Haarlem's Dagblad | 1904 | 9 juli 1904 | pagina 7

BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD

ctu

f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.

[ONDAGSBBIEVEN.

Natuurhistorische Wandelingen

ONTKOMEN.

s snjs wï! nV^rs;sc,huüplaats ver'a;

laarlemmer Halletjes.

ZATERDAG 9 JULI 1904

ZATERDAGAVOND

HAARLEM'S DAGBLAD KOST

ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.

IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.

ONZE ANNONCES

WORDEN OPGEMERKT.

29.

e koe bij de horens pakken.

Zeer geachte Heer!

plicht om, vereenigd, verstandig te
zijn en goed?

Geloof mij, zeer geachte heer,

uw dienstvaardige
LECTORI SALUTEM.

„Groenloopen. Een ernstig
woord aan ouders en voogden van
aanstaande studenten", door een

daar staat niet een alarmblazer, tuk schromelijk overdreven Daarom juist
op verontFustende tijding, niet een moet ge het boekje lezen. Het geeft
mensch die eigenlijk de aandacht wil u stok en bal in handen. De ernstig
(vestigen op zichzelf, meer dan op het afkeurende getuigenissen uit de hoo
ien of ander ietwat opgeschroefd ver- gere, de oudere studentenwereld zel-
1 schijnsel, maar een wijs en ernstig ve, in overvloed aangehaald, laten bij
en rechtvaardig mensch, aangegrepen u geen plaats voor twijfel,
ivan verontwaardiging en ontroering.Staan dan in de eigen studentenwe-
en stuit in de samenleving op ver- Dan is het tijd om te luisteren. reld de oogen voor het kwaad open?...
jnselen die met ontzetting bevan- j De stem van zulk een profeet drong Maar dén is toch de genezing nabij

op toestanden die 's menschen jn (je afgeloopen week tot mijn OL^en i Dit is wederom een der verdiensten
ioed in opstand brengen; die van door. Er is een boekje verschenen van van het boekje, dat het die vraag niet

lamte vervullen zelfs als het aande hand .eens hoogleeraars over ueu alleen doet rijzen,, maar er afdoend. Ata wx

cht tredend kwaad ons en onzen 1 welbekenden en veel besproken s tu- f antwoord op geeft, dat het u de rede-1 Hoogleeraar. Amsterdam, Hoveker
ig «enigszins van nabij raakt. En' dent en-groen tij d nen voor de machteloosheid van het en Wormser.

it niet eigenlijk alle kwaad dat| Wanneer ik zeg dat liet der lezing verzet in eigen kring klaarlijk bloot-
r gevonden wordt, óok hen die meer dan waard is, of iets dergelijks, legt en u tevens doet zien waarom ook
Is staan? Is er éen maatschappe- dan zeg ik gewis veel te weinig. Het is van de professorenwereld weinig hulp
kanker, welks gevolgen niet heel een boekje, hetwelk in al zijn afschu- te wachten is.

lichaam door worden ondervon- welijkheid en hooggestegen zedelijke Alleen een gezamenlijk optreden der
En zou net mogelijk zijn zich ellendigheid blootlegt een euvel, dat ouders van aanstaande studenten te-
ist te weten van dien innigen sa- in algemeene trekken „welbekend" genover de studentencorpsen, eer; wel
bewust dat het geheel moge zijn, zooals ik boven schreef, lectieve eisch van totale afschaffing
irin wij verkeeren is een levend maar van welks waren aard niettemin van het groenwezen, indien de aan-
lel, waarvan alle deelen samen- er van welks huiveringwekkende ont- staande studenten het lidmaatschap
jgen en eikaars invloed ondervin- aarding in de laatste jaren de mare van het corps zullen begeeren waar
ronder den druk dier onderlinge 'te weinig is doorgedrongen. Het is een door het bestaan-zelf dier corpsen in
mtwoordelijkheid te gevoelen? Iboekje dat bestemd is om te getuigen gevaar wordt gebracht zou volgens
irgis ik mij wanneer ik meen dat en te overtuigen en te doen vragen of den schrijver kunnen baten,
ianleidingen om op onrustbarende niet met mannenmacht een vereende Er is natuurlijk verschil van mee-

We hebben immers het recht van bij de planten zoo algemeen, dat, als
vereeniging? Neon, wij zijn al ver- botanicus spreekt van gekleurd.

eenigd! Maar voelen wij dan niet den Sa^sroen. WeUr h^061'

in en om Haarlem.

