NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
I
Jet Huwelijk van
Sylviane.
21e Jaargang. No. 6282
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 22 DECEMBER 1903.
de
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
Voor Haari m PEf* MAANDEN: '"SV Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor de^rpen'in'de'n omtrek waar 'een Agent gevestigd is (kom der Haarlem van 1-5 regels ƒ0.75, elke regel meer/0.15. Reclames 30 Cent per regel
gemeente)1.30 n V Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Franco per post door Nederland 1.65 TvvMjjfe Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Afzonderlijke nummers 0.02% t
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 0.37>| t \i Hoofdbureau en DrukkerijZuider Buitenspaarne No. 6.
de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 122.
Uitgave der Vennootschap Löurens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Bijkantoor: Groote Hontstraat No. 55. Telefoonnummer 724.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs3N's Faubourg Montmartre.
Haarlem's Dagblad vau 22 Dec.
bevat:
Buitenlandseh Overzicht, Too
neel critiek van Frans Netscher,
Kameroverzicht, Binnenl.-Sport
en Stadsberichteu*
ïuiteiilandsck Overzicht
Hoofdschotel voor den Buiten>-
landscli Overzichtschrijver blijft voor
't oogenblik de toestand in Oost-Azië.
Maar helaas kan hij er al heel weinig
aan eigen beschouwingen bij doen
daar we geheel en al zijn aangewezen
op hetgeen buitenlandsche bladen uit
meer of min verdachte bron weten te
rertellen en we zijn al heel content
als we daarbij, zooals ditmaal nu
eens, niet behoeven terecht te komen
bij al te tendentieuse Engelsche be
richten.
De „Kölnische Zeitung" is zoo
vriendelijk mee te deelen wat zij ,,uit
bijzonder ingelichte bron" te St. Pe
tersburg verneemt en het klinkt wer
kelijk betrouwbaarder en gematigder
jan hetgeen men gewoonlijk uit Lon-
ien hoort.
Het blad dan meldt
Bij de jongste onderhandelingen
usschen Rusland en Japan moet Ja
pan aan de Russische regeering den
iisch gesteld hebben, het protectoraat
verkrijgen over Korea, in dezer
voege clat Rusland onvoorwaardelijk
Korea zou beschouwen als behooren-
le uitsluitend tot Japan's belangen
sfeer, en dat Japan een overwegen-
len invloed zou uitoefenen op de
taatkunde van het Koreaansche rijk.
laaventegen wil Japan de thans tus-
ichen Korea en Rusland bestaande
ïandelsverdragen, met inbegrip van
concessiën aan de Jaloe erkennen,
ia Rusland ook voor de toekomst al j
hike handelsvoorrechten toekennen
lie Korea (in overleg met Japan, na-
uurlijk) aan andere buitenlandsche
taten zal verleenen. Japan zou dus
oor zich in Korea volkomen staatkun-
ige en commercieele vrijheid verlan-
terwijl het Rusland als een
reemd land beschouwd wil zien.
Hoewel de correspondent dit niet
leidt, zal Japan nog wel deze conces-
ie doen, dat het aan Rusland geheel
vrije hand laat in Mantsjoerije).
Rusland van zijn kant moet ge- j
ischt hebben, dat het versterkte mi-
taire steunpunten zal mogen vesti-
en te Masampo (zuidoosten van Ko-
ea) en te Mokpo. met onbeperkte
rijheid van handel in Korea. Onder
voorwaarden wil Rusland een
rotectoraat van Japan erkennen, en
ok in de toekomst aan Japan den
oornaamsten invloed overlaten in
[órea.
Japan zou echter de vestiging van
of meer versterkte Russische
f9 laatsen aan de Koreaansche kust
)tweg afgeslagen hebben, en ten aan-
en van den Russischen handel in
orea tegenvoorstellen hebben gedaan
ie de vrijheid van dien handel zeer
>uden beperken. Waarop Rusland,
3C® riten handelsvrijheid, moet geëischt
3r* ebben dat op z'n minst Masampo
ich erd afgestaan als versterkt maritiem
ation dat was de geringste eisch
e gesteld kon worden tot verzeke-
ag van de gemeenschap ter zee tus-
schen Wladiwostok en Port Arthur.
