De Gouvernante.
ALLERLEI.
OK ZATXRDABATOND.
Kennisneming van het ochtendbulletin ten Vaticane.
at koude ham en con vruchten: aart
elaton heeft! Ik heb erg veel zin cm
en heelen rommel achter inden tu.n
i gooien.
Zijn natuurlijke zachtmoedigheid
tin karakter zegevierde echter en lhj
et de niet-gewenschte levcnsmidde-
;n ongemolesteerd en ging voort met
ijn diner.
Om half zeven zette hij de cotsht-
•n op ..zooals in den goeden ou len
jd, die nu vervlogen is" deze po-
tische toespeling op de manier van
oken werd veroorzaakt, doordat een
er coteletten bij ongeluk in het vuur
iel. waaruit hij haar echter met veel
ïgenwoordigheid van geest redde,
oor vereende medewerking van een
mg en de beste servetten. Toen de
otelcttc eindelijk er weer was, waren
zij en de servetten er vrij wel ge
weest. Deze moeilijkheid kwam hij
echter te boven, door de afdwalende
cotelette in die vensterbank te leggen,
ter afkoeling en de rampzalige ser
vetten-overblijfsels maar in het vuur
te werpen..
Dit gedaan zijnde en met één cote
lette prettig gaar wordend, en de tn-
dero afkoelend op de vensterbank,
ging hij aan 't werk om zijn appel
pudding te fabriceeren Hij deed een
grootc hoeveelheid bloem in een vorm,
ledigde er een kan water op, voegde
er boter naar verkiezing bij. en begon
deftig liet te kneeden. zooals hij ?i:n
vrouw dikwijls had zien doen. Ilct
water cn de bloem gingen netjes uit
den vorm en aan zijn handen zitten.
Toen begon de melk voor de soep
over te koken, net toen dc aardappels
droog kookten. Hij rende om die nut
tige dingen te rcdlcn en verdeelde de
grootste, hoeveelheid van zijn wit
mengsel tusschen de steelcn van twee
pannen. Op dit oogenblik probeerden
de tomaten of ze de aardappels in
aanbranden konden overtreffen. Ze
slaagden volkomen in hun onderne
ming.
De kat, die gewoon was om half
zeven eten te krijgen, ?ing er met dc
cotelette van door. terwijl die op het
vuur van/ onderen erg zwart werd.
Zooveel dingen brandden nu tege
lijk aan, dat mijnbeer Meck de hoop
opgaf van te ontdekken, watnuc'gen-
lijk het meest aanbrandde. Laat de
dingen maar branden, tot ze - r ge
noeg van bobben was do verbazend
wijsgeerigc moening van hem. Met dc
doortastendheid, die hem overal 1 en-
merkte, gaf hij alle pogingen om een
pudding te maken. op. en po.fto zijn
appels eenvoudig in de oven.
liet was nu ongeveer half acht cv
het vuur was hector dan iets ter aai
de, misschien was mijnheer Meek nog
heeter. Hij zette alle deuren open en
schoof alle ramen op, en draaide dc
schuif van de kachelpijp wijd open.
Dat hielp, het vuur begon te vermin
deren. Maar nu scheidde het daar
weer niet mee uit. liij wilde wal hout
halen, en liep bijna zijn hoofd van
zijn hals tegen een drooglijn. Juist
toen, hij heel netjes zijn meening hod
uitgesproken over drooglijnen en die
cene drooglijn in 't bijzonder, liep hij
in 't terugkomen weer tegen dezelfde
drooglijn aan.
De zachtaardigste natuur kan in
woede ontsteken. Mijnheer Meek werd
verschrikkelijk, liij gebruikte genoeg
Ivo ut en olie om de pyramiden van
Egypte in brand) tc steken. Hij stamp,
te cn pookte tot het de kat die on
derhand haar eten had genomen
te erg werd, naar de gang liep om
dc oesters te proeven, dio de visch-
koopersjongen daar maar neer had
gezet, zonder op mijnheer Meek to
wachten. Hij was verstandig cn had
al meer dan genoeg gehoord.
Toen mijnheer Meck vijf minutciii
later ontdekte, dat de kat de oesters
naar haar smaak had' gevonden, werd
hij nog woedender. Als do kat bij dc
hand was geweest (maar net als dc
vischjongen. had zc genoeg gehoord
cn was wijselijk verdwenen), was het
zeer waarschijnlijk, dat de haar toe
geschreven negen levens, tegelijk ge
ëindigd zouden zijn.
