Licht en Sebaduw
De verwisselde verloving.
4
DE ZATERDAGAVOND.
De„lijbeu" van Sarah Bernhardt».
Tot de paraderollen van die „goddelij
ke Sarah" zooalis de oven-dreven. Fran-
seheiiï de beroemde actrice Sarah Bern
hardt noemen, behoort in de eerste
plaats Fedora, waarin zij haar schitte
rendste triomfen heeft gevierd. Een le
vend, of liever een dood „requisiett",
dat de beroemde tooneel^peelster aan
het s-lot van het stuk altijd noodiig heeft,
gaf eens aanleid mg tot een amusant too-
neei in haar huis op den boulevard Be-
re ire te Parijs. De tragedienne had haar
vrienden en vriendinnen tot een bab
beluurtje igenoodigd en ontving het ge
zelschap in een exotisch ingericht sa
lon. Overeenkomstig haar gewoonte
rustte de gevierde in echt artistieke po
se op één van de vele witte berevedlen,
die onder boogie palmen en andere uit-
heemsche bladplanten op den met dikke
tapijten bedekten vloer liggen, en ron
dom haar groepeerde zich hare hofhou
ding. De meest bekende kunstenaars en
kunstenaressen der Seine stad, letter
kundigen van erkend talent en andere
beroemdheden rekenen het zich tot een
eer, tot deze „hofhouding" te mogen
behooren.
Het gesprek liep bijna uitsluitend over
de aanstaande tournee, die Sarah toen
met Coqueton door de Vereen! gd© Sta
ten zou ondernemen. Plotseling hief de
goddelijke zich een weinig op haar elle
bogen op en zei:
Nu we toch over „Fedora" spreken,
wil ik even opmerken, dat ik in ieder
geval minstens twee lijken moet meene
men. Wie van u wil daarvoor in aan
merking komen?
Luid stemgesnater ontstond en van
alle zijden strekten zich met juweelen
getooide handen met opgestoken wijs
vinger naar de vraagster:
Ik! Ik- klonk het uit eeaige tien
tallen monden.
Wat zijn jullie luidruchtige lijken!
schertste Sarah genadiglijk, ik zal la
ter wel uitzoeken.
Het moet voor Sarah Bernhardt hoogst
streelend zijn, dat haar bewonderaars
van beiderlei kunne er thans nog even
happig op zijn, in de laatste tragische
scène van „Fedoa-a" als lijk te figuree-
ren, als vijftien twintig jaar geleden.
Reeds in 1883 verschenen in dien vroe
gen morgen van iederen dag, waarop
zij in het stuk moest optreden, in de
vestibule van haar toenmalige woning
in de rue Fortuniy gevierde en hoogge
plaatste personen, om hun namen in
te schrijven op het register van hen, die
haar „lijk" wilden zijn. Bovendien bele
gerden iederen ,,Fedora"-avond mannen
en vrouwen van naam in het Vaudeville^
Théatre haar kleedkamer en verzochten
haar, in het laatste bedTijf als „requi-
siet" te mogen dienen. Mademoiselle Ab-
bema, de beroemde schilderes, de be
koorlijke tooneelspeelster Rosa Bruck,
de overmoedige Marie Colombier, Jean
Richepin, alsmede prinsen en hertogen
dongen naar deze gunst. Men beweert
zelfs, dat een bekende, zich op een door
reis te Parijs bevindende Royal High
ness" het ais een buitengewoon voor
recht beschouwdle, met sneeuwwit ge
schminkt gelaat, stijf en bewegeloos op
het rood gedrapeerde bed te liggen en
de slap afhangende rechterhand met
kussen eri tranen te laten bedekken
door „la divine Sarah".
Beste horloges.
We lezen het volgende over de
wijze, waarop het observatorium te
Greenwich de uurwerken onderzoekt,
die uit de werkplaatsen van de kun-
digste uurwerkmakers van Engeland
komen.
Ieder uurwerk staat voortdurend
onder de controle en al zijn afwij
kingen in den loop eener week wor
den nauwkeurig genoteedd en na
verloop van zes maanden wordt het
door de regeering gekocht om óf op
een oorlogsschip óf in een andere
maritieme inrichting te worden ge
bruikt, óf weer naar de werkplaats
teruggezonden, al naarmate het de
proef heeft doorstaan.