Terwijl eenerzijds zulk een steun
punt van den Russischen kant nood
zakelijk geoordeeld wordt, voert men
te Petersburg bovendien aan, dai
Rusland nooit zou kunnen toelaten,
dat in de Broughton-straat door een
andere mogendheid een versterkte
plaats werd aangelegd, die om zoo
te zeggen als een Gibraltar tegen de
Russische vloot dienst zou kunnen
doen.
Bovendien echter moet de stadhou
der Alexejef zich nu pas weer zeer
beslist tegen een Japansch protecto
raat over Korea verklaard hebben, en
dat zou eigenlijk de reden zijn waar
om men in Tokio den toestand voor't
oogenblik duister inziet. Anderzijds
beweert men dat grootvorst Alexan
der Michaïlowitsj, van wien nog kort
geleden beweerd werd dat hij voor
een beslissing met de wapens was,
nu een oorlog afraadt, vooral omdat
de Russische vloot thans nog de bijv.
na een zeeslag zoo noodzakelijke dok
ken en herstellings-inrichtingen mist;
de bouw van ten minste twee nieuwe
dokken zou beslist noodig zijn. En de
grootvorst moet ook zijn eigen denk
beelden hebben over de gevechtswaar-
de van zekere Russische oorlogssche
pen. Daarentegen moet minister Bes-
sobrazof bepaald ten gunste van een
oorlog gestemd zijn, evenals vroeger.
De Tsaar is tegen den oorlog, zoolang
dat met Rusland's eer en aanzien be
staanbaar is, en ook graaf Lamsdorf
hoopt ook thans nog dat een minne
lijke schikking tot stand gebracht zal
kunnen worden.
Volgens den correspondent mag
men evenmin van den Raad der Oud
sten te Tokio een beslissing voor of
tegen den ooi-log verwachten daar
entegen mag men aannemen dat de
onderhandelingen nog voortgezet wor
den, in de hoop een voor beide partij
en aannemelijken grondslag van ver
standhouding te vinden. Het kan ech
ter, naar het oordeel van den bericht
gever, nog wel tot in het voorjaar
duren voordat de opgewondenheid, en
de afwisselende gex'ucliten over oorlog
en vrede gestild zijn.
Nadat we het voorgaande plicht
matig hadden neergeschreven kwa
men nog de volgende telegrafische be
richten, waarvan óók alweer weinig
valt te zeggen, le omdat ze als komen
de uit Peking weinig betrouwbaar
zijn, 2e omdat het Londensche tele
gram vrij sterk met dat uit Peking
in strijd is. We lateü ze hier volgen.
Uit Peking wordt van den 20en ge
seind
De Japansche legatie alhier heeft
officieel de mededeeling ontvangen,
dat Ruslands nota van antwoord de re
geering van den Mikado niet voldoet.
Later telegram. De Japansche lega
tie te Peking erkent, dat een ernstige
crisis voor de deur staat. De Japan
sche attaché militaire en de instruc
teur van de Chineesche troepen van
Joe An Sji (een Japansch kolonel) zijn
naar hun land vertrokken.
Eenige Chineesche nieuwsbladen
verspreidden eenigen tijd geleden liet
gerucht, dat Engeland zich voorstelt
om, indien de Russen weigeren Mant
sjoerije te ontruimen, aan de Jang
Tse-rivier een protectoraat te vesti
gen onder een Britschen onderkoning,
ten einde een tegenwicht te hebben te
gen Rusland's aanwassend prestige
in het Verre Oosten. Deze artikelen
wakkeren bij de Chineesche bevol
king een hevigen haat aan ook tegen
Engeland.
En uit Londen seint Reuter
Aan de Russische ambassade alhier
is niets bekend van het stellen van
een ultimatum.
Rusland en Oostenrijk hebben het
weer eens noodig geoordeeld om
TURKJE
wat aan te porren opdat, nu het her
vormingsplan door den Sultan is goed
gekeurd, ook eens een aanvang worde
gemaakt met het uitvoeren dier her
vormingen, wat nog steeds niet ge
daan is. In het bijzonder noemden
de gezanten het aanstellen van twee
burgerlijke agenten en het benoemen
van commandanten der gendarmerie.
Zoo heel gauw zal intusschen wel
geen beslissing genomen worden,
want de Sultan heeft den raad van
ministers bijeengeroepen om over de
zaak te beraadslagen en we weten
wat dat in Turkije zeggen wil.