Op deze hoogte begon het vuur. om
den ongelukkige to troosten, weer au
te gaan en eens aan den gang. hield
het weer niet op. Binnen vijf minuten
had het alles opgebrand. De cotelette.
die de kat niet had opgepeuzeld, was
magnifique. Je kon haar gerust inde
vensterbank leggen met een heel le
gioen katten er om heen. Geen nood,
dat één er mee zou wegloopen. Mijn
heer Meek gooide haar eenvoudig'tus
schen de sintels, waarmee ze tuin
ook zeer veel overeenkomst in kleur
had en ook in hardheid.
Toen kwam een verschrikkelijke u!t-
drukking over mijnheer Meek's gelaat.
Hij nam een pan ('twas de koeken
pan, die hij bij vergissing voor dc
braadpan had genomen, maar dat
deed er niets toe) goot de soep er uit
en smeet dc pan door de keuken
toen deed hij de aardappelen in de
zelfde pot en d'e pan volgde do eer
ste de tomaten werden op dc aard
appelen gehoopt en de derde pan
volgde haar beide voorgangsters. Het
kon niet geconstateerd worden of
mijnheer Meek con jachtschotel wilde
bereiden, maar nauwelijks lag do
laatste op dc aardappels, of hij smeet
den heelen winkel met pot cn al, ris.
den tuin in.
F»nlH t©
Uit het Engelsch
van
DOROTHEA GERARD.
1)
En kende u mij weer. toon u mij
ii liet lu'lol te Ediriburg ontmoette7
Z'ij knikte stilzwijgend, niet zeker
.au haar eigen stom,
LI schijnt uw oogen botèr gebruikt
lieblien dan ik de mijne, zei liij.
net iets moedwilligs in zijn glim
lach.
Clara trok verwoed aan de franje
?n zweeg.
Waarom sprak u daarover niet?
Als ik't gedaan had. zon u Mevr.
Grant naar mij gevraagd hebben,
niet waar
Wat i« u bang van Mevr. Grant!
zei 'hij. en lachte even maar toch
wliGoii hij niet geheel tevreden ge
steld.
HOOFDSTUK XX.
Dien nacht werd Clara wakker dooi
een gehuil in den schoorsteen, verge
zcld van het bekende geluid van neer-
stralend zand,toen wist zSj, dat en
een hevige storm woedde.
Onmiddellijk kwam de gedachte b.j
haar op. Misschien duurt hij Don
derdag ook nog wel voort
Zij Wist niet welk plan or voor
Donderdag gemaakt was, maar dat Cr
een ontmoeting zou plaats vinden met
Ethel, daarvan had de opmerking van
Mevr. Grant bij het afscheid haar
overtuigd.
Donderdags was het ergste voorhij.
ofschoon do zee nog hevig in beroe
ring was. on Jane druk werk had om
liet zand, dal alles in huis met een
scherpe, gele stof bedekt bod weg te
vegen.
Als bel een tochtje up 'zee be
treft, dan is er natuurlijk geen kijk
moor op. dacht Clara, terwijl ziij niet
onderzoekend gelaat naar de lucht
keek. Maar liet kan een croquet par
tij of eenvoudig een afternoon-tea
zijn. Ik kan mij haast niet voorstel
len. dn| hij er heengaan zal en
toch. win weet?
Van uur tot uur wachtte zij op
een aankondiging van zijn kant; want
als Mr. Aikmnn plannen had voor den
niiddog. zou hij haar moeten zeggen,
dat hij dezen middag haar niet kon
aflossen. liet werd t'Jjd van do lunch
en nog had hij niets over dat onder
worp gesproken.
Direct na dc lunch hoorde zij den
stap van Mr. Laing. op dc trap cn nok
oen ander, die vanboven kwam. Vlak
voor de deur ontmoetten zij elkaar.
Zoo, is u daar 1 zei Aikmnn, luid
tot zijn vriend, waaruit, Clara zonder
aarzelen opmaakte, dat liet een af
spraak gold.
O. bij komt" zeker zoo lang mijn
post innemen.
Zij dacht, dat zij er nu alles van
begreep.
De beide boeren kwamen binnen.
Een mooie dag! zei Mr. Laing,
torWij] hij 'langzaam zijn handschoe
nen uittrok. Natuurlijk in zijn soort.