Wanneer een uurwerk in de eerste
week acht seconden voor- en in de
tweede week acht seconden achter
loopt, Weeft het de proef slecht door
staan. Vertoont het daarentegen ver
scheidene weken achtereen bij sterke
tempeiiatuuirfeverand'eiring steeds de
zelfde fouten, dan luidt het oordeel
van de geleerden te Greenwich gun
stig, want dan bestaat er groote kans
dat de fout door het aandraaien van
een schroefje kan verholpen worden.
Voor de uurwerken, die op de oor
logsschepen worden geplaatst, be
taalt. de Engelsche 1 legeering 900 tot
1000 kronen.
Ook zakuurwerken worden tot on
derzoek naar het observatorium ge
zonden, daar de zeeman zoowel op
het dek als aan de kust steeds een
uitstekend uurwet% noodig heeft.
Voor zulke horloges word'en 350 tot
450 kronen betaald.
In bet observatorium te Greenwich
bevindt zich nog het uurwerk, waar
mede de horlogemaker Harisson in
1761 een prijs van 15000 pond sterling
(een pond sterling is 12 gulden) won
in een wedstrijd, uitgeschreven voor
den besten tijdmeter.
Dit uurwerk vertoonde na eene
reis van Engeland naaJr Jamaica
.slechts eene afwijking van vijf se
conden. De geheele prijs is den win
ner evenwel nooit betaald.
Van het observatorium te Green
wich uit wordt elk uur de juiste tijd
aan het postkantoor te Londen mede-
gedeald. Van Wet postkantoor ont
vangen de uurwerkmakers te Lon
den en in de groote provinciesteden
de tijdsopgave.
Toch kómen er op het observato
rium zelf ook wel eens afwijkingen
voor, welke, dadelijk genoteerd wor
den. Zoo kan men in de boeken lezen
dat op Maandag 2 Juni j.l. des mid
dags om 1 uur het groote uujrwerk
in liet observatorium 1/300 seconde
naging en dat hot kort geleden weer
1/100 seconde voorging.
Zebra's dreseeren schijnt een zeer
moeilijk werk te zijn, het is althans
skichts in enkele gevallen gjeiukt, ae
koppige dieren te dwingen tot ge
hoorzamen aan den menschelijken
wü. Als zij op zeer jeugdigen leeftijd
gevangen worden, gewennen zij zich
wel aan dei menschen. Zij laten zich
dan een halster aandoen, verdragen
evenals paarden borstelen en ros
kammen, en kunnen, wanneer er
Gedresseerde Zebra's.
voldoende voorzichtigheid bij be
tracht wordt, ook wei t emend \v< i-
den.
In sommige dierentuinen, o.a. in
die te Budapest, heeft inein zebra's,
die zoo va j gedresseerd zijn, dat zij
lichte wagentjes trekken, maar
meestal worden zij daarbij toch door
knechts bij den kop gjeleid.
In het Duitsche plaatsje Alfeld, aan
de Leine, woont een I and'elaar in
dieren, die in de laatste jaren tmo
veer 50 zebra's uit Zuid-Afrika n°eft
laten komen. De dieren zijn boven
verwachting spoicyiig gieacclima-i-
seerd en vier ervan zijn volkomen af
gedicht als paarden. Zz loopen ge
heel vrij voor een rijtuigje en gehoor
zamen zonder nukken aan de leid
sels.
ticketsen tan DEK A.
Oude familie traditie
Dat was de voornaamste zorg ge
weest der familie, der heel oude fa
milie van Gro-otenhurght tot Stralen-
stein rechtstreeks afstammend van
de Koningen van Asturië. Den naam
bewaren door een onvervalschte na
komelingschap, den naam die onder
de kruisridders al met eere had ge
schitterd. en die nu sedert een eeuw
zorgvuldig was geconserveerd op het
mooi© Geldersche landgoed. Ja, de fa
milie had zich wat. teruggetrokken uit
liet gewoel der wereld. Want zij voel
de dat zij do taak liarer mannelijke
leden niet on noodig mocht bezwaren
Daar werkten tegenwoordig zooveel
verderfelijke invloeden op een mensch.
Vroeger encanailleerde ©en Heer van
Grootenburght tot Stralenstein zich
niet met iedereen. Wat wel bleek uit
liet feit dat er nog nooit een mesall
iance was voorgekomen in de familie.
