uitstapje was gaan maken en ver-1
moedtle niet dat ik in deze ongelukki- J
ge oude vergeten mijn kon zijn. De
koetsier van de diligence als hij
nog aan het geval dacht zou waar
schijnlijk tot het besluit komen dat
ik botanist was en naar het dorp te
rug zou keeren als ik de planten die
ik zocht gevonden had. Zóó bleef al
leen over de herdersjongen en, hoewel
bij zeker zou gelooven dat de booze
geesten, die naar zijn overtuiging den
kelder bevolkten mij hadden doen ver
dwijnen, zou hij er toch zeker over
spreken en dat kon leiden tot een on
derzoekingstocht.
"Werkelijk was het waarschijnlijk
dat die jongen nog dicht bij den in
gang van de mijn was en hulp zou
gaan halen als ik erin slaagde zijn
aandacht te trekken. Ik schreeuwde
zooTïard en zoo lang als ik kon, maar
het geluid stierf weg in een herhaalde
echo en geen antwoord verbrak de
angstige stilte. Toen dacht ik aan
mijn revolver. De patronen schenen
door mijn onderduiken niet nat te
zijn geworden en zouden nog wel af
gaan. Ik trok mijn revolver te voor
schijn en vuurde. De knal weerkaatste
door de gewelven, echoode een twaalf
tal malen, hoe langer hoe zwakker en
stierf toen weg. Ik wachtte enkele mi
nuten en vuurde daarop nog twee
maal kort achter elkaar.
Verscheidenen mijner vrienden heb
ben mij gevraagd de gedachten en in
drukken te beschrijven, die in mijn
geest omgingen gedurende de afschu
welijke uren welke ik in dat
gat begraven was. Maar ik geloof niet
dat ik het zou kunnen, noch dat ik
het doen zou zoo ik kon. Gedurende
het eerste deel van mijn gevangen
schap duurden de uren vreeselijk
lang, ten minste dat scheen zoo. Het
moge vreemd schijnen, maar ik leed
weinig van honger en dorst. Ik schep
te in mijn hand een weinig van het
zoutachtige water, waarin ik stond,
maar dit was niet omdat ik dorstig
werd, maar eenvoudig omdat ik be
hoefte gevoelde iets te doen. Om den
tijd te korten trachtte ik rne alle fa
bels van Lafontaine te herinneren,
die ik op school geleerd had en ik
maakte of trachtte te maken samen
gestelde mathematische berekenin
gen. Ik voelde dat ik gevaarlijk nei
ging had mijn zinnen te verliezen en
degenen die mij te hulp kwamen
deelden mij mee dat toen ik uit de
put verlost was ik geheel energie- en
verstandloos scheen.
Ik kan dat best gelooven want ik
heb nog een vagen indruk dat toen
ik mr. Levasseur boven mijn hoofd zag
(de heer die mij verloste) met de twee
gidsen, terwijl zij in de put keken, ik
een gevoel had alsof zij niet het recht
hadden daar te zijn en dat zij inbreuk
maakten op mijn recht op eenzaam
heid.
Daar ik geheel van licht verstoken
was, wist ik niets van uren of dagen
en was hoogst verbaasd na mijn be
vrijding te hooren dat ik twee en vijf
tig uur in den kelder was geweest.
Als mij gevraagd werd hoe de tijd
omging, dan zou-ik antwoorden dat
het eerste dozijn uren wel twaalf ja
ren geleken, het tweede dozijn twaalf
maanden en de laatste vier en twin
tig uren niet meer dan drie of vier.
Ik heb gezegd dat ik me niet wensch
te herinneren al wat door mijn breic
ging in die vreeselijke uren want
dat was verschrikkelijk maar ik
durf zeggen dat menigeen zou wen-
schen te weten of ik niet een enkele
gedachte had, die me gedurende dien
moeilijken tijd steunde.
Ja, die had ik, maar 't was geen
godsdienstige, filosofische of ethische
en ik vermeld die alleen om aan ie
toonen op hoe merkwaardige wijze de
menschelijke geest kan werken.
Ik had een paar zware mijnlaarzcn
aan, die tot mijn knieën reikten. Zij
waren leelijk en oud en vóór ik den
kelder bereikte had ik herhaaldelijk
spijt ze te hebben aangetrokken. Maar
aldoor terwijl ik in die plas modder-
achtig water stond kon ik aan niets
i anders denken dan hieraan, hoe ver
standig en slim ik was geweest ze aan
te trekken en ik begon een soort van
genegenheid voor die laarzen te ge
voelen daar ils, meende dat zij het mid
del zouden zijn om mijn leven te red
den. Ongetwijfeld droegen zij daar
eenigermate toe bij daar zij mij waar
schijnlijk behoedden voor rheumati-
sche koorts.
