DE ZATERDAGAVOND.
J
j.i.
Gratis Bijvoegsel van Haarlem's Dagblad
MELKSUIKER
Een landverrader
T. C. NIEPHAUS, Nassaulaan 27,
Kin dervoeding
Hollandsche
te UITGEEST.
Zuiveraar,
PATR1ZI0 OT TOL INI,
Zwitsersche Schoorsteenveger
en Metselaar.
Cornelissteeg 20,
Gr. Houtstraat 120.
Stukadoors,
Letterkundig Weekblad voor Jong en Oud.
Meest gelezen Dagblad in Haarlem en Omstreken.
Dl ZATERDAGAVOND.
KANTOOR VAN VASTE GOEDEREN,
ASSURANTIöN EN HYPOTHEKEN
vraagt AGENTEN voor
□e Nederl. Nering Verzekering-Maatschappij
te Nieuwe Niedorp.
(Goedgekeurd bij Kon. Besluit van 5 Maart 1895, No. 28.)
Zij verzekert tegen NERINGSCHADE, als gevolg van Brand,
Bliksem, Gasontploffing of Brand-blusehwater.
PREMIÊN ZEER BILLIJK.
overtreft door groote zuiverheid en
fijnen smaak alle concurrente soorten.
Eiseht het merk „DE BIJENKORF".
IJl!
uit prima grondstoffen vervaardigd,
bevat alle ingrédiënten voor eenefijne
pudding. Voedzaam en licht verteerbaar.
Een lekkernij voor jong en oud.
Eischt het merk „DE BIJENKORF".
Gratis contröle dr. v. HAMEL ROOS
HARMENS.
Men gebruike voor
Merk
Prijs per busje van Kilo ƒ0.75
werkt niet met poeder, doch alleen
met Trio-tinctuurdoodt on
middellijk alie insecten.
F. A. v. VELSEN, Schoterweg- 62.
voorheen Groendaalsteeg.
beveelt zich beleefd aan.
Seclétê Anonymi
f 1.40 de Liter
in verzegelde bemande
flesch van 5 Liter, voor
zien van het attest van
Dr. P. F.v. Hamel Roos.
Proefflesoh k f 1.30.
Uitsluitend verkrïjgb. bi}:
J. A. UK.IiUlJör,N,
Gierstraat, Haarlem
KLEINE HOUTSTRAAT 60.
DE NATUURWOLLEN J2.
ONDERGOEDEREN 5
18 DE DIAMANT
was verwezen. Hoe hij ook peinsde, Philip vermocht geen
antwoord op die vragen te krijgen. Er wais boos opzet in het
spel, maar van wien ging het uit en met welk doel? Het vraag
stuk scheen onoplosbaar. Hij gevoelde, dat men beter met per
sonen en toestanden te Camberton bekend moest zijn, dan hij,
moest behooren tot den kring der ingewijden, om in staat te
zijn, Jdcht in de zaak te brengen. En om tot dim kring van in
gewijden te behooren, waren drie dingen noodig: geld, gewe
tenloosheid en het onwrikbaar besluit om voor niets terug te
deinzen waar het gold de belangen en wenschen van mr.
Magnus.
Philip gevoelde zich machteloos. Het eenige wat hij kon
doen was, Ray eenige gemakken verschaffen gedurende den
tijd dat hij in voorarrest zat, in afwachting van zijn vonnis, Zijn
vonnis! Wat zou er overhem beslist worden! Philip kwamen de
tranen iin de oogen, toen hij hoorde wat de vermoedelijke uit-
sLag van het proces zou zijn. Vrijspraak was eenvoudig on
denkbaar; het feit dat men aangeklaagd werd, was het hof al
voldoende om het schuldig over iemand uit te spreken. Nadat
de detectives hun verklaring zouden hebben afgelegd, zou de
Nbeklaagde het bewijs moe'en leveren dat de steenen niet in zijn
bezit waren geweest, of wel dat hij niet wist dat zij in zijn
bezit waren.
..Maar hoe ter wereld zou hij dat bewijs kunnen leveren? De
detectives zouden onder eede hun verklaringen herhalen, dat
zij het pakje in Ray's jaszak hadden gevonden. Als de beklaag
de te zijner verdediging mocht aanvoeren, dat het toch niet
aannemelijk was, dat iemandi een zoo kostbaar bezit zou ber
gen op een plaats waar hij het zoo gemakkelijk kon verliezen,
dan zou waarschijnlijk de schampere opmerking worden ge
maakt, dat een schijnbare zorgeloosheid vaak een bewijs was
van groote slimheid. Tegenover het positieve feit, dat de stee
nen in zijn bezit waren gevonden, viel niets aan te voeren, dat
het hof zou dwingen Ray's onschuld te erkennen. Omtrent de
gezindheid van het hof kon men zich helaas! niet de minste
illusie maken. Het was altijd en onder-alle omstandigheden
onvoorwaardelijk op de hand van de machtige maatschappij;
wie ook slechts onder verdenking stond, iets te hebben gedaan
dat de belangen van mr. Magnus zou kunnen schaden, behoef
de niet op clementie te rekenen.
