NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Meestgelezen Dagblad in Haarlem en Omf,o*eken.
Eerste Premie.
Tweede Premie.
Derde Premie.
Troost-Premie.
aar wdr Zij die sicti
Liefde en Haat.
20e Jaargang
Woensdag 1 April 1903.
No. 6060
DAGBLAD
Atoonnementsprljs s -A.£L~sr ertemiën
Voor Haarlem per 3 maanden f 1 20 Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement Haarlem
Voor da dorpen in den omtrek wear een'Agent gevestigd is (kom der la de priis der Advertentiën van 1-5 regels f 0.75, elke regel meer f 0.15.
gemeente), per 3 maanden1 30 Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65 Reclames 30 Cent per regel.
Afzonderlijke nummers0.021/* Bureaus: Zuider Btlïteiaspaarsse No. 6,
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.371/» Intercommuiiaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122,
de omstreken en franco per post. 0.45 Groote Moutstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur: J. C. PEEREBOOM.
A3?03La#menien en AdvartentiSm worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Dit blad vorsohijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen,
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publidté Etrangère G. L. DAÜBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs 3Ibis Faubourg Montmartre.
Haarlem's Bagblad van 1 Apri?
]beva& 0.
Uit Zuid-A tri ha. De Congrega
tiën in Frankrijk, Alg. Ned. Ver
bond, Tramplanuen. Alg. Ver. voor
Bloembollencultuur, Een vreeselijk
familiedrama.
Wij herinneren aan dePremiën
voor onze Arbeiders-lezers die
hunnerzijds moeite noch kosten
vorderen.
WIJ STELLEN BESCHIKBAAR:
Een jaar Huishuur van een
Arbeiderswoning tot een bedrag
van ten hoogste/'130.(Honderd
Dertig Gulden.)
Een Jaar bijdrage voor het Zie
kenfonds voor Man, Vrouw en Vier
Kinderen, tot een bedrag van ten
hoogste f 20.80.
Een Rijks postspaarbankboekje
ten name van den Winner, meteen
inschrijving van J0.(Tien
Gulden.)
Een Jaar Abonnement op Haar
lem's Dagblad, met gëill Zondagsbl.
Elk dezer Premiën wordt
slechts éénmaal uitgekeerd.
Niemand kan twee Prem ën
winnen.
De wijze van inrichting dezer
Premie verloting is aldus:
lo. Deelnemer is iedereen die
den eersten April 1903 bij ons
als Abonné bekend is en dat op
den eersten Juli '1903 nog is,
en gedurende dien tijd zijn abon
nementsgeld heeft voldaan.
(Door het uitvallen van een
regel was deze bepaling in ons
nummer van Maandag 2 Maart
eenigszins onduidelijk. In de ver
spreide Strooibiljetten luidde de be
paling conform het bovenstaande).
2o. Aan de Abonné's sub lo.
bedoeld wordt in de eerste dagen
der maand Juli, in elk geval vóór
den '15den Juli, een nummer toe
gezonden in deze Premieverloting
dit nummer (of lot) is geheel
kosteloos.
3o. Daar de Premiën als Arbei-
ders-Prerniën bedoeld zijn zenden
wij ongevraagd alleen een Nummer
(of lot) aan hen die per week zijn
geabonneerd. Evenwel kunnen ook
Abonné's die per maand of per
drie maanden betalen, een Num
mer (of lot) bekomen wanneer zij
daartoe schriftelijk aanvraag doen
aan onze Bureaux.
4o. De verloting geschiedt inde
maand Juli ten overslaan van een
nader te noemen Notaris. De
Premieën worden, een dag na de
bekendmaking van den uitslag,
aan de rechthebbenden uitgekeerd
om daarover naar welgevallen te
beschikken.
5o. De namen der winners wor
den in dit Blad bekend gemaakt.
Zij die nog niet
geabonneerd zijn,
kunnen door zich
ten spoedigste (in elk geval voor
lo April) als abonné aan te mel
den, aan deze kostelooze Prt mie
verloting deelnemen, wanneer zij
overigens aan het sub. lo vermel
de voldoen.
De Administratie van
HAABLEJDTs DAGBLAD.
Bupeauxi
*Za. B. SpaapneO.
Groote Houtstraat 55
vóói* a SgjB-i! a.s. dus
nog ois nieuwe Abon-
né's aamiïieSrïera, kun
nen das*!iüai»s nog eau
deze gusisfige
gen gebruik naa ken.
