IN RUSLAND.
InJafwachting vanj^Oorlogsnieuws.
Tooneelen uit Ruslands hoofdstad
na het uitbreken van den oorlog ge
ven onze plaatjes te zien.
Op het eene zien we het Petersburg-
sche publiek, arm en rijk in afwach
ting van de officieele oorlogsberich
ten daar het verspreiden van niet-offi-
cieel nieuws verboden is.
Op het andere plaatje is een ammu-
nitietransport te zien.
Aan de stations zijn voor de ver
zending van oorlogsmaterieel perrons
gereserveerd.
Ammunitietransport.
Zwijgen is goud.
Het spreekwoord zegtzwijgen is
goud. Volgens den bekenden gynaeco
loog, Dr. Mendes de Leon, is het ech
ter meer dan dat. Het woord, zeide
hij in een onlangs gehouden voor
dracht, is septisch. Het spreken gedu
rende een operatie is zeer gevaarlijk,
immers onder het spreken is er zeer
veel kans, dat kleine druppeltjes
speeksel op de wond terechtkomen,
waardoor deze geïnfecteerd wordt en
dus alle ontsmettende voorzorgsmaat
regelen, die genomen zijn, nutteloos
worden. Dat dit gevaar niet denkbeel
dig is, heeft Dr. Mendes de Leon door
een proef bewezen. Hij sprak 300 woor
den boven een schijf agar-agar. Hij
plaatste deze daarna onder zoodanige
voorwaarden, dat de ontwikkeling der
n^icroben, die er zich op konden be
vinden, werd bevorderd. Het resultaat
was, dat er 25000 microben op de
schijf werden gevonden, waaronder
streptokokken en staphylokokken.
Dr. Mendes de Leon opereert dan
ook niet meer dan met een masker
voor den mond, dat bestaat uit een
laag watten gevat in een metalen
raam, waardoor de microben worden
tegengehouden, het geluid echter vrij
kan passeeren. Men kan ook van te
voren den mond spoelen met een
aseptische oplossing, maar het mas
ker voldoet natuurlijk beter. Uitgaan
de van het beginsel, dat zwijgen goud
is en aseptisch tevens, daar spre
ken septisch is zegt de Illustration,
waaraan dit is ontleend, doen de chi
rurgen wel, wanneer zij een voorbeeld
nemen aan hun Hollandschen col-
Aardig bedacht.
Een jong dienstmeisje kwam eens
in de kamer van haar heer, terwijl
zij een verzegelden brief tusschen de
vingers van de eene hand hield, en
met de andere haar boezelaar samen
rolde en glad streek.
Och, mijnheel-, zeide zij be
schroomd, ik had een verzoek aan u
Wel, Sophie, zeide de heer vrien
delijk, wat is het dan
Ja zie weet u ik heb een
vriend een goeden jongen, beter
kan er in de wereld geen zijn, dan
mijn Hendrikneen zeker niet, dat
kunt u gerust gelooven.
Nu en...
Ja zie, hij heeft mij geschreven
en ik arm meisje, heb in de schooi
weinig geleerd en...
Ik begrijp 'tal. Gij kunt den
brief niet lezen en wilt toch gaarne
weten, wat er in staat. Nu, geef maar
hier. dan zal ik hem je voorlezen
Ja. dit is zeer goed, antwoordde
het meisje nog meer verlegen, maar
weet u, ieder heeft toch zijn geheimen
die niet iedereen behoeft te weten, en
als u hem leest, dan...
Ja, wat is daaraan te doen?
Ik wist wel iets, stotterde Sophie
blozende, maar ik weet niet als
mijnheer mij veroorloven wilde, j j
onder het lezen van den brief met i
mijn boezelaar de ooren dicht te hou- j
den, dan hoorde IK alleen, wat er in j
staat.
De man lachte en liet zich de ope-
ratie welgevallen.