Wat ecu prachtige branding heb ik
aanschouwd Ik heb den morgen op
de pier doorgebracht Do golven ko
men aangesneld als troepen wilde
.paarden, en zij hebben hun manen
over mij uitgeschud, zooals jo ziet.
Hij ging met zijn hand over zijn
jas, waaraan nog groote druppels
hingen.
Geen dag om in huis te zitten,
vooral na dc beide vorige. Is u al aan
den wandel geweest?
Nu kook hij Clara aan.
Neon, ik wou juist gaan. Ik denk
ten minste, dat ik gaan kan? ze.i ze
snel haar blik naar Alk man richtend.
Natuurlijk moet u gaan. U is al
in twee dagen niet uit geweest.
Zij deed een paar passen naar de
deur, on keerde zich toen om, om
aan Laing tc vragen
Op dc pier kan men dc branding
zeker bot mooist zien, nietwaar?
O ja, verreweg bet mooist,
U moet nu niet op de pier gaan,
zoi Ai km om snel.
Waarom niet?
Het is er nu nog niet veilig, tot
dat de wind wat meer gaat liggen.
Die steenen zijn soms zoo bijzonder
glibberig.
O ik ben niet laing zeti Clara,
mot een overmoedigen lach. dio hom
scheen to prikkelen.
Hot gelaat van Aikrnan betrok.
Ik verbied u to gaan zei liij met
saamgeknepen lippen. I-Iet zou dwaas
ficid zijn.
Een trotsclvo beweging van Clara s
hoofd en een schittering in haar
oogen was antwoord op 't gebiedende
van den toon.
Haar lippen bewogen zich reeds,
maar Mr. Laing kwam snel tusschcn-
bciden.
-- Natuurlijk zonder geleide, is het
dwaasheid, zei liij met bestudeerde
onverschilligheid. Maar als jezelf haar
nu eens begeleidde, Aikmnn? Er is
geen, enkele roden, waarom je thuis
zoudt blijven. Ik ben toevallig juist
in een stemming voor dc piano heden
middag, en uw moeder schijnt even
zeer in de stemming te, zijn om te
1 luisteren,. Wij zullen het «en uur
Daarmee klaar, ging hij zijn maal
doen, met koude ham en brood1 en
boter natuurlijk de keukenboter.
Net. toen li" bijna klaar was. kwam
mevrouw Meok terug. Dat is mooi
van je, James, was 'teerste wat ze
zei, je hebt me niet eens een rijtuig
gestuurd en ik heb bijna een uur er
op gewacht.
Ja, zei haar echtgenoot kalmp
jes, ik heb 't verschrikkelijk druk ge
had. ik ben net thuis. Die ham is
goed een klein beetje te gaar, hè l
Misschien zou een beetje minder
haar geen kwaad hebben gedaan, 'k
Zal je een stuk taart geven.
Neen, dank jc wel. Geen koude
taart, als er warme appels in de oven
staan. Als jc me een pleizier wil doen
kan je ze wel brengen, als je niet te
moe bent.
Mevrouw Meek deed het. In een
paar oogenblikken verscheen ze weer
en zette, zonder een spier van haar
gezicht te vertrekken, dc schaal met
appels voor haar heer en meester. Zc
waren ongeveer zoo groot als een noot
cn hadden de kleur van ebbenhout.
Naar de wijze te oordeelen, waarop
zo over d'e schaal rammelden, moesten
zc zoo hard zijn als geweerkogels.
Mijnheer Meek stond op met een
van woede vertrokken gelaat.
Ik ben bang. merkte zijn vrouw
op. dat ze net als dc ham, wat te
gaar zijn
Als ik de kat tc pakken krijg,
zei mijnheer Meek, toen dat roofzuch
tig wezen langs hom liep met een
voor den-gek-houdend gekvvispel van
zijn staart, breek ik hem alle botten
in zijn corpus alleen beschreef liij
dat corpus met zulke vreemde adjec
tieven. die onbekend waren aan me
vrouw Meek. Ten minste dat zei ze,
toon zc de heele gebeurtenis den vol
genden dag aan hare boezemvriendin,
mevrouw Muggins vertelde.
Het ■fictor £JujjO--
SSuseutra te Parijs cis
deszelfs inhoud.
(Bij de plaat).
Sinds ettelijke dagen loeft tc Parijs
nu een Victor Hugo-Museum, geves
tigd in het huis op de Place des
Vosgos, waar de dichter zoovele jaren
gewoond licpft.