Olficieele Berichten.
De BURGEMEESTER van Haarlem,
brengt bij deze ter kennis van de inge
zetenen dezer gemeente, dat het op
den 27en Maart jl. executoir verklaard'
kohier no. 7 aid. IV, le ged. B. op de
Personeel© belasting dezer gemeente,
dienst 1903, op heden aan den ont
vanger der directe belastingen is ter
hand gesteld.
Wordende de ingezetenen tevens
herinnerd, dat do belastingschuldigen
verplicht zijn hunnen aanslag op den
hij de wet bepaalden voet te voldoen.
Haarlem, 30 Maart 1903.
De Burgemeester voornoemd,
BOREEL.
Buitenlandséfi Nieuws
Zuid-Afrik'.
In de te Londen ontvangen particu
liere brieven uit de Kaapkolonie wor
den bij zonderheden medegedeeld om
trent Chamberlain's reis in Zuid-Afri
ka. van welke bijzonderheden de
Kaapsche bladen geen melding heb
ben durven maken.
Toen de minister te Paarl kwam
bevonden zich alle inwoners op den
drempel hunner buizen. Bij het na
deren van den stoet begaven zij zich
echter allen naar binnen en sloegen
de deuren hard achter zich dicht. Te
Graaf Reynet droegen de bewoners
op hunne hoeden een cocarde, met den
naam .Scheepers" er op. ter herinne-
ring aan den commandant die, ziek
zijnde, door de Engelschen werd ge
vangen p-enomen. door dezen werd
verpleegd! en daarna ter dood1 veroor
deeld! en gefusileerd werd.
Vele Boeren uit de Transvaal en de
Oranje-Rivier-Kolonie vestigen zich in
de Kaapkolonie, terwijl daarentegen
vele Iiollandsche Afrik&anders uit de
Kaapkolonie, waar zij als rebellen
behandeld worden, naar de beide an
dere Kolonies trekken.
Er hebben ook opvallend veel hu
welijken plaats tusschen de jeugdige
bewoners der Kolonies.
Om zulks te bevorderen moet men
de nhuwbaren1 leeftijd vroeger hebben
gesteld dan dit eertijds de gewoonte
was.
Noord-Afrika.
De Times verneemt uit Tandzjer:
De sultan wordt steeds onpopulair
der, waartoe zijn buiteniandsche
lleenangen bijdragen. De bergstam
men tusschen Fez en Tandzjer laten
tegenwoordig den naam van dein sul
tan uit hun gebeden weg en vervan
gen dien door den naam van een
overleden heilige, waarmee zij willen
zeggfen, dat zij niet weten wie er
eigenlijk regeert. Te Tandzjer is een
brief voorgelezen v.an den kadi te
Fez en een van den oelema, waarin
zij getuigen, dat de sultan een goede
Moslem is. Maar het volk spot met
die brieven.
De correspondent van de Morning
Post te Tandzjer bevestigt het voren
staande. Van invloedrijke zijde zegt
men, dat de sultan zijn buitensporig
heden moet intoomen of afstand doen.
Dc correspondent van het blad Echo
d'Oran te Beni-O'unif seint, dat de
post Ksare-Azoug Zondag is aange
vallen. Een Fransch onderofficier
en vier minderen sneuvelden, en er
zijn tal van gewonden. De onderoffi
cier werd van achteren aangevallen,
en gedood, toen hij een der vijanden
aan de bajonet reeg.
Engeland.
Zondagochtend kwam het lijk. van
generaal Mac-donald te Londen aan
en 's avonds werd het van het station
der Great Northern naar Schotland
vervoerd. Na het vertrek van den
trein hielden een aantal Schotten
aan het station een vergadering. Er
werd hulde gebracht aan Macdo-
nald's nagedachtenis en verzet aan-
geteekend tegen de behandeling van
zijn lijk-te Parijs en het besluit van
de familie om het te Edinburg in alle
stilte te begraven. De vergadering
besloot, aan dep. burgemeester van
Edinburg te seinen met verzoek de
begrafenis zoo mogelijk ie verdagen
opdat zij openhaar en plechtig- zou
kunnen geschieden. De burgemeester
seinde terug, dat hij het niet doen
kon tegenover den uitdrukkelijken
wil van de familie.