Eeu transporttrein zonder rails
Door den Franschen kolonel, Re-
nard, chef van het militaire wapen
park te Meudon, is een nieuw systeem
van transporttrein uitgevonden, die
zich zonder rails langs de wegen kan
voortbewegen en waarbij de bijwagens
alle nauwkeurig dezelfde bochten vol
gen van den zich aan het hoofd be
vindenden krachtwagen. De trein zal
in staat zijn zonder moeite de bochti
ge straten eener stad te volgen.
De wagen aan het hoofd, de loco
motief, is voorzien van een motor,
zoomede van de noodige middelen om
te sturen en te remmen. Het aantal
bijwagens is willekeurig. Het karak
teristieke van het systeem bestaat
hierin, dat de locomotief de bijwagens
niet trekt, doch alleen dient als mid
del om de beweegkracht op te wek
ken, die vervolgens over alle wagens
wordt gedistribueerd. De eenige voor
waarde is een goede transmissie
systeem tusschen motor en wielen.
Het doel der uitvinding is, om den
motor niet in electrische, doch in me
chanische verbinding te brengen met
de w ielen van alle wagens, waardoor
het mogelijk is, dat een lichte ma
chine een zwaren trein in beweging
zal kunnen zeiten, en verder om" de
koppelingen zoodanig aan te brengen,
dat zonder toedoen van den bestuur
der, alle wagens bij wendingen auto
matisch zuiver, alsof er rails aanwe
zig waren, dezelfde cirkelbogen be
schrijven.
Vooral bij hellingen zal het systeem
groote voordeelen kunnen opleveren,
omdat nu alle wagens door hun eigen
gewicht den trein de noodige adhaesie
verschaffen.
Tusschen de motor-as en de wielen
is een elastische verbinding, waar
door de bijwagens met verschillende
snelheden kunnen rijden, met het doel
de werking der zwaartekracht te neu
traliseeren, die natuurlijk bij het in
rijden van bochten de wagens samen-,
drukt en bij het verlaten, op den rech
ten weg, uit elkander rukt. Een proef,
genomen met een trein van 30,000 Kg.
langs steile straten, leverde bevredi
gende resultaten op. Aan het einde
van het vorige jaar heeft de uitvin
der een proeftocht te Parijs onderno
men. De trein was samengesteld uit 5
wagens, waarbij een afstand van 31
K.M. werd doorloopen met een snel
heid van 16 K.M. per uur en langs
straten, die rechte hoeken met elkan
der vormden.
streeksch spreken tot haar meesteres,
maar zij moet zich wenden tot een
stok, een paraplu e, of een ander le
venloos voorwerp, waaraan zij dan
verzoekt„het moge der hemelsche
dochter Van de maan behagen, aan
deze erbarmelijke en ellendige slavin
haar aandacht te schenken".
In Perzië worden de dienstmeisjes
misschien het slechts van allen behan
deld. Zij krijgen geen loon, maar
dienen voor eten, drinken, woning en
kleeding, welke de meesteres haar
kan geven zooals ze wil.
Kunstmatig hout uit turf.
Volgens een technisch blad heeft
onlangs de architect Hemmerling te
Dresden een vereenvoudigd en verbe
terd systeem gevonden om uit turf
een soort hout te vervaardigen.
De versch gestoken turf wordt in
natten toestand, onder bijvoeging
van kalkhydraat en van een alumi-
niumverbinding, geperst ën gedroogd
en daarna tot platen verwerkt. Deze
laten zich even als hout bearbeiden,
kunnen gepolijst en geschilderd wor
den en zijn volgens de bewering van
den uitvinder 3350 pet. goedkooper
dan eikenhout. Dit hout is voorts
ongevoelig voor vocht en behoeft om
voor buitenwerk te worden gebezigd,
niet te worden geschilderd of gecreo-
soteerd. Ook warmte heeft er geen
invloed op en daarbij is het moeilijk
brandbaar. Door zijn waterdichtheid
is het zeer geschikt bij den scheeps
bouw. Teu aanzien van dichtheid en
weerstandsvermogen staat het gelijk
met een hard soort natuurhout.
