DE GOUVERNANTE
Janmaat voor het Hof.
Onder de vele eigenaardigheden van
den zeeman is er een, om alles te be
schrijven in zijn typisch zeemanstaaltje.
De lastigheid hiervan kwam vooral uit
in een zaak, waarin een oude bootsman
als getuige voor een gerechtshof werd
gehoord. Nadat Janmaat voor de groene
tafel was getreden en den eed had afge
legd, had het volgende onderhoud
„Nu, mijnheer Dok" zei de advocaat,
„wilt u zeker wel zoo goed zijn om te
vertellen wat u van den gevangene daar,
weet".
„Wel," zei Janmaat, „zie je, het was
zoo. Ik was net onder lij van „het Au-
ker en de Kroon", kruisende op een
kottertje dat ik daar zou praaien, toen
plotseling die vent uit de haven kwam,
en als de vliegende Hollander vooruit
zeilde. Toen hij aan lij van me kwam,
gooide hij zijn roer om en leveerde net
zoolang, tot hij de pier had gevonden.
Toen draaide hij bij en stevende een
goede tien voet voort".
„Mijn waarde heer", zei de advocaat,
„dit bargoensch is voor het hof totaal
onverstaanbaar. U moet duidelijker zijn.
Was de nacht, waarin u den gevangene
zag, niet bijzonder stormachtig?"
„O ja," antwoordde Janmaat, „je zoudt
met je topzeilen veilig varen, maar 't
zou niet sekuur geweest om. de lijzeilen
bij te zetten, zonder twee reven erin. De
achterzeilen had je nog kunnen velen
met een reef, maar ze zou en beter naar
het stuur hebben geluisterd, als je er
meer had ingelegd".
„Dat is geen antwoord op mijn vraag,"
zei de advocaat. „U drijft den spot met
liet hof. Luistert u nu eens goed en ant
woordt me op een verstandige manier.
Hoe aat was het ongeveer dat u 's
nachts den gevangene zaagt?"
„Ik zou zoo zeggen, drie glazen van
de hondenwacht".
„Gij beleedigt het hof, mijnheer", riep
de advocaat nijdig. „Ik moet den officier
vt-rzoeken dezen getuige te waarschu
wen tegen verder op deze wijze voort
gaan".
De officier zei streng tagen Janmaat.
„Je moet je zeejargon voor je houden,
dat is geheel onbegrijpelijk voor ons;
geef je verklaring op begrijpelijke ma
nier".
„Geheel onbegrijpelijk" riep Janmaat
i/i verbazing uit. „Wel, jullie noemen
jezelf groote geleerden en je verstaat
niet eens fatsoenlijk Hollandsch. Hoe,
bij alle stormen en orkanen, wil je dan
hebben, dat ik spreek?"
„Tegen zoo'n stomheid is geen rede-
nceren mogelijk. Zet u?"
Feuilleton.
Uit het Engelsch van
DOROTHEA GERARD.
57)
Maar Aikman liet zich niet ophou
den. Hij had zijn jas en valies aan
het station1 laten staan en naderde te
voet „Het Kasteel". Nadat hij de voor
deur geopend; had, ging hij niet, zoo
als zijn gewoonte was. direct naar de
kamer zijner moeder, maar hij stapte
een klein kamertje binnen, dat gelijk
vloers lag naast de eetkamer, en dal
hij zoowel als werkkamertje als voor
bibliotheek gebruikte.
Hier begon hij, zelfs zonder zijn
overjas los te maken, in den stapel
couranten te zoeken, die hier en daar
verspreid! lagen.
Na vijf minuten gezocht te hebben,
scheen hij het rechte gevonden te
hebben en nog altijd was ni»mand in
huis bekend met zijn aanwezigheid
aldaar.
Wat hij- gevonden had was een exem
plaar van de „Scotsman" van onge
veer dirie maanden geleden.