XV.

Dat deze groene kleur een groote
beteekenis voor de planten heeft, ligt
wel voor de hand. Die groene kleur
stof toch is een van de middelen voor
een goede voeding, ja, ik zou haast
zeggen, het voornaamste.

Onze plant nu hier, is niet groen,
vuil wit met een weinig weerschijn
naar rose die daar is iets donkerder,
en ginds staan er oudere, die veel
bruiner zijn geworden. Mot een dik
ken, vleezigen stengel komt hij uit den
grond, enkel bezet met kleine, don
kerde)- getinte driehoekige, vliezige
blaadjes't zijn eigenlijk maar res
tanten van bladeren. Hooger op zitten
de bloemen, eenigszins op een leeu
wenbek gelijkende, met meeldraden
en stampers. Hebben de vruchtbegin
sels zich later tot vruchten ontwikkeld
dan is er zaad genoeg, duizenden en
nog eens duizenden zaadjes voortge
bracht door die eene plant.

Waar haalt ze dan toch al het voed
sel vandaan, om er zelf op te wassen,
en al dat zaad te doen rijpen Wel

De Zander ij. Ettelijke kubieke
Meters zand zijn hier weggehaald, nu

eens tot ophooging van bouwterreinen, j nmt de wortels uit den grond. Een,

eenb lui opnougiug vein uuuiyioii luicu, i u c

dan weer tot verversching van bollen- j die w&t al te voortvarend is, heeft al

Klaverakkers. Zoowel op roode, witte
als bastaardklaver, ja, op meer Cul
tuurgewassen is deze parasiet aange
troffen. In de Betuwe soms zoo erg,
dat de Klaveropbrengst nihil is. Ook
in Brabant, in de omgeving van Etten,
Lens en Rozendaal (Brabantsche Kla
ver kan de kwaal erg zijn.

We hebben thans echter al zooveel
gepraat, dat het tijd wordt terug te
keeren, tot een volgende maal dus. ->p
't zelfde punt.

J. STURING.

Door ERICH MEISTER.

akkers Daardoor ontstond deze gracht een uitgetrokken en ofschoon er een
en de breede strook teelgrond aan j heel eind uit den grond komt, is er
ïhijnselen te stuiten zich verme-poging te wagen is om in te grijpen ning mogelijk of zulk een optreden weerskanten. Aardappels, erwten, j van wortels niets te bespeuren. Een
uldigen Neen, ik vergis mij niet. i ter radicale genezing. Bestemd om de practisch bereikbaar is, en indien al boonen, enz. Ziedaar, waarmede detweede plant wordt voorzichtiger los-
ledelijke misstanden die van over-'koe flink bij de horens te grijpen. En ja, of het, ook bij welslagen, hetgrond beteeld is, zoo er geen bolge-getrokken, maar zonder succes. En

".aving, verbroken samenhang en'dat doet het, voor zoover pen en pa- kwaad voor goed zou dooden. Doch I wassen op staan. Aan de o^rmjae- d f j,ard dicht d' t er *-** <•"-» '"j

;eraakte banden de rampzalige ge- pier ter voorbereiding vermogen. ook hierop ga ik niet in. Het is mij I steif^wij hoö^ïs bedekt met de»- van uitgraven geen sprake kan zijn. zw.aa[ pe,Zon/ilgd en ,ius moest hij nu
jen zijn, nemen toe. Nieuw opge-; ik meen eenig recht te hebben om genoeg, geachte heer. uwe belangstel-; waarvan de jonge scheuten nog Gelukkig vinden we daar een eindjecok de straf dragen vroeger of la-
pen theorieën maken blind voor over de zaak te spreken. Ik vind er lende aandacht op dit geschrift van j duidelijlc in kleur afsteken bij liet verder, er weer één, slechts met eenter- aarom dan niet liever dadelijk
[voudige waarheden, verkeerde eigen ervaringen ruimschoots in te- actueel belang gevestigd te hebben, 'oudere donkere groen Eindelijk zijn enkele plant in 't mulle zand naast (de straf op zich nemen en een einde

we aan het ijzeren geraamte, dat de ons. Als hadden we de plek gevonden, aan de zaak maken

