NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Meestgelezen Dagblad iit Haarlem en Otrac creken.
BERICHT.
De Gouvernante,
Zaterdag 13 Juni 1903
No. 6120
LEnTS DAGBLA
JLlsoxmementsprljs s
¥ooh' Haarlem per 3 maande®, f 1.20
Toot rils dorpen ia den omtrek waar sen Agent gevestigd is (kom der
gems ante), per maanden „1.30
Franco door liet gafoe®!® Rijk, per 3 maanden 1.65
Aïsoawfierlijke mmnmers O.OSVs
Geül'iustreerd Zondagsblad, 'foor Haarlem, per 3 maanden 0.37Va
és omstreken en franco per post. 0.45
^-«3."i£r©ï"t©3a.t;iëix
*?an 15 regels 50 Cis.iedere regel meer 10 Cts. Buiten net Arrondissement Haarlem
is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0.75, elke regel meer 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 30 Cent per regel.
Bureaux: ZaicSer 'jStsifceMSpaarae Mo. 6,
Kmtereommimaal Telefoonnummer dor Redactie 600 011 der Administratie 122,
Groote Slocitstrsat No. 55. Telefoonnummer 724.
UHgavs al#r Vennootschap Lourens Coster. DirecteurJ. C. PEEREBOOM.
IM®ainwn4ea Adv»irt*aiill$a w©»te8ti ®sng®nom«n door trnze Agenten en door alle Boekhandelaren, en Coax-antlers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is hei uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
<k& jEssï&sms betreffend® HamtM, Nijverheid ©ai Geldwezen, opgedragen aam Algessaeem Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
bf&a w&r&ohljfnf siagte£ijkmr. bmBtmS&S) gk F&a&tdagan.
Hwfdwientm vmr het Buitenland:
Générale de Fubliciti Etrcmgère G. L. BA VMM Go,, JOHN FJONESSucc., Parijs 3Ibis Faubourg Montmartre.
Haarfpn's Dagblad ras 13 Jani
vfit o.a.
Uit Zafd-Afrika, I>e revolntie
Servië, Begrafenis der slacht
ers vaa de „Liba-n", Med.Land-
lisbondkundig congres, Liefde-
raak, De geschorste Eriosche
rioting.
Meermalen sljn wij tot ons leedwezen ge-
10draait AdvcrtGntlên at te wijden roor het
teraagaTondnomaier, die des Zaterdagsmor-
as prss worde® fcezorgd.
Wil me® zelrer zijn Tan do plaatsing dan
mending Vrijdagavond noodig, ult-
zoBüerd kl6irid advertenties oi ïamüiebo-
chton, die moeilijk voorat kunne® worden
geleverd.
DB ADMINISTRATIS.
laar oadergeteekende voor eeöige
igen niistedig zal zijn, verzoekt
j vriendelijk brieven die voor de
edactie, Directie of Administratie
istemd zijn, niet aan hem pes>
ïonUjle te adresseren, maar
m Redactie, Bireciie, ol Admi-
ietratie.
J. C. PESREBÖOJI.
Advertontiën
VQOE HST
Zaterdagavondnummer.
Officieele Berichten,
BURGEMEESTER en WETHOU-
ERS van Haarlem, doen te weten,
at bij hunne beschikking van 9 Juni
aan J. A. Aukes vergunning is
irleend tot oprichting van eene mi
lteraalwater- en Tiimonade-f atari elk,
aarbij als beweegkracht een gas-
lotor van 7 paardenkrachten met
ynamo van li, zal worden gebe-
igd, in het perceel aan de Gedempte
hide Gracht.
Haarlem, 11 Juni 1903.
Burg. en Weth. voornoemd:
DE HAAN HUGENHOLTZ, 1. B.
De Secretaris,
PIJNACKER.