Na de kolommen doorgezien Ie heb
ben, knikte hij met voldoening de
courant werd omgevouwen, zoodat
het bewuste bericht bovenop was
en, met de Scotsman" in zijn zak,
ging hij de trap op.
Tien tegen één. dat zij niet op
den datum let, zei hij, terwijl hij de
„Wat?" vroeg Janmaat.
„Zet u, mijnheer!" riep de advocaat.
,,'k Ben dertig jaar op zee geweest,
maar heb nog nooit van zoo'n comman
do igehoord. Wat beteekent 't eigenlijk?"
„Denk maar dat bij zegt, dat je je an
ker kunt laten vallen, Jan", riep een
stem van, de publieke tribune.
„Nou, waarom zei hij dat dan niet?"
bromde Janmaat, terwijl hij ging zitten,
„Ik zal gestraft worden, als ik ooit
zulke koekebakkers gezien heb. Ze weten
nog viel minder dan de koksjongen".
Réiane's schatten.
Do Parijsche tooneelspeelstcir Mme.
Réjane bezit eene zeer kostbare verza
meling kleinoodiën, alle geschenken
van gekroonde hoofden.
Zij heeft een armband, welken z-ij
van den Czaar, eerie broche, die zij
van keizer Wilhelm, en een ring, dien
zij van koning Edward ontving.
De koninginnen wedijverden met de
koningen in het geven van huldeblij
ken van goud en edelgesteenten aan
de kunstenares.
Zoo ontving zij o. a. prachtige saf
fieren van de koningin van Spanje en
kostbare topazen van de koningin van
Portugal.
Van Don Carlos heeft Réjane een
fraai span muilezels ten geschenke
gekregen, waarmede zij, ook in den
vreemde, bij voorkeur rijdt.
trap op liep.
Clara zat met haar rug naar de
deur' op den vloer, met haar schoot
vol sleutelbloemen en een groote
mand met dezelfde bloemen naast
haar. Zij maakte een krans van
sleutelbloemen, die het oog van de
oude dame zeer scheen te bekoren,
en die die kamer met heerlijken geur
vervulde, maar de maakster zelve
scheen totaal onverschillig voor het
werk, dat uit haar handen kwam.
Beni jij liet, Jane vroeg Clara
met een eenigszins moedelooze stem
geen antwoord krijgend en plotseling
een opgewekte uitdrukking in de oo
gen van mevr. Aikman ziende, keerde
zij zich zenuwachtig verbaasd om.
Het. volgend oogenblik stond zij
overeind.
Zij liet den mand met sleutelbloe
men in dien steek en don krans val
len.
O was alles wat zij blozend en
vol vreugde zei. Het volgend oogen
blik scheen zij zich eerst bewust te
zijni, wat. dit zeggen wilde geen
ontmoeting maar een scheidingen
haar kleur verminderde weer tot een
eenigszins teere tint. die Aikman di
rect bij zijn binnenkomen had waar
genomen. Haar oogen. schenen ang
stig te zoeken naar iemand achter
hem.
Aikman. ging zonder spreken naar
den stoel van zijn moeder.
Na haar aangekeken te hebben en
haar handen gekust te hebben, drukte
hij rnet een droeven glimlach haar
een houten vogel in de hand. die hij
voor haar had meegenomen. Toen
duISsea- sfe
sehtliende asnw>
(Bij de plaat).
De duiker, zooals we hem thans
kennen met zijn helm met groote gla
zen oogen. zijn laarzen met looden
zolen en zijn pak van gutta percha,
is een niet meer zeldzame verschijning
in zeehavens on bij de Engelsche ma
rine bevindt er zich zelfs een aan
booid van ieder oorlogsschip.
Deze laatste omstandigheid is vol
strekt niets nieuws, want in de ver-
halcn over de Spaansche Armada
wordt reeds molding gemaakt van
een „duiker", die van het eene schip
naar het andere werd gezonden. Maar
deze duiker was waarschijnlijk slechts
een man die goed kon zwemmen en
duiken, maar niet voorzien was van
een speciaal duik-costuum. dat hem
in staat stelde, Vonge poozen achter
een in hel water te blijven.
