Tweede Blad,
De Gouvernante.
Behoorende bg
ssfSem's Dagblad"
van
Maandag 25 Mei 1903
Hf, 8104
larlemsche Handels
vereeniging.
Goedgeh bij Kon. Bealuit van
12 Nov. No. 22, 189,9.
Haarlemscha Handelsvereeniging
ter stede, opgericht 10 Mei 1902,
in den loop van den tijd wel haai
van bestaan bewezen. In zeer veel
allen, zaken van verschillenden aard
is zij opgetreden en dikwijls
groot succes. Jammer echter, dat
algemeen niet meer blijk geeft dit
vaardeeren door als lid der vereeni-
g toe te treden. Er zijn wel meer dan
leden, maar dat is niet voldoende, Elk
neringdoende, ja zelfs parti-
moesten lid worden om ten min-
te laten gevoelen dat men het werk
prils stelt, dat de Haarlemsche Han-
svereeniigiag steeds opneemt als do en-
wat hare hand vindt om te doen.
ie voordeelen, die de Vereeniging bui.
hare bemoeiingen van verschillenden
rd haren leden aanbiedt, zijn zeer vele,
zeer groot tegenover de geringe jaar-
tsche contributie van 2.50, die ge-
wordt.
)e Haarlemsche Handelsvereeniging
zich in de eerste plaats er mede
belangen van hare leden te bevorde-
door onwillige betalers voor hun tot
aan te manen, en mformatiën
hen in te winnen. Bovendien heb.
de leden het recht het hun gratis ie
advies van de rechtsgeleerde
der Vereeniging ie vragen, die
in prooeduren en faillissementen
atis voor hen optreden, natuurlijk al
en voor zaken betreffende den handel
het bedrijf der leden.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver eenl
zijn de heeren Mrs. Th. de Haan
pgenholtz en H. Ph. de Kanter, Spaar-
94, alhier.
der Vereeniging zijn de Hee.
Laane en Van Bemrnel, Kr uits
51,
bureau der Vereeniging is geves-
Lange Begijnstraat 22.
Voor incasso's door bemiddeling der
ereeniging wordt een vast recht van
pet. der vordering voor incasso's, dooi
emiddeling der advocaten een vast
echt van 5 pet. der vordering berekend,
moet 10 c. voor port steeds
bijgevoegd, bij inzending van
door bemiddeling der advo-
jaten re innen,
i De kosten van informatiën naar buiten
e stad woonachtige personen bedragen
10 ct. per informatie plus 5 ct. porto-
rergoediug. Informatiën naar binnen de
tad wonende personen worden gratis
erstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wonende
ersonen worden niet behandeld, wan
eer niet 10 ct. voor porto-vergoeding is
ij gevoegd.
Ruim 1450 informaties en rechtskundige
dviezen werden in het afgeloopen jaar
regeven.
In de maanden Januari, Februari en
Haart 1903 zijn 53 vorderingen tot een be-
irag van 1131.95 betaald; 16 vorderin-
;en worden- afbetaald, 21 vorderingen
;ijn uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
listen van wanbetalers ongeschonden
tewaard te blijven.
Alle brieven, aanvragen., reclames, of
jjvat dan ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend is
dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur, en
's namiddags van 2 tot 4 uur, waar dan
ook verdere inlichtingen zijn te beko
men.
J „Zij, die nu reeds toetreden tot lid der
Haarlemsche Handelsvereeniging over
bet jaar 1903—1904, genieten tot 1 Mei
a.s. alle voorrechten als gewoon lid".
Men wordt geraden alvorens te le-
jveren aan:
Mevrouw de Wed. Bitterherg, hotel
Jzomerzorg, Bloemendaal; mejuffrouw
Wan Gunsteren (dochter) Barrevoet-
jstraat 9rood; J. B. F. Wijdeman, Antho-
jniestraat 67; G. van Pellecom, Tempe-
Bierstraat 32rood, en mejuffrouw Mole
naar, Linschotenstraat 23a, zich om in
te vervoegen aan het Bureau.
HET BESTUUR.
TOTTen i Tnrl scb Rïëö ws
Frankrijk.
De Temps" verklaart in een offici
eus bericht dat de advokaat Mornard
zich zal belasten met de verdediging van
Dreyfus bij een revisie van het proces.
Het is juist dat de gewezen luitenant
Wessel aan mr. Morpard heeft mede
gedeeld, dat hij hem zoo spoedig moge
lijk de documenten zal zenden, die hij
bezit.