Van de omstandigheden van mijn
redding herinner ik mij weinig of
niets, behalve de vage herinnering als
uit een droom dat drie mannen, waar
van twee toortsen droegen, aan het
eind van een lange galerij versche
nen en mij toeriepen in een taal, die
ik niet verstond. En verder herinner
ik me niets meer tot het oogenblik dat
ik uit den slaap ontwaakte en mij be
vond in bed in een vreemde kamer in
een hotel te Vareze.
Het merkwaardigste toeval van
mijn redding is dat de man, die mij
eruit haalde, óók van Parijs kwam
en vlak bij me woonde. Dit zou in
een roman onwaarschijnlijk lijken,
maar de verklaring is zeer eenvou
dig. Signor Ramazotti de eigenaar van
de mijn, had mij beloofd niet naar
een anderen mijn-ingenieur te gaan,
maar spoedig nadat hij mijn kantoor
verlaten had herinnerde hij zich den
naam van den ingenieur dien hij drie
jaren, geleden geraadpleegd had. Toen
ging hij naar hem toe eerstens omdat
hij vond dat deze oudere rechten had
en ook, denk ik, omdat hij liever twee
koorden had op zijn boog. Hij liet mr.
Levasseur gelijke monsters zien als
hij mij getoond had. Het verslag van
den scheikundige, aan wien ze tot on
derzoek gegeven werden, was zóó gun
stig dat mr. Levasseur, evenals ik,
i besloot de mijn zelf te bezoeken. Maar
hij reisde langs een anderen weg
de Gotthardbaan en stapte af te
Luino.
Vandaar kwam hij om de mijn ie
zien en bracht, zeer verstandig, een
paar gidsen mee, goed voorzien van
toortsen en touwen. Zij waren nog
niet ver in den kelder doorgedrongen
toen zij luide zuchten hoorden. Het
nam eenigen tijd in beslag eer zij wis
ten waar het geluid vandaan nwam
en toen zij mij ten laatste ontdekten
zag ik er zoo mager, spookachtig en
wild uit dat de bijgeloovige Italianen
bijna op 't punt waren weg te loopen.
Mr. Levasseur sprak mij in 't Ita-
liaansch aan, daarna in 't Duitsch en
Engelsch en ik staarde slechts in 't
wilde, naar hij me later vertelde.
Maar toen hij 't met Fransch beproef
de stamelde ik eenige woorden en viel
toen flauw. Een der mannen kwam
beneden in de put en met veel moeite
haalden ze mij er uit, waarna ze mij
half loopend, half gedragen naar het
rijtuig brachten, dat buiten wachtte.
Mijn redder verzekert mij dat ik
vier dagen ijlde en hij was werkelijk
bang dat ik het verstand had verlo
ren. Daarna werd ik beter, dank zij
de behandeling van dr. Bianchini te
Vareze en de goede oppassing van
mijn redder. Maar het duurde drie
weken eer mijn zenuwgestel den schok
eenigszins te boven was.
Ik heb alleen nog te vermelden, de
laatste daad die tevens de kroon
spande van mr. Levasseur's goed
heid. Nadat wij in Parijs waren te
ruggekeerd vormde hij een kleine
maatschappij van kapitalisten om de
mijn van signor Ramazotti te ontgin
nen'en stond mij daarna de geheele
leiding van het werk af, wat een
voordeelige zaak belooft te worden.
Dat was de mijn me wel schuldig,
meende hij.
ders dan die van de thee worden
door de gelatine te niet gedaan.
Kortom koffie als gelei gegeten, is
zeer goed na het diner en in vele op
zichten verkieselijk boven het drinken
van koffie.
ALLERLEI.
Rubriek voor Dames.
KANT.
Kant is tegenwoordig zeer in de
mode en is over 't algemeen een zeer
kostbare dracht. Zeer fijne kanten
dassen worden op bonten mantels ge
dragen soms is er al een vorm aan
gegeven bij wijze van boa, dan weer
prefereeren de dames ze zelf om haar
hals te strikken. Zij verliezen 's win
ters heel gemakkelijk haar eerste
schoonheid, omdat vochtig weer de
kant slap en onfrisch maakt.
Soms zijn deze kanten shawls en
sluiers nog voorzien van lint en ju-
we elen.
HET REINIGEN DER VENSTERS.