Werd Ray schuldig: bevonden en daaraan viel welhaast
DE DIAMANT 19
niet te twijfelen dan zou mogelijk de positie welke hij bij de
maatschappij had ingenomen, als een verzwarende omstandig
heid gelden. De minste straf, dJie voor een vergrijp, als waar
van men Ray beschuldigde, werd opgelegd, was drie jaar. 't
Zou vijf jaar kunnen zijn, zeven jaar, tien jaar, zelfs méér dan
dat. O, de gedachte daaraan wasom gek te worden! Hij, Phi
lip, had plechtig beloofd, voor Ray te zullen zorgen, en wat was
er van gekomen! 't Was waar, dat hij eerlijk kon verklaren,
geen schuld te hebben aan de verwijdering, d.ie er tusschen
hen was ontstaan, dat Ray het was geweest, die zich meer en-
meer had teruggetrokken, toen hij eenmaal zijn intrek had' ge
nomen in Oxfordhotel, waarheen men hem had gelokt. Maar
het eindje der geschiedenis zou hetzelfde zijn. Hij zou naar O ale
bury moeten schrijven, dat Ray zoo goed als verloren was, dat
hij het slachtoffer was geworden van een laaghartigen streek
en dat hij veroordeeld zou worden tot jarenlangen dwangar
beid bij de havenwerken te Bergstad, de werken waarop de
geheele gemeente zoo trotsch was, maar die hem thans sche
nen te zijn tot stand gebracht ten koste van het bloed en de
tranen van menschen, die even onschuldig waren als Ray.
De gedachte aan Nellie deed Philip sidderen. Zou hij ooit
durven wagon, haar weder onder de oogen te komen en haar
de jammerlijke bekentenis te doen, dat hij niets, letterlijk niets,
had kunnen uitrichten om haar broer te redden? Hij deed beter
om zich maar dadelijk een kogel door het hoofd te jagen. De
herinnering aan het vriendelijk huis te Dartmoor rees in hem
op, aan het huis, dat thans voor altijd voor hem gesloten zou
zijn, en de smart, welke hij bij die gedachte ondervond, was
ondraaglijk.
Twee of drie van de afdeeling gevangenen, die onder zijn
opzicht was gesteld, staakten een ooigenblik het werk en keken
onderzoekend in zijn richting. Hadden zij geweten, hoe zeer
hij door zijn eigen gedachten in beslag was genomen, dan zou
den zij stellig de gelegenheid niet hebben laten voorbijgaan,
om ongemerkt iets van het kostbare erts weg te moffelen. De
pauze in het werk echter bracht Philip onmiddellijk tot de wer
kelijkheid terug. Op strengen toon gelastte hij hen, voort te
gaan, en hij nam nu een houding aan van verscherpte waak
zaamheid.
De zon was reeds bijna ter kimme; zij ging schuil achter
dikke wolken, die regen schenen te voorspellen. Men wist ech-
No. 136.
Zaterdag li April
1903
Naar het Engelsch door FOX.
Laat de gordijnen zakken en steek
het gas op. 't Windt me altijd op, het
licht van den bliksem, sinds ik bij
een onweer zooveel Verschrikkelijks,
heb doorgemaakt en
Moet ik de geschiedenis vertellen?
Dan moet je een beetje geduld heb
ben tot 't onweer over is en mijn ze
nuwen weer tot rust gekomen zijn.
Het zal zoowat veertien jaar geleden
zijn. dat op een morgen de chef in
mijn kantoor kwam en me vroeg:
Zeg eens Hobitz, ben jij geen
mechanicus?
Precies, antwoordde ik. Voor ik
soldaat werd, ben ik op de beroemde
werkplaats in R. in de leer geweest en
heb er later ook nog eens twee jaar
gewerkt.