Mr. Monard verzoekt alle origineelé
stukken, welke men hem zou willen toe.
zenden, te adresseeren aan den minister
van justitie in Frankrijk, terwijl hij al
leen de copieën wenscht te ontvangen,
aldus de „Tel."
Turkije
De Macedonische hee.-tie.
De inspecteur-generaal voor de her
vormingen HJilmd. Ilussein-pasja heeft
gerapporteerd, dat twee aanzienlijke
Albaneesche stammen, de llassis en
de Ratra's, zich tenslotte ook onder
worpen hebben en zich bij de hervor
mingen, inbegrepen de Christen-gen
darmes, zullen neerleggen.
Daar staat tegenover, dat talrijke
andere stammen van plan schijnen te
zijn het verzet vol te houden. De
Tui'ksche regeering zou voorn emeus
zijn de hoofden van deze tot onder
werping te brengen door hun families
op te pakken en naar Klein-Azië te
zenden.
De correspondent te We enen van
de N.It.Ct. schrijft:
Aan die. N. Fr. Presse worden uit
Salonikï bijzonderheden meegedeeld
over den loopgraaf naar de Ottoinan-
sche bank aldaar. Deze begon onder
het huis tegenover de bank, waarin
een slager woonde. Dit huis, dat aan
een Griek behoorde, werd het vorig
jaar in Augustus door eien Griek en
een Bulgaar gehuurd namens Stojan.
Daar het slecht ging met de slagers-
zaak, trok de Griek zich terug. En
zoodra was de Bulgaar Stojan niet
alleen in huis of hij verdeelde de win
kel door een houten schot 'in tweeën,
zoadat het achterste gedeelte van het
lokaal aan de oogen van het publiek
onttrokken werd. Van daar uit werd
met het graven van de mijn een aan
vang gemaakt, welk werk wel 7 maan
den oncler leiding van een Bulgaarsch
officier der genie geduurd heeft. Want
na de ontploffing werden in den loop
graaf militaire handschoenen, te'eke-
ningen en plannen gevonden. Het
P'lan_schijnt geweest te zijn, de mijn
op St. Jorisdag te laten ontploffen mei,
't. doel niet alleen om de bank in de
lucht 'te laten vliegen, maar ook het
ondermijnde hotel Colombo, waar op
dien dag een bruiloft gehouden zou
worden. Intusschen is het aan de po
litie na lang zoeken gelukt om bo-
vengenoemclen Stojan in hechtenis te
nemen, die reeds bekend heeft.
zaak Zwaardemakerde. Vtrie£ en
bepaald dat de twetede hypotheekhou
der niet kan worden vrijgesteld van
bij dragien in den omslag der faillis
sementskos tem.
De rechtbank overwoog, dat artikel
59 der Fail 1 is sementswet den eersten
hypotheekhouder het recht geeft tot
zelf executeeren zonder kosten, mits
het overschot afdragende aan den cu
rator, dit pocht volgens de woorden
fen den geest van artikel 182 niet toe
komt aan den tweeden, hypotheek
houder, dat diens vordering moest
gebracht worden in het faillissement
en dus had te deelten even goed als
alle andere doeletn in de gemaakte
kost/en, zoodat den eischer zijn eisch
werd ontzegd.
Reedg in een gedeelte van onze vo
rige editie geplaatst.
Een lezer schrijft ons:
Gisteravond (20 Mei) heb ik van vijf
minuten over negenen tot 3 minuten
voor half tien. (zeggen 22 minuten) in
een stortbui moeten staan voor de slaig-
boomen over den spoorweg aan den
Zijlweg. 't Is ongeloovelijk. maar 't is
de waarheid. Een goederentrein bleef
kalm den weg versperren. Langzaam
hoopte zich een menschen massa op,
handkarren en wagens rolden aan, tot
dat na 20 minuten de menigte plotse
ling woelig werd, ze waren nu te lam
getart.
Ware niet op 't juiste moment nog de
trein vertrokken, dan was 't beslist tot
baldadigheden gekomen, cl. w. z. men
zou de hoornen geforceerd hebben in
derdaad geen wonder.
Aan dergelijke wegafsluitings-willekeur
staan wij Haarlemmers voortdurend
bloot, er schijnt hier geen voldoende
krachtige besturing te zijn, die ons daar.
voor kan vrijwaren. Misschien is er on
der uw lezend publiek iemand, die be
voegden hieromtrent kan interpelleeren.