De Sultan is alweer uit een moei
lijkheid gered. Men herinnert zich dat
op den vice-consul der Vereenigde
Staten te Alexandrette een aanslag
was gepleegd terwijl liet nog altoos
onzeker was wat de Ver. Staten als
genoegdoening zouden eischen. Nu
blijkt dat zij tevreden zijn zoo de
Porte den vice-consul verontschuldi
gingen aanbiedt, zoodat de zaak met
een sisser afloopt.
HET TOONEEL.
"EEN PUBLIEK GEHEIM" door
liet Rotterdamsch Tooiieel-
gezelscliap.
(Dir. P. D. v. Eijsden.)
Het is maar goed, dat het stuk, het-
welkZaterdagavond in den Schouw
burg is gegaan, door een Franschman
was geschreven. Ware bijvoorbeeld
een Duitscher er de auteur van ge
weest, dan zou er waarschijnlijk niet
veel van terecht zijn gekomen, en
ware er veel kans geweest, dat 't een
moraliseerende of sentimenteele
draak zou zijn geworden.
En dat ligt hoofdzakelijk aan het
onderwerp van het stuk, hetwelk een
speciaal talent vereischt om er naar
behooren iets van terecht te brengen;
een ietsje" te veel of te weinig van
een eigenaardige gave er aan ten
koste gelegd, zou het werk hebben
doen mislukken.
Het gegeven is wel aardig maar
niet nieuw, ofschoon 't zich tot aller
lei oplossingen op het tooneel zou
leenen.
In 't kort luidt de geschiedenis al
dus een gelukkig getrouwd paar te
Parijs, dat er warmpjes inzit, heeft
een eenigen zoon van 25 jaar, die kort
geleden is gepromoveerd en juist zijn
eerste zaak als advocaat achter den
rug heeft.
De oudjes, die veel van hun eenig
kind houden, hebben nu, volgens
Fransche manier, trouwplannen met
hem voor en denken er over hem uit
te huwelijken aan een jong meisje,
een ingénue, die door haar mama op
de huwelijksmarkt wordt gebracht,
welke mama er ook zeer happig op
is haar dochter met den zoon uit deze
gefortuneerde familie getrouwd te
zien.
Tiet jongemensch zelf houdt er ech
ter heel andere opvattingen over de
liefde en het huwelijk op na. Want op
een goeden dag komen zijn ouders, die
niets vermoed hebben, te weten, dat
hun zoon al vijf jaar een liaison heeft.
De oudelui, ofschoon zij tegen el
kaar doen alsof zij dit geval met
hun zoon heel erg vinden en elkander
daardoor over en weer in den waan
brengen, dat zij zijn daad afkeuren,
vinden 't in hun hinnenste-hinnen
toch zoo verschrikkelijk niet. Vooral
dat er een kind is, hun kleinkind
dus, wekt hun belangstelling op en
verzoent hen een weinig met het ge
beurde. En eerst is 't de oude heer,
die zijn ongeduld en nieuwsgierigheid
om het kind en de moeder eens te
zien, niet meer kan weerstaan. Hij
gaat in het huis van zijn zoon
een bezoek brengen en is dan niet al
leen dadelijk ingenomen met dit lieve,
mooie, eenvoudige en brave
meisje, maar hij wordt ook dol op het
jongetje, een schat van een kind. En
na dat eerste bezoek komt hij meer,
komt hij telkens terug.
Dan komt de beurt aan de moeder.
Deze gaat ook eens kijken, wordt
evenals haar man dadelijk ingepalmd
en komt ten slotte ook meermalen
terug.
Eindelijk is de toestand zóó, dat de
oude Jauvenel iederen dag van 24
uur, en mevrouw Jauvenel iederen dag
van 46 bij het meisje van hun zoon
gaat doorbrengen om met hun klein
kind te spelen, dat zij allerlei ca
deautjes meebrengen. Maar zij weten
't niet van elkaar.
Het aardige van de situatie is nu,
dat de ouders voor zich zelf zich met
het gebeurde verzoend hebben, ineen
huwelijk van hun zoon met dit meisje
geen bezwaar meer zouden zien, maai
er met elkander toch niet over willen
of durven spreken.