Het schoonmaken van de boveu-
ruiten van groote ramen vereischt
meestaj een huistrap, en toch is de
houding op zoo'n trap niet gemakke
lijk om het glas goed schoon te ma
ken. Dat kan men verhelpen door zelf
een venster-schoonmaker te fabricee-
ren uit een ouden, langen stoffer.
Trek er alle haren uit, zoodat het
hout bloot komt. Maak op dat hout
stevig een stuk bordpapier vast van
ongeveer een voet lang en acht duim
breed. Daarover moet men twee- of
driedubbel flanel spannen, dat met
tinnen spijkertjes vastgemaakt wordt,
zoodat het er gemakkelijk afgenomen
kan worden, als het vernieuwd moet
worden.
Datzelfde werktuig kan gebruikt
worden om de ramen te doen glim
men, maar daarvoor moet er over het
flanel nog wasdoek of linnen gespan
nen worden.
VLEESCH VOOR KINDEREN.
Men ziet dikwijls, dat ouders er
hun kinderen toe aanzetten, vooral
veel vleesch te eten. Tegenwoordig
zien verschillende doctoren daar een
gevaar in. Want de meeste kinderen
van welgestelde ouders eten reeds te
veel vleesch, vooral wanneer het kin
deren zijn uit een familie, waarin
jicht voorkomt en men weet, hoe
zeer die kwaal tegenwoordig ver
spreid is.
Daarom doen de ouders verstandig
het gebruik van vleesch door kinde
ren eerder wat tegen te gaan. dan
aan te moedigen en daarentegen het
gebruik van groenten, meelspijs en
vruchten te vermeerderen.
Eigenlijk heeft de mensch en dus
ook het kind aan een kleine hoeveel
heid vleesch voldoende.
KOFFIEGELEE
1-Iet Engel sche geneeskundige week
blad „The Lancet" beveelt koffiegelei
aan voor allen, die het noodig achten
koffie als opwekkingsmiddel te ge
bruiken.
Een kop warme koffie, zegt het blad,
is zonder twijfel een krachtig opwek
kingsmiddel om geestelijke en licha
melijke vermoeidheid te boven te ko
men. Maar aan den anderen kant is
dit middel voor velen nadeeligwant
de spijsvertering wordt er soms door
in de war gebracht, en zij, die lijden
aan slechte spijsvertering, moeten
zich van warme sterke koffie zoowel
als van thee onthouden. Veel koffie
drinken is in elk geval zeer nadeelig.
Maar men vergeet dikwijls, dat kof
fie op andere manieren kan worden
gebruikt en wel het best in gelei-
vorm. Een portie zuivere koffiegelei
na den maaltijd is in alle opzichten
even goed als de warme drank en
vele nadeelen daarvan worden ver
meden.
Koffie heeft een geheel andere wer
king dan alcoholzij versterkt het
organisme, wekt de kracht der spie
ren op zonder de reactie, welke op
het gebruik van alcohol volgten
gelatine is verkoelend, dorstlesschend
een goed middel tegen overmaat van
zuren in de maag en bevorderlijk voor
de eiwitstoffen.
De samentrekkende eigenschappen,
welke ook koffie bezit, hoewel an
Net iets roor Dames.
In de moerassen van de Vereenigde
Staten huizen vreemdsoortige wezens
wanneer een eerzaam vreemdeling
zich vermeit in de geneugten van een
warmen, stillen zomeravond en koelte
en eenzaamheid na de beslommerin
gen en vermoeienissen van een druk
ken en drukkenden dag zoekt, dan
gebeurt het soms, dat een afzichtelijk
dier, een weeke, glibberige massa,
op zijn pad neerploft, zich opricht en
uitzet naar alle kanten. Ontzet blijft
hij staan, kijkt ijzend in twee steeds
verder uitpuilende glazige oogen,
groene ballonnen, die hém schijnen
te naderen. Hij wil wijken, vluchten,
maar staat verlamd, als vastgespij
kerd aan .den grond. Hij wil schreeu
wen, maar de tong weigert hem haar
dienst. Dan gaat de kop van het mon
ster open en uit den bek van het dier
komt een zóó huiveringwekkend loei
end brulgeluid, dat de man door den
nieuwen schrik de macht over zijn
beenen terugkrijgt, een sprong achter
waarts doet en aan den haal gaat.
Maar nog even omkijkend, ziet hij de
glibberige massa een sprong nemen
van dertig voeten lang en onder het
uitstooten van een donderend ge
kwaak in het water neerploffen.