Ik zou dit stukje mogelijk niet geschre.
ven hebben, waren ik niet verholgen
door 't feit dat ik onder het geduldig
wachtend publiek twee geneesheeren her
kenden, die heide gehaast schenen.
U. M. de Redacteur, dankend voor de
verleende plaats, verblijf ik,
Hoogachtend,
B. TER WOCHT.
Haarlem, 21 Mei "1903.
Uitgesteld W eg ens het over-
lijden van Z. D. H. den Bisschop wordt
de feestelijke herdenking van het 124
jarig bestaan der houtbewerkersver-
eenigjing ,,St. Joseph", onderafdee-
ling van den R. K. Volksbond, welke
op Zondag 24- Mei zou gehouden wor
den, uitgesteld.
Stadsnieuws.
S. D. A P. envalibe w eg'in g,
Woensdagavond had in het gebouw
van het H. A. S. .eene cursusvergadering
plaats voor de leden van de S. D. A. P.,
waarin de heer Jos. Loop uit van Am
sterdam sprak over de S. D. A. P. en
de vakbeweging.
Deze begon met de opmerking, dat in
ons land de yakheweging nog zeer wei
nig te'beteekenen heeft. Waar van de
800.000 arbeiders in Nederland slechts
21 èt 2-2.000 georganiseerd zijn. kan men
niet anders dan dit getal gering noemen.
- Een gvoote fout in de Nederlandsche
vakbeweging, meende spreker, was dat
de politiek daarin te veel op den voor
grond was geplaatst. Ze moet voor de
vakbeweging zijn eea hulpmiddel, meer
niet.
Spreker wekte de aanwezigen op, elk
voor zich, in zijne vakbeweging met-
kracht te werken om deze groot te ma
ken.
Een n i '6 u w e Kerk.
Op het terrein der nieuwe strafge
vangenis aan de Papentorensvest-
zijde, is men sedert e'enigen bezig
met een bouwwerk, dat diienst zat
moeten doen als Kerkgebouw voor
hen., die gevangenisstraf ond)ergaan
in het Huis van bewaring; wel was
réeds een kerkinrichting in dit nieuwe
gebouw ingericht, de deunen dier
cellen werden nl. allen op een 20 cen
timeter wijde kier gezet, zoodat alten
de godsdienstoefening konden bijwo
nen d'och in de praktijk dezer nieu
we vinding bleek, dat, men ook zeer
gemakkelijk oneerbiedig kon zijn en
dat dit hinderlijk was voor de eerbie
dige toehoorders en... de kerkgangers
van het sterke geslacht konden de
kerkgangers van het zwakke geslacht
...hooiren kuch'emü
De Haarlemsche Recht
bank heeft uitspraak gedaan in de
In het Douchebadhuis a an
den Kou denhom zijn in de afgeloo
pen week genomen 528 baden, aan
dat op het Leidsch'eplein. 384.
Uit de Omstreken
De Koniuginueweek iu
Amsterdam.
Speciale correspondentie van
(Peereboom's algemeenen dienst)
voor Haarlem's Dagblad.
Bloemendaal.
Aan den heer D. Holwerda te Half
weg is desgevraagd eervol ontslag
verleend als lid der gezondheidscom
missie, zetel te Bloemendaal.
ïJmnlden.
De heer J. de Nobel alhier, die de
vorige week de acte als onderwijzer
heeft behaald, is nu reeds tijdelijk
werkzaam gestéld aan de openbare
school te Wijk aan Zee.
Mej. E. I-I, Lancée van Haarlem,
die^ eenige weken als tijdelijk onder
wijzeres aan de openbare school al
hier werkzaam is geweest ter ver
vanging van een zieke onderwijzeres,
is nu in dezelfde functie te Velsen
werkzaam voor een 'ongestelden on
derwijzer.
Beverwijk.
Op het fort in den Zuidwijkermeer-
polder zullen 26 Mei en zoo noodig
volgende dagen schietproeven geno
men worden; tijdens het schieten zal
een roode vlag op het fort geheschen
zijn.
Tot, voorzitter der commissie inge
steld bij de Ongevallenwet, zetelend
alhier, is benoemd de heer J. Mooy,
burgemeester van Castricuin, en tot
plaatsvervangend voorzitter die heer
Dr. A. J. Warning te Uitgeest.
Heden ontspoorde alhier vermoede
lijk door verkeerden wisselstand, na
bij de spoorwegovergang, de loco
motief der stoomtram Alkmaar
Haarlem. Persoonlijke ongelukken
vielen niet voor, na eenige uren wer
ken had men het spoor weder vrij.