Mac don aid is dus Maandagochtend
vroeg zonder eenige plechtigheid te
Edinburg begraven, dadelijk na aan
komst. van den trein. Slechts de fa
milieleden eji geestelijken woonden
de begrafenis hij. Maar een 400
vrienden en vereerders huldigden
den overledene in het station. Geheel
Schotland blijft verontwaardigd
aandringen op een openbare, mili
taire begrafenis van Macdonald, als
ook op een commissie van onderzoek.
Koning Eduard is om 3 uur 18
Maandagmiddag van het Yictoria-sta-
tion vertrokken naar Portsmouth,
om daar op het koninklijke jacht
scheep te gaan naar Lissabon. Een
groot aantal personen van aanzien
deed den Koning uitgeleide.
In het Lagerhuis heeft Chamberlain
meegedeeld, dat de Engelsche troe
penmacht, die Kano in West-Afrika
ingenomen heeft, den 15en ook Soko-
to heeft bezet na een zwakken tegen
stand.
De Engelsch-Fransche commissie
voor de grensregeling in die streek is
te Sokoto aangekomen.
Frankrijk
De oversten van de Fransche gees-
telijKe orden hebben te Parijs verga
derd over hun houding tegenover de
jongste hesluiten van de Kamer. Het
resultaat van deze bespreking is ge
weest, een uitvoerig protest, dat aan
de Croix is toegezonden. In dit pro
test trachten de oversten de tegen de
orde ingebrachte beschuldigingen te
weerleggen.
Op de beschuldiging, dat de orden
de belastingen niet betalen, antwoord
den de oversten dat zij altijd „den
Keizer hebben gegeven wat des Kei
zers is" en niemand zal kunnen laken
dat enkele Orden, meenende dat hun
rechten werden aangetast door onbil
lijke lasten, die rechten voor de recht
banken hebben verdedigd.
Ook is het niet waar, dat de orden
aan politiek doen, het doel van hun
apostolische werken was slechts „het
Koninkrijic Gods op aarde te versprei
den."
Staan zij onder leiding van een bui
teniandsche mogendheid, dan zal men
toch moeten erkennen, dat. „elk
Christen zijn ziel laat leiden door den
plaatsvervanger van Christus en deze
leiding kan nooit te kort doen aan de
civiele overheid, tegenover welke zij
steeds de gehoorzaamheid predikt.
De orden denken er niet aan zich te
verzetten tegen de openbare macht.
Integendeel, zij erkennen de bevoegd
heid van deze macht volkomen en
onderwerpen zich aan haar door d'e
autorisatie te vragen.
Ten slotte verwijt men dn orden,
dat zij rijii, machtig en actief zijn.
„Het kan zijn. antwoorden de over
sten op deze beschuldiging, dat wij
een klein kapitaaltje hebben bijeen
gegaard door onzen arbeid maar dat.
besteden wij om onze zend'ing te ver
vullen. om onze grijsaards te onder
houden en als er dan nog wat over
blijft, dan houwen wlij een kapel,
een hospitaal, een school, waarmede
het geheele volk zijn voordeel doet.
en wij blijven even arm in onze cel
len. Onze ma.cht en ons streven zijn
gewijd aan de werken deis vredes,
werken van. weldadigheid, van toe
wijding en mededongen. Voor God
en voor Frankrijk vereenigen wij onze
krachten, geven wij onze levens .wij
stellen ons onder de krachtige en hei
lige tucht der beloften, wij doen af
stand van de vreugden van het fa
milieleven, wij sparen onze krachten
voor den dienst der menschheid."
Dnitscbland.
De Reichsanzeiger van heden bevat
het volgende bulletin over den toe
stand der Keizerin
In, den bevredigenden toestand van
Hare Majesteit is geen verandering
gekomen.
Stadsnieuws.
Haarlem, 31 Maart 1903.
Kind er-S 0 ir e en O p era-C 0 ncert.
De bekende en .gevierde Kinderliede
ren-componiste, mej. Catharina van Ren-
nes uit Utrecht, gaf Zaterdag jl. in de
kleine zaal der „Vereeniging" een soirée
in het genre van de matinée die zij voor
eenige jaren in hetzelfde lokaal gaf.
Evenals toen droeg zij ook thans een
aantal harer composities voor op een
wijze die de liefde waarin zich haar
geesteskinderen buitendien reeds ver
heugen zeer zal hebben doen toenemen.