Thuisgekomen doet hij zijn verhaal
in geuren en kleuren, waarop men
hem lachend vertelt, dat hij een zoo
genaamde kikker-koe of kikker-os ge
zien heeft. De stem nog meer dan de
grootte heeft aan deze monsterachtige
kikvorschen dien naam gegeven. Door
de vrees en in de duisternis schijnen
de voorwerpen soms grooter dan zij
inwerkelijkheid zijn en zoo is het ook
met dit zeer zeker buitengewoon groo
te kikvorschachtige wezen.
Voor niet-liefhebbers Is zulk een dier
met zijn groene rimpelige huid een
schrikwekkend gezichthet heeft een
staart, die soms een verbazingwek
kende lengte heeft. Als het zich op
blaast, is het een trillende, afzichte
lijke bal met twee groote, strak en
mysterieus kijkende oogen. In de
modder kruipend, lijkt het een mon
ster, dat zich op zijn vier pooten als
van caoutchouc voortsleept.
Dat een kikker-koepasteitje echter
nog een aardig hapje is, blijkt hier
uit, dat het glibberig amphibi, als het
platligt, een tafelbord bedekt. Het
heet een fijn gerecht, en kenners ver
kiezen dat gebak ver boven onze ge
wone kikkerbilletjes. Vandaar, dat
er in Amerika veel jacht op gemaakt
wordt en met de kikker-koeienvangst
een aardig daggeld is te verdienen.
De vrouwen van mandarijen, bur
gers en kooplieden dragen dikwijls
aan den eersten knoop van haar ge
waad eenige kleine instrumenten, be
staande uit een zilveren tandensto
ker en een zilveren oorlepeltje dik
wijls zijn nog meer werktuigen tot
verwijdering van de overblijfselen van
spijzen uit het gebit ,tot het verzorgen
der nagels, enz. aanwezig. Eiken
morgen en na eiken maaltijd spoelen
zich de Chineezen met gekookt water
of thee den mond.
Zij bezitten voor dat doel twee over
elkaar staande steenen kommen,
waarvan de eene dienst doet als drink
en de andere als spuwbakje. Een oud
gebruik vordert, dat bij langdurige
maaltijden de aanzittenden zich het
gelaat met een in warm water ge-
doopten doek afwasschen. Daarbij
gaat het echter niet zoo bijzonder zin
delijk toe, want de doek wordt ge
woonlijk door alle gasten een voor een
gebruikt. Nadat de een zich daar
mee gereinigd heeft, waarbij soms de
neus ook niet te kort komt, reikt hij
den doek aan zijn buurman over, die
voor het gebruik zich enkel de moeite
geeft om den doek met water vochtig
te maken.
Dat is zeker niet erg hygiënisch,
maar daartegènover staat, dat iedere
stad in Noord-China een badhuis heeft
waar de bezoekers tegen een lagen
prijs een badkuip met warm water en
een handdoek kunnen verkrijgen. Zeep
wordt bij het baden niet gebruikt.
Aan ieder badhuis is een kapper en
een voetenverzorger verbonden. Deze
voetdokters oefenen hun beroep ook in
't openbaar uit en zijn vooral sterk
in 't nagel- en eksteroogen snijden zij
kondigen op straat hun komst door
klepperen aan.
Zeer veel zorg besteden de Chinee
zen aan hun hoofd. De deftige Chinee
zen laten zich om de twee dagen het
hoofd scheren en den staart uitkam
men. De Bonzen dragen het geheele
hoofd kaal. Ook den kinderen wordt
het hoofd kaal geschoren, slechts laat
men hier en daar naar den smaak
van den vader een haardosje staan.
Bij groote feesten, in het bijzonder
op Nieuwjaar, laten alle Chineezen
zich bijzonder netjes scheren.
De barbiers hebben het dan verba
zend druk. Ook moet na den dood van
den keizer elke Chinees zijn haar hon
derd dagen lang laten groeien, het
geen gewoonlijk verschrikkelijk den
klad brengt in het kappersvak.
he.cft liggen. Onder de groote grond
eigenaars van de Engelsche hoofd
stad noemen wij nog verder den mar
kies van Camden, lord Battersea en
lord Cadagan.
Een weddenschap.