Eer Arthur Homanu aan 't venster
van het verlaten huis trad, waarin hij
nu bijna een week leefde en wacht
te, wist bij lieei goed. dat het nu
spoedig met dat wachten uit zou zijn.
Toon hij pas den arm der gerechtig
heid was ontvlucht had hij gedacht,
dat dit een ontkomen voor altijd zou
zijn. Maar deze zes dagen van alge-
heele eenzaamheid hadden hem wat
anders geloerd en bijna doen verlan
gen naar de komst der mannen, dia
nu buiten voor het huis wachtten. Al
les goed beschouwd, had hij meerma
len tot zich zeiven gezegd, had hij

lir wast welig uit, en aan een er- rug. Ik liep groen en ik ontgroende en
Ad gezag, dat recht en macht zou it verloor ook in later jaren het ver-

Iben om het onkruid uit te rukken1 schijnsel niet uit het oog. -

)ok maar voornemens zou zijn om. Hier ter plaatse over het feitelijke van 100 bladzijden eindigt met de en trei.b zoowel
moeien en te knippen, ontzegt men van het onderwerp, over de euvelen [woorden „Tot weerziens! Ik kom
Igeloofsbrieven. i zeiven van het „groenloopen" te spre-i terug" deed een goede zaak.

pen stuit er op, zei ik. Er is veel leen, is mijn doel niet. Ik heb in dezen I Ik hoop dat wij hem terug zullen
Ifkeerds dat ons ten volle bekend is,brief slechts de algemeene toepassingzien op hetzelfde pad, en met, succes.

Jaraan wij zeiven deel hebben. Doch aanleiding biedt. Doch ik veronder- j Docli hoe dit zij, hij gaf zich de moeite
Intijds loopt men óp, als het ware,stel, geachte heer, dat gij, dia uan-jde koe bij de horens te pakken.

treinen naar en van Zandvoort draagt;
De hoogleeraar, die zijn geschrift eigenaardig is het hier, dat we brug
in 1 nn hkHrii^n 0ir,Hio4 en trein zoowel van uit de laagte, als

van uit de hoogte kunnen bezien.
Hiertoe hebben we slechts het steile
zandpad op te klimmen en aangeko

men op den top van het hooge duin,
zijn we evenveel Meter hooger als
we nu lager zijn.

Hoe geheel verschillend is dan de
indrukmaar we blijven hier omlaag
en richten onze blikken eens naar den
plantengroei. In het water allerlei

waar een schat begraven lag, we had- Nadat hij tot dit besluit was geko-
den niet ijveriger aan t werk kunnen men, had hij" op zekeren avond in de

uitgediept en meer en meer komen de uai> m 'iet naaste dorp naai het
wortels van beide bloot, die van de j telegraafkantoor gegaan en had daar

en dit of dat, gelijk de wandelaarstaande jaar een zoon naar de acade-' Aan zulk doen is behoefte. Erisveler-
llgs de straten of 's heeren wegen i mie hoopt te zenden, het boekje zult lei lamlendigheid, stuitend gebruik of

In komen te staan, eensklaps, voor wallen lezen. En daarom zal ik u zeg- booze sleur. Wij keuren het af. Wij i *,uil mgest tengevolge van algen of
li bouwwerk, voortbrengsel van on-gen waarom gij naar deze stem luiste-zien er kwaad in. We gaan j wieren hier en°daar steekt een enkele
■breidelden, knutselenden smaak. Hij ren m o e t en veilig luisteren m o o g t. er onder gebukt. We duchten er Lidsteng er boven uit, als een klein,
let dat er veel gebouwd wordt wat! De schrijver noemt zich eenvoudig heillooze gevolgen van. En toch laten j pas opschietend denn'eboompje. Aan
Intoets van het onbedorven, eenigs- „een hoogleeraar". Zijn academiestad, we het zijn gang gaan. Offeren mee den kant met dikke, vierkante, ge-
is geoefende oog niet kan doorstaan,J zijn faculteit noemt hij niet. Er is op het altaar van slapheid, tuchte- i vlêugelde stengels het Waterhelm- van

maar zóo iets innig-leelijkszelfs niet de minste aanduiding tot loosheid of modezucht, bouwen den kruid, met zijn bruine bloemetjes, lal e er toezien een sanwngesteici Hoemige <iaarn van een kl-einen jachtwagen, en
ijenzoo gaat het don wandelaar welke staatkundige _of godsdienstige duivel een brug ,j5SS,TSTJer I Ha,daar«helmSSmuur tan het huis fonkeidon

eene plant vertakken zich meer

meer, maar van onzenja, den

naam hebben, we nog niet genoemd,
nu laten we zonderling zeggen, van
onzen zonderling vertakken zich niet.
Meer zand verwijderd, beide planten
moeten nu ondersteund worden, ein
delijk

Onze zonderling heeft geen wortels
in den gewonen zin met het eenigs
zins vaak raapvormig verdikte onder

een telegram voor de hoofdstad afge
geven, hetwelk de mannen, die het
lazen, met groote verbazing vervulde
en tot snel handelen aandreef.