Vele ik hoop wel de allermeeste
d'er voorgedragen werkjes waren voor
onze Haarlemsche jeugd goede, lieve
bekenden. Maar toch, ze te hooren voor
zingen door die maakster zelve moest er
wel een heel nieuwe aantrekkelijkheid
aan geven. Maar bovendien, bij zingen
alleen bleef hiet hier niet. Want in de
geschiedenis „Van kleine Frits" en in
het klaviersprookje „Heidekoninginne-
tje" wordt hoofdzakelijk gesproken en
is aan de muziek slechts een rol toe
bedeeld, als aan1 die prentjes die de
hoofdmomenten van het een of ander
boeiend verhaal illustreer en. Maar juist
dat praten onderhoudend, kinderlijk
en niet kinderachtig praten is ieders
werk niet en ik wed dat er wel tien
groote of kleine kinderen in de zaal wa
ren.' die vrij aardig verschillende der op
het programma prijkende liedekens zou
den kunnen zingen, tegen één dat die
historie van Frits" of het „Heideko-
ninginnetje" dragelijk zou navertellen,
't Zij nu mej. v„ Rennes een verhaal
doet, een liedje zingt of ook maar een
praatje houdt over 't ontstaan van som
mige hairer liederen, altijd weet zij de
belangstelling harer jonge en ook wel
oudere toehoorders levendig te hou
den. En telkens en telkens weer uiten
zich de bewondering en de voldoening
van haar auditorium in' een lang en
luid applaus.
Van die toejuichingen kreeg Zaterdag
avond ook de jongeheer J. v. R. zijn
rechtmatig aandeel. Zijn vioolnummer
tjes verdienden trouwens zeer gewaar
deerd te worden niet alleen omdat
ze wat, toch altijd welkome, afwisseling
brachten in het programma, maar wel
degelijk ook omdat ze zoo aardig en
zuiver werden gespeeld. Maar anders
vervelen zou juffr. v. Rennes haar
publiek nog in geen vijf urenlaat
staan1 dan in twee!
En nu moet ik nog iets zeggen van.
een ..Groot Opera-concért" dat de Ne-
derlandsche Opera de moeite waard
vond. hier Zondagavond te komen ge
ven en waarvan ik op verzoek der
Redactie een gedeelte bijwoonde.
Hieruit reeds blijkt dat gezegd „Groot
Opera-concert" alias een onsamen
hangende serie solo's en ensembles, in
casu met begeleiding van een versleten
pianino werkelijk heeft plaats ge
had, en als ik nu nog vermeld dat het
maar heel matig bezocht was. dan heb
ik zoowat alles gezegd wat er van te
zeggen valt Het cenus Opera-concert
acht ik, zelfs in 't gunstigste geval,
een onding Hier hadden we aller
minst met zoo'n gunstigst geval te
doen. Integendeel mij dunkt dat de
Nederl. Opera geen geschikter middel
kan bedenken onr haar momenteele ar
moede aan goede krachten te toonen
dan het organiseeren (als dit woord!
niet wat sterk is) van „Groote Opera
concerten" Van de zeven of acht me
dewerkenden kunnen eigenlijk alleen
de heeren Phlippeau en v. Duinen'
zich aan zoo'n complex van ongunsti
ge omstandigheden wagen. Bij hen
blijft, tenminste, na aftrek van orkest
begeleiding. costuum actie, decora
tief en logisch verband, nog over een
mooie stem. gezond© muzikaliteit en
concert-routine. Maar of b.v. de heer
v. Duinen op een heusch concert wel
met een zoo verminkt brok Wagner
voor den dag zou durven komen, be
twijfel ik toch sterk en ik zie er een
nieuw bewijs in dat ook de ernstige
artisten aan een Opera-concert slechts
een negatieve beteekenis hechten. Geen
opera en geen concert. Ze doen dus
zooals ze niet in de opera en ook niet
j op een concert zouden doen. Is zoo
iets nu wel andiers te noemen dan een
I muzikaal onding?
PHILIP LOOTS.
Heden is alhier door VV. Nijs-
sen, wonende Gasthuisstraat, een mooi
partijtje eerste aardbeziën aan de groen-
tenmarkt .gebracht. Ze zijn afkomstig
van de kweekerij „De Inisulinide" te
Heemstede, dat is 5 dagen vroeger dan
het vorilge jaar.