BURGEMEESTER en "VVETHOU-
)ERS van Haarlem geven hij deze
tennis aan de milicien-verlofgangers
lezer gemeente: Wilhelmus Schab-
>ing, lichting 1895, 4e regt. Inf.; Jo
hannes van Emmerik, idem, idem;
Villam Frederik Nieuwenburg, lick
ing 1897, Korps Genietroepen;
dat het nader onderzoek over hen
:al plaats hebben op den Doelen al-
bier. op Maandag dein 6 Juli 1903,
les voormiddags ten 11| uur, met
ast op gemelden tijd en de aangewe-
sen plaats tegenwoordig te zijn, ge-
deed in uniform en voorzien van de
'erdere kleeding en uitrustingsstuk-
en, hun bij vertrek met verlof mede
gegeven, benevens van het zakboekje
en den verlofpas.
Haarlem. 11 Juni 1903.
Burgem. en Weth. voornoemd,
DE HAAN HUGENHOLTZ, 1. B.
De Secretaris,
PIJNACKER.
Buiten Sandsc'n Nieuws
Servië.
De Revolutie.
'VI jaren lang was het in Servië niet
pluis, en dat ééns als ontknooping de
verjaging der dynastie zou volgen, ver-,
wachtte iedereen.
Vooral ook na den jongsten staats
greep van Alexander dacht men dat er
nu misschiemwel eens spoedig een ein
de aan zou komen.
Maar nu zoo onverwacht, en zoo bloe
dig, zoo tragisch had zeker niemand
kunnen denken.
De thans vermoorde of zelfmoord ge
pleegd hebbende koning (dat weet men
nog niet, want de berichten zijn tegen
strijdig) heeft ongetwijfeld groote en
grove fouten begaan, doch ook met die
pe deernis mag men terugdenken aan
het drama van dit leven.
Men kent de treurige verhouding, wel
ke tusschen zijn vader Milan en zijne
moeder steeds heeft bestaan.
To.en 22 Februari 1889 koning Milan
afstand deed van den troon, was diens
positie onmogelijk geworden. Toen was
het gezag van het koningschap in Ser
vië reeds dermate verzwakt, dat de re
volutie elk oogenblik dreigde te zullen
uitbarsten. Toch wist het regentschap
den toestand nog te beheerschen.
En den ln April 1893 waagt Alexander,
die nooit anders dan een politiek van
willekeur en van; karakterlooze onze
kerheid vóór zich had gezien, zijn eerste
„staatsgreep": de zeventienjarige jonk
man verklaart zich meerderjarig.
Van dien dag af begint de stelsellooze,
slechts op behoud of vermeerdering van
eigen voordeel en macht gerichte poli
tiek, welke steeds geheel, vreemd is aan
de wenschen en inzichten des volks.
Tot overmaat van ramp krijgt in het
jaar 1900 mevrouw Draga Machin Long-
nèvitza, eene gewezen hofdame van ko
ningin Nathalia, in Servië *t heft in han
den. Koning Alexander wordt een wil
loos werktuig in de handen dezer gesle
pen en eerzuchtige vrouw, wier streven
er zooals men weet, op gericht was, om
haar broeder, den luitenant (volgens de
ontvangen telegrammen.) tot troonsop-
volger te laten aanwijzen. Deze pogin
gen van koningin Draga zijn meer dan
eens mislukt, maar indien de loop der
gebeurtenissen 't baar niet belet had,
zou ze zeer waarschijnlijk alles op het
spel hebben gezet om ook dit gedaan
te krijgen!
't Heeft niet mogen zijn. De vernede
ringen en de willekeur hebben de maat
eindelijk doen overloopen. Koning Alex
ander meende (gelijk men dezer dagen
nog in de bladen heeft kunnen lezen),
dat zijn jongste staatsgreep gelukt was,
len dat hij nu de absolute en onaantast
bare macht in Servië- bezat. Hij vergiste
zich.
In stilte werd het werk der revolutie
voorbereid. En voor zoover men uit de
tot dusver ontvangen berichten kan na
gaan heeft de revolutie, in het konink-
'ijk Servië geen andere slachtoffers ge
maakt dan de in de telegrammen ge
noemde. Deze bijzonderheden zijn, voor
zeker, reeds schrikkelijk genoeg, maar
overigens krijgt men toch den- indruk,
dat het Servische volk den ommekeer
van zaken zal opvatten als iets natuur
lijks en vanzelf-sprekends.