Toch schijnen er in vroeger eeuwen
wel pogingen te zijn aangewend om
zulk een duikersharnas saam te stel
len. In oude manuscripten vindt men
nu on dan teekeningen. die deze on
derstelling kracht bijzetten en op de
meeste.van die teekeningen zijn pij
pen, waai'docr lucht aan den man on
der water wordt toegevoerd, duidelijK
hij zag, dat zij pleizeir had in het
nieuwe speelgoed wendde hij zich
tot Clara. Zij stond daar druk bezig
met bevende vingers de blaadjes van
de bloemen van haar japon af te
slaan .terwijl haar oogen onweer
staanbaar naar do deur getrokken
schenen te worden.
Waar kijkt u zoo naar vroeg
Aikman. Er is daar niemand.
Heeft u niemand gevonden? In
al dien tijd
Ademloos en vol hoop klonk die
vraag.
Integendeel; ik heb volkomen
gevonden, wat ik noodig heb
Dan kan ik nu heengaan vroeg
zij snel, maar worstelende nu mot
haar tranen.
Ja, alls u hot wenscht, kan u
gaan
Maar ik moet toch zeker wachten
totdat mijn plaatsvervangster komt?
Maak u daarover niet ongerust.
Zij zal hier zijn, voordat u het huis
verlaat. Heeft u uwe toebereidselen
al gemaakt?
N... neen, nog niet.
Dan moest u daar nu maar mee
beginnen. Ik wil u niet langer op
houden.
Zij ging naar de deur met door
tranen omsluierde oogen, zonder te
kunnen denken, bitter teleurgesteld
door zijn koele manier van doen,
maar toch nog meer ontroerd dan
teleurgesteld.
Toen zij hem den rug toegekeerd
had, keek hij liaar met ademlooze
oplettendheid na, totdat zij bijna bij
de deur was, toen klonk zijn stom
afgebeeld. Het is echter waarschijn
lijk, dat de mee?te dezer teekeningen
nooit in praeftijk zijn gebrachtzij
waren meestal proeven van uitvin-
dersnadenken.
Het eerste practische duikersharnas
is. naar het heet, tegen het einde der
achttiende eeuw uitgevonden door een
bewoner van Breslau, C. H. Klingerts
genaamd, en men verhaalt, hoe zeke
re Joachim, een jager, in het door
Klingerts uitgevonden costuum, den
24sten Juni 1797 afdaalde in een diep
en sterk-stroomend gedeelte van de
rivier ds Oder, waar hij stukken hout
zaagde en hakte, aan takels bevestig
de en boven water liet ophalen.
Het harnasgedeelte van het costuum
bestond uit een helm van bijzonderen
vorm en een soort boistkuras. Do
eerste was van koper vervaardigd en
nog steviger gemaakt door ijzeren
banden binnenin het laatste was een
tinnen plaat, eveneens door ijzeren
banden versterkt.
Het buigzame gedeelte van het cos
tuum was gemaakt van waterdicht
leder en de buizen voor den toevoer
van lucht waren eveneens van leder,
dat gesteund werd door spiraalvormi
ge koperdraden. Iedere luchtbuis was
voorzien van een cylindervormig re
servoir voor do opening van het
vocht, ontslaan door het neerslaan van
den adem. Deze reservoirs zijn afge
beeld op de plaat en hangen aan den
rug van den duiker. Deze had aan
het middel gewichten hangen, die zijn
evenwicht moesten verzekeren, bij zijn
bewegingen onder water.