Door de uitvinding van Hemmer
ling laat het zich aanzien dat groote
uitgestrekte veengronden, die tot dus
ver bijna waardeloos lagen, een rijk
arbeidsveld zullen worden bij deze
nieuwe kunsthout-industrie en aldus
aanzienlijk in waarde zullen stijgen.
baardna den inval der Noorman
nen schoor men hem af. Tegenwoor
dig is een gladgeschoren gelaat in
Engeland modebij de Engelschen
zijn de woorden cleanshaved (glad
geschoren) en „fatsoenlijk man" bij
na synoniemen.
Peter de Groote van Rusland hief
een belasting op den baardhonderd
roebel voor de rijken en een kopeke
voor de armen
Men zou boekdeelen kunnen schrij
ven over den baard en zijn geschie
denis. En er bestaan dan ook reeds
zeer interessante boeken overde
„Dissertation sur la barbe" van J.
Vanetti en „La Louange des Barbes
rouges" zijn, naar men zegt, zeer
curieus.
De Baard.
Korea.
Nu de oorlog in het Oosten de ge
schiedenis van den dag vormt en men
weet welk eene groote rol Korea
daarin speelt, is het zeker niet van
belang ontbloot iets over de bewoners
van dat land mede te deelen. De Ko-
reaan vertoont één karaktertrek in
hooge mate, en dat is luiheid, zijn
andere eigenschappen vallen minder
opzoo, dat het dieven en leugenaars
zijn en in zinnelijke afwijkingen hun
gele broeders in China en Japan over
treffen. Dan zijn er geen grooter
dronkaards in het Verre Oosten dan
dit volk. Maar boven dit alles staat
hun luiheid, de spreekwoordelijke
Ivoreaansche luiheid. En hiervan zijn
tal van leelijke karaktertrekken het
gevolg. De lvoreaan is afschuwelijk
jaloersch. Hij heeft een aantal vrou
wen, die hij al het werk laat doen
en slechts buitenshuis laat gaan voor
het verrichten van boodschappen of
karweitjes. Raakt een vreemdeling
een van zijn vrouwen met den pink
aan, dan vindt de Koreaan dit vol
doende om zijn vrouw te dooden. Een
der weinige Koreaansche deugden
heet moed. Maar ook deze blijkt op
zonderlinge wijzezoolang de Ko
reaansche soldaat achter een stevigen
wal zit is zijn moed groot, maar is
de vijand óf op den wal of moet hij
vechten zonder wal, dan munt de
Koreaan uit in buitengewone vlucht-
middelen.
De Koreaan heeft de bronskleurige
huid, de zwarte oogen en het zwarte
haar zoowel van zijn Japanschen als
van zijn Chineesehen buurmanhij
is groó'ter dan de Japanner; zijn
baard groeit laat, zooals bij de Clïi-
neezen. Na het huwelijk draagt de
man zijn haar opgemaakt en scheert
de vrouw, die toch al stumperig en
leelijk is, haar wenkbrauwen wat
haar niet mooier maakt.
Korea heeft het eigenaardige, waar
schijnlijk het eenige eigenaardige,
dat er talloos veel weduwen zijn. Men
heeft dit verschijnsel niet te zoeken
in de veelvuldige sterfgevallen in den
Koreaanschen gehuwden staat, dan
wel in het feit, dat de Koreaan op
zoo jeugdigen leeftijd huwt, en met
zooveel vrouwen huwt, zoodat bij het
stervën van een gehuwd Koreaan het
getal weduwen met tientallen ver
meerdert.
Wanneer een meisje van elf jaar
huwt en de echtgenoot komt te over
lijden, dan moet zij haar geheele le
ven weduwe blijven, en in de woning
harer ouders terugkeeren, waar zij
een afgezonderd, treurig leven leidt.