Maar de tijdgeest was tegenwoordig
zoo anders. Sedert baronnen en gra
ven zich niet ontzagen allerlei baan
tjes te accepteeren niet slechts bin
nen de veilige grenzen van ministe
ries of secretariën. maar ook daar bui
ten. moest men zorgvuldig oppassen.
Daarom naar huiten getrokken, waar
de toestanden nog antieker waren, de
j verhoudingen nog „natuurlijker",
I waai- de karaktervorm der familie
j zooals ze honderdtallen jaren geleden
door de eerste stamvaders was vast
gesteld, het minst te lijden zou heb
ben.
Zóó was men er in geslaagd de rust
J der familie te verzekeren en haar eer
hoog te houden. De laatste 50 jaren
waren er wel eens wat weerbarstige
leden ondier voorgekomen, maar tot
dusver bedwong men ze.
En zie hier nu een plotselinge uit
zondering op den regel. Het grijze
hoofd dier familie had na veel wikken
en wegen zijn blonden zoon toegestaan
naar stad te trekken, naar de Univer-
j si to it om een graad te halen onder
beding dat hij die graad slechts zou
j aanwenden voor huiselijke studiën.
Geen practijk uitoefenen in welk op-
i zicht ook!
Welnu, de jongen had toegestemd,
j Men weet op 18-jarigen leeftijd nog
zoo weinig van de wereld en het le
ven, dat men gaarne oen hartewensch
van iemand die men liefheeft inwilligt,
zonder aan de gevolgen te denken
vooral als men er tevens zijn liefsten
wensch mee ingewilligd krijgt. John
beloofde het
Maar nog geen twee jaar aan liet
studeeren gebeurde eir iets vreeselijks
John had zich aangesloten bij een re
volutionaire groep studenten, was
zelfs een der aanvoerders geworden
en trad de familie-traditiën met de
voeten.
Stamvader schreef hem een ernsti-
gen brief, een brief keurig van vorm
en inhoud, welverzorgd en aange
naam van. stijl, zooals men een placht
te schrijven in de tijden toen alles nog
zorgvuldig en kalm. kon. worden gedaan,
't Was een brief eerst lang en breed
bepraat in dien kring dier vrienden des
huizes en met mama. toen. dagen lang
overdacht, en langzaam op papier ge-
zet.
John antwoordde erop in een harts-
i I,echtelijk epistel, zóó gloeiend1 van hot
j rooster. Hij weigerde, met minder
I eerbied dan eeuwen lang gewoonte
was geweest in de familie, aan het
j verzoek van zijn vader te voldoen.
Zijn hart was revolutionair, en dat
was niet uit te rukken. Overigens
moest hij ook bekennen zich niet; aan
zijn vroegere belofte te kunnen hou
den- De wetenschap was een te le
vend iets. dan dat hij ze kon opslui
ten binnen de enge muren van het
landhuis der familie, in een omgeving
waar niemand! haar verstond of be
greep. Hij wist zeker een ongelukkige
dwaas te zullen worden als hij den
wil van zijn vadier inwilligde, want
alleen door verkeer met andere ver
wante en verlichte geesten kon hij een
echt wetenschappelijk man. een waar
geleerde worden.
Deze brief, de eerste waarin John
zijn hart blootlegde, was tevens de
laatste dien hij met ziin familie wis
selde. Stamvader ontving het schrij
ven met waardige, haast verhard©
kalmte. Mama klemde zich weenend
aan hem vast, de hooggeplaatste ne
ven en nichten beklaagden hem en
zagen hem bekommerd aan. maar
stamvader liet door geen enkele be
weging, door geen zucht of traan be
merken wat zijn hart teisterde.
„Daarmee is dieze zaak dus afge
daan. Ik heb een zoon verloren dien
ik innig liefhad, waarvoor ik mij gou
den bergen gedroomd, had. maar ik
mag niet dulden dat d© familie-traditie
zoo door het slijk wordt gescheurd.
Mijn zoon- is dlood ik erken hem
niet meer. Met rail diaalt dit geslacht
ten grave".
Er waren goede vrienden. Zij stel
den pogingen in het werk orn een ver
zoening tot stand te brengen. Maar ze
legden het verkeerd! aan. Ze vroegen
van hèm diat hij die eerste stap der
verzoening zou doen, John leed er zoo
onder. Maar dan schudde d'e eigenzin
nige oude heer het hoofd. Nooit! Hij
DB ZATERDAGAVOND.