De volgende weddenschap had in
Norfolk (N. A.) plaats. Iemand be
weerde, dat ook de sterkste man geen
gallon (ongeveer vier liter) water
droppelsgewijze in zijn hand kon op
vangen. Zooals altijd, was er een an
der, die 500 dollars verwedde dat hij
in staat was zulk eene kleinigheid
te kunnen uitvoeren. Doch hij had
zich vergist. Nadat 500 droppels water
van eene hoogte van slechts drie voet
op de palm van zijne hand waren
neergevallen, schreeuwde hij het uit
van pijn en dat hij er genoeg van had
want elke droppel scheen thans als
een krachtige slag met een stok op
zijn hand neer te komen, terwijl op
de huid zich een blaas, ter grootte van
een dollar, vertoonde.
ders en bindmateriaal te vinden voor
tijdige aflevering van de bestelde boe
ken. Voor de leeren banden zijn meer
dan 500.000 geitevellen noodig geweest
Het goudblad voor rugtitel en goud-
op-snee heeft meer dan 50000 pd. st.
gekost. Meer dan 200.000 menschen
hebben aan de „Times" geschreven
om inlichtingen over de uitgave te
vragen. Er zijn 2153 inschrijvers, die
hun verbintenis niet nagekomen zijn,
en 158 exemplaren van het werk zijn
verloren geraakt. Het personeel telde
afwisselend tusschen de 100 en 475
menschen.
De circulaires aan particulieren
hebben 90.000 pd. st. 1-080.000) ge
kost het adverteeren in de bladen
203.000 pd. st. 2.438.000). De „Times"
zelf heeft in de 5jaar dat de ver
koop duurde 890 kolommen voor het
adverteeren van het werk gebruikt.
Juist bij tijds.
Het was een omgeving, die volko
men paste bij de twee deftige oudjes,
de kleine villa te Scheveningen, be-
voond door den oud-minister" Balling
en zijn vrouw, een geboren baronnes
Van der Staay. Het echtpaar leefde
daar deftig eenvoudig met een ouden
huisknecht, en een oude, eerwaardi
ge keukenmeid. De middelen, waar
ever zij beschikten, waren gering
Jonge wednwen.
Volgens een door de Engelsche re
geering uitgegeven statistiek, vindt
men tegenwoordig in de Engelsch-In-
dische bezittingen 70.000 weduwen,
welke het negende levensjaar nog niet
kfnd^e^^^ad^Ek W6?UWenhZiin ^'pensioen'van minister en~de op-
kinderen. die dadelijk na hun geboor- brengst van enkele landerijen in net
te of een paar maanden later aan I Westland. Maar door zuinigheid en
knapen door de ouders beloofd wor- overleg konden de oudjes hoogst fat
den en die, volgens de wetten van soenlïjk rondkomen en als hun zoon
het land, werkelijk als weduwen be j George Balling, luitenant der cavale-
schouwd worden, wanneer hun aan-He, zich niet van tijd tot tijd aan dure
staande echtgenooten sterven. Deze buitensporigheden had schuldig ge-
ongelukkige jonge meisjes mogen ^^LeC^''gTad.661
Het is waar, liet leven op Scheve-
nooit weder trouwen en moeten dus
haar leven lang weduwe blijven,
The Associated Press.
ningen was wel niet zoo goedkoop,
maar toen Balling nog minister was,
had hij deze villa al bewoond en net
ging hem en zijn vrouw dus aan het
De wereld vloot.
Niettegenstaande lage, lagere- en
allerlaagste vracht voor de ongeregel
de vrachtvaart, vrachten waarbij voor
de beste reederij het steeds zwaarder
wordt nog eenig dividend te behalen,
gaat de wereldscheepsbouw voortdu-
rend zijn gang, alsof malaise slechts
een hersenschim was.
Niets is daaromtrent meer ken
schetsend dan de leerzame, nuchtei-e
cijfers.
De nieuw verschenen Lloyds Regis-
ters voor 19031904 geven als totale
tonne; naat der wereldvloot 33.043.131
vorige jaar.
De stoomvloot vermeerderde met 605
schepen en 1.323.478 tons, terwijl de
zeilvloot verminderde met 290 sche
pen en 118.010 tons.
Alles te zamen genomen dei-halve
een stijging van 1.205.368 tons, die op
de markt de concurrentie van het
oogenblik alweer zijn komen ver
scherpen.
De wereldvloot bestaat thans uit
17.761 stoomschepen met 27.183.365
tons en 12.182 zeilschepen met 6.459.766
tons.
In hoeverre de toename voorwereld-
vloot ieder land afzonderlijk betreft,
blijkt uit de volgende opgaven van
de tonneninhoud der handelsvloot
van de voornaamste landen (bruto
tons der stoom- en netto tons der
zeilschepen)
toe- of
1902 1903 afname
Engeland 14.431.072 14.889.571 485.499
Duitschl. 3.138 568 3.283.2471444.679
Ver. St. 3.337.156 3.611.956 274.800
Noorw. 1.632.757 1.653.740 20.983
Frankr. 1.519.922. 1.622.016 102.294
Italië 1.159.02 1.180.335 21.253
Rusland 800.334 809.648 9.314
Spanje 784.537 761.447 20.090
Japan 690.581 726.818 36.237
Zweden 690.173 721.116 30.943
Nederland 612.920 658.845 45.925
O.-Hong. 556.493 578.697 22.204
Denem. 538.493 581.247 42.754
Nederland ging vooruit met 45.925
tons en komt daarmede als vijfde in
de rij, zeer zeker niet slecht.