Daarop was hij weer naar het oude,
vervallen huis teruggegaan en wacht
te. Hij had het vertrek, waarin hij
zich ophield, niet verlicht. Nu schoof
hij zachtjes een lat van. de jalouzie
omhoog en keek uit. Het was buiten

eind van den stengel zit hij vast op j pikdonker. Maar rechts bij de tuin-
de wortels van die andere, die bij na- deur schemerde het licht van de hut-

"ftgs de paden onzer samenleving/ partij of richting hij behoort wat

der uitweiden, buigen over 't water,

ie kent ze niet in den omgang terwijl langs het pad, hoe hardgetre-

et met verbazing louter, maar met ook eigenlijk niet ter zake toe- of af- onder vrienden, in de gebruiken van i cjen 00]c moge zijn, het zilver-
psteltenis, met verbijstering en be- j doet, maar hetgeen de waarde ver- onzen stand, in de maatschappelijke I schoon toch plaats kan'vinden' Do
haamdheid verneemt hij plotseling hoogt. Doch hij is een"beschaafd manmeeningen, in de inrichting van ons fijne, ingesneden, aan de onderzijde
Gangen die gebeuren langs den wegen een goed penvoerder, die met ken- huishouden, in den gang onzer zaken, zilverglanzende bladen zijn een ge
?n hij in langen tijd niet betrad, j nis van zaken en volledig zijn onder- in de verhouding tot hoogeren of on-makkelijk herkenningsmiddel. In de
i oogen worden hem geopend voor werp behandelt. En hoe warm ook zijn dergeschikten, in de opvoeding onzer I oksels daarvan mooie gele bloempjes,
n toegenomen kwaad, een losgebro- hart brande en zijn verontwaardiging kinderen vooral van die verouderde' ^terbToemen^maa^aarvanftorfizoo-
n dwaasheid of een nieuwgeschapentoorne, er is iets zóo rustigs in zijn dwaasheden of ingeslopen misbruiken veef1 verschillend dat er aan verwar-
Ingestalte van der menschen ver-1 stijl, dat alle gedachte aan iemand die of feitelijke zonden waarvan we moes- j inff nie^ meer te denken valt.

kerd. In 't verborgen, onder den
grond, ontzuigt hij deze plant alles,
wat hij voor zich zelf noodig heeft,
't Is dus een plant, die zich voedt ten
koste van andere planten, een woe
kerplant dus. En als gastheer dient

twee witte punten, welke Hom aim,
die zelf een hartstochtelijk wielrijder
was, als twee fietslantaarns herkende.
Vervolgens zag hij, dat eenige ge
daanten, die op schaduwen geleken,
als besluiteloos het tuinpad op en

iQm tven Makelij. i maar eens een stroovuurtje wil doen ten zeggen Tot hiertoe en niet ver-

(j-, (branden van den lezer verre blijft, (der! Weg er mee! onze aandacht, daar nog een en nog

•i: Gezegend zij die ons de oogen ope-'Zoek hier geen gelamenteer, geen) We moesten de handen ineenslaan een. Geheel iets bijzonders. Vraagt
aifemelarij, geen dorre zedepreekerij. ouders in éen huis, leden van éen so-l iwen ons naar de reden, waarom die

Er zijn weldoeners der menschheidAlles is frisch en zelf gedacht. Men- cieteit, heeren van éen bureau, man- plant zoo opvallend is, dan zouden
in allerhanden aard; niet het minstschenkennis, die de zielen ontleedt, nen van éen fabriek, menschen van^akki^ïïen opl^en entèch geloof
pulken die op een gegeven oogenblik spreekt u toe. j éen kring, we begrijpen elkaar, wij i lkj dat het in geval, ten minste

n luiden schreeuw van waarschu- Maar de feiten Kan men op het voelen denzelfden last, dezelfde gewe- j hij den eersten oogopslag is het ont-
ing doen hooren. Wij zien op, en meegedeelde afgaan? Wordt er niet tensknaging,slaat toe! breken van de groene kleur. Deze is

op de wortels van de Brem. De raap-
I vormige verdikking was oorzaak van

flan nanm Rrumraan Hia fhanc rx-ifc-

nu eens deze, dan weer die, al naarl-HaTan
de soort. Een van al die soorten (intHf" F (lloord® gedempte stem-
't geheel in ons vaderland tieni, leeft !|n en °Pende zachtjes, heel zachtjes
c. het venster.