Het magnetische rad.
koperen staafjes in den voirm \sn
-spaken, zoodat deze rechthoekig op
elkaar staan. Daarna bevestigt men
om de uiteinden dezer staafjes ring
vormig een dunnen ijzerdraad. roe-
dat. men op die wijze een volledigi ad
verkrijgt. Brengt men *u, zooah cp
het plaatje is voorgesteld, dit radi op
de punt van een stopnaald in even
wicht en plaatst mien dan ter hoogte
van het rad een gewonien hoefmag-
iieet, dan zal door de aantrekkings
kracht, welke deze magneet op den
ijzeren ring uitoefent, dezie) spoedig
tot stilstand komen.
Zoodra men den ijzeren ring door
middel van een spiritusvlam in de
nabijheid van den magneet verhit,
ziet men, dat het rad begint te
draaien en wel sneller, naarmate
men den ring van dunnem ijzerdr iad
heeft genomen.
De magneet oefent op roodgloeiend
ijzer geen aantrekkingskracht uil,
maar trekt daarentegen het achter
het gloeiende stuk ijzer gelegen ijzer-
draad aan. Dit nieuwe gedeelte van
don ring komt daardoor boven de
spiritusvlam en wordt eveneens
gloeiend, tengevolge waarvan de
magneet niet meer daarop, maar op
een daarachter gelegen, nog niet
gloeiend gedeelte van den ring zijn
aantrekkende kracht uitoefent.
Op die wijze krijgt men dus een
magnetischen motor.
Een legende de;- Bretagoers
De armoedige visscheris aan de kust
van Bretagne zuchten, als zij denken
aan de denkbeeldige schatten, die
eenmaal in hun land werden gevon
den, of zij troosten zich met de leer
zame legende, die het verlies van
dien rijkdom vertiaalt.
Wanneer het water van den oceaan
laag en rustig is, en de wind het vis-
scherspinkje veroorlooft zach.tkens te
glijden of onbeweeglijk te blijven lig
gen als een stip in de oneindige ruiim-
te, dan buigt de visscher in de baai
van Douarnénez zich over den rand
van zijn schuitje en staart aandachtig
naar omlaag. Zijn scherpe oogen
richten zich met een soort vreesach
tige bewondering op de puinhoopen,
dlie hij meent te bespeuren.
Onder den groenen waterspiegel
ziet hij een bedolven stad. Onder
vraagt men hem, dan antwoordt hij
met ernstige stem
Ziet gij niet die half verbrokkel
had immers geen zoon meer. Die rene
gaat wès zijn zoon niet.
Mama was slimmer Natuurlijk om
derhield zij briefwisseling met den re
volutionairen zoop. Zoo ziin moeders,
allo moeders! Ze wist dat haar jongen
gepromoveerd! was in de rechten, en
op een morgen legde zij ongemerkt het
bladl met het heugelijke nieuws naast
papa's bord.
Angstige afwachting. Maar alles liep
goed1. Papa liep erin. Zij hoorde een
heftig ritselen van de krant, en toen
zii opzag zat haar echtgenoot met
hoog-roode kleur en groote oogen,
over de krant gebogen. Hij sprak er
niet van dlaar was hij te trotsch voor.
Maar hij stak de courant hij zich, en
vin°- haar in de bibliotheek eens over
lezen. Deksels, dat had! die jongen
gauw gedaan. Enfin 't moest wel.
Papa liet hem' nagenoeg op eigen
krachten drijven dtis hij had poot-
aan moeten spelen. Nu zou hij zich
gaan vestigen daar zou geld' voor
noodig zijn. John zou wel met han
gende pootjes haar huis terugkeeren,
en dan zou hii hem ja wat. hij hem
zou doen wist hij nog niet.
Maar John schreef niets naar huis.
Hij werd verbonden aan de redactie
van een groot dagblad van vrijzinnige
richting. Al spoedig was zijn naam
met eere bekend, niet slechts in jour
nalistieke kringen maar ook onder het
de muren, d'ie verwoeste torens, die
gebouwen, eenmaal zoo groot en nu
zoo nietig? Daar stond voor vele
eeuwen de stad Is, de bloeiende hoofd
stad van Landéneck, een heerlijk en
vruchtbaar gebied, waar de aarde
zonder ai-beid schatten opleverde.