't Was oen vrij gemakkelijk begin
non zoo'n museum van Victor Hugo
aan to leggen, omdat hij niet alleen
schrijver doch ook artist was cn cari-
atuur-teokenaar van talent, schrijn
werker cn houtsnijder daarenboven,
zoo is het betrokken huis gevuld niet
belangrijke dingen, op den dichter be
trekking hebbende of rechtstreeks van
hein afkomstig
Het voornaamst© wel is Hugo's
schrijftafel!, waaraan hij zijn meeste
werken geschreven hoefteen meubel
in stijl Lodewijk XIII en zeer lioog,
daar Hugo immer staande schreef.
Eon andere lessenaar draagt vier
inktkokers en vier pennen van La
martinc, Alex Dumas, George Sand en
Victor Hugo zelven. elk mot eon auto
graaf achter glas.
Dan bevat het museum een ameu
blement. geheel vervaardigd door
Victor Hugo, die overal stukken hout
verzamelde en dan later vervormde
tot gebruiksvoorwerpen.
Ileel interessant is ook een copie van
„Cliatimeouts" op welks band een gou
den bij is vastgemaakt, welke van den
keizerlijken mantel van Napoleon III
door Jules Claretic was afgenomen,
toen deze in 1870 door de voorloopige
rogeering werd afgevaardigd om de
papieren in de Tuilaricon te rang
schikken cn Victor Hugo heeft, opeen
blanco bladzijde geschreven uit ,,'Her-
nanic" do volgende regels
Abeilles.
Fillcs do la lumièro
Envolez-vous do cc niauteau.
Verder vindt men in hot museum
een verzameling pijpen niet Hugo's
kop. vervaardigd door ecu vurig ver
eerder een afgietsel van Hugo's hoofd
na den dood; zijn gala-jas als Acade
mielid cn de pet door hom gedragen
bij zijn vlucht. 2 Dcc. 1852.
1. Pijpen, mot Hugo's kop. i sjerp alg senate,. I 5. Hugo's werktafel.
2. Een afgietsel van Hugo's kop, ge- li. De band van „Chatiments" met li. Bank, door Hugo vervaardigd uit
nonion op zijn doodsbed; zijn mantel, do bij. stukken bout
als Academielid; de pet, welke hij op <i. Een meubel, door Victor Hugo 7. Dc tafel niet vier inktkokers on
had bij zijn vlucht in 1852 en zijn vervaardigd. vier pennen.
Hoe Jantje zijn morgen door
bracht.
Gegild' 15 minuten, zonder adem to
halen.
Genoog haar uit zijn ooms hoofd
ca baard geplukt om een peluw mee
te stoppen.
Zes knoopen ingeslikt en het groot*
sto deel van een klosje garen.
De inlioudi van moedors werkmandje
in het vuur geledigd.
Getracht den kop van do kat in een
tinnen kroes te stoppen en natuurlijk
bij dio poging lcelijk gekrabd.
Het. hoofd afgebroken van een fijn
porcolcinen- poppetje van zijn zuster,
toen hij probeerde hot in zijn spoor
wagen te zetten.
Twee ruiten gebroken met oen wan
delstok, dien oom hem in handen liet
hebben.
In den kolenbak gevallen cn zijn
nieuw wit pakje bedorven.
Het karpet bijna in brand gesto
ken. terwijl oom even de kamer uit
was om wat voor hein op to snorren,
dat hem kon bezighouden.
lang best samen kunnen vinden? j
Ecu rilling doortrilde Clara van het j
hoofd tot dc voeten een rilling van
onverwachte opwinding. Zij bleef op
eenigen afstand van dc deur staan,
zonder den moed te hebben Aikmnn,
aan to fcien. en toch nauwelijks !n
staat zijn antwoord af to wachten.
Ilct klonk terughoudend genoeg toon
het kwam. tenminste voor zoover hot
de woorden betrofmaar zou zij
zich vergissen of klonk in den
toon. waarop dio onverschillige woor
den gezegd werden, dezelfle trilling,
waardoor zij zich voelde bevangen.
Dat is geen kwaad idee. Wil u
uzelf aan mij toevertrouwen, Miss
Wood
Daar was do crisis. .Als zij in staat
was hem mee te nemen naar buiten
dan werden zijn andere plannen wat
ze ook mochten, verijdeld. Ethel zou
vergeefs op hem wachten, misschien
zou zij hem komen halen, op hem
wachten, alles voor niets. Want heden
middag zou hij niet bij Ethel maar bij
baar zijn.