AlgYer. voor BloeinbollencaStnur
(VERVOLG).
Aan het verslag van den alg. secre
taris-penningmeester over 1902 ontlee-
•nen wij
De toestand van de Vereeniging is
gunstig. Het ledental klom met 78 le-
j den, het getal afdeel ingen met 1 (wes
telijk SchouwenZeeland). Financieel
staat de Vereeniging er ook zeer goed
bij.
In plaats van den lieer J. H. Bijvoet
(overleden) werd tot lid van het hoofd
bestuur gekozen de heer A. F. Bij
voet, van Overveen.
In behandeling kwam na de pauze
het voorstel van het hoofdbestuur om
aan die afdeeling Noord wijk ten be
hoeve van den proeftuin voor het on
derzoek d'er kwade plekken in. de tul
penvelden te Noordwijk, voor het jaar
1903 een subsidie te verleenen tot een
maximum van drie honderd gulden.
Goedgekeurd.
Het volgend voorstel van bet hoofd
bestuur luidde:
om tot het uitloven van prijzen
voor bloeiende bolgewassen op eene
in het buitenland in 1904 te houden,
tentoonstelling, een bedrag van 250
beschikbaar te stellen.
Hill egom wenschte hiervan f 1000
te maken, en dit telkens om de twee
of drie jaar te herhalen.
Het hoofdbestuur ontraadde dit. Het
meende dat f 1000 te veel was voor
één tentoonstelling en wees erop
dat het b.v. negen jaar zou duren
voor in drie verschillende landen op
tentoonstellingen prijzen zouden kun
nen worden uitgeloofd.
Katwijk steunde het voorstel-Hille-
gom. Sassenheim wilde de uit te lo
ven nrijzen regelen naar het land
waar de tentoonstellingen gehouden
a 1 i e t® sa.
Vertaald uit het ENGELSCH.
25)
HOOFDSTUK IX.
De Lord Protector.
De groote zaal van Coombe Royal
was getuige geweest van velschillen
de vreemde dingen, want ze speelde
haar rol in de geschiedenis van het
verleden en nu, na lange jaren, flik
kerdie het weer eens op, nu gebeur
den er misschien vreemder dingen
dan haar oude wanden ooit beleefd
hadden.
Het was een kamer van kolossale
afmeting met eikenhouten lambrisee
ring en verder de wanden bedekt met
oude wapens, vlaggen en jachltro-
feën, waartusschen hier en daar een
stijf portret m.et zwaar vergulden
lijst. Een zeer eigenaardige bijzon
derheid was, dat de zolder gewelfd
was en in de hoogte liep rondom de>
kamer een massieve galerij, waarop
deuren en toegangen uitkwamen die
leidden naar de verschillende vleugels
van het enorme huis, half vesting,
half woonhuis.
Tegenover den ingang aan 't einde
was een breed© gewelfde gang, be
hangen met gordijnen van zeldzaam
tapijtwerk, waardoor een glimp zicht
baar was van een ruime trap die
naar de galerij leidde. De zaal was
met ouderwetsche zwam meubelen
gestoffeerd. Naast de haard stond een
groote merkwaardig uitgesneden
leunstoel, dicht daarbij stond een
aardglobe, en daarachter hing aan
den muur wat. een levensgroot por
tret scheen te zijn, maar behalve de
lijst was er niets van te zien, want
de schilderij of wat het anders zijn
moest, was bedekt met een dik, zwart
gordijn, waarlangs een vergulden
koord liep, dat in een groote kwast
van dezelfde stof eindigde.
Deze vreemde, sombere, zwarte lap
dlo in het heldere licht nog des te
meer uitkwam, was voldoende om de
nieuwsgierigheid op te wekken van
den meest bescheidene en onverschil
lige en in die kamer vol menschen
zou misschien een profane hand ge
tracht hebben den sluier op te lichten
om achter het geheim te komen,
waren niet aller oogen en ieders aan
dacht gevestigd geweest op de gastal
le van een man, die vlak naast de
globe stond.