De heer A. II. Leroi, ambtenaar ter
secretarie te Wijk aan Zee en Duin,
slaagde voor liet examen van aspi
rant-gemeente-secretaris.
Welkom, welkom in' deez' stad,
Die na al de troeble tijden
In Uw komst zich mag verblijden,
Bloemen strooiend op Uw pad.
Zoo zong de prentbriefkaarten-dichter
deze week reeds H. M. de Koningin toe.
En de dag van gisteren (Vrijdag) bood
er de 'levendige illustratie van.
Maar welk een dag ook.
De eerste ware lentensche, neen een
zomersclie.
Amsterdam lachte van fel zonnelicht,
en van blijde vlaggen-kleuren.
Ik las dezer dagen in een of ander
Amsterdamsch blad de klacht van een
vurig Oranjehart, dat vlaggen wilde,
mooi vlaggen, met lange banen van rood,
wit en blauw, met jolige oranjewimpels,
maar daarin verhinderd werd door de
v.l aggenbeiasting.
Men weet immers dat de Amsterdam-
sche gemeenteraad hiertoe indertijd over
ging? ik meen omdat vele nering
doenden onze nationale driekleur als
reclame-middel, ge- of misbruiken. Maar
om op het warm kloppend, vader
landslievend hart terug te komen dit
voorspelde met somber dreigen dat. de
Koningin slechts weinig vlaggen zou te
zien krijgen. Een leelijke bedreiging
want. wat is nu een feeststad zonder
vlaggen?
Maar de onheilsprofeet, heeft zich
vergist, 's Morgens vroeg al werden de
hooge, stoffige zolderluiken der Amster-
damsche koopmanshuizen en particu
liere woningen opengestooten, om de
vlag buiten te brengen. En de zwoele
zomerwarmte die dan de huizen binnen,
stroomde bracht een tinteling in de har
ten, joeg het bloed sneller door de ade
ren. Mooi Koningi'nmeweertje
Nu ja, mijnheer, philosopheerde mijn
tramconducteur, maar 't moet gezegd
worden de Koningin heeft zelden of
nooit slecht weer.
Ik vatte dit niet figuurlijk op, maar
letterlijk, zooals bedoeld was, en beaam
de bet maar want je moet over weer
nooit gaan discussieer en.
Bovendien is mijn weer-herinnering al.
tijd' erg flauw. Alleen weet ik nog heel
goed dat het op den dag van den fees-
telijken intocht in Amsterdam bakstee-
nen regende, >en dat wij, journalisten,
die vlak naast het Koninklijk rijtuig mee
liepen, geen parapluie mochten opsteken
omdat Hare Majesteit het ook niet deed!
Maar waarom deze zwarte herinnerin
gen? 't Was Vrijdag in ieder geval mooi
weer, en uit den aard der zaak warm
en vol al vroeg in den morgen,
De intochtsweg was mooier dan ooit
met de voltooide Beurs ter linkerzijde.
En op den Dam dit middenpunt van
het leven der igroote stad, zochten al in
den voormiddag de kijkers hun plaat
sen op. Trouwens de echtgenooten en
dochters van de leden der Sociëteit „Zee-
manshoop, waren alle auderen voor ge
weest. Om elf uur was het breede voor
balkon met stoel-vaste kijkers bezet.
En de aankomst van li. M. de Koningin
zou eerst om half vier plaats hebben.
Hoe verder de tijd ging, hoe drukker
en roezemoeziger het op straat werd.
De kooplieden die „Oranjee en Nasjo-
naal" rondventten begonnen goede za-
kc-n te maken. Maar hun voorraad scheen
onuitputtelijk. Wat was die Dam weer
vol! De menschen schenen wel tegen de
huizen aangeplakt, als waren ze vogel-,
nestjes. De Nieuwe Kerk torste weer tal
van functionarissen, vrienden en heken,
den; stoutmoedige photographen (om
niet te zeggen „brutale") zaten zoo kalm
in de dakgoten, alsof dat fauteuils wa
ren.
Overal guirlandes van menschen. Op
de bovenverdiepingen van alle magazij
nen in het rond, tegen de Beurs, het
Kommandantshuis, de Groote Club. En
op straat, tegen het monument aan om
de kiosken, op de verhoogde voetpaden
een duizendkoppig publiek, waarboven
uit dansten, hereden politie, huzaren en
marechaussee. Eu de vergulde kopper der
banieren, de gekleurde stoffen, verhoog,
den den feestelijken indruk nog.