Kan 't trouwens, na al het gebeurde,
anders?
Het thans op den troon geplaatste vor
stenhuis heeft daarop vroeger reeds ge
zeten.
In 1842 toch werd Alexander Karageor.
gievits op den troon geplaatst toen de
Obrenovitzen Alexander's familie
waren afgezet. Tengevolge van Rusland's
bemoeiingen en het kuipen der afgezette
dynastie achtte Alexander Karageorgie
vits zich in 185S eindelijk .gedrongen het
volk te raadplegen over zijn positie. Een
toen bijeengeroepen volksvergadering
eischte, dat hij afstand zou doen. Hij
weigerde en vluchtte in de vesting Bel
grado, "waar Turksche macht hem een
tijdlang beschermde. Hij werd toen af
gezet, en nam de wijk naar Oostenrijk.
Tevergeefs beproefden zijn niet tal
rijke aanhangers hem op den troon te
herstellen. In 1808 werd vorst Michael
Obrenovits vermoord, en men meende,
daarin het werk van Karageorgievits te
herkennen. De bedrijvers van den moord
werden .ter dood veroordeeld en Kara
georgievits bij verstek tot 20 jaar gevan
genisstraf. Hij overleed 3 Mei 1885 te Te-
mesvar in Hongarije. Hij bleek tijdens
zijn zestienjarige regeering een vorst
zonder energie en karakter te zijn. Zijn-
zoon Peter Karageorgievits, die nu tot
Koning is uitgéroepen, is in 1846 te Bel
grado geboren en in 1883 gehuwd met
de negentienjarige prinses Zorka van
Montenegro (die 17 Maart 1887 is over
leden), een zuster van de koningin van
Italië.
De Serviërs hebben dus geen vreemde
op de'n troon geroepen. Maar de zoon
dankt aan een moord de Kroon, die zijn
vader tevergeefs door een moord poogde
te herwinnen. D,e komende dagen zullen
leeren of en in hoeverre Peter Karageor.
gievits medeplichtig is geweest aan het
vreeseiijk drama, dat in den afgeloopen
nacht in het koninklijk paleis te Bel
grado is afgespeeld.
Wat de gebeurtenissen zelf betreft
Reuter seinde o.a. nog:
De minister Zinzarmarkowitsch, de
minister van oorlog Dawl-owitch en
dö minister van binnenlandsche za-
jken Todorowitscb, die in hechtenis
genomen werden, verzetten zich
i daartegen.
Zij werden vermoord. De broeder
van koningin Draga, Nikala Lunje-
witza, werd eveneens vermoord.
Er is eene voorloopige regeering
samengesteld uit Woja Welikowitsch,
Ljuba, Schiwkowitsch en Stojanpro-
titsch.
Thans is een proclamatie uitge
vaardigd van den volgenden inhoud:
„Aan het Servische Volk.
„De Koning en de Koningin zijn
gefusilleerd. In dit oogenbiik van
angst en spanning voor het lot van
Servië hebben zich de vrienden van
het vaderland en van het volk veree-
nigd, om een nieuwe regeering te
vormen. Dit feit mededeelende aan
lie,t Servische volk, is de nieuwe Re
geering ervan overtuigd, dat het Ser
vische volk zich geheel en al om die
Regeering scharen zal en haar zal
helpen om in het geheele land den
eerbied voor het recht en de orde en
rust te bewaren.
„De nieuwe Regeering doet door
deze proclamatie weten, dat zij van
heden af de grondwet van 4 April
1901 weder van kracht verklaart. De
volksvertegenwoordiging, ontbonden
door de proclamatie van 24 Maart, is
bijeengeroepen tegen 15 Juni."