Dat is de plek, zegt ge

Ja, zeker. Het is het eenige verla
ten huis in de buurt en staat reeds
drie jaar leeg. Maar ik kan me niet
voorstellen, dat de kerel hier is men
heeft u voor den gek gehouden

Homann lachte, ging voor 't venster
weg en stak eene lamp aan. Dadelijk
daarop hoorde hij een luiden uitroep

Maar wat vreemd gewas trekt daarden naam Bremraap, die thans ook
- -1 aan de andere soorten wordt gege

ven, met de bijvoeging op welke plant
ze voorkomt.

Komt zoo'n woekerplant nu voor op
een onzer cultuurgewassen, dan wordt
de zaak ernstiger. Zoo kan de Kleine
Bremraap, ook wel Klaverbremraap,
Klaverduivel, Oude Man enz. gehee-

ten, heel wat schade aanrichten op uit den tuin. Hierop volgde een luid

Keu ZaterdagaYOiidpraatje.

Wanneer boomen konden denken, of
jat ik liever zeggenwanneer hoo
ien kunnen denken (wij weten toch
pmers met zekerheid niets van wat
r in hen omgaat) dan zullen zij wel
in diepen afkeer moeten hebben van
amweg-exploitanten. Ze hebben geeni
ïbarmhartiger vijand. De Commissie
den Hout en de Plantsoenen,
aders ook wel min of meer hakzuch-
g van natuur, strijkt de hand nog
'el eens over haar hart en laat een
>ont nog een jaartje langer staan,
iet aldus een tramweg-exploitant,
ij meet eenvoudig af, waar hij door
loet en staat er een boom in den
'eg, dan is die verloren.

Zei de Schoolmeester al:

„Een haan zijn grootste plezier,
„Is de begrafenis van een poelier"
'e zouden daarop een variant kun-
en maken als volgt

[Elke rechtgeaarde boom, ik zeg u

[dat 't waar is,
Juicht bij den dood van een tram-
[ooncessionaris.
I Ten plezierè van de Electr. Spoorw.
Maats, van Amsterdam naar Haarlem
tijn er weer heelwat boomen komen
e sneuvelen op de Baan en op 't
ïoutplein. Ik hoor en ik geloof ook,
Lt wat blijven kon, gespaard geble-
?on en niet meer dan het hoog noo-
Üge omgehakt is, maar hoe zuinig
aangevat, is het verlies toch
tostbaar. Een nieuwe verbinding met
pösterdam mag dan in 't algemeen
toor Haarlem een voordeel wezen (ver
schillende winkeliers zien er nog niet
jtons een voordeel, maar voor hun za-,
-etl schade in) daartegenover staat'

dan ook wel eenig displezier. Al weken
lang zijn twee van onze bruggen af
gesloten en door uit den aard van
de zaak gebrekkige hulpbruggen ver
vangen, de electrische tram loopt niet
door en onze boomen gaan er wel van
door.

Zullen we later voor deze rampspoe-
den vergoeding vinden in een belang
rijk lager tarief van personenvervoer
naar Amsterdam? Zullen we vooreen
stuiver of acht heen en terug naar
Amsterdam kunnen trammen Als het
waar is, dat de vrachtprijs voor Am
sterdamZandvoort en terug veertig
cents worden zal, dan krijgen we al
licht een retour HaarlemAmsterdam
voor een schelling. Maar dit is haast,
te schoon om waar te zijn. Intusschen
laat de Maatschappij over haar plan
nen ten opzichte van de tarieven nog
niets los en dat is ook geen wonder.
Men kan er zeker van zijn, dat haar
groote zuster, de Hollandsche Spoor,
op 't vinketouw zit en allicht met die
wetenschap haar voordeel zou doen.