Al warmer en al voller werd het. De
temperatuur steeg onder het publiek tot
het kookpunt of braadpunt al naar
je het noemen wil. Wat een menschen
van „buiten" waren er over met het
mooie weer. Dat zag je vooral langs het
Damrak, waar de kijkers wat uit elkaar
stonden, een breede strook vormden, als
verbinding van station en Paleis.
Hier overal vaandels, overal insignes
en ordeteekenen, heeren en dames die
het in de benauwende feestkleedij, met
de warme en verwarmende handschoe
nen, hooge boordjes en dergelijke, vrij
eng hadden.
Toen op het perron van het Cen.traal-
Station. 't Was er vrij rookerig en smoo.
kerig, maar de koelte onder den hoogen
glas-ijzeren kap, deed weldadig aan.
Hier veel offieieelerigheid. Geen. men
schen van drukke gebaren of in feest
stemming. Maar'buigende dames en hee-
ren, met hooge orden of hooge betrek-
k'nngeui een gezelschap dat volkomen
bij den voornamen looper hoorde.
Noig waren ze aan het doppen en nij
gen to-en de trein kwam binnengestoomd
d:e trein, de Vorstelijke.
De machinist bleek zijn kunst nog-al
tijd te verstaan vlak voor den looper
stopte hij. Net geuniformde conducteurs
rukten de glimmend-verlakte portieren
open, en die Koningin trad met den,
Prins naar buiten.
De Koningin!
Nog altijd hetzelfde elegante, jonge
figuurtje nu alleen wat smaller dan
in het eerste jaar van haar huwelijk. De
Prins vierkant en stoer als altijd.
Mr. Van Leeuwen, de kranige Burge
meester van Amsterdam, heette Hare
Majesteit welkom, en spoedig ging zijn
slanke, van zilver glanzende gestalte de
hooge gasten voor .naar de rijtuigen'.
Zoodra de lieve, grijsgekleede ver
schijning van Hare Majesteit en de
krachtige schout-bij-nacht, aan haar zij.
de, zichtbaar werden, verhief zich een
jubel van geestdrift uit de opeengepakte
menigte, zoodat de paarden der bereden
manschappen hoog opsteigerden, en
stapvoets reed het Vorstelijk rijtuig af,
weldra gevolgd door de geheele hofhou
ding.
Wat een hoerah's, wat een welkom
geroep, wat- een gewuif met. zakdoeken,
een gezwaai van hoeden. Maar ook, wat
een bezorgde uitroepen.
Dat was iets kenschetsende, en ik wijd
de er mijn speciale aandacht aan. Als zij
voorbijkwam dan vloog er een trek van
medelijden over het eerlijk, zwaar tran-
spireerend gezicht van menige burger-
vrouw. Och, och, was zij niet magerder
geworden?
Maar dan schreeuwden de keten nog
schorder, gingen de armen nog vlugger
als wilde het groote, edelmoedige hart
van het Volk, haar het leed vergoeden.
En het moet er in geslaagd zijn voor een
oogenblik alle 'gedachten aan ernstilge
en droeve dingen, te verjagen, want de
Koningin lachte vroodijk en gelukki,
lachte minzaam <en jong, telkens als zij
weer een bloemenhulde in ontvangst
had te nemen, uit de handen van mooi-
getooide, bevende kindertjes in het wit.
Op den Dam, eerst een spontane uit
barsting van lang-ingehouden geestdrift,
Wèl zal de Koningin lang leven, als al
die „leven's" verwezenlijkt worden. Toen
een oogenblik van spanning. Daar
gingen de balkondeuren open de di
rigent zwaaide dien staf, en breed en
machtig.zwoi aan het statig Wilhelmus.
Met aandacht luisterden de Koningin
en d'e Prins toe, ernstig, wel onder den
indruk van dit mooie oogenblik.
Toen kwam „Zij zuilen het niet heb
ben", sprekend als eene manifestatie.
Even wenkte de Koningin haar gemaal.
De cavalerie hield nog altijd den sabel
gepresenteerd. Een kort handgebaar van
den Prins toen nog eens en dc sa-
hels zonken.
Het lied was uit en een stem naast
mij, een oude, bevende stem, riep hoog
en luid: „Lang leve de Koningin!" En
toen nog eens „Lamg leve de Koningin!"
Een oogenblik van pauze. Maar toen riep
opeens iemand: „Lang leve de Prins der
Nederlanden!" En een koor van stem
men, dat zich voortzette over alle op
ziende menschenhoofden riep: ..Lang
leve de Prins der Nederlanden".
