst later blijken.
Haarlem, 25 Maart 1903.
De Burgemeester voornoemd,
BOREEL.
Buiten la ndsch Nieuws
Zuid-Afrik
Amnestie.
Van de amnestie in de Kaapkolonie
hebben wij nog altijd geen officieele
Engelsche niededeeling gezien. Wij
weten er alleen van door Reuter.
Daarom twijfelen wij niet aan deze
amnestie, want het bericht is stellig
genoeg, maar wij weten niet, hoever
zij zich uitstrekt. Den 23en kwam er
een telegram uit Kaapstad, meldende:
„Alle rebellen, die in de Kaapkolonie
nog gevangen zitten, worden vrijgela
ten." Het tweede telegram van den-
zelfden dag was minder fraai. Het
meldde,dat de gouverneur goedge
vonden had alle politieke gevangenen
in de kolonie los te latendat een
aantal reeds ontslagen waren en op
het einde der week allen vrij zouden
zijn. En dan de/ mededeeling, dat
ook ..inlandsche politieke gevangenen
die döel hadden genomen aan het
vechten in de Lagebergen (zaten die
stakkers nog?) en elders vrij gelaten
zijn (alleen deze
De vraag is nu, wat verstaan de
Engelschen onder politieke gevange
nen of zuiver politieke gevangenen,
zooals 't in een vroeger bericht heet
te. Wij vermoeden, dat daartoe niet
worden gerekend zij die veroordeeld
zijn wegens een vergrijp tegen het
beschaafde oorlogsgebruik. En nu
weet men, dat de Engelschen na het
sluiten van den vrede geen rebellen
meer mochten straffen tenzij zij aan
een dergelijk vergrijp schuldig ston
den. behalve dan de oud-ambtenaren
en de commandanten. Aangezien zij
toch straffen wilden, hebben zij met
min of meer handigheid soms werd
het voorwendsel niet eens gebruikt
tientallen reb'ellen veroordeeld we
gens schending van het oorlogsge
bruik, hoewel het niet alleen daden
waren, die de Engelschen zelf stel
selmatig bedreven hebben dit zou
weinig betëekenen maar volkomen
rechtmatige oorlogsdaden. Dat zijn
dan geen zuiver' politieke gevange
nen. En ondier hen zijn er velen, die
tot ettelijke jaren gevangenisstraf
zijn veroordeeld, zelfs tot levenslang.
Blijven die allen nog eenigen tijd zit
ten En de processen, die aanhan
gig waren, worden die voortgezet?
Wij denken van; wel. Intusschen,
wc zijn blij voor de vrijgelatenen.
Engeland.
Uit hel Lag er Imis.
Bij de behandieding van de begroo
ting van marine stelde Maandag do
afgevaardigde Lough voor, het aan
gevraagde aantal manschappen voor
de vloot te verminderen mieit 4600 en
het aldus te brengen op dezelfde
hoogte als die vorige begrooting aan
vroeg. Lough had uitgerekend, dat
'Heigeir en vloot nu samen in een jaar
74.000.000 pd. st. zullen kosten, d. i.
44.000.000 pd:.st. meer dan tien jaar
geleden.
Sir 11. Reid drong er nogmaals bij
de regeictring op aan, dat zij bij de
vasteilandschle mogendheden net
denkbeeld zou oppei'en om de wape
ningen te beperken.
Gibson Bowles erkende, dat de uit
slag van de verkiezingen in den laat-
sten tijd bewezen had, dat. het volk
het opdrijven van die uitgaven moede
is. Toch is hij overtuigd dat Enge
land een sterke vloot nou dig heeft.
Arnold Forster, secretaris dier ad
miraliteit, zeide, dat al de aange-
viaagde manschappen noodig zijn
voor die bestaande of weldra gereed
komende schepen. Vervolgens hield
hij vol, tegenover de opmerking
dat de regeering een vloot wilde
hebben die tegen drie of meer mo
gendheden op kon dat het begin
sel was gebleven een vloot te heb
ben, sterk genoeg om de baas te zijn
over die vereen!ging van welke twee
zeemogendheden ook. Verder erken
de d'e minister, dat het bemannen der
vloot groote moeite kost; de r'egee-
ring beraamt maatregelen om een
behoorlijke reserve tei vormen.
Het voorstel van Lough wordt, ten
slotte teruggenomen.