De. proclamatie is onderteekend
door: Yovan Avakoumowitsj, presi
dent van den ministerraad en minis
ter zonder portefeuille; Ljoubomir
Kaljowitsj, minister van buitenland-
sche zaken; Stojan Prolitsj, minister
van binnenlandsche zaken; Georgios
Gentsjitsj, minister van koophandel;
Generaal YoVan AtanazkowiLtsjmi
nister van oorlog; Voïslaf Velkowitsj, j
minister van'financiën; kolonel Alex
ander Machine, minister van open
bare werken; professor Ljoubomir
Stoianowitsj, minister van eeredienst;
Ljoubomir Chiwkowitsj, minister van
j ustitie.
De „National Ztg." ontvangt uit
Semiin de volgende beschrijving:
Een troep officieren trok iln den
nacht naar het paleis van den Koning
en. eischte van den Koning, in over
leg met den radicalen leider Ljoeba
Zivkowitsj, dat hij ten gunste van
Karageorgewitsj afstand zou doen
van den troon.
De Koning weigerde en schoot den
overste Naumowitsj, die hem de af-
dankings-oorkondfe voorlegde, dood.
De officieren lieten nu de ministers
van oorlog en van binnenlandsche
zaken halen en doodden den Koning,
de Koningin, den adjudant Pet.ro-
witsj, en de officieren, die de-n Ko
ning trouw bleven. De officie
ren stonden onder leiding van den
overste Mischitsj van het 6e regiment
infanterie; deze vermoordde de Ko
ningin.
De Koningin en haar bloedverwan
ten werden met bijlen doodgeslagen,
de Koning doodgeschoten. De Konin
gin was direct dood, de Koning leefde
nog eenige minuten.
De oorzaak van de revolutie was,
de terugkeer van den broeder van de
Koningin, de luitenant Lunjewitsj,
die als trooncandidaat gold.
De ministers, die niet gedood zijn,
zijn in hechtenis.
Zondag zullen de lijken plechtig
worden begraven. Des avonds zal de
stad feestelijk geïllumineerd worden.
In Belgrado he©rscht ongehoorde
vreugde.
De „KölnischeZeitung" vernam,
uit Belgrado nader: Het eerst dron
gen de officieren van den generalen
staf de konak des konings binnen,
waarbij een garde-officier gedood
werd. Daarna kwamen de soldaten,
die dadelijk het oude koningspaleis
omsingelden. Ovetr het dooden van
het koningspaar bestaan verschillen- i schreven, die men afkeurde en dien.
de lezingen. Volgens de eene werd
het in de slaapkamer overrompeld,
volgens een andere waren de huisbe
dienden gevlucht. Dit laatste is on
waarschijnlijk.
Alle ministeries werden dadelijk
bezet.
In den morgen reden officieren door
de stad,, roepende dat het konings
paar doodgeschoten was.
Koningin Draga zou door verschei
dene kogels getroffen zijn.
Verhaald wordt dat de lijken van
het vorstelijk paar uit het raam van
de konak in den tuin zijn afgelaten,
en geplaatst op een bagagewagen.
De beide broeders van de Koningin
werden in de konak doodgeschoten;
drie zusters zijn in het leven geble
ven.
De schoonzoon van generaal Mar-
kowitsj, kapitein Milkowitsj, is dood
geschoten.
De schouwing der lijken van koning
men in t algemeen niet sociabel
achtte, óf niet op het bal hadden wil
len zien, of althans niet als gast
heer. Uit het getuigenis van Stanford
moet men echter opmaken, dat hij
,het recht had gastheer te zijn. De of
ficieren waren ook eens zijn gast ge
weest. Hoe 't zij Stanford Verkoos
niet weg te blijven.
De officieren van de gardedra
gonders, de garde-grenadiers, de lan
siers, dus deftige regimenten heb
ben zich tegenover Stanford, die nog
zwak was bovendien, schandelijk ge
dragen. Met hun allen hebben zij hem
in een vijver gegooid, de helft" van
den knevel afgeschoren, weer in den
vijver gegooid, mei een stok geslagen
enz., in een vernederende houding
gefotografeerd, en hem onder bedrei
ging dat zij zijn hoofd zouden kaal
scheren, gedwongen een stuk te tee
kenen, waarin hij verklaarde, dat hij
de ondervonden behandeling verdien-
Alexander, koningin Draga en drie de, dat hij allen vergaf, zijn veront-
adjudanten zal. om elf uur vermoede
lijk plaats hebben.