Daarbij komt, dat men er zeer vroeg
trouwt, ja, aan kinderen van 4, soms
3 en 2 jaar wordt de huwelijksplech
tigheid voltrokken. Het bruidje moet
bij die gelegenheid de zeven schre
den om het heilige vuur afleggen
en dikwijls moeten bij heel jonge
bruidjes deze schreden zelfs geleid
wordenen de plechtigheid bindt
haar voor het geheele leven. Het ge
huwde meisje keert daarna in het
ouderlijk huis terug en blijft daar tot
zij huwbaar is, gewoonlijk tot haar
elfde jaar, dan heeft de tweede hu
welijksplechtigheid plaats, het eigen
lijke huwelijksfeest, waarna de jonge
vrouw voor goed naar de woning van
den echtgenoot verhuist. Sterft ech
ter de echtgenoot vóór het tweede hu
welijk dan blijft zijn vrouw niettemin
haar leven lang weduwe en mag niet
hertrouwen.
En zoo vindt men in dit zonderlinge
land tallooze weduwen,soms van 2
jaar.
EEN ANDERE FACULTEIT.
Kokette oude vrijster. Raad toch
eens hoe oud ik ben, professor.
Professor. Mijn vak, juffrouw ij
de rechtsgeleerdheid en die heeit
niets met oudheidkunde te maken.
DIPLOMATIEK.
Hij O, juffrouw Flora, als u
wist hoe ik u liefheb, en wat ik ver
dien, dan zou u zeker mijn verzoek
niet afslaan.
Zij. Wat verdient u dan?
Hij. Een heel beste, brave vrouwl
't WAS 'M NIET GENOEG.
Bedelaar (tot dame, die hem een
cent gegeven heeft). Ik hoop, dame
dat u om die gave u in uw huishou
ding niet behoeft te bekrimpen?
KWAADAARDIG.
A. Zeg, Amice, weet jij misschien
hoe ik de laatste uitgave van mijn
gedichten zou kunnen betitelen?
Noem ze eenvoudigStemmen
uit eene prullemand.
Ie Vriendin. Hij zeide dat hij
kon beweren dat ik een standvastig
karakter had, wat hij zien kon aan
mijn neus en mijne kin.
2e Vriendin. Het is jammer,
dunkt mij, mijn beste, dat je dat
standvastig karakter niet kon heb
ben zonder dien neus en die kin.
'T LEEK UITSTEKEND.
Een schilder heeft een portret
schilderd van zichzelf en zijn wouw,
staande hand in hand naast elkaar.
Als het gereed is, roept hij zijn zoon
tje en zegt
Wel, vent, hoe vindt je dat nu,
lijkt het niet prachtig?
Ja, pa, sprekend, maar wie
die dame eigenlijk
Kind, hoe heb ik het nu met je'?
Je moeder natuurlijk
O Nou maar, als dat dan ma
ma is, zou ik het veel aardiger gevon
den hebben, als u in plaats van dien
vreemden heer naast ma, u zelf uit
geschilderd hadt
J
Eeu nieuwe Tabakspijp.
Een nieuwe tabakspijp is dezer da
gen uitgevonden, welke velerlei be
zwaren tegen de algemeen gebruikte
pijpen opheft.
Zuigt men toch bij de gewone pij
pen den rook door de tabak heen en
wordt daardoor de onderste helft van
de in den kop aanwezige tabak meest
bedorven, bij de nieuwe pijp is dit j
op vernuftige wijze voorkomen.
Een veer is aangebracht in het1
eigenlijk tabaksreservoir en deze drukt
de tabak tegen een gedeeltelijk open
hoedje aan het boveneinde.
Onder dit hoedje brandt de tabak
en de rook wordt nu in een rondom
het tabaksreservoir aangebracht rook
kanaal opgezogen.
Onze teekening laat duidelijk zien, j
hoe dit in zijn werk gaat en hoe de
tabak steeds frisch blijft, zoodat ze
tot het laatste beetje kan worden op
gerookt.
De pijp heeft in hoofdzaak het mo
del der bekende Duitsche pijpen.
Dienstmeisjes in den vreemde.
Men is in Amsterdam gewoon de
dienstmeisjes wel eens „tullen muts
jes" te noemen, omdat zij dit hoofd
deksel plegen te dragen als een ken
merk van haar stand. Gedwongen
zijn zij daartoe niet, zooals in
sommige andere landen.