Men schrijft ons:
Borrowash (Derbyshire Midland),
25 Maart 1903.
Gisteren, 24 Maart, had hier in de
..Midland" vooral Derbyshire en
Yorkshire erne lichte aardbeving
plaats, vergezeld van een hevig leven,
alsof zwaargeladen wagens snel voor
bijreden.
Het was half twee!
Wij waren juist aan tafel gegaan,
mijn landlady (hospita) bracht het
eten binnen.
Plotseling scheen het of wij van
onze stoelen gelicht werden, de tafel
waggelde en sprong De muren schud
den en kraakten, verscheidene stoelen
vielen om, en mijn landlady liet het
dekschaaltje vallen.
Wij keken elkaar eenige oogenblik-
ken aan, niemand kon een woord
spreken.
Ik vermeende dlat het dak ingestort
was of verschoven door die een of an-
dere ontploffing in de buurt en snelde
vlug naar huiten.
Daar herhaalde hetzelfde zich nóg
eens ik kreeg een gevoel of ik duize
lig wasen vallen zou.
Evenwel hadden wij niet het minste
vermoeden op een aardbeving, toen
echter de buren met bieeke gezichten
kwamen vragen of er bij ons iets ge
beurd was. en, de meeste menschen
hunne huizen uitgingp- drong deze
gedachte tot ons door. Nog éénmaal,
zacht, beiefde de aairde
Een gevoel van verlichting kwam
over ons toen alles voorbij was.
Groote schadë was gelukkig niet
aangericht, een paa,r vazen gebroken,
ons dinner" bedorven en een oude
kast. uit elkander geschoven.
In het dorp verder was hier en daar
een schoorsteen naar beneden geko
men een muur en '-en paar schuttin
gen verschoven -of omgevallen, echter
veel glas- en aardewerk gebroken.
Eenige kinderen bezeerden zich, een
dame viel met 'haar stoel om. en in
broeikassen braken verscheidene rui
ten.
Het was reeds 7 of 8 jaar geleden
dat de laatste aardbeving hier plaats
had.
Misschien zijn er meer ongelukken
voorgekomen, de avondbladen konden
echter nog niet veel vermelden.
De lersche landwet.
De minister voor Ierland, de heer
Wyndliam, diende in een talrijk be
zochte vergadering van het Lager
huis de lersche Landwet in.
Hot wetsvoorstel bepaalt, dat aan
de pachters voorschotten in geld kun
nen worden verstreKt ten' einde hen
in .staat te stellen hun pachthoeven
te koopen. In de benoodigde som
men zal worden voorzien door een
leening. welke den naam zal dragenI
,,2 3/4 pct.'s gegarandeerde leening. j
niet aflosbaar binnen 30 jaar". De'
leening zal worden gegarandeerd
door jaarlijksche stortingen uit de'
kas van het lersche land'fonds, welke j
stortingen gestaakt zouden kunnen
worden, ingeval van in gebreke blij-'
ven.
De Minister betwijfelde of meer dan
100 millioen pond sterling noodig zou
den zijn in de drie eerstle jaren
zullen slechts vijf millioen per jaar)
worden uitgegeven. Tevens wordt:
een vrije gift beschikbaar gesteld van|
twaalf millioen pond. De voor deze i
gift benoodigde gelden zullen worden
verkregen door verhooging van de te
leenen som met een jaarlijksch be
drag van ten hoogste f390.000. De
wet voorziet in de terugbetaling van
de voorschotten door de pachters in
gedeeltelijke aflossingen.
De heer Wvndham zeide ten slotte
dat de regeering het grootmoedige I
van dit aanbod den Ierschen pachters j
gedaan ten volle beseft, het aanbod,
is ongeëvenaard en keert wellicht]
nooit terug. De sociale verzoening
vau Ierland kan echter slechts wor
den teweeggebracht door oplossing
van het landvraagstuk. (Toejuichin
gen.
De lersche le'ider John Redmond
wilde geen bepaalde meening over de
voorstellen uitspreken, maar erken
de, dat de Regeering inderdaad de
oplossing van het landvraagstuk wil.
De leider der oppositie, sir Henry
Campbell Bannerman, wees er op, dat.
de financieele voorstellen nauwkeu
rig onderzocht dienen te worden na
verdere bespreking.
Het landwetontwerp werd daarop
in eerste lezing aangenomen.