De minister van binnenlandsche
zaken, Theodorowitsj, is niet dood,
doch zwaar gewond.
Het teeken waardoor het begin van
chuidigingen aanbood en uit vrijen
wil dit stuk onder tee kende. Daarna
heeft Stanford de officieren te Kaap
stad voor het hooggerechtshof ge
daagd. Dit veroordeelde hen tot be
taling van 1500 pd.st. boete en 2000
dit nachtelijk bloedbad aangekondigd p.s. kosten. Maar de boete betaalden
werd, was een kanonschot. zij niet.
De ,,Zeit" geeft de volgend© hij- Ziedaar het gedrag van de „gentl&-
zonderheden: 1 men", die men beleedigde door hen
Gisteravond om elf uur deed de te verdenken dat zij in den oorlog te-
dienstdoende officier Roumovitsj, de genover de Boeren iets onridderlijke
deur van de koninklijke slaapkamer 1 zouden doen.
springen door middel van dynamiet, j Na de burgerlijke rechter heeft nn
Daarna trad hij met eenige officieren j ook de krijgsraad de gevallen van
allen gewapend met revolvers, de ka-1 muiterij te Pretoria behandeld. Do
mer binnen. vijf soldaten, die door den burgerlij-
j Te voren hadden zij den comman-1 ken rechter van moord werden vrij-
j dant van de wacht vermoord, en de 1 gesproken, zijn veroordeeld tot ge-
wacht bevolen zich terug te trekken. 1 vangenisstraffen van vijf tot zeven
j Roumovitsj wilde den Koning dwin- I jaar; andere soldaten, die geweigerd
J gen een akte te teekenen, waarbij hij hadden de muiterij te onderdrukken,
1 afstand deed van de regeering, en van zes tot vijftien maanden. De op-
waarin vermeld stond dat de Koning
Servië oneer aandeed door te huwen
met een publieke vrouw.
De Koning antwoordde slechts met
het afschieten van zijn revolver, waar-
j door Roumovitsj gedood werd.
I De Koning en Koningin vluchtten
perbevelhebber heeft de meeste straf
fen echter al' verzacht.
Fraiikryk.
Donderdag heeft te Marseille da
plechtige begrafenis plaats gehad van
1 daarop, de officieren volgden hen en I d*3 slachtoffers der Liban. Duizenden
doodden Alexander met een revolver- j f&heden volgden den stoet naar het
schot. kerkhof. Bi] het graf is gesproken
De beide broeders van de Koningin, den burgemeester van Marseille
Nicodemus en Nicolaas, werden ge- verschillende andere hoogwaardig-
dood op het oogenblik, dat zij ban ^^leedors Ook trad als spreker
woning verlieten i naar voren de heer Colombo, die sprak
Men ziet dus, dat de berichten zeör C°r/?icarie«U
teeenstriidie ziin Deze spreker liet zich m bittere be-
reg stri] g 3 vvoordmgen uit tegen de reeders, diö
«fpSto h'3 verantwoordelijk noemde voor de
AUUL-AirïK». [ramp. Daarop vatte Fraissinet. de di-
Gisteren is te Londen voor den j recteur der reederij van de Liban. lief
krijgsraad het geding begonnen tegen }voorc3 en Ulet een van aandoening
zeven Engelsche officieren, betrokken bevende stem zei de hi]: Ondanks de
in een schandaal, dat ©enigen tijd [!icI)e-,srna-r; ^'e,n?13 fDek3erat.
geleden aan de Kaap is voorgevallen. d&t iT RJa+ve?