Ten einde een voldoenden toevoer
van lucht bij het werken op groo'e
diepte te verzekeren, werd in verbin
ding met het duikerscostuum een re
servoir van vrij grooten omvang, dat
van stevig metaal was vervaardigd,
gebruikt. Het reservoir had den vorm
van een cylinder met kegelvormige
uiteinden en bezat aan de eene zijde
een platform, waai-op de duiker stond
en waarop tevens een lantaarn, was
geplaatst om liem bij te lichten. De
geheele inrichting met den duiker ei
op dreef, doordat haar gewicht onge
veer gelijk was aan het volume wa
ter. dat er door verplaatst werd. Door
middel van ballast-gewichten werd
het toestel in verticalen stand gehou
den. Door middel van een slinger
naast zich kon de duiker het luchtvo
lume in den cylinder vergrooten,
waardoor het geheel zakte. Een tegen
gestelde handeling deed het toestel
rijzen. I-I&t reservoir bevatte lucht ge
noeg om, den duiker twee uren lang
het werken onder water mogelijk te
maken.
Zooals men ziet een vernuftig toe
stel. dat zich tegenover de wéinige,
ecnvoudigein inrichtingen evenwel niet
heeft kunnen handhaven.
zoo onverschillig mogelijk
O, ja, miss Wood, wat ik zeggen
wou
Zij bleef staan.
U kende immers mijn oom Beat-
son, niet waar?
Uw oom te Dallington?
Ja.
Dien kende ik. Hij was de buur
man van de familie Grant.
Juist. Dan zal misschien dit be
richt u interesseeren.
Hij haalde die „Scotsman" uit zijn
zak en reikte hem liaar over, zonder
haar aan te zien.
Werktuigelijk nam zij het blad van
hein aan en las het aangeduidde be
richt.
„Er zal weldra een huwelijk ge
sloten worden tusschen mr. John
Beatson, van de bekende firma
Beatson Co., en miss Ellen Car-
ringsford, oudste dochter van Char
les Carringsford, Esq., Drewett
Hall. Midlorthian.
Zij had tijd noodig om den zin
van dit volkomen onverwachte be
richt in al zijn omvang te begrijpen.
Dat scheen voor Aikman's ongeduld
onmogelijk lapg tc duren, hij kon het
niet meer uithouden en nog voordat
zij iets zei. kwam zijn opmerking zoo
bedaard mogelijk, waardoor Clara in
't minst, niet vermoedde, hoeveel on
geduld er achter verscholen lag.
Een eigenaardig idéé, nietwaar,
om op zijn leeftijd nog te trouwen?
Maar dit beteekent dus. dat...
Dat hij er den voorkeur aan
geeft zijn geld na te laten aan directe
erfgenamen, in plaats van aan indi-
5
Iets over drijf steen.
Op de tentoonstelling te Dusseldorf
het afgeloopen jaar gehouden, waar
men o. a. ook tal van uitgevoerde
werken op bouwkundig gebied aan
trof, trok vooral, de aandacht een ar
beiderswoning, geheel van drijfsteen
gebouwd.
Uit de voor dat, gebouw toegekende
onderscheiding Jri'ijkt, welk een <rroo-
te Waarde, zoowel de betrokken auto
riteiten als de technici aan den drijf
steen al,s bouwmateriaal hechten, en
inderdaad verdient dit materiaal dan
ook al ge me ene belangstelling en zal
het wegens zijn groote voordeeleai en
goede hoedanigheden steeds moer in
gebruik komen.
Het soortelijk gewicht dat van 1
kub. meter baksteen 1250 K.G. oc-
draagt, is van drijfsteen ongeveer da
helft, namelijk 650 K.G., terwijl even
zoo die prijzen een groot verschil aan
wijzen, zijnde die van 1 kub. meter
baksteen als metselwerk pl.m. f 6.90
en van 1 kub. meter drijfsteen opge
trokken niet meer dan ruim' f 3. Bo
vendien is metselwerk, waarvoor
drijfsteen gebruikt wordt, veel beter
tegen den invloed van het weer be
stand. evenals tegen vuur en wordt
bij het bouwen zeer spoedig droog.