Frankrijk
Evenredige vertegenwoordiging
De Fransche Bond voor evenredige
vertegenwoordiging heeft een ontwerp
voorstel van wet beaend gemaakt tot
regeling van deze wijze van verkie
zing., Daarin wordt bepaald, dat elk
departement slechts een enkel kies
district vormt en ten minste drie Ka
merleden afvaardigtanders 1 voor
elke 70.000 inwoners (vreemdelingen
niet meegeteld). De candidaatstelling
moet door minstens 100 kiezers on
derteekend worden en elke lijst mag
niet meer namen, (in alphabetische
volgorde) bevatten dan er leden zijn
te kiezen. Meer dan éen candidatuur
van denzelfden persoon is verboden
op straffe van 10.000 fits. boete en
geeu kiezer mag meer dan éen lijst
onderteekenen. De Kiezer stemt door
een afdruk eener candidatenlijst in
de bus te werpenop die lijst mag
hij een of meer namen als bewijs van
voorkeur met zwarten inkt of potlood
onderstreepen, niet meer dan 2 voor 3
Lot 6 zetels, 3 voor 710, 4 voor 11
15 en nog éen voor elk vijftal zetels
meer. Zijn meer namen onderstreept
dan geldt voor dit biljet gjeenerlei
voorkeur. Men kan ook op éen enkel
candidaat stemmen door een biljet
niet diens naam in de bus te werpen.
Elk biljet geldt maar voor éen stem.
Nietig zijn oningevulde biljetten, de
zulke waar namen zijn bijgevoegd of
geschrapt of die namen van niet ge-
eandideerde personen behelzen of die
eenig teeKen bevatten, blijkbaar die
nende als herkenningsteeken.
De opening der briefjes voor het
geheele district geschiedt, den dag na
de stemming in de hoofdplaats door
een commissie van 4 tot 6 leden van
den departementalen Raad, voorge
zeten door den president, van het
Gerechtshof of van de Rechtbank en
in tegenwoordigheid' van getuigen,
waarvan telkens twee door de onder
teekenaars van elke lijst vooraf op te
geven en wier opmerkingen achterliet
proces-verbaal vermeld moeten wor
den. Ook losse candidaten, van welke
elk als een afzonderlijke lijst geldt,
mogen getuigen afvaardigen, maar
tezamen niet meer dan drie door het
lot te bepalen als meer zijn opgege
ven. De voorzitter benoemt de per
senen, die onder toezicht der commis
sie en der getuigen de bereKeningen
maken van de uitgebrachte stemmen.
In het proces-verbaal, dat na af
loop dei* stemming in elk stembureau
wordt opgemaakt, wordt opgeteekend
hoeveel stemmen voor elke lijst zijn
uitgebracht en eveneens hoeveel voor
keurstemmen elke candidaat heeft
verkregen. De stukken worden dan
verzegeld naar de hoofdplaats ge
bracht. alwaar dan den volgenden
ochtend de telling en de verklaring
wie gekozen zijn plaats heeft volgens
regelen, ontleend aan de Belgische
Kieswet, ook wat betreft de aanwij
zing van plaatsvervangers, die zullen
optreden als een gekozen lid overlijdt
of ontslag neemt. De uitslag wordt
in het openbaar uitgesproken in te-]
genwoordigheid; der Commissie en1
van de getuigen, en dan alle stukken
aan de Kamer opgezonden.
Dnitschland
Het bloemenmedium.
Reeds eenige malen hebben wij
melding gemaakt van het z.g. bloe
menmedium, de 53-jarige Anna Ro-
the, die drukbezochte séances hield,
waarop o. a. met bloemen, sinaasap
pelen enz. gestrooid werd'. Zooge
naamd door geesten, doch wat- bij on
derzoek bleek bedrog te zijn Voor dit
bedrog nu had zij zich voor de Ber-
lïjnsche rechtbank te verantwoorden.
Natuurlijk was de gerechtszaal
overvol met nieuwsgierigen, geloovi-
gen en ongeloovigen.
Anna Rothe zat meestal droomerig
voor zich uit te staren Maar toen
juffrouw Bingerheimer. een vrouwe
lijke beambte van de crimineele poli
tie, vertelde hoe zij aan de ontmaske
ring had med'egeholpen en meer dian
een kwartier had moeten worstelen
om Anna Rothe den omineusen onder
rok met de bloemen, die thans ver
welkt op de tafel van de getuigen lig
gen, uit te trekken flikkerden Anna's
oogen op en verslond zij de getuige
met een blik vol haat.
De beklaagde ontkende iets geweten
te hebben van alles, wat er gebeurde.
Zij herinnerde zich niets meer.
De commissarissen' van politie ga
ven een omstandig verhaal van de
wijze waarop de ontmaskering had;
plaatsgehad.