Maar de menschen, die den rijk
dom niet (konden dragen, werden
trotsch, zorgeloos en, slecht, dachten
aan nietg anders dan aan feestvieren
pretmaken en wijn drinken. Hun
rechtvaardige istraf bleef niet uit. De
wijze Wénolé ging tot koning Grallon
en voorispelde hem de vernietiging
der stad, tenzij de bevolking zich be-
terdedóch zijn raadgevingen wer
den door 'skonings onderdanen in
den wind geslagen. De zee stroomde
de stad binnen en verwoestte die snel
ler dan brand of oorlog hadden kun
nen doen.
Thans slaapt het prachtige Is onder
de golven en nooit zal het weder ont
waken.
Zoo verhalen de visschers van Bre
tagne en zuchtend slaan zij de hand
weder aan hun netten en zetten hun
schamel beroep voort.
Bonte steentjes.
Deugd, wetenschap en rijkdom zijn
kinderen van den arbeid.
Het Escurial in Spanje ligt 3 1^5
kilometer van Madrid. Het paleis te-
Vat 1800 kamers, 80 trappen, 30 wijn
kelders en 8 orgels.
Vrouwen zijn niet nieuwsgierig. Nog
nooit heeft eene gevraagd of de man
het geld voor eert sieraad! voor haar
wel missen kon.
De hoogste hittegraad vindt man
niet onder dien equator, maar onge
veer 10 graden noordelijk daarvau;
terwijl in Noord-Siberië grootere
koude gevonden wordt dan Nansen in
den omtrek van den Noordnool aan
trof.
Ee.n der grootste werken, door men
sch enh an den vervaardigd, is Let
kunstmatige meer of het verzamelbak
ken bij Rajputana in Indië. Dit bek
ken, het grootste ter aarde, bekend
onder den naam van de groote beek
van Dhebar en gebruikt voor het ós-
wateren der velden, beslaat eene op
pervlakte van 60 vierkante kilometers.-
Een vaas die uit één enkele smaragd
gesneden is, wordt gedert 600 jaren
in de kathedraal' van Genua bewaard.
Daarvoor was de grootste, ooit gevon
den edelsteen van deze soort gebruikt
geworden, die eene doorsnede van LI2
en eene hoogte van 146 milimeter had.
Natuurlijk is er niets verzuimd cm
deze schat ongeschonden te bewaren
Men bereikt haar eerst na de openlag
van verscheidene sloten, waarvan de
sjlleiutel's telkens in andjerei handen zijn.
De Griekenland omringend© zee is
publiek.
Moe dier had hem daar niet meer at
tent op te maken. Sedert ©enigen tijd
was papa openlijk geabonneerd1 op de
krant van zijn zoon. In den loop der
jaren, toen hij begreep wèl met zijn
zoon voor den dag to kunnen komen,
was hij langzamerhand wat vrijzinni
ger geworden, vanmanieren. Hij
deed, of hij door lezing van de krant
contröle uitoefende on zijn zoon. maar
toch liet hij zich dat orgaan altijd' op
zijn studieerkamer brengen. Hij wilde
niet dat het gehoel e huis kon worden
aangestoken door deze vrijzinnige
ziekte verklaarde hij. Inderdaad
was dit nog slechts een flauwe poging
om zijn oude houding te handhaven,
en tevens een mooie gelegenheid om
zijn zoon althans de krant waar
door zijn zoon ook tot hem sprak, voor
zich alleen te hebben.
En eindelijk op een avond kwam
het nieuws waarop de oude heer al
lang gewacht had. Hii had het wal
begrepen uit enkele, toespelingen in
het blad. en eindelijk zekerheid ge
kregen door een artikel: ...Zijn zoon
zou de camdidaat der vrijzinnigen zijn
voor de Tweede Kamer". Zijn zoon
zou de camdidaat zijnzijn zoon
werd' gekozen. Mijn zoon 't Kamerlid.