Op Kerstavond van 1901 gaven eeni- z°b<1« <iat .k
ge Engelsche officieren, die verblijf
hielden m het Mount Ne,son Hotel te h 00genblik om ov„ aanSpratSely£
Kaapstad een danspartij Na afloop heid u spreken Ik za, e(£ste
daarvan hebben zij een zekeren Hard- om te vragen dat men de aansprake_
weke Stanford, iemand uit Johannes- bjkheid vaststeUe. Maar voor het
burg, die officier in een yeomanry- oogenbiik beween ik met onze Corsi-
korps was en nu wegens invaliditeit caansche broeders hen die niet meer
j te Kaapstad -vertoefde, mishandeld.; zijn, on jk verzoek de gezinnen van
De -reden schijnt te zijn, dat zij den dezen, de getuigenis te willen aan-
man, die als medewerker aan eenige vaarden van mijn diepe droefheid en
Engelsche bladen stukken had ge- rouw".
Uit
naar
DOROTHEA GERARD.
1»)
Ik heb geen honger, zei de jonge
man moedig, ofschoon het tegenover
gestelde het geval was. daar hij twin
tig mijlen op zijn fiets getrapt had en
niet alleen zijn thee maar ook zijn
lunch was misggloopen.
Wat is u dan van plan te doen?
Dat hangt er van af wat u doen
gaat.
Ik weet dat' nog niet, maar ik ga
>eerst wat rusten op deze bank waar ik
'de vogels kan bespieden. Hun veeren
schitteren vandaag als zonneschijn.
Heeft u er iets tegen, dat ik naast
n kom zitten?
Hoe zou ik daar iets tegen kun
nen hebben, maar ontlast mij eerst
alstublieft van dien schotel; ik kan
moeilijk eischen. dat zij dien ook op
eten.
Ik zal hem aan den Binnenkant
van de volière zetten, dan zal het wel
gevonden worden.
O, kan u de volière openmaken?
Dan zal het mij benieuwen of u wat
van die groene veeren kan bemachti
gen. die zij hebben laten vallen. Pas
op, ze zullen u pikken! riep zij in één
adem uit, want haar cavalier had!
zijn éénen arm. al ver in de volière
gestoken, zoodat hij bedekt was on
der een menigte groene en rood-e vee
ren.
Ja, die meen ik, daar heeft u ze!
Wat, bloed u! Ik dank u voor de
moeite; ik zal ze geven aan een
klein vriendinnetje van mij.
Zij had bijna gezegd: Aan mijn klei
ne leerling, maar eigenlijk was het
heelemaal onnoodig. dat hij 'weten zou
dat zij een gouvernante was. Ve-el be
ter om spoorloos te verdwijnen even
als zij gekomen was.
Zijn blozend gelaat betrok.
O, ik dacht, dat het voor u was;
en nu is bet maar voor een vriendin
netje. en hij droogde zijn bloedenden
vinger eenigszins ruw af.
Een heel lief vriendinnetje, dat
verzeker ik u, zei Clara ter sluiks
lachend, terwijl zij de veeren bijeen
zocht, die hij haar gegeven had.
Niet ioo lief als u, daarvan ben ik
overtuigd! dacht de jongeling, maar
hij durfde het niet hardop zeggen.
Groen is mijn lievelingskleur,
merkte zii op, nog steeds bezig met
de veeren. Het beteekent hoop. zooals
u weet; en ik ben een van die men-
schen ,die altijd hopen meestal op
dingen, die tochniet gebeuren.
Dat schijnt u toch niet erg neer
te drukken.
Neen, omdat ik het niet wil. Ik
heb mij er een gewoonte van ge
maakt om de dingen te nemen, zooals
zij zijn. Ik heb opgemerkt, dat als
men zichzelf vermoeidt met te vechten
tegen de omstandigheden, de omstan
digheden eindigen met u den baas te
worden.
Ziet u er daarom zoo uit alsof
alsof het leven u bijster goed aan
staat? Tk geloof, dat u de eenige is, die
heden plezier heeft.
Zoo verstreken nog tien minuten in
vroolijk gebabbel, toen Clara verbaasd
en vol spijt de rose vederen van Lady
Georgina in 't oog kreee die juist de
stoep voor het terras afdaalde.
Zij stond snel op.
Ik denk dat ik noodig hen. ik
moet nu heusch gaan.
U meent het niet? vroeg haar
vriend met zoo'n wanhopig gelaat,
alsof hij dat heelemaal niet kon ver
wachten.