Als het niet zulk mooi zomerweer
was, dat het haast jammer is om
buiten den tijd dat iemand in zijn
bed ligt binnen de muren te blij
ven, dan zouden we ons kunnen ver
diepen in de vraag, of deze nieuwe
tram aan de Holl. Spoor wel veel
concurrentie zal aandoen. Een tram
weg-directeur, dien ik daar onlangs
over sprak, meende van niet en legde
mij dat op deze -manier uit: „Als het
werkelijk lukt", zei hij, „om de Am
sterdammers in massaas naar Zand
voort te doen gaan, zooals de Hage
naars trekken naar Scheveningen,
dan zal een cijfer van laat ons zeggen
zesduizend op een extra mooien Zon
dag niet buitengewoon wezen. Al die
menschen gaan er heen, zullen we
maar aannemen, op verschillende uren
van den dag, maar de meesten zullen

tot 's avonds laat wachten om terug
te gaan. Laat ons nu aannemen, dat
er 2000 vroeger zijn vertrokken, dan(
staan er 4000 met hun retourtje in de
band 's avonds laat in het fameus©
schapenhok, die naar Amsterdam te-
rug willen. Elke motorwagen met aan
hangwagen kan honderd personen
vervoeren, er zijn dus veertig van
deze treintjes noodig om al die men
schen naar huis ie brengen. Neem nu
eens aan, dat er elke vijf minuten
zoo'n treintje vertrekt, dan zou de.
laatste reiziger pas na 3 uur en 20 mi-
nuten uit Zandvoort vertrekken. Ik
neem daarbij aan, dat de Maatschap.-
■pij veertig geoefende wagenvoerders
heeft, want een treintje dat te negen
uur vertrekt, zal niet vóór elf uur in
Zandvoort terug kunnen wezen."

Aldus sprak mijn directeur. Of hij
gelijk heeft Ik blijf er buiten, want
van tramweg-exploitatie heb ik geen
verstand. De tijd zal 't wel leeren.
Zooveel is zeker, dat het er niet naar
I uitziet of we dezen zomer de wagens
al door Haarlem zullen zien snorren.
Er moet nog heel wat gedaan wor-1
den vóór alles in orde is. Zelfs het
zijlijntje van de Haarl. Tramw. Mij.
naar het Brongebouw, door een van
onze Raadsleden niet onaardig de
blinde darm van de paardentram ge-'
noemd, is nog niet verlegd, wat ten
dienste der E. S. M. toch gebeuren
moet.

Overigens kan men zeggen, dat
Zandvoort in de hoogte gaat. Dit jaar
nog wel niet, want toen ik een dag of
wat geleden eens liet tellen, hoeveel
villa's en kamers er op dit oogenblik
nog te huur staan, kwamen we tot
het getal van 35 villa's en in 72 wo
ningen kamers te huur. We mogen
wel aannemen, dat de daling in Ame-
rikaansche sporen, de "fihancieele ca
tastrophes in 't land zelf en de daling

van de Russische effecten daaraan de bruinen mantel gehuld, die een vaan-
meeste schuld hebben. j del draagt, waarop het fabrieksmerk

Dus dit jaar nog niet. Maar volgen- staat vermeld. Om deze wonderlijke
de jaren Of heeft niet Zandvoort een figuur heen bewegen zich allerlei
feestgebouw, het Olympia Palace, drukke Chineesche figuurtjes, draven-
waarop de grootste badplaatsen prat d e Chineezen met kopjes thee, een
zouden kunnen gaan? Heeft het niet hond met een Chineesch gedicht, een
een directe verbinding met Amsterdam grijnzende Chinees, leunende op zijn
te wachten? ja, kunnen niet voortaan zwaard en andere figuren. Het geheel
Bazelaars en Frankfurtenaren, wan- doet denken aan de nachtmerrie van
neer hun hart naar de zee trekt, in t iemand, die te veel sterke thee ge
rechten lijn Zandvoort bereiken dronken heeft.