Vooral de firma Charles Hollmann.
te Anderaach legt zich op d.e ver
vaardiging van drijfsteen toe. Zij deelt
o. a. mede. dat in de laatste 0 jaren
de verkoop van pl. m. 120 millioen
tot pl. m. 255 millioen stuks per jaar
is gestegen.
Hoe oriënteeren zioh post
duiven.
Merkwaardig is het aantal tlieoriën
die zijn opgeworpen, om het wed er-
vinden van de plaats, waar zij wer
den losgelaten, door de postduiven te
verklaren. Een geleerde heeft zelfs in
den kop der dieren een bijzonder or
gaan ontdekt, dat hen in staat stelt,
den weg terug te vinden, zoodat zij
als 'tware een natuurlijk kompas bij
zich zouden drageh.
En toch ligt, als gewoonlijk, dé
waarheidi dichtbij. Ieder heeft wel eens
op een toren of een berg gestaan en
weet welk een grooten kring men
dan bij helder weer kan rondzien. Nu
zien vogels, zooals men weet, heel
scherp en men mag aannemen, dat
een duif, die op een hoogen toren van
de eene of andere stad zit, dergelijke
torens uren en uren in don omtrek
kan zien. Groote muren, stroomen,
gebergten en wouden en dergelijke
'zijn dus voor de duiven in uitgebrei-
den kring bekende voorwerpen, daar
zij deze dagelijks zien. Daarom laat
men ook de duiven eerst kleine, ver
volgens grootere. reizen maken.
Dat het alleen het scherpe gezicht
der duiven is, niet zooiets als een
aangeboren gevoel, dat haar de plaats
terug doet vinden, waar zij vapdaan
komen, blijkt ook hieruit, dat zij bij
een plotseling opkomenden nevel of
invallende duisternis, den weg niet
I kunnen terugvinden. Daaruit mag
men tevens de gevolgtrekking maken,
dat niet dc reuk haar op liet spoor
i brengt of houdt, want op den reuk
I jagende dieren, als vossen, wolven,
t9ou«enii(é's ;s ledes-ets ceintuurs.
De sloffen ceintuurs, n.l. die van
zijde, satijn, met gitten benaaid,
elastiek en dergelijke, zijn bezig lang
zamerhand te verdwijnen. Daarente
gen maken de lederen ceintuurs meer
en. meer opgang, en nu niet slechts
de gladi lederen ceintuur, waarbij de
waarde feitelijk alléén in den min of
moer fraaien, soms zelfs kostbaren
gesp zat, maar ook. het leder op zich
zelf wordt versierd door een mooi,
smaakvol in- of uitgeperst dessin.
Wij brengen hierbij een i ge afbeel
dingen der laatste nouveautés in dit
artikel en maken speciaal opmerk
zaam op die ceintuurs, welke sport-
emhlemen vertoonen (golf- en cricket
spel) en dan ook door dc beoefenaai-
stcrö dezer spelen bij voorkeur zullen
gekocht worden.
beren, jagen bij voorkeur in de duis
ternis, omdat het gemis van het licht
I heel geen invloed heeft op de werking
van het reukorgaan.
Proefnemingen, onlangs bij militai
re manoeuvres met postduiven ge
daan, hebben d'e juistheid van deze
opvatting bevestigd. In een luchtbal
lon medegenomen duiven konden,
wanneer zij met nevelafchtig weer
werden losgelaten, hun, weg niet vin-
dén ze. haastten zich daarom naar
een beter verlichte plek, overtuigd,dat
zij vandaar een vrij uitzicht hadden.
Geheime geneesmiddelen.
De Senaat van Hamburg heeft bij ver
ordening een lijst vastgesteld van 95
zulke middelen, waarvan de openlijke
aankondiging en aanbeveling is verbo
den en die enkel telkens op voorschrift
van een geneeskundige door apothekers
magen worden afgeleverd. Aanvulling
der lijst geschiedt naar behoefte.
De hoeveelheid microben in
de lucht.