Een hooTst bezwarend getuigenis
werd! afgelegd door drie bloemenvel'-
koopsters, die verklaarden, dat Anna
Rothe altijd bloemen bij baar kocht,
dagelijks, ook 's winters.
De aanhangers en aanhangsters van
mevrouw Rothe waren echter, zelfs
na het getuigenis van de bloemen-1
verkoopsters, niet te overtuigen dat er j
bedrog in het spel was. Zoo zeide j
eene mevrouw Urban: Anna Rothe
greep in de lucht en dan hield zij
plotseling een bloem in'de hand. Eens'
waren het witte rozen met. lange,
dunne steelen die stellig hadden moe
ten breken als men ze verborgen had'.
Mevrouw Rothe gaf mij eens een
bloem in de hand, en terwijl ik haar
aan mijn buurvrouw liet kijken, groeL
den er nog twee blauwe bloemetjes
bij. (Gelach). In de trance hield zij
prachtige toespraken. Verschillende
geneesheeren legden verklaringen j
af, meestal hier op neerkomend dat
Anna Rothe gemakkelijk in trance ge- j
raakt.
Groll, de tweede voorzitter van de
vereeniging Psyche, hield voor de
rechtbank een geleerde verhandeling I
over het. spiritisme en de vermogens I
van Anna. Als bewijs van hare kracht, j
vertelde hij dat zij in haar vlakke
hand een glazen ei had „doen ont-
staan". Pres.: Kunt u daar een theo
retische verklaring van geven? Ge-'
tuige: Neen. Pres.: Weet u, of het!
glazen ei van te voren bestaan heeft? I
Getuige: Bestaan heeft het onge
twijfeld reeds daarvoor. Het is alleen,
de vraag, waar het vandaan is geko-
men. 1-Iet. was een atoom dat van te
voreu onzichtbaar was, en in haar
liand zichtbaar werd.
Dat de beklaagde in de gevangenis
geen bloemen had kunnen scheppen,
was hem duidelijk. Iiet. totstandkomen
van spiritistische verschijnselen hangtj
af van den fyzieken toestand van het
medium en van den psychischen t.oe-
stand van de omgeving De omgeving
moet zoo lijdelijk mogelijk blijven.
Zij moet hare gedachten niet concen-
treeren op het denkbeeld dat de spiri
tistische proeven niet gelukken zullen.
Dat werkt physisch deprimerend op
het medium Het is natuurlijk onmo
gelijk dat een medium, hetwelk uit da
gevangenis komt. in de rechtzaal met
succes een séance geeft. Maar hij is
vast overtuigd dat. als mevrouw Ro
the weer in een omgeving van sym-
pathiseerende personen komt. zij de
verschijnselen weer zal vertoonen.-
Een andere getuige, mevrouw Mul
ler, heeft verdachte dingen ontdekt
De voorwerpen, die. Anna Rothe als
„monsters uit het hiernamaals" te
voorschijn tooverde vingerhoeden,
berloques en andere snuisterijen van
kleine afmeting waren in Berlijn
voor 50 pfennig in de winkels te krij
gen.
Wilhelm Grosse, een bakker, had
met zijn vrouw twee séances bijge
woond tegen 10 mk. entree, in de eer
ste séance hadden Zwingli en het klei
ne „Friedchen" a-esproken, in de twea^
de séance hield een oude Zwitser, een
sedert lang gesneuvelde lansknecht,
een redevoering over recht en onrecht
in de wereld. Aan het souper na de
tweede séance viel mevrouw Rothe
weer in een trance en meldde zich de
geest van een .ouden steenklopper'
aan. die zijn leedwezen uitsprak dat
kii ook niet aan zoo'n welvoorziene
tafel aanzat. De man scheen honger
te lijden in het hiernamaals. De bak
ker vond dat dadelijk vreemd en had
daarom den impressario Jentscli on
der vier oogen gevraagd, of hij soms
een bedrieger was. Jentscli was van,
kieur verschoten en had alleen ge
zegd: ..U zult zoo iets toch niet den-
leen". De bakker verklaarde nog scha
de gehad te hebben tengevolge van
het bedrog, omdat hij het. souper had
bekostigd. En men eet bij zulke gele
genheden heter dan anders, zuchtte
hij. De hakker geloofde nu heelemaal
niet meer aan spiritisme.
Er is voorts nog een getuige aan de
beurt geweest., die sensatie wekte.