Een vriend van den huize neemt dan
echter op zich de zaak tot een einde
te brengen. Hij verzint een truc, om
hen met elkander aan 't praten te
krijgen. In een geestige en goed ge
voelde scène bekennen de oudjes el
kaar dan, dat zij alles weten, er iede
ren dag aan huis komenen 't ein
digt, dat zij hun toestemming tot
het huwelijk. Het ingénutje en
haar mama hebben voor niets
naar deze „goede partij" gehengeld.
„Een publiek geheim" is wel geen
diepgaand karakterstuk, maar het
levert toch nog genoeg moeilijkheden
voor een auteur op, dat er veel aan
te bederven valt. Had een Duitsch
schrijver zich met zijn gemoedelijk
heid van dit onderwerp meester ge
maakt, dan zou er veel kans zijn ge
weest, dat het een flauw, smakeloos,
burgerlijk ding zou zijn geworden en
had hij 't met Germaansche senti
mentaliteit behandeld, dan ware er
een draalt uit te voorschijn gekomen.
Maar de Franschman, Pierre Wolff,
heeft dit sujet op de éénig juiste wij
ze behandeld. Door zijn geestigheid,
zijn tooneelhandigheid, zijn gevoel-
met mate, zijn „esprit Gaulois", die
hem in staat stelde er aardige zetten
en leuke tooneeltjes in te vlechten,
bleef het stuk in zijn handen onder
houdend, hier en daar zelfs amusant
en alles te samen binnen de perken
der mogelijke werkelijkheid.
Het heeft het Haarlemsch publiek
dan ook gepakt en den geheelen avond
bezig gehouden.
Henri Poolman vond in den ouden
Jauvenel een rolletje naar zijn hand,
en hem viel dan ook het leeuwendeel
van het succes ten deel. Mevrouw
Kleij, als zijn echtgenoote, met haar
diepe, melodramatische stem, was
echter allesbehalve een geposeerde
Parijsche dame. Smith en Alida Tar-
taudKlein, die voor Jauvenel Jr, en
zijn maitresse speelden, voldeden goed
in hun rollen, en Morriën (die voor
een bejaarden Parijschen „viveur" een
vreemdsoortig, poenig, rood vest
droeg was als de huisvriend beter
dan we hem in lang gezien hebben.
Mej. de Roode, die voor het zoontje
van de jongelui speelde, gaf blijken
van een tooneelvrijmoedigheid, die
men zelden in kinderrolletjes (die
gewoonlijk vrij stumperig gespeeld
worden) aantreft, en Marie van
Eijsden-Vink had als de chique
Mevr. Santenay veel werk van haar
toiletten gemaakt.
De overige optredenden in dit stuk
waren met te ondergeschikte rollen
bedeeld, dan dat we ze afzonderlijk
behoeven te vermelden.
Het bleek Zaterdag overigens op
nieuw, dat het Rotterdamsche gezel
schap van den heer Van Eijsden
steeds aantrekkingskracht op het
Haarlemsch publiek uitoefent, want
ofschoon de schouwburg niet vol was,
waren er toch meer menschen opge
komen dan wij dat in den laatsten
tijd wel gewend zijn.
FRANS NETSCHER.
Stadsnieuws
DE SUGGESTIONS SOIEEE.
Zondagavond zou prof. E. Mielke in
De Kroon proeven geven van zijn be
kwaamheid, of moeten we het niet
liever noemen „macht", in het sugge-
reeren van personen in wakenden toe
stand, in tegenstelling met zooals
de heer Mielke in een korte toelich
ting vooraf opmerkte anderen, die
hun sujetten in hypnotische toestan
den brengen om hen willoos te ma
ken.
Laat ons maar terstond zeggen, dat
de heer Mielke groot succes had. Zoo
wel, vermoedelijk, de minderheid der
aanwezigen, die gekomen was om het
psychologisch verschijnsel te bestu-
deereri als de meerderheid, wier doel
liet was zich te amuseeren, kon over
den avond tevreden zijn.
Na de noodzakelijke vóór-proeven,
die moesten uitwijzen, welke der hee
ren. die zich uit de aanwezigen had
den beschikbaar gesteld om de proe
ven te ondergaan, geschikt waren en
welke niet, vond de heer Mielke een
paar voor suggestie zeer gevoelige na
turen, waarmee hij dan ook prachtig
en vermakelijk ..werkte".