Iedereen weet dat de lucht, die wij
inademen, microhen bevat en dac
bijna alle microben die onze longen
bevatten, daarin komen door de in
ademing van de lucht. Bijna allen,
want men moet niet, vergeten, dat
veel van die microben ook in onze
ademhalingsorganen geboren worden
en daar langen tlijd blijven. Maar do
zuiverheid van de lucht is zeer ver
schillend. daar zal niemand aan twij
felen. De lucht, die zich op groote
hoogte bevindt, is arm aan microben.
Zoo is het ook met de lucht op zee on
aan het strand. Daarentegen is de
lucht in de buurt van steden en dor
pen zeer onzuiver. En zij is het minst
zuiver, wanneer het hard waait en de
stof van de strajen opgejaagd wordt.
Ecu onderzoeker heeft nauwkeurig
willen weten, hoeveel microben de
lucht bevat in een stofwolk door een
windvlaag opgejaagd.
Ilij heeft in een toestel, dat 10 liter
kon bevatten, lucht gezogen uit een
straat, ter hoogte van 1.50 Meter bo
ven den grond, terwijl de wind een
wolk van stof opjoeg. Het resultaat
was 200,000 verschillende soorten van
microben, dat is 20.000 per liter. Men
ziet hieruit, dat stof, behalve dat net
onaangenaam is. in hooge mate
schadelijk is voor de gezondheid, ook
door de vergrooting van de kans tot
aandoening van de ademhalings
organen. lin men leert hier ook uit,
hoe nuttig liet besproeien van de open
bare wegen is voor de gezondheid.
reote. Zoo schijnt het ten minste, j Was het het geld, dat in den
vindt u niet? |weg zat?
Clara begon te beven, nog steeds N... neen, niet alleen het geld;;
niet haar oogen op het papier gericht, ik was hetzeif. Hoe kon ik zeker zijn?
als op een toevluchtsoord. En ben je nu zeker?
Zij had haar zelfbeheersching ge-1 Volkomen, fluisterde zij en keek
heel verloren, en de kamer scheen j liem nu met haar schitterende oogen I
met haar rond te draaien. in het gelaat. De blik, dien zij daar
Toch wel hard voor een men- ontmoette, was niet juist, wat zijl
sclienkind, ging Aikman voort, zich- verwachtte, waarop zij ook voorbe*
zelf volkomen beheer schend. I reidi was, niet op dien ondeugenden
- U condoleert mij toch zeker, niet, glans.
miss Wood? Is het niet hard, zoo in-Het is toch gelukkig, dat het
eens zijn vooruitzichten den bodem geld niet in den weg zit, zei Aikman
zien ingeslagen en dat alleen door de glimlachend, omdat, je moet weten,
grillen van een oud man? I dat het geld nog altijd! evenals te vo-
Ik ik o, waarom zei u 1 ren aanwezig is
•mij dat niet eerder riep Clara uit, I Zij trachtte achteruit te gaan, om
allo voorzichtigheid uit het oog ver- de uitdrukking van zijn gezjcht dui-
liezend, en een paar oogen naar zijn delijker te zien, maar hij hield haar
gelaat opheffend, die. ofschoon vol j des te steviger vast, als had hij die
tranen, allesbehalve condolëantie uit-1 beweging verwacht.
weging, als om zich uit zijn armen daaraan wel gedacht? O, de zon gaat
los te maken. zoo laat voor mij op, denk je, dat ik
Waarom heb je dit spel met mij je voor zoo'n kleinigheid weer zou
gespeeld? Ik begrijp het niet! laten heengaan?
En heb jij met mij geen spel ge-1 o, miss Wood, miss Wood, je
speeld, Clara? wist niet. welken leeuw je met dat
Zij sloeg haar oogen neer voor zijn spelletje deedt ontwaken!
ernstigen blik. j En vroolijk lachende trok hij haar
Maar als je dan toch rijk wordt.wcer naar zich toe.
dan is er inderdaad niets veranderd. Achter hen was een geluid. Mevr.