Het was de heer Georg Sulzer, voorzit
ter van het hof van cassatie te Zürich,
die zich een overtuigd1 spiritist noemdie
en hoogst curieuze dingen vertelde
die hij had bijgewoond op verschil
lende séances, waar Anna Rothe als
medium optrad.
De getuige- beweerde bijvoorbeeld,
dat de geest van zijn overleden vrouw
hem verschenen was. die zijn zoon
waarschuwde tegen de rampzalige ge
volgen van een liefdesgescliiedenisje,
dat pas zóó aan het licht kwam. en
meer van dien. aard_ Ook had me
vrouw Rothe versche bloemen uit de
lucht gegrepen de getuige had die.
gedroogd, ter terechtzitting meege
bracht, wat bij dó aanwezigen een
stille vrooliikheid opwekte. De heer
Sulzer antwoordde op vrageiEvan pre
sident Richter wel is waai', later ver
nomen te hebben dat die bloemen
door mevrouw Rothe in een Zürich-
scbe bloemenwinkel gekocht waren;
maar hij stond: voor een raadsel dat
hij aldus meende te kunnen verkla
ren: het medium hancMde in een toe
stand van dubbel-bewustzijn toen zij
de bloemen kocht, die zij dan eerst
..onwezenlijk maakte" en later, in
haar trance, weer materialiseerde.
Voorts deelde de getuige, tot groot
vermaak van zijn ongeloovige toe-
huorders. in vollen ernst mede dat bij
JFsssiiib.
Vertaald uit het ENGELSCH.
21.
Aan de eene zijde stond de
sterke, slanke aristocraat, koel en
trotsch met een glimlach op het gelaat,
terwijl zijn mooie, lange lokken de
hooghartige, trotsche gelaatstrekken
alse in verguld omlijstten.
(Hij had hoed1 en mantel afgewor
pen).
Tegenover hem stond een krachtige
zoon uit het volk. met een groot hoofd
en breede schouders, met stalen spie
ren. die in honderd gevechten had
meegestreden, een tegenstander die
niet gerimr.te rekenen was
Een oogenblik stonden zij elkander
aan te kijken, zorgvuldig bewakend
den een den ander, en het was alsof de
laatste stralen van de ondergaande zon
weer opleefden als om dien strijd op
leven en dood te verlichten, want een
van beiden ozu dien avond in de
Coombe-bosschen zijn laatsten. langen
slaap slapen.
Plotseling een hevig gekletter, de
zwaarden hadden elkaar ontmoet, en
'n nieuwe doodelijke aanval van Har
den was met de bedrevenheid1 van een
meester gepareerd. Bliksemsnel werd
de aanval herhaald r>n evensnel werd
hij weer afgeweerd Het gelaat van
Harden begon een uitdrukking van
ajroote verwondering te vertoonen.
Hij had verwacht dezen man bij den
eersten stoot te dooden; maar de rui
ter met het lompe zwaard en zijn ijze
ren zenuwen had hem tweemaal af
geslagen en nu kwam er een gonzen
de houw, zoo snel en hevig, dat Har
den verloren geweest, zou zijn, was hij
niet vlug als een kat op zij gespron
gen.
EiEilachte hij. je bent zelf
een paladijn. Waar heb je die han
digheid opgedaan, boerenkinkel?
Bij u en de uwen. luidde het
antwoord die door God' in ons land
gebracht zijn evenals de pest. Van
Chalgrove Field! tot Worcester heeft
dit goede zwaard altijd- zijn diensten
Wij hebben een lange rekening
te vereffenen, en ik had- gedacht je te
sparen, kerel. En meteen stootte de
rapier toe met een aanval in drieën,
die plotseling van richting scheen te
veranderen en snel terechtkwam on
der het harnas van Tutbury. maar
weer met een scherp geluid' werd af
geketst.
Een vloek ontsnapte Harden. Hij
had van dien stoot alles verwacht.
Als zijn tegenstander was gewapend
geweest met een rapier, dan zou zijn
laatste uur geslagen zijn geweest,
maar het lompe zwaard had hem ge
red. Dezen keer had het wapen zelf
en niet de man. die het bediende, hem
het leven gered. Hij sprono- weer te
rug met alle behendigheid, waarover
hij te beschikken had, maar ditmaal
hijgde hij naar adem.
Waar heb je dat borstschild van
daan gehaald? vroeg hij. zorgeloos
rondkijkende alsof hii buiten bereik
van zijn tegenstander was.