Toen trokken de Vorstelijke bezoekers
zich terug in het Paleis, en de men-
sch en menigte mocht naar voren komen,,
tot. vlak aan het Paleis, waar de bordjes
„Halt" in de handen d,er politieagenten
een duidelijke grens trokken die nie
mand overschreed. Zoo liep de eerste
dag af feestelijk en opgewekt. Dank
zij het mooie weer wanen ook 's avonds
de straten bedekt met vroolijken van
harten. En de café's waren boordevol.
Vandaag is 't een drukke dag. Van half
tien tot half een rijtoer en bezoek aan
het Stedelijk Museum (Suasso-Museum
en Pharmaceutisch Museum).
Van half twee tot 4 uur roeiwedstrijden
van „de Hoop" op den Amstel en
bezoek aan de schilderijententoonstelling
in „Arti ei Amicitiae." Om zes uur di
ner, en 's avonds om acht uur voorstel
ling in den Stadsschouwburg, waar Een
Amsterdamsche Jongen gegeven wordt.
Zondag om 10 uur bijwoning van den
dienst in de Nieuwe Kerk, van kwartier
voor tweeën tot kwartier over vieren rij.
toer en bezoek aan Antis. Om zeven uur
diner. Over Maandag in mijn volgenden
brief.
Binnenland,
Nedorlandsch JongelingsTei bond
Het Nederlandsch Jongelingsverbond
heeft in het Paleis voor Volksvlijt te Am
sterdam zijn gouden feest gevierd.
Woensdagavond was er soirée, waar
op 4500 leden en genoodigden tegen
woordig waren.
Dontterdagochtend vond in de Nieuwe
Kerk een liank- eü bedestond plaats.
Des middags vergadering in het Con-
ertgebouw.
Da heer Gerretsen voerde het eerst het
woord.
Spreker gewaagt van de vele vriende
lijke woorden, dezer dagen gesproken.
Vrrblijdend is vooral het eenparig ge
tuigenis. dat het verbond zijn afkomst
niet verloochende, zijne roeping getrouw
bleef, land en volk tot zegen werd, in
dit alles heertwijzend naar het Réveil.
Gritiek liet ons niet onverschillig, maar
kon een vroolijk bewandelen der oude
paden niet beletten. Zeker werd bejam
merd. dat vete vogelen wegvlogen van
tusschen de takken, en niet weerkeer
den, maar spr. verblijdt zich er toch
over, ze in het naasie bosch te liooren
zingen, vroolijk hun Schepper ter eer!
>ris verbond is „niet van bepaald kerke-
lijken oorsprong, met eerbiediging van
confessioneels onderscheidingen, wil 't
de broeders in Christus blijven vereeni
gen. Over de gebouwde scheidsmuren
heen blijven wij de broeders de hand
reiken. Zijn we niet meer het Ned. Jong.
Verbond, wij pretendeeren toch.nog al
toos het eenige Ned. Jongel. verbond te
zijn, op en top. Vragen en eisch en
des modernen levens bleven ons niet
vreemd, we betrachten al wat welluidt.
De bondsuitgaven bewijzen liet. Toch
blijft de Heilige Schrift middenpunt en
doel van het werk. Aan vriendelijke hulp
ontbrak het nooit, en de waarheid, soms
onvriendelijk gezegd, we hebben er
door geleerd. Door het verbond ook
bracht God Zijn discipelen waar Hij ze
hebben wilde. En dit zoo blijvende, zegt
spr.: met goeden moed voorwaarts! als
we naar 's Heeren werk werken, zal Hij
ons èn jeugd en kracht vernieuwen tot
in lengte van.' dagen!
Thans werd een telegram van den ad
judant van H. M. de Koningin voorgele
zen, waarin deze Harer Majesteit dank
voor de Haar aangeboden hulde over
bracht, Men zo.ng, opgestaan, het Wil
helmus en vervolgens kweet de heer E.
Corneli.?-/ zich van eene voordracht op
het orgel.
Daarop richtte prof. dr. P. J. Muller
het woord tot de buitenlandsche afge
vaardigden, .elke groep toesprekend in
hare eigene taal. Den Duitschers voegde
hij toe, dat het hunne jongelredenver-
bonden waren, die men zich hier in Ne
derland tot voorbeeld nam; herinnerend
aan het verleden jaar te Christian ia ge
houden congres onder cerevoorzittor-
schap van prins Oscar Bernadotte, gaf
spr, uiting aan zijne vreugde over het
feit, dat nu ten onzent de Prins der Ne
derlanden het beschermheerschap over
het Nederlandsch Jongelingsverbond
heeft aanvaard. De Fransch-sprekende
afgevaardigden huldigde spr. in den
persoon van den Jieer Charles Fermand
te Genève, algemeen secretaris van het
Internationaal comité van jongelings
bonden.