Dat treft prachtig, meende de
directeur. Dan ben jij net de man. dien
we noodig hebben om naar D. te stu
ren. Het is een zeer gewichtige zen
ding en als je bemoeiingen 't ge-
wenschte resultaat hebben, zal je
bevordering niet uitblijven. In de ge
schutgieterij daar in D. zijn namelijk
geheimen, die betrekking hebben op
de constructie van onze nieuwste tor
pedo's verraden en de commandant
van de werf is overtuigd, dat de da
der of daders onder de arbeiders der
geschutgieterij moeten gezocht wor
den. Als je dus nog een beetje met de
draaibank en andere gereedschappen
kan omgaan, voldoende om er als ar
beider heen te eaan dan ga je van
daag nog naar D. en meldt je bij den
commandant der werf. Voor de rest
wensch ik je veel geluk en laat gauw
wat van je hooren.
In D. verklaarde korvet-kapitein v.
Z. de commandant der werf, me dat
hij me geen verdere inlichtingen kon
geven, daarentegen wel spoedig van
mij nieuws hoopte te hooren. Hij stel
de me kapitein H voor die, zijner
zijds me aan den werkmeester der
torpedo-af deeling voorstelde als ,,een
nieuwe arbeider.
In de werkplaats, waar ik moest ar
beiden werden de ontstekers gemaakt.
Jullie zult natuurlijk wel weten dat om
't geheim zoo goed mogelijk te bewa
ren. de verschillende deelen van een
torpedo in verschillende werkplaatsen
gemaakt worden, zoodat de arbeiders,
wel de deelen, waaraan ze werken, pre
cies kennen .doch niet weten in welk
verband ze staan tot de heele torpedo
of tot andere deelen
In dè werkplaats waren we alles en
alles met z'n zessen, allen, zooveel ik
kon oordeelen. rechtschapen brave ke
rels. Vooral d/e opzichter Fritz Het-
kau was zeer vlijtig stipt en zeer
werkzaam en was bar streng tegen
zijn ondergeschikten Maar wat kan
een mensch zich toch vergissen Tien
dagen had ik er al gewerkt, zonder
dat me ook maar de geringste ver
dachte omstandigheid was opgeval
len. Daarop een goeden avond, toen
het werk voor dien dag afgeloopen
was, moest ik nog even naar de fa
briek terug, om mijn horloge te ha
len. dat ik op mijn werkbank had la
ten liggen je vergeet zoo dikwijls wat.
Tot mijn niet geringe verwondering
vond ik Hetkau in de werkplaats en
hij was juist bezig een zorgvuldig be
werkte teekening van een deel der ont-
eteker te vesrvaardigen. Toen hij mij
hoorde, frommelde hij het papier gauw
in elkaar, stopte het in zijn zak en
scharrelde wat onder zijn gereedschap
net alsof hij iets zocht.
Goeden avond, mijnheer Hetkau,
zei ik binnenkomende. Hebt u wat
verloren?
Zoo ben jij het Hubner? Onder
dien naam was ik daar bekend!. Ja,
ging hij voort, ik heb mijn horloge
sleuteltje laten vallen en ik vrees dat
het in een reet van den vloer is geval
len. Maar hoe kom jij h'ier zoo? Weet
je niet dat het verboden is aan de ar
beiders tien minuten nadat de werk
tijd afgeloopen is. in de werkplaats te
komen?
Dat weet ik en ik ben dan ook
alleen teruggekomen om mijn horloge
te halen. Ik heb het op de bank laten
liggen. Daar is het al, riep ik, naar
de bank gaande,
Zoo, zei Hetkau, oogenschijnlijk
tevreden met mijn antwoord, als ie
in 't vervolg weer wat vergeet, dan
kom je niet meer terug om het te ha
len. anders moet ik je melden. We
houden er hier geen dieven op na
zoodat je bang behoeft te zijn hier iets
te laten liggen tot den volgenden mor
gen.
Dat was dus de schuldige, ten min
ste een der schuldigen. De zoo ver
trouwde werkmeester die een dienst
tijd van twintig jaar achter den rug
had, zou een landverrader zijn! On
mogelijk, zei ik tot me zelf, hij zal
een gewone brief hebben geschreven.
Maar waarvoor had hij dan een pas
ser en een liniaal noodig? Aan den
anderen kant stond het vast dat er
geheimen waren verraden en het was
mijn plicht, ook maar het flauwste
spoortje te volgen .onbekommerd over
den naam of het karakter, dat do ver
dachte ook mocht hebbem.
Ik meldde dit voorval aan mijn
chef ,die me aanraadde, op de een of
andere manier de fabrieksverordening
te overtreden, om ontslagen te worden;
dan had ik meer tijd en vrijheid om
mijn wild te bespieden. Dat deed ik
dan ook. doch maakte eerst den com
mandant met mijn ontdekking en plan
bekend en deze keurde het volkomen
goed.