Omtrent de cijfers van Engeland
dient opgemerkt te worden, dat daar
onder ook voorkomen de schepen, die
door de Morganti-ust zijn verwoiwen,
en andere, die feitelijk in Amerikaan-
sche handen zijn. tot een totaal van
132 schepen met 950.282 tons, terwijl
onder de cijfers der Vereenigde Sta
ten 1,130,975 tons begrepen zijn van
schepen, die uitsluitend de meren be
varen.
De Zindelijkheid der Chineezen.
Een der meest opvallende bewijzen
van hygiënisch inzicht bij de zonen
des hemels is de pijnlijke behande
ling van mond en ooren.
Wien behoort Londen.
Wanneer men de nieuwe stadswij
ken buiten rekening laat en slechts de
stad zelf en bij name het fashionable
(fatsoenlijke „Westend" nagaat, dan
kaïx men zeggen, dat Londen aan een
betrekkelijk gering aantal eigenaars
toebehoort. Men kan wel menschen
hooren zeggen ,dat zij hier of daar een
huis bezitten, maar men moet zich
dan dit eigendomsrecht niet voorstel
len, zooals dit in ons land bestaat.
In Engeland verdeelen de bezitters
zich in huis- en grondeigenaars.
Slechts de laatsten hebben een werke
lijk eigendomsrecht ten allen tijde de
huiseigenaar is eigenlijk de huurder
van den grondbezitter, aan wien hij
grondbelasting moet betalen, omdat
zijn contract gewoonlijk voor den tijd
van 99 jaren is gesloten en het gedu
rende dien tijd van geslacht op ge
slacht ovei'gaat, denkt hij vaak reeds
bezitter van het huis te zijn. Dikwijls
heeft hij zich in plaats van het oude
een nieuw huis gebouwd, en wanneer
dan de 99 jaren om zijn, hoort men
dikwijls luide klachten, want wanneer
de grondeigenaars op hun stuk blij
ven staan, moet alles precies zoo te
ruggegeven worden als het vóór 99
jaren werd overgenomen.
Ofschoon de huiseigenaax-s gewoon
lijk ongehoorde rente van hunne hui
zen maken, schijnen deze nog schraal
als men ze met de gx-oote inkomsten
vergelijkt, welke de grond van Lon
den aan de eigenaars afwerpt.
Onder deze laatsten neemt de her-
tog van Bedfort wel een eerste plaats
in. De geheele omgeving van het
Britsch museum is zijn eigendom, 120
i acres, waaxwan iedere acre op f300.000
I wordt geschat. Verder is deze hertog
bezitter van de beroemde ooftmarkt
„Covent Garden", welke hem een jaar-
lijksch inkomen van f144.000 afwerpt.
Wat het oppexwlakte-bezit aangaat,
zoo wordt de hertog van Bedfort
slechts door één grooteren grondbezit
ter overtroffen, den viscount of Port
man, die over ruim 300 acres opper-
vlakte heeft te gebieden. Zijn gebied
ligt het meest in den omtrek van Ba-
I kerstreet, noordelijk van dat van den
hertog en staat, wat inkomsten betreft
niet ver van dezen af. Meer naar het
zuiden heeft de hertog van Westmin
ster zijne zeer rijke bezittingen. In
Buckingham Palace Road, bij het
koninklijke paleis, verder tusschen Hy
de Park Corner en de Theems, in de
stadswijken Pimlico en Westminster,
is hij de gebieder van geheele straten,
welke hem een jaarlijksch inkomen
van vele millioenen verzekeren. De
bezittingen van den hertog van Port
land grenzen aan die van den vis
count of Portman en moeten hem,
naar verteld wordt, de ïliet te verach
ten jaaiiijksche rente van 10 millioen
mark afwerpen.