Nu word de positie van den halsstar
riger stamvader toch wel wat al te
moeilijk. Verwanten die de eerste
vol met schatten. Onlangs brachten
duikers heelden aan de oppervlakte,
die vóór 2000 jaren bij den onderging
van 'een sc-hip dat ze naar Rome zou
brengen, verloren waren gegaan. Nu
zijn ,er overblijfselen uit den slag van
Navarino, die in 1127 plaats had, op-
igevischt geworden. Uit de gezonKen
wrakken van Egyptische en Turks.-'ie
schepen heeft men daarbij oude rou-
leen kanonnen, sabells, geweren, en
pistolen in groote hoeveelheden opge
haald.
VAN DEN KATHEDER.
Konijntje komt van cainiculus. Dat
is een latijnsch woord en zou in 'net
Nederlandsch hondje beteekenen, als
do ooren niet zoo lang waren.
Het klimaat der woestijn Sahara is
des nachts dikwijls onder nul, terwijl
mqn er daags eieren kan koken.
Napoleon werd op den terugtocht
van Moskou niet eigenlijk overwon
nen, maar voor zich uitgejaagd.
Cesar sprak de woorden: Gij ook,
Brutus? voor zijn dood uit.
Naar het Du'itsch, door FOX.
Ik zeg je, Arthur, het liefst zou
er tusschen uit knijpen.
Dat gaat absoluut niet, Hainz.
De lui verwachten je met den midddg-
snel'trein. In 50, zegge vijftig minuten
zal je wegstoomen om binnen een
paar dagen als een gelukkige verloof
de aan onzen stamtafe/1 terug te kee-
iren.
De moordenaar, dien ik pas "ver
dedigd heb, kon het bij de aanhooring
van zijn vonnis niet treuriger te
imoade zijn geweest, dan mij op bet
o ogenblik, ik weet, dat ik met een
langen neus uit de geschiedenis kom.
Welk meisje met gezond verstand en
goede oogen zal mij nemen?
Als je maar wat meer zelfver
trouwen had, oude jongen! Zit je daar
nu zoo over in, welk meisje je nemen
zal? Vraag liever welk meisje jou,
den veelgezochten advocaat, de leepste
kop van de residentie, wien de cliëa-
ten toevliegen, niet zou nemen? O,
onze modernej dochteren Eva's zijn
allen zeer practisch aangelegde schep
seltjes en zien bij hun man meer op
tractement en positie dan op verschij
ning. Trouwans, je bent ook zoo n
hee/ie leelijkert niet. Met je goede
blauwe oogen, je blonde leeuwenma
nen en klassieken neus! Wie is het
model geweest voor mijn laatste scnil-
dterij, hé?
Spreek daar nu alsjeblieft niet
over. Ja, de Magdalena. die heeft me
schuwheid om-er-over-te-spreken had
den afgelegd, kwamen officieus mama
feliciteeren niet haar knappen j ongen.
En dan werd er schuin gekeken naar
papa Maar die hield zich van den
domme hij was man van karakter...
hij had eenmaal verklaard'hij wag
aan de familietraditie verplicht
Vanavond zouden de vrijzinnige
kiesveireenigingen en studentenclubs
het nieuwe Kamerlid een ©vatie bren
gen. Mama had er graag naar toe
gewild, maar zij durfde er niet over
spreken. Papa's hart trok er zóó naar.
maar hij kón ar niet over spreken.
Desnoods kon hij zich dan nog door
zijn vrouw laten overhalen, maar zélf
kon hij er niet over beginnen.
Traag gingen do uren voorbij. Gees
telijk waren beiden dezen avond' daar
ginds aanwezig. Daar ontbrak wat
aan de antieke, h oog-betimmerde,
eiken-houten zaal. 't Was of een stern
die gisteren hier nog gejuicht had,
plotseling was verklonken.
Zoo'n knappe jongenmaar ook
'n stijf hoofd.
'n Stijfhoofd. jawel dacht moe
dat heeft hij van geen vreemde 't Is
hetzelfde karakter van. zijn papa. En
papa dacht: Ik zou hem niet anders
willen. Hij slaat er zich doorheen, al
laat ik hem: heelemtaal op eigen bee-
nen staan, 't Is een vent van karakter
bevallen.
Warempel? En waarom heb je
dan niet storm geloopen? Ze heeft ziel,
moeite genoeg gegeven om je te;. belie
gen. Maar is het nu niet
de tijd om over je veTove-
ningsveldtocht te denken, te meer
daar Magdalena gauw in de huwe
lijkshaven denkt binnen te loopein.