Nu nam minister de Marez Oyens het
woord. Z.Exc. prees dé historische
schets, inzonderheid de studie omtrent
de Nieuwe Kerk, waarmede het feestpro
gramma is verrijkt. Na enkele herinne
ringen uit den tijd der stichting van het
verbond, zeide de spreker op dit jubileum
blijde verwachtingen te bouwen, verrui
ming van den blik, belangstelling in de
vragen van den dag en in de zaken des
lands, het dienen van den lieer in blijd
schap, ook als de maatschappelijke taak
soms zeer zwaar valt. De minister werd
luide en langdurig toegejuicht.
's Avonds was er een groot avondfeest
in het Paleis voor Volksvlijt.
Spoorwegaanleg Lawagebied.
Het doet den Minister van Koloniën
leed blijkens zijne Mem. v. Antw.
dat vele loden zich door dit voorstel en
zijne toelichting teleurgesteld verklaar
den, doch naar het oordeel van den
Minister bestaat er voor de ondervonden
teleurstelling weinig reden.
In algemeenen zin stemt de Minister
Éf n
£v®
Uit het Engelsch
naar
DOROTHEA GERARD.
2)
Bij het open van het raam: kwamen
'i de .straatgeluiden van beneden naai'
binnen, dat mengsel van gegons en
gebabbel, dat ie diere drukke straat
van alle groote (steden kenmerkt. Een
Is oogenblik stak zij haar hoofd naar
buiten, als badende in den frisschen
hérfst.lucht, toen trok zij het weer
I snel terug en sloot het venster op
nieuw, want zij had nog eenige vra-
gen te doen en wilde daarin niet door
het straatrumoer gehinderd worden.
Wie krijst alles?
Een nicht, een zeer verre nicht,
maar er schijnt niemand te zijn. die
nader in de familie is Frau von Helm-
bach woont in Noord-Duitschland te
genwoordig ik heb haar geschi'even.
Heeft zij het noodig?
Ik vrees van wel, en heel noo
dig. ook. Haar; echtgenoot is ambte
naar aan het Gouvernement. Het is
het gewone liedje, een klein salaris
en een groot gezin, dat schijnt zoo
altijd samen te moeten gaan. Het is
natuurlijk mogelijk, doch niets meer
dan mogelijk, - dat zij genegen is een
schikking met u te tre'ffen uit eigen
vrijen wil natuurlijk, enkel uit eer
bied voor de vermoedelijke wenschen
van de overledene maar iemand met
acht kinderen is over 't algemeen niet
tot veel edelmoedigheid geneigd. Zon
der twijfel zal zij oprecht medelijden
hebben met uwe teleurstelling, maar
om dat medelijden in daden, om te
zetten u kent ons spreekwoord,
van 't lvemd, dat nader 'is dan de rok,
lk wou, dat ik 't met mijn geweten
overeen kon brengen u meer hoip te
geven in dat opzicht, maar.
Dank u, ik ben nog niet zoo ver
gekomen dat ik aalmoezen aanneem,
zei het meisje, gedwongen glimla
chend. Langzaam was de kleur weer
op haar gelaat teruggekomen, of
schoon haar oogen nog van schik
spraken. Hef ambt van bedelares zal
even gemakkelijk te leeren zijn als
een ander, denk ik. Ik ben blij, dat
zij arm is, dat maakt het eenvoudi
ger. Ik was bang, dat zij tot die
rijke menschen behoorde die meer
geld beschouwen alsof 't hun toe
komt. Het zou mij niet aan 't hart
gaan plaats te maken voor haar en
haar kinderschaar, als ik maar
eenig idee had. wat er van mij wor
den moet. U kan mij zeker daarin
geen raad geven
Het is heel moeilijk juffrouw
ik zal er eens over denken, en als U
steun noodig hebt natuurlijk een
raadgevende steun voegde hij er
haastig bij, want met schrik bedacht
hij, lioe zij een bei'oep op zijn beurs
zou kunnen doen natuurlijk, zal
mij dat een eer
Ja ja, dat weetik; maar zoover
is het nog niet. Ik moet eerst alias
rustig overdenken. I-Iet is mij zoo
plotseling overvallen, begrijpt n. Ik
had misschien eter gedaan nog niets
te zeggen en eerst, mijn gedachten te
verzamelen ik moet eigenlijk alleen
zijn en zij keek veelbeteekend en
driftig naar de deur.