's Morgens te 9.48 uit Bazel vertrek-; Dan komt er een plaat ter aanbe-
kende, is men 's avonds 10.52 te Zand- veling van „natuurlijk opwellend,
voort aangeland. En wie terug wilgasachtig mineraal bronwater." Met
stapt 's ■morgens te 5.35 te Zandvoorteen straal spuit het tusschen twee op
in en te 8.34 's avonds in Bazel uit. elkaar gestapelde steenen uit, maar
Deze spoorwegwijsheid heb ik opge- j het ongeluk wil dat beide steenen pr-e-
daan op 't perron van ons station, 't Iscies den vorm hebben van een beren-
wel aardig om daar eens rond te dren- kop, zoodat het geheel den onver-
telen. Niet alleen om het gaan enkwikkelijkcn indruk maakt van een
komen van de reizigers waar te beer, die onwel is geworden, hetgeen
nemen, maar ook om eens te kijkende herinnering aan het tafelwater nu
naar de reclameplaten, die daar zijn'juist niet smakelijker maakt,
opgehangen. Sedert ik een paar jaar j Dicht bij deze waterachtige voorstel-
geleden deze merkwaardige afbeeldin- j ling hangt de reclameplaat van een
gen uitvoerig beschreef, zijn er weerlikeurstokerij. Geheel in de lijn van
nieuwe bijgekomen, die de aandacht het moderne leven heeft de ontwerper
waard zijn. Vlak bij de eerste klasse- er een automobiel op getcckond, voor
wachtkamer hangt een reclameplaat zien van den firmanaam, die door een
van een pianohandelaar. Een juffrouwdorp komt rijden. En wat doen daarhü
op geheimzinnige wijze belicht, raaktI do dorpelingen? Zijn ze vol bewonde-
raefc haar rechterhand de toetsen aan. I ring voor den kleurigen wagen Drin-
Ze heeft bloot© schouders en een soort gen ze elkaar op zij, om toch maar
van fichu los erover heengeslagen,den mooien automobiel, met firma-
zoodat het is, alsof ze midden in den naam. te zien Integendeel. Een jon-

nacht is opgestaan, gauw maar even
wat aangetrokken en omgeslagen
heeft en toen naar beneden is geloo-
pen, om in den maneschijn eens te
probeeren, of de piano sedert den vo-
rigen avond misschien ontstemd is ge
raakt.

Verderop, dicht bij de restauratie
hangt een prent', die reclame^ maakt
voor thee-melange. De hoofdfiguur is
een soort van mensch, in een grooten,

getje loopt hard weg, een hond maakt
beenen, mannelijke en vrouwelijke
dorpsbewoners kijken naar den wagen
met benauwde gezichten. Kortom, de
verschijning van den automobiel der
likeurstokende firma verwekt zoo wei
nig geestdrift, dat de plaat heel goed
door de vereeniging tot afschaffing
van sterke dranken zou kunnen zijn
uitgegeven.

Mocht de teekenaar deze opmerkin

gen onder de oogen krijgen, dan zal
hij waarschijnlijk zeggen, dat men
het nu eenmaal niet iedereen naar
den zin kan maken. Dat hebben ook
de gemeenteraadsleden van Benne-
broek ondervonden, toen er in dit blad
aanmerking op gemaakt wërd, dat in
de laatste Raadsvergadering niemand
hunner den burgemeester met zijne
benoeming tot lid van Prov. Staten
heeft gefeliciteerd. Dit feii vond, naar
ik hoor. zijn reden niet in gebrek aan
beleefdheid, maa.r alleen hierin, dat
j bijna allen, elk persoonlijk, hem reeds
hadden gelukgewenscht.

Waarvan acte, tot leiding der pu-
(blieke opinie over de beleefdheid in
j Bennebroelc Eigenaardig is het wel,
dat de eerste zaak van beteekenis,
'waarvan burgemeester Zubli de bW
handeling in Prov. Staten bijwoonde,
juist voor zijn district van 't hoogste
belang was, namelijk de financieele
j steun van de Provincie aan de lijnen
in de Haarlemmermeer. Eindslt/K zal
dan nu de Meer uit haar isolement
worden verlost, dat wil zeggen in de
jWeek. Onder de voorwaarden toch la
zen wij, dat de Maatschappij op werk
dagen minstens vier treinen heen en
.weer moet laten loopen, maar aan dat
getal op Zondag niet gehouden is.
•Krijgt de maatschappij het in haar
hoofd, dan zal zij derhalve op Zon-
j dag met een of twee treinen kunnen
volstaan, en dat, terwijl men zeggen
zou. dat juist op den vrijen dag de
Haarlemmermeerder er wel behoefte
aan hebben zal, om eens wat anders
te genieten, dan de eeuwige, vlakke
landen, de rechtzinnige Ringvaart en
de stilte van den polder.

FIDELIO.