Dug nou geen domheden uitgehaal
de zaak is zoo mooi bedisseld...
Bedisseld? Dat is 't juist wat mi.,
tegenstaat. Er mankeerde er v<
maar aan, dat ik roe voorstelde m-l
de woorden: „Mejuffrouw, ik zo 3 a
een vrouw, omdat ik het jonggezellen-
leven met zijn eten van den kok, de
kapotte sokken, en dei verschrikkelijk
kamerverhuursters haat. Men hesP
me op u opmerkzaam gemaakt en hie.-
ben ik om u eens'te bekijken. Ik heb
zoo en zooveel inkomen per jaar, bf
een bekend advocaat, 28 jaar oud
maar een lummel. Hoe oud is u?
Wie is uw huisdokter? Dan kan ik me
vergewissen of ge niet erfelijk belast
zijt en of uw 'zenuwen in orde zijn.
Hoe groot ig uw bruidschat? Is u een
knappe huisvrouw en kunt u in ge
zelschap figuur maken? Kortom Is u
de modelvrouw die ik zoek?"
Bravo, Heiinz, bravo 1 Als je aan
staande op het oogenblik eens zie.i
kon, hoe de verontwaardiging je oogen
in waarheid doet bliksemen. Was net
niet te doen om je toekomstig heil
en zaten we niet in de wachtkamer.
bij Jupiter, ik zou je schilderen en
met dezen karakterkop weer een prijs
verwerven. Neem ook bij juffrouw
Schmidt geen blad voor je mond; alle
moderne romanhelden moeten tegen
woordig realistisch of verètisch aan
gelegd zijn, om de heldinnen te 'm-
poneeren. En imponeeren zal je en je
komt alg overwinnaar terug. Laat iL
je nog eens aankijken of de uitwe i
d'ige Adam in orde is. Overhemd
vlekkeloos; das nieuwste mode)
zit ook hij uitzondering op de goede
plaats; kleeding voornaam, een -
voudig; schoenen in orde. Om elf
uur vijftig komt je trein in Grunau,
daar neem je een droschke eerste
klasse hoor je, eeitste en rijdt
direct naar professor Schmidt Het
overige komt vanzelf.
Dit gesprek werd gehouden in de
tweede klasse wachtkamer van Let
Potsdammerstation te Beiüijn. Bij du
tweede bel duwde de bekende portret
schilder Arthur Wonder zijn vriend
dr. Heinrich Kranz in een coupé 2dt.
klasse, die naar het kleine provincie
stadje Grunau ging. Heinz bromde
nog veel, voor de trein ging, van een
mislukt© handvnagerij, tnbuwelooze
vrienden, die meisjesharten verkoo-
pen en de ongelukkige jonggezellen-
stand, die ieder fatsoenlijk christen-
mensch tot een misanthroop maakt
en hem dwingt van twee, kwaden het
minste het huwelijk te kiezen.
Grunau en prof. Schmidtl Ver
geet deze beide gewichtige factj:en
hoor!
Acht uur! Nu zou het beginnen. Mu
ziek. fakkels, veel menschen. Wat 'n
©erl
In de groote hal-gangen van 't kas
teel klonken gedempte stemmen. Bin
nen lette geen van beiden erop. Papa
bladerde wat in tijdschriften moe bor
duurde.
Daar werd geklopt
Ja binneni
Iemand kwdm binnen, 'n Groote,
breede mannenfirnur maar stil als
een kleine jongen. Papa keek vor-
schend en geheel onvoorbereid over
ziin gouden lorgnet wie het was. Ver
duiveld. die glazen moesten beslagen
zijn. want dat kón toch niet! Maar
mama, door de stilte opmerkzaam ge
maakt, keek óók op, en verwerpend
alle conventie en etiquette, vergetend
de uitdrukkelijke verklaring van pa,
rees op, doodsbleek en bevend, en
sloe- John de armen om den hals
En zóó vast hield ze hem. dat John
geen eersten stap kon doen naar papa,
zooals zijn bedoeün- was geweest.
Waarom deze hem maar deed.
Maar dat zag niemand. Want hij
werd binnenskamers .gezet. En de
heele wereld wist: dat John de ver
zoening met pana en mama gesteld
had boven de ovatie.
De eer was alzoo gered.