Lord Ilchester is de eigenaar van
Holland Park en omstreken. Lord
Northampton beschikt eveneens over
rijke inkomsten uit zijne Londensche
bezittingen, welke zich ten deele in
de City bevinden. Daar en in het aan
grenzende stadsdeel W. C. (West City)
behoort ook veel grond aan Lord Sa
lisbury, zoo o.a. de grond waarop het
hotel Cecil en het Savoy-Theater
staan. Een nog rijkere goudmijn heeft
de hertog van Norfolk aan het Strand,
noordelijk en zuidelijk daarvan, ter
wijl lorrl Amhersts rijke bezittingen in
Hackney in het noorden van Londen
Dit amerikaansche persbureau, waar- n/fJLVan ^°te" gel?kf8
van in den laatsten tijd in de dag- ïïllat8n'. Z' J™c' m tun vertrek.
bladen nog al vaak melding wordt k0n d°°r «e portretten hun-
gemaakt, eene zusterinstelling van 'fL 0 ""h C" e,0<?r,f°t0,F"a<leen-
de bij ons meer bekende nieuwsagent- k"0t0n. 0n andere Weinigheden wer-
schappen van Reuter, Wollf en Havas. voortdurend herinnerd aan het
De .Associated Press, echter is de flukkig tijdperk van roem. datach-
grootste van alle; elk amerikaansch la«- Bovendien was de oud
blad van eenige beteekenis onvangt '"""ster van hier in een ommezien
voor 't grootste gedeelte zijn teiegra- 'n„ residentiestad, waar hij een-
tische berichten door middel van dit als excellentie was begroet,
bureau. Evenals veie andere nuttige leefde het echtpaar voort, m
instellingen, dankt de A. P. haaront- een omgeving, die hun beviel, in ecu
staan aan de gestadige ontwikkeling '"«tand van geluk, waarover zij we-
van het verkeer der inenschheid. nig nadaihten. Na liet tueede ontbijt
Het was in het laatst van het jaar en zij 111 liet salon, toen de tiuis-
1848, dat de uitgevers van ettelijke knech' binnentrad en den eigenaar
New-Yorksche bladen zich vereenigden, Vll'a aankondigde,
ten einde, voor gezamelijke rekening, Gaat mijnheer binnenkomen beval
eene zekere soort berichten te doen üe ex-minister.
overseinen tot wederzijdsch gebruik en Ge eigenaar groette zeer beleefd,
voordeel. In de voornaamste steden toen hij binnenkwam en ging eenxgs-
werden agenten aangesteld, om, ten ZIUS verlegen zitten. Hij kwam hun
behoeve van de coöperatie, welke den _cen, Xt°! s, doen een Engelschman,
naam kreeg van «the New-York Asso- lcrd Hallfax, wenschte deze villa voor
i oiated Press» nieuws te verzamelen de zomermaanden te onderhuren voor
De fnstemnghad reedI inden aanvang twee duizend gulden per maand, ge-
i succes, en, als gevolg daarvan, spoe- "]ef gemeubileerd. Hij zou de acht
dig met concurrentie te kampen. Haar mazend gulden voonxit betalen. De
ijverigste mededingster waren »the ei?enfjar meende, dat zulk eith voor-
1 United Press» en «the Western Asso- stet te versmaden was.
ciated Press». Deze laatste, in 1865 Maar nauwelijks had hij uitgespro-
opgericht, stelde in 1882 agenten te ken of de ex-minister stond, rood van
j Londen en te Washington aan, en was 'kwaadheid, op.
zulk een stevige concurrent, dat de Geen woord meer. mijnheerIk
New-York A. P. zich genoodzaakt zag ken nog geen bedelaar en kan mij
'eene samenwerking voor testellen, niet met liet idéé vereenigen, dat al
welke later tot eene samensmelting mijn meubels, de portretten van mijn
'heeft geleid. De associatie verkreeg voorouders, de souvenirs der familie
'toen volkomen zelfstandigheid; van aan een ander zouden worden ver-
eene plaatselijke onderneming was zij huurd.
geworden een nationaal orgaan. Maar acht duizend gulden merk-
Wegens 't coöperatief karakter maakt te de eigenaar op.
the A. P. geen winsten voor zich zelve. Voor geen tien, voor geen twintig
i Haar bedrijfskapitaal is in de handen duizend gulden! Laten wij, als ik 11
j van vele personen, van wie ieder niet verzoeken mag, er niet meer over
I meer dan 8 aandeelen mag bezitten, spreken.
eigenaar van een blad moet zijn, heeft De eigenaar stond op en verliet, nog
goed te vinden, dat de door the A. P. meer verlegen dan toen hij gekomen
verworven tijdingen overgenomen wor- was, het huis en de ex-minister liet
den door kleinere bladen in de pro- zich met een blik van voldoening op
vincie. zijn omgeving in een gemakkelijken
De hoofddirecteur van de A. P., die stoel neervallen, terwijl hij op behaag-
een salaris van 15000 dollars per jaar lijken toon tot zijn vrouw zeide
geniet, heeft zijn zetel te Chicago. Het Wonen we hier niet heerlijk
kwartier van den directeur is New- Ja, heerlijk, bevestigde de baro-
York. Noord- en Zuid-Ainerika zijn in nes.