Ik moet. zei Clara, hem lang niet
onvriendelijk aanziende. Er moest nu
een einde aan komen.
Maar, luister eens; kan ik u niet
nog eens weer ontmoeten? Ik bedoel
duid het mij niet ten kwade
maar het was zoo'n heerlijken namid
dag, en en ik zou zoo graag willen
dat u mij. iets gaf als souvenir daar
aan niet dat ik het ooit vergeten
zal, maar ik meen
Welzeker! lacht© Clara, die het
niet de moeite waard vond om er be-
leedigd over te zijn zij was immers
al weer zoo goed als veilig Wat zou
ik u met mogelijkheid kunnen ge
ven?
O, iets een van die veeren in
uwe hand een groene u zegt, dat
groen >s de kleur der hoop.
Hij zei het met zooveel ernstige een
voud, dat Clara zich een oogenblik
ongerust maakte.
Dat heeft geen zin. zei ze snel,
omdat -r niets is om op te hopen.
Maar geef mij toch die eene veer;
ik heb hem voor u opgeraapt!
Hij zag er zoo echt schooljongens
achtig uit toen hij dat zei, dat Clara
hem bijna in zijn gezicht uitlachte.
Vandaag niet een ander maal,
misschien; den volgenden keer als wij
elkaar ontmoetten als dat ooit weer
gebeurt. Maar ik kan nu niet langer
wachten, Lady Georgina roept mij.
Lady Georgina? Hij keerde zich
haastig om in de richting van het
terras, en op dat oogc-nblik klonk er
een kreet, en Ella holde langs de laan
en riep zoo luid mogelijk:
O, mama! mama! Daar is Hal!
Hal is toch gekomen!
HOOFDSTUK VIII.
Einde van de eerste poging.
Dit is een dwaas geval. Miss
.Wood!
Deze woorden sprak Clara tot
haar beeld in den spiegel, terwijl zij
voor de toilettafel zat- Op den zeer
I amusanten middag was een uiterst
onrustige avond gevolgd. De ontdek
king. dat de man. die zij gedacht had
nooit weer te zullen zien een bewoner
van hetzelfde huis was, dat zij het
zelfde dak met hem 20U moeten dee-
len en met hem aan dezelfde tafel zou
moeten zitten, dat hij de meest bemin
de zoon en erfgenaam van Lady Geor
gina was. die een dag vroeger thuis-
I komende dan hij verwachtte, zijne fa-
milie aaar Drumcaskie gevolgd was,
I die ontdekking joeg Clara zoo'n schrik
j ,aan, dati zij direigde haar gewone
kalmte te zullen verliezen. Het was
werkelijk een eigenaardige toestand,
waarin zij nu verkeerde. Bij den uit
roep van Ella had zij zich ongeveer
gevoeld als een samenzweerder, die
in zijn eigen netten gevangen wordt
en dat werd niet minder toen zij de
vrooiijke verrassing op het gelaat van
j haar metgezel 'gewaar werd die scheen
I op te leven toen hij van den stand van
zaken cp de hoogte was gekomen. Cla-
jra's gelaat was intusschen. van schrik
:zoo lang mogelijk geworden. Zij had
(hem sinds dat oogenblik niet meer-
gezien, want hij was op zijn fiets naar
huis gegaan en den aldu3 gewonnen
tijd besteedde zij met haar houding
vast te stellen. Zij kon te Kilnedder
1 met hem niet op dezelfde voet conver
seeren als zij dat te Drumcaskie had
gedaan. Zij moest zich op een af
stand houden, bescheiden zijn. en zoe
noodig koel en streng.
Op die wijze alleen kon zij hoop
koesteren hem te ontmoedigen verdere
avances te maken, die hij met het oog
op hunne ontmoeting zou kunnen
verwachten goed1 te worden opgeno
men.
Eindelijk ging zij vol hoop naar
bed, de eerstvolgende ontmoeting had)
zij duidelijk in haar geest vastgesteld.
(Wordt vervolgd.)