Het werd in een smederij door
Engelschen vergeten, was het ant
woord. terwijl Tutbury evenzoo zijn
wapen liet zakken want het gewicht
van het zwaard, dat hij nu als rapier
moest, gebruiken, begon zelfs op zijn
ijzeren, vuist zijn gewicht te doen gel
den.
En dat was bijna ?-n ongeluk. Met
een sprong als van een luipaard stondl
Harden weer voor hem en stootte nog
maals toe. Toeval alleen redde Tuibu
ry nog eens. Half bij instinct hield hij
voor 't eerst geen keep en ging een
'pas op zij. terwijl hij meteen zijn
zwaard ophief. De rapier stootte op
liet. zwaard af, terwijl zij wis en zeker
anders in da keel terecht gekomen
was. nu streek de rapier over den
schouder en kwetste daar even het
vleesch.
Maar het hevige van den aanval
was noodlottig voor Harden. Met een
vaart voorwaarts gaande, gleed' zijn
voet uit en hij rolde ais een blok over
den grond'.
Voord-at hij tijd' had tot zichzelf te
komen, zat Tutbury bovenop hem met
het. zwaard op zijn hart gericht; één
oogenblikje huiverde Harden, toen
w-erd! het zwaard teruggetrokken en
ging de sergeant weer staan.
Ik heb nooit iemand neergeveld,
die eerst gevallen was zei hij. sta op
en neem uw wapen.
Een roode blos van schaamte over
dekte het gelaat van Harden. Lang
zaam stond hij op. perste zijn lippen
opéén en vestigde zijn oogen met een
uitdrukking van doodelijken haat. op
den man, dien hij een boerenkinkel
genoemd had en die obscuur sergeant,
die hij was. zich gedragen had als
een ridder uit een roman, en voor hem
stond als een gentleman bij de genade
Gods.
Neem uw plaats weer in, man.
Ik heb Harden van Hardenholt niet
gevraagd te springen.
Beiden wisten dat het nu op leven
en dood ging. Harden was nu ijskoud.
Schaamte had hem in steen doen ver
anderen. en omdat hem het leven was
gelaten was hij meer dan ooit van
plan dit leven te nemen. Niets dan
d'e dood zou den getuige van heigeen
gebeurd was onschadelijk kunnen ma
ken.
Rutsch! rutsch! zoo raakten de
zwaarden elkander. Stooten en paree-
ren, pareeren en stooten, met zoo nu
en dan dat eigenaardig geluid tegen
het beschermende schild op Tutbury's
borst.
I Beide mannen hijgden naar adem.
I De vuist van Tutbury trilde als een
blad, en langzamerhand ging hij nu
eens op zij dan weer achteruit, en dan
weer scheen hij alle krachten te ver
zamelen tegenover dat gelaat, dat
doodsbleek met oogen vol haat telkens
dichter bij hem scheen te komen. Geen
gedachte aan overgave kwam in dit
wakkere hart op. Zoon uit het volk
ais hij was, liep er even zuiver hel
denbloed door zijn aderen als door die
van den patriciër voor hem. En of
schoon de sterke spieren begonnen te
verslappen, en hij zijn hart snel voel-
de kloppen, hij hield stand.
I Maar het einde was nabij. -Snellei-
en sneller volgden de stooten van dat
handige zwaard elkaar op. Het paree
ren ging zwakker en zwakker. Tut
bury had een schram on het voorhoofd
gekregen, en het bloed1 verblindde hem
bijna. Weer een stoot en hij probeer
de om de taktiek van Harden te vol
gen en terug te springen en bij die
roeing stelde h:' zijn zijde bloot.
Het volgende' oogenblik had hij met
een zucht zijn armen opgeheven. Met
een bons viel het logge zwaard ter
aarde en nog eens ronddraaiende, viel
sergeant Tutbury zelf ook. De ra
pier van Harden had de naad in het
schild getroffen en was regelrecht in
den borst van Tutbury gedrongen, en
de horst van Tutbury gedrongen, en
vecht gevochten.
Kit Harden stond gebukt over het
lichaam, met het druipend rapier in
de hand. Terwijl hij dat deed kwam
er nog een stuiptrekkende beweging
van den gevallen man. Eenige ondui
delijke woorden kwamen van zijn
saarngeknepen lippen, en toen kwam
er een bloedgolf uit den mond, een
siddering van de sterke ledematen en
hij was heengegaan. Geen zweem van
medelijden voor den gestorven dap
peren man verwarmde het hart van
den overwinnaar
(Wordt vervolgd).