districten verdeeld, welke alle in ge- Na een half uurtje meldde de huis-
regelde verbinding staan met de direc- knecht zich weder aan. Hij bracht me-
tie te New-York en de hoofddirectie te vrouw het volgend telegram
Chicago. Het aantal personen in vasten „Ilelp mij, mama! Gisteren vijf dui-
dienst bij the A. P. bedraagt 650, bo- zend gulden verloren. Als ik binnen
vendien zijn er nog tal van >occasio- 24 uur niet betaal, schiet ik me voor
nals» over het geheele land werkzaam, het hoofd. George."
De associatie heeft een enorm groot De arme "vrouw stak het telegram
telegraafnet in pacht, bij dag ongeveer haastig tusschen haar japon en zei
9300 mijlen draad, bij nacht meer dan toen op een toon, dien zij natuurlijk
het dubbele. Te Chicago worden da- trachtte te doen klinken:
gelijks circa 50.000 woorden ontvangen Beste man... 'k heb er eens over
en verzonden, d. z. omstreeks 35 ko- nagedacht... misschien doen we niet
lommen druks van een dagblad. Geen goed het voorstel van lord Halifax zoo
enkele courant verorbert deze geheele maar botweg af te wijzen. Acht dui-
massa. Voor ieder blad wordt het ver- zend gulden is inderdaad...
werkt naar gelang van den aard en Watmoet ik dat van u hooren
de behoefte. De kosten van den arbeid gromde de ex-minister, verbaasd. Het
der A. P. zijn jaarlijks in een ronde is niet mogelijk. Zeg, 'k heb je zeker
sou- 12 millioen dollars, welke de niet goed begrepen?
deelhebbers, bij wijze van hoofdelijken Het is hier 's zomers zoo ontzet
omslag, opbrengen. j tend druk. We konden een poosje naar
Gelderland gaan. 'k Denk, dat me dat
goed zal doen. Laten we in Godsnaam
Een goed zaakie onze villa aan dien Engelscliman vei*-
8 J huren 1
De „Times" heeft van den verkoop Zij was opgestaan en sloeg smcc-
van de Encyclopaedia Brittannicaeen kend de handen samen en
zaakje gemaakt. Maandag was 't de "cI hel tel**""» »P den grond Bal-
j i j o- i i hng raapte het op, las het met éext
laatste dag, dat men zich de 35 deelen co|opsla£ cn zap toen, dat dé oogen
tegen den verminderden prijs \an28 (jcr barones vol tranen stonden. Eeni-
pd. st. kon aanschaffen; van Maan-ge oogenblikken stond hij verslagen,
dag af zal het werk zoo lang 't bijna sprakeloos door het bericht,
duurt 57 pd. st. kosten. Gisteren liet zweet parelde hem op het voor-
bevatte de „Times" echter reeds een hoofd en een oogenblik. toen hij den
artikel vail Hugh Chisholm over do- i '>Iïk op de oude familieportretten eil
de omgeving sloeg, waggelde hij. Maar
toen hij den blik zijner vrouw weer
ontmoette, was hij er van overtuigd,
dat het gebeuren moest, wat hem zoo
veel strijd kostte.
De zaak is beslistzeide hij met
een zucht. Ik zal een briefje aan den
Engelschman schrijven. We sturen
vijf duizend gulden aan George en
met de rest gaan we rondzwalken.
En snikkend wierpen de oudjes zich
in elkanders armen.
zen verkoop, en daarin komen ver
rassende opgaven voor.
De verkoop heeft 300 weken geduurd
en in dien tijd zijn afgeleverd 1.500.000
boekdeelen, o. i. gemiddeld ruim 5000
deelen in de week de heele 5J/« jaar
lang. Het meest is er op een dag ver
kocht voor meer dan 30.000 pd. st.
en in eene week voor 100.000 pd. st.
De kisten, waarin de boeken verzon
den zijn. zouden samen een gebouw
vormen, grooter dan de St. Paul en
het Parlementsgebouw bij elkaar. De
posterij heeft bijna 60.000 pd. st. bij de
uitgave verdiend, en ruim 1.200.000
cheques en postwissels moeten over
brengen.
Het kostte dikwijls moeite om bin-