Toen ging ik Hetkau na. Ik won
overal inlichtingen over hem in en
bevond dat hij woonde in een eenzaam
landhuisje, zoowat een kwartmijl van
de werf. en erg veel verteerde, sinds
eendgen tijd speelde, zelfs hootr en dat
op drie avonden per week een als
vreemdeling eruit ziende heer hem te
gen 10 uur placht te bezoeken- Deze
dingen deden me de opgevatte ver
denking als gegrond voorkomen. Ze
waren zelfs voldoende geweest om een
huiszoeking bij Hetkau te doen instel
len. Ik wilde die eer der ontdekking
geheel voor mezelf hebben en besloot
daarom de zaak nog verder na te speu
ren.
Ik had een kamer gehuurd die uit
zag op den weg. waaraan Hetkau's
huis stond. Mijn naam was nu Lang
geworden en aan dit adres kreeg ik
een brief uit D.. luidende: ..Als de
detective Hobitz wilweten. wie de re-
geeringsgeheimen heeft verkocht, moet
hij zich vanavond om 10 uur verstop
pen. in het boschje. dat. zich voor
Hetkau's huis bevindt. Zijn blinde
oogen zullen dan geopend worden.
Een vriend".
Dat was zeer merkwaardig, want
behalve mijn chef. de commandant
en de kapitein kon niemand weten,
met welke zaak ik hier bezig was. De
brief moest door iemand geschreven
zijn, dieniet alleen mijn naam, maar
ook het doel van mijn hierzijn kende
en na lang bedenken besloot ik zijn
raad! op te volgen. Nadeelig kon het
me niet zijn en zooveel te minder, daar
de brief denzelfden persoon als de ver
dachte, als den schuldige aanwees.
Het was een donkere nacht en de
hemel was met wolken bedekt. Reeds
voor tienen had ik roe in het dunne
boschje verstopt. Een tijdje had ik al
gewacht, toen een droschke voor de
villa reed en ik hoorde, dat minstens
twee mannen uitstapte.
Hij moest al hier zijn, zei de een.
Als hij 00 je brief maar geen
lont heeft geroken en vergezeld van
een dozijn ..blauwen" komt Goeden
avond Hetkau, antwoordde de ander,
tegelijk den werkmeester begroetend,
die zijn gasten uit zijn woning tege
moet trad.
Ha, ha! Geen angst heeren. Die
is nog veel te groen en te veel met
zichzelf ingenomen, dan dat hij niet
zou toebijten, zei Hetkau. Hij is er.
Ik zag hoe hij zich daar in de struiken
verstopte. Vlug. grijpt hem! riep hij.
toen ik uit mijn schuilplaats wegloo-
pen wilde en over een over den weg
gespannen draad viel.
Prachtigl riep lachend de heer,
die het eerst had gesproken, toen alle
drie op me los stormden. Eer ik mijn
revolver trekken kon. hadden ze me
reeds aan handen en voeten gebon
den. Prachtig! Prachtigl Je bent veel
beter geschikt voor acrobaat dan voor
detective, sinjeur Hobitz!
Het naaste dat ik me kan herinne
ren is dat ik goed gebonden zat in een
snelrijdende droschke. Naast me zat
Hetkau en tegenover me de beide
mannen, die bij Hetkau waren ko
men aanrijden.
Hoe gaat het er nu meer, sinjeur
Hübner? vroeg Hetkau hoonend. Ik
hoop wat beter nadat de chloroform
uitgewerkt heeft?
Jou gemeene ploert! riep ik. Ge-
meene spion. Ik kan geen woorden
vinden, om je mijn verachting te doen
kennen, vuile fieltl
Die zal je wel voorgoed niet meer
kunnen vinden. Je bent een beetje te
leep geweest, vrindl Hoe kon iemand
ook denken dat zoo'n windbuil als jij
zou kunnen uitvisschen wie het tor-
pedogeheim heeft verkocht. Die moet
even dom geweest zijn als jij zelf.
Van den eersten dag af aan. dat je
bij ons kwam. wist ik wie je was. Veel
scherpzinnigheid hoorde er werkelijk
niet toe om dadelijk te snappen dat.
als men op hoog bevel een arbeider
aanstelt, waar cr best twee hadden
kunnen worden ontslagen, dit een
lompe list was om iets uit te vorschen.
wat je toch niet zult weten.