De breede rand van den hoog geve-
derden hoed want hij stond daar
met gedekt hoofd maakte zijn ge
laat niet duidelijk zichtbaar, zoodat
het onmogelijk was zijn trekken te
onderscheiden; maar des te duidelij
ker was het schitteren van zijn
oogen, die in iederen hoek van de
kamer schenen door te dringen, met
een blik even scherp als een dolk van
Damascus. Nauwelijks boven de: ge
middelde lengte, met breede. vier
kante schouders ging er een buiten
gewone waardigheid van hem uit en
in iederen blik en in ieder gebaar
lag een hevel en overtuiging van
meerderheid. Hij was eenvoudig
maar rijk gekleed, en het stof lag
nog op zijn hooge, gespoorde rij
laarzen, want hij had dien dag lang
en ver gereden. Maar toch zou de
aandachtige toeschouwer opgemerkt
hebben hoe djie zwaar gebouwde,
krachtige figuur zoo nu en dan een
aanval van pijn in de borst scheen te
verduren te hebben en hoe de ge-
handschoende hand dan steun zocht
bij het. stalen gevest van het lange
zwaard, dat aan zijn zijde hing.
Ja, d'e Dood klopte reeds aan Orom-
well's deur, en hij wist hef, maar
niemand andei's dan hij zelf.
Dicht bij den Lord Protector stond
een zwijgend soldaat met scherpe ge
laatstrekken en dat was buiten kwes
tie Zwarte Ireton, die door huwelijk
van nabij vermaagschapt was met
zijn chef; hij was altijd aan zijn
zijde, met zijn spitsvondige herseneai
Cromwell helpend bij zijn groote
plannen. Naast Ireton stond een
kleine groep mannen met lange, ern
stige gezichten, die zeer somber, ge
kleed waren en onder elkaar aldoor
stonden te mompelen. Het waren
eenige leden van het Pailement, die
door de ijzeren hand van hun meester
in bedwang werden gehouden, en die
hun hart voor den dictator verborgen
onder slaafsche onderdanigheid, ter
wijl zij hoopten en wachtten op de
eerste de beste gelegenheid om zijn
val te bewerkstelligen. Op dit oogen-
blik maakten zij deel uit van een
gezantschap, dat Cromwell over moest
halen als vlag aan te nemen een
roode leeuw slapende op een wit
veld, met het motto: ,,Wie zal hem
wakker maken?"
Schitterend glansde het licht op de
stalen helmen, de borstschilden en
getrokken zwaarden van de Iron-
sidels die langs de wanden van de
kamer stonden. Rock stond lang en
stuursch achter Zijn Hoogheid, Man-
ley bij de deur en te midden van hen
allen stonden ook Patience Burnside
en haar vader. Daar kwam Maunsell
binnen en sprak zachtjes eenige
woordtin tot Cromwell en toen ver
brak een harde en onwelluidende
slem. die allen, die haar hoorden een
■rilling door de leden joef de stilte.
Zij mag van geluk spreken, dat
zij toegeeft, -maar is er geen nieuws
van Harden, Kolonel?
Maunsell aarzelde een oogenblik
en antwoordde toen rustig:
Nieuws genoeg, edele Heer,
maar hij is nog niet gepakt.
Hij is hier in huis verborgen!
Aller oogen waren op den spreker
gericht. Het was Rock en al spreken
de wisselde liij vlug een blik met
Maunsell uitdaging aan den éénen
kant. woede en verwondering aan
den anderen. De schaduw van zijn
hoed verhinderde CromWell dat op
te merken of als hij het deed, was
er niets van aan hem tei bespeuren.
Maar voor twee hunner ging de blik
tusschen Maunsell en den Kornet ge
wisseld', niet verloren; zij trokken
daaruit ieder hun eigen gevolgtrek
king. Een van die twee was de
sluwe en waakzame Ireton en de an
dere was Patience Burnside.
De sombere, wantrouwende ziel van
Ireton was altijd vol vermoedens, of
schoon hij in dit geval in het wilde
rondtastte, maaii Patience Burnside
begreep. Zij herinnerde zich plotse
ling hoe Maunsell haar de zakdoek
teruggegeven had an met die fijne
intuïtie, die alleen vrouwen eigen is,
was zij overtuigd, dat een nieuwe en
machtige steun den man te hulp was
gekomen, dien zij beminde, en zij
boog zich gretig voorover om des te
beter ieder woord, dat volgde, te ver
staan.
Cromwell had scherp rondgekeken
en keek den Korneit aan.
Wie is die man? vroeg hij.
Ebenezer Rock, uw Hoogheid,
was het antwoord, door den ouden
soldaat zelf gegeven, «ens ruiter
en nu Kornet bij de Ironsides.
{Wordt vervoIgidEJ;