Zoo moeten op het eiland Malta,
de dienstmeisjes, als zij het huis ver
laten een zijden kap dragen, die
hals en schouders bedekt. Zelfs als
zij even over de straat gaan, moeten
ze deze kap omdoen en zoo komt het
vaak voor, dat vreemdelingen haar
aanzien voor zusters van barmhar
tigheid.
Op Korea is het nog wat erger.
Want daar stelt de wouw des hui
zes niet alleen het hoofddeksel maar
de geheele kleeding van het dienst
meisje vast, zoowel in huis als daar
buiten. Dit gewaad bestaat uit een
eenvoudig kleed van grof wit katoen.
Verricht het meisje haar werk, dan
draagt zij een schort, doet zij een
boodschap, dan wordt de schort weg
gelaten, en in plaats daarvan draagt
zij een linnen gordel, waaraan een
taschje hangt. Op haar hoofd draagt
het dienstmeisje ter beschutting van
regen en wind een enormen stroo-
hoed.
In vele gedeelten van Peru moeten
de dienstmeisjes zich twee tanden la
ten uittrekken; vooral in het binnen
land is dit gebruik nog zeer in zwang
in de dorpen ziet. men dan ook zel
den een vrouwelijke dienstbode, die
niet op deze wijze verminkt is.
In Japan is het onder de heden van
hooger stand gebru'k, dat de vrouw
des huizes haar dienstmeisje een ge
borduurd kleed schenkt, precies als
zij een in haar eigen garderobe heeft.
Dit kleed wordt niet in gewone tijden
gedragen, het dient ook niet om de
dienstmeisjes plezier te doen maar
het wordt aangetrokken bij gelegen
heden, wanneer de huiswouw geen
zin heeft bezoek te ontvangen. Dan
neemt het dienstmeisje de plaats van
haar meester s, zij zet den gasten
koeken en thee voor, blijft bij hen in
de kamer tot het uur is geslagen, dat
zij moeten opbreken kortom, zij
moet zich zoo gedragen, als ware zij
de meesteres in persoon.
In Japan worden de dienstboden
heel goed en vriendelijk behandeld,
in tegenstelling met China, waar
juist het tegendeel het geval is, want
in het Hemelsche Rijk staat het
dienstmeisje bijna nog onder een huis
dier. Het meisje mag nooit recht-
In de oudheid spraken bijna alle
schrijvers over den baardde werken
van Homerus, Virgilius, Cicero en
Titius Livius maken er melding van.
Homerus prijst den langen baard van
Nestor en zingt in verheven bewoor
dingen den lof van den baard van
koning Pfiamus en van Hektor.
In de „Odyssee" wordt melding ge
maakt van de gewoonte der ouden, on.
den baard van den medemensch aan
te raken, als men hem een gunst
woeg.
Droeg men woeger algemeen een
baard
Met zekerheid weet men het niet,'
maar de zekerste bron van informatie
is stellig het geld en de oude mun
ten.
Alcibiades voerde het gebruik van
het scheermes in, wat van hem niet
verwondertwat men niet zoo ge
makkelijk begrijpt, is de oorzaak van
de gewoonte van Alexander den Groo
te, om zich den dag vóór een veld
slag te laten scheren.
„In het jaar 331 vóór Christus", al
dus verhaalt Plutarch us, „had deze
ceremonie plaats en Alexander was
zóó blij, dat hij al zijn soldaten beval
zich te laten scheren."
Van dat jaar af zegt men, dat het
gebruik, zich den baard te laten af
scheren, in zwang kwam. Die mode
duurde voort tot de regeering van
keizer Justinianus. De Stoïcijnen lie
ten hun baard groeien, om hun min
achting voor de aanhangers van Py
thagoras te toonen. Onder Justinianus
keerde men tot den baard terug en
500 jaar lang bleven de Romeinen
hem trouw.
Scipio Africanus voerde het scheer
mes in Rome in. Keizer Adrianus
bleef een baard dragen, maar Con
stants n de Groote verbande hem uit
zijn paleis.
Plutarchus verhaalt, dat de Gothen
en de Franken slechts een knevel
droegen, „om zich tegenover hun vij
anden jonger en moediger voor te
doen."