O, je weet niet 1 Aikman had den vogel op den grond
Weet ik niet? Waarom ben ik gegooid, en voorover buigende inbaar
dani in Weenen geweest? stoel, deed zij vruchtelooze pogingen
Weenen? Ik dacht, dat je in hem weer op te rapen.
Edinbung was Het volgend oogenblik knielde Clara
Dat denk je maar als ik je voor haar neer. tusschen de sleutel-
verteld heb, hoeveel vensters er in het bloemen, en haar den vogel aanrei-
bureau van fraulein Polil zijn, en hoe kend. bedekte zij de blanke handen
vaak haar lorgnet tijdens ons onder- die naar het speelgoed grepen, met
houd van haar neus is gevallen, dan hartstochtelijke kussen. Toen rij op-
zul je misschien gelooven, dat ik niet keek, ontmoetten haar oogen die van
dat
drukten,
Waarom zegt u zelfs niet,
het u spijt?
Dat kan ik nietomdat ik, om
dat ik blij ben ik ben werkelijk
blij ten bewijze waarvan zij direct
in tranon uitbarstte.
Nog vóórdat zij haar zakdoek had
to voorschijn gehaald, voelde zij zich
ondersteund door zijn arm en het
I Ik begrijp je niet die cou*
rant
Zegt niets dan de waarheid
Maar gaat je oom dan trouwen,
ja af neen'? I
Een oom van mij is ongetwij
feld van plan te trouwen, maar ik
heb niet gezegd, dat het dezelfde is,
die mij lot erfgenaam wil maken.
Het condoleeren was hier totaal l
volgend oogenblik stond zij te snik- j overbodig. Een kleine verwarring van
ken tegen zijn borst. Alles, waarvan identiteit, dat is alles. U kon natuur-
zij zich nu rekenschap gaf, was. dat j lijk niet weten, dat, ik twee ooms Beat-j
dc lange week van scheiding en over-son lveb, die, beiden leden van dézelf-!
spanning voorbij was, en dat hij niet j de firma geweest zijn en die als neven
zoo onverschillig was, als haar eendenzelfden do.opnaam ontvangen heb-
minuut geleden had toegeschenen. ben
Daar fluisterde hij haar in liet oor, Zij scheen een oogenblik na te den-
een wondervol vriendelijk fluisteren— ken en maakte toen een vlugge be-1
den zoon en ofschoon geen van beiden
in Edinburg ben gebleven. o
Zij kan het je niet gezegd heb-1 sprak, raden zij volkomen eikaars ge-
ben dachten, terwijl de groote blauwe
Dat deed zij ook nietmaar zijoogen van den één naar de ander
gaf mij een brief te lezen. dwaalden, als begrepen zij alles vol-
Ik heb kennis gemaakt met den komen.
scheidsmuur, Clara ik heb hem j Op dat oogenblik opende mr. Laing
aangeraakt en hij is plat op den de deur en na een langen blik op de
grond' gevallen in elkaar opgaande groep geslagen te
Maar i hebben, sloot hij de deur zachtjes
Laten wij er niet meer over sprc-wcer.
kenEr klonk nu zooveel ernst in j Een goed effect voor den voor
zijn toon. dat hij bijna streng ge- grond, bromde hij in zichzelf in de
noemd kon worden. j gang. een heel goed effect voor den
Al mag je dan het recht hebben voorgrondNapelsgeel zou uitstekend
je eigen leven te verwoesten ter wille doen voor de sleutelbloemen, denk
van zoo'n onbeduidend bezwaar; je ik. Alleen is het maar de vraag; Is
hebt geen recht om daarbij het mijne er iets. dat liet eigenaardig licht in
voor altijd ongelukkig te maken. Moet die gelaatstrekken kan weergeven?
ik door jouw schuld lijden? Heb je' EINDE.