Even te voren bad zij hem niet
kunnon aanlktijkon. nu voelde zij haar
oogen onweerstaanbaar tot hem aan
getrokken.
Ja. zei ze op anderen toon, de
trots van even te voren volkomen
latende varen. En haastig, voegde zij
er bij
Als u zeker is, dat u niet ergens door het luchtruim en felle zonnestra-
anders zijn moet. jlon werden zoo nu en dan weerkaatst
Hij keek haar weer aan zonder tc op de oppervlakte van de zee.
antwoorden, cn wendde zich tóen tot I Waarom vroeg u, of ik misschien
zijn vriend. ergens anders verwacht zou worden?
U kan hier dus stellig blijven, (vroeg Aikman. na lang gezwegen te
tot wij terugkeeren hebben, terwijl zij in de richting van
Verlaat je op mij. de pier liepen.
Toen zij voor'teerst in al dio maan- Haar hart klopte van vreugde en
den naast elkaar do straat afliepen, beefde tegelijkertijd toen zij opmerk-
voolde Clara zich meer. alsof zij op te. hoeveel er in zijn stem verborgen
wolken, liep. dan op de ongelijke j lag; toch verraadde zij zichzelf niet
straatsteenen van Ratlibeggio. Op dat Een opkomende gedachte van
oogenblik warén, al haar scrupules mij, zei ze lachend. Ik verbeeldde mij,
verdwenen voor liet genot van liet dat ik iets hoorde spreken over een
oogenblik. afspraak op Donderdag.
Zij dacht nu niet aan den dag van Is het heden Donderdag O. ja.
morgen; het tegenwoordige bestond het. is waar! Ik geloof heusch, datu
i voor haar alleen; en hot gevoel, dat gelijk heeft
zij over Ethel gezegevierd had. be- I Wat die afspraak betreft
hcerschte haar geheel. Zij verheugde Ja. juist, over die afspraak,
zich over de windvlagen, die langs I Zij lachte weer. vroolijker dan te
I - straat scheerden, omdat zij haar voren.
noodzaakten de hand aan haar hoed i Hebben mannen altijd zoo'n kor
te houden, hetgeen haar gelaat ge- to memorie? En dan nog wol met zoo
deeltelijk verborg. 'een artistiek genot in 't vooruitzicht
I Mr. Laing had gelijk gehad' mot to U schijnt nog niet het model voor een
zeggen, dat het heden eon prachtige Elan ie of oen Gónovéva noodig tc
dag was in, zijn soort. Natuur had hebben.
nog niet uitgewoed, indrukwekkend I Spreekt u over miss Grant?
was de zee en klein voelde men zich Over wie anders zou ik spreken'?
tegenover de plotselinge windvlagen, Dergelijke vrouwen komt men niet
waarbij een gewoon sterveling moeite led eren dag tegen, nietwaar?
had op de been te blijven. Dunne Hij antwoordde haar niet. dadelijk,
witte wolken gingen in groote vaart maar in weerwil van don beschutten-
den arm. had Clara het gevoel, alsof
hij zijn best deed haar aan te zien,
dat hij zelfs even achter haur was
gebleven, om dat te kunnon doen.
Zij is buiten kwestie een bijzon
der knappe vrouw.
Uit iels in zijn toon maakte zij op.
dat liij glimlachte, bijna alsof hein
plotseling een licht was opgegaan.
Zij voelde een, vuurroode kleur naar
haar wangen stijgen,
j Het geheim moes), zeker duidelijk
,°P haar gezicht te lezen zijn.
i Zij is niet alleen knap. zij is
mooi, zei Clara ecnigszins stijf, vast
besloten Ethel te prijzen, wat er ook
gebeurde. Maar hoe zij ook haar best
deed, tocli klonk er minachting in
haar stem, toen zij er bijvoegde
I Het verbaasd mij, dat u haar
portret niet maakt.
Ik weet niet eens, of ze voor mij
zou willen zitten.
i O, dat weet ik zeker zei Clara,
snel en met nog meer minachting in
haar stem' dan een oogenblik Ie vo
ren.
Het zou werkelijk dc moeite
waard zijn, daar eens over te denken.
Wat heeft u toch goede denkbeelden,
miss Wood
(Wordt vervolgd.)