Opgemerkt zij, prof. Mielke zei het
zelf vooraf en later vernamen we het
nog uit den mond van een der hee-
ren, met wie de proeven goed gelukt
waren, dat wanneer men zich verzet,
niet w i 1, bijna 'ze"Ker de proef moet
mislukkenmet zoo iemand kan prof.
M. niets uitvoeren. Geeft men echter
een oogenblik aan zijn suggestieve
kracht toe, dan is men verloren en
moet doen wat prof. M. verlangt.
We zagen er mooie staaltjes van. En
kele der heeren kwamen gedeeltelijk
onder suggestie, waren wèl genood
zaakt den heer Mielke met de oogen
overal te volgen, zoodat zij op hun
plaats ronddraaiden, maar aan zijn
uitdrukkelijk bevel naar hem toe te
komen, wisten zij te weerstaan, hoe
wel men kon zien, dat het moeite
kostie.
Veel gelach verwekte de proef met
den heer, die het, op M.'s bevel, koud
kreeg, tegen de sneeuw zijn kraag op
zette en daarna sneeuwballen ging
maken en gooien naar de ramen van
een winkelier, die hem en prof. Mielke
geplaagd had. En niet minder amu
sant was het te zien hoe iemand twee
glaasjes cognac meende te drinken uit
een ledig glas en daarna waggelend
van dronkenschap, heel voorzichtig
het tooneel verliet. Weer in gewonen
toestand teruggebracht, wilde deze
heer blijkbaar niet gelooven, dat hij
geen cognac gedronken had. Ook
het dirigeeren van een denkbeeldig
orkest, door dienzelfden heer, die
daarbij de muziek meende te hooren
en ten slotte al dirigeerend op den
walsmaat meedanste la Strauss, ge
lukte uitstekend. De verschillende
heeren, met wie deze proeven geno
men werden, waren bekende Haar
lemmers, zoodat bedrog of afspraak
vooraf buitengesloten zijn. Ook ver
klaarden ze later de verschillende sen
saties van kou, cognac-drinken, enz.
werkelijk te hebben ondervonden.
De wijze, waarop prof. Mielke de
proeven neemt, maakt, dat zij niet
stuitend of voor de gesuggereerden on
aangenaam zijn, terwijl zij volgens
's professors verklaring geen nadeeli-
ge gevolgen kunnen hebben.
Het vrij talrijk publiek toonde her
haaldelijk door warm applaus zeer
met deze suggestions-soirée te zijn in
genomen.
Vermelden we nog, dat een jong-
rnensch of juister ware misschien
kwi'ijongen meende zich verdien
stelijk Te maken door al het mogelij
ke te doen om de séance in de war
te schoppen door telkens op 't tooneel
te verschijnen en te eischen, dat met
hem proeven zouden worden genomen,
hoewel gebleken was, dat hij geen ge
schikt sujet was. Dank zij het uiterst
net en lankmoedig optreden van prof.
Mielke werden onaangenaamheden
vermeden en ten slotte werd door een
luid veelstemmig geroep van uit de
zaal van „eraf", deze lastige gast ge
noodzaakt te verdwijnen.
Na hetgeen we hierboven schreven
zal men begrijpen, dat we een ieder
aanraden vooral niet te verzuimen de
tweede soirée, die prof. Mielke 2en
Kerstdag weer in de theatre-zaal van
De Kroon geeft, bij te wonen.
Ned. Slngersgezellenbond.
De tweede jaarvergadering van den
Ned. Slagershond werd Zondag in het
gebouw „St. Bavo" te Haarlem ge
houden.
Vertegenwoordigd waren de bij den
Bond aangesloten afdeelingen Am
sterdam (2), Rotterdam, den Haag,
Haarlem en Dordrecht.
In zijn openigsrede gaf de voorzit
ter, de heer L. de Wied van Amster
dam, een overzicht van de werkzaam
heden door de verschillende afdeelin
gen in het afgeloopen jaar verricht.
Met genoegen constateerde spr. dat
het der afdeeling den Haag dank zij
eene krachtige actie, had mogen ge
lukken de Zondagsrust te veroveren.