Laat ik maar eerst weer vrij zijn.
dan zullen we eens zien of de list zoo
lomp was. We weten nu, wie je bent
en wie je lastgevers zijn en nog mor
gen zal men jc op nummer zeker
brengen!
Haha! Maar mijn waarde heer
Hobitz, het komt niet bij ons op je
vrij te laten want we zijn bang. je
een tweede keer niet zoo makkelijk in
handen te krijgen.
Een beter uurtje zouden we niet.
verlangen Het leven dat de ontplof
fing maakt, zal zich mengen met dei.
donder en men zal zich dan over haar
niet verder het hoofd breken Ik moet
u namelijk nog even vertellen, mijn
heer Hobitz. zoo wendde zich Hetkau
nu tot mij. dat mijn vriend hier een
nieuw ontploffingsmateria&l heeft uit
gevonden. dat honderd maal zoo sterk
is als alle tot nu toe bekende en hij
zou hij het graag probeegen.
Tot dat doel heeft hij dit
huisje gehuurd, waarin hij te
zijner pleizier. een klein vuurwerk zal
afsteken. Daar ik nu weet welke be
langstelling gij pleegt te hebben voor
dergelijke experimenten hebben wij het
voor het beste gehouden, u zij het
dan ook op passieve wijze daaraan
te doen deelnemen.
De woorden ontbraken mei nog om
daarop te antwoorden. Uit den wagen
dien ze een kilometer verder op d<m
straatweg hadden doen stilhouden,
hadden ze me in een ongemeubileerd
kamertje van een vervallen boeren
huisje gesleept en midden in die ka
mer zat ik op een oude stoel en werd
zoo aan handen en voeten gebonden
dat ik geen vin kon verroeren.
U ziet die blikken bus wel op den
balk boven uw hoofd mijn beste mijn
heer Hobitz? ging Hetkau voort. Die
is gevuld met de nieuwe springstof
van mijn vriend en wel met zooveel
om het grootste gebouw tn de lucht
te doen springen. Als u de goedheid
wilt hebben nw schrander hoofd iets
meer naar achteren te willen brengen,
zult. u bemerken dat van die bus een
koord afhangt. U kunt dat volgen en
zult dan zien. dat het zeer lang is en
door het raam loopt. In de hoop, dat
u mij verstaan hebt, wil ik alleen nog
maar opmerken dat het ons plan is
ons naar een veilige plaats te bege
ven. dan het koord aan te steken en
de rest verder af te wachten. Ik
wensch u echter veel genoegen bij uw
hemelvaart!
Zijn makkers die al tijdens zijn 1;od-
nende rede gegicheld hadden. braken
nu in lachbuien zonder einde los
Buiten woedde een verschrikkelijk
onweer, het beste milieu voor de ver
schrikkelijke misdaad, die hier ge
pleegd zou worden. Vlammende blik
semflitsen volgden elkaar met angst
wekkende snelheid' op en de donder
roldie zoo hevig en onafgebroken, dat
iemand er bijna doof van werd.
Toen ze eindelijk met hun duivel
achtige voorbereidingen klaar waren,
maakten ze zich klaar de kamer te
verlaten. De vrees, dat het huis door
dien bliksem getroffen zou worden,
dreef ze tot spoed, want ze wisten
maar al te goed dat de dan volgende
explosie ze allen zou dooden.
Het zal u misschien interessee
ren. mijn waarde heer Hobitz, dat het.
andere eind van het koord vastge
maakt is in een schuur, zoowat drie
honderd meter van hier. Op zijn
vroegst volgt de ontploffing drie of
vier minuten na .ons vertrek. Zoolang
moet u geduld hebben. Maar dat zal
geen bezwaar zijn hè. Het is mogelijk
dat de ontploffing zelf u een weinig
verschrikt, maar dat gaat gauw over.
En met deze brutale woorden, bege
leid door hevige donderslagen, namen
de drie schurken afscheid van me.
Wie het kan. stelle zich mijn toe
stand eens voor. Zoo vast was ik aan
den stoel gebonden, dat ik geen vin
kon verroeren en daarbij moest ik re
kenen dat elke seconde mijn laatste
zou zijn. Rustig en kalm, want ik
was te overbluft dan dat het verschrik
kelijke van mijn toestand eigenlijk tot.
mijn bewustzijn doordrong, wachtte
ik het einde af. Nu en dan keek ik
naar de bussen en vroeg me zelf af,
of ze aan deze of aan de andere zijde
van de balken zouden vallen? Of ik de
explosie zien zou. voor ik zelf in ato
men veranderde? Ik wil jullie echter
niet langer ophouden met de god ach-