Die wenk was overbodig, want reeds
eehige minuten haakte de kleine man
er naar die deur achter zich te slui
ten. Ongemerkt was hij haar steeds'
meer genaderd, en telde de seconden,
die nog zouden moeten verloopen, eer
hij veilig aan den anderen kant van
deze deur gekomen was, vurig hopend,
dat het onvermijdelijk zenuwtoeval
zoolang uit mocht blijven (met. zijn
bekrompen kennis van een vrouwen
ziel was hij overtuigd, dat er zoo iets
gebeuren moest.) Terwijl zij mo.g
sprak, had hij reeds de deurknop ge
grepen, toen scheen dait veilige ge
voel hem weer eenig berouw te geven.
U begrijpt natuurlijk, dat u elk
geschenk, dat uw meesteres u ver
eerd mocht hebben juweelen of
iets dergelijks uw eigenidom blij
ven. U behoeft er geen bezwaar van
te malten ze mee te nemen.
Ja ja, zei ze, nog steeds met haar
blik op de deur.
Kan ik nu niets meer voor u
doen Zal ik u uwe karnen/ter zen
den
Mijn kamenier? Wat 'n idéé!
Wat. zou zoo'n arme stumper met een
kamenier doen En u heeft mij juist
aangetoond, dat ik doodarm ben, niet
waar Eerder zou ik er over dén
ken, zelf kamenier te worden.
Maar de kleine zaakwaarnemer had
de deur al gesloten en liep snel de
trap af.
Met een langen blik om zich heen
liet zij zich in een van de olijfgroene
stoelen vallen. Het zenuwtoeval
kwam niet, dat was duidelijk, maar
in plaats daarvan voelde zij zich als
iemand, die plotseling een zwaar ge
wicht op 't hoofd is gevallen. Haar
ooren suisden en zij was niet in staat
tot denken. En als zij zoo nu en dan
om zich lieen keek dan was het al
leen om z'ich te overtuigen dat zij 't
was, die daar zat en dat zij nog de
zelfde persoon was als een half uur
geleden misschien ook onbewust, om
dat zij nog eens goed in z'ich op wilde
nemen, wat zij waarschijnlijk nog ook
zoo kort om zich heen zou zien. Die
spiegels, tapijten en schilderijen wa
ren uiterlijke teekenen van de weelde
en het gemak van haar genoten be
staan, maar waarschijnlijk zou zij
daar in de toekomst weinig meer mee
verwend worden.
Niets absoluut niets, zei ze
luid. nog steeds doelloos om zich heen
kijkend.
Zij was 'in 't geheel niet dom, in
tegendeel maar, zooals zij zelf op
gemerkt had. deze slag had haar te
plotseling getroffen. Gisteren nog
een tehuis, een beschermster, een toe
komst, die veilig scheen en heden
de zekerheid dat zij de sieraden mocht
behouden, die haar geschonken wa
ren dat was alles.
Zelden zou er zoo'n plotselinge
ommekeer in iesmand's leven plaats
grijpen..
Ze keek naar haar handen, die onge-
handschoend waren ze waren blank
en welgevormd.
Ik geloof toch, dat ik werken kan.
peinsde ze. Toen plotseling haar ge
laat met de banden bedekkend, mom
pelde zij, terwijl ze baar best deed
een snik te onderdrukken
Zou er ooit wel iemand zoo arm
geweest zijn als ik, en zooalleen?
HOOFDSTUK ii.
Een Herhaling.
Inderdaad zou het moeilijk zijn om
zelfs in Weenen, waar zoovelen een
zoo rampzalig bestaan voortsleepen,
iemand (e vinden, die zoo eenzaam en
alleen op de wereld stond, iemand zoo
totaal zonder ocnigen familiesteun,
als Clara Wood op dit oogenblik. Het
hertnmerde haar in zijn treurige een
zaamheid aan een ander moment in
haar leven, dat twaalf jaar geleden
ontijdig een eind gemaakt had aan
haar jeugd.
Ilet. gas had: geschitterd en de zweep
had geklapt en de doordringende stal
lucht had alles doortrokken. Zij was
dien avond niet fin de arena geweest
ofschoon zij, nog maar acht jaar oud.
al door haar eersten papieren hoepel
sprong, maar het was hedenavond
haar beurt niet.
(Wordt vervolgd.)