Daarentegen moest spr. met leedwe
zen getuigen dat de afdeeling Leiden
zich door eene quaestie in het be
stuur van den Bond had afgeschei
den. De afdeelingen te Amsterdam,
waar zooveel slagersgezellen zijn, mo
gen wel eens een voorbeeld nemen
aan de afd. den Haag. In Amsterdam
toch schijnen de slagersgezellen elk
ander op het gebied van organisatie
nog slecht te verstaan.
De afdeeling Rotterdam werkt goed.
De afdeeling Dordrecht dient krach
tiger propaganda te voeren wil zij
wat bereiken. En de afdeeling Haar
lem, die is geenszins laks, zooals wel
eens beweerd is, doch zij heeft met
vele moeilijkheden te kampen. In
ea'
Feuilleton
Naar het Engelsch van
ARNOLD BENNETT.
Vergeef mij smeekte hijen dat
Dg wel op je verjaardag.
Mrs. Colpus trok de wenkbrauwen
en sloot een oogenblik de oogen.
Laten wij naar boven gaan, zei
Het was haar vijf-en-dertigsten ver-
ardag, altijd een dies irae in het le-
a van een mooie vrouw.
Mrs Colpus was tamelijk wijs-
eerig aangelegd, maar toch was deze
a bittere dag voor haar. onwille-
Ieurig mopperde zij tegen het nood-
it, dat ook voor haar de zon niet
ilstond. Vijf en dertig jaarNog
ijf en zij zou veertig zijn Voor een
rouw, wier hoofdkapitaal haar
h rhoonheid is, moet dat een ver
is hrikkelijk vooruitzicht zijn. En Mrs
olpue voelde, dat zij vandaag over
jf jaar waarschijnlijk een dramati-
ihen en schilderachtigen zelfmoord
zou plegen, die veel opgang zou ma
ken.
Zij gingen dus naar bed slecht ge
humeurd, somber, en vol zorgen. Maar
op weg daarheen ging Dr. Colpus nog
even naar de loketten kijken, waarin
gewoonlijk de telegrammen bewaard
werden. Op geen der couverts was
echter zijn achtbare naam te lezen.
Is er iets vroeg zijn vrouw,, toen
hij zich in de slaapkamer weer bij
haar voegde.
Niets, antwoordde hij droog en
ging zonder verder een woord te spre
ken in zijn kleedkamer. Hij bleef daar
een heele poos over het verleden, het
heden en de toekomst nadenken. Het
was bijna drie uur, toen hij zich op
een van de vergulde ledikanten uit
strekte, die de pièces de résistance
van de slaapkamer uitmaakten. De
vrouw, die heden vijf en dertig jaar
geworden was, scheen te slapen. Hij
strekte zijn hand uit naar het knopje,
draaide het licht uit aan het hoofd
eind en ging ook slapen.
Maar om vijf uur werd hij wak
ker, omdat er weer licht in de kamer
brandde. Zijn mooie vrouw zat ge
kleed in een zeer élégant morgentoi
let voor de toilettafel, die tegenover
het raam stond. Daar zij met de rug
naar hem toe zat, kon hij niet zien,
wat zij deedmaar hij hoorde het
ritselen van bankpapier en het wellui
dende geklinkklank van goudstukken.
Toch klonk dat geluid Dr. Colpus niet
aangenaam in de ooren, het scheen
hem een zwaarmoedige zwanenzang
van weelde.
Ben je niet koud, lieve vroeg
hij rustig
Zij gaf geen antwoord. liet ritselen
en rinkelen ging nog een poosje door
Toen fluisterde Mrs Colpus voor zich
heen Ruim vier en vijftig pond.
Eu onze rekening van deze week
zal minstens zestig pond bedragen,
antwoordde de doctor rustig.
Wat ben je afschuwelijk zei de
vrouw. Ik maakte mij zoo ongerust,
dat ik niet kon slapen en daarom be
sloot ik eens nauwkeurig na te zien,
waarover wij nog kunnen beschikken,
en en nu ben jij zoo afschuwelijk
Dat is je onwaardig, Mariein
je hart hen je overtuigd, dat ik niet
afschuwelijk benje weet, dat mijn
gedrag als echtgenoot boven ieder
verwijt verheven is. Maar het loopt
ons niet mee, en omdat je wel weet,
dat het niet helpt boos te worden op
het noodlot, daarom keert je woede
zich tegen mij. Heb ik je niet maan
den geleden bijna op mijn knieën ge
smeekt dit hotelleven met al zijn luxe
vaarwel te zeggen, om rustig met mij
op die kamers in Bloomsbury Square
te gaan wonen, waarvan ik je ver
teld heb?