Onder Karei den Groote droeg men
een dikken knevel, dien men zoolang
mogelijk liet groeien. Daarna ver
dween dat gebruik weer en tevens
het dragen van een baard.
Aan de Spanjaarden hebben wij te
danken, dat beide in eere werden
hersteld Spanje is het land van de
baarden. Men cultiveert en vereert
er den baard. Onder Jan III van Por
tugal gaf Johan de Castro de helft
van zijn snor, om zijn vrijheid terug
te krijgen.
Philips V voerde in Spanje het
scheermes in.
In Frankrijk voerde Lodewijk XIII
demode van het dragen van een kne
vel in van dien knevel, dien men
en met welk een geestige gratie
onder de regeering van den Roi-Soleil
droeg. Maar toen Lodewijk XIV oud
werd, gaf hij toe aan de smeekbeden
van mad. De Maintenon. die wilde,
dat hij zijn snor liet afscheren en op
een goeden dag verdwenen als door
een tooverslag alle snorren uit het
Fransche Koninkrijk
In Engeland droeg men tot 1066 een
Van West-Rusland naar het Oorlogsterrein.
We geven hier een kaart, waarop
alle werelddeelen uitgezonderd
Amerika voorkomen en die tevens
een kijk geeft op de enorme grootte
van Rusland. Doch niet alleen Rus
lands grootte is uit deze kaart af te
leiden, ook de kolossale moeilijkhe
den, welke zich voor het czarenrijk
opdoen, nu het door den oorlog met
Japan tot spoedige versterking zijner
strijdkrachten in het Uiterste Oosten
ter zee en te land gedwongen is.
Te land kunnen de strijdkrachten
alleen worden verzonden over den
Transsiberischen spoorweg ,die
zooals de kaart doet zien St. Pe
tersburg met Wladiwostock verbindt
en het Russische rijk geheel door
kruist.
Het duurt echter in 't gunstigste ge
val veertien dagen om troepen uit
Europa naar 't Uiterste Oosten te zen
den dan echter mag nergens iets ha
peren aan de organisatie. In Rusland
evenwel is slordigheid zóó algemeen,
dat bij de minste drukte de gekste
dingen gebeuren en alles in 't honderd
loopt.
Zoo zijn er ook thans tal van be
richten welke ër op wijzen, hoe de
spoorweg door de ongeloste goederen
treinen versperd is en hoe men de le
vensbehoeften der militairen hier of
daar maar opslaat, terwijl de solda
ten aan alles gebrek hebben.
Dat het op deze wijze uiterst moei
lijk wordt met behulp van den Trans
siberischen spoorweg een groot leger
aan te vullen en geregeld te provian
deeren is te begrijpen, te meer daar
de lijn al herhaaldelijk door in Man-
tsjoerije rondzwervende roovers opge
broken en over grooten afstand ver
nield is.
Dit zijn de bezwaren van de over-
land-route der Russische strijdkrach
ten.
Ook die over zed echter is een lang
niet gemakkelijke. Reeds de lange weg
van de Oostzee, door het Kattegat en
verder door het Kanaal en den At-
lantischen Oceaan tot Gibraltar, daar
door de Middellandsche Zee, het Suez
kanaal en de Roode Zee tot Aden,
verder door den Indischen Oceaan tot
Singapore.
Nadat ze deze plaats gepasseerd
hebben, bevinden de Russische sche
pen zich reeds in gevaarlijk water.
Zoolang toch de Japanners baas ter
zee zijn, zullen ze een vereeniging van
een Europeesch smaldeel met de vloot
in de haven van Port Arthur wel
trachten te voorkomen.
Doch bovendien is het kolenbezw
niet gering, nu de alom afgekondigde
neutraliteit een opnieuw kolenladen
aan zeer beperkende regels bindt.
Zeer groote moeilijkheden levert
dus ook de weg over zee naar het oor
logsterrein voor de Russen op en dit
maakt, dat de overwinning voor den
Russïschen Goliath nog lang niet ze
ker is nu hij met den slimmen, vlug
gen David aan 't vechten geraakt is.