Kamers in Boomsbury Square
riep Mrs Colpus uit, zich in haar
stoel omkeerende denk je, clat ik zoo
dwaas zou willen zijn. Ik zou in
Bloomsbury Square sterven.
O neen! zei de Doctor; er zou
heel wat strenger klimaat noodig zijn
om jou te dooden dan dar'van
Bloomsbury Square, lieve.
Ik dacht niet, dat wij al deze
maanden voorbij zouden laten gaan
zonder iets belangrijks verder te ko
men. Ik had meer vertrouwen in je
krachten, Frank.
Wel, lieve kind, zei dedoctor, ik heb
gedaan, wat ik kon ik doe alles
wat ik kanSims doet alles wat hij
kan: en jij zult je herinneren, dat ik
je dezen zomer waarschuwde, dat der-,
tik weken niet te veel zouden zijn Eigen
lijk zijn de dertig weken nog niet
voorbijmaar wij zijn zoo buitenspo
rig geweest, dat
Met is geen buitensporigheid,
bracht zij hiertegen in zoo ben ik
het altijd gewoon geweest, en dat heb
ik noodig. Ik begrijp niet. hoe het
komt, dat wij niets van Sims gehoord
hebben.
Zonder twijfel zullen wij heden
morgen van hem hooren, zei de Doc
tor, en als dat je eenigszins kan ge
ruststellen, lieve schat, dan zal ik
je als een groot geheim vertellen dat ik
nog een banknoot van honderd pond
in mijn zakportefeuille heb, zoodat wij
nog niet van honger behoeven te
sterven en onze rekening aan 't eind
van de week ruimschoots kunnen be-
talen.
Je vergist je, zei ze eergisteren
liet je je portefeuille hier op tafel
liggenik zag dat banknootje en heb
het mij toegeëigend.
Mariezuchtte hij.
Ja: en ik zond het naar mijn
cosLuumnaaister'; zij begon zoo lastig
te worden.
Er volgde een pauze.
Morgen, zei de Doctor plechtig,
neem ik vijftig pond van die vier en
vijftig en daarmee zal ik mijn geluk
beproeven in Monte Carlo. Jij moet
dan bidden voor mijn succes.
Toen ging hij met bewonderens
waardige zelfbeheerschïng op ééne zij
de liggen en sliep in. Zijn vrouw
zuchtte, borg het bankpapier en de
goudstukken weer op, trok haar och
tendkleed uit en kroop zachtjes in
bed.
Om kwart over acht, toen het licht
van een Londensche winterochtend
door de geborduurde gordijnen scheen
werd er aan de deur getikt, enAdela
kwam binnen met thee en geroosterd
brood voor twee personen. Adela
bracht ook vijf missives mee vier
er van warén rekeningende vijfde
was een verzegelde brief en droeg het
postmerk Crewe. Na ze neergelegd en
de gordijnen opgetrokken te hebben,
ging Adela weer heen
De Doctor las den brief met onver
stoorbaar gelaat. Het loopt ons niet
mee merkte hij op en gaf hem aan
zijn vrouw.
Sims wordt oud, zei dezehij
had zoo slim moeten zijn om
Lieve, zoo viel de Doctor haar
in de rede, je bent ziek. Hij glimlach
te plotseling.
Ik ben niet ziek, bracht zij hier
tegen in.
Ja, je bent ziek, hield hij vol;je
bent ziek, ómdat ik het zoo wensch.
Ik heb een plan bedacht, beste, een
nieuw plan.
Wat dan Er sprak hoop uit haar
gelaat.
Hij fluisterde haar iets in 't oor,
en zij scheen er mee in te stemmen.
Een kwartier later werd Adela be
richt, dat, haar meesteres ernstig ziek
was. De Doctor stond op en gebruikte
een stevig ontbijtzijn lunch "was ech
ter minder aangenaam. Intusschen
had hij een telegram van Sims ont
vangen, dat hem dwong in meer dan
één opzicht zijn plan te wijzigen.
(Wordt vervolgd.)
